คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2: นองเลือด
[ระบบล่าอาานิม: พลัาน=423
ร้าน้า : ระับ1
สิน้า : พลทหาร(รายละเอีย)
บุลารอาีพพื้นาน(รายละเอีย)
สิ่ปลูสร้า : ระโม , โรพยาบาลสนาม , โัสิน้า , ระท่อม
ยุทโธปร์ : (ปืนให่ , ปืนเล็ยาว , ปืนล , ระเบิ , อาวุธระยะประิ)
ยุทธปััยและโรสร้าพื้นาน : (รายละเอีย)
้อาร 500 พลัานในารปลล็อระับถัไป / สร้าโรานผลิระแสไฟฟ้า นา x*y และ่ายระแสไฟฟ้าให้ถึ z หน่วย่อวัน/5 วัน]
ารูึมอสิ่ที่เรียว่าระบบล่าอาานิมูึมพลัานามานาผ่านศิลาเวทย์ ระบวนารนี้ไม่ไ้ทำให้เิ
ผลระทบ่อศิลาเวทย์สันิ แม้พลัมานาที่เป็นัวลาอเวทมนร์าศิลาเวทย์ะหายไปแ่วามเปล่ประายอมันยัอยู่ ไม่เหมือนระบวนารผ่านารใ้านปิที่วามประายอศิลาเวทย์ะเลือนหายไป แ่ส่วนให่ไม่มีนัเวทย์ผู้ไหนใ้เวทมนร์โยผ่านัวลาแ่ศิลาเวทย์าๆหรอ
ารนำศิลาเวทย์ไปแปลรูปนั้นือารนำศิลาผ่านวามร้อนสู ศิลาเวทย์มีุหลอมเหลวที่สูเป็นอย่ามาึ้อใ้เาหลอมพิเศษเท่านั้นึ่เาหลอมแบบโบราไม่สามารถสร้าแนเวทย์ไ้ และไม่มีใรทราบถึหลัารำเนิแนเวทย์
สมมิานอแฮร์มัน แนเวทย์เิาวามร้อนและวามันที่แปรเปลี่ยนอ์ประอบอโมเลุลในแร่นั้นๆ บาทีมานาอาเป็นธาุนิใหม่ที่เาไม่รู้ั
‘นัเวทย์ร่ายเวทย์ผ่านมานา และเมื่อามานาแลนัเวทย์ะไร้ึ่วามสามารถ สรุปือมานาือัวลา’
ทั้นี้ยัมีแร่พิเศษอย่าแนเวทย์าวอี้วย แ่แนเวทย์าวเป็นเพียแ่เลื่อเล่าาน
แนเวทย์าวเิาแนเวทย์ที่เพิ่ถูแปรสภาพาศิลาเวทย์ผ่านอุหภูมิที่ลลเียบพลัน นี่ือสิ่ที่สรุปมา แ่ทั้นั้นแทบไม่มีผู้ใผลิแนเวทย์าวไ้อี
‘ถ้า้าปลล็อระบบไปเรื่อย ๆ เรื่อหล่อเย็นะปราล่ะสิ’
เร้ๆ! เร้ๆ!
“ผู้เพนรผู้หิวโหย วันนี้่าเป็นฤษ์ี ท่านวิเานท์เอเรสเห็นถึวามทุยาอพวท่านึเิมาานเลี้ยแห่ปราสาทแห่เอีส”
ปราสาทแห่เอีสเป็นสิ่ปลูสร้าอระูลเอเรสสร้าึ้นเป็นลานิรรมนาให่ แ่ทว่ามันแทบไม่ไ้ใ้ประโยน์อะไรเลย แลมันะเป็นเสาอรินเทียนประับ้วยหินนิ่าๆ ูไปแล้วรูปทรไม่่อยเหมือนปราสาทเท่าไหร่
“ใ่แล้ว นมปั อาหาร ปลา เนื้อ มันอยู่เบื้อหน้าทุน เราอเิวนพวท่าน บันี้”
“ริรึนี่”
“เนื้อ เรื่อริใ่ไหม?”
“มันวระเป็นอ้า”
“ไม่สิเ้าหลีไป”
ุบับุบับ!!!!!!!!!
ฝูนผู้หิวโรูเ้ามาอย่านัล่าเห็นเยื่อ มันยอมทำทุอย่าเพื่อไ้เหยื่อ ้วยวามหนาแน่นฝูนมันเหยียบันาย้วยวามละโมบ อาหารเบื้อหน้าะพาพวมันิบหาย ุนนาและเ้าหน้าที่ ที่อยู่เบื้อนอมอภาพรหน้าอย่าสมเพ แ่้อรอไปเรื่อยๆหน้าที่อพวเาะไ้เริ่มปิประู นัวีับบทอายาน นันรีีเรื่อนรีอย่าเท่าที่เสียัที่สุ
“เหมือนหมูเลยว่ะไอ้พวอทานยะนี่”
“ฮ่าๆๆ! อีเี๋ยว็ะเริ่มแล้ว”
ใบหน้าอผู้หนึ่ียิ้ม
“เี๋ยวนะ อาหารอยู่ไหน ใ่ๆ หลอันนี่หว่า”
นรัพวนี้หลเื่อำพูอย่าโ่มและเมื่อมาถึที่ๆาว่าเป็นอาหารลับเป็นแ่มูลสัว์แล้วฝูน็โวยวาย พวเา่าทอุนนาหลอลวที่ล่อให้พวเาเสียเวลา แ่อย่าไร็ามุนนาั้นผู้น้อยและทหาร็ยัทำัวปิเหมือนไม่มีสิ่ใเิึ้น
“่ามัน!!!!”
“เอ๋! อะไรนะ?”
ปิ้ว! ปิ้ว!ปิ้ว!
ศรเพลิพุ่ึ้นสู่ท้อฟ้า่อนที่ลสู่พื้นินำเนิเหุเพลิไหม้รั้ให่ เสียหวีร้ออผู้เราะห์ร้ายมิอาสามารถเล็ลอออมาไ้าปราสาท เสียโอรวถูทำนอเพลลบนสอประสานเป็นนรีานรื่นรมย์
อันนอเลือ
“แ่นี้พวินบ้านินเมือที่อยถ่วแ้า็หายไปหมแล้ว”
นพเนรับนรัมีำนวนมาในเมือโมวิน ารเ์ทหารเพื่อให้ใ้ในยามสราม้อารำนวน็ริ แ่้วยปริมาออาหารพยุีพอเมือนั้นผลิไ้ไม่พอ ้ำพวนรัในเมือส่วนให่็ปวเปีย ฤๅะสู้ับระูลฮิปโนสอันเป็นอริ
‘มันเ่น่าประานอมัน ูเหมือนารลุฮือรั้นี้ะเริ่มไม่อยา’
แฮร์มันล่าวับนในใ แม้สายาไม่เห็น้าใน แ่เสียที่ถูลบใ่ะลบอย่าสมบูร์ เพียแ่น้อยนที่อยู่ภายนอลานปราสาท
ความคิดเห็น