คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ....อัพแล้วค่า!!**-ยูซูฮาได้อีกค่ะตอนนี้
Chapter 8
“ชั้นรักนาย จุนซู”ตาเรียวเล็กมองริมฝีปากอิ่มที่ขยับอย่างเชื่องช้า มบหน้าคมนิ่งเรียบให้รู้ว่า จริงจังกับคำที่พูดไป จุนซูตกใจจนเสียศูนย์
“คุณหมอล้อเล่นใช่มั้ยฮะ…”ร่างเล็กย่นคิ้ว ถามกลับอย่างระวังระแวง ตาหวานเบิกกว้างอย่างตกใจเมื่อยูชอนมายืนประชิดตัวพร้อมแรงกอดรัดที่เอวคอด
“ชั้นพูดเรื่องจริง นายละ รักชั้นบ้างมั้ย”ร่างเล็กช้อนตามองดวงตาคม ตาหวานหลุบมองพื้นอย่างเขินอาย ในหัวมีแต่คำถามจากร่างสูงเต็มไปหมด
รักชั้นบ้างมั้ย
รักชั้นบ้างมั้ย
รักชั้นบ้างมั้ย
“จุนซู...”
“ผม...”ร่างเล็กยังคงก้มหน้างุด เขินจังเลย~ คุณหมอก็ บ้าๆๆ ไม่นานมือเรียวก็จับหน้าผากมน หน้าคมเลื่อนเข้ามาใกล้จนได้ไอลมหายใจอุ่น จุนซูหลับตาพริ้ม
“จุนซู...”
-คุณหมอก็!! จะเรียกทำไมล่ะฮะ จูบสิๆ- จุนซูยื่นหน้ารอ ปากบางยื่นรอจูบอ่อนหวาน
“คิมจุนซู!!!! ตื่นได้แล้ว!!!!”ยูชอนตีก้นเด็กขี้เซาแปะๆ ไม่รู้เจ้าตัวเล็กนอนฝันหวานอะไรถึงได้ยิ้มหวาน ยื่นปากจุ๊บๆเป็นตุเป็นตะ
“คุณหมอ!!!”ร่างเล็กสะดุ้ง ตาหวานเบิกกว้างชั่วครู่เมื่อเห็นคุณหมอหนุ่มก็รีบสานต่อความฝันอย่างรวดเร็ว
จุ๊บ~*
“โอ้ย ผมนึกว่าเป็นความฝันซะอีก!!”ร่างเล็กยกผ้าห่มขึ้นปิดหน้าแดงกล่ำ ร่างสูงที่ช็อคค้างเพราะโดนขโมยจุ๊บอ้าปากห้อยอย่างงงๆ
“คุณหมอเป็นอะไรไปฮะ”จุนซูมองหน้าคมที่ดูจะอึ้งไม่หาย ก่อนสติจะเรียบเรียงเรื่องราว
“เฮ้ย!!”จุนซูยกมือขึ้นปิดปาก ก่อนจะมุดตัวลงใต้ผ้าห่ม
‘ให้ตายสิ คิมจุนซู...เผลอคิสคุณหมอไปได้ยังงัยเนี่ย!!!’
