คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 8 : รับน้องฯ (ภาคแรก)
11.00 น.
"แฮ่ก....แฮ่ก"
แสงแดดแผดจ้า ไอร้อนแผ่ซ่านไปทุกบริเวณ ร้อนจนหน้านร.ปี1แทบไหม้
"เอ้าๆ เด็กผมแดงตัวเล็กๆคนนั้นน่ะ ขืนยังรั้งท้ายเพื่อนจะโดนทำโทษเอานะ.....ฮ่าๆๆๆ"เสียงหัวเราะครื้นเครงของเหล่ารุ่นพี่ เป็นฝูงๆ ที่กำลังรับน้องด้วยการ "วิ่งรอบสนาม"
นร.ปี1ที่เป็น ผู้ชายทุกๆคนจะโดนวิ่งรอบสนามร.ร.เซนท์ ฮาริโซน่า 20 รอบ!!
ส่วนนร.หญิงทุกคน ก็ยืนดูอยู่ใต้ต้นไม้อย่างมีความสุข....
หนอย........
ไม่รู้ว่าความคิดนี้ออกมาจากสมองเม็ดถั่วของไอ้รุ่นพี่'กอริล่า' นั่นได้ยังไง
เซสึนะกัดฟันแน่น เขาวิ่งช้ากว่าเพื่อนๆมาก ตอนนี้คนอื่นๆครบ20ไปแล้ว ส่วนเขาน่ะรึ......
เหลืออีกตั้งรอบนึง......
ตึก ตึก ๆๆๆๆๆๆ.....
เซสึนะวิ่งอย่างอ่อนแรงมาถึงเส้นชัยจนได้.....
เฮ้อ.......เกิดมาเพิ่งเคยเหนื่อยขนาดนี้แหละ......
เซสึนะ ยืนตัวงอ แทบจะลงไปนั่ง
"เป็นไงมั่ง เพื่อน??"อิฟุเดินเข้ามาเซสึนะด้วยสีหน้าแจ่มใส......ไอ้นี่เหนื่อยเป็นมั้ยเนี่ย?
"เซสึนะ......นายวิ่งไม่ไหวทำไมไม่บอกพี่เค้าล่ะ? ไป....ไปพักก่อนเถอะ"มือสองข้างของใครคนหนึ่งเข้ามาพยุงเซสึนะไว้
......เฟย.....
"อื้ม ขอบใจนะ" อา.......ซึ้งชะมัด นายเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆไม่เหมือนไอ้บ้าอิฟุเล้ยยย
"เดี๋ยวก่อน!! นายยังไปไหนไม่ได้ นายหัวแดง!!"
นั่นคือ.....เสียงของรุ่นพี่ร่างใหญ่กำยำ ผมสีเขียวปี๋ ผู้ที่เซสึนะตั้งฉายาให้ว่า'กอริล่า'
เขาเดินมาขวางหน้าพวกเซสึนะไว้ ตามด้วยรุ่นพี่ร่างบึ้กอีก2-3คนซึ่งเซสึนะคาดว่าน่าจะเป็นขี้ข้า (หึๆ)
"นายวิ่งช้ากว่าเพื่อน....เพราะฉะนั้น ต้องได้รับการลงโทษจากพวกเราเสียก่อน......"
เซสึนะเริ่มเอะใจตะหงิดๆ
"ลงโทษอะไร?"
"แก้ผ้าเต้นระบำให้ชั้นดูไงล่ะ!!......วะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
ผัวะ!!
ร่างของรุ่นพี่กอริล่า กระเด็นไปไกลกว่า10เมตร จากการโจมตีของ เฟย!! ผู้ที่ยืนอยู่ข้างๆเขานั่นเอง....
"คนที่รังแกผู้อื่นต่างหากล่ะ ที่สมควรได้รับการลงโทษ......."เฟยกล่าวเรียบๆ
งะ!!
เซสึนะตะลึง........เฟย
นายทำแบบนั้นได้ยังไงอะ!!
ดูจากรูปร่างแล้ว ไอ้กอริล่ามันกินขาดเลยนี่นา!!
"เฟย.......นาย??"
"หือ?? ตกใจอะไรหรอ??"
เฟยพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ทั้งรุ่นพี่ปี2และเพื่อนปี1พากันตะลึงตาค้างกันหมดแล้ว
"หนอย!! แก๊~~~~ บังอาจทำลูกพี่ฉันงั้นหรอ!!"ชายร่างบึกบึนคนหนึ่งเดินตรงเข้ามาทางเฟย
เขากำหมัดแน่นด้วยความโกรธ มันพร้อมที่จะเหวี่ยงใส่หน้าของเฟยได้ตลอดเวลา!!
"พอได้แล้ว!!"สุรเสียงวางอำนาจดังขึ้น เซสึนะหันไปทางต้นเสียง
ชายร่างสูง หน้าตาดี ผิวขาว ผมสีทองยาวถึงกลางหลัง ใบหน้าเคร่งขรึม แต่ก็ดูเป็นมิตร
เขาเดินฉับๆเข้ามาทางพวกเซสึนะ
"ต้องขอโทษด้วย ที่เจ้าพวกนี้ทำอะไรไม่สมกับเป็นรุ่นพี่ให้พวกนายต้องเดือดร้อน....."
"ไม่เป็นไร ยังไงฉันก็ได้ซัดหน้ามันไปแล้วนี่...."เฟยกล่าว
เขายิ้มตอบให้ แล้วหันมาทางเซสึนะ
"สวัสดี ฉันชื่อ โซระ ซึซึอิ.....เมื่อกี้ฉันเห็นนายแล้ว พยายามได้ดีมาก เจ้าหนู.....ชื่ออะไรล่ะ?"เขาลูบหัวเซสึนะ(ก็คนมันเตี้ยอะ....)
"ยูระ เซสึนะ......กรุณาเอามือออกจากหัวผมด้วย"เซสึนะจ้องตาเขม็ง
ทำยังกะฉันเป็นเด็กๆ............
"ฮะๆๆๆ โทษทีนะ.....ฉันขอตัวก่อน หวังว่าเราคงจะได้พบกันอีก......"ว่าแล้วเขาก็เดินไปเทศนาพวกกอริล่าทั้งหลาย เล่นเอากอริล่าหน้าจ๋อยไปเลย
"เอ่อ.......เซสึนะจังใช่ไหมจ๊ะ??.......ตอนนี้เรียกรวมพลเด็กปี1แล้วน่ะ ไปกันได้แล้ว"รุ่นพี่ผู้หญิงหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มคนหนึ่งเดินเข้ามาบอกเซสึนะ
"......."เซสึนะหน้าแดง พลางพยักหน้าหงึกๆ ตามหลังไปอย่างเงียบๆ
เฟยแอบมองหน้าเซสึนะที่ตอนนี้แดงแปร้ด แล้วยิ้มน้อยๆ
"เฮ้.....ที่รัก น่าสงสารจังเลยนะ หน้าแดงหมดแล้ว ฮ่าๆๆๆ"เสียงกวนโสตประสาทดังขึ้นข้างๆ
"อิฟุ....ไอ้บ้า!! เวลาฉันมีเรื่องนะ แกไม่เคยอยู่เลย หายหัวไปไหนมา ห๊ะ!!"
"แหม......นายตะหากล่ะ เวลามีเรื่องเนี่ย......ดันมีตอนที่ฉันไม่อยู่ ไม่งั้นฉันจะเข้าไป แย็บซ้าย ศอก เข่า......บลาๆๆๆๆๆ"แล้วอิฟุก็บรรยายสรรพคุณตัวเองไม่หยุดหย่อน จนเซสึนะต้องอุดหู
"คนมันขี้ขลาดตาขาวนี่นา ขนาดเพื่อนโดนรังแกยังไม่ยอมช่วย แถมหลุบหางหนีหายไปเสียอีก...."เฟยเปรยขึ้น
ควับ!!
สายตาคมกริบของอิฟุที่แปรเปลี่ยนจากเมื่อกี้ไปลิบลับ ตวัดฉับไปที่คนปากเสีย
ถ้าหากเป็นมีดล่ะก็.....ป่านนี้เฟยพรุนไปทั้งตัวแล้วแหงๆ
"อยากลองดีรึไง?"
