คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Paparazzi!! >> เรื่องวุ่นๆในมินามิ
ความรัก.....
ช่างแสนสวยงาม
บางคนว่ากันว่า มันเป็นสิ่งที่ทำให้เรามีความสุขมากที่สุด
แต่บางคน.....ก็คิดว่า มันก็เป็นสิ่งที่ทำให้เราทุกข์ทรมานมากที่สุดเช่นกัน
ความรัก.....
มันเป็นยังไงกัน
ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจนักหรอก
แต่ผมว่า ตอนนี้.......
ผมกำลังมี 'ความรัก'
แหงเลย........
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
ตอนที่ 6.......
"จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ........"
เสียงนกร้องเจี้ยวจ๊าวบนต้นไม้หน้าบ้าน
ไอแดดอุ่นๆส่องผ่านเข้ามาในห้องของเจ้ากระต่าย
เปลือกตาบางค่อยๆเปิดออกช้าๆ
"อือ.......เช้าแล้วหรอเนี่ย.........??"เรียวเฮขยับตัวลุกขึ้นนั่ง หันไปมองนาฬิกา.......จะเจ็ดโมงแล้ว.......
"อรุณสวัสดิ์ ก่งก๊ง....."มือเล็กดึงกระต่ายสีขาวตัวจ้อยมาจูบเบาๆบนหัวของมัน แล้วเคลื่อนตัวลุกจากเตียง
เฮ้อ.......วันนี้ จะเป็นไงมั่งน้า~~~
.......
ปี 1 ห้อง A
"เรียวจาง~~~~"เสียงเจื้อยแจ้วของเพื่อนสาวคนหนึ่งดังขึ้นตั้งแต่เรียวเฮเปิดประตูเข้าไปในห้อง
"เอ๋? มีอะไรหรออามิจัง?"เรียวเฮทักตอบ เมื่อเห็นเพื่อนๆคนอื่นๆกำลังมองมาทางเขาด้วย
เจ้าหล่อนหยิบปากกาและสมุดออกมาทำท่าเตรียมจด สายตาเป็นประกาย
"นี่.......เรียวจัง.....ได้ข่าวว่าได้เข้าชมรมบาสนี่นา?"
"อื้ม.....ทำไมหรอฮะ?"
คำตอบของเรียวเฮทำให้เพื่อนๆทั้งห้องตาโต และให้ความสนใจเรียวเฮมาก
"มีอะไรกันงั้นหรอฮะ??"เรียวเฮเอียงคอถามด้วยความงุนงง
"เอ่อ......เรียวจัง น่ะเอ่อ......ขอให้ตอบตรงๆเลยนะ...."
เรียวเฮพยักหน้าหงึกๆ
"เรียวจังเป็นอะไรกับ กัปตันทีมทาชิบานะ ยูตะ"
"หา!!!"
เพื่อนๆแทบทั้งห้องพากรูเข้ามารุมหน้ารุมหลังเจ้ากระต่าย แล้วถามถึงความสัมพันธ์กับ ทาชิบานะ ยูตะ!!
"พูดเรื่องอะไรกันเนี่ย??"
"อย่าดีกว่าน่าเรียวจัง เราไม่ได้ว่าอะไรซักกะหน่อย ยอมรับมาซะดีๆ"
ร่างเล็กเริ่มมีสีแดงประปรายบนพวงแก้ม
"ผมไม่รู้เรื่องจริงๆ!!"
"งั้นนี่อะไรกันจ๊ะ?"อามิยิ้มเจ้าเล่ห์ ล้วงมือเข้าในกระเป๋าดึงอะไรบางอย่างออกมา
พรึบ!!
รูป...รูปถ่าย
เรียวเฮมือสั่น
ในรูปคือภาพที่เขานอนสลบไม่รู้เรื่องอยู่ในอ้อมกอดของยูตะ แถมท่านกัปตันคนนั้นกำลังก้มลงจูบเขาอย่างชื่นมื่นอีกตะหาก!!
