คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 11 : Secret of Ifuu
ไอ้หมอนี่......
สายตาของเด็กหนุ่มหน้าตี๋มองเด็กชายอีกคนตรงหน้า
หนึ่งในการคัดเลือกนร.เข้าร.ร.เซนท์ ฮาริโซน่า คือการต่อสู้แบบทัวร์นาเม้น.......
เขาเงยหน้ามองใบประกาศยักษ์......
หยาง เฟย และ คุโรซึระ อิฟุ
คุโรซึระ อิฟุ คือไอ้หมอนี่เองเรอะ? ท่าทางเหลาะแหละไม่เก่งเลยซักนิด
เฟยมองคู่ต่อสู้ด้วยสายตาดูถูก ซึ่งนั่นก็ทำให้คนตรงหน้าอารมณ์เปลี่ยนได้เหมือนกัน
ไอ้ตี๋นี่.....
หยาง เฟย ท่าทางกระจอกไร้ฝีมือ
“อ่อน”คำพูดกวนๆเพียงคำเดียวของอิฟุทำให้เฟยเดือดพล่านและควบคุมตัวเองไม่ได้
ไม่มีสมาธิในการต่อสู้......
ไม่มีการวางแผนรบ......
แพ้ราบคาบ
และทำให้เฟยต้องพลาดการคัดตัวนร.เข้าในเทอมแรก และหลุดไปอยู่เทอมสองแทน
แต่......เกมจบ คนไม่จบ
หลังการคัดเลือกนร.
ผู้คนก็ได้เห็นศึกย่อมๆระหว่างอิฟุและเฟย
ที่มาของการเป็น......
‘คู่กัด’
...................................................................
ตึกๆๆๆๆๆ
เสียงฝีเท้า2คู่ เดินฉับๆราวกับวิ่งแข่ง แต่ยังอยู่ในท่าเดิน ใบหน้าบูดเบี้ยวไม่รับมุข
แค่ตอนจะเข้าประตูก็ทะเลาะกันแทบตาย เฟยจะไปประตูที่สาม แต่อิฟุอยากไปประตูที่สี่ สุดท้ายเลยเอามาลบกันไปประตูแรก - -“
เฟยที่ทนกับความเงียบสุดวังเวงนี้ไม่ได้ เลยชวนทะเลาะมันซะเลย
“เฮ้!!”
อิฟุทำเป็นหูทวนลมไม่มองหน้าคนข้างๆ
“คุโรซึระ อิฟุ ฉันขอถามตรงๆ แกเป็นอะไรกับเซสึนะ”กึก....อิฟุหยุดชะงัก
“ถามทำไมเรอะ? อิจฉารึไง?”
“ฉันเห็นนายชอบทำรุนแรงกับเซสึนะ(ก็แค่ตบหัวแล้วลูบหลังเอง) ฉันว่านั่นมันไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง คนที่เป็นเพื่อนกันไม่สมควรทำแบบนั้น”อิฟุเดินต่อไป เฟยเดินตามหลังมาติดๆ
“ไม่ได้เป็นเพื่อนซักหน่อย”
เฟยตาโตเหลือก
“แล้วเป็นอะไร!!”
“เป็นแฟนมั้ง? ทำไมหรอ? หึงล่ะสิ ดูแวบเดียวก็รู้แล้ว....คนเป็นร้อยที่นั่งว่างเยอะแยะ แต่นายกลับไปนั่งข้างเซสึนะ ฉันเห็นตอนแรกแกโดนผู้หญิงคนนึงลากไปคุยด้วย แกดันปฏิเสธ แหมสายตาปิ๊งปั๊งคิดว่าฉันดูไม่ออกรึไง?”
“นะ....นี่นาย!!!”เฟยหน้าแดงร้อนฉ่า มือไม้สั่นไปหมด
อิฟุยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“แต่เสียใจด้วยนะ.....เซสึนะน่ะของฉัน เป็น ‘เหยื่อ’ ของฉัน”คำพูดสองสามคำหลังดูเยือกเย็นชอบกล สายตาและรอยยิ้มนั้นเปลี่ยนไป
หมอนี่มันเป็นใครกัน!!
และทันใดนั้นเอง!!
ตึง !! ตึง !!
พื้นพิภพ ที่ยืนอยู่สั่นเครือราวกับหวาดกลัวอะไรบางอย่าง.........
เบื้องหน้าของสองคู่กัด........
