คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตะลุยสถานที่ไม่เหมาะกับเด็กอายุต่ำกว่า18!!(รวมทั้งเนื่อเรื่อง)
ความรัก.....
ช่างแสนสวยงาม
บางคนว่ากันว่า มันเป็นสิ่งที่ทำให้เรามีความสุขมากที่สุด
แต่บางคน.....ก็คิดว่า มันก็เป็นสิ่งที่ทำให้เราทุกข์ทรมานมากที่สุดเช่นกัน
ความรัก.....
มันเป็นยังไงกัน
ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจนักหรอก
แต่ผมว่า ตอนนี้.......
ผมกำลังมี ‘ความรัก’
แหงเลย........
“””””””””””””””””””””””””
ตอนที่ 7
“ถึงแล้ว”เคตะบิดกุญแจรถเก็บเข้ากระเป๋า เรียวเฮนั้นนั่งหลับตาปี๋จนไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ที่ไหนแล้ว
เคตะถอดหมวกที่ใส่ให้เรียวเฮออกเก็บไว้ใต้เบาะ เจ้ากระต่ายน้อยค่อยๆลืมตาขึ้น โดยในใจก็นึกถึงสถานที่ที่กำลังยืนอยู่
บาร์......โรงแรม.......บ่อน.....ซ่อง......รึว่า!! โรงงานค้ามนุษย์!! (ความคิดเหมือนพวกเด็ก 5 ขวบที่โดนหลอกมาเลยแฮะ)
พรึ่บ.....
“เอ๋??”ร่างเล็กหันมองรอบกาย เขาอยู่ในที่จอดรถกลางแจ้ง ที่มีพวกนร.วัยรุ่นเต็มไปหมด ตึกรามบ้านช่องใหญ่ไปหมด ผู้คนเดินขวักไขว่ไปมายั้วเยี้ยยังกะมด ร้านรวงเปิดติดกันเป็นแถบๆ รถก็เพียบ
“ทำเอ๋ออะไร? ชิบุย่าไงเล่า...”
“แล้วจะพาผมมาทำอะไรที่ชิบุย่า!!??”เคตะไม่สนใจคำถาม จับแขนร่างเล็กแล้วเดินต่อไป
“ไปเที่ยว......ฉันจะสอนให้นายรู้ว่า มีอะไรที่มันสนุกกว่าการเรียนในห้องสี่เหลี่ยมนั่นเยอะ”
เรียวเฮทำหน้ายุ่ง......พระเจ้า ถ้าเกิดปะป๊า มะม้ารู้ว่าโดดเรียนมาแบบนี้ต้องโดนฆ่าแน่ๆเลย
“แต่ก่อนไปเที่ยว...”เคตะหยุดเดินแล้วทำท่าเหมือนนึกอะไรออก
“?”
“ไปซื้อเสี้อผ้าก่อน”เคตะหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ให้
และแล้ว........เรียวเฮก็ต้องมาอยู่ในห้องลองเสื้อของร้านค้าขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง แถมราคาแพงหูฉี่อีกตะหาก.......(ไม่เป็นไรหรอก......เดี๋ยวป๋าเขาจ่ายให้น่ะ)
“เอ้า!”เคตะส่งเสื้อที่เขาเป็นคนเลือกให้ ให้เรียวเฮ
“นี่......ไม่ต้องเปลี่ยนเสื้อไม่ได้หรอ”
“ถ้าพวกสารวัต นร.มาเจอเข้าจะทำไงเล่า ฉันก็ซวยเด่ะ....”
