ตัวร้ายข้ามมิติ​

ตอนที่ 51 : ที่พักห้องS

 " ท่านพ่อมีอะไรรึเปล่าคะ?" โรสถามท่านพ่อของเธอ เพราะเมื่อกี้นี้หลังจากที่ผอ.ติเซียโน่กลับไป ก็มีพ่อบ้านไปบอกเธอว่าท่านพ่ออยากเจอ เธอเลยต้องใช้เวทย์​อำพรางปกปิดดวงตาที่เพิ่งผ่านการร้องไห้ก่อนจะลงมา ส่วนราฟเขาก็กลับไปแล้ว

 " ไม่มีอะไรมากหรอกลูก แค่จดหมายกับของที่วาซีรอสส่งมาให้น่ะ" เขายิ้มก่อนจะส่งจดหมายที่มีตราประทับของวาซีรอสให้ลูกสาวตัวน้อยและชี้ให้เธอเห็นถึงกล่องขนาดกลางอีกหนึ่งใบที่บรรจุของที่จำเป็นในการเรียนที่วาซีรอสซึ่งเพื่อนเก่าของเขาอย่างติเซียโน่เป็นคนเอามาให้หลังจากที่คุยธุระกันเสร็จ

 " ขอบ​คุ​ณค่ะ" เธอรับมาก่อนจะเปิดอ่านโดยมีดยุควาเรนเซียคอยอ่านอยู่ด้วยข้างๆ

  เนื้อหาก็ไม่มีอะไรมาก แค่จดหมายรับเธอเป็นนักเรียนของวาซีรอสแล้วก็กำหนดการต่างๆ วันเปิดเรียนจะมีพิธีปฐมนิเทศ​ก่อนเข้าเรียน ส่วนเครื่องแบบนักเรียนก็อยู่ในกล่องที่ส่งมาให้ด้วย ส่วนพวกเครื่องเขียนหรืออุปกรณ์​อะไรที่ต้องใช้ก็จะให้ไปซื้อเอาเองโดยที่จะมีรายการมาให้ แล้วก็เรื่องหอพัก

  หอพักของวาซีรอสจะแบ่งออกตามห้องเรียน อย่างคนที่ได้เรียนห้องA ก็จะได้อยู่หอพักA ซึ่งอย่างที่เคยบอกว่าที่วาซีรอสจะมีหอพักไล่ตั้งแต่สูงสุดอย่างห้องSไปจนถึงห้องE และแน่นอนว่าเธอได้อยู่ห้องS พวกพี่อลันก็ด้วย ส่วนการย้ายของเข้าไปในหอพักก็เริ่มได้เลยตั้งแต่วันที่ได้รับจดหมายไปจนถึงเปิดเทอม ซึ่งเธอก็คงจะย้ายของเข้าไปเร็วๆนี้ เพราะจะได้ไม่ต้องวุ่นวายทีหลัง

  และเมื่ออ่านจดหมายจบ สองพ่อลูกก็หยิบกล่องที่วางอยู่บนโต๊ะมาเปิดดู ก่อนจะพบว่าด้านในเป็นเครื่องแบบชุดนักเรียนและเข็มกลัดประจำชั้นปีที่นักเรียนทุกคนต้องมีและใส่ติดตัวเอาไว้ตลอดเวลส

 " ลูกจะไปซื้อของวันไหนเหรอ?" ดยุควาเรนเซียหันมาถามลูกสาวถึงการออกไปซื้อของที่ต้องใช้เพิ่มเติมในการเรียน

 " ไปซื้อวันที่ย้ายของไปหอพักเลยก็ได้ค่ะ จะได้ไม่ต้องออกไปไหนหลายๆรอบ ส่วนเรื่องซื้อของ โรสอยากจะพาพี่แดนกับพี่คริสไปด้วยค่ะ จะได้ไปช่วยกันเลือกของว่าอันไหนดี" เธอบอกตามความคิด

 " ก็ดีนะ งั้นลูกก็ไปบอกพี่ๆเถอะ แล้วถ้าจะไปวันไหนก็มาบอกพ่อด้วยล่ะ" เขาพยักหน้าเห็นด้วยก่อนจะพูดต่อ ส่วนโรสก็ตอบรับเช่นกัน

 " ลูกกลับไปทำอะไรต่อเถอะ พ่อต้องไปทำงานต่ออีกหน่อย เดี๋ยวเจ้าเซบาสเตียนจะมาบ่นอีก" เขาทำหน้าเบื่อหน่ายในตอนท้ายของคำพูดเมื่อนึกถึงคนสนิทที่มักจะบังคับให้เขาทำงานตลอดเวลาจนเขาอยากจะนินทาเสียจริงๆ

เจ้าคนเผด็จการ! คนทำงานนั่นมันฉัน ไม่ใช่แกสักหน่อย!

