[TVXQ FIC]........Born to Be.......[YunJae][YuSoo][KiHae]

ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 8

Fiction : Born to Be# 8
Pairing : YunhoXJaejoong, YuchunXJunsoo, KibumXDonghae
Author: Deumbeui
Author’s note: "จูบแรกของมึงร้อนแรงไหมวะ? "
Warning : NC-15 (ประมาณครึ่งย่อหน้า)


"เชี่ย แกเป็นไรเนี่ย? เห้ย แจจุง!"เจ้าของร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาเอ่ยทักเพื่อนด้วยความเป็นห่วงอย่าง สุดใจพลางเอาขายาวของตนเขี่ยเข้าที่หน้าแข้งของคนที่นอนตายเป็นศพอยู่หน้า พรมห้องรับแขกแรงๆทีหนึ่งก่อนจะเดินข้ามไปอย่างไม่ยี่หระ

"เห้ยจุนซู แจจุงมันเป็นไรวะ?"ชางมินเปลี่ยนไปถามเพื่อนสาวอีกคนเมื่อไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้จากซากคนที่นอนคว่ำหน้าตรงหน้า

"…….."

เอ้า เอ้า เอ้า เอาเข้าไป เป็นใบ้กันไปหมดแล้วรึยังไงเนี่ย!

คนนึงก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาจูบพื้นไม่สนใจโลกภายนอก ทำตัวอาลัยตายอยากเหมือนโลกแหลกสลายไปแล้วตรงหน้า..ส่วนอีกคนนี่ก็ตรงข้าม สุดขั้ว หน้าตาดูยิ้มแย้มมีความสุข แก้มที่กลมอยู่แล้วเหมือนจะพองขึ้นสามเท่าตัว..และดูนั่น ยิ้มให้ได้แม้กระทั่งแจกัน ประสาทไปแล้วรึเปล่าเนี่ย!!!!??? - -*


"จุนซู..."ศพที่นอกเกลือกกลิ้งอยู่บนพื้นผงกหน้าขึ้นมาพลางเรียกเสียงแผ่ว เบาเสียจนชางมินคิดว่าปรอทเสียงของแจจุงแตกไปแล้วหรืออย่างไรกัน...ปกติ เสียงดังแทบทะลุฝ้าเพดาน..วันนี้เหลือเพียงเสียงกระซิบมดซะอย่างนั้นน่ะ..

"หืม?? มีอะไรหรอแจจุง? "ไอ้นี่ก็อีกคน เด็กหนุ่มอดเหวอไม่ได้กับท่าทีที่ประหลาดของทั้งคู่ในวันนี้..ปากขอบยางอัน มีเสน่ห์ถึงกับอ้าปิดไม่มิดกันเลยทีเดียว...เสียงหวานเลี่ยนหูกับท่าทาง เลื่อนลอยของเซียมันคืออะไรวะนั่น!!!..ขนลุกโคดดดดด!!!!

"จำเรื่องการแข่งได้ใช่ไหม? "


‘กูไม่ได้ความจำเสื่อมนะไอ้ควาย!!’

นั่นเป็นสิ่งที่ชางมินคาดว่าจะได้ยินจากปากของเซีย และเชื่อด้วยว่าข้าวของที่เจ้าตัวน่าจะหามาเขวี้ยงได้จากสิ่งที่อยู่ใกล้ๆ มือตรงนั้นต้องลอยข้ามห้องมาด้วยอย่างแน่นอน...แต่แล้วผลกลับตรงข้าม...


"จำได้สิ ทำไมฉันจะจำไม่ได้ล่ะ มันอีกตั้งเดือนหน้า เธออย่าเพิ่งคิดมากเลยนะ"เสียงหวานเลี่ยนและสรรพนามอันไพเราะแปลกหูชวนคลื่น กระเพาะยังคงดังอย่างต่อเนื่อง...มือป้อมจับดอกไม้ในแจกันขึ้นมาดม...พูดไป ยิ้มไป...

ได้ข่าวว่าดอกไม้นั้นมันอยู่ในแจกันมากกว่าสามเดือนแล้วนะ!

ทั้งแห้งทั้งเหี่ยวทั้งเน่าทั้งเหม็น..มันยังเอามาดมได้ไงเนี่ย!!!!!