"ก็เอาสิ....ไอ้กระจอก"
"หยุดๆๆๆๆๆ พี่เค้าเรียกไปเข้าแถวแล้ว รีบไปกันดีกว่า....."เซสึนะเข้าไปขวางเพื่อนทั้ง2คนไว้ พลางลากแขนเข้าไปในแถวเด็กปี1ที่เหลือที่ท้ายแถวเอาไว้
ตอนนี้พวกเขา3คนดูเป็นจุดเด่นมาก.......
เซสึนะ.....หนุ่มน้อยหน้าหวาน น่าร้ากก>///<(?)ที่กล้ามีเรื่องกับอันธพาลหัวตั้งประจำโรงเรียน
เฟย......เด็กใหม่ที่กล้าตั๊นหน้ารุ่นพี่กอริล่า
ส่วนอิฟุ.......
แค่ติดมาด้วยแค่นั้นแหละ.......- -"
พอทั้ง3คนเข้าไปยืนที่แถวแค่นั้นแหละ
เสียงเหมือนผึ้งแตกรังก็ดังขึ้น
"พวกนายนี่สุดยอดเลย....กล้าซัดไอ้กอริล่าบ้าเลือดนั่นซะกระเด็น เก่งจริงๆเลย"เด็กชายคนหนึ่งพูดขึ้น
"เซสึนะคุง ไม่กลัวรุ่นพี่ทาโร่ด้วย ฉันนับถือเลยล่ะ"เด็กหญิงใบหน้ากลมกล่าวเสริม
"ใครอ่ะ ทาโร่??"เซสึนะเอ่ยถามเด็กหญิง
"ก็รุ่นพี่ที่ไปหาเรื่องเซสึนะคุงที่ห้องอาหารไงละ"
เซสึนะอ๋อขึ้นมาทันที
"เอ่อ.......แล้วพวกนายรู้จักชื่อฉันได้ไงอะ?"
"ก็เธอ ดังออกนะ ตั้งแต่ที่มีเรื่องในโรงอาหารเนี่ย เดี๋ยวพอเรื่องนี้กระจายออกไป พวกเธอก็จะดังเถิดเทิงเลยล่ะ....."
"บ้ารึไง คนทำไม่ใช่ฉันนะ หมอนี่ตะหากล่ะ"เซสึนะดึงตัวเฟยมาข้างหน้า
"ว้าว จริงหรอ...."
"สุดยอด"
แล้วเหล่าเด็กปี1ก็พากันรุมเข้ามาทางเซสึนะกันใหญ่ จนมีเสียงแทรกเข้ามา
"เอ้าๆๆๆ ปี1ทุกคน.........ใกล้เที่ยงแล้ว~~~~ รุ่นพี่มีแจกอาหารเที่ยงกัน ทุกคนต้องกินนะจ๊ะ~~"เสียงเล็กๆของรุ่นพี่คนที่เดินเข้ามาเรียกเซสึนะนั่นเอง
และแน่นอน.......นร.ทุกๆคนต่างก็หิวเหมือนกัน จากพวกที่รุมอยู่ที่เซสึนะ กลับกลายเป็นรุ่นพี่สาวสายคนนั้นแทน
"เฮ่อ......เกือบหายใจไม่ออกแน่ะ......."