"อะไรกัน....."
"เอ๋??........เรียวจัง ไม่รู้เรื่องงั้นหรอ?"
เรียวเฮสะบัดหัวไปมา
เพื่อนๆต่างก็ตั้งประเด็นใหม่จับกลุ่มคุยกันอย่างสนุกสนาน ว่าความจริงนั้นเป็นยังไง?
เรียวเฮดึงรูปในมือของอามิแล้ววิ่งออกจากห้องไปด้วยความรวดเร็ว
"ทำเป็นไร้เดียงสา ที่แท้น่ะแรงกว่าใครเพื่อนเลยเนอะ"
"บ้าหรอเธอ อาจจะไม่รู้เรื่องจริงๆก้ได้"
"อย่างกัปตันทาชิบาน่ะนะ หาสวยๆกว่านี้ได้อีกเป็นสิบ แต่นี่มาจูบกับเขาน่ะ แสดงว่าต้องไปให้ท่าเขาก่อนแหงๆ"
ตึกๆๆๆๆๆ
เรียวเฮวิ่งฝ่าฝูงชนที่กำลังคุยถึงเรื่องตัวเขาและยูตะอย่างออกรสชาติ
"แฮ่ก แฮ่ก...."
เรียวเฮค่อยๆ ชะลอฝีเท้าลงเมื่อถึงบริเวณหลังตึกที่ไม่ค่อยจะมีคน แล้วล้มตัวลงนั่งกับพื้นหญ้าอย่างอ่อนแรง
"รูปนี้มันอะไรกัน......ทำไมเราถึงไม่รู้เรื่องเลยล่ะ?"
เรียวเฮโยนรูปถ่ายนั่นไปมั่วๆแถวๆนั้น แล้วนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย
เดี๋ยวจะทำยังไงดี?
อยากคุยกับอากิจัง จังเลย.......
อยากถามรุ่นพี่ด้วย.....
แล้วถ้าพวกอาจารย์รู้เข้า......เราจะทำไงดีนะ?
ถ้าที่บ้านรู้เข้า เราต้องตายแน่ๆเลย.....
"โอ้...มาดูสิพวก เราเจออะไร?"เสียงทุ้มห้าวดังขึ้นจากซอกตึกข้างๆกับเรียวเฮ
เด็กปี 3 หน้าตาเถื่อนๆ รูปร่างใหญ่ คาบบุหรี่อยู่ในปาก ออกมาจาดซอกตึกพร้อมพวกอีก 2-3 คน เรียวเฮเห็นแล้วถึงกับสะดุ้งเฮือก(ในความควน)
"เด็กที่อยู่ในรูปนี่รึป่าววะ?"รุ่นพี่คนหนึ่งดึงรูปออกมาจากกระเป๋าเสื้อให้เพื่อนดู
"ไหนวะ?........เออจริงด้วย"
หนอย.......ใครเป็นคนถ่ายไว้กันนะ แจกทั่วร.ร.แล้วมั้งเนี่ย?
ถ้าเจอแล้วผมจะกระโดดเตะมันเลย!!
(กระโดดถึงหรอเธอ? อุกร้ากๆๆ)
เรียวเฉลุกขึ้นยืน ตัดสินใจกลับไปที่ห้อง อยู่ที่นี่เดี๋ยวมีเรื่องอีกแหงๆ แต่ไม่ทันไร.....
หมับ
แขนเล็กๆก็โดนฉวยเอาไว้เสียก่อน
"เดี๋ยวสิน้อง พี่อยากทำแบบในรูปนี่กับน้องน่ะ"รุ่นพี่ที่หน้าเถื่อนที่สุดในกลุ่มกล่าว แถมส่งสายตาหื่นๆไปทั่วร่างของเรียวเฮ
สงสัยว่าถ้าอยู่กับไอ้บ้านี่ คงจะไม่ได้ทำแค่ในรูปชัวร์
แต่แค่ในรูปก็ไม่ทำแล้วย่ะ!!