"อีกสองอาทิตย์หน้า ไม่ใช่เดือนหน้า"

เอ๊ะ..กลายเป็นแจจุงไปแล้วเรอะ? ที่ความจำสั้น..


"แหม มุขตลกมากเลยแจจุง แต่ฉันว่าเธออย่าเอามาเล่นเพื่อทำให้ตัวเองเครียดเปล่าๆเลยน่ะ"เซียหันมาโบก ครีบโลมาไปมาเหมือนนางงามจักรวาลก็ไม่ปานพลางทำท่าทางหัวเราะคิกคักและทำ หน้าเห็นใจแจจุงเสียเต็มประดา..


ใครก็ได้เอามีดมาปักคอชางมินคนหล่อคนนี้แรงๆสักสามที แล้วแถมด้วยตบอีกสักฉาดเพื่อบอกเขาให้แน่ใจว่าจุนซูเวอร์ชั่นมิสยูนิเวิสตรง หน้านี้เป็นเรื่องจริงไม่ใช่ความฝัน!



"ฉันไม่ได้เล่นมุข... "

"ฉันจะถอนตัว"



ฟุบ!!!!!


ดอกไม้ที่เซียถือดมอยู่ร่วงหล่นจากมือทันทีเมื่อได้ยินประโยคอันไม่คาดคิด นั่น..สีหน้านางงามเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นโลมายักษ์ที่พ่นไฟได้ทันที...

"ให้กูจูบกับแมลงสาบเลยดีกว่าถ้าจะทำแบบนั้นน่ะ!! "


นี่สิ คิม จุนซู ตัวจริง!


"สัด!!! อีกสองอาทิตย์หน้าเขาจะเริ่มรอบคัดเลือก! แล้วเรายังคิดกันไม่ออกเลยว่าจะทำไง มึงจะให้กูแก้ผ้าเปลือยนมขึ้นชกงั้นเรอะ!!?? "

"ไม่มีใครเขาดูออกหรอกน่ะ...ชกๆไปเหอะ! "

"ไอเชี่ย!!"โอ้โห ตอบแบบไม่หยุดคิด ควายย ถึงกูจะนมแบน แต่กูก็ยังมีนะเว้ย!!! ใจคอจะให้เพื่อนแก้ผ้าขึ้นชกกับผู้ชายไม่รู้ต่อกี่ยกเนี่ยนะ!!??

คิม จุนซู มึงเลวไปแล้ว!!!!


"เดี๋ยวสิ..แล้วไอ้หมอนั่นล่ะ? ช่วยอะไรเธอไม่ได้เลยหรอ? "ชางมินหมายถึง คิม คิบอม ที่เป็นตัวต้นเหตุที่เขาต้องไปตัดผมกับทงเฮ และเซียได้ทรงผมเห็ดกลับมาแทน..

"ไปตายห่าที่ไหนสักแห่งแล้วล่ะมั้ง ควาย เป็นกิ๊กกะทงเฮตั้งแต่แรกก็ไม่บอก ปล่อยให้กูมีความหวังตั้งนาน มันไม่ช่วยกูหรอกชางมิน...อีกอย่างมันจะทำไรได้วะ? เห๊อะ!!"

"ไม่รู้ล่ะ ยังไงมึงก็ห้ามถอนตัวเด็ดขาด กูบอกได้แค่นี้! "

"งั้นให้กูทำไง!!! "ไอ้โลมานี่ก็แว๊ดขึ้นมาขัดอยู่ได้..ช่วยก็ไม่ช่วย..เดี๋ยวปั๊ดย่างกินซะนี่!!

"ไม่รู้ๆๆๆ!!! ยังไงก็ไม่ได้!!!! กูอุตส่าห์คืบหน้าขึ้นอีกนิดนึงแล้ว ถ้ามึงถอนตัวตอนนี้ก็จบเห่กันพอดี จูบเดียวมันไม่พอหรอกนะ!!! "


ป้าดดดดดด นั่นไงล่ะ โผล่หางออกมาจนได้...เหตุผลที่มันดูเป็นเดือดเป็นร้อนมากมายขนาดนี้!!!

ห่วงแต่ผลประโยชน์ตัวเอง นี่มันเพื่อนกูแน่รึเปล่าเนี่ย!!!!??


