ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    มหัศจรรย์รักทะลุมิติ

    ลำดับตอนที่ #15 : องค์หญิง

    • อัปเดตล่าสุด 7 ต.ค. 48


       ดาบของผมกำลังจะโดนพลอยของจ้าวปีศาจ แต่ทว่าจ้าวปีศาจเอามือมาปิดไว้ทัน ทำให้ดาบของผมโดนมือของจ้าวปีศาจแทน \"อ๊ากก!!!\" \"ตอนนี้แหละ กัส มิว\" \"ค่ะ!!\" มิวยิงธนูไปที่จ้าวปีศาจ ฟิ้ว!! \"ธนูธรรมดาจงแปรเปลี่ยนเป็นธนูศักดิ์สิทธิ์\"

    ธนูธรรมดาที่มิวยิงไป เปลี่ยนเป็นธนูสีเงินมีแสงประกายระยิบระยับ \"สายน้ำบริสุทธิ์จงชำระล้างสิ่งชั่วร้าย!!\" ตูม!! \"อ๊าก!!!\" จ้าวปีศาจร้องเสียงดัง \"ตอนนี้ล่ะ ออฟ!!\" \"ตายซะเถอะ!!!\" ฉึก!! ดาบของผมโดนพลอยของจ้าวปีศาจ

    เปรี๊ยะ...เปรี๊ยะ..เพล้ง!!! \"อึก..\" ตึง!! จ้าวปีศาจล้มลง \"พวกเรารีบไปช่วยองค์หญิงกันเถอะ\" วอลเตอร์พูด \"ค่ะ/ครับ\" \"ฉันรอพวกเธอที่นี้นะคะ\" กัสพูด \"ตามใจ\" วอลเตอร์พูด พร้อมกับเดินนำหน้าพวกผมเข้าไปในห้องมืด ตึง! ตึง! ตึง!

    \"ประตูล็อคนิ\" ผมพูด \"ถอยไป\" วอลเตอร์ชูคฑาขึ้น โครม!! ประตูพังลง พวกผมเดินเข้าไปข้างในห้องนั่น \"พวกคุณเป็นใคร\" มีเสียงผู้หญิงดังขึ้น \"เธอคือองค์หญิงของเมืองซาราฮ่าใช่ไหม\" วอลเตอร์พูด \"ใช่แล้ว พวกคุณเป็นใคร\"

    \"พวกเรามาช่วยคุณกลับไปยังเมืองซาราฮ่า\" วอลเตอร์ยื่นมือเข้าไปหาองค์หญิง \"กลับเมืองของเราเถอะองค์หญิง\" องค์หญิงยอมไปแต่โดยดี พวกเราลงมาหากัส ผมเห็นกัสกำลังกอดร่างที่ไร้วิญญาณของดั๊มเปอร์ น้ำตาไหลมาจากเบ้าตาอย่างต่อเนื่อง

    \"พี่ดั๊มเปอร์...ทำไมต้องจากกัสไปเร็วขนาดนี้..ฮือ..\" วอลเตอร์เดินเข้าไปกอดกัส \"กัส พี่ดั๊มเปอร์น่ะถึงเวลาที่เค้าจะต้องไปรับใช้พระเจ้าแล้วล่ะ\" \"แต่...ถ้าพี่เค้าไปแล้วหนูจะอยู่กับใคร\" \"อยู่กับพี่ไงคะ\" วอลเตอร์ลูบหัวและมองหน้ากัสอย่างอ่อนโยน

    ครื้น..ครื้น.. \"แย่แล้ว!! ปราสาทกำลังจะพัง พวกเรารีบออกไปจากที่นี้เร็วเข้า!!\" ทุกคนรีบวิ่งไปข้างนอกกันหมด \"ออฟ!! เร็วเข้าสิ\" มิวพูด \"ผมคงทิ้งดั๊มเปอร์ไว้แบบนี้ไม่ได้\" ผมแบกดั๊มเปอร์ขึ้นหลัง และรีบวิ่งออกจากปราสาทให้เร็วที่สุด

    \"แฮ่ก..แฮ่ก..\" ตัวหนักจริงๆ -*- \"ขอบใจนะ\" กัสพูด \"ไม่เป็นไรครับ\" \"เอาศพของดั๊มเปอร์ไปฝังเถอะ\" วอลเตอร์พูด กัสเดินไปถอดสร้อยคอของดั๊มเปอร์ \"ฉันให้\" กัสยื่นสร้อยคอเส้นนั้นให้ผม \"ผมคงรับไว้ไม่ได้\" ผมส่ายหน้า \"ไม่เป็นไรหรอก..\"

    \"ครับ\" ผมรับไว้ ผมรีบขุดดิน และนำศพของดั๊มเปอร์มาฝังไว้ ผมสังเกตเห็นสีหน้าของวอลเตอร์ สีหน้าของเธอเหมือนกับจะร้องไห้ออกมาแต่ก็ต้องกลั้นเอาไว้ ส่วนกัสก็มีน้ำตาไหลออกมาตลอด \"กลับกันเถอะค่ะ\" มิวพูด พวกเราเดินมุ่งหน้า

    ไปยังเมืองซาราฮ่า...
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×