ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2
Born to Be #2
"ชางมิน!... "
เด็กหนุ่มเจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นจากหนังสือ มือเรียวจับแว่นให้เข้าที่ก่อนจะส่งสายตาเชิงถามไปยังคนที่ตบโต๊ะเสียงดังและเรียกชื่อเขา
"นายต้องช่วยพวกเรา! "
"ไม่ ฉันบอกพวกเธอไปแล้ว ว่าถ้าเป็นไอ้เรื่องแปลงเพศวิปริตบ้าบออะไรนั่น ฉันขอไม่เกี่ยวด้วย"
"โอ้ยย มันปลงไม่แปลงมันแล้ว ความคิดนั้นใครว่าจะทำกัน? "
อ่าว เห้ย!
ถ้างั้นแล้วใครกันล่ะ ที่เมื่อวานประกาศปาวๆว่าจะแปลงเพศเป็นเกย์เพื่อรักแท้นั่นน่ะ!
"อย่ามามองฉันแบบนั้นนะ...ไอ้เป็ด"เด็กสาวมองหน้าเพื่อนชายด้วยหางตา ส่วนอีกคนก็ฟึดฟัดหงุดหงิดรำคาญฟาดหางโลมาซ้ายทีขวาที
ชางมินยังคงส่งสีหน้าเป็นคำถามออกไปจนแจจุงเอือมระอา คาดว่าถ้าไม่เล่าให้มันฟัง มันจะต้องไม่ให้ความร่วมมืออย่างแน่แท้..
"ก็คือว่า.... "
.
.
.
"เอ่อ........ "
"หมอคะ พวกเราจริงจังนะคะ เลิกทำหน้าแบบนั้นสักที"หญิงสาวพิงพนักเก้าอี้แรงๆก่อนจะหันหนีหน้าเอ๋อไร้สติของหมอที่คลีนิคศัลยกรรมแห่งหนึ่ง
ไปมาจะห้าสิบกว่าคลีนิค
ทุกที่หมอก็ทำหน้าเอ๋อแบบนี้กันหมด
ไม่เข้าใจ
ชายอยากเปลี่ยนเป็นหญิง
แล้วหญิงอยากเปลี่ยนเป็นชาย(ที่เป็นเกย์)มันผิดกันตรงไหนวะ?!!
"คือเขาไม่ทำกันหรอกนะครับ แปลงเพศจากหญิงเป็นชายน่ะครับ"
"โอ้ยหมอ ทุกที่ก็พูดแบบนี้ ฉันล่ะไม่เข้าใจ มันจะต่างกันตรงไหนกะอีแค่ตัดและต่อกันคนละที่เนี้ย?? "เด็กสาวตัวเล็กกว่าหน่อยอีกคนเริ่มแว๊ดเสียงโลมาอย่างไม่พอใจ
"ใช่ๆๆ มันก็แค่เปลี่ยนจากที่เคยเพิ่มอะไรที่มันกลมๆมาเป็นแท่งๆ มันจะยากมากขนาดนั้นเลยเรอะ? "
โอ้ พระเจ้า!!!
ตั้งแต่เรียนจบและเป็นหมอมา ไม่เคยจำคำถามพิสดารบ้าบออะไรขนาดนี้มาก่อน
มันต่างสิแม่คู๊ณ
ไอ้ก้อนกลมๆนั่นน่ะ มันโปะและยึดติดกับไอ้หน้าอกแบนๆได้
แต่แท่งๆมันจะห้อยออกมาได้ยังละครับเนี่ย??
"ว่าไงล่ะหมอ??!!! "
"คือถ้าพวกคุณจะต้องการรู้เหตุผลที่แท้จริงและลึกซึ้งแล้วล่ะก็ ผมคิดว่าผมอาจจะต้องสอนเรื่องเซลล์ตั้งแต่พื้นฐานในวิชาชีวะ และเรื่องการเชื่อมต่อและสร้างเซลล์ พ่วงถึงวิชาเลขความน่าจะเป็นและ.. "
"พอละหมอ ไม่ลากเคมี ฟิสิกส์ การเคลื่อนที่เป็นแนววิถีโค้งครอบจักรวาลมาเลยล่ะ..ขอคำตอบสั้นๆง่ายๆโอเคป่ะ? "
"เห้อ...ก็บอกไปแล้วไงครับ แต่พวกคุณก็ยังดึงดันกัน...มันไม่ได้ก็คือไม่ได้ คิดถึงหลักความเป็นจริงหน่อยสิครับ อีกอย่างที่นี่รับศัลยกรรมนะครับ ไม่ใช่แปลงเพศ - -*"
"โว้ยไม่ทำก็ไม่ทำ ไปเหอะจุนซู"
.
