╭ ᴋɪɴɢᴅᴏᴍ''

ลำดับตอนที่ #3 : Manden Mansion ―

APPLICATION

- นักศึกษาหอพักแมนเดน -

" เหรอ? เมื่อคืนไม่เห็นพูดแบบนี้เลยนี่หว่า "

ชื่อ  :   อาชาไนย ทับทรวง / ACHANAI TUBSUANG

ชื่อเล่น  :  ปลื้ม / PLUME

เพศ  :  ชาย 

สนใจ  :  หญิง

ฝ่าย  :  รุก

อายุ  :  23 ปี

มหาวิทยาลัยและคณะ  :  มหาวิทยาลัย A คณะแพทย์ศาสตร์

ชั้นปี  :  ปี 5

ส่วนสูง / น้ำหนัก  :  186 / 78

นิสัย  :  ว่าที่คุณหมอจอมป่วน ใครว่ามาดคุณหมอต้องมาแนวเคร่งขรึมเพียงอย่างเดียว ถ้าถามว่าใครในห้องนี้กวนประสาทมากที่สุดก็น่าจะเป็นเจ้าปลื้ม นิสัยที่เป็นเอกลักษณ์ก็คือชอบปั่นหัวคน ชอบตีหน้ายียวนกวนโอ๊ยจนคนอื่นปวดเศียรเวียนเกล้า บางครั้งก็ชอบยอกย้อนอาจารย์จนโดนแหวอยู่บ่อยๆ ทว่าเขาก็รู้ลิมิตในการกลั่นแกล้ง อะไรที่มันเกินเลย เขาก็จะไม่ไปข้องเกี่ยว ปลื้มถือว่าเป็นนักศึกษาแพทย์ที่โคตรชิว ไม่เคยเอาตำรามาอ่านต่อหน้าเพื่อน อะไรก็ตามที่ทำให้เขาดูเหมือนเด็กเนิร์ด เขาจะไม่ทำโดยเด็ดขาด กินเหล้าสังสรรค์เหมือนคนทั่วไป ดูจากทรงอาจจะเหมือนชอบเถลไถล แต่เอาจริงๆคือรู้จักการจัดสรรเวลาเสียมากกว่า ค่อนข้างมีวินัย เวลาเรียนก็เรียน เวลาเล่นก็เล่นเต็มเหนี่ยว แต่ก็มีบางทีที่เขาอาจปฏิเสธการเที่ยวกลางคืน เพราะเเค่เวลานอนก็ยังไม่ค่อยจะมีเลย

          ปลื้มอาจจะดูเหมือนเป็นคนพึ่งพาอะไรไม่ค่อยได้ เนื่องจากความไม่ค่อยเอาจริงเอาจังของเจ้าตัว ซึ่งก็จริงตามนั้น ไม่มีใครเข้าใจว่าเขาจะพึ่งพาได้ตอนไหนหรือไม่ได้ตอนไหน ส่วนตัวเขาไม่ค่อยชอบการถูกพึ่งพิงจากคนรอบข้าง ไม่ชอบการถูกคาดหวังใดๆ เวลาทำงานกลุ่มก็มีแนวโน้มว่าเขาจะไม่ช่วยงาน หรือไม่ก็ช่วยนิดเดียว ( และอย่าหวังว่าจะตามตัวเขาผ่านการโทรจิกได้ เพราะเขาจะไม่ค่อยรับสาย ) ทว่าเวลาทำงานเดี่ยว ผลงานเขาจะออกมาได้น่าประทับใจเลยทีเดียว หรือต่อให้ถูกเรียกให้ไปช่วยอาจารย์ผ่าตัดคนไข้ ถ้าหากพบว่ามีนักศึกษาหลายคนไปยืนช่วยๆกันอยู่ ปลื้มก็จะทำเพียงแยกตัวออกมาแล้วก็กลับหอพักไปนอนต่อ แท้จริงแล้วเป็นคนมีพรสวรรค์นะ แต่ไม่ค่อยมีพรแสวงสักเท่าไหร่ จะตั้งใจทำบางสิ่งบางอย่างก็ต่อเมื่อรู้สึกสนใจมากๆก็เท่านั้นล่ะ

