ตัวร้ายข้ามมิติ​

ตอนที่ 50 : คนเป็นพ่อ

ห้องทำงานดยุควาเรนเซีย

 " ว่าไงนะ?! โรสสอบได้คะแนนเต็ม!"

  ดยุควาเรนเซียพูดออกมาเสียงดังด้วยอารมณ์​หลายๆอย่างที่ผสมกัน ทั้งตกใจ ตื่นเต้น ยินดี และอะไรอีกหลายๆอย่าง ส่วนเซบาสเตียนที่ได้ฟังด้วยก็ยังต​้​องเผยสีหน้าแปลกๆออกมา

  ดยุควาเรนเซียเองก็เรียนจบมาจากวาซีรอส ตอนนั้นเขาทำคะแนนสอบเข้าจากหนึ่งพัน ได้เก้าร้อยกว่าๆและนั่นก็ถูกบันทึกเอาไว้เป็นสถิติเช่นกัน ส่วนพวกแดนกับคริสก็ได้เฉียดๆเกือบแปดร้อย...แต่มาตอนนี้ ลูกสาวสุดที่รักของเขากลับทำได้คะแนนเต็ม! ถ้าจะให้เขาบรรยายความรู้สึกตอนนี้ก็คงจะทำไม่ได้อย่างแน่นอน เพราะเขาก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าตอนนี้เขามีความรู้สึกกี่อย่าง​ และอะไรบ้างกันแน่

 " ท่านพ่อครับ ยังมีเรื่องอีกนะครับ" แดนและคริสพูดต่อเมื่อดูท่าว่าท่านพ่อของเขาจะเริ่มปรับตัวกับข่าวแรกได้แล้ว

  เมื่อกลับมาถึงคฤหาสน์​ แดนและคริสก็ให้น้องสาวสุดที่รักกลับไปพักผ่อนเพราะวันนี้โรสก็หนื่อยกับเรื่องการสอบเข้า​วาซีรอสมามากแล้ว ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นที่วาซีรอสในวันนี้ พวกเขาจะเป็นคนไปบอกกับท่านพ่อเอง เพราะยังไงพวกเขาก็มีเรื่องอีกอย่างที่สำคัญ​เอามากๆและต้องแจ้งให้กับท่านพ่อทราบอยู่แล้วด้วย

 " เรื่องอะไร?" ท่านดยุคถามด้วยความสงสัย

 " โรส...ได้สัตว์​เวทย์​เป็นมังกรครับ" คริสพูดต่อ

 " อ่อ โรสได้สัตว์​เวทย์​เป็นมังกร ก็นึกว่าเรื่องอะไร...ห้ะ? ว่าไงนะ!!"

  จากตอนแรกที่ดูเหมือนว่าดยุควาเรนเซียจะยังคงมีท่าทางปกติอยู่ วินาทีต่อมาที่เขาลองทวนคำของลูกชายอีกครั้งก็ต้องขมวดคิ้วก่อนจะร้องออกมาเสียงดัง โชคดีที่ห้องทำงานเป็นห้องเก็บเสียง ไม่อย่างนั้นคนที่อยู่ข้างนอกคงจะได้ยินและพากันคิดว่าท่านดยุคที่ควบคุมตัวเองได้ดีเสมอมา ทำไมถึงได้ร้องออกมาเสียงดังขนาดนี้

 " โรส...ได้สัตว์​เวทย์​เป็น...มังกร?" คล้ายว่าวินาทีนี้สติของท่านดยุคผู้ยิ่งใหญ่แห่งเฟอร์เดียจะหลุดลอยหายไปพร้อมกับคำพูดที่ได้ฟังมาจากลูกชายแล้ว ขนาดเซบาสเตียนยังอ้าปากค้างอย่างเสียกริยา

 " ท่านพ่อครับ" แดนและคริสส่งเสียงเรียกท่านพ่อของพวกเขาออกมาพร้อมกัน และมันก็มากพอที่จะทำให้ท่านดยุควาเรนเซียได้สติคืนมา...เล็กน้อย

 " คนที่เห็นและรู้เรื่องนี้มีเท่าไหร่?" สมองของท่านดยุควาเรนเซียประมวลผลและเกิดเป็นคำถามนี้ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

 " มีอาจารย์​กับนักเรียนชั้นปีอื่นๆที่มาช่วยในการสอบภาคปฏิบัติครับ แล้วก็นักเรียนที่สอบผ่านภาคทฤษฎี​อีกประมาณ​หลายร้อย" แดนตอบออกไปทันที