.
.
"ฉันบอกแล้ว พวกเธอประสาทกันเองนิ... "
"โหยอะไรล่ะ ก็ฉันเห็นว่ามันน่าจะมีทางนิ ทีผู้ชายมันยังแปลงกันได้ แล้วอะไรกะอีแค่สลับเปลี่ยนกันหน่อยเดียว"แจจุงโวยเสียงแหลม พลางทำหน้าหงุดหงิด
"แต่คิดไปคิดมาไม่ทำก็ดีแล้วนะแจจุง ต้องมีไอ้แท่งๆและก็ลูกๆอะไรก็ไม่รู้ห้อยโตงเตง หนักตายเลย"เซียว่าพลางทำท่านึกถ้าตัวเองแปลงเป็นผู้ชายเต็มตัวโดยเสริมไอ้แท่งๆห้อยๆนั่นแล้วพลันส่ายหัวและนั่งขนลุก
"เป็นบุญดั่งฉันได้ลอยขึ้นสวรรค์ดาวดึงส์เลย ที่พวกเธอสองคนล้มเลิกความคิดบ้าๆนั่นได้สักที"
"ใครบอกพวกเราล้มเลิก?"
ชางมินเลิกตาขึ้น
"นายนั่นแล่ะต้องช่วยพวกเรา"
"ฉันอยากเป็นหมอในอนาคตไม่ได้หมายความว่าฉันจะทำเรื่องพวกนี้ได้หรอกนะ"
"ไม่ใช่เว้ย...ฉันแค่จะถามว่า..ยุนโฮกับยูชอนน่ะ เขาอยู่ชมรมชกมวยใช่มั้ย? "
"แล้วไง? "
"ชมรมนี้เปิดให้คนนอกโรงเรียนเข้าร่วมได้ด้วยสินะ"เซียพูดพลางเอาครีบโลมาเคาะคางไปมาอย่างใช้ความคิดหนัก...
ชางมินรู้สึกเสียวสันหลังวาบ...ตอนนี้แจจุงมองหน้าเซียอย่างรู้กันและรอยยิ้มชั่วร้ายต่างก็จุดขึ้นที่มุมปากของแต่ละคน...
"นายต้องทำให้เราสองคนเป็นสมาชิกชมรมนั้น!! "
"อ้อ ถ้าอยากตั้งชมรมมวยหญิง อันนี้ฉันพอช่วยได้"
"ไม่ใช่!!! ฉันจะเข้าชมรมมวยผู้ชายเท่านั้น"
"ก็มันของผู้ชาย พวกเธอจะเข้าไปยังไงล่ะ? "
"ก็ใครบอกว่าพวกเราจะเข้าไปในคราบผู้หญิงกันล่ะ? "
.........
............................
ร้านตัดผม
"ทรงนี้ดีป่ะ? "
"ไม่อ่ะ ฉันว่าทรงนี้ดีกว่านะ ทรงนั้นยังดูเป็นผู้หญิงไป"
"แต่ฉันว่าทรงนั้นมันม้วนไปรึเปล่า? "
"พวกเธอไม่โกนหัวไปเลยล่ะ นั่นน่ะ ไม่ถูกสงสัยแน่"ชางมินที่ถูกลากมาแต่เช้าตรู่ในวันหยุดของสัปดาห์หาวไปพลางแนะนำเพื่อนสองสาวที่ง่วนอยู่กับการเลือกทรงผมที่จะตัดให้เหมือนผู้ชาย แม่งซวยกูทุกที ไหนบอกเรื่องนี้จะไม่พึ่งกูไม่ใช่รึไงวะ - -*
ใช่แล้วล่ะ
สรุปแล้วสองสาวคิมของเรานั้นก็ยังไม่ล้มเลิกความคิดไอ้แปลงเพศนั้นซะทีเดียว..
ในเมื่อแปลงจากข้างในไม่ได้...
ก็แปลงมันข้างนอกนี่แล่ะ...
ยังไงซะรูปลักษณ์ภายนอกของพวกเขาก็ทำคนเข้าใจผิดได้โดยง่ายอยู่แล้ว...