ตายซะดีกว่า!!
(อ๋อหรอ)
"ปล่อยผมนะ!! ถ้าไม่ปล่อยผมจะร้องเสียงดังๆเลยนะ!!"
แต่ ดูท่าทางคำขู่ของเจ้ากระต่ายจะไม่เป็นผลเลยแม้แต่น้อย รุ่นพี่ร่างถึกลากเรียวเฮเข้าไปในซอกตึก แล้วผลักลงบนพื้น
"อ๊ะ!! อย่านะ??"เรียวเฮทำหน้าเหวอเมื่อเห็นว่า มือใหญ่ๆนั่นกระชากเสื้อนอกสีดำของเขาออกไปอย่างแรง แล้วค่อยๆปลดเสื้อเชิ้ตสีขาวออกจนหมด
"อย่านะ!! ช่วยด้วยๆๆๆๆๆๆ ใครก็ได้ช่วยด้วย!!!"มือเล็กปัดป้องไปมา ขาก็ถีบไม่ยั้ง
พลั่ก!
หมัดย่อมๆซัดเข้าเต็มท้องของเรียวเฮ นั่นทำให้เขาจุกจนแทบหมดแรง
"ฤทธิ์เยอะนักนะ.......หึ อยู่นิ่งๆหน่อยสิ ไม่เจ็บหรอกน่า...."
ใบหน้าหยาบกร้านซุกลงซอกคอขาวของร่างเล็ก มือนั้นลูบไล้ไปทั่วร่างกายของเจ้ากระต่ายที่ตัวสั่น
นัยน์ตาคู่สวยเริ่มมีหยดน้ำใสไหลพรั่งพรูออกมาช้าๆ
ขยะแขยง.........
แหวะ อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ
ไอ้บ้ากาม
ฮึกๆๆๆ
ทำไมไอ้ร่างกายนี่มันถึงไม่มีแรงเลยนะ.....
สายตาของเรียวเฮเริ่มพร่ามัวมองอะไรไม่ชัดเจน
นี่เรา........
ต้องมาเสร็จไอ้บ้ากามนี่ก่อนที่จะได้แต่งงานหรอเนี่ย T-T
แม่จ๋า พ่อจ๋า พี่จ๋า ก่งก๊ง....... ช่วยด้วย~~~~
ตูมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ร่างถึก(?)กระเด็นออกไปไกลราว 2เมตร ส่วนอีกสองคนที่ยืนดูต้นทางได้ลงไปนอนกองกับพื้นเรียบร้อยแล้ว...
ใครกัน?
เรียวเฮหรี่ตามอง........ร่างสูงที่คุ้นตา
น้ำใสๆไหลออกจากดวงตาคู่สวยมากกว่าเดิม เพียงแต่เผยรอยยิ้มน่ารักออกมาราวกับขอบคุณ
"พี่ยูตะหรอฮะ??"
พรึ่บ
เสื้อนอกสีดำของเขาคนนั้นถูกนำมาคลุมไหล่บางที่สั่นสะท้าน มือใหญ่กระชากร่างเล็กขึ้นมาไว้ในอ้อมกอด
เมื่อสายตาสบกับสายตา........อันแสนเจ้าเล่ห์นั้น.....
"พี่เคตะ!!!"
เรียวเฮสังเกตเห็น ใบหน้าของร่างสูงที่อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ โดยเฉพาะเมื่อเขาเรียกชื่อผิดเมื่อกี้
"คิดถึงมันมากนักรึไง? ถ้ารอให้มันมาช่วยนะ ได้เป็นเมียไอ้พวกปี 3 ไปก่อนแหละ เอามั๊ยล่ะ?"
เรียวเฮส่ายหัวไปมาช้าๆ
"งั้นเอาไง?"
"ขอบคุณฮะ ที่มาช่วยแต่ว่าตอนนี้ปล่อยผมก่อนได้มั๊ยฮะ?"
