คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 7
Fiction : Born to Be# 7
Pairing : YunhoXJaejoong, YuchunXJunsoo, KibumXDonghae
Author: Deumbeui
Author’s note: ทรงผมใหม่ เห็ดจุนซู!
Warning : ตอนนี้จะมีภาษาประหลาดๆอยู่นะคะ อันอันมีทำตัวหนากับสีกำกับเอาไว้ เลื่อนอ่านความหมายตรง Talk เลยนะคะ ^ ^
"ไม่!!"
"เถอะนะ ทำเพื่อฉันหน่อยไม่ได้หรือยังไง? "
"ไม่ ยังไงก็ไม่!! "
"นี่เพื่อนกันรึเปล่าวะ?! ช่วยหน่อยดิแม่งงง!! "
"จะตัดเพื่อนกันวันนี้เลยก็ได้ ฉันไม่ถือ"
"จุนซู!!! "
"ไม่ต้องมาเรียก พ่อแม่ฉันเป็นคนตั้งชื่อให้ฉันเอง ฉันจำได้ไม่ต้องย้ำ"
"เอาซี่!! จะได้รู้กันไป กะอีแค่ทนไม่สวยเพื่อเพื่อน แกจะทำไม่ได้"
"ไม่ใช่ทำไม่ได้ แต่ฉันไม่ทำ พอใจยัง? "
"ชางมิน ดูดิ!~~~ ฉันควรทำยังไงดี โฮ แบบนี้ความลับต้องถูกเปิดโปงแน่ๆ ฮือ~~"หญิงสาวทิ้งตัวลงกับโซฟายาว ยื่นใบหน้าขาวใสแทรกเข้าแทนที่หนังสือที่ชางมินกำลังขะมักเขม้นอ่านมันเพื่อ ทำรายงานส่ง ทำเอาเด็กหนุ่มมองหน้าอย่างขัดใจก่อนจะยกหนังสือเข้าใกล้หน้าตัวเองมากขึ้น พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงรำคาญ
"มันก็จริงของจุนซูไม่ใช่หรอ? ปัญหาตัวเอง ก็แก้ด้วยตัวเองสิ"
"อะไรเนี่ย!? นี่นายก็เห็นด้วยกับมันอีกคนหรอ?!! "แจจุงกระเด้งตัวขึ้นนั่งทันที ก่อนจะส่งสายค้อนไปหาเพื่อนชายที่ตอนนี้หันเหไปเข้าข้างเพื่อนสาวของเขาเป็น ที่เรียบร้อยไปแล้ว..
ชางมินวางหนังสือลงกับตักทอดสายตาเบื่อหน่ายไปยังใบหน้าขาวมู่บู้บี้นั่น พลางพูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่งอันเป็นเอกลักษณ์แต่ทว่าหล่อบาดใจ..
"ก็แล้วจุนซูมันพูดผิดตรงไหนล่ะ? ผมมันน่ะ แทบจะกุดเป็นต้นหญ้างอกอยู่บนหัวอยู่แล้ว แกจะให้มันทำยังไงกับผมอีกห๊ะ? โกนทิ้ง?ไม่สิ ตัดหัวทิ้งไปเลยดีกว่าไหม? "
"ก็แล้วจะให้ฉันทำยังไงล่ะ?... "
"แล้วแกทำอะไรช่วยจะปรึกษาฉันก่อนได้ไหมล่ะ!?"คราวนี้เป็นเซียเสียเองที่ เป็นคนแทรกขึ้นมา ใบหน้ากลมขมวดคิ้วมุ่น ตาเรียวหรี่เล็กลงจับจ้องอย่างโกรธเคือง...