แหม......ก็ไม่เคยมีใครมารุมล้อมแบบนี้มาก่อนเลยนี่นา
"เฮ้เซสึนะท่าทางว่าทุกๆคนจะต้องรับอาหารกลางวันน่ะ เราก็ไปกันเถอะ"อิฟุพูดขึ้นพลางเดินนำหน้าไปก่อน
"หึ.......ที่แท้ตัวเองก็หิวล่ะสิ ทีเรื่องแบบนี้ล่ะไวจังนะ"เฟยกล่าวเสียดสีอิฟุ ราวกับอ่านความรู้สึกออก
"พูดอะไรหัดระวังปากซะมั่งนะ ไอ้ปลาจวด"
"ว่าไงนะ?"เฟยและอิฟุเริ่มก่อกองไฟให้คุขึ้นซะแล้ว เซสึนะจึงต้องรีบราดน้ำดับ
"นี่ๆๆๆ ฉันว่าเรารีบไปกันดีกว่านะ เดี๋ยวจะมีเรื่องยุ่งยากอีก เนอะๆๆ"
เซสึนะลากแขนเพื่อนทั้ง2คนไปโดยลากทิ้งระยะห่างกันเล็กน้อย ถ้าอยู่ใกล้ๆกันมีหวังไอ้2คนนี้ฆ่ากันตายแหงๆ
เซสึนะเดินไปทางรุ่นพี่สาวสวยที่ตอนนี้คนเรื่มน้อยลง เพราะพวกเขามาช้าแหงๆ
"อ้าว.....พวกเธอ.....มาช้าไปหน่อยนะจ้ะ ตอนนี้เหลืออยู่แค่กล่องเดียวแล้วล่ะ"เธอยิ้มให้เซสึนะอย่างเสียดาย
"เอ๋?????"เซสึนะรับกล่องอาหารสีขาวมา แล้วรุ่นพี่สาวสวยก็เดินจากไป
"ทำไงดีล่ะ? เหลืออยู่แค่กล่องเดียว"
"นายเป็นคนได้ไปนี่นา เซสึนะ นายก็กินไปเถอะ ฉันยังไม่หิว"เฟยยิ้มให้แห้งๆ แล้วจู่ๆ
โครก.......
"ทำเป็นเท่.....หึ ที่แท้หิวกว่าเค้าซะอีก"อิฟุแซวคนท้องร้อง
โครก........
"อุ้บ....ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เซสึนะหัวเราะออกมาอย่างดัง ทำให้เด็กปีหนึ่งทั้งหลายที่กำลังกินข้าวหันมาจ้องมองเป็นตาเดียว
"ฉันจะกินลงยังไงถ้าพวกนายนั่งท้องร้องเสียงดังขนาดนี้อะ? ฉันว่าพวกเรากินด้วยกันดีกว่ามั้ง? ถึงจะไม่อิ่มแต่ฉันว่าหิวด้วยกันดีกว่ามั้ง เนอะ......"เซสึนะยื่นข้าวกล่องออกมาข้างหน้าระหว่างเพื่อน2คน
อิฟุและเฟยหันมามองหน้ากัน แล้วก็เชิดหน้าออกไปคนละด้าน
"เชอะ....ก็ได้"
"เอ่อ......"น้ำเสียงสั่นๆ เอ่ยขึ้นข้างหลังเซสึนะ
เด็กชายร่างผอมบาง สวมแว่นตากลมดิก ใส่เสื้อยาวปิดแขน ผิวขาว นัยน์ตาและผมเป็นสีเหลืองทอง ยืนเก้ๆกังๆเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง
"มีอะไรงั้นหรอ?"
"เอ่อ....คะคือว่า.....อาหารในกล่องนั่น......เอ่อ........อ่า.....มัน......"
เซสึนะและเพื่อนๆเริ่มเอ๋อกิน ทุกคนคิ้วผูกกันเป็นโบว์(?)หมดแล้ว เด็กชายแปลกหน้ายืนสูดลมหายใจเข้าฟืดๆ ไรเหงื่อเริ่มไหลลงมาที่ใบหน้า
ฟึ่บ!!
จู่ๆก็มีมือมาปิดปากเขาจากด้านหลัง?
เด็กชายอีกคนหน้าตาเบื่อๆ นัยตาเป็นสีเขียวมรกต ผมสีน้ำตาลสั้น โผล่หน้าออกมาทางด้านหลัง
"หวัดดี ฉันเป็นเพื่อนของเจ้านี่เองแหละ คุโรซาวะ ทามากิ ส่วนนี่โอซาวามิ ชินโนจิ มันติดอ่าง......เดี๋ยวฉันแปลเอง"
ว่าแล้วเขาก็เดินลากคอเด็กชายสวมแว่น มาที่กลุ่มของเซสึนะ
"เอ่อ...ช่วยล้อมวงเข้ามาหน่อย......"
"??"เซสึนะ เฟยและอิฟุก็ล้อมวงเข้ามา
"พวกนายยังไม่ได้กินอาหารนั่นใช่ไหม?"