ต้นไม้ขนาดมหึมาที่สามารถเดินได้ อายุเก่าแก่กว่าร้อยปี เดินอย่างเชื่องช้าแต่ทรงพลัง ใช้กิ่งก้านสาขาเปรียบเสมือนแขนขา อาละวาดปัดและสะบัดข้างหน้าข้างหลังอย่างรุนแรง
“เฮ้ย!! อะไรน่ะ!!”เฟยและอิฟุกระโดดออกไปคนละทางกัน
“Willow.....มนุษย์ต้นไม้ พลังมากมายมหาศาลยามถูกปลุกให้ตื่นจากนิทรา จะหลับลงอีกครายามถูกโค่นและกลับสู่พื้นดิน”เฟยกล่าวเรียบๆ ไล่ข้อมูลที่มีอยู่มากมายในหัวสมองออกมา
“ฮึ! เพราะแกนั่นแหละ ไปทำอีท่าไหนล่ะมันถึงตื่น......หาเรื่องเหนื่อยแล้วไงล่ะ กะว่าจะเดินไปธรรมดาๆแล้วเชียว ไอ้บ้าเอ๊ย!.....แว้ก!!!”อิฟุตะโกนด่าและไม่ได้สังเกตว่าส่วนขาของ Willow ได้ปัดมาบริเวณที่ยืนอยู่ จนถึงกับหน้าทิ่มพื้นไป.......
“แทนที่จะมายืนบ่น....สู้เอาเวลาหาทางโค่นมันดีกว่าม้าง? แข่งกันดีกว่าน่าว่าใครจะเป็นคนโค่นมันได้”
“เอาสิ!! ถ้าแกแพ้ห้ามมาขวางบทเลิฟซีนชั้นกะเซสึนะล่ะ แต่ถ้าแกชนะชั้นยอมให้แกหอมแก้มสุดที่รักชั้นทีนึงเลยก็ได้!!”อิฟุกล่าวพลางกระโดดหนีการโจมตีของต้นไม้ยักษ์ไปด้วย
“หา!! นายพูดออกมาได้ยังไง เซสึนะเค้าก็ไม่ได้ยินยอมด้วยซะหน่อย!! แล้วชั้นไม่เห็นว่าเซสึนะจะปฏิบัติกับนายแบบแฟนด้วย!!”เฟยพูดด้วยน้ำเสียงปนเกรี้ยวกราด รัวหมัดใส่ส่วนขาของ Willow ไม่ยั้ง
“อย่างนายจะไปรู้อะไร.....ชั้นกับเซสึนะน่ะเราเคยมีอะไรๆลึกซึ้งกว่าที่นายเห็นเยอะ!!”อิฟุพูดพร้อมปรากฏบางสิ่งบางอย่างในมือออกมา
ดาบญี่ปุ่นโบราณเล่มยาวปรากฏออกมาบนฝ่ามือของอิฟุ ทุกอย่างของมันเป็นสีดำ กระทั่งตัวดาบ
“นะ.....นั่นมัน!!”เฟยสบถออกมา ทั้งที่ขาและแขนยังอัดใส่ต้นไม้เดินได้
“คุโรซาเมะ”
ในตำนานเล่ากันว่า มีดาบเล่มหนึ่ง เป็นดาบที่ถูกตีขึ้นจากเขี้ยวเล็บของเทพปิศาจเฝ้าประตูนรก ทั้งด้ามดาบ ตัวดาบ ปกดาบเป็น “สีดำ”….
....และไม่มีใครที่สามารถใช้มันได้ ผู้ใช้จะถูกมันเข้าครอบงำ ทำลายสมอง ร่างกาย และจิตใจจนหมดสิ้น แล้วมันจะทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้า รวมถึงผู้เป็นเจ้าของ.....
มันถูกผลัดเปลี่ยนเจ้าของมามากมายนับพันนับหมื่น ไม่มีใครรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน และไม่รู้ว่ามีอยู่จริงแน่รึป่าว??
“ไม่มีทาง.....ดาบนั่นมีแค่ในตำนาน”
“มันก็อยู่ตรงหน้านายแล้วไง”
“แล้วทำไมนายถึงไม่ถูกมันครอบงำล่ะ?”
“มันเป็นแค่ดาบ......ตลกน่า...ชั้นไม่คิดว่าคนอย่างนายจะเชื่อตำนานนั่นหรอกนะ......”
“...........”เฟยมองบุรุษตรงหน้าที่เขาเคยสบประมาทเปลี่ยนไป แววตาในตอนนี้คาดเดาอารมณ์ไม่ออกจริงๆ
“ไม่เชื่อก็ดูนี่สิ”แก้ง!!
คมดาบดำสนิทฟาดลงที่ขาต้น
ดาบธรรมดา?
“นั่นสิ.......ของแค่นี้อาจจะปลอมมาก็ได้”เฟยจดจ้องมองทุกท่วงท่าในการฟาดฟันของอิฟุ
ธรรมดา......เป็นการใช้ดาบที่ธรรมดาจริงๆ ใครๆก็ใช้ได้
แต่ที่ข้องใจคือเรื่องของ คุโรซาเมะ......ดาบอาถรรพ์แบบนั้นคิดยังไงถึงได้ทำเลียนแบบขึ้นมา.......
“มัวแต่จ้องจับผิดชั้น....ระวังจะตายเอาล่ะ”
โครม!! กิ่งไม้ขนาดใหญ่ที่ต้น
เฟยถูกถมด้วยกองกิ่งไม้น้อยใหญ่ โดยที่เจ้าตัวดียังคงตวัดดาบทื่อๆป้องกันตัวเองไปมา
แกร๊ก! กึก กึก....
