พ่ายพิสุทธิ์ เปิดจองหนังสือแล้วค่ะ
หัวใจอันแน่วแน่กลับต้องแพ้พ่าย จากตั้งใจจะร้ายกลับพ่ายแพ้ให้กับรักแสนบริสุทธิ์ รักจาก'น้ำค้าง' ว่าหนักหนาแล้วแต่ทันทีที่ 'ยัยหนูแก้มแดง' ปรากฏตัว หัวใจของ 'เมฆา' พลันประจักษ์ถึงความพ่ายแพ้อย่างราบคาบ!
ผู้เข้าชมรวม
38,663
ผู้เข้าชมเดือนนี้
136
ผู้เข้าชมรวม
38.66K
อัปเดตล่าสุด : 8 มี.ค. 67 / 14:24 น.
แท็กนิยาย
นายหัวเมฆา นายเมฆ น้ำค้าง ยัยหนูแก้มแดง แก้แค้น ลูก หนูมน ดราม่า โรมานซ์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
พ่ายพิสุทธิ์ E-book นายจ๋ามาแล้วค่ะ 239 บาท ระบบแอปเปิล 249 ค่ะ ฝากนายกับน้ำ ยัยหนูแก้มแดงและทุกตัวละครด้วยนะคะ :)
 |
|
ขอบคุณที่เอ็นดูนายจ๋า แม่น้ำ ยัยหนูแก้มแดง เจ้าโมโม่และทุกตัวละครจนติดโบแดงนะคะ :)
หัวใจที่แข็งแกร่งมั่นคง แน่วแน่ในสิ่งที่ยึดถือกลับต้องแพ้พ่าย... จากตั้งใจจะร้ายกลับพ่ายแพ้ให้กับรักที่แสนบริสุทธิ์
รักบริสุทธิ์จาก 'น้ำค้าง' ว่าหนักหนากับใจแล้ว แต่ทันทีที่ 'ยัยหนูแก้มแดง' ปรากฏตัว หัวใจของ 'เมฆา' พลันได้
ประจักษ์ถึงความพ่ายแพ้อย่างราบคาบ !
น้ำค้าง
เธอรักเขา... เขาคนที่ปกป้องเธอเสมอมา
น้ำค้างไม่เคยคาดคิดเลยว่า วันหนึ่งความรักที่มีจะนำพาให้คนที่เคยปกป้องกลับต้องใจร้ายต่อกัน
แต่ในเมื่อเธอทำผิดต่อเจ้าของชีวิต เธอจะใช้ทั้งชีวิตลบความผิดนั้นเอง...
“บอกฉันมาน้ำค้างว่าสิ่งที่เขียนในจดหมายไม่เป็นความจริง”
“นะ...นาย”มีบางอย่างที่ไม่เป็นความจริง และบางอย่างมันคือความจริงที่เธอปฏิเสธไม่ได้...
สิ่งที่ไม่มีวันจะเป็นความจริงนั่นคือการที่ตัวเธอต้องการแทนที่ว่าที่นายหญิง น้ำค้างรู้ดีว่าตัวเธอไม่อาจะเอื้อมและไม่เคยคิดที่จะกระทำมาก่อน ไม่ว่าจะตอนนี้หรือในอนาคตข้างหน้า ด้วยรู้ดีว่าตัวเธอไม่มีอะไรเลยสักอย่างที่เหมาะสมและคู่ควรกับคนที่อยู่ตรงหน้านี้
แต่ความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้นั่นคือความรู้สึกที่ตัวเธอมีต่อคนตรงหน้านี้ เธอรัก... รักเขามานานแสนนาน
“เป็นใบ้หรือไง ฉันถามตอบ!”
“โอ๊ย!” น้ำค้างร้องออกมาเมื่อครานี้สองแขนถูกจับแน่น ไม่เพียงแค่นั้นร่างของเธอถูกเขย่าจนหัวสั่นหัวคลอน
“บอกมาว่าเธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับฉันแบบนั้น ไม่ใช่อย่างที่ชมพูเข้าใจ” กระทั่งที่เขาหยุดลง ถามเธอด้วยคำถามที่ทำเอาแทบหายใจไม่ออก
“นาย...”