ถ้าแต่งเสริมอีกหน่อยละก็...
ไม่มีใครสงสัยแน่นอน..
"ว่าไง พวกเธอเลือกได้รึยัง? "เด็กหนุ่มลูกชายเจ้าของร้านทำผมที่เป็นเพื่อนรุ่นพี่ที่เป็นเพื่อนเล่นตอนเด็กๆของทั้งสามเดินมาจับไหล่พลางเหลือบมองทรงผมต่างๆในหนังสือที่แจจุงและเซียกำลังเลือกอยู่
ตอนที่สองสาวนี่เล่าเรื่องให้ฟังและมาขอความช่วยเหลือทำเอาทงเฮช๊อคจนกรรไกรซอยเกือบทิ่มคอคนที่เขาตัดผมอยู่ตอนนั้นเลยล่ะ - -*
"ทงเฮว่าทรงนี้โอเคป่ะ? "แจจุงว่าพลางชี้ไปที่ทรงผมหนึ่ง ซึ่งชางมินที่แอบเหลือบมองไม่เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง..มันช่างเหมือนรวงข้าวที่งอกไม่เต็มที่แถวทุ่งนาชัดๆ..
"ฉันว่าทรงนี้ดีกว่าเหอะ"เซียว่าพลางชี้ไปอีกทรงที่อยู่ถัดไปจากรูปที่แจจุงชี้สามรูป...
ชางมินมองด้วยความเอือมระอา หนวดแมลงสาบยังต้องอายเลยล่ะมั้ง ทรงนั้นน่ะ ยังกะเรดาร์ทรงแปดเหลี่ยม..
"ฉันว่าพวกเธอไม่ต้องเลือกแล้วล่ะ"
"เดี๋ยวฉันตัดให้เลยละกันแล้วค่อยๆบอกมาว่าอยากให้เสริมตรงไหน"ทงเฮมีความเห็นในใจเหมือนกับชางมินอย่างน่าประหลาด เด็กหนุ่มจึงตัดสินใจจัดการเองคงจะดีกว่า...เรื่องฝีมือด้านตัดผมของทงเฮระดับ Expert Professional ไม่แพ้ช่างตัดผมมือหนึ่งตามร้านดังๆทั่วไปเลยล่ะ
"ทงเฮ ข้างๆอะสั้นอีกนิดดิ๊"
"เห้ย แจจุง แค่นี้ยังสั้นไม่พออีกหรอ? หน้าฉันจะบวมเป็นหมีควายแล้วนะ"เซียท้วงขึ้นเมื่อเพื่อนสาวบอกให้ทงเฮตัดผมของเขาสั้นเข้าไปอีก..
ไม่ไหวนะ..
หน้าเขาในตอนนี้ถ้าเอาจุดสีแดงแต้มตรงจมูก..
คนเขาก็คิดว่าเป็นซาลาเปาไส้โลมาได้ไม่ยากเลยล่ะ...
จะให้ตัดอะไรมันอีกเนี่ย?!!
"หน้าฉันก็ผู้ชายแล้วนะ ไอ้ที่โดนทักไปถ่ายโฆษณาเด็กทั้งหลายแหล่ก็เห็นอยู่ว่ามันก็โฆษณาเด็กผู้ชายทั้งนั้น แค่นี้ก็น่าจะพอแล้วนะเว้ย"
"ไม่ได้ นายน่ะตัวเตี้ยนะ อะไรที่ทำให้ดูเหมือนผู้ชายมากที่สุดได้ก็ต้องทำสิ"
"นายมันก็ตาโตผิวขาวเกินความจำเป็นเหมือนกันนั่นแล่ะ"
"แต่ฉันก็มีคนมาชวนเป็นนายแบบนะ ไม่ใช่โฆษณาขนมเด็กละกัน"
"พวกนายหุบปากและก็ให้ทงเฮจัดการเหอะ"ชางมินที่อดรนทนฟังมานานพูดขึ้นพลางตะกายตัวเองขึ้นจากเก้าอี้ที่เมื่อกี๊เขาเผลอไหลเลื้อยตัวนอนหลับไป..
ทีตอนแรกน่ะบ่นกันแทบตายว่าไม่อยากเหมือนผู้ชาย...
ตอนนี้ดันมาเถียงกันว่าใครเหมือนผู้ชายมากกว่ากัน..
