คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 7 : เพื่อนร่วมห้องคนใหม่กะเพื่อนใหม่ (เพิ่มอะไรเข้าไปนิดๆอยู่ล่างสุดค่ะ)
หวัดดีค่ะ ขอโทดค่ะ ที่ไม่ได้ลงให้เร็วๆ ตอนนี้ลงยาวกว่าตอนที่แล้วนะคะ
เป็นการขอโทด หวังว่าคงสนุกกับมันนะคะ
เชิญอ่านได้เลยค่ะ........ToT' /
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ...............
เสียงเจี้ย วจ้าวของเหล่านกตัวน้อยน่ารักพากันขับร้องบทเพลง ต้อนรับเช้าวันใหม่อันแสนสดใส.......
ไอแดดอุ่นรำไร ส่องผ่านกระจกบานใหญ่ตรงปลายเตียง ผ้าม่านสีแดงเลือดหมูถูกรวบไว้ด้านข้างทั้งสอง
นัยน์ตาสีแดงสดของเซสึนะค่อยๆเปิดขึ้นช้าๆ...........
แสงแดดส่องเข้าตาของเขาทำให้ต้องหลับตาลงโดยอัตโนมัติ
"อื้อ.......ที่นี่ที่ไหนน่ะ??"เซสึนะค่อยๆยันกายขึ้นนั่ง
เมื่อวานนี้?..........หลังจากที่ไอ้บ้านั่นง้างดาบ แล้วก็มีแสงสีขาว.......
แล้วเราก็...........
เซสึนะเอามือกุมขมับด้านซ้าย
งงไปหมดแล้ว.......
แต่แล้ว......ก่อนที่จะได้คิดอะไรต่อ ก็สะดุดกับอะไรแปลกๆ ทำไม.......วันนี้ตัวหนักๆฟะ
นัยน์ตาสีแดงสดมองไปบนร่างกายของตน แขนของใคร กะขาของใครมันมาพาดอยู่บนตัวฉันฟะเนี่ย? หนักเป็นบ้า
ใบหน้าขาวนวลหยีตา มองไปข้างกาย.......รู้สึกถึงลมหายใจที่รดต้นคอเขาอยู่
หน้าคุ้นๆนะหมอนี่......= 3 =
สายตาคมสีทองจ้องมองเซสึนะอย่างขบขัน พร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้จุ๊บแก้มขาวๆเนียนๆอย่างถือสิทธิ์
"อรุณสวัสดิ์ครับที่รัก^ ^"โครม!!!
อิฟุนี่หว่า!! (เซสึนะ = o =)
หน้าหล่อๆของมันถูกซัดซะหน้าหัน แต่มือกับขาก็ยังคงพาดอยู่บนตัวร่างบาง
"กรี๊ด!!!!! เอาตัวแกออกไป!!!!"เซสึนะดิ้นพล่าน มือไม้ปัดป่ายไปมา พร้อมคำด่าทอฉอดๆๆๆๆ อิฟุเลยใช้มือปิดปากที่รัก(?)ไว้แน่น
"วันนี้ปฐมนิเทศน์นะ.......ไปไม่ทันเดี๋ยวก็เจอดีหรอก เอาเวลาด่าคนอย่างชั้นไปอาบน้ำดีกว่ามั้ย??"
อิฟุยิ้มเยาะเย้ย
เซสึนะมองดูอิฟุที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวมีตราโรงเรียน พับแขนเสื้อขึ้นมาถึงศอก กางเกงสแล็คสีดำ ใส่รองเท้าหนังมันเรียบร้อย
อิฟุปล่อยมือออกจากปากของเซสึนะ แล้วลงมาจากเตียง
"ทำไมแกไม่ปลุกชั้นเล่า!!"เซสึนะกระโดดออกจากเตียงวิ่งผ่านอิฟุ จุดหมายคือ...
ห้องน้ำ!!
เซสึนะคว้า Black Box ที่อยู่บนโต๊ะไปด้วย
มือข้างที่ว่างอยู่ของเขาคว้าลูกบิดประตูที่ทำจากทองคำสุดแรง
"เฮ้ย!! เซสึนะ เดี๋ยวก่อน ห้องน้ำมันมี......."
"เฮ้ย....ไมมันเปิดไม่ออกวะ...ใครอยู่ข้างในเนี่ย~~~~!!"เซสึนะตะโกนเสียงดัง
ปัง!!
คราวนี้ประตูที่ปิดอยู่กลับเปิดออกมาเอง.....
