ตัวร้ายข้ามมิติ​

ตอนที่ 5 : ถอนหมั้นและพี่ชาย

เช้าวันต่อมา

กึกๆๆ

  ตอนนี้เธออยู่บนรถม้าโดยมีท่านพ่อนั่งอยู่ข้างเธอ ส่วนอีกฝั่งก็เป็นพี่แดน กับ คริส พวกเรากำลังไปพระราชวังเพื่อไปถอนหมั้น ถึงแม้ว่ายุคนี้จะคล้ายยุคที่เธอจากมา แต่ก็ยังใช้รถม้าอยู่และไม่มีโทรศัพท์ ​โน๊ตบุ้ค​ แท็บเล็ต​ หรือเครื่องมือสื่อสาร แต่ก็ยังดีที่มีห้างอยู่ตอนกลับเธอจะได้ไปซื้อของใช้ เสื้อผ้า และอุปกรณ์การเรียนด้วย 

ดีที่ตอนร่างนี้สลบไปเป็นช่วงปิดเทอมเลื่อนชั้นพอดี เพราะฉะนั้นเมื่อเปิดเทอมเธอก็จะอยู่ปี3พอดี ที่สำคัญ​ก่อนเปิดเทอมจะมีการสอบแบ่งห้องด้วยแต่ เพราะโรซาเรียคนก่อนไม่ค่อยตั้งใจเรียนทำให้อยู่ห้องDตลอด ส่วนพี่ชายทั้งสองของเธอก็อยู่ห้องAตลอดรวมถึงคุณนางเอกและเหล่าเป้าหมายในการจีบด้วย ทำให้เธอต้องรีบอ่านหนังสือก่อนสอบดีที่เหลือเวลาอีก2เดือนกว่าในการเตรียมตัว ซึ่งก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงเพราะเธอขอพรกับเจ้าพระเจ้านั่นแล้ว

จะว่าไปเจ้าหมอนั่นบอกว่าเตรียม​ของ​ไว้​ให้​เธอนี่นา เธอยังไม่ได้ไปดูเลยนี่นา ชักอยากเข้าไปดูแล้วสิ

แว๊บ

หลังจากที่เธอคิดอย่างนั้นเธอก็เข้ามาโผล่ในที่แห่งหนึ่ง

ที่ไหนเนี่ย? 

 " ก็ในมิติไงล่ะ" เสียงคุ้นหูดังขึ้นด้านหลังของเธอ

 " ในมิติ? แล้วฉันเข้ามาได้ไง? ข้างนอกจะเป็นยังไงล่ะ?" นํ้าเสียงราบเรียบแฝงด้วยความสงสัยเอ่ยขึ้น

 " ก็แค่เจ้าคิดว่าอยากเข้ามาเจ้าก็เข้ามาได้แล้ว ส่วนที่ว่าข้างนอกจะเป็นยังไง เจ้าสามารถเข้ามาในมิติได้สองแบบคือเอาร่างของเจ้าเข้ามาด้วย หรือเข้ามาแค่วิญญาณ​แบบครั้งนี้ไงล่ะ ส่วนตอนนี้ร่างของเจ้าก็เหมือนกับนอนหลับอยู่" และ(ไอ้)​คุณ​พระเจ้าก็อธิบายซะยาวยืด

" แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่คราวที่แล้ว "

" ก็...ข้าลืมน่ะ แหะๆ " เมื่อเจอคำถามนี้เข้าไปพระเจ้าก็ได้แต่หัวเราะแห้งๆออกมา

" นายยังมีอะไรที่ไม่ได้บอกฉันอีกมั้ย? " เธอถามออกไปด้วยนํ้าเสียงราบเรียบเหมือนเดิม แต่เพิ่มความกดดันเข้าไป พระเจ้าแล้วไง? ถ้าทำให้เธอเดือดร้อนเธอก็ไม่สน

" อีกอย่างคือเวลาในมิติกับนอกมิติจะต่างกัน 1วันในมิติจะเท่ากับ30นาทีของนอกมิติ และในมิติจะเป็นกลางวันตลอดเวลา มีแค่นี้แหละ" หลังจากฟังคำถามของเธอ พระเจ้าก็รีบตอบออกมาอย่างรวดเร็วทันใจ

 " ข้าไปล่ะ จะรีบไปทำงาน" จริงๆเขาก็ไม่ได้มีงานอะไรหรอกแต่แค่ไม่อยากอยู่ตรงนี้เฉยๆ เพราะขืนอยู่ต่อเขาอาจจะกลับไปไม่ครบ32 คิดได้ดังนั้นก็รีบหายตัวไปทันที