ตูม!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ท่อนไม้ที่เมื่อกี้ทับอยู่บนตัวของเฟย บัดนี้กระแทกเข้ากับส่วนที่เป็นใบหน้าของ Willow อย่างจัง!!
กิ่งไม้เล็กยาวแหลม ที่ดูเหมือนจะเป็นจมูกของมัน หักไปถึงโคน โพรงไม้สองโพรงที่เหมือนตาของมันชี้ตั้งเกรี้ยวกราด บ่งบอกว่า.....มันโกรธมาก (เพิ่งไปเสริมดั้งมานะยะ)
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
เสียงกรีดร้องแหลมสูงดังออกมาจากโพรงใหญ่ที่เหมือนปาก ร่างของมันทรุดลงกับพื้นดินแล้วแน่นิ่งไป นั่นทำให้เขารู้ว่า.....จุดอ่อนของเจ้าพวกนี้คือ “จมูก”
เฟยและอิฟุที่เอามือมาอุดหูไว้ค่อยๆย่องไปดู
“มันตายแล้ว”
“รู้ได้ยังไง”อิฟุเลิกคิ้วถามคนข้างๆ
ไม่นานนัก ช่องทางที่ต้นไม้ยักษ์ล้มลง ป้ายขนาดเล็กก็ปรากฏออกมา “ทางไปศาลเจ้า”
ทั้งสองเหลือกตามองป้ายด้วยความดีใจ เพียงแต่ไม่ได้แสดงออกมา
“ชั้นขอเป็นคนลงชื่อก่อนแกแล้วกัน”อิฟุวิ่งนำหน้าไป
ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง !!!!!
พี้นพสุธาสั่นสะเทือน!! เสียงกึกก้องดังไปทั่วป่าที่แสนเงียบสงัดนี้.......ราวกับช้างร้อยตัวก็ไม่ปาน
“นายนี่ไม่รู้อะไรเอาซะเล้ย~~”
“หมายความว่าไง”
“Willow น่ะ แท้จริงแล้วเป็นสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่มากกว่า 1 ตัวขึ้นไป แต่มันจะไม่ให้เรารู้ได้ว่ามันมีอยู่กี่ตัว เมื่อมันพบมนุษย์ หนึ่งตัวที่เสียสละก็จะออกไปต่อสู้กับมนุษย์เพื่อปกป้องพวกพ้องที่ซ่อนกายอยู่ เป็นการหยั่งเชิงศัตรู แต่หากมันพ่ายแพ้ต่อมนุษย์แล้ว.............”
ตึง!!!!
ทั้งสองค่อยๆหันหลังไปตามต้นเสียง.......แนวทางป้ายหลุมศพที่เรียวรายกันเป็นแนวยาว ค่อยๆปรากฏร่าง Willow อีกนับหลายสิบตัว
“มันก็จะกรีดร้องด้วยเสียงแหลมสูง.......เพื่อเรียกพวกพ้องมา ‘แก้แค้น’ ไงล่ะ”
อิฟุแทบอยากจะลงไปตายให้ได้เมื่อรู้ว่าต้องจัดการกับ
“ดูท่าจะออกไปไม่ได้นะ......ถ้าเราไม่จัดการกับเจ้าพวกนี้ซะก่อน”
“- -“พระเจ้า.......”
และแล้ว......สองสหาย(?)ก็ต้องต่อสู้กับ Willow ต่อปายยยย...............
“”””””””””””””””””””””””””””””””””””””
กลับมาแล้วค่า~~
ไปเที่ยวภูเกตมาสนุกมากๆเลย ไม่ได้เล่นเนตเลย แอบเล่นครั้งเดวมั้ง? ตอนนั้นคอมเม้นยังมีอยู่แค่นิดเดียวเอง
กลับมาดูเมื่อเช้า......โอ้โห~~ มายมานเยอะจาง
ขอบคุณมากนะคะ
ขอโทษจริงๆค่ะที่ไม่ได้บอกก่อน
ตอนนี้มะมีหวานแหววเลย ขออภัยด้วยค่า แต่ว่าอยากให้เห็นความลึกลับของเจ้าอิฟุ ผ่านความซวยของเฟย ฮ่าๆๆๆๆ
อาวละค่ะ อีกอาทิดเดวก้อจะเปิดเทอมแล้วเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆ
ครั้งนี้ก็จะขอคอมเม้นไม่มากไม่น้อย เพื่อเวลาในการคิดนิยายค่ะ ขอบคุณที่ให้ควมร่วมมือนะคะ
ไม่ต้องรีบหรอกค่ะ ไปเรื่อยๆ
ขอ 313 คอมเม้นค่ะ
ขอบคุณ(และขออภัยค่ะ)
ปล.อูยะจังคะ อีฟไม่โกรธหรอกค่ะ
ความคิดเห็น