 " เซบาสเตียน ให้คนไปจัดการเรื่องข่าวนี้ให้เร็วที่สุด อย่าให้กลายเป็นข่าวใหญ่ได้เด็ดขาด ต่อให้ต้องข่มขู่ใครก็ต้องทำ ทำยังไงก็ได้ ฉันไม่ต้องการให้โรสกลายเป็นเครื่องมือของใคร แล้วก็ส่งคนไปบอกติเซียโน่ด้วยว่าให้มาหาฉันภายในสองวันนี้ ถ้าเจ้านั่นไม่มา ฉันจะไปลากคอมันออกมาเอง" ดยุควาเรนเซียหันไปสั่งการคนสนิทอย่างเซบาสเตียนทันทีและอีกฝ่ายก็รับคำด้วยความกระตือรือร้น

  เซบาสเตียนรู้ดีว่าเรื่องนี้จะนำพาควมวุ่นวายและอันตรายต่างๆมาให้กับท่านหญิงของเขา ซึ่งแน่นอนว่าเขาและท่านดยุครวมถึงท่านชายทั้งสองไม่อยากให้มันเกิดขึ้น ดังนั้นอย่างแรกที่ต้องทำก็คือการสกัดข่าวลือ เพราะคนที่รู้เห็นเหตุการณ์​นั้นมีมาก พวกคนที่ไปสอบก็คงจะต้องอาศัยเส้นสายและอำนาจของตระกูลวาเรนเซียเอา ส่วนพวกอาจารย์​และนักเรียนของวาซีรอสที่ไปช่วยในการสอบ ถ้าจะให้ดีและไม่เปลืองแรงก็คงจะต้องขอความร่วมมือจากผอ.โรงเรียนหรือก็คือเพื่อนเก่าของท่านดยุควาเรนเซียหรือก็คือติเซียโน่ โรเจอร์​

 " ท่านพ่อครับ ยังมีอีกเรื่อง เรื่องนี้สำคัญ​มาก" คริสพูดต่อทันทีเมื่อเห็นว่าผู้เป็นพ่อสั่งการต่างๆเรียบร้อยแล้ว

 " เรื่องอะไร?" ท่านดยุคถามด้วยนํ้าเสียงจริงจังต่อทันที

 " ลูกพี่ลูกน้องของพวกเรา...ราฟาเอล ทาทารอสครับ" แดนตอบทันที

 " เจ้าชายนั่นทำไม?" ท่านดยุคถามออกไปทั้งๆที่ในใจพอจะคาดเดาได้บ้างแล้ว

 " ท่าทางของโรสกับเจ้าชายนั่นดูสนิทกันมาก"

 " แถมวันนี้พวกผมเห็นโรสซบไหล่ของเจ้าชายนั่นแล้วหลับครับ" แดนและคริสรายงานเสียงลอดไรฟัน แสดงให้เห็นถึงความคับแค้นใจ

  แค่นึกถึงภาพตอนนั้นพวกเขาก็แทบจะกระอักเลือดออกมาด้วยควาทอิจฉาแล้ว ถึงแท้ว่าโรสจะไม่ได้เย็นชากับพวกเขาเหมือาคนอื่นๆ แต่เธอก็ไม่ได้เข้ามาออดอ้อนหรือทำท่าทางน่ารักๆใส่พวกเขาเหมือนที่ทำกับเจ้าชายปีศาจบ้านั่น!

 " ฮึ่ม! เจ้าชายบ้านั่น...บังอาจมาแตะตัวโรสงั้นเหรอ?"

  เรื่องสองเรื่องแรกที่เขาได้ยินมายังไม่น่าเป็นห่วงเท่าเรื่องนี้เลย ซบไหล่งั้นเหรอ? โรสยังไม่เคยทำแบบนั้นกับเขาเลยนะ! ไม่ได้! เขาไม่ยอมให้ใครมาพาโรสไปจากเขาแน่! โรสเป็นดวงใจของพวกเขา! ใครก็ไม่มีสิทธิ์​มาแตะต้องหรือพาไปไหน! ต่อให้ต้องตาย พวกเขาก็จะปกป้องโรสตัวน้อยจากพวกผู้ชายทั้งหลายให้ได้! ไม่ว่ายังไงก็ตาม! พวกเขาขอสาบาน!