ความรักมันเปลี่ยนคนได้มากมายจริงๆ...
ความจริงข้อนี้ชางมินเข้าใจและยอมรับมันได้โดยไม่ต้องพึ่งสมการใดในวิชาเลขพิสูจน์คำตอบให้เขาเลยด้วยซ้ำ..
............
.....................
ณ ผับหรูใจกลางเมือง
"ไง คุณหมอคิบอม หน้าหงิกมาเชียว เกิดไรขึ้นวะ? จีบคนไข้คนไหนไม่ติดอีกล่ะ? "
"เปล่า แต่งวดนี้กูเจอคนไข้ประหลาด... "ผู้มาใหม่ทิ้งตัวลงบนโซฟานุ่ม มือใหญ่คว้าแก้วเหล้าตรงหน้าก่อนจะกระดกทีเดียวหมดแก้ว...
"ประหลาด? แล้วไอ้ประหลาดนี่คือถูกใจหรืออะไรวะ? "ยุนโฮถามลูกชายเพื่อนแม่ที่โตกว่าหลายปีแต่สนิทราวกับพี่น้องท้องเดียวกัน...สายตาพลางจับจ้องมองตามเด็กหนุ่มร่างเล็กอ้อนแอ้นที่เพิ่งเดินผ่านหน้าไป...
"ตอนเดินเข้ามาก็คิดอยู่ว่าผู้ชายหรือผู้หญิง แต่พอคุยก็รู้ละว่าผู้หญิง น่ารักแม่งทั้งคู่เลยนะเว้ย แต่แค่ท่าทางห้าวดูเหมือนผู้ชายมากไปหน่อย...กูยังงงเลยจะมาศัลยกรรมอะไรวะหน้าตาแม่งก็ดีอยู่แล้ว... "
"แล้วไอ้ที่ว่าประหลาด คือแค่มึงแยกไม่ออกว่าเขาเป็นชายหรือหญิงน่ะนะ? "มิกกี้ที่กำลังเทเบียร์ใส่แก้วตัวเองเอ่ยขึ้นบ้าง
"ไม่ใช่ เขามาบอกกูว่าจะแปลงเพศเป็นผู้ชาย! "
"เออ ดีแฮะ สงสัยคงเบื่อๆแบบพวกเราล่ะมั้ง 555+"ยุนโฮพูดพลางอดขำไม่ได้..
"ตอนฟังแม่ง แทบหงายหลังตกเก้าอี้ แถมเจ้าตัวยยืนยันนอนยันจะผ่าตัดแปลงเพศให้ได้ กูล่ะโคดจะกลุ้ม.. "
"มึงก็น่าจะลองดูนะ คนไข้แบบนี้ เจอมึงครั้งสองครั้ง อาจจะไม่อยากแปลงเพศแล้วก็ได้"มิกกี้ว่าพลางหัวเราะหึหึ...
"พ่อมึงสิ กูหมอศัลยกรรม ไม่ใช่หมอแปลงเพศนะเว้ย"
"จะอะไรก็เอาเหอะ พวกมึงอยากกลับก็กลับก่อนได้เลยนะ วันนี้กูอยากออกกำลังกาย.. "ยุนโฮว่า พลางเดินไปหาเด็กหนุ่มที่จ้องตั้งแต่เข้าผับมาตลอดจนนั่งที่เก้าอี้เมื่อกี๊...คุยกันสักพักก็เดินหายกันออกไปจากผับ..
"พวกมึงนี่ ชีวิตสุขีดีนะ... "
"เออ อยู่แบบนี้ล่ะดีละ เบื่อพวกผู้หญิง"มิกกี้ว่าอย่างไม่หยี่หระ สายตาสอดส่องมองหาหนุ่มที่ถูกใจ..เพราะวันนี้เขาก็ชักอยากจะออกกำลังกายเหมือนกัน..
.
.
.
วันรุ่งขึ้น
"พวกเธอจะเอาจริงๆใช่มั้ย? "
"แน่สิ ลงทุนขนาดนี้แล้วนะ"
ชางมินส่ายหัวเมื่อเห็นเพื่อนสาวทั้งสองคนของเขาตรงหน้า..
ทั้งสองอยู่ในชุดทะมัดทะแมง เสื้อยืดสีหม่นกางเกงกีฬาขายาวสีกรมท่า ทรงผมสั้นที่ซอยรากไทรได้รูปแบบผู้ชายด้วยฝีมือของทงเฮ อุปกรณ์ต่างๆใส่รวมอยู่ในกระเป๋าที่พาดหลัง..