อืม ก็ดีเธอจะได้ไม่มีตัวกวนเวลาสำรวจมิติ ใช้ได้แฮะ หมอนั่น ภายในมิติมีคฤหาสน์​กับนํ้าตกและธรรมชาติ มีป่าด้วย เธอสำรวจได้สักพักก็กังวลว่าข้า​งนอกจะเป็นยังไงบ้าง เลยข้ามประตูมิติออกมาเข้าร่างแทน แต่ข้างนอกกลับผ่านไปแค่5นาทีเท่านั้น

พระราชวัง

หลังเธอออกมาจากมิติ30นาทีก็มาถึงวัง แล้วก็มีเมดมานำทางพวกเราไปที่ท้องพระโรง

เมื่อไปถึงเธอกับท่านพ่อและพี่ชายก็ทำความเคารพองค์ราชาและองค์ราชินี

 " โรสหลานรัก เจ้าเป็นยังไงบ้าง? เจ็บตรงไหนอีกรึเปล่า?"  องค์​ราชาพูดขึ้นด้วยนํ้าเสียงห่วงใยหลังจากที่ให้พวกเธอนั่งลงบนเก้าอี้แล้ว อย่างที่เธอเคยบอกว่าองค์ราชา​และ​องค์​ราชินี​เอ็นดูโรซาเรียมากยิ่งกว่าลูกแท้ๆเสียอีก

 " หม่อมฉันไม่เป็นไรแล้วเพคะ องค์​ราชา" 

 " อย่าพูดจาห่างเหินอย่างนั้นสิหลานรัก เราอนุญาต​ให้เจ้าไม่ต้องใช้ราชาศัพท์​กับเรา และเจ้าต้องเรียกเราว่าลุงด้วยนะ" องค์​ราชาพูดขึ้นด้วยความเอาแต่ใจ ชิ เพราะเจ้าลูกบ้านั่นแท้ๆทำให้หนูโรสทำตัวห่างเหินและพูดนํ้าเสียงเย็นชาใส่พระองค์

 " เรียกเราว่าท่านป้าด้วยนะ หนูโรส " เมื่อเห็นองค์​ราชาพูดทำคะแนน องค์​ราชินีจึงอ่ยขึ้นบ้าง เธอจะยอมได้ยังไง? เด็กคนนี้จริงๆเป็นคนดีเธออยากได้หนูโรสมาเป็นลูกสาวด้วยซํ้า

"ขอบพระทะ... ขอบคุณ​ค่ะท่านลุง ท่านป้า" เมื่อเห็นเธอกำลังจะพูดคำราชาศัพท์​ ทั้งสองพระองค์​ก็ใช้สายตาพิฆาตมองเธอทันที เธอกลับคำพูดแทบไม่ทัน เมื่อเห็นทั้งสองพระองค์​ทำดีกับเธอขนาดนี้ นํ้าเสียงที่พูดออกไปจึงเต็มไปด้วยความนอบน้อมมากขึ้นและอ่อนลงเสียจนนํ้าเสียงของเธอเกือบจะหวานเชื่อมแต่ยังคงความเย็นชาอยู่เล็กน้อย ทำให้คนทั้งท้องพระโรง​รวมถึงเมดและพ่อบ้านต่างเคลิบเคลิ้มไปชั่วขณะ​

 "  ริโด้ ฉันมีเรื่องจะให้นายช่วย" เขาทนเห็นเจ้าพวกนี้มาแย่งชิงความรักจากลูกสาวเขาไม่ได้ ต้องรีบทำให้มันจบๆแล้วเขาจะได้พาลูกเขาออกจากที่นี่

 " ว่ามาสิ แคสเซียส" ดูเหมือนพ่อของเธอจะสนิทสนมกับองค์​ราชามากเลยสินะ ถึงเรียกชื่อองค์​ราชาได้โดยไม่มีใครลงโทษ

 " โรสอยากจะถอนหมั้นกับเจ้าชายลูเซียนค่ะ คุณ​ลุง" เธอพูดขึ้นกลังจากที่  ดยุควาเรนเซียพยักหน้าน้อยๆ เป็นเชิงว่าให้พูดออกไป

 " หนูโรส! เจ้าพูดจริงรึ " เขาและคนทั้งเมืองรู้ว่าหนูโรสรักลูเซียนมากแค่ไหน ดังนั้นเป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะขอถอนหมั้น แต่พอคิดๆดูอีกที หนูโรสก็ควรจะถอนหมั้นเพราะเจ้าลูกเฮ็งซวย​นั่นผลักเธอตกบันได แสดงว่าหนูโรสเธอเปลี่ยนไปแล้วสินะ