เรียวเฮหยิบเสื้อในมือเคตะมาใส่อย่างจำใจ
“ห้ามแอบดูนะ”
“ไม่แอบหรอก แต่จะเข้าไปเปลี่ยนให้ ถ้านายยังระแวงฉันอยู่”
พรึ่บ
มือเล็กดึงผ้าม่านปิด แล้วรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยความรวดเร็ว
ไอ้บ้า ไอ้ลามก > _ <
เคตะที่ยืนอยู่ข้างนอกเดินไปเดินมา แถมยืนยิ้มคนเดียวอีกตะหาก
“ไอ้เคตะ วันนี้พาเด็กมาหรอ? ฮะ มีน่ารักๆเก็บไว้เยอะเลยนี่หว่า แบ่งกันมั่งดิ.......”เจ้าของร้านเสื้อที่ท่าทางสนิทสนมกันกล่าวด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ
“บ้าเรอะไอ้โคเงะ! คนนี้น่ะไม่เหมือนกับไอ้พวกปลิงที่ผ่านๆมาหรอก ต่างชั้นกันลิบ”
คำตอบที่ได้รับ ทำให้ โคเงะตาโต
“เฮ้ย! แกจะบอกว่าอายะจังที่น่ารักๆนั่นก็ปลิงด้วยงั้นหรอ?”
“แหวะ ฉันรำคาญยัยนั่นจะตายไปอยากได้ก็เอาไปเลยเด่ะ”
ฮ่าๆๆๆ เสียงหัวเราะโหวกเหวกดังขึ้นอย่างไม่สนใจใคร
พรึบ ผ้าม่านสีขาวที่กั้นห้องเปิดออก
“อะเอ่อ.......มัน แปลกๆ......”ร่างเล็กเดินเก้ๆกังๆออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อ โดยมีเคตะจ้องตาไม่กระพริบ
เสื้อแขนยาวปิดเกือบทั้งมือ คอกว้างเปิดเกือบถึงไหล่ เผยให้เห็นสายเสื้อกล้ามตัวเล็กสีดำข้างใน ขับผิวขาวอมชมพูนั้นให้ดูสว่างขึ้น กางเกงขาสั้นปิดเข่านิดๆสีเขียวมืด ทำให้สองบุรุษนั่งตาค้าง
“วี้ดวิ้ว~”โคเงะผิวปากวี้ดอย่างอดไม่ได้ เลยเจอหลังมือของเคตะซัดเข้าเต็มหน้า
เคตะเดินไปหยิบรองเท้าที่เตรียมไว้ให้ร่างเล็กสวม
รองเท้าคอนเวิร์ดปิดเลยข้อเท้าสีดำมีรูปดาวติดอยู่ด้านข้าง (คิดภาพ รองเท้าที่มันเหมือนยาวๆแล้วพับลงไปก็ยังปิดข้อเท้าอยู่น่ะ อยากด้ายยย)
“พะ.......พี่เคตะ อื้อ~~~”เคตะดึงตัวเรียวเฮเข้ามาประชิด วงแขนกว้างโอบเอวและไหล่เล็กไว้แน่น พร้อมกับบดจูบลงไปชนิดที่ร่างเล็กไม่ได้ตั้งตัว
“อื้อ....อ.....อ”ร่างสูงค่อยๆคลายวงแขนออกอย่างเสียดาย
เมื่อเห็นร่างเล็กเริ่มอึดอัด
ชิ.......แปบเดียวก็ทนไม่ได้ซะแล้ว สงสัยต้อง ‘ฝึก’ พิเศษซะแล้วมั้ง?
“เฮ้ยๆๆ พอแล้วๆ นี่มันร้านขายเสื้อนะเว้ย ไม่ใช่โรงแรม......”