อิฟุเขกหัวตัวเอง......
ไม่ทันซะแล้ว......
"มันมีอะไรหรอ อิฟุ??"เซสึนะหันหน้ามามองอิฟุ
แล้วเขาก็ต้องต๊กก๊ะใจ๋เมื่อหันกลับไป....
เด็กชายอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขา แต่ตัวกลับสูงใหญ่ต่างจากเขาลิบ(ฟามจิงแกเตี้ยเองตะหาก : อิฟุ) นัยน์ตาสีชาคมดุเหลือบมองเขาด้วยสีหน้าเย็นชา ใบหน้ารูปไข่ได้รูป ผมสีขาวเงินซอยเป็นชั้นๆลงมาถึงต้นคอ มีต่างหูขนนกสีดำที่หูข้างขวา ริมฝีปากบางสบถออกมา....
"ไร้มารยาท......"
เขาก้มหน้าลงมองเซสึนะที่เตี้ยกว่า
แล้วหันไปมองอิฟุ
"โรงเรียนนี้เขาไม่แยกห้องผู้หญิงกับผู้ชายรึไง??"
"โทษทีนะ.......หมอนั่นเป็นผู้ชายว่ะ......"อิฟุตอบหน้ากลั้นหัวเราะ
นัยน์ตาสีชาคู่นั้นเหลือบกลับมามองเซสึนะ ฉายแววตกใจครู่หนึ่งก่อนจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
"............"มือใหญ่ของเขาผลักร่างเล็กกว่า(ม้ากกก)ของเซสึนะออกแล้วเดินผ่านออกไปจากห้องหน้าตาเฉย
ปัง...
เสียงประตูห้องปิดลง
เซสึนะยืนอ้าปากค้าง กำมือแน่น ตัวสั่นระริกด้วยความโมโหสุดๆ
"อิฟุ! หมอนั่นเป็นใครอ่ะ??"
"ซารุนารุ ฮารุเซะ เป็นเด็กที่สอบเข้าได้เทอมนี้ไง เพื่อนร่วมห้องคนที่3ของเราไง? เค้ามาตอนที่นายหลับไปแล้วน่ะ"
"แต่ถึงยังไงชั้นก็ยังโมโหอยู่ดีอะ!! ดูมันเด่ะ!! เหยียดหยามชั้นต่อหน้าต่อตาแล้วก็ออกไปหน้าตาเฉย!!"
แล้วเซสึนะก็บ่นไม่เป็นภาษาจนอิฟุฟังไม่รู้เรื่อง
ผลักเซสึนะเข้าห้องน้ำไป......แล้วดันประตูห้องน้ำไว้
แล้วเสียงดังโวยวายพร้อมกับเสียงถีบประตูก็ดังไม่หยุดหย่อนก็ดังจากในห้องน้ำ
"เห็นเค้าว่ากันว่า ตอนปฐมนิเทศเนี่ย.......ใครไปสายจะโดนห้อยหัวถ่วงน้ำ อะไรซักอย่างน่ะแหละ.......เอ้ะ....มีคนบอกว่าเคยมีถึงตายด้วยนี่นา??"
อิฟุตีเสียงหลอกคนในห้องน้ำได้แนบสนิท
ทำให้เสียงโวยวายเงียบลงได้ในพริบตา.......
"จะ ...จริงหรอ??"
"อื้ม.....นายไม่เชื่อก็ตามใจ"อิฟุพยายามกลั้นหัวเราะสุดขีด
หมอนี่หลอกง่ายเป็นบ้า........
ก้ากกๆๆๆๆ
"นายรอชั้นด้วยล่ะ......แป้บเดียว!! ห้ามไปก่อนนะเฟ้ย!!"
เซสึนะตะโกนจากในห้องน้ำ และตามด้วยเสียงน้ำไหลซ่า
"เออ"
15 นาทีต่อมา........
7.59 นาฬิกา........