"ถ้าปล่อยแล้วนายเกิดหนีฉันไปจะทำไงล่ะ?"
"แล้วจะให้ผมทำยังไงล่ะ?"เรียวเฮขมวดคิ้ว
เคตะ ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ แล้วพูดเบาๆ
"วันนี้ทั้งวัน.......นายจะต้องเชื่อฟังคำสั่งของฉันคนเดียว......เท่านั้น"
เรียวเฮรู้สึกร้อนๆหนาวๆกับคำสั่งของเจ้าหมาป่า
แต่ก็ไม่กล้าพูดขัดอะไร.....ได้แต่มอง
เคตะเดินไปหยิบเสื้อของเรียวเฮแล้วส่งให้
"ใส่ซะ ไม่งั้นฉันอาจจะอดใจไม่ไหวนะ"
เรียวเฮรีบดึงเสื้อมาใส่ด้วยความรวดเร็ว เพราะ กลัว....(อะไร?) สายตาที่นัวเนียไปรอบกายของเขาตอนนี้ น่านเอง........ - -"
มือเล็กสวมเสื้อไปมองร่างสูงตรงหน้าไปด้วยความหวาดระแวง
แหม....น่ากลัวจะตาย แล้วที่บอกว่าต้องเชื่อฟังคำสั่งน่ะ มันจะเป็นคำสั่งแปลกๆ บ้าๆบอๆอะไรรึป่าวนะ?
เคตะมองไปทางอื่นทำท่าไม่รู้เรื่อง แต่ความจริงก็ระวังไม่ให้เรียวเฮหนีไปได้
สายตาคม มองนู่น มองนี่เพลินๆ ก็ดันไปสบกับแผ่นอะไรซักอย่าง
นิ้วเรียวยาวคีบขึ้นมาดู พร้อมกับเบิ่งตากว้าง
"รูปถ่าย?"เคตะตวัดสายตากลับไปมองร่างเล็กที่กำลังติดกระดุมเสื้อนอกอยู่
เรียวเฮหันหน้ามาตามเสียงที่ไม่สบอารมณ์จากปากของร่างสูง ซึ่งตอนนี้กำลังจ้องมองเค้าราวกับเค้นหาคำตอบ
"เป็นไงล่ะ? รสชาตินี่น่ะ น่าอิจฉาพี่ชายฉันจัง ได้ลองชิมรสชาติแบบนี้อยู่คนเดียว"เคตะสาวเท้าเข้ามาใกล้ แทบชิดร่างเล็ก ซึ่งเรียวเฮก็ทำหน้าเหวอเช่นกันเมื่อเห็นรูปถ่ายในมือ.......นั่นมัน รูปเขากับพี่ยูตะ
"นายกำลังเข้าใจผิด!! ฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลยด้วยซ้ำ!! จำไม่ได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นตอนไหน พอมารู้อีกทีก็เป็นอย่างที่เห็น"
"อย่างที่เห็น?"
"ทุกคนในมินามิ กำลังตั้งข้อสงสัยว่าฉันมีอะไรๆกับพี่ยูตะ!! มันไม่จริงเลยซักนิด!! ไม่มีใครเชื่อฉันเลยซักคน!! อุ๊บ!!"
เรียวเฮสะดุ้งเมื่อร่างสูงตรงหน้าประกบริมฝีปากร้อนลงมา ลิ้นของเขารุกล้ำเข้ามาในปากของเรียวเฮ มือใหญ่รวบข้อมือของร่างเล็กไว้แน่น
"อื้อ......ปละ ปล่อย...."
ฟุบ
อ้อมกอดค่อยๆคลายออก เจ้ากระต่ายเข้าอ่อนจนแทบทรุดลงไปนอนกองกับพื้น แต่ก่อนที่จะล้มลงไปแขนของเจ้าหมาป่าก็ดึงตัวขึ้นมาพาดไว้บนบ่า
"นี่!! หยุดนะ จะทำอะไรน่ะ!!"