“อ่ะ เอ่อ...รีบๆไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว จะได้กินข้าวไปโรงเรียน”ยูชอนตีร่างเล็กที่อยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาไม่ยอมเงยหน้าออกมา หน้าคมฉายแววลำบากใจ
“รับรู้หรือเปล่า”
“ฮะ”จุนซูงึมงำ ยูชอนพยักหน้า ก่อนร่างโปร่งจะยืนขึ้น
“เมื่อกี้นายฝันอะไรเหรอ”ปากอิ่มถามอย่างอดไม่ได้ ก็จุนซูเล่นพูดชื่อเขาแล้วมาจับเขาจุ๊บซะอย่างนั้น
“....ความลับฮะ”ร่างเล็กบ่นงุบงิบเป็นคำตอบ จนเมื่อร่างสูงเดินออกจาห้องพร้อมปิดประตูเรียบร้อย หน้าหวานจึงค่อยๆแง้มออกมาด้วยใบหน้าที่แดงพอๆกับมะเขือเทศ
*--*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*--*-*
~มีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกาย
ไม่ต้องนึกอาย เป็นลูกผู้ชายต้องกล้า
อย่าไปตะแบงในเมื่อเรี่ยวแรงโรยรา
ร่างกายไม่ไหว ก็ต้องอาศัยโด๊ปยา
มีคู่นอนอ่อนกว่า ต้องหายาบำรุง
มีเมียเด็ก ขาวๆเล็กๆบางๆ
ต้องคอยระวังเพราะชายต่างหวังใจมุ่ง
ได้เมียคราวหลาน ส่วนตัวผมนั้นคราวลุง
ต้องคอยห่วงใย เหมือนพวกป่าไม้หวงซุง
ไม่คอยชำเลืองเดี๋ยวเรื่องยุ่ง เพราะหนุ่มต่างมุ่งหมายปอง
* ผมได้เมียเด็ก ตามสเป็คต้องการ แต่น่ารำคาญ
เพราะมีพวกมาร คอยจ้อง
หนุ่มๆอิจฉา มันจ้องจะมาลิ้มลอง
อย่ามัวแต่เมา นั่งกินเหล้ายาดอง
ถ้าเผลอเรอไม่สอดส่อง เดี๋ยวพวกแมวมองคว้าไป
มีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็ค ใครโทรมา
อย่าเอาหูไปนา และอย่าเอาตาไปไร่
ได้เมียยังสาว โบราณกล่าวอย่าไว้ใจ
ควายไม่ล้อมคอก โบราณบอกจะเสียใจ
ถ้าถูกขโมยลักไป จะเอาควายไหนไถนา~*
“เพลงอะไรวะเนี่ย!!!??”ยูชอนโปะไข่ดาวบนจานที่มีขนมปัง ร่างสูงขมวดคิ้วเป็นโบว์เพราะยังสงสัยไม่หาย ไม่นานร่างเล็กก็เดินก้มหน้างุดมานั่งที่โต๊ะอาหารเงียบๆ จน...ผิดวิสัย
“....กินสิ”ปากอิ่มพูดขึ้นเมื่อจุนซูเอาแต่นั่งจ้องอาหาร หรือไม่ก็จิกมือตัวเองกับกางเกงนักเรียน
“เป็นอะไรหรือเปล่า”ร่างสูงล้างมือ ก่อนจะอังมันกับหน้าผากมนอย่างเป็นห่วง แต่สิ่งตอบรับคืออาการกระโดดหนีอย่างตกใจ
“คุณหมอทำอะไรฮะ ผมไม่ง่ายนะจะบอกให้!!!”ร่างเล็กเริ่มโวยวาย คว้าหมอนที่โวฟามากอดไว้อย่างหวงแหนในพรหมจารี
“ง่าย? อะไรง่ายวะ ชั้นแค่จะวัดไข้ให้นายแค่นั้นเอง”คุณหมอมองมือตัวเองอย่างไม่เข้าใจ ว่ามือตัวเองเล็บยาวไปทิ่มหน้าเจ้าตัวเล็กหรือยังไง
“ไม่รู้แหละ ...แล้วเมื่อกี้คุณหมอฟังเพลงอะไรฮะ อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะ”
“เพลงอะไร ชั้นแค่เปิดฟังเล่นๆ”
“ก็ไอ้เพลงมีเมียเด็กไรนั้นอ่ะ ขาวๆ เล็กๆ บางๆ มันหมายถึงผมชัดๆ แล้วแบบนี้จะว่าคุณหมอไม่มีเจตนาคิดไม่ซื่อกับผมได้ยังไงล่ะฮะ”จุนซูเถียง ร่างสูงได้แต่พ่นลมหายใจและส่งเสียงหึในลำคอ
“ขอโทษครับคุณหนูคิมจุนซู ไอ้ที่ว่าขาวๆน่ะ พอได้นะ แต่นายมันเล็กบางตรงไหนวะ อ้วนก็อ้วน แก้มเงี้ยะเป็นซาลาเปา”ไม่ว่าเปล่า มือเรียวของร่างสูงที่เดินมาในระยะประชิดก็บีบหมับที่แก้วนุ่ม
“โอย อ้วนตรงไหน ถ้าผมอ้วน คุณหมอก็คงเป็นพวกตาแก่พุงพลุ้ย”จุนซูต่อยที่ท้องไร้ไขมัน
“แต่จะว่าไป เพลงนั้นก็มีส่วนจริงนะ”ยูชอนทำท่านึก ร่างเล็กตบมือตัวเองดังแปะ
“เห็นมั้ย ผมพูดผิดที่ไหนเล่า!! คุณหมอนะ คิดจะ...พรากผู้เยาว์ใช่มั้ยล้ะ”
“เปล่าเลยไอ้ตัวเล็ก”มือเรียววางทาบบนหัวเล็ก จุนซูปัดแขนแกร่งแต่อีกฝ่ายก็ไม่สะทกสะท้าน จนคนหนักมองตาเขียว
“...”