เหมือนผู้ชายจริงๆนั่นแล่ะ - -*
"งั้นรอตรงนี้ ฉันจะไปคุยกับประธานชมรมให้ละกัน"ชางมินเดินหันหลังไปปากพลางขมุบขมิบบ่นถึงความซวยของตัวเองที่ต้องมารับภาระช่วยเพื่อนสาวทำเรื่องปัญญาอ่อนพวกนี้...
สักวันความจริงมันก็ต้องเปิดเผย..
แต่พูดไปเพื่อนเขาตอนนี้คงไม่ฟังอะไรหรอก...
ความรักมันทิ่มแทงลูกกะตาบอดพรุนหมดแล้วล่ะมั้ง...
"ตื่นเต้นจังเลยอะ"เซียหันมาทำท่าน่ารักกระโดดดุ๊กดิ๊กตื่นเต้นตามประสา แจจุงเลยตีเข้าเต็มแรงก่อนจะกระซิบเสียงดุ
"ทำท่าให้มันแมนๆหน่อยได้มั้ย? หน้านายน่ะได้แล้ว ขืนทำท่าแบบนี้ ยิ่งกว่าพวกไม่เต็มอีก"
"อะแฮ่มๆ แบบนี้ล่ะเป็นไง? "เซียกระแอมเล็กน้อย และเปลี่ยนท่าทีและน้ำเสียงให้แมนยิ่งขึ้น..
"แบบนี้สิถึงจะผ่าน.. "แจจุงว่าพลางฉีกยิ้ม
สักพักชางมินโผล่หน้าออกมาจากประตูห้องพลางกวักมือให้เขาสองคนเดินเข้าไปในห้อง...
"สองคนนี้ใช่มั้ย? "
ชายหนุ่มรูปร่างกำยำคนหนึ่งที่ดูแล้วคงจะเป็นประธานชมรมชี้มาที่แจจุงและเซียและหันไปถามชางมิน
"ครับ ยังไงก็ฝากด้วยนะครับ"ชางมินยิ้มรับก่อนก้มหัวอย่างอ่อนน้อมและสุภาพ..
เพื่อนเราน่าจะเอาไปแคสเข้าฮอลิวู้ดได้เลยนะเนี่ย...
ปากก็บ่นไม่เต็มใจจะทำ...
แต่พอทำ ก็แหลได้อย่างแนบเนียน..
น่านับถือจริงๆ...
"ได้สิ ไม่มีปัญหา เข้ามาก่อนเลยๆ มาแนะนำตัวกันก่อน แจจุงกับจุนซูใช่มั้ย? อยู่โรงเรียนอะไรกันล่ะ"
"อะ..โรงเรียน S ครับ"เสียงที่ถูกปรับให้เข้มทุ้มนุ่มลึกเยี่ยงผู้ชายไม่มีผิดเพี้ยนโกหกออกไปอย่างราบรื่น
"ฉันชินดงนะ เป็นประธานชมรมนี้"หนุ่มร่างกำยำว่าพลางเชื้อเชิญให้ทั้งแจจุงและเซียไปยืนอยู่กลางห้องซ้อมท่ามกลางสายตาของชายหนุ่มหลายคน
และนั่น!...
เจ้าชายของเขาสองคนกำลังเดินออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อ...
โอ้ว..ดูรอยยิ้มนั้นสิ..
งดงามราวกับแสงอาทิตย์อัสดงกำลังลาลับขอบฟ้าก็ไม่ปาน...
"อ้าว ยูชอน ยุนโฮ มานี่เร็วๆ มีสมาชิกใหม่จากต่างโรงเรียนจะแนะนำ"ชายร่างใหญ่คนเดิมกวักมือเรียกมิกกี้และยุนโฮให้เดินมาหา..
มายก้อด!!!!
เพิ่งเคยเห็นใกล้ๆแบบนี้ครั้งแรก..
ไม่ไหวๆ..
แสงเจิดจ้าเจิดจรัสเกินไปแล้ว!!!!!!!!...
"เอ่อ....ไม่เป็นอะไรนะ.. "ชินดงว่าพลางมองไปยังสองร่างที่กำลังหันหลังและเอามือปิดจมูกตัวเอง..