“พูดออกมาสิน้ำค้าง พูด!” แรงเขย่าที่เกิดขึ้นอีกครั้งมาพร้อมเสียงตะคอกราวกับฟ้าฟาดลงกลางใจของน้ำค้าง
“พูดค่ะ น้ำค้างพูดแล้ว”น้ำสียงสั่นเครือเอ่ยบอก มองสบตาคนตรงหน้าที่จ้องตากันไม่กระพริบ
“...” เมฆาเองก็เช่นกันเขารอคอยคำตอบด้วยใจจดจ่อ
“น้ำค้างสาบานว่าน้ำค้างไม่ได้คิดจะแทนที่นายหญิงไม่เคยเลย...
“แล้วเธอรักฉันหรือเปล่า หา!”คนที่เขาจับแขนอยู่สะดุ้งเบาๆ กับน้ำเสียงตะคอกในท้ายประโยค
“น้ำค้างไม่มีวันอยากจะแทนที่นายหญิงอยู่แล้วค่ะ น้ำค้างไม่มีวันทำอย่างนั้นเพราะน้ำค้างรู้ว่าคนที่นายรักคือคุณชมพูคนเดียว น้ำค้างรู้ว่านายรักใคร...”
“เธอกำลังตอบไม่ตรงคำถามน้ำค้าง” ครานี้เมฆากดเสียงต่ำแต่กลับทำให้อีกฝ่ายตัวสั่น ดวงตาที่จ้องมองเขาหลั่งรินน้ำใสลงมาพาดผ่านแก้มใส
“นาย...”
“มองตาฉันแล้วพูดว่าเธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับฉันอย่างที่ชมพูเข้าใจจนต้องจากฉันไป พูด!พูดออกมาเดี๋ยวนี้!”
“ฮึก... น้ำค้างขอโทษค่ะ ขอโทษ...”
“นี่เธอ...”
แววตาผิดหวังหรือถูกหักหลังอะไรทำนองนั้นคือสิ่งที่น้ำค้างกำลังเผชิญในยามนี้
“นี่เธอจะบอกว่าเธอรักฉันอย่างนั้นน่ะหรือน้ำค้าง”
น้ำค้างเม้มปากแน่นเมื่อฟังคำพูดและสบมองดวงตาคู่คมที่มองมา รู้สึกละอายใจจนต้องก้มหน้ามองพื้นแทน กระทั่งที่อีกฝ่ายปล่อยให้เธอเป็นอิสระ
รอยแดงเป็นปื้นบนท่อนแขนเด่นชัด และตอนนี้เธอก็เริ่มรู้สึกเจ็บ ทว่าท่าที่ของเขาที่หันหลังให้กันนั้นทำให้รู้สึกชามากกว่าเจ็บ
ชาไปหมดทั้งใจ...
“นายจ๋า น้ำค้างไม่ได้ตั้งใจ...” ไม่ได้ตั้งใจจะรู้สึกแต่ความรู้สึกที่มีมันห้ามไม่ได้ ใจของเธอเหมือนไม่ใช่ของเธอนับจากวันนั้นวันที่นายช่วยชีวิตให้มีลมหายใจอีกครั้ง ไม่เพียงแค่นั้นนายยังให้เล่าเรียน ให้ที่พัก ให้ความเมตตา... แต่มาวันนี้ความรู้สึกที่มี ความรู้สึกที่ไม่เคยตั้งใจจะให้เกิดกลับทำร้ายนายให้เจ็บปวด...
เมฆา
เพราะรู้ถึงความรู้สึกข้างในที่พยายามเก็บซ่อน 'เมฆา' จึงพยายามทำทุกอย่างให้เธอเสียใจ หวังให้เธอเข้าใจว่าเขาทำไปเพราะเกลียด หากความจริงเขาหวังเพียงว่าจะลดทอนความรู้สึกผิดต่อคนที่จากไป หวังเพียงหัวใจจะไม่แพ้พ่ายต่อความต้องการในส่วนลึก
แต่มันเลวร้ายกว่านั้น เพราะยิ่งนับวันหัวใจของเขาก็ยิ่งประจักษ์... เพราะรัก... เขาแพ้รักที่แสนบริสุทธิ์ของเธอเข้าให้แล้ว !