เรียวเฮหน้าแดงก่ำ มือเล็กๆลูบริมฝีปากเบาๆ พลางนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วก็ใจเต้นไม่เป็นส่ำ
“เออๆๆๆ แมร่งยุ่งชิบหาย เดี๋ยวกูไปก่อนละกัน เอ้าๆ”เคตะกล่าวลาเพื่อนแล้วควักแบ็งค์ออกมาปึกหนึ่ง
เรียวเฮตาโต แต่โคเงะนั้นยิ้มกว้าง
“อ้าวมันเกินไม่ใช่หรอวะเนี่ย”แต่ก็รับเงินไปนับอย่างสบายใจ
“ไม่เป็นไรวันนี้กูอารมณ์ดี”แล้วเจ้าตัวดีก็ลากกระต่ายน้อยออกจากร้านขายเสื้ออย่างรวดเร็ว
“พี่เคตะ!! ผมจะเปลี่ยนเสื้อคืน!!”เรียวเฮถือถุงใส่ชุดนร.มาด้วย ทำตัวแข็งไม่ยอมเดินต่อ
“จะเปลี่ยนคืนทำไม ไอ้เครื่องแบบสีทึบนั่นน่ะ ไม่เหมาะกับนายหรอก”
แล้วเคตะก็พาเรียวเฮขับรถน่าสยองนั่นไปรอบเมือง........(ในความคิดของเรียวเฮน่ะ)
คาสิโน....... สถานที่ๆเรียวเฮไม่เคยเข้าและไม่เคยคิดจะเข้าตั้งแต่เกิดยันโต ตอนนี้เขาเข้ามานั่งอยู่ในที่แห่งนั้นเรียบร้อยแล้ว ไม่รู้ทำไม.....แค่เคตะควักเงินออกมาเขาก็ให้เข้าทั้งที่อายุไม่ถึง
เคตะเล่นเก่งมากๆ กินเงินของพวกผู้ใหญ่สูบบุหรี่ที่เรียวเฮกลัวเสียเรียบ
สนุกดีเหมือนกันแฮะ เรียวเฮคิดในใจ..........
แต่พอเคตะเดินออกมาจากคาสิโน ไพ่หลายใบก็ร่วงผลอยออกมาจากเสื้อนอกของเคตะจนต้องรีบเก็บก่อนที่ใครจะมาเห็นเข้า......
สถานที่ต่อมา.....
บาร์.........
นี่มันเพิ่งจะบ่ายเองนะ ทำไมที่นี่มันช่างมืดตึ้ดนาดนี้~~ เรียวเฮคิดในใจ
ข้างในนี้กว้างพอสมควร มีคนนั่งอยู่เยอะเต็มไปหมด ทั้งหญิงและชาย
วู้วววว เจ๊คนนั้นแต่งตัวโป๊จังแฮะ แล้วผู้ชายคนนั้น ทำไมถึงได้จับก้นของอาเจ๊เชฟบ๊ะคนนั้นล่ะ แล้วดูสิ คุณเธอไม่มีท่าทีว่าจะขัดขืนเลยอ้ะ!! เป็นสาวเป็นนาง ถ้าเป็นลูกผมล่ะก็จะตีให้ตายเร้ย!!
เคตะเดินนำเรียวเฮเข้าไปโต๊ะข้างใน ทักทายก็บาร์เทนเดอร์อย่างสนิทสนม ตบหัวกันไปคนละฉาดเมื่อเจ้าบาร์เทนเดอร์ผิวปากไปทางเรียวเฮ
“เอ้า”เคตะส่งแก้วไวน์ทรงสูงที่ภายในบรรจุน้ำสีแดงใสไว้ให้แก่เรียวเฮ
“อะไรฮะ??”
“Satan Blood”
“โลหิตซาตาน?? พี่จะบ้าหรอ!! ของแบบนั้นจะไปมีได้ยังไงกัน?”ว้าว คราวนี้นู๋เรียวของเราฉลาดแล้วๆ
“ก็อยู่ตรงหน้านายตอนนี้ไงล่ะ? ถ้าดื่มแล้วร่างกายก็จะมีพลังขนาดยกช้างได้เลยนะ!!”บ้า......เคตะต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
แล้วเคตะก็หยิบแก้วของตนมาดื่มน้ำสีแดงจนหมดเกลี้ยง สายตาของเคตะไม่มีคำว่าล้อเล่น
โธ่.......อย่าไปเชื่อเค้านะลูก~~~
“งั้น!! จะปล่อยพลังคลื่นเต่าได้ มั๊ยฮะ!!”เรียวเฮตะโกนออกมาเสียงดัง ทำให้คนแถวนั้นได้ยินเต็มๆ
เคตะพยักหน้ากึกๆ
โอ้ว เคตะนายหลอกเด็กอีกแล้ว...