“มันจริงที่ท่อนสุดท้าย - ถ้าถูกขโมยลักไป จะเอาควายไหนไถนา – ฮ่าๆๆๆ”ยูชอนบีบจมูกรั้นก่อนจะเดินหัวเราะอย่างสะใจ
“คุณหมอฮะ!! มาพูดกันให้รู้เรื่อง ผมไม่ใช่ควายนะ!!!!”จุนซูทิ้งหมอนก่อนจะเกาะชายเสื้อร่างสูงไม่ปล่อย ถ้าไม่ยอมคุยกันให้รู้เรื่องล่ะก็วันนี้ก็อย่าหวังว่าจะได้ไปโรงเรียน หรือ ไปทำงานกันเลย
“ไปกินอาหารเช้าได้แล้ว!!”มือเรียวดันหน้าผากมน
“ไม่เอา ผมดูเหมือนควายตรงไหนคุณหมอ ออกจะขาวหน้าฟัด อ้อ ยังไม่ได้เคลียร์...ผมอ้วนตรงไหนฮะ...ไขมันก็ไม่มีสักจุด”มือเรียวขีบตามร่างกายตัวเองเหมือนในโฆษณา ยูชอนหัวเราะร่วน
“โอเค ไม่อ้วน ไปกินอาหารเช้าได้แล้ว มิสบอดี้ฟร๊าน”ร่างสูงมองจุนซูที่ยืนหน้ายุ่ง
“อะไรอีก...”
“แล้วเรื่อง ควาย อ่ะ!!!”ร่างเล็กคาดคั้น ยูชอนถอนหายใจเฮือกกลุ้มใจกับเมียเด็กของตัวเองเหลือเกิน ร่างสูงย่อเข่าลงในระดับเสมอกัน ก่อนจะอธิบาย
“ที่บอกว่าจริง...หมายถึงว่า ถ้าขาดนายไป แล้วชั้นจะเอาแรงที่ไหนทำงานล่ะ”ยูชอนเห็นร่างเล็กนิ่งเงียบ ก็นึกไปเองว่าจุนซูคงจะเข้าใจความหมายของเขาแล้ว
“...งั้นก็แสดงว่า คุณหมอหมายความว่าตัวเองเป็นควายน่ะสิ”จุนซูทำหน้าซื่อจนคุณหมอชอนอย่างเอาหัวโขกขอบโต๊ะอาหารให้แตกซะ
“เออออ กินข้าวได้ยัง!!!!!!!!”
“ฮะ!!!!”จุนซูยิ้มกว้าง มองร่างสูงที่เดินเปะปะไปทำอาหารต่อ แอบหัวเราะอย่างมีความสุขที่แกล้งร่างสูงสำเร็จ แล้วก็นั่งกินไปมองแผ่นหลังกว้างไป...