แต่เอ๊ะ เดี๋ยวนะ!? มันบอกว่าไรนะ? อะไรจูบเดียวๆๆ?????????



"จูบ? "

"...เอ่อ"

"มึงพูดว่าอะไรนะ จุนซู? กูได้ยินไม่ค่อยชัด..."ถึงตรงนี้แจจุงถึงขั้นแงะตัวเองออกจากพรมหนาที่เอา หน้าไปซุกกับมันนานเป็นชั่วโมงกระเถิบเข้าใกล้เซียเพื่อให้ได้ยินชัดชัดว่า ประโยคเมื่อกี๊ เขาไม่ได้หูฝาดไป..

"กูกับยูชอน เรามีจูบแรกกันแล้วโอเคปะ? "

"......."

"ดังนั้นอย่างที่มึงน่าจะเข้าใจ...กูอุตส่าห์เข้าใกล้มาอีกระดับหนึ่งแล้วจะ ให้กูถอนตัวง่ายๆเนี่ย มันก็คงไม่ดีเท่าไรมั้ง...กว่ากูจะฝ่าฟันอุปสรรคขวากหนามจากลิขิตของฟ้ามา ได้เนี่ย มันยากลำบากแค่ไหน มึงน่าจะรู้ดีนะ.. "

ไหนกว่าจะปลอมตัวเข้ามา

ไหนกว่าจะตีสนิท

ไหนกว่าจะหาเวลาอยู่เพียงลำพังได้…และโดนขัดฉากเอนซีไปเนี่ย!!! มันแค้นนะโว้ย!!!



พรึบ!!

แจจุงดีดตัวเองจากพื้นทันทีก่อนจะหันหลังเดินมุ่งหน้าไปทางประตูอย่างรวดเร็ว



"แจจุง นั่นจะไปไหนน่ะ!?? "

"ฉันจะไปหาไอ้หมอคิบอมนั่น"แจจุงหันมาตอบชางมินพลางปรายตาไปทางเซียและพูดเสียงดังฟังชัด..

"โดน ไอ้โลมาล้ำหน้าไปขนาดนี้..ฉันจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด ต่อให้ไอ้หมอนั่นไม่ยอมช่วย..และฉันต้องตัดหน้าอกสองข้างเพื่อเปลือยอกขึ้น ชกแล้วล่ะก็ ฉันก็จะทำ!!!! "


........
........................


"คนไข้หมดแล้วใช่ไหมครับ? "ชายหนุ่มร่างสูงในชุดกาวน์สูทสีขาวภูมิฐานเอ่ยกับประชาสัมพันธ์ของคลีนิค ผ่านทางช่องเล็กๆที่เชื่อมผ่านระหว่างห้องสองห้อง สองมือใหญ่พลิกหน้ากระดาษในแฟ้มตรงหน้าไปมา..ตาคมมองลอดแว่นตากรอบ สี่เหลี่ยมอย่างขะมักเขม้น...

"ค่ะ..หมอจะให้ดิฉันปิดคลีนิคเลยรึเปล่าคะ?"เสียงของพนักงานประชาสัมพันธ์ตอบลอดช่องว่างนั้นมา..

"ปิดเลยก็ได้ครับ แล้วเดี๋ยวคุณจีเฮกลับไปก่อนได้เลยนะครับ ผมขอเคลียร์ประวัติคนไข้ต่ออีกหน่อยก่อนกลับ"

"ค่ะ งั้นดิฉันจะทิ้งกุญแจไว้ให้นะคะ"หญิงสาวกล่าวพลางวางกุญแจไว้ในลิ้นชักบนสุด ด้านขวาก่อนจะจัดการเอกสารต่างๆให้เข้าที่เข้าทางเรียบร้อย..กล่าวลาอีก ครั้งและเปิดประตูทางด้านหน้าคลีนิคออกไป..

ผ่านไปไม่ถึงสองนาที ประตูด้านหน้าคลีนิคถูกเปิดออกอีกครั้ง..เสียงย่ำเท้าดังก้องสะท้อนเข้ามา ทางประตูห้องทำงานของคิบอมและมันก็ถูกเปิดออกด้วยแรงไม่เบานัก..

"ลืมอะไรหรอครับ? คุณจีเฮ"ชายหนุ่มถามพลางไม่ละหน้าออกจากกองเอกสารประวัติคนไข้..