  ความคิดนี้ไม่ได้ปรากฏ​อยู่ในสมองของสามพ่อลูกตระกูลวาเรนเซียเท่านั้น ขนาดเซบาสเตียนก็ยังคงเผยสีหน้าอำมหิตออกมาเมื่อคิดว่ามีใครจะมาพาท่านหญิงตัวน้อยของเขาไป และแน่นอนว่าไม่ใช่แค่เซบาสเตียน เหล่าพ่อบ้านและเมดในคฤหาสน์​ตระกูลวาเรนเซียเองก็ทีความคิดแบบนี้ด้วยเช่นกัน

  ทางฝั่งของคนที่เป็นดวงใจของคฤหาสน์​วาเรนเซีย ตอนนี้เธอกำลังนั่งอ่านหนังสือเพื่อรอเวลาอาหารเย็นอย่างสบายใจโดยไม่รู้เลยว่าตัวเองได้กลายเป็นเหตุ​ให้คนอื่นๆต้องวิ่งวุ่นเพื่อปกป้องเธอจากคนที่ต้องการจะใช้เธอเป็นเครื่องมือ...และผู้ชายทั้งหลาย

2วันผ่านไป

คฤหาสน์​วาเรนเซีย

 " ไม่เจอกันนานนะ" ติเซียโน่พูดขึ้นทันทีเมื่อเดินตามพ่อบ้านเข้ามาใยห้องนั่งเล่นแล้วพบว่าเพื่อนเก่ากำลังนั่งรออยู่ก่อนแล้ว

  วันนี้เป็นวันที่ดยุควาเรนเซียนัดผอ.ติเซียโน่มาคุยเรื่องในวันที่โรสได้รับสัตว์​เวทย์​ในตำนานอย่างมังกร ซึ่งฝ่ายติเซียโน่เองก็ไม่ได้อิดออด กลับตอบรับด้วยความยินดีเพราะในที่สุดเขาก็จะได้พบเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันมานาน แต่เพราะมีงานรัดตัว เขาจึงต้องจัดการงานให้เรียบร้อยก่อน และค่อยแวะมาที่คฤหาสน์​วาเรนเซียในช่วงเช้าของอีกวันหนึ่ง

 " ออกไปก่อน" เซบาสเตียนบอกเหล่าพ่อบ้านและเมดทั้งหลายให้ออกไปเพราะรู้นิสัยเจ้านายดี

 " ฉันจะไม่อ้อมค้อม นายต้องช่วยฉันจัดการปิดข่าวเรื่องที่ลูกสาวฉันได้สัตว์​เวทย์​เป็นมังกรกับเรื่องที่เธอสอบได้คะแนนเต็ม" ดยุควาเรนเซียพูดเข้าเรื่องทันที

 " เห้อ ไม่เจอกันตั้งนานแต่ไอ้นิสัยเรื่องงานมาก่อนเรื่องอื่นนี่ก็แก้ไม่หายจริงๆสินะ ฉันล่ะไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าเฟรย่าหลงรักและแต่งงานกับคนอย่างนายไปได้ยังไง" ติเซียโน่อดส่ายหน้าให้กับนิสัยที่ยังคงเหมือนเดิมของเพื่อนเก่าไม่ได้ และไม่ลืมที่จะยกชื่อที่เป็นคนสำคัญ​สำหรับเพื่อนเก่าคนนี้ขึ้นมาด้วย

  เฟรย่า วาเรนเซีย หรือ เฟรย่า ทาทารอส เป็นท่านแม่ของโรสกับแดนและคริส มีรูปโฉม​งดงาม พลังเวทย์​และมันสมองก็หาคนเทียบได้ยาก และเมื่อบวกกับฐานะที่เป็นถึงเจ้าหญิงและเป็นที่โปรดปราน​ของพี่ชายที่เป็นถึงองค์​ราชาแดนปีศาจองค์​ปัจจุบัน ทำให้มีชายหนุ่มมากมายต่างหมายปอง แต่สุดท้ายคนที่คว้าเธอไปครอบครองก็คือท่านดยุควาเรนเซียที่มีฐานะและความสามารถพอๆกัน เรียกได้ว่าเป็นคู่รักที่พระเจ้าสร้างขึ้นจริงๆ

 " หึ! ก็คนอย่างฉันเนี่ยแหละ ที่ทำให้เฟรย่าหลงรักได้ แล้วที่ฉันบอกไป จะทำหรือไม่ทำ?" เขาวกเข้าเรื่องเดิมอีกครั้ง

 " เห้อ โรสก็เป็นเหมือนลูกสาวฉัน ทำไมฉันจะไม่ช่วย? แต่เรื่องสัตว์เวทย์​มังกรน่ะ ฉันช่วยได้แน่แต่เรื่อ​งที่คะแนนสอบฉันคงช่วยไม่ได้มาก เพราะมีเด็กที่สอบไม่ผ่านเห็นคะแนนของโรสไปแล้ว และคนพวกนั้นฉันก็คงจะทำอะไรไม่ได้มาก" เขาถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะตอบออกมา

 " อืม นายจัดการในส่วนที่นายจัดการได้ไป ส่วนที่เหลือฉันจะจัดการเอง" แค่นี้เขาก็วางใจไปได้อีกหน่อยแล้ว

 " แต่ก็สมแล้วล่ะนะที่เป็นลูกของนายกับเฟรย่า แดนกับคริสเองก็เป็นหนึ่งในสภานักเรียน แถมคะแนนตอนสอบเข้าก็อยู่อันดับที่3กับ5 สัตว์​เวทย์​ก็เป็นชั้นสูง

  ส่วนโรสก็น่าทึ่งเข้าไปใหญ่ ข้อสอบที่ว่ายากถึงยากที่สุดยังได้คะแนนเต็ม สัตว์​เวทย์​เองก็เป็นถึงมังกรตำนาน แล้วไหนจะเป็นคนสำคัญ​ของอาณาจักรเวทมนต์​ที่สาปสูญ​อีก ใช่! แล้วก็ปรุงยาเพิ่มพลังเวทย์​ได้อีก หน้าตาก็สวยจนไม่รู้จะพูดยังไง สวยกว่าเฟรย่าอีกล่ะมั้ง? แถมท่าทางยังสง่างามเหมือนนายอีก เห้อ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าบนโลกนี้จะมีเด็กที่สมบูรณ์แบบ​ขนาดนี้อยู่ด้วย" ติเซียโน่พูดด้วยความรู้สึกทึ่งๆ

 " เจ้าชายราฟาเอลก็ด้วยไม่ใช่เหรอ?" ดยุควาเรนเซียพูดต่อ เขาได้ยินมาจากแดนกับคริสว่าเจ้าชายราฟาเอลนั่นก็ได้สัตว์​เวทย์​เป็นมังกรและสอบได้คะแนนเต็มเช่นเดียวกับโรส

 " อ่อ ใช่ๆ เด็กคนนั้นก็เก่งพอๆกับโรสเลยล่ะ...ถ้านับดู เจ้าชายราฟาเอลก็ป็นลูกพี่ลูกน้องกับโรสนี่นะ แล้วก็เป็นหลานของนายด้วย" เขานิ่งเล็กน้อยไปก่อนจะตอบ

  ที่บอกว่าราฟเป็นหลานของดยุควาเรนเซียก็คงจะไม่ผิด เพราะท่านดัชเชสวาเรนเซียหรือเจ้าหญิงเฟรย่านั้นเป็นน้องสาวของราชาแดนปีศาจ และราชาแดนปีศาจก็แต่งงานกับแม่ของราฟ ดังนั้น แม่ของราฟจึงเป็นพี่สะใภ้ของดัชเชสวาเรนเซีย และเมื่อราฟเกิดมา เขาก็กลายเป็นหลานของดัชเชส​วาเรนเซียและหลานของท่านดยุควาเรนเซียด้วย

 " หึ!" ท่านดยุคทำเพียงแค่แค่นเสียงออกมาเท่านั้น แต่มันก็มากพอที่จะทำให้อีกคนเข้าใจถึงบางสิ่ง

 " ยังไงนั่นก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของโรส นายก็อย่าหวงมากเกินไปเลยน่า เจ้าชายราฟาเอลเองก็ดูจะอยากเป็นพี่ชายของโรสนะ" ติเซียโน่พูด

 " ถ้าแค่พี่ชายก็คงจะดี ว่าแต่...วันที่โรสไปสอบเข้า นายให้โรสกับเจ้าชายราฟาเอลลงไปอัญเชิญ​สัตว์​เวทย์​พร้อมกันสินะ?" ท่านดยุคถามเสียงเย็น ส่วยติเซียโน่ก็ได้แต่กู่ร้องในใจเพราะถ้าเขาคิดไม่ผิด เพื่อนเก่าคนนี้คงจะต้องกำลังคิดว่าเขาจะเป็นสะพานให้เจ้าชายราฟาเอลข้ามไปหาลูกสาวของเขาแน่ๆ

 " ฉะ ฉันเปล่านะ ฉะ ฉันเห็นว่าก่อนหน้านี้โรสเป็นเด็กที่ไม่​ค่อยจะดี แล้วพอหลังจากที่เธอสลบไปครึ่งเดือน เธอก็ดูเปลี่ยนไปเอามากๆ แถมยังดูเหมือนว่าจะมีอะไรที่พิเศษแอบแฝงเอาไว้ด้วย" เขาอธิบายเสียงสั่น

 " แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการที่แกให้ลูกฉันขึ้นไปอัญเชิญ​สัตว์​เวทย์​กับเจ้าชายนั่น?!" ดยุควาเรนเซียในตอนนี้แทบจะกลายร่างเป็นปีศาจได้อยู่แล้ว ทำเอาคนถูกะามได้แต่คิดหาคำอธิบายที่รื่นหูที่สุดเพื่อให้ชีวิตน้อยๆของเขายังคงมีอยู่ต่อไป

 " ละ แล้วนายไม่แปลกใจเลยเหรอ? ตั้งแต่ที่โรสเปลี่ยนไป เธอก็จะมีเจ้าชายราฟาเอลคอยอยู่ข้างๆด้วยตลอดเวลา

  ตอนที่เธอปรุงยาเพิ่มพลังเวทย์​ เดวิดเองก็บอกไม่ใช่เหรอ? ว่าคนที่คิดสูตรยานี้คือโรสกับเจ้าชายราฟาเอล แล้วไหนจะเรื่องฐานะที้เป็นคนสำคัญ​ของอาณาจักรเวทมนต์​อีก คนที่ได้ฐานะนี้ไม่ใช่แค่โรส แต่ยังมีเจ้าชายราฟาเอลด้วย แล้วตอนนี้ โรสกับเจ้าชายราฟาเอลก็ได้สัตว์​เวทย์​เป็นมังกรเหมือนกันอีก

  นายไม่คิดบ้างเหรอ? ว่าทั้งสองคนนี้มีอะไรเหมือนกันในหลายๆอย่างอยู่น่ะ ก่อนหน้านี้ โรสเองก็ไม่ได้เป็นเหมือนตอนนี้ใช่มั้ยล่ะ? ส่วนเจ้าชายราฟาเอล เมื่อก่อนพระองค์​ก็ไม่ได้มีความสามารถขนาดนี้ แต่พอทั้งคู่มาเจอกัน ก็กลายเป็นว่าพวกเขามีความสามารถมากมาย...แล้วนายไม่คิดบ้างเหรอ? ว่าก่อนหน้านี้พวกเขาอาจจะปิดบังความสามารถเอาไว้ก็ได้ และมีอีกเหตุการณ์​หนึ่ง ที่ช่วยยืนยันความคิดนี้ของฉัน

  เรื่องนี้นายอาจจะไม่รู้นะ แต่ตอนที่โรสไปสอบเลือกห้องตอนปี3น่ะ เธอตั้งใจทำข้อสอบ20ข้อสุดท้ายผิดจนได้คะแนนแค่230คะแนน ส่วนเจ้าชายราฟาเอลก็ได้คะแนนในการสอบไล่เลี่ยกันอยู่ตลอดทุกครั้ง และมีอยู่ครั้งหนึ่งที่ฉันเคยเรียกพวกเขาไปถามว่าทำไม? แต่พวกเขาก็บอกแค่ว่า 'ยิ่งเด่นก็ยิ่งดับ'​ และนั่นทำให้ฉันรู้ว่าเด็กสองคนนี้ไม่ต้องการเป็นจุดเด่น แต่ฉันก็รู้อีกว่า ถ้าพวกเขาอยู่ด้วยกันเมื่อไหร่ พวกเขาจะไม่ปกปิดความสามารถเอาไว้เลย

  และฉันก็รู้ว่าในการสอบเข้าวาซีรอส พวกเขาจะต้องไม่แสดงความสามารถที่แท้จริงออกมาแน่ๆ ฉันเลยให้พวกเขาอัญเชิญ​สัตว์เวทย์​พร้อมกัน และผลทุกอย่างก็เป็นอย่างที่เห็น" เขาร่ายยาว

  สิ่งที่เขาพูดมานั้นล้วนเป็นความจริง โดยเฉพาะเรื่องที่ว่าถ้าโรสและราฟอยู่ด้วยกันเมื่อไหร่ พวกเขาจะไม่ปกปิดความสามารถเอาไว้เลยนั้นเป็นเรื่องที่ถูกต้องที่สุด เพราะพวกเขาทั้งสองคนชอบการแข่งขันกัน พวกเขามักจะแข่งกันเล่นๆมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ดังนั้นการที่ติเซียโน่ให้ราฟและโรสขึ้นไปอัญเชิญ​สัตว์​เวทย์​และวัดพลังเวทย์​พร้อมกันก็เป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว

 " อืม" ดยุควาเรนเซียทำเพียงแค่ส่งเสียงรับรู้

 " จริงสิ นายพอจะรู้มั้ย? ว่าโรสมีพลังอะไร?" ติเซียโน่ถามขึ้นเมื่อนึกได้ถึงบางอย่าง ปลุกให้คุณพ่อผู้รักและหลงลูกต้องตื่นจากภวังค์

