เพราะรักคือเธอ

เพราะรักคือเธอ  ปลอบขวัญ www.mebmarket.com แม้รู้ว่าเธอคือคนที่เขาควรหลีกห่างให้ไกล แต่ใครเล่าจะห้ามใจมิให้รักได้ยิ่งได้ชิดใกล้ หัวใจยิ่งบอกว่าใช่เธอ รักของเขาคือเธอ...“เรื่องนั้น...ห... Get it now

คำโปรยเรื่อง...

แม้รู้ว่าเธอคือคนที่เขาควรหลีกห่างให้ไกล แต่ใครเล่าจะห้ามใจมิให้รักได้
ยิ่งได้ชิดใกล้ หัวใจยิ่งบอกว่าใช่เธอ รักของเขาคือเธอ...

“เรื่องนั้น...หมายความว่ายังไงกันแน่คะ” น้ำเสียงสั่นพร่าออกมาจากคนบนเตียง พานให้วายุอึดอัดจนแทบหายใจไม่ออก
“คุณม่นยังไม่หายดี ผมว่า...”
“ม่นต้องการรู้คำตอบ เดี๋ยวนี้ค่ะคุณวายุ!” 
ชื่อเขาที่เธอเอ่ยออกมาไม่เหมือนเคย ความห่างเหิน สายตาเย็นชาที่ได้รับทำให้วายุยิ่งรู้สึกหวาดหวั่น สิ่งที่เขากลัวมาตลอดนั่นคือสิ่งที่กำลังได้รับจากเธอในตอนนี้ ชายหนุ่มหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน
“คุณลมคะ” มือของวายุถูกคว้าไว้จากคนที่เรียกชื่อเข่าอย่างห่างเหินเมื่อครู่ วายุสบตามองเธอนิ่ง “บอกม่นที ว่าคุณลมแค่ใจดีเหมือนทุกครั้งที่ใจดีกับม่น คุณลมแค่ใจดีกับแม่เพราะแค่อยากช่วย...ฮึก...” แล้วเธอก็เริ่มร้องไห้ขึ้นมา “บอกม่นหน่อยนะว่าคุณลมไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุครั้งนั้น คุณลมไม่ได้ทำ ฮือ...” 
วายุดึงเธอมากอดแนบอกเมื่อนฐมนร้องไห้เสียงดัง ตัวของเธอสั่น และมันส่งผลให้ใจของเขาสั่นไหวไปด้วย
ครั้นเสียงสะอื้นแผ่วลง คนในอ้อมกอดก็ผละออกห่าง และบอกเขาด้วยรอยยิ้ม ทว่ามันไม่สดใสเอาเสียเลย
“บอกม่นนะคะ ม่นอยากรู้...” น้ำเสียงเธอเว้าวอนขอ จนวายุคิดว่าถึงเวลาแล้วจริงๆ อีกอย่างนฐมนไม่ควรเครียดและกดดันมากไปกว่านี้อีกแล้ว
“ผม...บอกไม่ได้หรอกครับ ว่าไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุคราวนั้น”
“คุณลม!”
“ผมไม่ได้แค่ใจดี อยากเป็นเจ้าของไข้ แต่ที่ทำเพราะผมคิดว่ามีส่วนต้องรับผิดชอบกับอุบัติเหตุในครั้งนั้น...”
“ไม่!” มือของเธอสลัดออกจากการพันธนาการของเขา
“คุณม่น ฟังผมก่อน!” ดวงตาวายุเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเธอปลดสายน้ำเกลือออกแล้วลุกขึ้น ชายหนุ่มก้าวตาม รวบรัดร่างบางเอาไว้ในอ้อมกอดดังเดิม
“ปล่อยนะ! ปล่อยม่นเดี๋ยวนี้!” 
“ไม่ครับ จนกว่าคุณม่นจะยอมฟังผม” วายุกอดเธอแน่น ไม่ยอมปล่อยตามที่เธอต้องการ
“ไม่! ม่นไม่อยากฟัง...” เธอผลักเขา ทุบตีเขา และเรี่ยวแรงของเธอกลับมากมายจนสลัดกายออกจากเขาได้
“คุณม่น อย่าไปนะ!” ทว่าวายุกลับคว้าตัวเธอไว้ได้อีกครา ครานี้เขากอดเธอแน่นขึ้นไปอีก 
“ปล่อย! ม่นบอกให้ปล่อย!”
วายุไม่ยอมปล่อยเธอตามคำขอ เขากอดเธอแน่นกว่าเดิมยิ่งขึ้นไปอีก
“โอ๊ย!” ความเจ็บจี๊ดเพราะฟันคมๆ ตรงบ่าทำให้วายุต้องร้องออกมา ทว่าเขาก็ยังไม่ยอมปล่อยเธอออกจากอ้อมแขน

เรื่องราวของความรัก  ความลับ  และอุบัติเหตุ!