"ฉันมาขอใบรับรองแพทย์"


คิบอมเงยหน้าขึ้นมองลอดแว่นไปที่ผู้บุกรุกเล็กน้อยก่อนจะก้มลงทำงานต่อ

"คลีนิคปิดแล้ว"

"นี่! นายสัญญากับฉันไปแล้วนะว่าจะช่วยน่ะ!"

"เรื่องของทงเฮน่ะ ฉันแทบไม่ต้องอาศัยความช่วยเหลือจากเธอด้วยซ้ำ ดังนั้นฉันไม่เห็นว่าฉันจำเป็นต้องทำอะไรที่เธอขอหรอกนะ"

"นายคิดว่าสวยๆอย่างทงเฮจะมีคนจีบแค่นายคนเดียวรึไง? "


ปากกาในมือของคิบอมหยุดเขียนทันที


"ถ้าเพียงแต่นายออกใบรับรองแพทย์ให้ฉัน ฉันจะช่วยนายเขี่ยคู่แข่งนายทิ้ง ว่าไง? ตกลงไหม? "

"ผมคิดว่า ผมสามารถทำอะไรๆให้เป็นไปตามต้องการได้ด้วยฝีมือตัวเองนะ"


ไอ้หมอนี่...คิดว่าแม่งหล่อแล้วจะชนะใจทงเฮได้ด้วยตัวเองเรอะ!!!

ชักจะมั่นใจมากไปแล้วนะ!!!

คิดว่าฉันมีไม้เด็ดแค่นี้รึไง!!?

คิดผิดแล้วล่ะ ไอ้หมอขี้เก๊ก!!!!!!!!!!!


"ถ้าคิดว่าแน่ว่าซีวอน ดาราดังทะลุจอทุกช่องและเป็นคนที่ทุกค่ายเพลงกำลังต้องการตัวเขาล่ะ ก็..ตามใจ!"หนอยแน่ะ คิดว่าแน่ก็ให้มันรู้ไปสิ..เห๊อะ!!! หญิงสาวพูดทิ้งท้ายไว้ให้อีกคนได้คิดพลางหันหลังกลับ...แต่ยังก้าวไม่ถึง หนึ่งก้าวดี เสียงลากขาเก้าอี้ก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงเรียกยั้งไว้ของอีกคน..


"จริงๆก็ไม่อยากจะพูดหรอกนะว่าฉันค่อนข้างมั่นใจอยู่ว่าฉันแน่กว่าหมอนั่น..แต่เอาเถอะ ถ้าอยากให้ช่วยฉันก็จะช่วย.. "

ควายเหอะ! ชีวิตนี้กูจะเจอแต่คนวางฟอร์มตลอดใช่ไหมวะ? - -*



"ว่าแต่จะให้ฉันออกใบรับรองแพทย์เรื่องอะไรล่ะ? "



.
.



"โรคแพ้นวม? "

"ใช่ คู่ซ้อมหน้าหวานของนายเพิ่งจะมายื่นใบรับรองแพทย์เมื่อเช้านี้ เพื่อยื่นให้กรรมการยกเว้นให้ใส่เสื้อขึ้นชกได้เนื่องจากเป็นโรคแพ้นวม ง่าย"ชินดงประธานชมรมยื่นเอกสารทางการแพทย์ของแจจุงให้กับยุนโฮที่ยื่นมือไป รับอย่างงงงวย…

มี่โรคแบบนี้ในโลกนี้ด้วยหรอวะ?


"เห้อ ฉันก็งงๆกับเขาหรอกนะ แล้วก็บอกไปแล้วด้วยว่าไม่น่าจะยื่นเรื่องผ่านได้ แต่ท่าทางของแจจุงค่อนข้างมั่นใจเลยทีเดียวว่าไม่น่ามีปัญหา…"ร่างสูงใหญ่ ที่ถึงดูตัวค่อนข้างไปทางท้วมแต่ก็เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของชินดงนั่งลงตรง ข้ามยุนโฮที่ยังคงจ้องมองเอกสารในมืออยู่อย่างพินิจพิเคราะห์และเอ่ยถามตาม ที่คิด…