"อืมม์....มันทำไมหรอ?"เซสึนะเลิกคิ้วขึ้น
"เอ่อ.....ชินโนจิเพื่อนฉัน มันเป็นคนที่ประสาทรับรู้ไวมาก มันได้กลิ่น.....ยา ยาถ่ายจากอาหารเนี่ย....มันบอกว่าพวกนายเป็นคนดีนะ เลยอยากจะมาเตือนเอาไว้น่ะ......."
"หา??........นายมีหลักฐานอะไรรึป่าวเนี่ย? นายอาจจะเป็นพวกเดียวกับไอ้รุ่นพี่ที่จ้องแกล้งฉันอยู่ก็ได้นี่นา?"เซสึนะใบหน้าเรียบเฉย เขาไม่เชื่อเรื่องที่คนๆนี้พูดเลยแม้แต่น้อย แต่แอบสงสัยนิดๆ- -"
"โง่ชะมัด....กลิ่นแรงขนาดนี้ไม่ได้กลิ่นจริงๆน่ะหรอ? งี่เง่า....."เสียงทรงอำนาจดังขึ้นจากข้างหลังเซสึนะ(อีกครั้ง)
"อ้าวฮารุเซะ....โย่วววว"อิฟุชูสองนิ้วให้เพื่อนร่วมห้องที่หายหน้าไปทั้งวัน
"อย่าเรียกชื่อฉัน......."เขาส่งสายตาดุๆให้
เซสึนะหันขวับ ค้อนบุคคลที่สามที่พูดแทรกขึ้นมา
"เมื่อกี้นายว่าใครโง่??"
"ใครอยากรับก็รับไป ฉันไม่ได้ว่านาย แต่นายกลับร้อนตัวซะเอง ยังงี้เค้าเรียกว่า โง่บริสุทธิ์..."
ผัวะ!
หมัดสลาตันที่มักจะโดนปล่อยไปที่แกมเนียนเด้ง(?)ของอิฟุ คราวนี้มันกลับปล่อยไปที่เพื่อนร่วมห้องผู้เงียบขรึมซะนี่??
อิฟุ เฟย ชินโนจิ ทามากิ อ้าปากหวอ!!
เซสึนะก้มมองดูกำปั้นข้างขวาของตัวเอง
โอ้ลัลล้า~~ ไอ้หมัดนี่มันออโตแมติกจริงวุ้ย.....หึๆ แต่แอบสะใจเล็กน้อย
ส่วนอีกฝ่ายน่ะรึ......
ยืนกุมใบหน้าด้านที่โดนต่อย เงียบกริบไม่พูดอะไรซักคำ
ฮารุเซะก้มหน้า(?)ลงมองเซสึนะ
สายตาของเขาน่ากลัวและสุดล้ำลึกเกินบรรยาย
ริมฝีปากขยับช้าๆ
"อยากลองดีหรือ?"
ฟุ่บ....
"อ๊ะ..."เซสึนะถูกมือใหญ่กระชากร่างที่อ่อนแรงเข้าไปใกล้ ใบหน้าขาวนวลกับใบหน้าเย็นชาอยู่ห่างกันไม่ถึง 5 เซน
"จะ.....จะทำอะไรน่ะ"เซสึนะเอ่ยถามอย่างกล้าๆกลัวๆ ร่างสูงนั้นไม่ตอบอะไรออกมาเพียงแต่มือใหญ่ๆสองข้างที่โอบรัดรอบเอวของร่างบาง
ริมฝีปากร้อนบดจูบลงกับริมฝีปากสีแดงสดอวบอิ่มราวกับสั่งสอน ตวัดลิ้นกวาดหาความหวานภายในปากของอีกฝ่าย ร่างบางที่โดนจูบดิ้นพล่านไปมา แต่ดิ้นยังไงก็ไม่หลุด
"หยุดนะ!!...."เฟยถึงกับเดือดดาลสุดฤทธิ์เข้าไปดึงแขนเซสึนะออกมาจากอ้อมกอด ในขณะที่เพื่อนๆปี1คนอื่นๆก็เริ่มหันมาสนใจเหตุการณ์ของนร.เข้าใหม่คนนี้
ชินโนจิยืนเอามือปิดหน้าที่แดงไปถึงใบหู มีทามากิยืนบีบไหล่อยู่ข้างๆ
"นี่...ทำไมเขาต้องทำเซสึนะคุงถึงขนาดนั้นด้วยล่ะ ทามะ?"