'นฐมน'  หรือ  'ม่น'   หญิงสาวซึ่งกำลังศึกษาอยู่ในระดับอุดมศึกษาชั้นปีสุดท้าย  เธออาศัยอยู่กับมารดาและ  'น้ำริน'  น้องสาวซึ่งมีศักดิ์แท้จริงคือหลานสาวของเธอ

ชีวิตของนฐมนมีความสุขแม้จะขาดบิดา  เพราะความรัก  ความอบอุ่นที่ได้รับอย่างเต็มเปี่ยมจากมารดาและน้องสาวที่ได้มาจากอุบัติเหตุไฟไหม้เปรียบเสมือนของขวัญที่พี่ชายและพี่สะใภ้ผู้จากไปมอบไว้ให้  ถึงแม้เจ้าตัวจะชอบบอกว่าตัวเองเป็นตัวซวยของใครๆ  ก็ตาม...  

ทว่าช่วงเวลาแห่งความสุขมันอยู่กับเธอได้เพียงไม่นาน  ฟ้าเล่นตลกซะจนเธอตลกไม่ออก  เธอได้รับข่าวร้าย...  มารดาประสบอุบิติเหตุจนเป็นอัมพาตครึ่งซีก!

แต่กระนั้นเธอก็ยังมีความหวัง   และเชื่อ...  เชื่อว่าทุกอย่างจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม...

ดั่งความเชื่อและความหวังนั้นคือกำลังใจของเธอ  แม้จะเหนื่อยเพียงใดแต่นฐมนก็ไม่เคยยอมแพ้  จนกระทั่งวันหนึ่ง...

"มีคนต้องการช่วยค่ารักษาพยาบาลของคุณแม่ครับ"  

แพทย์เจ้าของไข้บอกเธอแบบนั้น  นฐมนอยากรู้เหลือเกินว่าใครคือคนใจดีคนนั้น  แต่น่าเสียดายที่คนคนนั้นไม่ต้องระบุตัวตนให้เธอได้รับรู้  หญิงสาวทำได้เพียงฝากแพทย์เจ้าของไข้ไปขอบคุณ 'เขา' หรือ 'เธอ' คนนั้น

และข่าวดียังไม่หมดเพียงแค่นั้น  เธอได้รับข่าวดีเพิ่มเป็นงานที่เธอใฝ่ฝันในสาขาที่ตัวเองจบมา  และที่นั่นเธอได้พบกับคนคนหนึ่ง  'วายุ'  เจ้านายของเธอ...

พยายามจะบอกตัวเองว่าเธอเป็นใครและเขาเป็นใคร  ทว่าหัวใจกลับไม่รักดีเมื่อสิ่งที่เขาทำพาให้เธอใจสั่นอยู่ร่ำไป  การกระทำที่ใครหลายคนบอกว่ามันชัดเจน  แต่เธอก็ยังไม่กล้าฟันธงชัดเจน  และในที่สุด...

"คุณลมทำแบบนี้หมายความว่ายังไงคะ"  เธอถามเมื่อเขาถักผมยาวที่โดนลมทะเลพัดจนยุ่งให้เป็นเปียร์ยาว  มัดปลายให้เสร็จสรรพ

"ผมเป็นผู้ชาย  คิดเสมอว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูด  แต่ผมลืมไปสำหรับผู้หญิงแค่การกระทำคงยังไม่พอ..."

"คุณลม..."

นับจากวันนั้นเขาและเธอคือคนที่เป็นมากกว่า 'เจ้านาย'  และ 'ลูกน้อง'  ต่างเป็น 'คนรัก'  ของกันและกัน

หัวใจของนฐมนเต็มไปด้วยความสุข  เขาเข้ากับมารดาได้ดี  และเอ็นดูน้องสาวของเธอไม่ต่างกันกับที่เธอรู้สึก  ทว่า...เธอกลับค้นพบความจริงบางอย่าง

อุบัติเหตุของมารดา  เกี่ยวข้องกับเขา!

แท้จริงแล้ว เขาคือสายลมอบอุ่น  หรือพายุร้ายในชีวิตเธอกันแน่!

               สวัสดีค่ะ  :)  นักอ่านทุกท่านของปลอบขวัญ  อ้อ!  จุมพิตหวานด้วยนะคะ  ^^  แต่คราวนี้มาเจอกันอีกครั้ง ลัยลาได้มีโอกาสทักทายนักอ่านอีกครังผ่านนามปากปลอบขวัญค่ะ  และแน่นอนว่าหากพูดถึงนวนิยายของนามปากกาปลอบขวัญแล้วจะพบความรู้สึกคล้ายโดนปลอบตามความตั้งใจของนามปากกานี้  เจออะไรมาขอให้ปลอบขวัญได้ปลอบนะคะ ^^