 " พลัง? นายก็รู้ว่าโรสไม่มีพลังนี่" ท่านดยุคขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะตอบ

 " ก็ใช่ แต่นั่นน่ะเป็นอดีต แต่ที่ฉันถามน่ะ คือตอนนี้"

 " ตอนนี้เหรอ? ไม่รู้สิ ฉันไม่เคยพาโรสไปวัดพลังเลยตั้งแต่ตอนที่เธอตกจากบันได แต่การสอบเข้าวาซีรอสทุกปีก็จะมีการให้เด็กไปวัดพลังเพื่อเก็บผลสำรวจนี่ นายก็น่าจะได้วัดพลังของโรสแล้วไม่ใช่เหรอ?" ท่านดยุคตอบ

  จะว่าไป ตอนที่เขาฟังเรื่องต่างๆในวันที่โรสไปสอบเข้าวาซีรอส แดนกับคริสก็ไม่เห็นจะเล่าเรื่องนี้ให้เขาฟังเลยนี่

  มันก็ไม่แปลกที่เป็นอย่างนั้น เพราะตอนที่พวกโรสวัดพลังเวทย์​ แดนและคริสไม่อยู่และให้อเดลกับซานคอยอยู่เป็นเพื่อนโรสแทน ซึ่งอเดลกับซานก็ไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้คริสกับแดนฟัง จึงไม่แปลกที่ท่านดยุควาเรนเซียจะไม่รู้ไปด้วย

 " เห้อ ที่วัดพลังน่ะ มันก็วัดแล้ว แต่ผลมันกลับกลายเป็นว่าลูกแก้วเวทมนต์​ของฉันดันกลายเป็นเศษแก้วชิ้นเล็กชิ้นน้อยน่ะสิ" เขาถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะตอบออกมา ลูกแก้วเวทมนต์​หายากแค่ไหนใครบ้างไม่รู้ ถึงแม้ว่าเขาจะมีลูกแก้วเวทมนต์​สำรองอยู่อีกไม่น้อย แต่มันก็น่าเสียดายจริงๆ

 " เศษแก้วชิ้นเล็กชิ้นน้อย? มันแตกงั้นเหรอครับ?" เซบ้สเตียนที่เงียบมานานพูดขึ้นด้วยความตกใจ

 " ใช่ และพวกนายก็รู้ใช่มั้ย? ว่ามันหมายความว่ายังไง?" ติเซียโน่ถามต่อ และมันก็ทำให้คนฟังต้องมีสีหน้าซีดเผือด

  ลูกแก้วเวทมนต์​ อย่างที่รู้กันว่าใช้สำหรับวัดพลังเวทย์​ ไม่ว่าคนคนนั้นจะมีพลังเวทย์​มากแค่ไหน ลูกแก้วนี้ก็สามารถบอกได้อย่างชัดเจนและแม่นยำว่าคนคนนั้นมีพลังมากขนาดไหน แต่การที่มันแตกเป็นเสี่ยงๆนั้น...หมายความว่าคนคนนั้นจะต้องมีพลังมากพอที่ลูกแก้วเวทมนต์​จะทนไม่ไหวแล้วแตกออกเพราะรับพลังเวทย์​ของผู้วัดไม่ได้ แต่คนค​นน​ั้นก็ต้องมีพลังที่มากล้นเช่นกัน ซึ่งไม่เคยมีปรากฏ​มาก่อนในประวัติศาสต​์ของทั้ง3เผ่าหรือที่ไหนมาก่อน

  แต่นั่นเป็นความคิดของพวกเขาและคนทั่วไปที่ไท่รู้ความจริง และถ้าพวกเขารู้ว่าอะไรเป็นอะไร พวกเขาจะไม่ตกใจหรือสงสัยอะไรเลย เพราะการวัดพลังของโรสหรือราฟที่เป็นองค์​จักรพรรดิ​ทั้งสองและถึงแม้ว่าพวกเขาจะเหลือพลังเพียงแค่ครึ่งเดียว แต่ก็ยังสามารถทำให้ลูกแก้วเวทมนต์​แตกออกเป็นเสี่ยงๆได้อย่างง่ายดายนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกเลยแม้แต่น้อย

 " ลูกของนายมีพรสวรรค์ ไม่สิ ความสามารถนะ นายควรจะดูแลเธอให้ดี ส่วนฉันก็จะช่วยอีกแรงหนึ่ง" ติเซียโน่พูดขึ้นทำลายความเงียบที่เกิดขึ้นมาได้สักพักแล้ว