"แล้วแกอยู่ให้ฉันปรึกษาไหม?! หันหน้ามาอีกทีก็หายหัวไปกับผู้ชายแล้ว! ทิ้งให้ฉันรับชะตากรรมอยู่คนเดียวน่ะ!! สมควรแล้วล่ะ ที่ฉันเข้าไปขัดจังหวะได้สำเร็จ"
"ปากหมาแบบนี้แล้วยังจะมีหน้ามาขอกูให้ช่วยมึงอีกรึไง!? "เซียถึงแว๊ดเสียงสูงใส่ทันทีเมื่อแจจุงขุดเรื่องนี้ขึ้นมาพูด
ยังเจ็บกระดองใจไม่หาย!
จะพูดให้กูเจ็บทำซากเรอะ!!!
"ถ้าแกไม่หลุดต่อยตอนนั้นออกมา สถานการณ์มันก็คงไม่แย่แบบนี้หรอก พอเป็นแบบนี้ฉันก็คิดว่าความลับต้องแตกแน่ๆ ฉันก็แค่อยากคว้าโอกาสสุดท้ายไว้ก็เท่านั้น! ต่อให้ฉันตามแกเข้าไปด้วย ฉันจะช่วยอะไรได้ ห๊า?!! "
"มาด่ากันฝ่ายเดียวแบบนี้ได้ไงล่ะ!!? หาข้อแก้ตัวชัดๆ ลองขึ้นไปอยู่ตรงนั้นบ้างดูไหมล่ะ?! อยากจะเห็นนักว่าแกจะทำไง? อยู่เฉยๆให้เขาต่อยให้เป็นมะเร็งเต้านมไหมล่ะ!!? "
ชางมินที่นั่งอยู่หลับตาลงอย่างปลงตก..
ถ้าให้เดา ด่ากันไปด่ากันมา สุดท้ายมันก็จะมาลงคนหล่ออย่างเขาที่เพียงพลั้งปากหลุดพูดเล่นออกไปครั้งนั่นแน่ๆ...
"ฉันบอกไปแล้วว่าพวกเธอจะไม่เป็นมะเร็งนะ.. "
"หุบปากไปเลย! เพราะแกแท้ๆไอ้เป็ดดำ ถ้าไม่พูดเรื่องมะเร็งเต้านมห่าเหวอะไรนั่นออกมา ฉันก็คงไม่ตกใจและชกรุ่นพี่คนนั้นเขาไปแบบนั้นหรอก!?"
"ใช่ ไม่งั้นฉันก็ไม่ต้องมาโดนไอ้ห่าแจจุงแม่งนั่งหาเรื่องฉันเนี่ย!! "
นั้นไง...
เหอะ ยังไม่ทันขาดคำ
โยนขี้มาให้คนหน้าตาดีอย่างเขาจนได้...
ชางมินคิดพลางกรอกตาขึ้นมองบนเพดานอย่างรู้ชะตากรรม
ที่กูพลาดครั้งเดียวแม่ง ใส่ไม่ยั้ง..
แต่พวกมึงเคยสำนึกกันบ้างไหมว่ามาถึงขั้นเนี่ยได้เพราะใครกันห๊า!!!!
เด็กหนุ่มได้แต่กุมขมับอย่างกลุ้มใจ..จะระเบิดใส่ตอนนี้ก็ไม่ดี..ตอนนี้หญิง สาวสองคนตรงหน้าแทบจะกินหัวกันได้อยู่แล้ว...ถ้าขืนเขาต่อปากต่อคำ ชาตินี้คงไม่มีทางจบสิ้นแน่...
"เดี๋ยวฉันจะเป็นคนไปตัดผมเอง พอใจรึยัง? "ชางมินพูดออกมาในที่สุด...
"จริงนะ!!?? "แจจุงหันหน้ามาทางเพื่อนชายของตนทันที...ตาแวววับด้วยความตื่นเต้นเต็มพิกัดผิดกับเมื่อกี๊อย่างสิ้นเชิง...
ชางมินเงยหน้ามองสบตาก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่และก้มลงอ่านหนังสือตามเดิม..
นี่กูนั่งทำอะไรอยู่เนี่ย?
สนับสนุนให้เพื่อนตัวเองบ้าผู้ชายที่เป็นเกย์!!
กูต้องประสาทไปแล้วแน่ๆ ชิม ชางมินเอ้ย!??
