มหัศจรรย์รักทะลุมิติ

ลำดับตอนที่ #3 : จุดเริ่มต้น

   \"ป่ะเร ไปเกมเซนเตอร์กัน\" ผมชวนไอ้เร \"โทษที วันนี้ไม่ว่าง\" \"คนอย่างเมิงมีธุระกะเขาด้วยเรอะ\" \"เออดิ แม่เรียกตัวเว้ย\" \"เออๆ งั้นเราไปคนเดียวก็ได้\" ผมเดินไปเกมเซนเตอร์เล่นอยู่ประมาณ1ชม.ก็จะกลับบ้าน ผมเดินออกมาจากเกมเซนเตอร์ก็เจอกับมิวพอดี \"อ่าว ออฟหวัดดีจ้ะ\" \"หวัดดีจ้า เลิกเรียนแล้วเหรอ\" \"อืม เกมที่เรพูดเมื่อตอนเที่ยงตอนนี้อยู่กับออฟรึปล่าว\" \"อืมใช่ อยู่กับเรา\" \"มิวอยากเล่นอ่ะ สอนมิวเล่นหน่อยน๊าาา\" มิวอ้อนผม >< \"อืม ตามมาดิ\" ผมพามิวไปที่ห้องของผม พอเอาแผ่นใส่เครื่องเสร็จผมก็หยิบคู่มือมาอ่านทันที ต้องตั้งชื่อก่อนอ่ะ ผมตั้งชื่อตัวละคร \" ออฟ \" มิวก็ตั้งมั่ง \" มิว \" แต๊นแต่นแตนนน... ผมและมิวกำลังตื่นแต้น จู่ๆก็มีแสงสีขาวออกมาจากจอ ดูดผมและมิวเข้าไปข้างใน \"จ๊ากกกกกก!!!...\" \"กรี๊ดดดดด!!!...\" \"โอ๊ยย.. มิวครับ เป็นอะไรไหมครับ\" ผมรู้สึกตัวก็ถามอาการมิว \"ไม่เป็นไรค่ะ ว้าย!! ออฟที่นี้ที่ไหนคะ\" มิวพูดเสียงสั่น \"อ่าว ก็ห้องของผมไง\" \"แน่ใจเหรอ ลองมองดูสิคะ\" ผมมองดูรอบๆบริเวณ โอ้พระเจ้า!!! ที่นี้ที่ไหนเนี้ย จู่ๆก็มีเสียงประหลาด \"แต่นตะแล่นแต่นแต๊นนนน... สวัสดีผู้กล้าทั้ง2 ที่นี้คือหน้าทางเข้าหมู่บ้าน เป็นที่เริ่มต้นของการผจญภัย การผจญภัยที่แสนจะลำบาก ต้องต่อสู้กับโจรป่าและสัตว์ประหลาดทั้งหลาย ขอให้ผู้กล้าทั้ง2ปลอดภัยและเดินทางด้วยความระมัดระวัง แต่นตะแล่นแตนแต๊นนนน.....\"

   \"มิวครับ\" \"คะ\" \"ถ้ามันเป็นอย่างที่ผมคิดละก็...\" \"ออฟคิดว่าไงคะ\" \"เรา2คนโดนดูดเข้ามาในเกมน่ะครับ\" มิวเงียบ และกำลังครุ่นคิด \"ก็มีทางเป็นไปได้นะคะ\" ผมนั่งคิดว่าจะทำยังไงถึงจะออกไปได้ จู่ๆมิวก็มาสะกิดผม \"ป่ะ ออฟ\" \"ไปไหน?\" \"มิวคิดว่า ถ้าจะออกไปได้คงต้องเล่นเกมให้จบน่ะ\" \"ฉลาดมาก!!! งั้นเข้าไปในหมู่บ้านกันเถอะ\" \"ค่ะ\" ผมเข้ามาในหมู่บ้านแล้วแต่ก็ไม่รู้จะไปทางไหนต่อ \"ดูคู่มือสิออฟ\" \"เออใช่ เราถือมาด้วยนี่นา\" ผมกำลังอ่านคู่มือ \"เขาบอกให้ไปที่ไหนเหรอ\" \"อืม...บ้านชาวนาน่ะ\" \"งั้นป่ะ\" มิวเดินนำหน้าผม สงสัยเธออยากออกไปเร็วๆแฮะ \"เขาให้ไปทางไหนอ่ะออฟ\" \"เอ..เขาไม่มีแผนที่ให้ง่ะ บอกแต่ว่าต้องถามคนแถวนั้นเอา\" มิวฟังแล้วก็เดินไปหาคุณป้าที่กำลังซักผ้า \"คุณป้าคะ บ้านชาวนาอยู่ที่ไหนคะ\" \"อ๋อ ตรงไป แล้วก็เลี้ยวตรงหัวมุมจ๊ะ\" \"ขอบคุณมากค่ะ\" เธอยิ้มให้คุณป้าอย่างอ่อนโยน จนหนุ่มๆแถวนั้นหันมามองเธอตรึม \"ป่ะ มิวรีบไปกันเถอะ\" ผมจับมือเธอและรีบพาเธอเดินหนีจากสายตาของคนแถวนั้น \"ออฟ!!!\" \"ครับๆ\" \"เธอเดินเลยแล้ว\" \"อ่าวเหรอ โทษทีๆ\" \"แล้วปล่อยมือฉันได้ยัง\" \"เย้ย!! ขอโทษคร๊าบบ >.<\" มิวไม่สนคำขอโทษของผม เธอรีบเดินกลับไปที่บ้านของชาวนา มิว

