คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5 : เข้าห้อง(ว้าย! อย่าคิดลึก)
“เอาละ ห้องของเธอคือห้องนี้แหละ.......เรื่องอุปกรณ์การเรียนแล้วก็รายละเอียดทุกอย่างก็อยู่ในซองนี่นะ........”คุณคิวปิดนำทางเซสึนะและอิฟุมาถึงอาคารอิฐแบบยุโรปเก่าๆแต่หรูหรา ภายในตกแต่งอย่างสวยงาม
คุณคิวปิดพาเขาขึ้นลิฟท์แบบโบราณขึ้นมาถึงชั้น6
ตอนนี้เขายืนอยู่หน้าห้องที่ประตูสลักลายไว้อย่างสวยงามว่า”1311”
“นี่.....”เซสึนะกล่าวขึ้นหลังจากรับซองไปแล้ว
“มีอะไรเจ้าหนู?”
เขาเริ่มนึกถึงภาระที่เขาจะต้องแบกรับหลังจากเข้ามาเรียนที่นี่
มองจากอาคารและสิ่งของต่างๆดูมีราคาไปหมด
แล่วค่าเรียนที่นี่น่ะ?? มันจะแพงแค่ไหนกัน!!
“คือ.......เรื่องค่าเล่าเรียนน่ะ........ผม”
“โธ่...คิดว่าเรื่องอะไร ......เลิกคิดเรื่องไร้สาระซักทีน่า มีคนจ่ายให้เธอเรียบร้อยแล้ว...”
“หา?? มีคนจ่าย....”
“พอๆๆๆ ฉันกำลังรีบ ไปก่อนนะ.......นี่เจ้านักเรียนเก่าข้างหลังน่ะ ฝากดูแลเจ้านี่ไปก่อนแล้วกัน บาย....”
ปิ๊ง!!
เซสึนะยังไม่ทันจะได้กล่าวลา คุณคิวปิดก็อันตรธานหายไปซะแล้ว......
“อะไรอะ....”เซสึนะเกาหัวแกรกๆ
อิฟุที่ยืนเงียบ ไม่มีบท อยู่ข้างหลังเริ่มแสดงความมีตัวตนขึ้นมา
“เฮ้ย....ไม่ต้องสนใจคนอื่น ตอนนี้สนใจตัวนายก่อนเถอะ ส่งซองนั่นมา.....”
เซสึนะส่งซองสีน้ำตาลให้อิฟุอย่างว่าง่าย
อิฟุแกะซองนั่นช้าๆ หยิบกุญแจทองดอกใหญ่ออกมา ยื่นให้เซสึนะ
“ฉันให้นายเปิด...”เซสึนะกล่าวปฎิเสธ
“เอางั้นหรอ.....”อิฟุยิ้มให้
เขาไขกุญแจ ไม่นานนัก...
ประตูก็เปิดออก...
“โห........”เซสึนะเดินเข้าไปในห้อง
ภายในตกแต่งด้วยสิ่งของหายากมากมาย....พื้นปูด้วยพรมสีครีม มีระเบียงอยู่ตรงปลายเตียง3ชั้น ทำให้ห้องดูสว่างและสบายๆ มีโต๊ะเขียนหนังสือ 3ตัว และ ตู้เสื้อผ้าอีก3ตู้
“เป็นไง? ชอบรึป่าว.....สู้ห้องที่บ้านนายได้มั้ย?”อิฟุถามเซสึนะที่เดินสำรวจรอบห้อง
“ไม่เลย ที่ๆฉันเคยอยู่น่ะ....ไม่น่าอยู่แบบนี้หรอก”เซสึนะเดินกลับมายืนอยู่กลางห้อง
“หรอ......แต่ว่าที่นี่น่ะ...ต้องอยู่กันหลายคนนะ”
เซสึนะหันไปมองเตียง โต้ะ ตู้ ที่มีอยู่หลายชิ้นก็อ๋อขึ้นมา
“อ๋อ...มิน่า....แล้วเค้าไปไหนล่ะ?”