...........
...........................
"ทงเฮ!~~ "
เสียงใสเจื้อยแจ้วมาก่อนตัวของหญิงสาวผิวขาวงามผุดผ่องดังทะลุเข้ามาถึงหลัง ร้านขณะที่ทงเฮกำลังตระเตรียมของหลังจากเปิดร้านเสร็จได้ไม่นาน..
"อ้าว..มากันแต่เช้าเลย...มีอะไรกันรึเปล่า?.. "
"ไม่มีอะไรหรอก พอดีชางมินจะมาตัดผมน่ะ!! "ตอบฉะฉานก่อนจะยิ้มหวานแฉ่งให้หนึ่งทีและพาตัวเองหลบไปด้านข้างก่อนจะดึงชา งมินที่ยืนทำหน้าจะพะอืดพะอมทางด้านหลังของเขาขึ้นมา ไม่วายกระทุ้งสีข้างของเพื่อนชายให้รู้ตัว เด็กหนุ่มรีบเปลี่ยนสีหน้าและส่งยิ้มหล่อทักทายให้ทันที..
"จะตัดกับเขาด้วยหรอเนี่ย? ผมชางมินก็ไม่ยาวมากนี่น่า"
"ผม... "
"พอดีชางมินเขาอยากลองเปลี่ยนทรงสั้นๆดูน่ะทงเฮ...เห็นช่วงนี้สาวๆที่ โรงเรียนเขาชอบผู้ชายผมสั้นเหมือนนักบอลน่ะ!"แจจุงแทรกขึ้นตอบทันใดพลางหัน ไปยิ้มแยกเขี้ยวให้ชางมินพยักหน้าเออออตาม..
"อ๋อ..อย่างนี้นี่เอง...ว่าแต่จุนซูไม่มาหรอ? "
"อยู่หน้าร้านน่ะ พอดีกำลังคุยโทรศัพท์บอกทางเพื่อนอีกคนที่เขากำลังจะมาที่ร้าน... "
"เพื่อนหรอ? "
"เขากำลังอยากหาที่ทำผมน่ะ..พอดีจุนซูแนะนำมาให้ลองดูที่นี่น่ะ"
ชางมินเบือนหน้ามามองแจจุงอย่างเหลือเชื่อ...
ก็ไม่ยากที่จะเข้าใจหรอกนะว่าทำไมเซียถึงไม่อยากให้ความร่วมมือนัก..
นอกจากจะวางแผนชั่วร้ายแล้ว...
ยังโยนขี้ให้คนอื่นหน้าด้านๆแบบนี้นี่เอง...
นี่คบมันมาเป็นเพื่อนได้ยังไงเป็นสิบปีวะเนี่ย!!!!
"อ้อ...งั้นเดี๋ยวชางมินนั่งก่อนได้เลยนะ..เดี๋ยวฉันจัดการให้... "ทงเฮผู้น่ารักพยักหน้ารับรู้สองสามครั้งและเอ่ยบอกชางมินด้วยน้ำเสียงเป็น มิตรก่อนจะหายไปทางด้านหลังร้าน
ทันทีที่ทงเฮพ้นสายตาชางมินก็เริ่มพ่นใส่แจจุง...
"แกนี่ชั่วได้ใจมากเลยจริงๆ"
"อะไร!? ชั่วตรงไหนมิทราบ!? "
"หัดคิดเองบ้างสิ ฉลาดนักไม่ใช่หรอ? แม่จอมวางแผน เฮอะ!"เด็กหนุ่มหรี่ตาทำเสียงเย็นใส่ก่อนจะสะบัดใบหน้าคมหล่อเหลาไปอีกทาง และเดินไปทางด้านหน้าร้านที่เซียยืนอยู่ปล่อยให้แจจุงคิดหนักอยู่คนเดียว อยู่เบื้องหลัง
อะไรกันวะ?!