               มาเข้าเรื่องกันดีกว่าค่ะ  นวนิยายเรื่องนี้  'เพราะรักคือเธอ'  เป็นเรื่องที่เคยอัปให้อ่านกันมาแล้ว  แต่เป็นช่วงวุ่นวายพอสมควร  และไม่ได้โปรโมทอย่างเช่นทุกเรื่องเลย  ด้วยคิดมากมายว่าจะรอให้จบภาคต่อจากเรื่องนี้เลยดีมั้ยนะ??  เลยรู้สึกว่าจะขี้เกียจโปรโมตรวมทั้งไม่ค่อยได้เต็มที่กับเรื่องนี้เลยค่ะ  อีกทั้งมีปัญหาสุขภาพ เลยรวนๆ  กันไป

               แต่ช่วงเวลาที่ผ่านมามีนักอ่านถามหาเรื่องนี้กัน  ไม่ทราบเหมือนกันว่ามาจากช่องทางใด  หรือมาจากการป้ายยาของนิยายเรื่องไหน  ฮิฮิ  แต่มันทำให้ลัยลาได้คิดถึงนวนิยายเรื่องนี้อีกครั้งค่ะ  บวกกับรู้สึกว่าเขียนดราม่าเยอะ  อยากกลับมาหาอะไรฟินๆ  ดีต่อใจ  เลยมาลงเอากับเรื่องนี้  และก็ยังไม่ลืมว่ามีนักอ่านถามหาเล่มของเรื่องนี้พอสมควรค่ะ  แต่ช่วงนั้นลัยลาไม่พร้อมในหลายๆ ด้าน  เลยยังไม่พร้อมมากสำหรับรูปเล่ม  และนักอ่านที่ติดตามกันคงรู้ดีเลยค่ะว่าถ้าไม่พร้อมลัยลาคนนี้จะไม่เปิดจองอย่างแน่นอน  แต่ตอนนี้กำลังใจเต็มเปี่ยม  (จากนักอ่านอีกเช่นเคยค่ะ ^_^ )  จึงถือโอกาสนี้หยิบเอาเพราะรักคือเธอมารีไรต์ ทบทวนไปหลายอย่างเลย  คุยกับตัวละครอีกครั้งและมากขึ้นด้วย  เลยเพิ่มเติมอะไรไปมากกว่าการรีไรต์ของทุกเรื่อง  และตอนนี้ก็พร้อมมากค่ะ  สำหรับการกลับมาของนวนิยายเรื่องนี้และนามปากกาปลอบขวัญ 

          เพราะรักคือเธอหากเทียบกับเรื่องอื่นๆ  แล้ว  ความดราม่าจะน้อยนิดมากค่ะ  และยังอยู่ในหมวดนวนิยายรักหวานแหวว  ยังไม่เคยมาหมวดนี้สักที ฮิฮิ  'คุณลม' หรือ 'คุณวายุ'  หากจะเปรียบกับพระเอกเรื่องอื่นๆ  แล้ว  คุณลมจะเหมือนเทพบุตรไปโดยปริยาย  (ก็พระเอกทุกเรื่องของไรต์ใจดีซะที่ไหนเล่า)  แต่ที่มีไม่ต่างกันคงจะเป็นความหื่นค่ะ  >//<  โดยเฉพาะคุณลม  ที่แอบมอง 'ม่น หรือ 'นฐมน'  และแอบรู้สึกพิเศษอยู่เรื่อยมา  โดยเฉพาะเมื่อสาวเจ้าเข้ามาดำรงตำแหน่งเลขาส่วนตั๊ว...ส่วนตัวของตัวเอง  เจ้านายที่ทำตัวไม่ต่างจากสมภารที่ร่ำๆ  จะกินไก่วัดจะอดใจได้นานแค่ไหนมาดูกันค่ะ  แต่อย่างที่ว่านวนิยายของปลอบขวัญหากไม่ดราม่าสักนิด  หากไมมีปมก็คงไม่ใช่ปลอบขวัญตัวจริงค่ะ

          วันหนึ่งเมื่อม่น  นางเอกของเราได้พบเจอกับอะไรบางอย่าง  ความลับที่วายุเก็บซ่นเอาไว้  ซึ่งเกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุของมารดาที่เธอรักมาก  ความเคลือบแคลง  ความรู้สึกดีที่ม่นของเรามีกับเรื่องที่ได้รับรู้  มันทำให้เธออดถามตัวเองไม่ได้ว่า  คุณลมเจ้านายที่แสนดีของเธอนั้น  แท้จริงแล้วเขาคือสายลมอบอุ่นอย่างที่เธอเคยเข้าใจตลอดมา  หรือพายุในชีวิตของเธอกันแน่!

               เรื่องราวจะเป็นอย่างไร  มาร่วมหาคำตอบไปด้วยกัน  มาเอาใจช่วยทุกตัวละครไปด้วยกันนะคะ  ^^

               ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ  ทุกความรู้สึกที่มีให้  ทุกการติดตามผลงาน  ขอบคุณจากหัวใจของนักเขียนตัวเล็กๆ  คนนี้ค่ะ

รักเสมอ <3

ปลอบขวัญ/จุมพิตหวาน