"แล้วไง? เรื่องมันก็ไม่น่าผ่านสินะ ถึงได้เรียกฉันมาเพื่อจะให้หาคนใหม่ งั้นสิ? "

"เปล่าเลย..เรื่องกลับผ่านฉลุยอย่างที่แจจุงมั่นใจเลยนั่นแล่ะ ฉันล่ะโคดจะแปลกใจที่ทางกรรมการให้ผ่าน เห็นว่าพวกเขาคุยกับฝ่ายการแพทย์แล้วน่ะ"

สีหน้าของยุนโฮแปลกใจขึ้นไปอีกเท่าตัว

ใครก็ได้ปาหนังสือชีวะมาให้เขาตอนนี้ที

อยากรู้นัก..ไวรัสหรือแบคทีเรียตัวไหนเป็นพาหะโรคนี้วะเนี่ย!!!?



"ตอนพวกนายซ้อมกัน ไม่มีเหตุการณ์อะไรทำนองนี้บ้างเลยหรอ? "


ยุนโฮนึกคิด..จะว่าไปแล้ว แจจุงแทบไม่เคยถอดเสื้อกล้าม หรือใส่แต่กางเกงขาสั้นซ้อมกับเขาเลยสักครั้ง…แต่....ยังไงมันก็น่า ข้องใจ…ไอ้เรื่องโรคแพ้นวมเนี่ย…มันเป็นได้จริงเรอะ!???? = =


"เอาเถอะ ฉันก็ทำหน้างงแบบนายมาแล้วนั่นล่ะ…แต่ถึงยังไง แจจุงก็เรียกได้ว่าเป็นหนึ่งในตัวเต็งของทีมเราเลยนะ ดังนั้นนายก็คอยดูแลเขาหน่อยก็แล้วกัน"



.
.
.


‘โรคแพ้นวม..’

ไม่อยากจะเชื่อเลยให้ตาย..ถึงชินดงจะพูดว่าหน่วยแพทย์ของทางการแข่งขันรับรองแล้วก็เถอะ…แต่มันก็ยังคาใจ…

จะว่าไปแล้ว..ตั้งแต่ที่ได้เป็นคู่ซ้อมกับแจจุงมาเนี่ย…มันก็มีหลายเรื่องน่าสงสัยอยู่ใช่น้อยเสียเมื่อไรกันล่ะ…

แต่ทุกครั้งที่สงสัย ก็จะโดนความน่ารักของแจจุงกระชากสติไปเสียทุกครั้ง…

"ยุนโฮ ~~"


…แบบนี้ไงล่ะ - -*


"เปลี่ยนเสื้อเสร็จแล้วหรือครับ? "เสียงหวานนุ่มถามออกไปพร้อมๆกับรอยยิ้มอบอุ่นที่ทำเอาอีกคนสำลักอากาศที่ หายใจอยู่อย่างไม่ทันตั้งตัว...

ยิ้มแบบนี้กะฆาตกรรมกันเรอะ?!!!!


"ฮะ..เหลือแต่รอจุนซูน่ะฮะ.."

"จุนซูกลับไปกับยูชอนแล้วล่ะ เดี๋ยวแจจุงกลับกับผมละกันนะครับ"


คิม จุนซู

ความเห็นแก่ตัวครั้งนี้ของมึงเพิ่งมีประโยชน์กับกูครั้งนี้แล่ะ!


"เดี๋ยวผมไปเปลี่ยนเสื้อก่อน แจจุงจะไปรอผมข้างในด้วยก็ได้นะ"ช่างเป็นการเชิญชวนที่ให้ท่าอะไรเยี่ยง นี้..แล้วมีหรือ คิม แจจุงจะปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดลอย...หญิงสาวยิ้มแฉ่งหน้าบานก่อนจะตามร่างสูง เข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยกันทันที..


"ว่าแต่แจจุงเตรียมตัวพร้อมรึยังครับ? "โอ๊ยยย หัวใจกู! ทำไมต้องมาถอดเสื้อผ้าให้เห็นต่อหน้าด้วยล่ะ ถามให้เสร็จแล้วค่อยไปถอดไกลๆหน่อยไม่ได้รึยังไงเนี่ย!!!?..แจจุงหันหลังจับ อกตัวเองที่เต้นตู้มต้ามจังหวะชะชะช่าผสมรุมบ้าเมื่อเห็นแผงอกและซิกแพคได้ รูปของยุนโฮ...