นี่ฉันยังไม่ทันทำอะไรเลยนะเว้ย!? (รึเปล่าวะ? - -*)
ยังไม่ทันคิดอะไรออก..เพื่อนชายของเขาก็กลับเข้ามานั่งในร้านด้วยสีหน้า เรียบเฉย ตามมาด้วยเซียและชายหนุ่มอีกคนที่ส่งยิ้มหล่อมาทางเขาอย่างมีเลศนัย...
แจจุงกำลังคิดจะก้าวหาเดินไปหา...แต่เสียงหวานของคนทางด้านหลังก็หยุดเขาเอาไว้ก่อน..
"ชางมินตกลงจะเอาทรงอะไร คิดไว้รึยัง? "
แจจุงหันหลังเตรียมจะแนะนำคนที่อยู่ตรงหน้าเขาให้กับทงเฮแต่ยังไม่ทันได้อ้า ปากก็โดนเพื่อนสาวอันเป็นที่รักคว้าเข้าที่คอก่อนจะดึงลากเข้าด้านหลังร้าน อย่างรวดเร็ว..
"นี่แกใส่ร้ายฉันเรอะ!? "ไม่พูดเปล่า เซียยกกรรไกรตัดผมแหลมคมเฟี้ยวขึ้นง้างจ่อเข้าที่ปลายผมด้านข้างของแจจุงไปด้วย
เห้ย!!!
นั่นมันแหลมนะเว้ย!!
ไปหยิบมาตอนไหนฟระเนี่ย!!!?
แจจุงได้แต่โอดครวญในใจ..ไอ้ห่าชางมินมันต้องไปฟ้องอะไรแน่ๆ..
แล้วนี่กูไปทำอะไรยังไม่รู้เลยเหอะ แล้วจะให้ตอบว่าไงกันฟระ!?!! - -*
"ว่ายังไง!!? "
"โอ้ย จุนซู ฉันไม่ได้พูดอะไรจริงๆนะ! "
"แล้วที่บอกว่าฉันเป็นคนแนะนำไอ้หมอประหลาดประสาทกินนั่นมาให้ทงเฮล่ะ หมายความว่ายังไง!? "
โอ้ย แค่นี้เองน่ะหรอ!?
ไอ้ปากหมาเป็ดดำจะคาบไปฟ้องเพื่อ!!!?
รอดจากกรรไกรนี้ไปได้
กูจะกลับไปไถหัวมึงทิ้งแน่ๆ!!!
"ฉันก็แค่พูดไปอย่างนั้น..จุนซู พอดีฉันรีบพูดมากไปหน่อยก็เลยไม่ได้คิดเท่านั้นเอง.. "
"ก็เลยโยนมาว่าฉันเป็นคนพามาให้รู้จักสินะ!? "
"จุนซู มันอันตรายนะ..เดี๋ยวผมฉัน... "แจจุงเอ่ยขัดเปลี่ยนเรื่องเมื่อกรรไกรมันชักจะเข้าใกล้ผมเขามากขึ้นทุกทีที่เซียใส่อารมณ์..
"แกก็แบบนี้ทุกที พูดอะไรน่ะ เคยคิดก่อนบ้างไหม?? ห๊ะ!! "
โอ้ย แม่งก็รู้นิสัยกูดีอยู่แล้ว
จะด่าทำเห้ไรวะเนี่ย!? - -*
"คือ.เอ่อ..ฮึบ!!!.. "แจจุงสบโอกาสขณะที่เซียเผลอก่อนที่จะพยายามยื้อยุดกรรไกรมาแต่เซียกลับไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นง่ายๆ..
"เอามานะ! "
"จุนซู มันอันตรายนะเว้ย! กะแค่ฉันพูดผิดแค่นี้ กะจะฆ่าจะแกงกันเลยเรอะ!? "แจจุงเบี่ยงตัวไปด้านหลัง ทำทุกวิถีทางทุกอย่างเพื่อหลบวิถีมือของเพื่อนตัวเล็กที่จะเอื้อมได้ถึง..