"ไม่รู้สิชินโนจิ ^ ^ ว่าแต่นาย.....ลองต่อยฉันดูสิ เดี๋ยวทำให้ดู"ทามากิทำหน้าทะเล้น
"บ้า!!"
ทุกๆคนนั่งลุ้นระทึกวินาทีต่อวินาทีอย่างตาค้างกับหนังสด มีเพียงอิฟุที่ยืนมองอย่างสงบ เพียงแต่สายตานั่นที่ดูลึกลับอย่างบอกไม่ถูก ทั้งโมโห ทั้งโกรธ ทั้งเยาะเย้ย มากมายจนบอกไม่ถูก
"ชิ...."ฮารุเซะปล่อยร่างบางออกอย่างเสียดาย แล้วเดินออกไปจากกลุ่มฝูงนร.มุง
เมื่อเฟยหันไปด้านหลังก็พบว่ารุ่นพี่สาวสวยพร้อมรุ่นพี่ซึซึอิกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้นั่นเอง
"พอดีได้กลิ่นทะแม่งๆก็เลยมาดูน่ะ มีอะไรกันงั้นหรอ?"ซึซึอิยิ้มให้เซสึนะที่กำลังนั่งปิดหน้าอยู่ที่พื้น
"ไม่มีอะไรครับ....."เซสึนะพูดพลางก้มหน้างุด ให้ตายสิ!! น้ำตามันจะไหล.....
แง........มะกี้มัน...........
มะกี้มัน.......
First kiss!! ของฉันนาเฟ้ย
"เซสึ!!!......"เฟยที่กำลังจะพูดต่อก็โดนอิฟุปิดปากไว้
"อย่าทำให้มันเป็นเรื่องจะได้ไหม? ถ้าเรื่องเมื่อกี้รู้ไปถึงหูพี่พวกนี้มีหวังฉาวหมดพอดี"
เฟยสะบัดมือของอิฟุออก
"ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน!...."
"อ้าวๆ เป็นเพื่อนกันอย่าทะเลาะกันสิ......."ซึซึอิยิ้มอย่างเป็นมิตรให้เฟยและอิฟุ แต่ยิ้มแบบนั้น.....ชวนขนลุกยังไงไม่รู้แฮะ........
เหมือนประมานว่า......ปิดฉันไม่มิดหรอก.....
"เอาละๆ ปี1ทุกคนฟังทางนี้ พี่ๆมีเรื่องจะประกาศให้ฟัง"รุ่นพี่หุ่นเช้งคนหนึ่งถือโทรโข่งขึ้นมากล่าวด้วยน้ำเสียงสดใส
"!!??"เหลือเชื่อ
เด็กปี1ทุกๆคนหันมามองเธอกันแทบทุกคน
แล้วก็ต้องตะลึงกันไปหลายตลบเมื่อเธอประกาศออกมา
"พวกเธอคงลืมกันไปแล้วมั้ง ว่านี่คือการรับน้อง แน่นอนว่า อาหารที่พวกเธอกินกันเข้าไปน่ะ ไม่ธรรมดาแน่นอนจ้ะ"
"แล้ว มัน....เอ่อ....มีอะไรหรอฮะ?"เด็กสาวคนหนึ่งถามขึ้นอย่างกล้าๆกลัวๆ
แล้วคุณรุ่นพี่แสนสวยก็ยิ้มแสยะ
"ยาถ่าย"
อ้วก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
แหวะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
โครก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
นร.ทุกๆคนพยายามล้วงคอนำสิ่งที่กลืนเข้าไปออกมากันแทบสิ้น แต่.......จะเอาออกตอนนี้มันก็สายไปแล้วมั้ง?