 "ค่ะ โรสพูดจริง" นํ้าเสียงที่ตอบออกไปเต็มไปด้วยความหนักแน่นจริงจัง เพื่อยํ้าว่าเธอพูดจริงแน่

 " อา... งั้นข้าจะจัดการให้" ถึงจะเสียดายแต่ก็ดีกว่าให้เด็กดีอย่างหนูโรสมาอยู่กับคนที่ไม่ได้รักล่ะนะ 

 " ขอบคุณ​ค่ะ ไว้ว่างๆโรสจะมาเยี่ยมนะคะ " ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าทั้งองค์​ราชาและองค์​ราชินีเสียดายและที่สำคัญ​ทั้งสองดีกับเธอมาก เธอเริ่มจะนับถือทั้งสองมากแล้วสิ เพราะงั้นเธอก็จะมาให้ทั้งสองเห็นเธอบ่อยๆจะได้ไม่เหงา

 " จริงเหรอ เจ้าสัญญาแล้วนะ" องค์​ราชินีพูดขึ้นด้วยความดีใจ ผิดกับดยุควาเรนเซียโดนสิ้นเชิง เขารู้ว่าโรสเป็นเด็กดีแต่เขาก็อยากให้โรสทำตัวน่ารักกับเขาคนเดียวนี่นา

 " เอาล่ะ ในเมื่อทุกอย่างเรียบร้อย​แล้ว​ งั้นโรสกลับบ้านกับเถอะ " พูดจบก็ไม่รอให้ใครอนุญาต​ทั้งนั้น รีบพาโรสออกมาขึ้นรถม้าทันที

 "ท่านพ่อคะ โรสอยากแวะห้างหน่อยค่ะ" เธอพูดขึ้นหลังจากที่ขึ้นมาบนรถม้าแล้ว

 " ได้สิ เดี๋ยวพ่อไปด้วยดีมั้ย?" เขากลัวว่าจะมีไอ้บ้าตัวไหนมายุ่งกับลูกสาวเขา

" ไม่เป็นไรค่ะ คุณ​พ่อรีบกลับบ้านไปทำงานเถอะ" 

 " นั่นสิครับ เดี๋ยวผมไปเป็นเพื่อนกับน้องก็ได้ " เเดนพูดขึ้น เขาก็กังวลเหมือนกับคุณ​พ่อนั่นแหละ

 " เห้อ ก็ได้ งั้นคริสลูกก็ไปกับน้องด้วยนะ " นานๆทีเขาจะได้ไปไหนมาไหนกับโรส แต่เจ้าแดนกลับ! 

 " อ้าว!  ทำไมต้องเป็นผมล่ะ ผมไม่อยากไปดูแลยัยเด็กนี่หรอกนะ" เขาไม่อยากไปกับยัยคนบ้า เอาแต่ใจนี่หรอกนะ ต่อให้ยัยนี่จะเปลี่ยนไปจนถอนหมั้นกับเจ้าชายลูเซียน แต่ก็คงจะยังเอาแต่ใจและทำร้ายเมลโลเหมือนเดิมนั่นแหละ แต่เมื่อเขาพูดออกไปแบบนั้นสิ่งที่ได้กลับมาคือสายตาที่แฝงความเกรี้ยวกราดและไม่พอใจ ของดยุควาเรนเซียแทน

  " ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ท่านพ่อ ในเมื่อเขาไม่อยากไปกับคนที่มีสายเลือดเดียวกัน แต่อยากไปกับคนอื่นก็ช่างเขาเถอะ" หึ!  ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าเจ้าพี่ชายแสนดีนี่หลงรักแม่นางเอกจนโงหัวไม่ขึ้นถึงขั้น ทำร้ายโรซาเรียคนเก่าน่ะ

  " นี่ยัยโรส!  พูดให้มันดีๆหน่อย ฉันเป็นพี่เธอนะ "

  " ไม่หรอกค่ะ ความเป็นพี่น้องของเรามันจบไปตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอค่ะ วันนั้นที่คุณเลือกจะทำลายศักดิ์ศรี​ของฉันด้วยการตบหน้าฉันที่เป็นน้องสาวของคุณ เพื่อยัยสามัญชน​คนนั้นน่ะ  เพราะงั้นตอนนี้ฉันมีพี่ชายคนเดียว คือพี่แดนเท่านั้น "

ใช่! ทุกอย่างมันจบตั้งแต่วันนั้นเมื่อ1ปีก่อน