 " ฮัดชิ่ว!" เซบาสเตียนที่กำลังจัดเตรียมเอกสารไว้ให้คนเป็นนายในห้องทำงานอยู่จามออกมาเสียงดังจนเขาอดสงสัยไม่ได้ เพราะเขาเองก็ไม่ได้เป็นหวัด แล้วจะจามได้ยังไง?

 " ช่างเถอะ" เขาบ่นกับตัวเองพลางคิดในใจว่าท่านดยุคหายไปนานแล้ว คงจะต้องหางานมาเพิ่มเพื่อกระตุ้นสักหน่อยแล้ว

 " เป็นอะไรรึเปล่าคะ?" โรสถามท่านพ่อของเธอเมื่อจู่ๆท่านพ่อของเธอก็เอามือมาลูบแขนของตัวเองเบาๆ

 " เปล่าหรอกลูก" เขาตอบพลางส่งยิ้มให้ลูกรักทั้งๆที่ในใจกลับรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ

 " งั้นเหรอค่ะ ท่านพ่อไปทำงานต่อเถอะค่ะ"

 " งั้นพ่อไปนะ" แต่ในขณะที่​เขากำลังจะหมุนตัวเดินไป จู่ๅโรสก็โผเข้ามากอดเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำให้คนเป็นพ่อรู้สึกสงสัยยิ่งนัก

 " มีอะไรรึเปล่า? โรส" เขาถามแต่มือก็เอื้อมไปกอดลูกสาวด้วย

 " ไม่มีอะไรค่ะ แค่อยากกอด" เธอบอกก่อนจะผละตัวออกมา

 " โรสรักท่านพ่อนะค่ะ" เธอบอ​ก​อย่างที่ใจคิดแต่ก็ทำเอาดยุควาเรนเซียแปลกใจ แต่สิ่งที่มีเะิ่มขึ้นคือความรู้สึกอุ่นวาบในหัวใจ

 " พ่อก็รักลูกนะ" เขาส่งยิ้มกลับไปก่อนที่สองพ่อลูกจะกอดกเนอีกครั้​งทำเอาคนที่เห็นภาพนี้ได้แต่เผลอยิ้มออกมาเพราะรู้สึกถึงความรักและความอบอุ่นที่พ่อลูกมีให้กัน

3วันต่อมา

  วันนี้โรสตัดสินใจที่จะไปซื้อของข้างนอกและเอาของไปไว้ที่ห้องพักของวาซีรอส และแน่นอนว่าเธอมีพี่ชายทั้งสองตามไปด้วยและไม่ลืมที่จะบอกท่านพ่อของเธอตามที่บอกกับท่านเอาไว้

 " ที่นี่คือหอพักของคนที่เรียนห้องS" คริสแนะนำเมื่อตอนนี้พวกเขามายืนอยู่ด้านหน้าหอพัก

 " หอพัก?" โรสพูดอย่างสงสัย

  แน่ล่ะ ก็สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเธอมันคือปราสาทขนาดกลางทำจากหิน ล้อมรอบด้วยป่าและทะเลสาบจนถึงขั้นที่ว่าหน้าทางเข้ายังเป็นสะพานหินที่เชื่อมระหว่างปราสาทและถนนที่ต้องใช้เดินทางเข้ามา ปราสาทหลังนี้อยู่ลึกเข้ามาอีกในวาซีรอส มันอยู่ในเขตป่าแต่ไม่เข้าไปลึกมาก เรียกได้ว่ายังพอเดินกลับเข้าไปในเขตอาคารเรียนไหวอยู่ แต่ตอนเข้ามาแน่นอนว่าพวกเขาใช้รถม้าเพราะมีสัมภาระอยู่ด้วย

  ซึ่งแน่นอนว่าโรสสงสัยว่ามันใช่หอพัก​สำหรับนักเรียนจริงๆเหรอ จนในที่สุดเธอก็หันไปถามพี่ชายทั้งสองและได้รับคำตอบมาว่าทั้งหมดนี้ล้วนเป็นควาทต้องการของผอ.คนแรกของวาซีรอสและอคาเรส

  เขาต้องการให้เด็กที่มีความสามารถได้อยู่อย่างสุขบายและสงบสุข เขาจึงได้สร้างหอพัก​ของนักเรียนห้องSให้พิเศษกว่าห้องอื่นๆ นั่นคือปราสาท แถมยังสร้างไว้เกือบกลางป่าและเกือบจะอยู่กลางทะเลสาบ เพื่อให้ห่างไกลจากพื้นที่เรียน และให้เกิดความสงบ ซึ่งแน่นอนว่าการมีสถานที่ที่มีทั้งป่าและทะเลสาบเป็นส่วนหนึ่งของวาซีรอส ทำให้รู้ได้ทันทีว่าวาซีรอสนั้นมีพื้นที่กว้างมากแค่ไหน