"อยู่เฉยๆเหอะน่า"
เคตะไม่สนใจเสียงเอะอะของร่างเล็ก เก็บรูปที่เพิ่งโยนไปเมื่อกี้เข้ากระเป๋า แล้วเดินไปที่กำแพงโรงเรียน โยนเรียวเฮขึ้นไปนั่งบนกำแพง
"หวา!! สูงอ้ะ น่ากัว!!"เรียวเฮยกมือขึ้นปิดตาเหมือนเด็กๆเวลาขึ้นที่สูงๆ
เคตะที่ปีนตามขึ้นมาทีหลังมองด้วยสายตาขบขัน แถมแอบหัวเราะนิดๆ
"กัวอ้ะๆๆๆๆๆๆ!!!!"
"มานี่!!!"เคตะช้อนเจ้ากระต่ายขึ้นมาแล้วกระโดดลงจากกำแพงที่สูงเกือบ 2 เมตร!!
เคตะค่อยๆวางร่างเล็กลงกับพื้น เรียวเฮพอถูกปล่อยปั้บก็ตกอยู่ในความมึนงง
ร่างสูงที่อยู่ตรงหน้าบัดนี้กำลังควงกุญแจรถไปมา ยิ้มฟันขาว เดินไปที่มอเตอร์ไซด์ช้อปเปอร์คันบึ้ม เหมือนที่เรียวเฮเคยเห็นครั้งแรก
"นี่! พี่เคตะ ทำไมเราถึงได้ปีนกำแพงออกมาแบบนี้ล่ะ!! จะโดดเรียนหรอ? ม่ายอ้าววววววว~~~ นี่เพิ่งเปิดเทอมมากี่วันเองน้า!!"
"ไม่ต้องห่วงหรอกน่า.....ปีที่แล้วฉันยังโดดแทบทุกวัน แถมถ้าจะเข้าไปตอนนี้นะ โดนหนักกว่าเดิมอีก แล้ววันนี้น่ะ ท่าทางนายจะไม่ค่อยประทับใจข่าวลือในร.ร.เท่าไหร่นะ?"
คำกล่าวของเคตะทำให้เรียวเฮของเรานิ่งเงียบไป
"วันนี้.......ทำตามคำสั่งของฉัน ทั้งวัน!"เคตะดึงเรียวเฮขึ้นไปนั่งบนมอเตอร์ไซด์ แล้วตัวเองก็ค่อยนั่งลงไปทีหลัง
"พี่เคตะ!! ทำไมให้ผมนั่งข้างหน้าแบบนี้ล่ะ!! มันเหมือน........."
ดูสภาพสิ!! เคตะก็ช่างเนียนสนิทแท้ๆ จับเรียวเฮนั่งข้างหน้าแล้วตัวเองเป็นคนขับก็เหมือน ที่พวกคู่รักเค้าทำกันน่ะสิ!!
"เงียบๆเหอะน่า!!"
เคตะหยิบแว่นกันลมขึ้นมาอันหนึ่ง สวมมันเข้าไป หยิบหมวกกันน็อคสีแดงขึ้นมาสวมให้เรียวเฮ
"พี่เคตะ!! คนที่ควรจะใส่หมวกก็คือคนขับนะฮะ!!"
ถึงแม้จะตกอยู่ในสถานะผู้โดดเรียนไปแล้ว แต่เจ้ากระต่ายก็ยังไม่ยอมลดหย่อนเรื่องกฎหมายเลยแฮะ - -"
"เกะกะ!! เกาะแน่นๆล่ะ!!"
บรืนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
"กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"เจ้ากระต่ายตาโต หัวใจแทบออกมาเต้นข้างนอก
แหม! ก็เคตะน่ะ ขับรถธรรมดาเป็นที่ไหนล่ะ!! พี่แกเล่นขับยกล้อหน้าซะสูง ซิ่งยังกะรีบไปซื้อการ์ตูนรายสัปดาห์ซะยังงั้น!!(เกี่ยวไรวะ??)