"ก็แกทำตัวให้มันน่าฆ่านักนี่!...เอามานะแจจุง!"ถึงแม้ความสูงของตัวเองจะเป็นรองอยู่มากแต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ที่จะต่อกรเลยสักนิด..
"เอามา!! "
"ไม่!! เรื่องอะไรล่ะ อ๊ะ!!...จุนซู เอาคืนมานะ! "
"ไม่มีทาง! "
"ฮึ้ยยยย"
"ย๊ากกกก"
...
...
ฉึบ!!!!!!!!!!
..
..
"เอ่อ... "
"เอ่อ...จุนซู..ฉัน..เอ่อ... "
เซียที่ได้ยินถึงเสียงผมของตนเองร่วงหล่นลงพื้นยกมือขึ้นจับผมหน้าที่รู้สึกได้ว่าหายแหว่งไปกว่าครึ่งอย่างตะลึงค้าง..
"ฉันขอโทษ..ฉัน..เอ่อ.... "
"ไปละนะ~!"
ไม่ทิ้งเวลาให้เสียไปมากกว่านั้น แจจุงอาศัยเท้าที่ยาวกว่าเบี่ยงตัวเองวิ่งออกหนีทันที..
"แจจุง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!แกกลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!!!!!!!! "เสียงสูงโอเปร่าแปดหลอดถูกงัดออกจากกล่องเสียงทันทีเมื่อ คิม จุนซู ไร้การควบคุมกระทันหัน...ฝีเท้าที่สั้นกว่าออกวิ่งตามหลังทันที..
"ตายซะเถอะ!!!... "
ปึก!!!
"โอ้ย!!! "
แม้ว่าจะขาสั้นแต่กับการที่ออกตัวอย่างเร็วก็ไม่สามารถเบรกตัวเองได้ทัน ทำเอาชนเข้าหลังกว้างๆของเพื่อนสาวที่หยุดยื่นนิ่งตรงหน้าทันที
"มึงทำไรวะ แม่ง!!! "คำหยาบเริ่มถูกขุดออกมาใช้เมื่อเริ่มไม่พอใจระดับสูงสุด..แต่แล้วคำหยาบคำ อื่นก็ถูกพับเก็บลงเข้ากล่องเสียงลงทันทีเมื่อเห็นภาพตรงหน้า..
"ทะ..ทงเฮรู้จักกันหรอ? "เป็นแจจุงที่เอ่ยถามหลังจากนิ่งอึ้งมานาน..
"เอ่อ..กับคิบอมน่ะหรอ?..ก็..อื้อ..ทำนองนั้น... "หนุ่มหน้าหวานที่กำลังคุยยิ้มแย้มหวานแหววกับชายหนุ่มที่แจจุงตอน แรก(ตั้งใจ)จะมาแนะนำเอ่ยตอบที่ฟังก็รู้ว่าขลาดเขินอยู่ในที
"ทำไมพูดจาใจร้ายแบบนั้นล่ะครับ? เราไม่ใช่แค่รู้จักกันสักหน่อย"คิบอมเอ่ยพลางเข้าใกล้ทงเฮเข้าไปอีก แต่ไม่มีท่าทีว่าทงเฮจะหลบหลีกแต่อย่างใด..
เหมือนถูกขวานตีแสกกลางหน้า
พระเจ้า!
นี่เขาพลาดอะไรไปรึเปล่า!?
=[]=
"นี่มัน..หมายความว่าไง? "กลายเป็นเซียบ้างที่เอ่ย เพราะแจจุงท่าทางจะถูกแช่แข็งเพราะช๊อกไปแล้ว
ยิ่งถูกรุกทงเฮก็ยิ่งหน้าแดง..
ตาโตลอบสบตาคมก่อนจะหันหน้าหลบวูบ...
"ไม่มีอะไรหรอก..ว่าแต่..จุน..จุนซู!!!!!!!!!!!!!! "
เสียงหวานร้องแหลมอย่างตกใจทำเอาทุกคนหันมาจ้องกันเป็นตาเดียว...(ยกเว้นแจจุงที่ยังคงแข็งค้าง)
"ผม...ผมเธอ!! "
เหมือนเพิ่งรู้ตัว..เซียยกมือจับผมหน้าตัวเองก่อนจะวิ่งไปส่องหน้ากระจกทันที..