เรียวเฮคว้าแก้วในมือเคตะมาแล้วดื่มไปรวดเดียวหมด
“แหวะ ไม่อร่อยเลยอ่ะ.........”
“หวานเป็นลมขมเป็นยานะ เรียวเฮ กินเข้าไปเยอะๆนะรู้มั๊ยถ้ากินเยอะจนพลังมันระเบิดออกมาแล้วละก็ นายจะพ่นไฟได้นะ แถมจะมีปีกงอกออกมาด้วยล่ะ”เคตะพูดพลางหยิบมาซดเป็นขวด
“ง้าน.....เค้าจากินห้ายหมดเลยน้าาา....เพ่ฮ้าบบบบ อาวมาอีกขวดดดดดด เอื้อก!”เรียวเฮลุกขึ้นทำท่าสะบัดแขนไปมา
เคตะระเบิดหัวเราะเสียงดัง
แก้วเดียวก็เมาแล้ว.......กินเป็นขวดคงสลบคาร้านเลยมั้งเนี่ย?
“เฮ้ยอุคาตะ!! Satan Blood 10 ขวดเว้ย!!”
คร่อก....
ลงท้ายเคตะก็ต้องอุ้มร่างเล็กออกมาจากร้านนั้นจนได้ ก็เล่นเพียวซะยังงั้นนี่นา.......
แกร๊ก
เคตะไขกุญแจห้องของตนบนอพาร์ตแมนท์สุดหรูนี้ เบาๆ เพื่อไม่ให้ร่างเล็กตื่นเสียก่อน
เขาไม่อยากอยู่ร่วมบ้านกับยูตะถึงขั้นออกมาอยู่คนเดียว ไม่รู้ป่านนี้ที่บ้านจะเป็นยังไง?
ไม่สนหรอก......
ตุบ
เคตะวางเรียวเฮลงบนเตียงใหญ่กว้างแผ่วเบา ร่างเล็กไม่มีทีท่าว่าจะตื่นเลย สงสัยจะหนักไปจริงๆแฮะ.....
สายตาคมจดจ้องมองร่างเล็ก บอบบาง ผิวขาวเนียนเหมือนหิมะ มือใหญ่ปัดเส้นผมสีน้ำตาลสลวยออก เผยให้เห็นใบหน้ามน ที่หลับตาพริ้มไม่ได้สติ จมูกเป็นสันได้รูป ริมฝีปากแดงเผยอขึ้น พวงแก้มออกสีแดงระเรื่อเพราะฤทธิ์เหล้า แทบจะทำให้เคตะอดใจไว้ไม่ไหว
แล้วก็อดไม่ไหวจริงๆ.....
มือใหญ่ล้วงเข้าไปใต้เสื้อกล้ามสีดำตัวเล็ก ลูบไล้ไปทั่วร่างของเจ้ากระต่ายที่หลับปุ๋ย ก้มลงประกบริมฝีปากกับร่างเล็กอย่างดูดดื่ม ละเลียดชิมความหอมหวานจากกลีบกุหลาบช้าๆ เนิ่นนาน จนร่างเล็กเริ่มขยับกายถึงผละออกมา
“อะ........อะไร?”ร่างเล็กที่เริ่มจะสร่างเมาดึงเสื้อที่ถูกเลิกขึ้นเกือบถึงหน้าอกลง ลุกขึ้นขยับกายถอยลงจากเตียงอย่างทุลักทุเล
เคตะที่ยืนมองอยู่ด้วยสายตาสำนึกผิด......เมื่อกี้เขากำลังจะทำอะไร? ถึงมันจะเป็นสิ่งที่เขาปรารถนามากแค่ไหน แต่เมื่อกี้......เขาฉวยโอกาสตอนหลับ.......และท่าทาง....เรียวเฮจะรู้สึกตัวพอดี
“เอ่อ......เรียวเฮ”เคตะยื่นมือเข้าไปใกล้ร่างเล็กที่สั่นเทา
“อย่านะ!!”เรียวเฮแผดเสียงกร้าวใส่เคตะ
“อย่าเข้ามานะ!! เมื่อกี้คิดจะทำอะไรน่ะ!! ทุเรศที่สุดเลย คนเลว ฉวยโอกาส!!”คำกล่าวหาของร่างเล็กทำให้ความสำนึกของเคตะหายไปจนหมดสิ้น สายตาที่อ่อนโยนเมื่อครู่ แปรเปลี่ยนเป็นความโกรธา