"อ่ะ..เอ่อ..ปะ..เปล่าครับ.."
เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ...
นี่ขนาดแค่เจอครั้งแรกนะเนี่ย...
เลือดนี่แทบพุ่งด้วยความเร็วแสงยกกำลังแปดกันเลยทีเดียว..
ถ้าต้องเจอใกล้ๆแบบนี้ทุกวัน...
ความดันเลือดจะต้องสูงดันเส้นเลือดในสมองแตกทุกเส้นแน่...
จะตายก่อนชนะใจรึเปล่าวะเนี่ย?
"สวัสดีฮะ..ชื่อแจจุงฮะ...ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะฮะ"
"ผมจุนซูฮะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยเช่นกันฮะ"
"อยู่ปีอะไรหรอ? ทำไมตัวเล็กจังล่ะ? "
"......."
ไร้เสียงตอบรับเมื่อเจ้าชายหนุ่มรูปงามในฝันกำลังพูดกับตนเองอยู่...ปากเดี๋ยวอ้าเดี๋ยวหุบอาการเหมือนปลาโลมาผะงาบๆต้องการอากาศหายใจ..แจจุงเห็นท่าไม่ดี แอบหยิกเข้าเต็มแรงให้เพื่อนรักรู้สึกตัว..
"ปะ..ปีสามฮะ"
"แจจุงก็ด้วยหรอ? "
"......"
เมื่อถึงตาตัวเองก็นิ่งเป็นหินไปอีกคนเช่นกัน
โอ้ พระเจ้า!!
ลูกตายตาหลับแล้วค่ะ..
ยุนโฮเรียกชื่อ...
มีอะไรให้น่ากรี๊ดกว่านี้อีกมั้ยเนี่ย!!!!!!???
ใครก็ได้เรียกสัปเหร่อมาเก็บศพลูกที!!
"อะ...ใช่ฮะ..พวกเราอยู่ชั้นเดียวกัน"แจจุงที่ฟื้นตัวทันก่อนสัปเหร่อจะมาเก็บศพตอบตะกุกตะกัก เพราะผิวหน้าขาวนวล เมื่อแก้มเปลี่ยนสีจึงไม่ยากเลยที่จะสังเกตเห็นได้อย่างง่ายดาย...
"เอาล่ะ วันนี้ไม่ต้องซ้อมก็ได้นะ ดูๆไปก่อนแล้วพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน"ชินดงประธานชมรมว่างพลางยิ้มแย้มให้อย่างเป็นมิตรก่อนจะผละออกไปเปลี่ยนเสื้อผ้า...
สองสาวเลือกที่จะดูอย่างที่ชินดงแนะนำ..ทั้งสองกวาดตามองสำรวจห้องซ้อมขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไป
มั่นช่างเหมือนค่ายมวยที่เขาเคยเข้าค่ายตอนเด็กๆไม่มีผิด...เครื่องมือเครื่องไม้และอุปกรณ์การซ้อมจึงเป็นอะไรที่คุ้นตาและเคยชินกับสองสาวอยู่แล้ว..
นี่สินะที่เรียกว่าพรหมลิขิต...
ชอบอะไรก็ชอบเหมือนกัน...
เห้อ...
"จุนซู..ลองดูมั้ย? ดูอยู่เฉยๆน่าเบื่อออก.. "เสียงหล่อกระชากจักรวาลดังขึ้นพร้อมๆกับเจ้าของเสียงที่มายืนยิ้มหล่ออยู่ตรงหน้าทำเอาคนที่สติไม่ค่อยจะมียิ่งแตกกระเจิงกระจัดกระจายเข้าไปอีก..
"อ่ะ..เอ่อ..แต่ว่า..ฉะ..ฉัน..เอ้ย..ผม...ไม่เก่งนะฮะ"
แจจุงหันหน้าสะบัดทันที...
แหลได้โล่เว้ยเพื่อนกู..
ตอนเด็กๆชกกูทีจมูกกูเคลื่อนเลยไม่ใช่เรอะ?!!
"อ่ะงั้น ผมต่อให้จุนซูชกผมก่อนเลย"
กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!!!!
แค่พูดเฉยๆก็ว่าแย่แล้วนะ นี่มียื่นหน้ามาให้ชกใกล้ๆอีก...
เลือดจะพุ่งใส่หน้าแทนนวมน่ะสิไม่ว่า!!!
