คนคลั่งแดนนรก

"แม่ฮะ!!!! ผมรักแม่นะ"

นี่คือคำพูดสุดท้าย ของเด็กหนุ่ม ที่พูดไปยิ้มไป ก่อนที่การยิ้มนั้น จะจางหายไป

ไคน์  เด็กน้อยวัยเจ็ดขวบ ผมสีดำสุดแสนจะธรรมดา

ชีวิตของเขาถูกตีตราด้วยความโหดร้ายและความทุกข์ยากที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้มาตั้งแต่เด็ก

ไคน์เกิดในหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ห่างไกลความเจริญ ท่ามกลางครอบครัวชาวนาผู้ยากจน พ่อแม่ของเขาเป็นคนใจดีและขยันขันแข็ง แต่การทำงานหนักของพวกเขาแทบไม่พอเพียงที่จะเลี้ยงดูครอบครัว แม้จะเป็นเช่นนั้น ครอบครัวของไคน์กลับมีความสุข และสนุกสนานในทุกวัน

พ่อ) ไคน์ จำไว้นะลูก โลกในนี้มันโหดร้าย แม้ว่าโลกนี้จะโหดร้ายแค่ไหน ก็จงเดินหน้าต่อไปนะลูก..

นั้นคือคำพูดสุดท้ายของพ่อเขา ที่เขายังจำได้

สงครามระหว่างอาณาจักรปะทุขึ้น หมู่บ้านของไคน์ก็ตกเป็นเป้าหมายของกองทัพศัตรูที่บุกเข้ามาปล้นสะดม

วันหนึ่ง กองทัพของศัตรูบุกเข้ามาในหมู่บ้านโดยไม่ทันตั้งตัว ไคน์ที่ยังเป็นเด็กเพียงเจ็ดขวบ ถูกพ่อแม่ซ่อนตัวไว้ในห้องใต้ดินเล็ก ๆ ใต้พื้นบ้าน 

แม่)เงียบไว้นะลูก อย่าออกมา ไม่ว่าจะได้ยินอะไร อย่าออกมานะลูก แม่รักลูกนะ เราสองคน รักลูกมากนะ

แม้จะเป็นการเสียสละที่ยิ่งไหญ่ แต่มันกลับไร้ประโยชน์ หญิงสาวที่มีศักดิ์เป็นแม่นั้น ถูกข่มขืนต่อหน้าสามีของเธอ ผู้เป็นพ่อพยายามสู้อย่างถึงที่สุด

ทหารเลว) ฉันละชอบจริงๆเลยว่ะ แกนึ่มันดิ้นรนเสียจริงนะ แต่แกดูนี่สิ ไอ้แก่

เเม่)อย่ามองนะคะคุณ อย่ามองฉัน ได้โปรด อ๊ะ~

ทหาร3คน รุมเอาของลับของพวกมัน กระทำชำเราหญิงสาวอย่างไม่ปราณี สามีนั้นพยายามสู้เท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล  ชายเพียงหนึ่ง มิอาจสู้ทหารเกราะหนักสามคนได้ไหว ในระหว่างที่ผู้เป็นแม่นั้นถูกฉีดน้ำกามเข้าสู่ท้องอจ่างไม่หยุดหย่อนจนสิ้นสติ ร่างของผู้เป็นพ่อที่ไคน์ได้เห็น กำลังถูกฉีกออกเป็นส่วนๆ 

เขาต้องทนฟังเสียงกรีดร้องและเสียงอาวุธที่กระทบกัน เสียงร้องไห้ของแม่และเสียงโกรธเกรี้ยวของพ่อที่พยายามปกป้องครอบครัวแต่ไม่สามารถทำได้ ไม่นาน เสียงทั้งหมดก็เงียบลง 

ไคน์) พ่อ .. แม่.... 

เมื่อไคน์ออกจากที่ซ่อน เขาพบว่าหมู่บ้านถูกเผาไหม้ และพ่อแม่ของเขานอนจมกองเลือดอยู่ที่หน้าบ้าน แม่ที่ถูกฆ่าทิ้งหลังจากเป็นโถ้บำเรอกามยามสงครามของทหารเชวพวกนั้น และร่างที่แยกเป็นชิ้นๆเพราะความหมั่นไส้จากพวกทหารของผู้เป็นพ่อภาพที่อยู่ตรงหน้านั้นแทบทำไห้เขาเสียสติ

ไคน์ไม่เหลือใครอีกแล้ว เขาเดินเตร่ไปตามซากหมู่บ้านที่กลายเป็นเถ้าถ่าน หวังว่าจะเจอใครสักคนที่ยังมีชีวิตอยู่ แต่กลับพบเพียงศพของชาวบ้านที่เคยเป็นมิตรและยิ้มแย้มกับเขา

หลังจากหมู่บ้านถูกทำลาย ไคน์กลายเป็นเด็กกำพร้าที่ต้องเร่ร่อนและจำต้องกินดินและหญ้าเป็นอาหารยามหิว..

ไคน์)ฝันถึงวัยเด็กอีกแล้วสินะ.... 

ชายหนุ่มร่างกายกำยำ ข้างกายของเขานั้นมีดาบสีเงินที่ดูทรุดโทรม เกราะที่เขาไส่นั้นถูกปิดบังด้วยผ้าคลุมสีดำด้าน นักรบคนนี้มีเป้าหมายไปที่เมืองท่าการค้าของจักรวรรดิเนเชีย  ซึ่งมีข่าวลือมาว่า....เจ้าเมืองนั้นเป็นสัตว์ประหลาดก็มิปาน

เขานั้นแสยะยิ้มออกมาอย่างน่าหวาดกลัว พร้อมกับคิดในใจว่า..

รอก่อนนะ ไอ้ปีศาจ ...

สวัสดีครับ จากใจของผู้เขียน กะจะเขียนสักแสนคำ แต่ กลับคนอ่านเบื่อเสียก่อน  สำหรับไครที่มาอ่าน ก็ขอบคุณนะฮะ