โกรธผมแน่เยย \"ก๊อกๆ.. ขอโทษนะคะ มีใครอยู่ข้างในไหมคะ\" แอ๊ดดด.. \"มาหาใครเหรอคะ\" ผู้หญิงวัยประมาณรุ่นราวคราวเดียวกับผม

มองเธอดูดีๆแล้ว เธอคล้ายๆกับแม่ชียังไงยังงั้นเยย ออกมาเปิดประตู \"ออฟ เรามาหาใครง่ะ\" มิวหันมาถามผม ผมรีบเปิดหนังสือดู \"เรามาหานักฆ่าพี่ชายเธอน่ะ\" หล่อนเปลี่ยนสีหน้าทันที และกระซิบกับผมเบาๆ \"เข้ามาข้างในก่อน\" ผมและมิวเดินเข้าไปในบ้าน \"พวกคุณ มีธุระอะไรกับพี่ชายฉัน\" ธุระไรหว่า ผมเปิดหนังสือดูต่อ \"ได้ข่าวว่านักฆ่าและนักเวทย์กำลังจะเดินทางไปช่วยองค์หญิงที่ถูกปีศาจจับตัวไป เราสองคนก็จะไปช่วยองค์หญิงด้วย\" หล่อนเงียบ มิวเข้าไปคุยกับหล่อน \"ได้โปรดเถอะนะคะ ถ้าไม่รีบไปช่วยองค์หญิง เกรงว่าจะเกิดอันตรายกับองค์หญิง

นะคะ\" \"งั้นพวกเธอรอซักครู่\" โอ้โห!!! O_o มิวสุดยอด \"เธอเก่งจริงๆ\" ผมหันไปยิ้มให้มิว แต่มิวกลับหน้าบูดใส่ผม \"เป็นไรไปอ่ะ\" \"ออฟน่าจะรู้ดี\" สงสัยตอนที่ผมจับมือเจ้าหล่อนแน่ๆ-*- \"ขอโทษนะมิว เราไม่ได้ตั้งใจ\" \"ไม่ได้ตั้งใจ แต่ออฟจับเราแรงมากเลยนะ\" \"นั่นเป็นเพราะ...\" ไม่กล้าบอกง่ะ ว่าหึง-*- \"พวกเธอเหรอ ที่อยากพบฉัน\" เสียงผู้ชายที่ฟังแล้วทำให้รู้สึกขนลุกขนพองดังมาจากประตู ที่ผู้หญิงคนนั้นเข้าไป \"ใช่ พวกเราเอง\" ผมตอบผู้ชายคนนั้น ตึง! ตึง! ตึง! เสียงฝีเท้า ที่เหมือนกับจะทำให้แผ่นดินไหวได้ ผมเห็นผู้ชายร่างสูงใหญ่ และที่ข้างหลังเขา มีผู้หญิงคนนั้นเดินออกมาด้วย \"พวกเธอแน่ใจแล้วรึ ว่าจะไปช่วยองค์หญิงน่ะ\" \"แน่ใจครับ/ค่ะ\" ผมกับมิวตอบพร้อมกัน ^^ แอ๊ดดดด... ผมหันไปหาต้นเสียง ผมก็ได้เห็น คนๆหนึ่ง ใส่ผ้าคลุมสีน้ำตาลอ่อนเดินเข้ามา \"สวัสดีผู้กล้าทั้ง2\"