 " อ้าว! แดนกับคริสแล้วก็น้องสาวนี่" เสียงเรียกทักดังขึ้น

 " สวัสดีครับ/ค่ะ" โรสเอ่ยทักทายผู้หญิง​ที่เดินออกมาจากทางเข้า​ปราสาทแล้วเข้ามาหา เธอคือรุ่นพี่สาวที่เธอเจอตอนที้มาสมัครลงชื่อเข้า​สอลที่วาซีรอส

 " สวัสดี เอาของมาเก็บใช่มั้ย?" เธอถามต่อส่วนโรสก็พยักหน้า

 " น้องชื่อโรสสินะ เก่งจังเลย สอบได้คะแนนเต็มแถมยังได้สัตว์​เวทย์​เป็นมังกรอีก" เธอพูดพลางมองมาที่โรสด้วยความชื่นชมและเอ็นดูไปในตัว

 " ขอบคุณ​ค่ะ" เธอตอบไป

 " จริงสิ น้องยังไม่รู้จักพี่นี่นา ขอโทษทีนะ วันสมัครสอบพี่ยุ่งไปหน่อยก็เลยลืมอย่างอื่นไปหมด พี่ชื่อเซเลสเทีย โจนส์​ แต่จะเรียกพี่ว่าเทียก็ได้นะ พี่อยู่ปี4แล้วก็เป็นสภานักเรียนด้วย หน้าที่รองประธานนักเรียน ถ้ามีปัญหา​อะไรก็มาหาพี่ได้ตลอดนะจ๊ะ" เธอแนะนำตัวใหม่

 " ค่ะ" โรสยังคงตอบออกไปด้วยความนิ่งเช่นเดิม ถึงแม้ว่าเธอจะสัมผัสอะไรบางอย่างจากรุ่นพี่คนนี้ได้ก็ตาม

 " แล้วนี่กำลังจะเอาของไปเก็บในหอพักใช่มั้ย? เดี๋ยวพี่จะพาเที่ยวเองนะจ๊ะ" เซเลสเทียพูดต่อพลางส่งยิ้มไปให้โรสเช่นเดิม

 " ไม่ดีกว่าครับ รุ่นพี่น่าจะงานยุ่งนี่" คริสขัดขึ้นทันที

 " ใช่ครับ อีกอย่าง โรสเป็นน้องของพวกเรา​ พวกเราดูแลเธอได้ครับ" แดนพูดต่อ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะยังคงคำพูดสุภาพไว้ แต่นํ้าเสียงก็กระด้างขึ้นเล็กน้อยตามแรงอารมณ์​

 " ฮ่าๆๆๆ ไม่เอาสิ ฉันล้อเล่นนิดหน่อยเอง เอาเถอะ ฉันกำลังจะไปหาผอ.สักหน่อย พวกนายก็พาโรสไปเก็บของเถอะ" เธอพูดอย่างอารมณ์ดี​ก่อนจะเดินจากไป ส่วนพวกโรสก็เกิด​เข้าไปในปราสาทพร้อมลากกระเป๋าลากหนึ่งใบที่บรรจุของของโรสเข้าไปด้วย

  เมื่อเดินเข้าไปภายในปราสาทก็จะพบกับห้องโถงขนาดใหญ่ที่ตกแต่งด้วยสีนํ้าตาลต่างๆออกไปทางแนววินเทจ ตรงกลางเป็นโซฟาและโต๊ะหลายตัวตั้งอยู่ ด้านบนมีโคมไประย้าส่องประกาย ตกแต่งบางที่ด้วยแจกันดอกไม้ กำแพงบางส่วนถูกทำเป็นหน้าต่างขนาดใหญ่ติดผ้าม่านสีนํ้าตาลอ่อน ด้านหลังเป็นบันไดขนาดใหญ่ก่อนจะแยกเป็นสองฝั่งเพื่อขึ้นไปชั้นบน เรียกได้ว่างดงามเหมือนกับอยู่ในพระราชวังเลยทีเดียว แต่ตอนนี้กลับมีกลุ่มคนนั่งอยู่ที่โซฟาตรงกลางห้อง และดูเหมือนว่าพวกเขาจะสังเกตุเห็นบุคคลมาใหม่ทั้งสามแล้ว

