คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1
บทที่ 1
ในปี B.C. 3412 ทวีปเพอเนิสในอีรุ่เรือ้วยวิทยาารใหม่ๆนเวทมน์แทบะลายเป็นอ้อห้ามในราอาาัร ริอยู่ที่ารทำอะไร้วยนเอนั้นะผลัันให้มนุษย์ล้ำสมัยึ้น แ่็ยิ่ับัวเอให้ไลาธรรมาิที่เยหยิบยืม และ เื่อใัเ่น่อน
่อมาในปี B.C 3415 เพอเนิส ล่มสลายล ้วยน้ำมืออราามื ราาที่่าถูประามว่าไรุ้ธรรม ปรอเมือเถื่อนเฟฟาราเวล เริัส เัส เวาลิส สรามรั้นั้นร่าีวินไปร่วมแสน ผืนแผ่นินโนอามอันยิ่ให่ทลายยับนแผ่นินอเพอเนิสแบ่ออเป็นสอส่วน าวเพเนส..แทบสูพันธุ์
หลัานั้นราาำ็หายเ้าลีบเมพร้อมับเพื่อนร่วมรบอีเ้าน เฮเอร์ อัเนส , เนธาน เนธ , เิส ฟาราิส , ยูิน เวสเอร์ , ไลลา อัล ราบา , ลูิอัส เวอร์รัส , เสวน ไรเวนท์ , ทาเนีย บราวส์ และ เส แาเรียล เหล่าอัริยะที่ราามืเินทาเพื่อรวบรวมมาไว้ในรอบรอาทั่วทุทวีปในโล หายไปราวับถูลบออาสารระบบเสียเยๆ ว่าันว่าโนลทั์ามหาเทพ
เพอเนิส ลายเป็นทวีปล้าทันทีที่สรามบสิ้น ท่ามลาาริาม่าวอยู่ลอออี 5 ทวีปน้อยให่ที่อยู่ห่าออไป เป้าหมายอราามืไม่ไ้ประส์ะทำลายโล แ่เป็นเรื่อระหว่า เพอเนิส และ เฟฟาราเวล ะนั้นทวีปอื่นๆึไม่อยาึนเ้าไป้อับปัหาที่เพอเนิสเป็นนเริ่ม แม้ะเริสัมพันธไมรีัน แ่ เพอเนิสนั้นลับมีวามิที่สวนทาับหลายๆทวีปนั่นือ ‘ล้มล้าเวทมน์ให้หมสิ้น’ ึ่ถือเป็นารหมิ่นเทพเ้า และ สรรพธรรมาิบนโล เพอเนิส ึไ้รับวามระแวาทุทวีป แ่ระนั่น แผ่นินอันเย่อยิ่หาไ้ใส่ใไม่ ใน่วสรามทวีปอื่นๆ็ส่วาม่วยเหลือเ่นเสบีย ไปให้อยู่เนือๆ เพราะใรๆใร่รู้ว่า อำลัอราามื แ็แร่และน่าสะพรึเพียใ ้วยำนวนนไม่ถึ ร้อย ลับถล่ม ทวีปให้พินาศสิ้น ถ้าหาทำาร้าว่ายปัหาอสอทวีปนี้ เระลายเป็นปัหาลุลามไม่บสิ้น !
แ่เหล่าพันธมิรันไม่ไ้ใร้ายนามอเพอเนิสล่มสลายล่อหน้า่อา พวเาโอน และ น ประารำนวนหนึ่ออาทวีปอยู่ลอเวลา และะยื่นมือเ้ามา่วยเหลืออย่าเ็มที่ในารฟื้นฟูเพอเนิสใหม่อีรั้
B.C 3430 หลัาารฟื้นฟูทวีปเพอเนิส ็ไ้มีสถาปนา ื่อทวีปใหม่ที่แบ่ออเป็นสอือ นอร์ทอเมเรีย ับ เาวท์อเมเรีย นเรียเพี้ยนันเป็น
นอร์ท อเมริา และ เาวท์อเมริา
“บแล้ว” ายหนุ่มปิหนัสือลพึบ่อนะโยนมันใส่ร่าที่หลับไปั้แ่เายับรรยายไม่บ ิ้วเรียวระุึ้นเล็น้อย แล้วเหยียาทีบร่าเบื้อหน้าเ็มแร
“โอ้ย !” ร่าอผู้โนปะทุษร้ายร้อเสียหล หลัาเอฝ่าเท้าอัพเ้าเ็มา นัยน์าสีเียวมรามสไล์น่าาิับภาพใบหน้ามายที่เลิิ้วเป็นเิถามว่า ‘ทำไม’
“แนะแ าิสิบเป้” เ้าอวาสวยรวรา่อะปาหนัสือืนไป
“นายว่าประวัิศาสร์นี่น่าเื่อถือไ้แ่ไหน” เ้าอหนัสือถามายวาสีมรที่ทำท่าะหลับลอีรอบ
“ประวัิศาสร์นี้นะหรอ เอ่อ..” เ้าอวาสีเียวเอียอ “อนนี้เราอยู่ปีอะไรแล้ว พอร์”
“A.C.2020”
“นั่นไ ไม่มีใรรับรอไ้หรอว่ามันริ ันว่านายยัไม่เื่อเลยว่าเวทมน์ มีริ”
“แ่ว่าหนัสือนี่..” ายเ้าอวาสวยยัไหล่ ่อนเอ่ยั “มัน็แ่หนัสือที่ใระเียนอะไรลไป็ไ้ เพียแ่ว่ามันูเ่า นายิูนะพอร์ เรื่อมันเิมาห้าพันว่าปีแล้ว ริไม่ริมันไม่ใ่ประเ็นหรอ แ่ประเ็นือ ใรมันอยู่นานนาว่ามานั่เียนเป็นปีๆละเอียนานี้วะ” พอร์พยัหน้าลวาสีน้ำาลอ่อนมีแววเื่อรึ่ไม่เื่อรึ่
“เออ มัน็ใ่”
“นายหยิบหนัสืออีเล่มออมาเร็วๆ ันอยาฟั่อะแย่” ายวาสีมรยิ้มทะเล้น “ไปุมาเยอะๆนะันอบ” พอร์ถอนหายใเฮือ
“เสียใ้วย เส หมแล้วละ เล่มสุท้ายแล้วอวันนี้” เสทำหน้าฮึฮั “อะไรันยัไม่อิ่มเลย”
“ไว้ันไปุมาอี” พอร์่อยๆเ็บหนัสือสามเล่มเ้าระเป๋าสะพาย อนนั้นถึไ้รู้ว่ายัมีหนัสือเินมาหนึ่เล่ม
“เินมาไ้ไวะ” พอร์พึมพำ
“อะไรหรอ”
“ันหยิบหนัสือเินมาหนึ่เล่ม” พอร์พิาราหนัสือในมือนิ่ ปสีำสนิท ไม่มีลวลาย มีอัษรสีทอเียเพียว่า
“เล่าานำนานราามื” พอร์เอียอ “ันไม่เยเห็นเล่มนี้มา่อน และ สาบานไ้ว่าไม่ไ้หยิบมันใส่ลในระเป๋า”
“เอาเถอะ” เสวาแนไว้บนโ๊ะี่ปุ่น่อนะเอาหน้าวาแนบแน “อ่านให้ฟัหน่อย”
ความคิดเห็น