แล้วเสียงแห่งชัยชนะก็ดังขึ้น รุ่นพี่เป็นฝ่ายมีชัย
"อืม.....ปีนี้เหลือเยอะดีนะ คนที่ฉลาดๆน่ะ?"เธอหันมาทางกลุ่มเด็กปี1ที่ยังยืนอยู่ ประมาณ40กว่าคน เพราะพวกบางส่วนเคยผ่านการรับน้องเมื่อเทอมที่แล้วมา ไหวตัวทันกันเป็นส่วนใหญ่ แต่ก็ยังมีส่วนน้อย ที่ยังโง่เหมือนเดิม -_-"
"เอาล่ะพวกเธอ ที่เหลือทั้งหมดเนี่ย มารวมกันตรงนี้แล้วลงชื่อไว้ซะ เร็วๆ ให้ไวๆ"(ขี้บ่นจังแฮะ")
นร.ปี1ที่ยังยืนอยู่(ที่เหลือวิ่งไปห้องน้ำ)
"เฮ้อ...ดีจังเลยเนอะ ทามะ.....ถ้าฉันไม่รู้สึกตัวซะก่อนน่ะ ป่านนี้คงกลายเป็นผีเฝ้าห้องน้ำไปแล้วล่ะ"ชินโนจิถอนหายใจอย่างโล่งอก
"ฉันว่ามันคงไม่มีอะไรแค่นี้หรอก....."ทามากิจ้องมองไปที่ใบหน้าของรุ่นพี่สาวที่ยิ้มอย่างมีเลสนัย
และพวกเซสึนะก็พากันไปลงชื่อด้วยเพราะกลัวบารมีรุ่นพี่(?)
10นาที.........
ซักพักใหญ่ๆ หลังจากเด็กปี1ลงชื่อกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
โทรโข่งสีแดงที่ถูกทิ้งไว้ที่โต๊ะลงนามก็ถูกหยิบขึ้นมาอีกครั้ง โดยรุ่นพี่หุ่นเช้งคนเดิม(รุ่นพี่หุ่นเช้ง กะรุ่นพี่สาวสวยคนละคนกันนะจ๊ะ...)
"อะแฮ่ม!!"
เสียงกระแอมไอของเจ้าหล่อนเรียกความสนใจของเหล่าปี1ที่กำลังโหวกเหวกโวยวายได้ชะงัก
เสียงดังเซงแซ่เงียบลง ราวกับว่ารอฟังคำพูดต่อไปของผู้ถือครองโทรโข่งสีสด
"ดีจังเลย ที่เงียบเร็วขนาดนี้......^_< เอาล่ะฟังให้ดีๆล่ะ น้องๆที่รัก"
ตึกๆๆๆๆ
เสียงจังหวะหัวใจของเด็กปี1เต้นกันไม่เป็นจังหวะ โดยเฉพาะเซสึนะ ที่ตอนหัวใจแทบจะออกมากลิ้งอยู่ข้างนอกแล้ว
"อากาศก็ไม่ร้อนมากนี่ ทำไมเซสึนะจังของเราเหงื่อแตกพลั่กขนาดนั้นน้า~~~"เสียงกระเซ้าเย้าแหย่ของอิฟุเรียกความสนใจได้ดีทีเดียวจากคนรอบข้าง
"เซสึนะ เพิ่งเคยโดนรับน้องครั้งแรกล่ะสิ......แต่ดูคนอื่นๆไม่เห็นตื่นเต้นแบบนายเลยนี่นา?"ทามากิกล่าวเสริม
"ทามะ อะ.....อย่า แกล้ง.....เซ....เซสึ.......เซสึนะคุง......สิ......."
"ฉันไม่เป็นไร....กะอีเรื่องแค่นี้ทำไมต้องกลัวด้วย ที่เหงื่อออกน่ะ เพราะฉันขี้ร้อน จบ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ไอ้บ้าอิฟุ ไม่งั้นแกจะโดนฉันฆ่า"เซสึนะกล่าวขึ้นเมื่ออิฟุอ้าปากจะพูดขึ้นมา อิฟุเลยนั่งหงอยไปเลย
ท่ามกลางเสียงหัวเราะของชินโนจิ ทามากิ เฟย สายตาของใครบางคนกำลังจับจ้องมาที่...เซสึนะ...
โดยที่ เขาไม่รู้ตัว??