 " ขอบใจนายมาก" ดยุควาเรนเซียพูดกับเพื่อนเก่าด้วยความจริงใจ เพื่อนคนนี้ของเขาก็ยังคอยช่วยเหลือเขาไม่เปลี่ยน

 " แต่ฉันก็มีเรื่องอยากให้นายช่วยอยู่ด้วยนะ" ติเซียโน่พูดต่อทันที ส่วนดยุควาเรนเซีนก็พยักหน้าเป็นเชิงให้พูดต่อ แต่คำพูดต้นประโยคของเพื่อนเก่าคนนี้ก็ทำให้เขาฉุนได้ไม่น้อย

 " คนที่มีพลังไม่ใช่แค่โรส แต่ยังมีเจ้าชาบราฟาเอลด้วย ฉันได้ยินมาว่าทางราชวงศ์​ทาทารอสไม่ค่อยสนใจเจ้าชายคนนี้สักเท่าไหร่ ฉันกลัวว่าเจ้าชายจะเป็นอันตราย และฉันก็ยังไม่อยากให้เด็กที่ทีความสามารถคนหนึ่งต้องตายไป

  แต่แค่แรงของฉันมันคงไม่พอ ฉันเลยอยากให้นายช่วยฉันด้วย อย่างน้อยก็เห็นแก่โรสที่จะไม่ต้องเสียคนที่เป็นเหมือนพี่ชายไปเถอะนะ" เขาอธิบายปนขอร้อง

 " เห้อ ถึงนายไม่บอกฉันก็จะช่วยอยู่แล้ว" ท่านดยุคถอนหายใจเล็กน้อย

  เจเาหมอนี่เห็นเขาเป็นคนใจดำถึงขนาดที่จะทิ้งให้เด็กอายุ16ที่เป็นหลานชายของผู้หญิงที่เขารัก แถมยังเป็นลูกพี่ลูกน้องของลูกๆของเขาอีกต้องตายไปรึไง? ถึงจะไม่ชอบที่อีกฝ่ายมาคอยวนเวียนอยู่ใกล้ลูกสาวเขามากแค่ไหน แต่เขาก็ไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้นมั้ยล่ะ? แถมเด็กที่มีความสามารถขนาดนั้น จะให้มาตายไปก็น่าเสียดาย เขาเคยได้ยินว่าเจ้าชายคนนี้คอยช่วยจัดการงานในแดนปีศาจอยู่ด้วย ถ้าเจ้าเด็กนี่ตายไป ประชาชนแดนปีศาจไม่สาปแช่งเขาไปจนดินกลบหน้ารึไง?

 " นายก็เป็นคนดีนะเนี่ย" ติเซียโน่ยิ้มส่วนคนได้รับคำชมก็ทำเพียงยิ้มตอบ

 " แล้วนี่ นายไม่คิดบ้างเหรอ? ว่าลูกสาวของตัวเองเปลี่ยนไปมากเลยน่ะ" ติเซียโน่ถามต่อ

 " รู้สิ รู้ดีด้วย" เขาตอบตามตรง

ลูกสาวเขา ทำไมเขาจะไม่รู้?

 " ไม่แปลกใจหรือรู้สึกอะไรบ้างเลยรึไง?" ตืเซียโน่ถามด้วยความอยากรู้ส่วนอีกคนก็ส่ายหน้าจนเขาต้องถามซํ้าว่าทำไม

 " เห้อ ถ้าเป็นนาย นายจะรู้สึกอะไรมั้ยล่ะ?" ดยุควาเรนเซียถามกลับ

 " ไม่รู้สิ ฉันไม่เคยแต่งงาน ไม่เคยมีลูก แถมเรื่องแบบนี้มันก็ใช่ว่าทุกคนจะคิดเหมือนกัน ต่างคนก็ต่างความคิด แน่นอนว่าพ่อแต่ละคนถ้ามาเจอเรื่องแบบนี้ก็คงจะคิดได้ต่างกันไป" เขาตอบตามที่ใจคิด

 " งั้นเหรอ" เขาพูดเพียงแค่นั้น

  แต่สำหรับสิ่งที่ติเซียโน่ถามว่าการที่ลูกสาวของเขาเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคนกัน เขารู้สึกอะไรบ้างงั้นเหรอ?