ณ หอประชุม เซนท์ฮาริโซน่า
หอประชุมขนาดใหญ่ที่จุคนได้เป็นพัน อัฑรจันทร์ที่นั่งแยกออกเป็น8กลุ่ม ธงอันใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่หน้าอัฑจันทร์ ธงที่ปักลายทองเป็นตราสัญลักษณ์ของเซนท์ ฮาริโซน่า พื้นหลังมีหลากสีตามแต่ละธง มีทั้งสิ้น8สี
สีขาว...ปี1
สีแดง...ปี2
สีน้ำเงิน...ปี3
สีเขียวขี้ม้า...ปี4
สีม่วงเข้ม...ปี5
สีเหลืองทอง...ปี6
สีเทา...ปี7
และ...สีดำ ปี8
ซึ่งสีเหล่านี้จะหมายถึงสีประจำชั้นปี และสีของเนคไทของนร.ในแต่ละชั้นปีด้วย เว้นแต่ปี1ที่จะไม่ใส่เนคไท
เวลานี้......นักเรียนเริ่มเข้ามาในหอประชุมกันเกือบครบแล้ว เมื่อนักเรียนมาครบ จะมีการโบกธงของชั้นปีแต่ละชั้นด้วย
และ........ธงทุกๆสีก็โบกพริ้วสไวขึ้นสู่อากาศกันจนหมดแล้ว........
ยกเว้น........
ธงสีขาว..........
สายตาทุกคู่จับจ้องไปที่ประตูทางเข้าออกที่มีเพียงทางเดียว รอเด็กปี1ที่ไม่ยอมมาเข้าพิธีปฐมนิเทศน์ซักกะที
"เฮ้!! มารินะ......คุณยูระยังไม่มาอีกหรอ?? มันจะเริ่มพิธีแล้วนะ!!"เฮลลินน่า สาวน้อยร่างบางผู้น่าเกรงขาม เดินกระสับกระส่ายไปมาอยู่หน้าอัฑจันทร์ของชั้นปี1
"ไม่ทราบสิคะ.....ชั้นเองก็ไม่เห็นเลยล่ะค่ะ ไม่รู้จะมาทันรึป่าวเนี่ย?? เอ้ะ.....รึว่ามาไม่ถูกคะ??"มารินะที่ยืนดูเฮลลินน่าเดินวนไปเวียนมา จนเธอจะอ้วกอยู่แล้ว
"มีเด็กเก่าที่เป็นเพื่อนอยู่นี่นา.....เฮ้อ~~ นี่ชั้นทำหน้าที่ดูแลอยู่นะ.....ขืนเป็นอะไรขึ้นมาล่ะก็......"
"ก็อะไรคะ??"มารินะเอียงคออย่างสงสัย
"ก็........."เฮลลินน่าอ้าปากจะพูดก็มีคนมาขัดคอเสียก่อน
ปัง!!
ประตูถูกเปิดออกเสียงดัง
ทุกๆคนจับจ้องไปที่คนมาสายสองคนที่ยืนหอบแฮ่กอยู่ข้างประตู
"แฮ่ก....แฮ่ก...."เซสึนะยืนหอบแทบจะลงไปนอนที่พื้น ถ้าไม่โดนเพื่อนตัวดีลากไปเสียก่อน
"มาสายจนได้.....เฮ้อ......นายเนี่ย วิ่งอืดอิ้บอ๋าย ทีหลังต้องออกกำลังกายมั่งนะเฟ้ย!!"อิฟุกล่าวพลางลากแขนของเซสึนะไปทางอัฑจันทร์สีขาวที่อยู่ด้านในสุด
"โอ้ย.....เบาเว้ย เบา~~~"เซสึนะเริ่มหน้าเปลี่ยนสีเมื่อเห็นว่าพวกเขาเป็นจุดเด่นสุดๆในเวลานี้
เมื่อเซสึนะ และอิฟุเดินไปถึงอัฑจันทร์ของปี1แล้ว
เขาก็สังเกตได้ถึงบรรยากาศมาคุ และรังสีอำมหิต ที่เริ่มปกคลุมนร.ปี1
ซึ่งมันไม่ได้มาจากใครที่ไหนเลย......นอกเสียจาก.......
ฮาคุราอิ เฮลลินน่า
เธอเดินมาดนางพญาลงมาจากอัฑจันทร์ สายตาของเธอยามนี้มันช่างแลดูสยองขวัญเหลือเกิ้น~~~
"นี่ก็สายมากแล้ว.....รีบๆตามฉันขึ้นมาเร็วๆ......ขืนทำให้อะไรมันยุ่งยากกว่านี้ละก็....."
เซสึนะและเจ้าเพื่อนตัวดี สะดุ้งเฮือกไปกับแววตาน่าขนลุกของเฮลลินน่า และเดินตามหลังคุณเธอขึ้นไปโดยไม่ปริปาก
ที่นั่งของอิฟุนั้นอยู่ห่างกับเซสึนะเพราะ เซสึนะเป็นนร.ใหม่ จึงต้องนั่งรวมกับพวกที่สอบเข้าได้เมื่อวาน
แล้ว..........