“ใช่! ฉันมันคนเลว ฉวยโอกาส ก็ฉันไม่ใช่ไอ้ทาชิบานะ ยูตะสุดที่รักของนายนี่นา!!”เคตะย่างกรายเข้ามาใกล้ร่างเล็กทีละก้าว
“จะทำอะไรน่ะ!! อย่าเข้ามาใกล้ผมนะ!!”เรียวเฮทำท่าจะวิ่งออกไปทางประตู แต่ก็โดนมือใหญ่คว้าตัวไว้ แล้วเหวี่ยงร่างเล็กลงไปบนเตียงกว้าง
“ปล่อย! ปล่อยนะ!! อื้อ~~”ร่างสูงบดจูบลงไปอย่างแรง พร้อมกับคร่อมร่างเล็กไว้เบื้องล่าง
แคว่ก!!
มือใหญ่นั้นฉีกเสื้อคอกว้างของร่างเล็กออกอย่างแรง แล้วใช้มันเป็นเชือกผูกรวบข้อมือทั้งสองของร่างเล็กไว้แน่น
เคตะถอนริมฝีปากออกจากกลีบกุหลาบบาง แล้วเลื่อนต่ำมาที่ลำคอขาวระหงส์ขบเม้มไปทั่ว
“โอ้ย!.....เจ็บนะ......”
เสื้อกล้ามตัวเล็กถูกกระชากออกอย่างแรง เคตะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตนออก โยนมันลงไปกองอยู่ที่พื้น
หน้าอกกว้างทาบลงบนแผ่นอกเนียนนุ่ม ลากลิ้นโลมเลียไปตามซอกคอขาวและหน้าอกเนียน
“อย่า.......พี่เคตะ.....ฮึก........ฮึก พอเถอะ......”น้ำใสๆไหลออกจากนัยน์ตาคู่สวย
หวานจริงๆเรียวเฮ................
มือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วจนถึง ใต้หน้าท้อง...และ.....ต่ำลงไปอีก
เสื้อผ้าทุกชิ้นของร่างเล็กถูกปลดออกจนหมด
เคตะใช้ปากเข้าครอบครอง.....ส่วนนั้น ของเรียวเฮและละเลียดชิมมันอย่างไม่เกรงใจ
“อ๊ะ....อย่า.......ตรงนั้น.......อ๊า!!!”ร่างเล็กปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเปรอะใบหน้าของร่างสูง เขาเลียมันจนหมดราวกับว่า มันอร่อยนัก.....
นิ้วเรียวสอดเข้าไป ‘ข้างใน’ ของร่างเล็ก และค่อยๆเพิ่มมันเข้าไปทีละนิ้ว....
“อ๊า.........เจ็บ พอเถอะ........ขะ......ขอร้อง.....”ดวงตาคู่สวยชื้นไปด้วยคราบน้ำตาที่ไม่มีท่าทางว่าจะหยุดไหล
แต่.....เขากลับไม่สนใจคำขอร้องของร่างเล็กเลยแม้แต่น้อย
มืออีกข้างปลดกางเกงของตนลง ดึงนิ้วที่สอดอยู่ออกอย่างรวดเร็ว จับขาขาวแยกออก
“นายต้องเป็นของฉัน”
“ไม่...”
“อ๊า!!!!!!!”
ร่างขาวๆบอบบางแทบจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เมื่อร่างสูงแทรกกายเข้ามากระแทกเป็นจังหวะที่รวดเร็วและรุนแรง จนเขาอยากจะละลายหายไปเสียให้ได้.......