ไอจุนซูมันจูบกับยูชอนไปได้ยังไงวะ? นี่แค่กูเห็นแผงอก วิญญาณก็แทบหลุดจากร่างแล้วเนี่ย!!

ถ้าได้จูบซะเอง กูไม่ช๊อกกัดลิ้นตัวเองตายไปเลยรึยังไง!?

แต่จะว่าไป...เราก็เคยเกือบจะได้จูบแล้วนิหว่า...แล้วเราจะเพิ่งมากลัวอะไรตอนนี้เนี่ย - -*


"ว่าไงละครับ? "เอ้า!! ถามเฉยๆไม่พอยังเอาอกมาแนบหลังอีก อ๊ากกก...แล้วนั่นอะไร เอามือมาคร่อมกันแบบนี้ จับมัดแล้วปล้ำเลยดีกว่าไหมคะ???!!

ฟ้าดินเป็นพยาน ครั้งนี้แจจุงไม่ได้ให้ท่าก่อนนะ คุณผู้อ่าน ><


ยังไม่ทันที่แจจุงจะเรียกสติให้ครบดังที่ต้องการ มือใหญ่ของคนด้านหลังก็ค่อยๆจับร่างบางตรงหน้าให้หันมาหา ก่อนที่จะจัดแจงเบียดตัวเองใกล้เข้าไปอีก...

ให้ตายเหอะ นี่ยุนโฮยังไม่ได้ใส่เสื้ออีกเหรอเนี่ย!!!??

ทำกันขนาดนี้แล้วจะมัวชักช้าอยู่ใยเล่า!!...


แจจุงได้แต่ก้มหน้ารอลุ้นว่าจะเกิดอะไรขึ้น...แต่ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น.. คางเรียวเล็กได้รูปก็ถูกมื่อใหญ่ของอีกคนเชยให้เงยขึ้นมาก่อนที่ริมฝีปาก หยักจะค่อยๆประทับลงไปยังปากแดงที่เผยอรออยู่แล้วช้าๆ..เนิบๆไม่รีบร้อน.. เรียวลิ้นที่มีความชำนาญและประสบการณ์มามากกว่านำทางอีกคนอย่าง คล่องแคล่ว..ไม่มีตรงไหนภายในโพรงปากร้อนระอุของแจจุงที่ลิ้นของยุนโฮเข้าไป ไม่ถึง..

เป็นเวลานานเกือบสิบกว่านาทีที่ร่างสูงใช้ลิ้นทำความรู้จักและเรียนรู้ถึง ส่วนต่างๆจนครบทุกซอกทุกมุมก่อนจะยอมปล่อยให้ร่างบางได้หอบหายใจ..แต่ก็แค่ เฮือกเดียวเท่านั้นล่ะ..

กว่าเรื่องนี้พระเอกกับนางเอกจะได้มีจูบแรกกันก็เล่นปาไปเกือบสิบตอนแล้ว...ยุนโฮไม่ปล่อยให้นางเอกถูกจูบแค่สิบนาทีหรอกนะ!


ทั้งสองแทบไม่ได้เอาหน้าออกห่างจากกันเลยจนกระทั่งแจจุงไปนั่งคร่อมอยู่บน ตัวยุนโฮตอนไหนก็ไม่อาจทราบได้...ถึงตอนนี้เองที่ยุนโฮละออกจากกลีบปากบางมา ทักทายซอกคอขาวหอมกรุ่น..บ้างก็มีแวะเวียนไปที่หูทั้งสองข้างเล็กน้อยเพื่อ ความทั่วถึงและยุติธรรมก่อนจะวกลงมาจบที่ปากแดงดังเดิม..มือใหญ่ทั้งสองข้าง เริ่มทำหน้าที่ขั้นที่สอง..เรียวนิ้วร้อนค่อยๆลากผ่านทางชายเสื้อกล้ามตัว ใหญ่ป้วนเปี้ยนตรงบริเวณบั้นท้ายกลมกลึงและรอบเอวบางสร้างความเสียวซ่านให้ กับอีกคนจนต้องยกตัวขึ้นพร้อมๆกับที่มือเล็กกอดรัดร่างสูงแน่นเป็นการกระชับ จูบให้เร่าร้อนขึ้นไปอีก...

