มหัศจรรย์รักทะลุมิติ

ลำดับตอนที่ #9 : โทรุ-นานะ

   พวกผมออกเดินทางตั้งแต่เช้ามืด แต่ดูเหมือนกัสจะง่วงมากๆ เพราะเธอเดินโซซัดโซเซ \"ยัยบ๊อง เดินดีๆหน่อย\" ดั๊มเปอร์พูดกับกัส

\"ก็ง่วงนี่คะ\" กัสพูดอย่างงัวเงีย \"เอาน่าๆ รีบๆเดินเถอะ\" วอลเตอร์พูด พวกผมเดินได้ซักพัก \"ช่วยด้วย...ใครก็ได้..\" เสียงของผู้หญิงร้องให้

คนช่วย \"พวกเราไปดูเธอหน่อยดีกว่าไหม\" ผมพูดกับทุกคน \"พวกเราไม่มีเวลา\" ดั๊มเปอร์หันมาพูดกับผม \"ไปดูสักหน่อยจะเป็นไรละ\"

วอลเตอร์พูด \"ก็ได้ หน่อยเดียวพอนะ\" ดั๊มเปอร์พูดอย่างไม่พอใจ \"ฮือๆ...ใครก็ได้...ช่วยฉันที..\" เสียงของผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว \"ตามฉันมา\" ดั๊มเปอร์บอกทุกคน พวกเราทั้งห้าคน รีบเดินไปตามเสียงที่ได้ยิน \"นั้นไง!!\" มิวพูดขึ้นพร้อมกับชี้นิ้วไปที่ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่กำลังนอนจม

กองเลือด \"ช่วยฉันด้วยนะคะ..\" เธอมองมาที่พวกผม \"ฉันจะช่วยหล่อนเอง\" กัสพูด พร้อมกับนั่งลงข้างๆผู้หญิงคนนั้น ขณะที่กัสกำลังรักษาหล่อนอยู่นั้นเอง \"นานะ!!!\" เสียงของผู้ชายคนหนึ่ง ที่ดูเหมือนว่าจะเรียกผู้หญิงที่กัสกำลังรักษาเธออยู่ \"นานะ!! นานะเธอเป็นอะไร!!\"

\"เดี๋ยวก่อนสิคุณ\" ดั๊มเปอร์เข้าไปห้ามผู้ชายคนนั้นไว้ \"ถอยไป! ฉันจะเขาไปหาภรรยาของฉัน\" ผู้ชายคนนั้นจะเข้ามาหาผู้หญิงคนนี้ให้ได้

\"น้องสาวของผมกำลังรักษาหล่อนอยู่ เธอต้องปลอดภัยแน่ เพราะฉะนั้นสงบใจไว้หน่อย\" ผู้ชายคนนั้นเริ่มนิ่ง \"พี่คะ เอะอะอะไรกันคะ\"

กัสพูดขึ้น \"อ่าว รักษาเสร็จแล้วเหรอ\" \"ค่ะ เธอแค่เสียเลือดเยอะแค่นั้นเอง กัสให้เค้ากินยาที่กัสเอามาจากบ้านแล้วค่ะ\" \"อืม ดีมาก\"

\"ผมขอเข้าไปดูภรรยาของผมนะครับ\" ผู้ชายคนนั้นหน้าซีดเชียวแฮะ-*- \"เข้าไปสิ\" ดั๊มเปอร์หลีกทางให้ \"นานะ..นานะ ตื่นสินานะ\"

เขาเขย่าตัวเธอ \"โทรุเหรอ\" \"ใช่ฉันเอง\" เธอยิ้ม ให้ผู้ชายคนนั้นไม่นานก็หลับไปอีกครั้ง \"ต้องขอบคุณพวกคุณจริงๆนะครับ ถ้าไม่รังเกียจคืนนี้ไปพักที่บ้านผมนะครับ\" \"บ้านเธออยู่ที่ไหน\" วอลเตอร์พูด \"หมู่บ้านข้างหน้านี่เองครับ\" \"ก็ได้\" วอลเตอร์ตอบรับผู้ชายคนนั้น \"วอลเตอร์

เธอจะไปพักที่นั่นจริงๆเหรอ\" ดั๊มเปอร์ถามวอลเตอร์ \"จริง ยังไงพวกเราก็จะผ่านหมู่บ้านนั้นอยุ่แล้ว\" \"อืม งั้นตกลง เอ่อ..นายชื่อไรนะ\"