          แม้จะดูเข้าถึงง่าย ขี้จ้อ ขี้หยอก ตบมุกได้นู่นนี่ แต่เขาเกลียดการยิงมุกเสี่ยวมาก เกลียดบทกวีโรแมนติกชวนอ้วก อะไรก็แล้วแต่ที่ทำให้ดูเหมือนหลุดจากคณะลิเก มันไม่คูลเลยในความคิดของเขา ปลื้มเลยไม่ถนัดในการแต่งกลอนหรือการเขียนสเตตัสคำหวานแต่อย่างใด เวลาเขาลงโพสต์รูปลงในInstagramหรือFacebook ก็มักจะเป็นรูปเดี่ยวๆไร้Status หรือไม่ก็เขียนแค่วันที่ถ่าย แท็กรูปตากล้องเท่านั้น

          ถ้าถามว่าเขาเป็นที่ปรึกษาความรักได้ไหม... ไม่ได้ เพราะเขาจะชอบพาออกนอกเรื่องไปไกลจนคุณอาจจะลืมเรื่องที่คุณมาปรึกษา หรือจากที่คุณเศร้าอาจจะกลายเป็นหงุดหงิดใส่เขาแทนที่ทำเป็นติดเล่นไม่จริงจัง ยิ่งการที่คุณเป็นคนนอกแล้วมาปรึกษาเรื่องไม่เป็นเรื่อง ก็มีแต่จะโดนไล่ตะเพิดให้กลับบ้านกลับช่อง ถูกปรึกษาว่าแอบชอบคนนั้นคนนี้ จีบยังไงดี เขาจะพูดเพียงแค่ว่า ' ก็จีบสิวะ ' แล้วหันหน้าหนี ทว่าหากเป็นการถามข้อมูลการเรียน บาร์ใกล้มหาลัย หรือสถานที่ท่องกลางคืน เขาสามารถเป็นไกด์ให้คุณได้อย่างเต็มใจ แต่ก็พิจารณาไปตามรายบุคคลล่ะนะ

          ไม่ใช่ว่าเขาไม่รักเพื่อนนะ แต่เพราะรู้ว่าแนะนำไป มันก็คงไม่ใช้จึงบ่ายเบี่ยงมาโดยตลอด ใครอกหักมาหมอนี่ก็จะทำเพียงแค่ตบบ่าปลอบ ไม่พูดซ้ำเติม ไม่mentionถึง อีกทั้งเขายังไม่ชอบการโหนกระแส ไม่ชอบติดตามดราม่าเรื่องส่วนตัวของคนอื่น ไม่ออกหน้าแทนเพื่อนเวลาทะเลาะกับใคร เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่ต้องสนใจ แค่การเรียนก็แทบจะประสาทกินอยู่แล้ว ปลื้มเลยไม่ได้สนิทใจกับใครเป็นพิเศษ ก็แค่คบไว้เป็นมิตรสหาย เพื่อนก๊งเหล้าก็แค่นั้น

ประวัติ  :  ปลื้มเป็นลูกคนที่สามของเจ้าสัวคนดังเจ้าของหุ้นส่วนห้างสรรพสินค้าทั่วประเทศไทย ส่วนแม่ก็เสียไปตั้งแต่เด็ก พี่คนโตทำงานเป็นผู้พัฒนาเกม (ซึ่งตอนนี้ทำงานในสำนักงานใหญ่ที่อเมริกา) ส่วนคนรองก็เป็นนักบริหารช่วยงานพ่อตนเอง นิสัยของเขาค่อนข้างผ่าเหล่าจากครอบครัวอยู่สักหน่อย คนอื่นค่อนข้างเป็นคนซีเรียส แต่เจ้าตัวกลับเป็นคนเฮฮา ก็เลยมักจะถูกให้ช่วยเป็นพรีเซ็นเตอร์ออกบูธสินค้าเพราะพูดเก่ง ชักจูงคนง่าย ความฉลาดของเขาถือว่าเป็นเรื่องที่ทำให้คนในครอบครัวแปลกใจไม่น้อย ดูจากหน้าตาไม่น่าเรียนดี แต่ผลออกมากลับมีคะแนนเฉลี่ยที่สูงกว่าคนอื่นมาก ได้ไปแข่งขันวิชาการหลายอย่างจนคว้าเหรียญและถ้วยกลับมานับไม่ถ้วน แต่ทว่านั่นไม่ได้เป็นเพราะครอบครัวหรือทางโรงเรียนส่งไปแข่งขัน แต่เพราะเขาสมัครใจที่จะไปเอง ถ้าเขาไม่อยากไป นั่นหมายถึงต่อให้มีเงินรางวัลมาล่อหรืออาจารย์มาขอร้อง เขาก็จะขาดการติดต่อในทันใด