ความสุขอันทะลักล้นถูกดำเนินมาเรื่อยๆจนเมื่อมือของยุนโฮลูบไล้สูงขึ้น..สูงขึ้น..และสูงขึ้นเรื่อยๆ



"อ๊ะ!!!!.."แจจุงผละออกทันทีและรีบลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าตื่นตระหนก..มือเล็ก จัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทางอย่างเร่งรีบท่ามกลางสายตางงงวยของอีกคน...

"ผะ..ผม..ต้องรีบกลับแล้วฮะ..เจอกันพรุ่งนี้นะฮะ! "พูดเพียงแค่นั้นก่อนเจ้าตัวจะรีบวิ่งไปทางประตูออกไป....



………………
……………………….



ปังง!!


"เกือบไปแล้ว…"หลังจากที่วิ่งหน้าตาตื่นกลับมาถึงบ้านไม่เจอใครก็รีบแจ้นขึ้นห้องทำใจทันที...

ความเกือบแตกแล้วไหมล่ะ?...นี่ถ้าช้าอีกนิดยุนโฮต้องจับโดนผ้าที่พันหน้าอกอยู่แน่ๆ…ให้ตายเหอะ..

แจจุงทรุดตัวนั่งลงหลังพิงประตูพลางยกมือแตะปากที่เมื่อกี๊เพิ่งจะผ่านศึกมา หยกๆ...ความรู้สึกรุ่มร้อนที่ยังติดอยู่ที่ปลายลิ้นนั้นให้ความรู้สึกดีจนอด ไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา...


ช่างเป็นจูบแรกที่...มาราธอนจริงๆ...

ตอนนั้นนึกว่าจะต้องโทรบอกใครสักคนจองวัด ซื้อโลงและเตรียมพวงหรีดให้แล้วซะอีก...

จุนซูมันเป็นงี้ป่าววะ!?


เออใช่สิ...

ว่าแต่แล้วมันหายไปไหนเนี่ย!?!??


"แจจุง!!! "

"โอ๊ย!!! หัวกู!!! "ไอ้นี่แม่งสั่งได้ใช่ไหมเนี่ย? คิดถึงปุ๊บก็มาปั๊บ แถมมาแล้วทำคนอื่นเขาเจ็บตัวอีกต่างหาก..แจจุงบ่นในใจพลางลูบหัวปอยๆตรงที่ เพิ่งโดนประตูโขกเข้าไปเต็มๆ

"โอ๊ะ ขอโทษ มองไม่เห็นน่ะ ว่าแต่มึงมานั่งทำห่าอะไรตรงประตูละเนี่ย!? "ว่าพลางเบียดตัวกลมๆของตัวเองเข้ามาภายในห้องจนได้..

"......"


อ้าวเห้ย วันนี้มาแปลก ไม่ด่ากลับ ?-?


"นี่ จุนซู ถามไรหน่อยสิ? "

"อะไร? "คนถูกถามทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างไม่ยี่หระพลางหยิบนิตยสารที่วางอยู่แถวนั้นขึ้นมาอ่าน...

"จูบแรกของมึงร้อนแรงไหมวะ? "


คนฟังแทบจะไอทะลุหน้านิตยสารกันเลยทีเดียวเมื่อได้ยินคำถามของเพื่อนรัก นั่น...ให้ตายมึงถามตรงไปไหมวะ!!? ทำกูแทบจะสำลักธาตุอากาศเนี่ย!?


"ถามทำไมวะ?..หรือว่ามึง.... "

"เออ"

"เชี่ยยย จริงป่ะเนี่ย!? "ถึงตรงนี้เซียพุ่งหลาวตัวเองมานั่งตรงหน้าแจจุงทันทีด้วยความตื่นเต้น...

