เคี้ยวเอื้อง (กินเด็ก เพราะเด็กขี้อ่อย/18+)

​

เมื่อสาวใหญ่ โสด ซิง จอมเคี่ยว บาทเดียวอย่าฝันว่าจะกระเด็นจากกระเป๋า ดันเก็บตกชายหนุ่มความจำเสื่อมมาได้ ให้กินฟรีอยู่ฟรี ฝันไปรึเปล่า เมื่อเงินไม่มี นาทีนี้คงต้องใช้คืนด้วยร่างกาย

 

----------

 เขาชอบช่วงเวลาที่โพรงถ้ำอ่อนนุ่มของเธอกระตุกตอดรัดสิ่งแปลกปลอมอย่างกระตือรือร้น ปฎิกิริยาใสซื่อยามเมื่อถูกไฟปรารถนาแผดเผาช่างน่ารักเหลือเกิน

“เอื้อง เสร็จอีกรอบนะ”

นั่นเองอลินาจึงหันมาสบตา ทว่าจะเอ่ยห้ามก็ไม่ทันเสียแล้ว เพราะจู่ๆ นิ้วร้ายกาจก็เพิ่มจำนวนขึ้นอีกหนึ่งนิ้ว มันจึงคับแน่นอยู่ภายในกายของเธอ แน่นจนเธอพูดไม่ออก

“อ๊ะ”

--------------------------

อลินา : สาวบ้างาน จอมเคี่ยว

 

 

คิรากร : ?

 

 

พลอยใส :  สาวห้าว เป็นคนตรงๆ เพื่อนสนิทอลินา

 

คิดดี : หนุ่มเจ้าสำอาง ว่าที่คู่หมั้นอลินา

-----------------

 

“บอกมาตอนกลางคืน แต่ละคืนนายหายไปไหนกันแน่”

เพราะทุกคืนเขาจะแอบย่องออกจากบ้าน และจะกลับมาตอนเช้ามืดก่อนเวลาปกติที่เธอจะตื่น

“จำไม่ได้รึไง ว่าเอื้องบ่นว่าค่าใช้จ่ายผมเยอะ ผมก็เลยต้องออกไปทำงาน”

“งานอะไรทำตอนกลางคืน ดึกๆ ดื่นๆ แบบนั้น ห๊ะ!”

ริมฝีปากบางเฉียบยังคงปิดสนิท

“หวังว่าคงไม่ออกไปทำงานที่นายเคยทำก่อนจะความจำเสื่อมหรอกนะ!”

เจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่ไม่ตอบ แต่กลับสาวเท้าเข้ามาใกล้ ใกล้จนห่างเพียงก้าวเดียว

“ก่อนความจำเสื่อมผมทำงานอะไร ถามเท่าไหร่เอื้องก็ไม่เคยเล่าสักที”

“อะเอ้อ นายทำงาน…”

“ขายของ” คิรากรตอบพลางมองสบดวงตาสีนิลภายใต้แว่นสีดำกลมเบื้องหน้า

“ห๊ะ ที่หายไป คือไปขายของเนี่ยนะ ขายอะไร”

เขากระตุกยิ้มมุมปาก รอยยิ้มเพียงบางเบานั่นกลับบาดใจคนที่เห็นยิ่งนัก

“อย่าบอกนะว่านายขาย…”

ผู้ชายหน้าตาดี หุ่นน่ากินแบบนี้ จะขายอะไรได้เวลากลางคืน นอกจากขาย…

“ก็…”

 ไม่พูดเปล่า เจ้าของหุ่นสูงราวนายแบบกลับสาวเท้ารุกคืบ ช่องว่างน้อยนิดถูกแทนที่ด้วยเรือนกายแกร่ง

อลินาถอยหลังจนชนกับพนักโซฟา

“เอาเป็นว่าฉันขอห้ามก็แล้วกัน ต่อไปนี้ห้ามนายไปทำไอ้งานแบบนั้นอีก”

“ไม่ให้ขายคนอื่น ถ้าอย่างนั้นแปลว่าเอื้องจะเหมา”

“หา! มะไม่ใช่” ดวงตาทรงเสน่ห์ที่มองสบอยู่นั้นทำเอาเธอแทบไม่เป็นตัวของตัวเอง

“ไม่ได้จะเหมา!”

“งั้นก็เอาแบบครั้งคราว แต่จองยาวทั้งปี?”

“ครั้งเดียวก็ไม่เอา ว้าย!” เมื่อไม่มีที่ให้ถอย เธอจึงเสียหลักล้มลงบนโซฟานุ่ม

“เอาเป็นว่าผมจะให้เอื้องทดลองสินค้าดูก่อนแล้วกัน ถ้าชอบก็ไปต่อ ถ้าไม่ชอบก็บอกได้ว่าอยากให้ปรับตรงไหน รับประกันความพึงพอใจตลอดการใช้งาน”

พูดจบเสื้อเชิ้ตสีดำก็ถูกกระชากจากกาย ไม่รู้ว่าเขาปลดกระดุมทั้งแถวนั่นตั้งแต่ตอนไหน

“ไม่ต้องห่วง ช่วงทดลอง ผมไม่คิดเงิน” ริมฝีปากบางได้รูปกระซิบใกล้หู

“รับรองว่าเอื้องจะคุ้มจนเกินคุ้มเชียวล่ะ” แล้วอะไรบางอย่างชื้นแฉะ ก็ไล้เลี้ยใบหู ทำเอากายสาวสั่นสะท้าน

“อื้อ…”

 ---------------------------------------

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

บางช่วงบางตอนไม่เหมาะกับผู้มีอายุไม่เกิน 18 ปี

มีฉาก BDSM (กักขัง โซ่ แซ่ กุญแจมือ)

แต่ไม่มีฉากขืนใจฝ่ายหญิงแน่นอน เพราะนางเอกเราส   มีแต่จะปล้ำผู้จ้าาา

ฝากนิยายด้วยนะคับ

เม้นท์พูดคุย และ ให้กำลังใจกันบ้างนะ จุฟๆ

--------------------------------------

***ห้ามลอกเลียนส่วนใดส่วนหนึ่งของเนื้อหานิยายนี้ มิเช่นนั้นจะถือว่าละเมิดสิทธิ์และมีความผิดทางอาญา**

​