"วู้ว!!!!!!!!!!!!"
โอ้ว พระเจ้า บอกทีเถิด ว่าวันนี้ลูกจะมีหน้ากลับบ้านไปหาปะป๊า หม่าม๊า ม้ายยยยยยยย
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ..................
แต่แล้ว!! เจ้ากระต่ายของลืมอะไรไปรึป่าวน้า!!
ณ ซอกตึกที่เคตะและเรียวเฮเพิ่งออกมา.....
ร่างสูงของใครบางคนดันผ่านมาพอดี
"กระเป๋าเรียวเฮนี่นา?"
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
หุๆๆ หวัดดีค้าฟฟ
จะมาประกาศเรื่องอัพเรื่องน่ะฮะ จะมาอัพซัก 2-3 วัน ต่อ1 ตอนนะฮะ คงไม่มีปัญหานะฮะ
เพราะเห็นบางคนมาอัพสั้นกว่าผมอีก แถมนานกว่าด้วย
ของผมก็หลายหน้าอยู่นะค้าฟ
แต่ว่าถ้ามีอะไรก็ฝากไว้ได้นะฮะ เพราะมาดูคอมเม้นบ่อยๆ
อ้อ.....ฟิคนี่จะมีอยู่ อาทิตย์นึงที่ต้องขอพักนะฮะ ประมานสิ้นเดือนมีนา ถึงต้นเดือนเมษาน่ะฮะ
เพราะจะไปเที่ยวนะฮะ 1 อาทิตย์ แต่ก่อนไปก็จะมาลงหั้ยยาวๆเลยฮะ
เปงการขอบคุณทุกๆคนนะฮะ
ดีใจจังที่มีคอมเม้นเยอะ ถึงจะไม่เยอะเท่าคนอื่นๆ ก้อเหอะ > o <
จะติ จะชม ก็ไม่ว่ากันฮะ อยากให้คอมเม้นกัน
ร้ากคนอ่านทุกคนค้าฟฟฟ
หุๆๆ หวัดดีค้าฟฟ
จะมาประกาศเรื่องอัพเรื่องน่ะฮะ จะมาอัพซัก 2-3 วัน ต่อ1 ตอนนะฮะ คงไม่มีปัญหานะฮะ
เพราะเห็นบางคนมาอัพสั้นกว่าผมอีก แถมนานกว่าด้วย
ของผมก็หลายหน้าอยู่นะค้าฟ
แต่ว่าถ้ามีอะไรก็ฝากไว้ได้นะฮะ เพราะมาดูคอมเม้นบ่อยๆ
อ้อ.....ฟิคนี่จะมีอยู่ อาทิตย์นึงที่ต้องขอพักนะฮะ ประมานสิ้นเดือนมีนา ถึงต้นเดือนเมษาน่ะฮะ
เพราะจะไปเที่ยวนะฮะ 1 อาทิตย์ แต่ก่อนไปก็จะมาลงหั้ยยาวๆเลยฮะ
เปงการขอบคุณทุกๆคนนะฮะ
ดีใจจังที่มีคอมเม้นเยอะ ถึงจะไม่เยอะเท่าคนอื่นๆ ก้อเหอะ > o <
จะติ จะชม ก็ไม่ว่ากันฮะ อยากให้คอมเม้นกัน
ร้ากคนอ่านทุกคนค้าฟฟฟ
ปล.รู้สึกว่าเพื่อนๆส่วนใหญ่จะเชียร์เคตะกันนะ - -
ทั้งๆที่เราชอบยูตะนะเนี่ย!!!(แอบหมั่นไส้เคตะ)
ปล.รู้สึกว่าเพื่อนๆส่วนใหญ่จะเชียร์เคตะกันนะ - -
ทั้งๆที่เราชอบยูตะนะเนี่ย!!!(แอบหมั่นไส้เคตะ)
ความคิดเห็น