 " โย่ว! สวัสดีครับ น้องโรส" ผู้ชายที่โรสพบในวันที่มาสมัครสอบซึ่งเป็นหนึ่งในคนที่นั่งอยู่ที่โซฟาแสดงปฏิกิริยา​คนแรกโดยการเดินเข้ามามาพลางทักทายเธออย่างสนิทสนม

 " สวัสดีค่ะ" เธอตอบไปเพียงแค่นั้นทำเอารุ่นพี่ชายคนนี้หรือเซ็นยิ้มเจื่อนลงไปเล็กน้อย เพราะเขาเองก็ถือเป็นคนหน้าตาดีคนหนึ่ง ไม่เคยโดนใครปฏิเสธ​แบบนี้มาก่อน

 " ฮ่าๆๆ เด็กไม่สนแกว่ะ" ผู้ชายอีกคนที่นั่งอยู่ที่โซฟาพูดขึ้น

 " โห! พี่อ่ะ" เซ็นหันไปโอดครวญ​กับรุ่นพี่ชายคนสนิทของเขา

 " พอก่อน คริส แดน นั่นน้องสาวของพวกนายใช่มั้ย?" รุ่นพี่ผู้หญิงอีกคนถามต่อ

 " ครับ" แดนและคริสตอบรับ

  และเมื่อได้รับคำตอบ สายตาทุกคู่ไม่เว้นแม้แต่เซ็นก็ล้วนจับจ้องมายังร่างที่มีเรือนผมสีขาวกับดวงตาสีแดงดุจทับทิมทันที สายตาืุกคู่เต็มไปด้วยการสำรวจและความอยากรู้อยากเห็น เพราะพวกเขาล้วนรับรู้เรื่องที่เกี่ยวกับเด็กสาวอายุ16ปี ทั้งๆที่ยังเด็กแต่ความสามารถกลับมีไม่น้อย ทั้งการทำข้อสอบสอบเข้าสุดหินของวาซีรอสได้คะแนนเต็ม แถมยังสามารถอัญเชิญ​สัตว์​เวทย์​ที่เป็นมังกรได้อีก นับได้ว่าน่าสนใจมากทีเดียว

  คนที่ถูกจ้องมองไม่ได้แสดงท่าทีหรือสะทกสะท้านอะไร ยังคงแผ่ความเย็นชาออกมาจากตัวอย่างปกติ แถมกลับยืนนิ่งๆให้คนอื่นๆได้สำรวจตัวเอง จนกระทั่งความเงียบเริ่มเข้ามาปกคลุมได้หลายนาทีแล้ว แดนและคริสจึงเป็นฝ่ายที่ทำลายควมเงียบลง

 " พวกผมพาโรสไปห้องพักนะครับ"

 " ไปเถอะ" และนั่นก็เป็นเหตุให้ทุกคนละสายตาจากโรส

  เมื่อได้รับอนุญาต​ แดนและคริสก็พาโรกไปยังห้องพักที่ถูกจัดเอาไว้ให้เธอ ซึ่งมันอยู่ในจุดที่เกือบจะสูงที่สุดในปราสาท มันจึงค่อนข้างห่างจากห้องพักคนอื่นอยู่เล็กน้อย และเมื่อโรสได้ลองถามพี่ชายทั้งสองของเธอดู เธอก็ได้รับคำตอบว่าห้องพักของเธอนั้น เป็นผอ.ที่เลือกเอาไว้ให้ แต่โดยปกติแล้วจะให้นักเรียนได้เลือกห้องพักเอง แต่ของเธอนั้นเป็นกรณีพิเศษ และนั่นทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย

 " เดี๋ยวน้องจัดของไปก่อนนะ พวกพี่จะลงไปรอข้างล่าง" พูดจบทั้งแดนและคริสก็เดินจ่กไปทันที ทิ้งให้โรสได้อยู่จัดของคนเดียวเงียบๆ

  ห้องของเธอนับได้ว่ากว้างพอสมควร มีเตียงขนาดกลางและตู้เสื้อผ้าหนึ่งตู้ แถมยังมีลิ้นชักเก็บของอีก ตกแต่งเป็นโทนนํ้าตาล​อ่อนกับสีขาว มีห้องนํ้าในตัวซึ่งภายในมีอ่างนํ้าแช่ตัวอยู่ด้วย และที่เธอชอบที่สุดคือผนังห้องของเธอด้านหนึ่งนั้นแทบจะเป็นกระจกใสๆทั้งหมด ทำให้เธอสามารถมองออกไปด้านนอกได้ แถมยังมีระเบียงยื่นออกไปอีก นับได้ว่าดีกว่าห้องพักที่อควาเรสอีกก็ว่าได้

 " อ๊ะ! นาย?"