"ทำไมต้องทำเพื่อฉันขนาดนี้ด้วยน้ำค้าง ทำไมเธอถึงโง่แบบนี้..." เสียงถามคงไปไม่ถึงเมื่อคนตรงหน้าไม่มีสติรับรู้ แต่ดีเท่าไหร่แล้วที่กระสุนร้ายนั่นไม่ปลิดชีวิตเธอไปจากผู้ชายใจร้ายอย่างเขา
รู้ว่าเธอรักเขาแต่ไม่เคยเลยว่าเธอจะรักเขาจนโง่งมขนาดนี้ จะมีผู้หญิงโง่สักกี่คนกันนะที่ยอมใช้ร่างของตัวเองปกป้องเขาอย่างที่เธอทำ
"เธอมันโง่... โง่ที่สุด..." เมฆาว่าน้ำเสียงสั่น จรดริมฝีปากประชิดปากขาวซีดของคนบนเตียง
เด็กหญิงมนนภร (มน - นะ - พอน)
"นายจ๋าอยากฟังความลับของหนูไหม"
เมฆาก้มลงมองคนที่เงยหน้าขึ้นมาหากัน
"หืม ? ความลับหรือคะ" เขาย่อตัวลงข้างยัยหนูแก้มแดง จับเอาตะกร้าผลไม้มาถือไว้เสียเอง ดวงตาคู่คมไม่พอใจเมื่อเห็นรอยแดงบนมือน้อย เขาลูบมันแผ่วเบา
"ค่ะ แต่นายจ๋าห้ามบอกคนอื่นนะ" เสียงนั้นดึงเมฆากลับมาหาใบหน้าของหนูน้อย "หนูจะบอกนายจ๋าคนเดียว"
"สัญญาค่ะ" เมฆายิ้มกว้างเมื่อประโยคเจื้อยแจ้วบ่งบอกว่าเขาสำคัญ ไม่รู้ละ การที่บอกเขาคนเดียวเขาควรจะเหมาเอาได้สิว่าเขาสำคัญกับยัยหนู
"ที่จริงหนูชอบแอปเปิลแบบนั้นมากที่สุดเลย"
"..." เมฆาฟังอย่างตั้งใจ แต่ใจเขาหมองหม่นเมื่อใบหน้าของหนูน้อยคลอไปด้วยความเศร้า เด็กตัวเท่านี้มีเรื่องใดให้เศร้าหนอ? แล้วทำไมเขาเศร้ากว่า
ทว่าความเศร้ากลับทบเท่าทวีเมื่อสียงแผ่วเบาเอื้อนเอ่ยในประโยคต่อมา
"แต่หนูไม่ทานดีกว่า เพราะแม่จะเหนื่อยอีก แม่จะเหนื่อยมากๆ หนูไม่อยากให้แม่เหนื่อยเพราะหนู"
"...!"
เหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ตรงคอ คล้ายความขมขื่นชนิดหนึ่ง พานให้เมฆาหายใจไม่ออก
เขาสาบาน ทุกวันเขาจะมีแอปเปิลให้ยัยหนูนี่ทานทุกวันเลยเชียว ! คอยดูสิ !
สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่าน กลับมาอีกครั้งกับเรื่องใหม่ 'พ่ายพิสุทธิ์' ค่ะ เรื่องนี้เป็นความคิดถึงแนวงานเดิมของตัวเอง ดราม่าหวานๆ อย่างเรื่องแรกที่เคยเขียนค่ะ จู่ๆ ก็คิดถึงพลอตแบบนี้ขึ้นมา
คราวนี้พานักอ่านมาพบกับ 'น้ำค้าง' และ 'นายหัวเมฆา' รวมทั้งผลผลิตของคนทั้งคู่ เด็กหญิงมนภร ลูกสาวของแม่น้ำและนายเมฆค่ะ ^^
ต่อให้หัวใจของคุณจะแข็งแกร่งเพียงใดจะมีคนหนึ่งที่ทำให้คุณต้องแพ้พ่าย
อาจเพราะว่าหัวใจดวงนั้นอัดแน่นไปด้วยความรักแสนพิสุทธิ์หรือเปล่านะ ?
มาติดตามไปด้วยกันนะคะ ^^
รักและคิดถึงสุดหัวใจค่ะ
ปลอบขวัญ
ผลงานที่ผ่านมา
E-book ทุกเรื่องสามารถดาวโหลดกดกล่องสี่เหลี่ยมด้านล่างได้เลยค่ะ ^^
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ผลงานอื่นๆ ของ ปลอบขวัญ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ปลอบขวัญ
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น