“ห้องนึงอยู่3คนใช่ม้า....ปีที่แล้วน่ะชั้นอยู่ห้องอื่นแต่ปีนี้ขอเปลี่ยนห้อง พอดีนายเข้าใหม่ ก็คงจะอยู่ห้องเดียวกับนายแหละ....”
“แล้วอีกคนนึงอะ?”
“อีกคนคงเป็นพวกที่มาสมัครเข้าน่ะ เย็นนี้เค้าคงจะคัดเลือกเสร็จพอดี”อิฟุหันไปหยิบซองสีน้ำตาลของเซสึนะมา
“จัดการเรื่องของนายก่อนดีกว่า..”
อิฟุเปิดซองออกดึงของที่อยู่ภายในออกมาทั้งหมด
เซสึนะเริ่มสนใจบ้าง.....
ของที่กองอยู่พื้นตอนนี้มี.....สมุดพกเล่มขนาดเท่าฝ่ามือ ปกสีแดงเลือดหมูมีสัญลักษณ์ตราโรงเรียนลายทองอยู่หน้าปก .....กล่องสี่เหลี่ยมหนา1เซนครึ่งสีดำ....เขียนข้างหน้าว่า Black Box.....และอย่างสุดท้าย กระดาษที่พับอยู่1แผ่น..........
“ไอ้นี่เอาไว้ทำอะไรอะ??”เซสึนะหยิบสมุดปกสีเลือดหมูขึ้นมาเป็นอย่างแรก
“สมุดพกไงเล่า .....ทุกคนจะต้องมี ห้ามทำหายเด็ดขาด......”
“แล้วมีไว้ทำอะไร?”
“เอาไว้บันทึกความผิด ผลการเรียน ความประพฤติ ไรเงี้ยะ”อิฟุพูดไปเซสึนะก็เปิดสมุดเล่มเล็กไปพลาง
สายตาของเซสึนะไล่ไปเรื่อยๆ
หน้าแต่ละหน้าว่างเปล่า.....ไม่มีอะไรซักอย่าง จนไปสะดุดกับหน้าหนึ่งที่แปลกไปจากหน้าอื่น.....
ตราสัญลักษณ์โรงเรียน กับบราโค้ดข้างใต้.......
เหมือนกับที่เขาเคยเห็นของอิฟุ เพียงแต่ที่ของอิฟุไม่ได้อยู่ในหนังสือแบบนี้......
“อิฟุ...นี่อะไร??”
เซสึนะส่งให้อิฟุดู
“อ๋อ.....ตราประตัวไงเล่า......นร.ทุกคนจะมีสัญลักษณ์แบบนี้อยู่บนตัว แต่จะอยู่คนละที่กันน่ะ....”
“แล้วทำไมฉันถึงไม่มีอะ??”
“ก็เพราะนายยังไม่ได้รับการประทับตราน่ะสิ...........ต้องให้อาจารย์ทำให้น่ะ....”
เซสึนะเลิกคิ้ว....
แล้วมันเอาหลักเกณฑ์อะไรมาวัดนะ.......ว่าจะประทับตรงไหน??
จู่ๆหน้าของเซสึนะก็ขึ้นสีเรื่อๆ
“เฮ้ๆๆๆ........ฉันว่านายต้องคิดอะไรแผลงๆอยู่แน่เลย.........ลามกนี่หว่า~~~”อิฟุส่งเสียงล้อเซสึนะเล่น
“ยุ่งน่า~~ นายทำหน้าที่ของนายต่อไปเถอะ”เซสึนะปัดมือไปมาในอากาศไล่ความคิดแปลกๆออกไปจากหัวสมอง.......
อิฟุหยิบตลับสี่เหลี่ยมสีดำขึ้นมา
“ต่อมา ไอ้นี่และกัน....”
“อะไรงะ??”
“เดี๋ยวฉันจะสาธิตให้ดูนะ......”อิฟุล้วงกระเป๋าแล้วหยิบตลับสีดำที่รูปร่างและทุกๆอย่างเหมือนกันออกมา
เซสึนะเลิกคิ้วขึ้น
“ในนามของข้าคุโรซึระ อิฟุ ขอใช้เจ้าในฐานะผู้เป็นนาย”
ปุ้ง.......