ห้องนั่งเล่นของปราสาท

 " ผอ.เพิ่งจะเอารายชื่อของนักเรียนที่จะได้เป็นหัวหน้าสายชั้นของปี1มาให้ แต่ในรายชื่อของทั้งสามคนกลับไม่มีชื่อของโรสกับเจ้าชายราฟาเอลเลย พวกนายพอจะอธิบายได้มั้ย?" รุ่นพี่หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น

 " นั่นสิ น้องของพวกนายกับเจ้าชายราฟาเอลก็รู้ๆกันอยู่ว่ามีความสามารถ แล้วทำไมถึงไม่ได้เป็นสภานักเรียน?" รุ่นพี่ชายอีกคนพูดต่อ แล้วทุกคนก็หันมามองคนที่น่าจะให้คำตอบพวกเขาได้ ทำเอาแดนกับคริสได้แต่มองหน้ากันก่อนจะทำหน้าลำบากใจ

  นักเรียนที่จะมาเป็นสภานักเรียนของวาซีรอสนั้นจะต้องมีความสามารถที่โดดเด่นและมีนิสัยที่เหมาะสม โดยไม่สนว่าจะอยู่ชั้นปีใด และจะมีการแต่งตั้งหัวหน้าประจำชั้นปีที่มีหน้าที่คอยควบคุมคนในสภานักเรียนในชั้นปีของตัวเองอีกที ซึ่งหัวหน้าของชั้นปีจะมีถึงสามคนโดยจะมีการคัดเลือกตั้งแต่นักเรียนคนนั้นอยู่ปี1และจะต้องทำหน้าที่จนถึงปี4 แต่ถ้าอยากจะลาออกก็ไม่เป็นไร โดยคนที่จะทำการคัดเลือกก็คือหัวหน้าชั้นปีขอลปี2ไปจนถึงปี4 โดยรุ่นพี่ที่เป็นหัวหน้าชั้นปีของทั้งสามปีมาประชุมกันแล้วเลือกนักเรียนที่เหมาะสมจากผลสอบเข้าวาซีรอสมาทำหน้าที่ แต่ยกเว้นว่าผอ.ของวาซีรอสจะมีคนที่เลือกเอาไว้อยู่แล้ว

  ดังนั้นหัวหน้าชั้นปีเมื่อรวมกันแล้วก็จะมี12คน ซึ่งทั้ง12คนนี้จะเป็นคนที่มีส่วนในการบริหารจัดการเรื่องต่างๆในสภานักเรียนมากที่สุด แต่บางเรื่องก็อาจจะมีอาจารย์​เข้า​มาช่วยด้วย

  

  แต่ปีนี้ นักเรียนที่จะได้มาเป็นหัวหน้าชั้นปีของปี1นั้น กลับถูกผอ.ออกคำสั่งลงมาว่าเขาจะเป็นคนเลือกเอง และเหล่านักเรียนในสภานักเรียนทุกคนก็คิดว่าสองในสามจะ​ต้องเป็นเจ้าชายผู้เย็นชาของแดนปีศาจและลูกสาวคนเดียวของดยุควาเรนเซียแน่ๆ เพราะพวกเขาทุกคนต่างก็มาช่วยในวันสอบเข้าและรู้เห็นเหตุการณ์​ทุกอย่างที่เกิดขึ้น

  แต่รายชื่อที่เพิ่งจะถูกส่งมาให้กับเหล่าผู้นำสภานักเรียนกลับทำให้พวกเขาต้องแสดงท่าทางและสีหน้าไม่เข้าใจออกมาแทน เพราะในบรรดารายชื่อทั้งสามที่ถูกส่งมานั้นไม่มีรายชื่อของคนที่พวกเขาคาดเอาไว้แม้แต่ชื่อเดียว และนั่นก็เป็นเหตุให้พวกเขาต้องนั่งคิดหาเหตุผลในเรื่องนี้กัน

 " คงจะเป็นเพราะท่านพ่อของพวกผมน่ะครับ"

 " ท่านพ่อคงจะไม่อยากให้โรส​กับเจ้าชายราฟาเอลเป็นจุดเด่นมากเกินไปน่ะครับ"

  คำอธิบายนี้ช่วยตอบข้อสงสัยทุกอย่างในใจของทุกคนได้เป็นอย่างดี เพราะถึงจะไม่อธิบายอะไรเพิ่มเติม พวกเขาทุกคนก็รู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร

  เป็นเวลาไม่นานนักที่ทั้งห้องเงียบลง จนกระทั่งเมื่อเซ็นสังเกตุเห็นคนเดินลงมาจากบันได "อ้าว! ทั้งสองคน! เก็บของกันเสร็จแล้วเหรอ?" เขาพูดขึ้นทำให้ทุกคนหันไปมองตามทาง สายตาของทุกคนปะทะกับร่างสองร่างหนึ่งชายหนึ่งหญิงที่เดินลงมาจากบันไดด้วยท่าทางที่ยังคงความสง่างามเอาไว้

