คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 4: อัสดงสู่รุ่ง
บวนนส่สิน้าโเปเป็นบวนาราวานที่สำั มันนส่เสบียา เมือาลไปเมือโมวิน ในวามริแล้วเ้าเมือาลับโมวินือนเียวัน เอเรส เอเรสเห็นว่าทรัพยารศิลาเวทย์ในเมือาลนั้นมาหลายึส่แรานไปุเหมือ แม้ว่าเมือาละมีทรัพยารศิลาเวทย์แ่ทรัพยารอื่นๆลับร่อยหรอ ผู้นึมัย้ายเ้ามาที่โมวินมาว่า ยิ่เป็นเมือาลที่เ็บภาษีอย่าหน้าเลือประารึไหลมาที่โมวินและโมวินยัเห็บภาษีโหพอๆันแ่็มีวามสมน้ำสมเนื้ออยู่
“เร็วเ้าสิโว้ยไอ้พวทาส หานใโอ้เอ้นนั้นโนโบย”
นานุเหมือทั้หมล้วนเป็นทาสอาา
ทาสอาาอันเป็นประเภทอหนึ่ในระบบทาสที่ราอาาัรสร้าึ้น ทาสามหมายราอาาัรเทรสแบ่ออ 3 ประเภท
ทาสอาสา เป็นทาสที่อาสาเ้ามาเป็นทาสในเรือน่าๆ ทาสอาสามีวันและเวลาในารสิ้นสถานะอทาสและะไ้รับผลอบแทนเมื่อหมสถานะทาส
ทาสไถ่ถอน เป็นทาสที่าาร่ายภาษีเิน 3 ว ทาสำพวนี้มีวันเวลาในารหมสถานะอทาส แ่เมื่อสถานะอทาสหมลทาสสินไถ่ะไม่ไ้รับผลอบแทนเป็นเิน
ทาสอาา เป็นทาสที่ระทำวามผิร้ายแรถึั้นประหารีวิแ่ำเลยเลือที่ะเป็นทาสเอ ทาสอาาถือเป็นทาสลอีพ
ในรีที่เ้านายเป็นผู้มีุธรรมนั่นือโี ใน่วหลัๆทาสอาามีำนวนมาึ้น ุนนาแ่ละน่าสะสมทุนและำลั พวเามีอำนาในท้อถิ่นมาว่าราา แน่นอนว่าุบพร่ออระบบศัินาสวามิภัิ์ทำให้เิเหุาร์ุนนาั้๊เหล่าเป็นอน เมื่อานอำนาอราาไม่แ็แรพอเหุาร์เหล่านี้ะเิึ้น
‘แ้มาารุเหมือไ้เยอะมา ็ไม่แปลที่เหมือแห่นี้ะทำให้ผลิหินเวทย์ไ้ำนวนนานี้’
นานเหมือผู้หนึ่ล่าวในใึ่ือแฮร์มัน แฮร์มันถูัสินเป็นทาสอาาเนื่อาปลุปั่นผู้นำนวนมาให้่อารร้าย ้วยวามิและวามสามารถในารึ้นปราศัยอแฮร์มันถือเป็นภัย่อวามเสถียรภาพอฝ่ายเอเรส ในวามเป็นริแฮร์มันวรถูประหารีวิแ่โีที่ยามนี้เป็นยามสะสมยุทธปััยอุนนาแ่ละฝ่ายและแฮร์มันถูส่เป็นแรานุเหมือหินเวทย์
เหมือมีโอาสพบหินเวทย์ที่่อน้ายาแ่แฮร์มันูยันว่าเพื่อนทาสนผูุ้มเอ็ยัแปลใ เป็นเวลานานที่เายัั้ใหาหินเวทย์และุมันออมา หินเวทย์มีวามเปราะว่าหินทั่วไป มันอ่อนว่าสำริเสียอี นั่นือเหุผลที่ทำไมารุแร่ถึใ้เวลารวเร็ว
เพียบุลารเเพียอย่าเียวไม่สามารถทำให้แผนารให่สำเร็ เสบียเอ็เป็นสิ่ที่สำั แผนาระสำเร็ไม่ไ้เมื่อยุทธปััยฝั่เราไม่มาพอ
“ไอ้หมายเลสวะหมายเล 573 หายหัวไปไหน มันหายไปไหน”
ุบ!!!