กล่องสีดำเปิดออก มีตัวกลมเล็กๆลอยออกมาเหนือกล่อง
“นายท่าน.........ต้องการใช้อะไรข้างั้นหรือ??”เสียงเล็กของมันฟังดูน่ารัก เจ้าตัวกลมสีขาวเหมือนลูกบอลมีปากใหญ่ประมาณครึ่งตัวของมัน ตาโตเท่าไข่ห่าน
“เครื่องแบบนักเรียน”
ปุ้ง..........
ควันสีขาวปรากฏขึ้นรอบกายของอิฟุ เซสึนะนั่งอ้าปากหวอ....
ทันทีที่ควันจางลงไปเขาก็เห็นอิฟุ......
อิฟุสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ถูกพับแขนไว้ ตราโรงเรียนแปะหราอยู่ที่หน้าอกด้านซ้าย กระดุมคอ2เม็ดแรกที่ไม่ได้ติด กางเกงแสล็คสีดำสนิท....รองเท้าหนังสีน้ำตาลเข้ม
“.............”เซสึนะจ้องอิฟุไม่วางตา ไม่สิ....จ้องชุดเขาตะหาก
ไอ้ชุดนี่ถ้าเอาไปขายล่ะก็....
รวยแหง....
ทั้งรองเท้าหนังอย่างดี เสื้อเชิ้ตเนื้อนุ่ม กางเกงราคาสูงลิบ ป้ายโรงเรียนนั่นก็เอาไปโชว์ชาวบ้านเค้าได้อีก......
ถึงจะออกไปก็ไม่อดตายละเรา.......
เซสึนะทำท่าครุ่นคิดอะไรคนเดียว.....
และดูเหมือนว่าเซสึนะจะคิดดังไปนิดนึง....
ประกอบกับสายตาเป็นประกายทำให้อิฟุเดินเข้ามาเขกหัวไปหนึ่งโป้ก....
“โอ้ย...ทำอะไรน่ะ”
“อ๋อ...พอดีจะบอกว่ากิเลสของนายมันทะลักเข้าลูกกะตาชั้นน่ะ ฮ่าๆๆ”
“พอแล้วๆๆ ตกลงว่ามีอะไรอยู่ในกล่องนั่นมั่ง??”เซสึนะปัดความคิดไร้สาระออกไปจากหัวแล้วหันมาสนใจของตรงหน้า
“ชุดนักเรียนสี่ฤดู ชุดนอน ชุดไปรเวท ให้เลือกราวๆ1000แบบ หนังสือเรียนเป็นเบือตั้งแต่ปี1-8 คทา ดาบ ธนู ถุงมือ แล้วก็ อีกเยอะแยะน่ะ ขี้เกียจพูด......”อิฟุหยิบกระดาษแผ่นสุดท้ายขึ้นมา
“ไอ้ที่เหลือนั่นน่ะ อยากใช้เมื่อไหร่ก็ค่อยฝึกเอา ......มาดูไอ้นี่ดีกว่า......”
อิฟุกางกระดาษที่พับอยู่ เซสึนะกระโดดเข้ามานั่งข้างๆอิฟุ
“เอาล่ะ......เซสึนะ นี่คือชะตากรรมต่อไปของนาย คริๆ”
“!!??”