 " เจ้าชายราฟาเอล?" แดนและคริสพูดออกมาด้วยความสงสัยเมื่อเห็นว่าร่างที่เดินลงมาพร้อมกับน้องสาวของพวกเขานั้นเป็นใคร

 " อ่อ เจ้าชายราฟาเอลเองก็เอาของมาไว้ที่หอพักเหมือนกันน่ะ" เซ็นหันมาอธิบายกับเพื่อนสนิทที่ตอนนี้กำลังอยู่ในสภาวะบางอย่าง จนกระทั่งร่างที่อยู่บนบันไดเดินลงมา รุ่นพี่หญิงคนเดิมก็พูดต่อ

 " ไหนๆก็จะต้องอยู่หอเดียวกันไปอีกนาน มาแนะนำตัวกันใหม่หน่อยเป็นยังไง?" เธอเสนอ

 " เอาสิ" รุ่นพี่ชายอีกคนสนับสนุน

 " ฉันชื่อเกรเซียร์​ โมนาร์ด หรือจะเรียกว่าเกรซก็ได้ อยู่ปี3 เป็นหนึ่งในหัวหน้าสายชั้นปี3" รุ่นพี่หญิงคนเดิมพูดขึ้น

 " ส่วนฉันไบรอัน ร็อบ​สัน​ อยู่ปี4แล้วก็เป็นหัวหน้าสายชั้นปี4" รุ่นพี่ชายคนเดิมพูดต่อ

 " น้องโรสคงรู้จักฉันไปแล้ว แต่เจ้าชายราฟาเอลคงจะยัง ฉันชื่อเซ็น ทานิโอ้ อยู่ปี2และเป็นหัวหน้าสายชั้นของปี2" เซ็นแนะนำตัวบ้าง

 " ในเมื่อรุ่นพี่คงจะรู้จักพวกเราอยู่แล้ว"

 " พวกเราก็คงจะไม่ต้องแนะนำตัวสินะค่ะ" โรสและราฟพูดต่อ

 " ฮ่าๆๆๆ แดน คริส น้องสาวกับลูกพี่ลูกน้องของนายน่าสนใจไม่เบาเลยนี่" ไบรอันพูดอย่างอารมณ์ดี​

  ก็แน่ล่ะ ตอนพวกเขายังเป็นรุ่นน้องของรุ่นพี่ปีอื่นๆ ยังได้รับความเคารพจากทุกชั้นปีเพราะได้เป็นสภานักเรียน จึงไม่เคยเจอใครที่ไม่เคยให้ให้ความเคารพมาก่อน จนกระทั่งพวกเขามาเจอเด็กสองคนนี้นี่ล่ะ จะบอกว่าไม่เคารพก็ไม่ใช่ เพราะยังคงมีความนอบน้อมอยู่ แต่ถ้าจะให้บอกว่าเคารพก็คงจะพูดไม่ได้เหมือนกัน เพราะคำพูดก็ไม่ได้ดูประจบอะไร

 " เอาล่ะ ถ้างั้นก็มาแนะนำอะไรพื้นฐานกันต่อดีกว่า" เกรซพูดต่อเมื่อดูท่าว่ารุ่นพี่ของเธอกำลังจะพาทุกคนออกนอกเรื่อง​

 " อย่างแรกก็ต้องขอแสดงความยินดีด้วยที่พวกเธอสามารถเข้ามาอยู่ห้องSได้ตั้งแต่ปี1 เพราะแทบจะไม่เคยมีใครทำได้เลยตั้งแต่วาซีริส​ก่อตั้งมา

  คนที่อยู่ในหอพักSตอนนี้ ถ้าไม่นับรวมรุ่นพวกเธอก็มีแค่8คน ซึ่งทุกคนคือหัวหน้าของสายชั้นทั้งหมด และหนึ่งในพวกนั้นก็คือพวกเรา" เกรซเปิดปากเล่าก่อน

" งั้นฉันจะแนะนำหัวหน้าสายชั้นให้ฟัง รุ่นที่พวกเธอเข้ามาปีนี้ คนที่จะได้เป็นหัวหน้าสายชั้นปี1จะประกาศ​อีกทีในวันเปิดเทอม ส่วนรุ่นปี2ก็มีแดนกับคริสแล้วก็เซ็น ส่วนปี3ก็มีเกรซกับผู้หญิงอีก2คน และสุดท้ายคือปี4 มีฉันกับผู้หญิงและผู้ชายอีกหนึ่งคน