-ที่พูดมาน่ะ หมายความว่า คุณหมอขาดผมไม่ได้ใช่มั้ยล้า...เอาเหอะนะ ผมยอมเป็นควายให้คุณหมอก็ได้นะ ฮิฮิ-
*--*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
“นี้ๆ แองเจิลคิม รู้มั้ยทำไมวันนี้ คุณหนูจุนซูถึงอารมณ์ดีผิดปกติ”ชินดงถามร่างบางที่นั่งหน้าหวานให้เป็นอาหารทางสายตาแก่หนุ่มๆในห้อง แจจุงมองร่างเล็กที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ผิดกับเมื่อวาน หน้าหวานส่ายไปมา
“ไม่รู้สิ”ปากบางตอบ แล้วก็ต้องมึนเมื่อสองสหายซี้กวักมือเรียกเขาเหมือนมีความลับ
“ถามเลย~”
“อ่า ไม่ดีมั้ง”แจจุงปฏิเสธ เพราะกลัวถามแล้วจุนซูจะโมโหเอาเปล่าๆ
“เอาน่าจุนซูไม่ว่าอะไรหรอก มันเทิดทูนแองเจิลคิมจะตาย”ฮยอกแจเสริม ตาหวานมองจุนซูอีกครั้งอย่างกล้าๆกลัวๆ...อันที่จริงเขาเองก็อยากรู้เหมือนกัน
“จุนซู...”
“หืมม”ร่างเล็กคำรามในลำคอติดจะรำคาญ แจจุงมองหน้าสองซี้อย่างขอความเห็น
“เอ่อ จุนซู”
“อะไร!!!! อ่า มีอะไรหรอฮะเจ้านาย”จันซูรีบเปลี่ยนท่าที ทำเอาร่างบางถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“เมื่อคืน หมอชอนกลับบ้านแล้วใช่มั้ย?”
หงึกหงักหงึกหงัก
“ใช่ฮะ^^”ร่างเล็กตอบ แจจุงพยักหน้าพอจะเข้าใจสาเหตุของอารมณ์ดีดีได้ลางๆ
“มิน่าล่ะ วันนี้จุนซูดูมีความสุขม๊ากมาก”
“ช่ายๆๆ เอ๊ะ!! ไม่เกี่ยวกับคุณหมอซะหน่อยฮะ!!”
“ชั้นยังไม่ได้พูดอะไรเลยน่า~”แจจุงแซว เมื่อเห็นร่างเล็กร้อนเนื้อร้อนตัว
“เจ้านายอ่ะ!!”
“อิอิ ว่าแต่ คุณหมอทำอะไรให้จุนซูอารมณ์ดีเหรอ”
“เปล่าสักหน่อย คุณหมอน่ะเหรอ มีแต่จะทำให้อารมณ์เสียน่ะสิ มาว่าผมอ้วน ผมออกจะน่ารักน่าฟัดใช่มั้ยฮะ?”ร่างเล็กมองแจจุงอย่างขอความเห็น แต่กลับมีประกายวิ้งๆอย่างรอคอยคำตอบที่ถูกใจในดวงตา
“ใช่จ้า”
“ตรงไหนวะ”สองซี้แอบกระซิบกระสาบ จนได้รับค้อนวงใหญ่จากคนถาม
“แน่นอน จุนซูสุดยอด!!”ทั้งคู่นิ้วโป้งยืนยัน ท่าทางกระตือรือร้นจนรู้ว่าเสแสร้ง จุนซูนั่งหน้าหงิก แจจุงหัวเราะจนท้องแข็ง
“งั้นอย่าพูดถึงคุณหมอดีกว่า...ลืมเขาไปซะเนอะ จุนซูอย่าอารมณ์เสียเลยนะ”แจจุงส่งยิ้มหวานให้ร่างเล็ก ก่อนจะสนใจหนังสือตรงหน้าต่อ
“นี้เจ้านาย ถ้าเจ้านายขาดใครสักคนนึงไม่ได้ หมายความว่าเจ้านาย เอ่อ รักเค้า ชอบเค้า อยากได้เขาเป็นแฟนหรือเปล่า??~”แจจุงขมวดคิ้ว ก่อนจะยกมือให้ร่างเล็กพูดช้าๆ
“ขาดใครไม่ได้เหรอจุนซู”ปากอิ่มทวน หน้าเรียวเล็กพยักขึ้นลงหงึกหงัก แจจุงใช้ความคิด อาการนี้ของเขาคงเกิดกับใครไม่ได้ถ้าไม่ใช่ชองยุนโฮคุณพ่อสุดที่รัก