ทำไมเขาต้องมานั่งข้างไอ้ปากอัปมงคลผมขาวนี่ด้วยวะ!!
ซวยซ้ำซวยซ้อน ซวยซ้ำซวยซ้อน ซวยซ้ำซวยซ้อน
ความคิดที่กลั่นกรองจากใจของเซสึนะมีเพียงอย่างเดียวในเวลานี้.......
เด็กใหม่มีตั้ง50คน ดันมาได้นั่งข้างไอ้บ้านี่......
เวรของกรรม
และแล้ว....เมื่อธงสีขาวของชั้นปี1โบกสะพัด หมายถึงงานพิธีปฐมนิเทศน์ ได้เริ่มขึ้นแล้ว
ทันใดนั้นเอง.....
เวทีใหญ่ที่อยู่ตรงกลางหอประชุมก็มีแท่นเล็กๆโผล่ผลุบขึ้นมา
ปรากฏร่างของเจ้าหมาน้อย สีน้ำตาลขนปุกปุยออกมา
เหอ?
เห็นเจ้าอิฟุบอกว่าคนที่จะขึ้นไป ยืนพูดปฐมนิเทศนี่มีแต่ผอ.เท่านั้นไม่ใช่หรอ??
แล้วนี่??
มันหมาที่ไหนล่ะ??
"อะแฮ่ม.....สวัสดีนร.ที่รักทุกคน......."
เฮ้ย!!
เสียงนั่นมัน.......อะ.........หมาตัวนั้น.......พูดได้หรอ???
เซสึนะทำหน้าเหวอสุดขีด แต่นร.คนอื่นกลับทำหน้าเหมือนมันเป็นเรื่องปกติ รวมถึงนร.ใหม่ด้วย
มีเพียงเขาคนเดียวที่คิดว่า......
มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี้ยะ!!
"จะทำหน้าตาประสาทแบบนั้นไปจนถึงเมื่อไหร่น่ะ? ไอ้หมานั่นน่ะ ผอ.เซนท์ฮาริโซน่านั่นแหละ....."
เด็กหนุ่มผมขาวนาม ซารุนารุ ฮารุเซะ กล่าวขึ้น สีหน้ายังคงเหมือนเดิม เพียงแต่รอยยิ้มเหยียดๆนั่นทำให้เซสึนะ รู้สึกโมโห
"หมายความว่าไง?? นายจะบอกว่า ผอ.เซนท์ ฮาริโซน่าเป็นหมาน้อยนั่นหรอ??"เซสึนะชี้ไปยังเจ้าหมาน้อยที่ยืนพร่ำพรรณนาถึงเรื่องเปิดเทอมใหม่อย่างสนุกสนาน
ฮารุเซะ มองเซสึนะด้วยสายตา แปลกๆ
แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่
"ผอ.โรงเรียนนี้น่ะ.....ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ที่มีความลึกลับมากที่สุด ในอณาจักรเชสทาเรีย...... ไม่มีใครรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา ปฐมนิเทศน์ปีที่แล้วท่านก็ ออกมาในร่างจระเข้ยักษ์.... แปลกจังเลยเนอะ?? นายว่ามะ??"
น้ำเสียงทุ้มต่ำลุ่มลึก กล่าวอย่างเป็นมิตร เสียงนั้นดังมาจากผู้ที่นั่งอยู่อีกด้านหนึ่งของเซสึนะ
เซสึนะหันหน้าไปทางผู้ตอบคำถาม
"นาย....."
"หยาง เฟย.......ยินดีที่ได้รู้จักนะ"เจ้าของเสียงผู้นี้ นัยน์ตาสีดำนิล ผมสีน้ำตาลเข้มยาวเลยหลังถูกรวบไว้ลวกๆ จอนข้างหน้าซอยสไลด์ยาวลงมาถึงคอ ใบหน้าแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้ม ดูๆไปแล้วนั้น ถือว่าหน้าตาดีทีเดียว แถมบวกกับร่างที่สูงโปร่งพอๆกับอิฟุ แต่มีกล้ามเนื้อที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดี ผิวไม่ขาวมากนัก ถ้าเขาเป็นผู้หญิงคงจะอายจนหน้าแดงไปแร้ว =3=
"ยูระ เซสึนะ....."เซสึนะยังงงๆอยู่เลยทำอะไรไม่ค่อยถูก จับมือกับคู่สนทนาที่ยื่นมาเพื่อทำความรู้จัก
"เรียกเซสึนะและกัน ส่วนนายก็เรียกฉันว่าเฟยก็ได้...."เขายิ้มให้เซสึนะอย่างจริงใจ
เซสึนะยิ้มตอบ.......