(ข้อความต่อไปนี้คือเนื้อความในกระดาษ)
โรงเรียน เซนท์ฮาริโซน่า
ถึง คุณยูระ เซสึนะ
ณ เวลา นี้คุณได้เข้าร่วมเป็นหนึ่งในผู้เข้ารับการอบรมทางด้านเวทมนต์และศาสตราวุธของโรงเรียนของเราแล้ว
ตามปกติแล้ว จะต้องชำระค่าเทอมก่อนเข้าเรียน แต่ในกรณีของคุณได้รับการคัดเลือกจากโรงเรียน จึงไม่จำเป็นต้องเสียค่าใช้จ่ายใดๆทั้งสิ้น
สำหรับชั้นปีที่ต้องเข้าเรียนซึ่งดูตามปีเกิดของท่าน(13ปี) ท่านต้องเข้าเรียนในชั้นปีที่1 เทอมที่2
ในวันพรุ่งนี้ขอให้เตรียมตัวให้พร้อม
8.30น. ปฐมนิเทศน์นักเรียนทุกชั้นปี(ขอแทรกนิดนะคะ โรงเรียนอื่นปฐมนิเทศทุกๆปี แต่โรงเรียนนี้จะปฐมนิเทศทุกเทอมค่ะ)
10.00น.รับน้อง[เฉพาะนร.ปี1]
(เซสึนะ นั้นจะอายุน้อยกว่าคนอื่นๆหลายเดือน เลยทำให้เข้าเรียนช้าไปหนึ่งเทอม)
“เป็นไงล่ะเค้าบอกว่าไงมั่ง??”อิฟุพูดขึ้นหลังจากที่คิดว่าเซสึนะน่าจะอ่านจบแล้ว
“ปฐมนิเทศ....กะ อ่า รับน้อง..... รับน้องนี่อะไรอะ??”เซสึนะทำหน้างงสุดตรีน หน้าแบบประมาณว่า ไม่รู้จริงๆ
“อ่ะ......รับน้องของโรงเรียนนี้จะไม่เหมือนชาวบ้านเค้าน่ะ พรุ่งนี้นายก็รู้เอง”อิฟุทำหน้าเอือมๆ
“มันมีอะไรแปลกๆหรือเปล่า??”
“ม่ายมี้~~~ ม่ายมีจริงจรี๊งงง~~~~”อิฟุส่ายหน้าไปมา ลากเสียงยานๆเพื่อให้เซสึนะใจชื้น
แต่มันไม่ประสบผลสำมะเหร็ดเท่าที่ควร....
เซสึนะกลับหน้าซีดเผือด ปากสั่นๆ
ไอ้รับน้องนี่มันอะไรอะ??
อิฟุเห็นท่าทางเซสึนะนั่งกุมขมับอยู่คนเดียว ก็ลุกขึ้นยืน
“นี่.......ถ้าเครียดมากล่ะก็ ออกไปเดินเล่นรอบโรงเรียนดีไหม?? ชั้นจะเป็นไกด์ให้ เอาปะ??”
เซสึนะเงยหน้าขึ้นมามองอิฟุก่อนจะละสายตาไปที่หน้าต่าง
“ไม่เอาอะ ขี้เกียจเดิน เมื่อยตายชัก ดูท่าโรงเรียนนี่ก็ไม่ใช่เล็กๆเลยนะ.....”
“เพราะยังงั้นไง นายถึงต้องรู้ที่ทางไว้ ไม่งั้นเวลาเรียนหลงทางตายเลย ไปๆๆๆๆ”อิฟุกวาดของทั้งหมดที่กองอยูที่พื้นใส่ซอง เหลือไว้อย่างนึง กล่องสีดำเงาวับยื่นให้เซสึนะ
“ไม่เอาไม่ไป......แล้วนั่นอะไรอะ?”
“ไป!! ต้องไปด้วย ไม่งั้นฉันจะอุ้มนายทัวร์ร.ร. แถมเปลี่ยนเสื้อให้ด้วย”
“อะ.....O///O”เซสึนะบ่นขมุบขมิบ
เปิดตลับสีดำขึ้นมาแล้วทำทุกๆอย่างที่อิฟุสอน
แล้วเขาก็ได้ใส่ชุดเหมือนกับอิฟุ.......(แน่ดิ ก็ทำเหมือนกันนี่หว่า.....)
“งั้นก็ไปกันเลย........”อิฟุลากแขนเซสึนะที่ยืนเก้ๆกังๆทำอะไรไม่ถูกออกจากห้องไปด้วยความรวดเร็ว
ตอนหน้า!!! พบตัวละครใหม่ เป็นตัวละครหลักซะด้วยฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
.................................................................................................................................................
ปล.ตอนหน้ายาวนิดนึง ขอเวลาแก้ฮ่ะ
เงื่อนไขสำหรับตอนต่อไปคอมเม้น 70 ฮ่ะ
(โฮ้ยยยยย อีอีฟเรื่องมาก)
ความคิดเห็น