แล้วแบบนี้จุนซูจะชกลงมั้ยล่ะคุณผู้อ่าน >///////////<
.
.
.
2BC
"ชางมิน!... "
เด็กหนุ่มเจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นจากหนังสือ มือเรียวจับแว่นให้เข้าที่ก่อนจะส่งสายตาเชิงถามไปยังคนที่ตบโต๊ะเสียงดังและเรียกชื่อเขา
"นายต้องช่วยพวกเรา! "
"ไม่ ฉันบอกพวกเธอไปแล้ว ว่าถ้าเป็นไอ้เรื่องแปลงเพศวิปริตบ้าบออะไรนั่น ฉันขอไม่เกี่ยวด้วย"
"โอ้ยย มันปลงไม่แปลงมันแล้ว ความคิดนั้นใครว่าจะทำกัน? "
อ่าว เห้ย!
ถ้างั้นแล้วใครกันล่ะ ที่เมื่อวานประกาศปาวๆว่าจะแปลงเพศเป็นเกย์เพื่อรักแท้นั่นน่ะ!
"อย่ามามองฉันแบบนั้นนะ...ไอ้เป็ด"เด็กสาวมองหน้าเพื่อนชายด้วยหางตา ส่วนอีกคนก็ฟึดฟัดหงุดหงิดรำคาญฟาดหางโลมาซ้ายทีขวาที
ชางมินยังคงส่งสีหน้าเป็นคำถามออกไปจนแจจุงเอือมระอา คาดว่าถ้าไม่เล่าให้มันฟัง มันจะต้องไม่ให้ความร่วมมืออย่างแน่แท้..
"ก็คือว่า.... "
.
.
.
"เอ่อ........ "
"หมอคะ พวกเราจริงจังนะคะ เลิกทำหน้าแบบนั้นสักที"หญิงสาวพิงพนักเก้าอี้แรงๆก่อนจะหันหนีหน้าเอ๋อไร้สติของหมอที่คลีนิคศัลยกรรมแห่งหนึ่ง
ไปมาจะห้าสิบกว่าคลีนิค
ทุกที่หมอก็ทำหน้าเอ๋อแบบนี้กันหมด
ไม่เข้าใจ
ชายอยากเปลี่ยนเป็นหญิง
แล้วหญิงอยากเปลี่ยนเป็นชาย(ที่เป็นเกย์)มันผิดกันตรงไหนวะ?!!
"คือเขาไม่ทำกันหรอกนะครับ แปลงเพศจากหญิงเป็นชายน่ะครับ"
"โอ้ยหมอ ทุกที่ก็พูดแบบนี้ ฉันล่ะไม่เข้าใจ มันจะต่างกันตรงไหนกะอีแค่ตัดและต่อกันคนละที่เนี้ย?? "เด็กสาวตัวเล็กกว่าหน่อยอีกคนเริ่มแว๊ดเสียงโลมาอย่างไม่พอใจ
"ใช่ๆๆ มันก็แค่เปลี่ยนจากที่เคยเพิ่มอะไรที่มันกลมๆมาเป็นแท่งๆ มันจะยากมากขนาดนั้นเลยเรอะ? "
โอ้ พระเจ้า!!!
ตั้งแต่เรียนจบและเป็นหมอมา ไม่เคยจำคำถามพิสดารบ้าบออะไรขนาดนี้มาก่อน
มันต่างสิแม่คู๊ณ
ไอ้ก้อนกลมๆนั่นน่ะ มันโปะและยึดติดกับไอ้หน้าอกแบนๆได้
แต่แท่งๆมันจะห้อยออกมาได้ยังละครับเนี่ย??
"ว่าไงล่ะหมอ??!!! "
"คือถ้าพวกคุณจะต้องการรู้เหตุผลที่แท้จริงและลึกซึ้งแล้วล่ะก็ ผมคิดว่าผมอาจจะต้องสอนเรื่องเซลล์ตั้งแต่พื้นฐานในวิชาชีวะ และเรื่องการเชื่อมต่อและสร้างเซลล์ พ่วงถึงวิชาเลขความน่าจะเป็นและ.. "
"พอละหมอ ไม่ลากเคมี ฟิสิกส์ การเคลื่อนที่เป็นแนววิถีโค้งครอบจักรวาลมาเลยล่ะ..ขอคำตอบสั้นๆง่ายๆโอเคป่ะ? "
"เห้อ...ก็บอกไปแล้วไงครับ แต่พวกคุณก็ยังดึงดันกัน...มันไม่ได้ก็คือไม่ได้ คิดถึงหลักความเป็นจริงหน่อยสิครับ อีกอย่างที่นี่รับศัลยกรรมนะครับ ไม่ใช่แปลงเพศ - -*"
"โว้ยไม่ทำก็ไม่ทำ ไปเหอะจุนซู"
.