แล้วการสนทนา ถึงเรื่องราวต่างๆของตนเองก็ถูกเล่าสู่กันฟังอย่างสนุกสนาน โดยไม่สนใจคนรอบข้างเลยแม้แต่น้อย
จนกระทั่งการปฐมนิเทศแสนน่าเบื่อจบลง......
ท่านผอ.ในมาดหมาน้อยก็กล่าวจบพิธี
"เอาละ.....ต่อจากนี้ก็ขอให้นร.ทุกคนสนุกกับการรับน้องปี1ที่จัดโดย พี่ๆปี2และปี3 ตั้งแต่วันนี้ถึงวันพรุ่งนี้ส่วนวันมะรืนจะเป็นวัน เริ่มเรียนวันแรกกัน........."เจ้าหมาน้อยทำท่าเหมือนจะยิ้มๆ แต่สายตาคู่นั้นก็เหลือบมามองเซสึนะแว่บหนึ่งซึ่งสบตาเขาเข้าจังๆ
'สวัสดี ยูระ เซสึนะ'
ว่าแล้ว....เจ้าหมาน้อยก็อันตรธานหายไป
เอ๊ะ??......เสียงเมื่อครู่นี้........
เซสึนะจ้องมองเวทีที่ตอนนี้ว่างเปล่า แล้วเกาหัวแกรกๆ
ที่ว่าลึกลับท่าจะจริงแฮะ........
"เซสึนะ ไปกันเถอะ........พวกรุ่นพี่มาเรียกไปกันแล้ว......"เฟยสะกิดเซสึนะที่ยืนมองเวทีอยู่
"อ่า.....อื้ม!"เซสึนะหันไปด้านข้างอีกด้านหนึ่ง
ฮารุเซะ........
ไม่อยู่แล้ว.............คงไปก่อนแล้วมั้ง.......
หมับ.....
มือใหญ่คว้ามือข้างหนึ่งของเขาไปอย่างแรง
"ลืมกันแล้วรึไงฮะ?? หนอย...."เสียงนี้มัน.....
อิฟุ.....
เซสึนะกระพริบตาปริบๆ
จริงด้วยแฮะ.....ลืมหมอนี่ไปได้ยังไงกัน??
"มีอะไรหรอ?? เซสึ....."ทันทีที่เฟยหันมาสบตากับอิฟุ
เปรี้ยง!!
เซสึนะเหมือนได้ยินเสียงฟ้าผ่าลงข้างหน้าตัวเอง
เฟยและอิฟุจ้องตากันไม่กะพริบ
คนอื่นทั่วๆไปที่เห็น คงแค่คิดว่าจ้องกันธรรมดา......
แต่หากใครลองมาเป็นเซสึนะซักคน จะรู้ว่า....
สายตาของทั้งคู่ที่จ้องกันนั้นช่างน่ากลัวและสยองขวัญเป็นที่สุด!!(ไม่ใช่ปิ๊งๆนะเฟร้ย ขอบอกไม่คิดจะจับคู่นี้เด็ดขาด!!)
นัยน์ตาสีดำของเฟยที่ดูสนุกสนานกลับย้อมไปด้วยรังสีอำมหิต
ส่วนทางด้านอิฟุนั้นก็ไม่ได้ต่างกันเลย เพียงแต่มีรอยยิ้มแสยะชวนขนหัวลุกนั่นโผล่ขึ้นมา
"เฮ้!! พวกนาย3คนตรงนั้นน่ะ พวกรุ่นพี่เค้าเรียกแล้ว ลงมาได้แล้ว เดี๋ยวโดนลงโทษนะ!!"เด็กปี1 คนหนึ่งตะโกนเรียกพวกเซสึนะ ที่ยืนอยู่บนอัฐจันทร์เพียง3คน เพราะคนอื่นลงไปหมดแล้ว...
เซสึนะกวาดสายตาไปรอบๆตัว หอประชุมเหลือคนอยู่ไม่กี่คนเพราะพวกคนอื่นๆคงไปจัดการเรื่องของตัวเองกันหมดแล้ว
แต่พอเขาหันกลับมามองข้างหน้าตัวเองก็เริ่มเสียวสันหลังขึ้นมาอีก....