เสียงหวีดร้องโหยหวนแล้วแต่ใครจะจินตนาการว่ามันออกมาในรูปแบบใดและดังแค่ไหน..
คนแต่งรู้แต่เพียงว่าแก้วกี่ใบกระจกกี่บานแถวบริเวณนั้นสั่นสะเทือนแทบทุกบาน บางอันถึงขั้นมีรอยร้าวกันเลยทีเดียว..
"แจจุง!!!!!!!!!!!แกตาย!!!!!!!!!!!!!!!! "
เซียหันใบหน้าที่ประดับประดาด้วยทรงผมทรงเห็ดที่เกิดจากการที่หน้าม้าถูกตัด เท่ากันทุกเส้นปกอยู่เหนือคิ้วพอดิบพอดีบนใบหน้ากลมป๊อกมาทางแจจุงที่ไหวตัว เองทันรีบหลบเข้าไปอยู่หลังทงเฮได้ทันท่วงทีก่อนที่มือเล็กสั้นของเพื่อนสาว จะคว้าไว้ได้ทัน
"ทงเฮช่วยฉันด้วยนะ!~ "
"ออกมาเดี๋ยวนี้นะ ออกมาให้ฉันปาดคอซะดีๆ!!! "
"เดี๋ยวๆๆนี่..พอก่อน..ทั้งคู่นี่แล่ะ หยุดได้แล้ววว"ทงเฮที่เป็นเหมือนเสาเพื่อให้ทั้งคู่ได้ไล่จับกันโวยเสียงดัง
"จะให้ฉันไม่ทำอะไรมันเลย ทั้งๆที่มันทำผมฉันเป็นแบบนี้เนี่ยนะ ทงเฮ!? "เซียหยุดแวะหายใจบอกเพียงเสี้ยววิ ก่อนที่กำลังจะกลับไปไล่จับแจจุงอีกครั้ง แต่ทงเฮก็หยุดไว้ได้เสียก่อน
"เดี๋ยวฉันแก้ให้"
"แก้? จะแก้ยังไง!! ม้าเต่อเห็ดแบบนี้น่ะนะ!!!!!!! "
"แนวดีออกนะ"แจจุงโผล่หน้าออกมาพูดเพียงนิดก่อนจะรีบหลุบกลับไปเหมือนเดิมเมื่อโดนเซียตวาดเข้าให้อีกครั้ง
"มาลองตัดดูไหมเล่า!!!!!!!!ไอ้ควายยยย มานี่เดี๋ยวนี้เลยนะ!!! "
"แต่ฉันว่ามันก็น่ารักดีนะ จุนซู"
"ทงเฮ!!!!!!! "
^ ^”
.
.
วันรุ่งขึ้น..
"งอกๆ เห็ดจุนซู"
ปัง!!
เสียงปิดล๊อกเกอร์ดังลั่นห้องแต่งตัวที่เหลือเพียงคนสองคน จุนซูที่เพิ่งระบายอารมณ์กับประตูล๊อกเกอร์นั้นหันส่งสายตามายังคนที่พูดจา ประหลาดไม่เข้าหูอย่างอาฆาตเคียดแค้น..
ผิดกับอีกคนที่ยืนยิ้มแฉ่งเข้าสู้…
"เป็นอะไร? วันนี้ไม่ค่อยบานหรอ? "
"เลิกพูดภาษาเห็ด***ใส่ฉันสักที ไม่งั้นฉันฆ่าแกแน่! " (เลื่อนลงไปอ่านคำแปลของภาษาเห็ดที่ทำตัวหนาไว้ทั้งหลายที่ Talk นะคะ)
"โอ้ยพ่นสปอร์ใส่แต่เช้ามันไม่ดีนะ เดี๋ยวอารมณ์จะฝ่อทั้งวันนะเธอ"
"แจจุง!!!! "
"โอเคๆ ฉันเข้าใจแล้วว่าวันนี้เห็ดจุนซูไม่บาน ฉันไม่กวนล่ะ หุบละนะ! 