\"ผมชื่อ โทรุครับ\" \"อืม\" โทรุแบกภรรยาของเขาขึ้นและเดินนำหน้าพวกเราไปยังหมู่บ้านของเขา พวกผมมาถึงหมู่บ้านของโทรุแล้ว \"ที่นี้เป็นหมู่บ้านจริงๆเหรอ ทำไมฉันไม่เห็นใครเลย\" ดั๊มเปอร์พูดขึ้น \"อ๋อ...พวกเขาไปล่าสัตว์กันน่ะครับ\" โทรุตอบ \"ถึงแล้วล่ะครับ\" บ้านไม้หลังใหญ่

ภายในบ้านมีหลายห้องจนผมนึกสงสัย \"โทรุครับ พวกคุณอยุ่กันแค่2คนเหรอครับ\" \"ใช่ครับ พวกคุณนั่งพักกันตามสบายเลยนะครับ

ผมพานานะไปนอนที่เตียงก่อน\" หลังจากที่โทรุเดินหายไปแล้ว \"ฉันไม่ไว้ใจนายนี่จริงๆ\" ดั๊มเปอร์พูดขึ้นเบาๆ \"ทำไมละคะ\" \"ดูสิ นี่ก็เย็นแล้ว พวกชาวบ้านไม่น่าล่าสัตว์ในเวลานี้นะ\" \"อืม...ชักไม่ดีแล้วสิ\" วอลเตอร์พูด \"รอนานไหมครับ พวกคุณคงจะหิวแล้ว รอซักครู่นะครับผมจะยกกับข้าวมาให้\" โทรุเดินหายไปอีกครั้ง \"วอลเตอร์ คืนนี้เราจะพักกันที่นี้เหรอคะ\" มิวถาม \"ใช่แล้วล่ะ\" วอลเตอร์ตอบ แต่ดูเหมือนว่าเธอกำลัง

คิดอะไรอยู่ในใจ \"กับข้าวมาแล้วจ้า\" โทรุพูด พร้อมกับเดินมาทางพวกผม \"ว้าว!! น่ากินมากเลยครับ\" ผมพูดด้วยความหิว-*- \"เชิญเลยครับ ผมทำเองกับมือเลย\" พวกเรานั่งทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย แต่ดั๊มเปอร์ไม่ทาน เขากลับไปนอนที่ห้องซะงั้น \"อร่อยมากเลย\" มิวพูด

\"ทานเยอะๆสิครับ\" โทรุพูด \"ฉันขอไปเข้าห้องน้ำแปปนึงนะ\" กัสลุกขึ้น พร้อมกับเดินออกไป ขณะที่เรากำลังนั่งขึ้นอืด เพราะอิ่มมากๆ

อยู่นั้นเอง \"กรี๊ดดดดดดด!!\" เสียงของกัสดังมาจากหลังบ้าน \"กัส!!!\" ดั๊มเปอร์รีบวิ่งไปที่หลังบ้าน เพื่อไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับกัส พวกเราวิ่งตามดั๊มเปอร์ไป ปีศาจผู้หญิง ผมยาวหน้าตาน่าสยดสยองมีปีกสีดำ ปีศาจตัวนั้นจับกัสขึ้นไปอยู่บนฟ้า \"พี่คะ ช่วยหนูด้วย!!\" กัสร้องด้วยความกลัว ดั๊มเปอร์หยิบมีดทั้ง2อันที่พกติดตัวอยู่ตลอดขึ้นมา พร้อมกับกระโดดขึ้นไปหากัส หมายที่จะช่วยน้องสาวของตน \"ย้ากกกก!!!\" แคว่ก!!

\"กรี๊ดดดด!!!\" ไม่จริง!! ปีศาจตนนั้น ใช้เล็บอันแหลมของตน ข่วนเข้าที่หลังของดั๊มเปอร์ ตูม!!! ดั๊มเปอร์ตกลงมา \"พวกเธอไปดูดั๊มเปอร์ เร็วเข้า!!\" วอลเตอร์บอกผม \"ความหนาวเย็นของสายน้ำจงรวมตัวกัน แช่แข็งมารร้าย!!\" น้ำกำลังรวมตัวกันและกำลังแข็งตัว แช้ง! แช้ง!

โทรุกระโดดขึ้นไปทำลายน้ำแข็ง \"เธอทำไรน่ะ!!\" วอลเตอร์ทำหน้าดุใส่โทรุ \"ฮ่าฮ่าฮ่า!! ข้าและนานะเป็นสมุนของจ้าวปีศาจ พวกเจ้าติด

กับแล้ว\" โทรุหัวเราะพร้อมกับทำหน้าเย้ยใส่วอลเตอร์ \"ข้าขอนังนี่ไปก่อนละนะ\" \"พี่คะ ช่วยกัสด้วย!!\" กัสร้องออกมาสุดเสียง โทรุและนานะรีบบินพากัสไปที่ไหนซักแห่ง...