สายตาของอิฟุและเฟยยังคงจ้องกันอย่างไม่ลดละ จนเซสึนะคิดว่าเขาต้องทำอะไรซักอย่าง.......
"อ่าๆๆ.....อิฟุ นี่เฟย เพื่อนใหม่ของฉัน ส่วนเฟยนี่อิฟุ เพื่อนของฉันตั้งแต่เข้าร.ร.นี้เลยล่ะ....."เซสึนะพยายามแก้สถานการณ์แปลกๆ และดูเหมือนมันจะช่วยอะไรได้บ้าง.....
สายตาดุดันเริ่มเบาบางลง
"คุโรซึระ อิฟุ ยินดีที่ได้รู้จัก...."อิฟุยื่นมือขวาออกมาข้างหน้า
"หยาง เฟย.....ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน"เฟยยิ้มให้ พร้อมกับจับมือ
เซสึนะสังเกตความเคลื่อนไหวของทั้งสองคนแล้วจึง ผลักหลังอิฟุให้เดินไปข้างหน้า
"เอาล่ะๆ รู้จักกันแล้ว งั้นเรารีบไปกันดีกว่า...เนอะ"ในขณะที่ผลักอิฟุเขาก็ลากแขนเฟยมาด้วย
ทั้งสองคนทำตามเซสึนะโดยไม่ปริปากกล่าวคำพูดใดๆทั้งสิ้น
เฮ่อ.......
เมื่อกี้มันบรรยากาศอะไรกันแน่เนี่ย??
ยังกะมีฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมาที่หน้ายังงั้นแหละ....
แต่ก็ช่างเถอะ......จากนี้ไปเราก็มีเพื่อนเพิ่มมาอีกคนแล้ว
เซสึนะยิ้มกริ่ม..........
คิดไม่ผิดเลย ที่ออกมาจากที่นั่น....
เซสึนะเดินคิดในใจ และแอบยิ้มอยู่คนเดียว โดยมีเพื่อน2คนตามหลังมาด้วยเงียบๆ
แต่ทว่า.......เมื่อกี้เซสึนะ คงไม่ได้สังเกตเห็น รอยยิ้มฝืนใจของเฟย และการจับมือ จอมปลอมนั่น.....
ระหว่าง2คนนี้?? มีอะไรงั้นหรือ??
........................................................................................................................................................
หวัดดีค่ะ ขอโทดจริงๆที่มาลงหั้ยช้า พอดีไปเรียนกีต้ามาเวลาปั่นเลยน้อยลลงนะค่ะ
ขอโทดๆๆๆๆๆๆ T0T//
แต่ว่าเรียนกีต้าก้อหนุกดีนะคะ ใครมีประสบการณ์มาเล่าหั้ยฟังบ้างจิ้ นะๆๆๆ เพิ่งฝึกได้ 3 วันเอง
เมื่อคืนต้องนอนเร็วๆด้วยน่ะค่ะ ขออภัยจริงๆ ยังไงก็หวังว่าท่านผู้อ่านจะหั้ยอภัย
อ้อ......น้องกีต้าชื่อ น้องโมโม่แหละค่ะ > < (อยากบอกอ้ะ)
ครั้งนี้ก้อขอคอมเม้น เพื่อเป็นเวลาในการปั่นนิยายเรื่องนี้และเรื่องนู้นนิดหน่อย
เป็นจำนวน
หนึ่งร้อย
บวก 20
หนึ่งร้อยกะ ยี่สิบ
120 คอมเม้นท์ค่ะ
กรี้ด!! ขออภัยในความไม่สะดวกคร้าบ อย่าเกียดกันเลยนะ T o T
เมื่อกี้เข้ามาดูน่ะค่ะ เหงมีคนมาถามว่าจะคู่ใคร อันนี้ตอบไม่ได้ค่ะ!!
เพราะอะไรน่ะเหรอ...
เพราะท่านเป็นผู้ตัดสิน!!
อยากให้คู่ใคร โหวตมาได้เลยค่ะ = o =
ตัวใหม่ๆจะออกมาเรื่อยๆ
เอ่อ.......ตอนนี้ก็มีแค่ 2-3 คนน่ะ
ฮารุเซะ กะ อิฟุ เซสึนะจังชอบใครเนี่ย? (หรือว่าชอบเฟย? กรี้ด><)
แล้วทุกๆคนอยากให้ เซสึนะจังคู่ใครล่ะคะ - 3 -
ความคิดเห็น