"แจ จุงว่าพลางตบไหล่เซียไปด้วยก่อนจะเอ่ยเอื้อนประโยคด้วยรอยยิ้มและรีบหายหัว จากไปทิ้งให้อีกคนต้องมานั่งคอยหัวหมุนกับภาษาเห็ดประหลาดบ้าบอที่เมื่อวาน พอกลับจากร้านทงเฮ ทั้งชางมินและแจจุงต่างก็ค้นคิดมันขึ้นมาเพื่อล้อเลียนทรงผมเขา...
พากูไปเดือดร้อน...
ยังมีหน้ามาลอยหน้าลอยตาทำแบบนี้ได้อีก...
เดี๋ยวแม่เขวี้ยงซะนี่!!!
หญิงสาวกระฟัดกระเฟียดเตะข้าวของระบายตลอดทางขณะเดินไปยังประตูทางออกอย่าง อารมณ์เสีย หน้ากลมสะบัดมองกระจกใกล้ๆประตูครั้งสุดท้ายก่อนจะทึ้งผมอีกสักรอบกับทรงผม อันสุดแสนทุเรศของตัวเอง
ยาวๆสักทีสิฟระ ไอ้ผมบ้า!!!!!
เซียกระชากประตูออกก่อนจะเดินดุ่มๆไปเรื่อยยังที่ที่ปกติซ้อมกับมิกกี้เป็นประจำ...
"งอกครับ จุนซู"
เซียหันสามร้อยหกสิบองศาทันที กะจะอะละวาดให้มันหมดมาดชายวันนี้ไปข้าง..
ใครบังอาจใช้ภาษาเห็ดกับกูวะ!!!!!!!!
"ยูชอน!.. "
"ครับ? "
เซียอ้าปากค้าง จะด่าก็ด่าไม่ออก รอยยิ้มบาดตาตรงนั่นมันช่าง...
โอ้ยยยย!!!! คิม จุนซู อยากจิบร้า!!!
ในเมื่อทำอะไรไม่ได้ก็สะบัดหน้าหนีมาแทน..
หญิงสาวกำมือแน่นกัดฟันกรอดด...
หนอยนะหนอยยย..
ไอแจจุง มึงใช้ไอ้ภาษาทุเรศๆนั่นกับกูคนเดียวไม่พอ..
ยังจะไปพ่นลามใส่คนอื่นอีก...
กลับไปกูจะโกนให้ผมมึงให้เป็นทางรถไฟแน่ๆ!!!!!!!!!
"ผมแค่ล้อเล่นเอง ไม่งอนนะครับ"ไม่พูดเปล่า มือใหญ่เอื้อมมาหยิบจับมือเรียวเล็ก(กลม)ขึ้นมากอบกุมพลางช้อนตามองออดอ้อน ทำเอาอีกคนระทวยสติกระเจิดกระเจิง...
"งอนแบบนี้ เดี๋ยววันนี้อารมณ์ก็ฝ่อหมดนะ... "
"ยูชอน!!!..ไม่เอาแล้ว ผมไม่เล่นด้วยแล้วนะฮะ"เซียว่าพลางหันหลังหนีอีกครั้ง สะบัดมือหนีเบาๆพองาม..
"ตกลงครับๆ ไม่เล่นก็ไม่เล่น...เราไปซ้อมกันดีกว่านะครับ"มิกกี้หลุดขำเล็กน้อยกับความ น่ารักของคนตรงหน้าก่อนจะเคลื่อนตัวเข้าใกล้แนบชิดแผ่นหลังบางและกระซิบที่ ใบหูเล็กทำเอาอีกคนเสียววูบวาบใช่ย่อย..