“บางทีก็อาจจะใช้นะ เพราะถ้าเรารักใคร ชอบใคร เราก็ต้องอยากอยู่ข้างๆเขา อยากให้เขาอยู่ข้างๆ ก็เป็นธรรมดาไม่ใช่เหรอ”
“แล้ว...อยากเป็นแฟนมั้ย”จุนซูที่ยิ้มแป้นไปแล้วถามต่อ แจจุงส่ายหน้า
“ไม่จำเป็นหรอก บางทีอาจจะแค่ขออยู่ข้างๆเขาก็พอ ไม่จำเป็นต้องเป็นแฟนหรอก”
“จริงเหรอ..”หน้าเล็กสลดไปทันตา แจจุงเอียงคอมองหน้าหวานอย่างไม่เข้าใจ
“ทำไมจุนซูดูผิดหวังจัง”แจจุงถาม
“ไม่มีอะไรหรอกฮะ”จุนซูหันหน้าหนี ตาหวานมองหน้าต่างที่ฉายภาพท้องฟ้าที่มีก้อนเมฆประดับคล้ายภาพวาด
-เชื่อเลยว่าคุณหมอต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ ก็ถ้าชอบ ทำไมไม่ขอเราเป็นแฟนสะเลยเล่า!!-
เฮ้อคิมจุนซูลืมไปหรือเปล่า ว่าตัวเองเพิ่งบอกเขาไปเอง ว่า...ชอบเค้าเหมือน พ่อ น่ะ
Oh~ [papa] I love you~-*
*--*-*-*-*-*-*-*-*---*
“ไอ้ยุน”
“อะไร?”
“ตอนเมิงชอบแจจุง เมิงคิดอะไรอยู่วะ”ยูชอนนั่งทำหน้าเหมือนคนจิตตกโลกจะแตก ยุนโฮวางรายงานคนไข้ ก่อนจะถอดแว่นกรอบเข้มคุยกับเพื่อสนิทในท้วงท่าสบายๆแต่ยังคงความสง่า
“รัก”
“ขอรายละเอียด”ยุนโฮอยากจะต่อยหน้าอยากรุ้ของเพื่อน...เมื่อตอนเรียนไม่เห็นมันนั่งตั้งใจฟังอาจารย์แบบนี้เลย
“เรื่อง??”
“อายุ!”
“ตอนนั้นไม่ได้สนใจ”ยุนโฮตอบอย่างไม่สนใจจริงๆ จนคนฟังชักหงุดหงิด
“ไม่ได้คิดเลย!”
“เออ ไม่ได้คิด คิดแต่ แจจุง”
“...แล้วชีวิตเขาล่ะ บางทีถ้าแจจุงโตไปอาจจะเจอคนที่ดีกว่าเรา”
“ก็ไม่ได้ต้องการให้เค้าไปเจอใคร”
“...เห็นแก่ตัว”ยูชอนไม่ลังเลที่จะด่า รู้สึกใจชื่นที่ตัวเองก็ยังนิสัยดีกว่าเพื่อน
“...ถ้าคิดจะรักใคร ก็อย่าปอด”ยุนโฮยกยิ้ม รู้อาการกลุ้มของเพื่อนอย่างหมดไส้หมดพุง สาเหตุก็คงเป็นลิงแก้มแดงที่ตามแจจุงเป็นแม่นมอยู่ที่โรงเรียน
“แล้วถ้าเขาชอบเราเหมือนพ่ออ่ะ”
“ก็เปลี่ยนสะสิ เด็กก็คือเด็ก บางทีอาจจะยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองรู้สึกยังไง”
“งั้นแจจุงก็อาจจะยังไม่ได้รักเมิงใช่มั้ย??!!”ยูชอนเลิกคิ้ว
“อยากกิน หัวแหวน หรือ ตรารองเท้าดี”
“ไม่อ่ะ กุไม่ได้คลั่งหัวนมแจจุงเหมือนเมิงแล้วกัน”ยูชอนยิ้มกว้างก่อนจะตบไหล่หนาอย่างขอบคุณที่ให้คำปรึกษา ก่อนจะเดินฮัมเพลงออกไปอย่างมีความสุข
“อย่าให้กุรู้ว่าอีกไม่นานเมิงจะคลั่งจุนซูแล้วกัน ไอ้คุณชายชอน”
“เออ กุลืมไป มีเพลงให้เมิงฟัง”ยูชอนวางแผ่นซีดีลงบนโต๊ะเพื่อนรัก ก่อนจะเดินตัวปลิวจากไป
“อะไรวะ...”