"ไม่อยากจะเชื่อ เห็นไหมล่ะ? ถ้ามึงกระแดะล้มเลิกทุกอย่างก่อน มึงก็ชวดแน่"

"แล้วตกลงว่าไง... "

"อะไร? "

"ก็จูบแรกของมึงไงเล่า!!? "

"อ้อ...จริงๆมันก็ไม่ได้เรียกว่าจูบหรอก..เขาแค่จุ๊บฉันเบาๆน่ะ..อย่างเมื่อกี๊ที่ยูชอนมาส่ง..เขาก็... "

"อะไรนะ? มึงมีน้ำยาทำแค่นั้นเองหรอกเรอะ?! ห่า! ทำกูหลงคิดว่ามึงน่ะไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ที่แท้ก็แค่ kiss ไม่ใช่ make out ซะหน่อย"แจ จุงโพล่งขึ้นมาทำเอาอีกคนที่ทำท่าทางเขินอายที่กำลังจะได้เล่าว่าเกิดอะไร ขึ้นที่หน้าบ้านเมื่อกี๊ที่มิกกี้มาส่งล้มครืนและอารมณ์บ่จอยอย่างไม่เป็น ท่า...ใบหน้าจากที่เป็นซาลาเปาโลมาแก้มแดงกลับถูกเปลี่ยนเป็นโลมาที่ถูกตี แสกเข้าที่กลางหน้าอย่างจัง

"อะไร?! แล้วอย่างมึงมันมากกว่ากูนักรึไง? Make out กับ kiss มันก็คือการเอาปากชนกันเหมือนกันนั่นแล่ะ!!!? "

"มึงไม่ได้ใช้ลิ้น อย่ามาโมเม... "

"ก็แค่ลิ้น..มึงก็ไม่ได้เรียกว่าคืบหน้ามากไปกว่ากูนักหรอกน่ะ! "

"ก็เพราะมันมากกว่านั้นไงล่ะ เฮอะ แม่โลมาอ่อน!!! "

"หมายความว่าไง?!!! มากกว่านั้น???...นี่มึงอย่าบอกว่า... "

"ใจเย็น กูยังเวอร์จิ้น...แต่ก็เกือบไปแล้ว..ถ้ากูเคลิ้มอีกนิด ความแตกแล้วแน่ๆ…"

"แจจุง นี่มึงระวังหน่อยดิวะ...เข้าใจนะว่ามันก็มีเผลอ..แต่หัดรักนวลสงวนตัวหน่อยได้ไหม? ถ้าความแตกขึ้นมา ไม่ซวยกันหมดรึยังไง!!? "

"ไอ้ควาย!! ที่พูดมาน่ะห่วงกูหรือห่วงตัวเองกันแน่!!!"ทำมาเป็นพูดดี มึงเองก็ขยันทอดนักไม่ใช่รึไง สะพานน่ะห๊ะ!!!?

"ไม่ใช่แบบนั้น...แหม ฉันไม่ได้เห็นแก่ตัวขนาดนั้นสักหน่อย(ถึงมันจะมีส่วนจริงก็เหอะ - -*)...แต่มึงก็ต้องระวังตัวดิวะ ถ้าความแตกขึ้นมา กูว่ายุนโฮไม่จับมึงกดหรอก...แต่เขาได้เขวี้ยงมึงแน่..อย่าลืมนะ ว่าเขายังไม่ได้ชอบผู้หญิงน่ะ!! "

"นั่นสินะ..จะว่าไปแล้ว...เราไม่ได้คิดกันเลยนะ...ว่าท้ายสุดแล้ว..จะบอกพวกเขายังไง... "

เอาละไง

คิดแผนซะดิบดี ดันลืมคิดตอนไคล์แมกซ์ซะได้ (จริงๆแล้วมันควรจะคิดตั้งแต่ก่อนพวกแกจะวางแผนด้วยซ้ำนะ ---คนแต่ง - -*)


"ถึงตอนนั้น ค่อยให้ชางมินช่วยคิดก็แล้วกัน... "อ้าวเชี่ย โยนให้คนหล่อเดือดร้อนซะงั้น(เสียงของชางมินจากที่ใดที่หนึ่ง - -*)

"ว่าแต่...รู้ตารางแข่งรึยัง? "

"กูบอกมึงไปแล้วว่าอีกสองอาทิตย์...กูว่ามึงอย่าเพิ่งเครียดเรื่องนั้นเลย ว่ะ...มึงมาช่วยกูคิดดีกว่าว่าพรุ่งนี้กูจะมองหน้ายุนโฮได้ไหมเนี่ย!!? "


เล่นไปผลักออกกลางคันแบบนั้น...

ยุนโฮจะเกลียดแจจุงไปยังนะ T^T







2BC