ผูุ้มสัเเห็นวามผิแปลในหมู่ทาส มันอาละวาอย่าไม่มีเหุผล ทุบี ทรมา วามรุนแรที่หลีเลี่ยไม่ไ้ วามอยุิธรรมในารี่ แพะที่ถูป้ายสีแห่บาปถูราหน้าโยไร้เหุผล วามวยที่ยาะยอมรับ สัมอันเน่าเฟะหล่อหลอมให้ผู้ถูปรอไม่ทน แ่ปััยภายนอทำให้ไม่สามารถออเสียไ้
“แม่เอ้ย พวมึไปหามันสิ หาูเออมันูะทรมามันให้สาหัส”
วามริ้วปรา ารทำให้ทาสอาาสูหายนั้นผูุ้มะไ้รับโทษ แ่หาทาสอาาเสียีวิผูุ้มะไม่มีวามผิ
เป็นหมายที่ย้อนแย้แ่้วยแบบนี้วามวยทวีูะไปอยู่ับลูแพะทั้หลาย ผูุ้มะปลปล่อยวามรุนแนสารพัสู่ทาสนาน “่าโร้ายอะไรเ่นนี้”
.
.
.
สายลมยามเย็นพัพา ร่าอายวัยลานยืน ำแหน่แสอาทิย์อัสายส่อ รัศมีาภาสรยามเย็นาๆให้บรรยาาศอันลึึ้ ายเบื้อหน้ายันิ่รับลม
“ให้ายเถอะเ้าแฮร์มันหายไปไหนันนะ”
“หาเราามหาเาไม่พบ่อนะวันล่วีวาเราเป็นเหมือนวอาทิย์เย็นนี้แน่แท้”
“นั่นใรน่ะ?”
“ูสิ ุอเาแปลมา ้าไม่เยเห็นเ่นนั้นมา่อนเลย เราวรเ้าใล้เาไหม?”
เสื้อโ้ทสีำยาวปลุมเิร์สีาวนวล เน็ไท์สีเรียบพันออย่ามีระเบียบ รอเท้าหนัั้นี หมวทระโล่สีำ รว้าวและวาวเป็นสัลัษ์อันโเ่นแม้มอาที่ๆไล็าม
“ยามรุ่สาะวันลับ ทับเส้นฟ้าแสาวสู่ประาย สายลมแห่ารปิวัิำลัะเริ่มึ้น”
แฮร์มันเอ่ยวาทรรมในท่ามอาเบื้อบนโหินยัทาสอาาทั้สอ้วยท่าทาส่า
“เี๋ยว่อน ท่านหมายวามว่าอะไร?”
อย่าไรพวเาเ้าใในวาทรรมนั้น ทาสทั้สอล้วนนิ่ับวาานั้น
“เ้าลับันเถอะแฮร์มัน”
“พวท่านเป็นอิสระานั้นศัินาแล้วนับแ่นี้เป็น้นไป”
“อิสระ เ้าหมายวามว่าอะไร? พวเราะายนะหาลับไปโยไร้ึ่เ้า”
“อย่าหันลับไป หาท่านอยู่ับเราเราพร้อม้อนรับ ทาสทุนะปลอภัยและถูยเลิสถานะทาส”
ายเบื้อหน้าหันลับมาพร้อมยปีหมวะโล่ึ้น
“เี๋ยวสิโว้ย เ้าวิปริไปแล้วรึ แฮร์มัน เ้า็รู้โทษอบือถูแวนอใ่หรือ”
ความคิดเห็น