-เพลง มีเมียเด็ก –พรศักดิ์ ส่องแสง-
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
~ The loneliness of nights alone, the search for strength to carry on
My every hope has seemed to die, my eyes had no more tears to cry
Then like the sun shining up above, you surrounded me with your endless love
Coz all the things I couldn't see are now so clear to me
~มีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกาย
ไม่ต้องนึกอาย เป็นลูกผู้ชายต้องกล้า
อย่าไปตะแบงในเมื่อเรี่ยวแรงโรยรา
ร่างกายไม่ไหว ก็ต้องอาศัยโด๊ปยา
มีคู่นอนอ่อนกว่า ต้องหายาบำรุง
“You are my everything, nothing your love won't bring My life is yours alone, the only love I've ever known”
ผมได้เมียเด็ก ตามสเป็คต้องการ แต่น่ารำคาญ
เพราะมีพวกมาร คอยจ้อง
หนุ่มๆอิจฉา มันจ้องจะมาลิ้มลอง
“Your spirit pulls me through when nothing else will do Every night I pray on bended knee”
อย่ามัวแต่เมา นั่งกินเหล้ายาดอง
“That you will always be ถ้าเผลอเรอไม่สอดส่อง เย้ย!!!!! คุณหมอ ปิดเพลงเดี๋ยวนะฮะ!!!!!!!!!”จุนซูปาปากกาจากกองการบ้านอย่างหงุดหงิด หลังจากร้องเพลงผิดๆถูกๆ ร่างโปร่งที่ง่วนกับการทำอาหารเย็นโบกมือไปมาว่าฟังไม่รู้เรื่อง
“เบาเสียงเพลงหน่อย!!!!”
“อะไรนะ?!”ยูชอนเอียงคอ ร่างเล็กที่อดรนทนไม่ไหวต้องลุกพรึบมาปิดเสียงพรศักดิ์ ส่องแสง
“คุณหมอเปิดเพลงอะไรเสียงดังลั่นบ้าน แถมแปลกอีกต่างหาก ฟังนี้ดีกว่า”จุนซูยัดสายหูฟังผ่านไรผมยาว ร่างโปร่งเบ้หน้า
“เพลงเก่าแบบนี้ใครจะไปฟัง!”
“แล้วไอ้มีเมียเด็กมันไม่เก่าหรือไงฮะ”
“ของแบบนี้มันเร้าใจที่ความหมาย”หน้าคมยักคิ้วหลิ่วตา
“นี้แสดงว่าคุณหมอยังไม่เลิกเรื่องที่จะพรากพรหมจารีของผมใช่ม๊าย?”
“ไม่รู้สิ”ปากอิ่มตอบลอยหน้าลอยตา ทิ้งให้จุนซูยืนกอดตัวเองฉับ
บ้า!! ผมยังไม่พร้อมเลยอ่ะ!!!
ไม่พร้อม ไม่ได้แปลว่าจะไม่ยอมนะฮะ...ฮิฮิ
*--------------------------------
talk~*
บางคนบอกว่า ไอ้ส้มมีใหม่แล้วลืมเก่า 555+
คือเรื่องของเรื่อง มันงอลเฟร้ย 55+
คราวนี้นะ เม้นไม่ถึง 235 -240 ไม่อัพจิงๆดั้วววว
[จิงอ้ะ!!!] 55+
ตอนนี้ยูซูทั้งหมด ใครชอบยูซูก้อดีจัยกันปัย ใครชอบยุนแจ อาจบอกว่า "มาหลอกให้กุรอ"
แต่แบบน้า ตอนนี้ชอบมั่กกๆๆๆๆๆ โดยส่วนตัว เพราะมีไอ้ชอนอยุ่หรือเปล่า อันนี้ไม่แน่ใจ 555+
ยังไงขอเม้นเยอะๆให้ชื่นจัยหน่อยน้าคะ จุ๊บ
ความคิดเห็น