  สำหรับเขาก็คงจะตอบว่าไม่ เพราะโรส เป็นเด็กที่เขาเลี้ยงมาเองกับมือ เพราะเฟรย่านั้นเสียไปตั้งแต่ตอนที่คลอดโรส เขาจึงเลี้ยงเด็กสาวตัวน้อยมาด้วยตัวคนเดียว และดูแลอย่างดี เพราะเป็นเป็นเหมือนสิ่งลํ้าค่าที่เฟรย่าทิ้งเอาไว้ให้เขา เขาจึงเป็นทั้งพ่อ เป็นทั้งแม่ เมื่อก่อน ไม้ว่าเธอจะร้ายขนาดไหน เขาก็ไม่เคยเกลียดเธอเลย

  แล้วพอจู่ๆเธอมาเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคนกัน เขาก็อาจจะรู้สึกแปลกใจอยู่บ้างในช่วงแรกแต่พอผ่านมาเรื่อยๆ เขาก็ไม่ได้อะไร ก็ยังคงรักเธออยู่เหมือนเดิม และถึงแม้ว่าเธอจะเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่โรส ไม่ใช่ลูกสาวของเขา เขาก็จะยังรักและดูแลเธอต่อไป เพราะไม่ว่ายังไง เธอก็ทำให้เขามีความสุขและได้รู้จักกับคำว่าพ่อ เขาจะรักเธอและดูแลเธอเหมือนลูกตลอดไป

ห้องของโรส

 " ซึ้งเลยล่ะสิ?" ราฟพูดขึ้นเมื่อได้ยินในสิ่งที่พวกผู้ใหญ่​พูดกัน

  วันนี้โรสรู้ว่าผอ.ติเซียโน่จะมาที่บ้าน เลยชวนเขามาดูว่าผอ.คนนี้จะพูดอะไรบ้างกับท่านพ่อของเธอ แต่คิดไม่ถึงว่าช่วงสุดท้ายจะเป็นสิ่งที่ทำให้โรสต้องเสียนํ้าตาเพราะความตื้นตันในความรักที่ดยุควาเ​ร​นเซีย​มอบให้เธอ

 " ฉันเผลอรักเขาเหมือนพ่อแท้ๆไปแล้ว" โรสพูดออกมาในขณะที่​บนใบหน้าสวยยังคงมีหยดนํ้าตาสีใสเปรอะเปื้อนอยู่ แต่สายตาของเธอก็ไม่ได้ละไปจากจอเวทมนต์​ที่ปรากฏ​ให้เห็นเหตุการณ์​ในห้องรับแขกเลย จนราฟต้องใช้ผ้าเช็ดหน้าของเขาเช็ดนํ้าตาให้เธอ เพราะดูท่าว่าเจ้าตัวจะไม่ยอมเช็ดเองง่ายๆ

  โรสค่อนข้างจะอ่อนไหวกับเรื่องพวกนี้มาก...อันที่จริงก็ใไม่ใช่แค่เธอหรอก พวกเขาเป็นจักรพรรดิ​ที่สร้างทุกอย่างขึ้นมา แต่กลับไม่ทีพ่อแม่หรือครอบครัว มีเพียงอีกคนที่คอยอยู่ด้วยกัน ถึงความทรงจำที่ได้รับมาและมีอยู่จะมีมากมาย แต่มันกลับแทบจะไม่มีอะไรที่เกี่ยวกับพ่อแม่เลย มีเพียงคนที่เคยพานพบและจากลา ขนาดความทรงจำเมื่อชาติก่อนที่พวกเขามีพ่อแม่ก็ยังแย่เลย

  พอมาชาตินี้ เขากลับมีพ่อที่เป็นถึงราชาแดนปีศาจแต่กลับทำหน้าที่พ่อไม่ได้เรื่อง แม่ก็เสียไปตั้งแต่ยังเด็ก ส่วนโรสที่ถึงจะเสียแม่ไปเหมือนเขา แต่เธอก็ยังมีพ่อที่รักเธอ เรียกได้ว่าน่าอจฉามากจริงๆ แต่แล้วยังไง? ในเมื่ออีกไม่นาน ดยุควาเรนเซียก็จะมาเป็นพ่อของเขาแล้ว

 " ไม่เห็นแปลก เขาออกจะเป็นดยุคที่ดีแถมยังเป็นพ่อที่ดีอีก" ดีถึงขนาดคิดที่จะช่วยปกป้องเขาด้วย

 " ท่านพ่อรักและจะปกป้องฉันและนาย ฉันเองก็อยากจะปกป้องท่านพ่อด้วย" เธอพูดต่อ

 " เอาสิ ยังไง​เขาก็เป็นพ่อของฉันด้วยนี่" เขาพูดในสิ่งที่อีกคนต้องขมวดคิ้วและหันมามอง

 " พ่อของนาย?" เธอถามด้วยความงุนงง

 " พ่อตา"

 "..."