"ก็ได้ฮะ...อ๊ะ! อื้อ~!"เซียที่ใจอ่อนระทวยนวยนาดตั้งแต่แผ่นอกกว้างของอีกคนแนบชิดกับหลัง ของตัวเองแล้วหันหลังหวังจะตอบรับคำของร่างสูง..
แต่เกินที่จะคาดคิด..
จู่ๆมิกกี้ก็โน้มตัวลงมาแนบริมฝีปากของตัวเองกับริมฝีปากล่างของเขาเป็นที่เรียบร้อย..
แม้จะเป็นเพียงชั่วเสี้ยววินาที..
แต่ใช่ว่าเขาจะโง่ไม่รู้สึก
ยูชอนจูบกับเขาแล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ชักจะรักทรงผมนี้แล้วสิ
ขอบใจนะแจจุง ^ ^
……….
…………………
"ยุนโฮเห็นทรงผมใหม่ของจุนซูยัง!? "
"เห? ครับ?? "
ร่างสูงที่กำลังนั่งอ่านกระดาษแผ่นหนึ่งในมือตรงหน้าอย่างเคร่งเครียด..เอา แขนอีกข้างหลบไปไว้ด้านหลังเพื่อให้ร่างบางกระโดดเข้านั่งในอ้อมกอดเขาอย่าง สะดวกๆได้ก่อนมือใหญ่จะโอบล๊อกเข้าที่เอวบางอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ..ตาคม ละออกจากกระดาษแผ่นนั้นมาสบตาคมหวานที่มีแววระยิบระยับตั้งแต่เข้าห้องซ้อม มา...
"ทรงผมใหม่อะ ของจุนซูเห็นยังฮะ? "
"เห็นยูชอนพูดๆแล้วนะ ที่ว่าหน้าม้าเต่อๆหน่อยน่ะหรอ? "พูดพลางเอามือเกลี่ยปอยผมนุ่มที่ตกลงมาเกะกะใบหน้าขาวน่ารักนั่นก่อนจะ กระชับอ้อมแขนให้แนบชิดมากขึ้น (ไอ้หมี อุ้มแจจุงวางบนตักก็สิ้นเรื่องงงง - -*)
"ทรงเห็ดๆๆ!! ตอนนี้ผมใช้ภาษาเห็ดกับจุนซูอยู่ล่ะ สนุกมากเลย ผมสอนให้เอามะ? ผมเพิ่งสอนยูชอนไปเอง...ท่าทางยูชอนจะชอบซะด้วย... "และเสียงเจื้อยแจ้วก็ไหลไปเรื่อยอย่างที่ยุนโฮชอบฟัง...แต่เสียงหวานที่ เพิ่งพูดไปไม่ได้นานก็ต้องชะงักลงเมื่อตากลมโตสะดุดกับกระดาษแผ่นขนาดเอสี่ ในมือของร่างสูง
"เห?...นี่มันอะไรน่ะฮะ? "
"ตารางแข่งรอบแรกอีกสองอาทิตย์นี้ไงครับ"
"หา!!!!!!! มะ..ไม่ใช่เดือนหน้าหรอกหรอ? ที่ว่าจะแข่งอะฮะ... "
"เดือนหน้านั่นมันนัดรอบรองกับรอบชิง...รอบคัดเลือกน่ะ อีกสองอาทิตย์หน้านี่แล้วครับแจจุง"
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
แจจุงฝันไปใช่ไหม? คุณผู้อ่าน!!!!
=[]=
2BC
คำแปลของภาษาเห็ดค่ะ ^ ^
งอก แปลว่า สวัสดี
บาน แปลว่า ดี, มีความสุข
พ่นสปอร์ แปลว่า ด่า, ว่า, ต่อว่า
หุบ แปลว่า บ๊ายบาย (อย่างที่แจจุงพูด หุบละนะ ก็แปลทำนองว่า ไปก่อนนะ แบบนั้นน่ะค่ะ)
ฝ่อ แปลว่า ไม่ดี, ห่อเหี่ยว (ตรงข้ามกับคำว่าบาน)
ความคิดเห็น