“ฮึก......ฮึก........”
เมื่อการรังแกครั้งแรกผ่านไป.....ร่างสูงก็ถอนกายออกมาอยู่ข้างๆ แล้วดึงตัวร่างเล็กเข้ามากอดแนบชิด
“ฉันรักเรียวเฮมากนะ......”เคตะจูบที่ปากสีชมพูระเรื่อนั้นเบาๆ แต่ร่างเล็กกลับหันหน้าไปทางอื่น และพยายามปัดมือที่เกาะก่ายอยู่ออก
“ปล่อย.......พอใจแล้วก็ปล่อยสิ....สมใจแล้วนี่........ที่ได้รังแกคนไม่มีทางสู้......”
แววตาคมนั้นเกิดอารมณ์โทสะขึ้นทันที สายตาแปรเปลี่ยนเป็นสายตาที่แสนเจ้าเล่ห์แบบเดิมๆ
“ใช่.......สะใจมาก...ที่ได้คนอย่างนายมาเป็นคู่นอน ถ้ายูตะรู้เข้ามันจะทำหน้ายังไงน้า?”
“พี่ยูตะไม่เกี่ยว!!”
“เกี่ยวสิ! เกี่ยวเต็มๆ ชอบมันมากไม่ใช่หรอ? เอ้า......ไปหามันเลย แล้วบอกมันด้วยละว่า.....ฉันจูบนายแบบนี้!!”เคตะลุกขึ้นกระชากแขนบางๆจับใบหน้าขาวๆให้รับบทลงโทษเต็มๆ
“อึก......ไอ้บ้า!! เลวที่สุด!!”เรียวเฮเมื่อถูกปล่อยตัวก็รีบเอาเสื้อนร.มาใส่ลวกๆแล้ววิ่งออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
ปัง!!!
ประตูบานเดิมๆที่เคตะเห็นประจำ ทำไมวันนี้มันดูช่างเจ็บปวดเหลือเกิน......
นี่เขา......ทำให้คนที่เขารักที่สุดต้องเจ็บปวด.....ด้วยมือเขาเอง....
ตูม
ผนังสีขาวถูกกระแทกโดยกำปั้นอันสั่นเทาของร่างสูง และทุบมันต่อไปไม่ยั้ง จนคนข้างห้องต้องตะโกนด่า
........
เคตะก้มลงมองมือของตัวเองซึ่งเต็มไปด้วยเลือด.......
หันไปรอบเตียง....มีแต่เสื้อผ้าของร่างเล็กที่เขาฉีกมันออกด้วยความจงใจ
บนเตียง.......คราบแห่งความใคร่ที่ยังคงเปรอะเปื้อนอยู่
..........
นี่เขา............
ทำอะไรลงไป ?................................
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
ฮัลโล่!!
ตอนนี้โหมดสับสน.....เฮียเคะเหมือนตัวร้ายเลยอะ เดี๋ยวๆเฮียยุจะมาปลอบใจนู๋เรียวน่อ โฮะๆๆๆ
อยากให้ยูตะเป็นพระเอกจัง!! แต่เคตะท่าทางเหมาะก่าเนอะ!!
มาอัพแล้วน่อ หวังว่าคงม่ายช้าเกินปายนอ
อีกไม่กี่วันจะไปกทม.แล้วอะ
คงจะหายหน้าหายตาไปซักอาทิตย์.....กลับมารีบลงแน่นอนจ้า
วันที่ 2 ได้มั้ง........
ปุแง้วววว
วันนี้ไปเที่ยวทั้งวันเหนื่อยอะ
นั่งรถกะแม่ทั้งวันเลย ไปนู่นมานี่ กินอย่างเดียวเลย......
อ้วนๆๆๆ
อ้อ......พอดีซื้อ เดธโน้ตมา เลยมีการ์ตูนอ่าน เหอๆ
งั้นขอตัวไปอ่านก่อนนะ
อีกอาทิตย์นึงเจอกานค้าฟฟ
บะบายยยย
ความคิดเห็น