          เส้นทางอาชีพของเขาไม่ค่อยแน่นอนเท่าไหร่นัก บางครั้งก็อยากเป็นสถาปนิก บางครั้งก็อยากเรียนภาษา แต่ก็ล้มเลิกเพราะความเบื่อง่ายของตนเอง จนกระทั่งเขาได้ไปคุยกับรุ่นพี่ที่เป็นหมอ ได้ไปดูงานวิชาการด้านการแพทย์ ก็เริ่มรู้สึกสนใจ จนกระทั่งถึงช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ จึง ' ลอง ' เข้ามาคณะแพทย์ศาสตร์ดูเผื่อว่าจะชอบ และหมอนี่ก็ชอบจริงๆ เขาอาจจะรู้สึกทรมานกับการต้องตื่นกลางดึก หรือต้องอ่านหนังสือเป็นบ้าเป็นหลัง ทว่าเนื้อหาที่เขาเรียนมันเป็นอะไรที่เขาสนใจ และเขาก็รู้สึกดีที่ได้เห็นสีหน้าเหวอๆของคนอื่นที่รับรู้ว่าเขาเรียนแพทย์ด้วย ปลื้มมีความจำที่ดีมาก ฉลาด ทว่าขี้เกียจ ถ้าเนื้อหาไหนที่เขาไม่สนใจ เขาก็จะโยนให้เพื่อนร่วมเซคช่วยติวให้ทันที ส่วนใหญ่เนื้อหาการเรียนเขาจะอ่านเอง แต่ถ้าเรื่องไหนที่ไม่อยากอ่าน ก็จะลากให้เพื่อนมาอธิบายให้ฟังก่อนสอบ เข้าหัวบ้างไม่เข้าหัวบ้างก็แล้วแต่คนอธิบาย และเขาก็เป็นพวกอ่านหนังสือได้แค่รอบเดียว ครั้งที่สองจะปิดกั้นข้อมูลโดยอัตโนมัติ ปลื้มจึงต้องจดช็อตโน๊ตตามความเข้าใจของตนเอง แล้วหน้าห้องสอบค่อยไปอ่านสิ่งที่ตนจดเอา (ซึ่งเนื้อหาก็ล้วนเป็นศัพท์เทคนิค ก็จะมีแต่ศัพท์ภาษาอังกฤษและละตินเต็มไปหมดทั้งหน้า)

          วิธีที่เขาเข้ามาเรียนที่มหาวิทยาลัยAนั้นมาโดย ' ทุนการศึกษา ' ต่อให้บ้านเขามีกำลังในการจ่ายค่าเทอมก็ตามเถอะ แต่เจ้าตัวก็มักจะบอกพ่อว่าให้เอาเงินไปทำอย่างอื่นเสียดีกว่า ออกเพียงแค่ค่าหอ ค่ากินค่าใช้จ่ายของเขาก็พอ อีกทั้งปลื้มก็ฉลาดพอที่จะสามารถสอบชิงทุนเข้ามาได้อย่างสบายๆ แล้วทำไมเขาจะไม่เลือกเส้นทางที่มีประโยชน์มากกว่าล่ะ?

งานอดิเรก  :  นอน / เล่นเกม

สิ่งที่ชอบ  :  คาบว่าง / เที่ยวกลางคืน (ทั้งการเข้าผับหรือการลงอ่าง) / ผู้หญิงน่ารัก / ดูคลิปทำอาหาร / การนอน / ซีเรียล+นมจืด

สิ่งที่ไม่ชอบ  :  ข่าวดราม่า / พวกดีแต่ปาก / การถูกคาดหวัง / การถูกดดัน / มุกเสี่ยว

สิ่งที่กลัวหรือรังเกียจ  :  การถูกคาดหวังจากคนรอบข้าง 

เพิ่มเติม  :  

- ปลื้มแทนตัวเองว่า ' ฉัน ' เรียกคนอื่นเป็นชื่อ ไม่ก็ ' นายหรือเธอ ' และมักจะพูดด้วยน้ำเสียงยานคางคล้ายกับกวนทางอ้อม

- เขาไม่ได้มีอคติกับLGBT แต่ถ้าบนโลกนี้มีแต่ผู้ชาย ตัวเขาก็ขอเป็นโสดดีกว่า