กึก
นร.ปี1ทั้งหลายหันไปมองยังรุ่นพี่หุ่นเช้ง เธอยื่นโทรโข่งให้รุ่นพี่ซึซึอิ
"สวัสดี น้องๆปี1ที่น่ารัก......ในฐานะตัวแทน ฉันขอกล่าวคำเฉลยในการลงนามเมื่อครู่.......คืนนี้ตอน3ทุ่มตรงให้มารวมกันที่นี่อีกครั้ง เราจะมีการทดสอบความกล้าที่'สุสานลาลับ'เป็นการรับน้องด่านสุดท้าย โดยให้เดินกันไปเป็นคู่ผ่านป่าช้า ถึงเทียนไปคนละเล่ม เราจะนำใบลงนามนี่ไปไว้ที่ศาลเจ้าท้ายสุสาน ทุกคนที่ลงชื่อในนี้จะต้องไปทดสอบความกล้าทุกคน ขอย้ำทุกคน ส่วนคนที่ไปเข้าห้องน้ำ ก็ไม่ต้องไป.....อ้อ....ขอบอกไว้ว่าใครไม่ไปลงนาม หรือไปไม่ถึงที่นั่นโดนทำโทษแน่ๆ.....เอาล่ะ จบการอธิบาย แยกย้ายกันกลับไปเตรียมตัวมาซะ ระหว่างทางเดินไปลงชื่ออาจจะเจออะไร ก็คงไม่ต้องถาม......"
ซึซึอิปั้นหน้ายิ้มแฉ่ง รอยยิ้มสดใสและใจดีต่างกับกล่าวเมื่อครู่ลิบลับ
ปี1 ส่วนใหญ่ทำหน้าเหวอกันเป็นแถบ ส่วนไอ้พวกไปห้องน้ำแล้วกลับมาบางส่วนนั้นทำท่าเหมือนถูกรางวัลที่1 กระโดดตีลังกา18ตลบ(?)
"นะ.......น่ากลัวจัง......"
ตุบ
ร่างไร้สติของชินโนจิลงไปกองอยู่ที่พื้น ทำให้ทามากิเพื่อนรักถึงกับช็อค
"เฮ้ย!! อย่าเพิ่งตายนะเว้ย....ชิน เฮ้ย!!"
ผัวะ!! เพียะๆ!!
ทามากิพยุงร่างของเพื่อนขึ้นมาพร้อมกับตบหน้าไปมา(??)(ตบแรงไปไหม?)
"โห......เพื่อนใหม่ของเรานี่ท่าจะความดันต่ำเนอะ ดูดิ เป็นลมไปซะเลี่ยว แบบนี้ก็คงไม่ต้องมารับน้องคืนนี้แล้วล่ะ"เฟยกล่าวยิ้มๆให้เซสึนะ โดยไม่ได้ดูสภาพคนข้างตัวเล้ย.....ว่าไม่ได้ต่างกับคนที่ถูกหามอยู่เท่าไรนัก?
ตุบ
"เฮ้ย!! เซสึนะ!!"
……………………………………………
หวัดดีค้าฟฟฟฟทุกท่านนนนน เอ้า! ขอเสียงหน่อย –O-
ขออภัยที่มาลงช้า มาลงแร้วตอนเช้าทำไมมันถึงไม่ติดก็ไม่รู้ T o T
ตอนนี้สั้นปายนิส แต่ตอนหน้าจะยาวกว่านี้นะคะ
ดีใจจังที่ทุกคนหั้ยความร่วมมือในการคอมเม้นท์จนมาถึงตอนนี้ได้ ToT (โครตซึ้ง....)
ตอนหน้า.......กรั่กๆๆๆ เอาใจผู้เชียร์ฮารุเซะ x เซสึนะ (เอาใจตัวเองด้วย - -)
เวลาใครพูดชื่ออิฟุปั้บ ขนลุกกราวเลย - -
ลองคิดดูนะคะว่าทำไม
ตอนหน้าก้อ.....ขอ ไม่มากไม่น้อย ^ ^"
100 กะอีก 60 พอค่า (โอ้ย ไอ้ฟายมันแค่พอค่า ตรงไหนฟร้า)
160 O-o
อย่าลืมหลับหูหลับตาโหวตให้คะแนนมู๋น้อยตาดำๆซัก 5 คะแนนนะคะ
กรั่กๆๆๆ
ลาล่ะค่า ^ ^ ชะแว้บบบบบ (กัวโดนเตะ)
ความคิดเห็น