  คนอื่นๆที่พวกเธอไม่ได้เจอในวันนี้ เดี๋ยวพวกเธอจะได้เจอพวกเขาในวันเปิดเทอม วันนั้นพวกเราสภานักเรียนจะไปทำหน้าที่และอยู่กันพร้อมหน้า แล้วจะแนะนำตัวอีกทีหนึ่งนะ" ไบรอันอธิบาย

 " ตามนั้นแหละ มาสิ เดี๋ยวพวกเราจะพาเดินชมปราสาท เพราะยังไงพวกเธอก็จะต้องอยู่ที่นี่ไปอีกนาน รู้จักเส้นทางเอาไว้ก่อนก็ไม่เสียหาย วันเปิดเทอมพวกเธอจะได้แนะนำเพื่อนได้" เกรซพูดต่อ ส่วนโรสกับราฟก็ไม่ได้ปฏิเสธ จึงกลายเป็นว่าเหล่ารุ่นพี่ทุกคนต่างพากันทำหน้าที่เป็นไกด์​ที่ดี พารุ่นน้องทั้งสองคนเดินชมทั่วปราสาทอย่างสนุกสนาน

  ส่วนโรสกับราฟที่เป็นราวกับนักท่องเที่ยวก็เดินชมปราสาทด้วยความเพลิดเพลิน เพราะที่นี่ดูจะมีอะไรหลายๆอย่างที่พวกเขาชอบเป็นพิเศษ ทั้งห้องสมุดขนาดใหญ่ ห้องครัวที่มีอุปกรณ์​ทุกอย่างเพียบพร้อม สระว่ายนํ้าในที่ร่ม และอะไรอีกหลายๆอย่าง แถมพวกเขายังได้รับรู้ข้อมูลต่างๆของวาซีรอสอีก เช่นเรื่องที่นักเรียนสามารถอยู่ที่หอพักได้ตลอด แม้ว่าช่วงนั้นจะเป็นช่วงปิดเทอม และนั่นก็เป็นเหตุว่าทำไมพวกเขาถึงพบเหล่ารุ่นพี่ที่หอพักทั้งๆที่ตอนนี้ก็ยังเป็นเวลาปิดเทอมอยู่

 " รุ่นพี่ครับ ผมกับโรสขอตัวก่อนนะครับ ต้องไปซื้ออุปกรณ์​การเรียนต่อน่ะครับ" แดนและคริสขัดขึ้น

  พวกเขามาที่ปราสาทตอนช่วงเที่ยง จนตอนนี้บ่าย3กว่าๆแล้ว พวกเขาต้องพาโรสไปซื้อของอีก แถมของที่ต้องใช้ก็ไม่ได้มีน้อยๆ ต้องแวะหลายที่ พวกเขากลัวว่าจะกลับถึงบ้านดึกแล้วท่านพ่อจะเป็นห่วงเอา

 " น่าเสียดายจัง~ ยังเที่ยวไม่ครบเลย" เซ็นพูดออกมาด้วยความเสียดายอย่างสุดซึ้ง เพราะปราสาทค่อนข้างที่จะกว้าง พวกเขาพารุ่นน้องสองคนนี้เที่ยวไปเยอะแล้วก็จริง แต่ก็ยังมีพื้นที่บางส่วนเหมือนกันที่ยังไม่ได้พาไปชม

 " ไว้ตอนเปิดเทอมก็ได้ครับ" ราฟพูดต่อ

 " เอางั้นก็ดีนะ" ไบรอันเห็นด้วย

 " พวกนายพาโรสกลับไปเถอะ แล้วนายจะกลับเลยรึเปล่าล่ะ?" เกรซหันไปถามราฟ

 " กลับเลยดีกว่าครับ ผมเองก็ยัลไม่ได้ไปซื้ออุปกรณ์​เหมือนกัน" เขาตอบไปตามจริง

 " ถ้างั้นก็ไปเถอะ" พวกเขาบอกลากันเล็กน้อยก่อนที่ราฟกับโรสและพี่ชายทั้งสองของเธอจะเดินกลับไปที่สะพานหินหน้าปราสาท เพราะรถม้าจะรออยู่ที่นั่น

 " รถม้าของนายล่ะ?" คริสหันไปถามราฟด้วยความแปลกใจเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจะเดินกลับไปที่ภายในวาซีรอสที่เป็นทางผ่านระหว่างปราสาทที่พักแห่งนี้กับทางออกอควาเรส

 " ฉันให้พวกนั้นกลับไปก่อนน่ะ ขี้เกียจให้เจ้าพวกนั้นมารอ" เขาตอบเสียงเรียบอย่างปกติ ทำเอาแดนและคริสได้แต่แปลกใจ ส่วนโรส เธอไม่ได้มีปฏิกิริยา​อะไร เพราะรู้นิสัยของเขาดีอยู่แล้ว

 " ทางถึงจะไม่ไกลมาก แต่มันก็ไกลอยู่ดี นายมากับพวกเราเถอะ" แดนพูดออกไปอย่างอดไม่ได้ เพราะเท่าที่ดูจากสิ่งที่ท่านพ่อของพวกเขาทำ ท่านไม่ได้ปิดข่าวของโรสอย่างเดียว แต่ยังมีเจ้าลูกพี่ลูกน้องชายคนนี้อีก แค่นี้พวกเขาก็รู้แล้วว่าท่านพ่อคงจะต้องการปกป้องเจ้าลูกพี่ลูกน้องคนนี้ด้วย และถ้าเป็นอย่างนั้น พวกเขาก็คงจะต้องช่วยเหลือเจ้าชายนี่ด้วยเหมือนกัน

 " ขอบคุณ" จึงกลายเป็นว่าในรถม้านั้นมีคนอยู่4คนจากตอนแรกที่มีแค่3

 " นายจะไปซื้อของต่อสินะ" คริสพูดขึ้นส่วนราฟก็พยักหน้า

 " ถ้างั้นก็ไปด้วยกันเลยล่ะ​กัน นายก็คงจะไปซื้อที่ห้างสินะ" แดนพูดต่อส่วนราฟก็ยังคงพยักหน้าเหมือนเดิม

  หลังจากนั้นแดนและคริสก็ยังคงมีท่าทางปกติอยู่และไม่ได้แสดงท่าทีอะไร แต่ใครจะรู้? ว่าในใจของพวกเขาตอนนี้นั้นกำลังเดือนปุดๆราวกับภูเขาไฟที่พร้อมจะปะทุได้ทุกเมื่อ ถ้าไม่ใช่เพราะท่านพ่อของพวกเขาต้องการปกป้องเจ้าลูกพี่ลูกน้องคนนี้ พวกเขาก็คลจะไม่มีทางยอมให้เจ้าหมอนี่ได้มาใช้อากาศ​ร่วมกันหายใจในรถม้าหรอก สาบานได้เลยว่าถ้าท่านพ่อของพวกเขาไม่ได้ต้องการปกป้องเจ้าลูกพี่ลูกน้องแท้ๆคนนี้ พวกเขาจะไม่มีทางยอมทำอะไรแบบนี้เด็ดขาด

  เพราะนอกจากจะไม่ได้อะไรแล้ว พวกเขายังต้องมานั่งทนมองเจ้าชายบ้านี่ทำท่าทางสนิทสนมกับน้องสาวตัวน้อยของพวกเขาเป็นภาพบาดตาบาดใจอีก เรียกได้ว่ามีแต่เสียกับเสียทั้งนั้น

  แต่ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะเป็นพวกเขาที่คิดมาไปเอง เพราะถึงราฟจะมานั่งร่วมรถม้ากับพวกเขา แต่ราฟก็แทบจะไม่ได้พูดอะไรกับโรสเลย และถ้าจะบอกว่าทำท่าทางสนิทสนมก็คงจะไม่ได้อีก เพราะราฟกับโรสนั่งกันคนละฝั่ง โดยที่ราฟนั่งกับแดนส่วนโรสก็นั่งกับคริส

  ส่วนความไม่พอใจที่อยู่ในอกของแดนและคริส ถึงแม้ว่าพวกเขาจะปกปิดมันได้แนบเนียนขนาดไหน แต่มันก็ไม่สามารถรอดพ้นสายตาสีนํ้าทะเลของราฟไปได้ แ​ละเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงความไม่พอใจของแดนและคริส มันก็ทำให้เขาลอบยิ้มออกมา

  ดูท่าว่าการจะทำให้แดนกับคริสและดยุควาเรนเซียยอมรับเขาจะเป็นอีกเรื่องที่น่าทำสะแล้วสิ ซึ่งแน่นอนว่าให้ยอมรับในฐานะ...ลูกเขยกับน้องเขย

  แต่นั่นมันก็แค่กิจกรรมยามว่าง ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะทำไม่ได้หรือยากเกินความสามารถของเขาสักหน่อย เพราะเรื่องที่สำคัญ​มากที่สุดก็คือการหาอะไรมาทำให้โรสตัวน้อยของเขาไม่เบื่อและมีความสุขตลอดเวลาต่างหาก

อา...หรือว่าเขาจะทำตัวเองเป็นของขวัญ​ให้โรสดีล่ะ?

__________(ตัด)​

ปราสาท

ห้องของโรส