.
.
"ฉันบอกแล้ว พวกเธอประสาทกันเองนิ... "
"โหยอะไรล่ะ ก็ฉันเห็นว่ามันน่าจะมีทางนิ ทีผู้ชายมันยังแปลงกันได้ แล้วอะไรกะอีแค่สลับเปลี่ยนกันหน่อยเดียว"แจจุงโวยเสียงแหลม พลางทำหน้าหงุดหงิด
"แต่คิดไปคิดมาไม่ทำก็ดีแล้วนะแจจุง ต้องมีไอ้แท่งๆและก็ลูกๆอะไรก็ไม่รู้ห้อยโตงเตง หนักตายเลย"เซียว่าพลางทำท่านึกถ้าตัวเองแปลงเป็นผู้ชายเต็มตัวโดยเสริมไอ้แท่งๆห้อยๆนั่นแล้วพลันส่ายหัวและนั่งขนลุก
"เป็นบุญดั่งฉันได้ลอยขึ้นสวรรค์ดาวดึงส์เลย ที่พวกเธอสองคนล้มเลิกความคิดบ้าๆนั่นได้สักที"
"ใครบอกพวกเราล้มเลิก?"
ชางมินเลิกตาขึ้น
"นายนั่นแล่ะต้องช่วยพวกเรา"
"ฉันอยากเป็นหมอในอนาคตไม่ได้หมายความว่าฉันจะทำเรื่องพวกนี้ได้หรอกนะ"
"ไม่ใช่เว้ย...ฉันแค่จะถามว่า..ยุนโฮกับยูชอนน่ะ เขาอยู่ชมรมชกมวยใช่มั้ย? "
"แล้วไง? "
"ชมรมนี้เปิดให้คนนอกโรงเรียนเข้าร่วมได้ด้วยสินะ"เซียพูดพลางเอาครีบโลมาเคาะคางไปมาอย่างใช้ความคิดหนัก...
ชางมินรู้สึกเสียวสันหลังวาบ...ตอนนี้แจจุงมองหน้าเซียอย่างรู้กันและรอยยิ้มชั่วร้ายต่างก็จุดขึ้นที่มุมปากของแต่ละคน...
"นายต้องทำให้เราสองคนเป็นสมาชิกชมรมนั้น!! "
"อ้อ ถ้าอยากตั้งชมรมมวยหญิง อันนี้ฉันพอช่วยได้"
"ไม่ใช่!!! ฉันจะเข้าชมรมมวยผู้ชายเท่านั้น"
"ก็มันของผู้ชาย พวกเธอจะเข้าไปยังไงล่ะ? "
"ก็ใครบอกว่าพวกเราจะเข้าไปในคราบผู้หญิงกันล่ะ? "
.........
............................
ร้านตัดผม
"ทรงนี้ดีป่ะ? "
"ไม่อ่ะ ฉันว่าทรงนี้ดีกว่านะ ทรงนั้นยังดูเป็นผู้หญิงไป"
"แต่ฉันว่าทรงนั้นมันม้วนไปรึเปล่า? "
"พวกเธอไม่โกนหัวไปเลยล่ะ นั่นน่ะ ไม่ถูกสงสัยแน่"ชางมินที่ถูกลากมาแต่เช้าตรู่ในวันหยุดของสัปดาห์หาวไปพลางแนะนำเพื่อนสองสาวที่ง่วนอยู่กับการเลือกทรงผมที่จะตัดให้เหมือนผู้ชาย แม่งซวยกูทุกที ไหนบอกเรื่องนี้จะไม่พึ่งกูไม่ใช่รึไงวะ - -*
ใช่แล้วล่ะ
สรุปแล้วสองสาวคิมของเรานั้นก็ยังไม่ล้มเลิกความคิดไอ้แปลงเพศนั้นซะทีเดียว..
ในเมื่อแปลงจากข้างในไม่ได้...
ก็แปลงมันข้างนอกนี่แล่ะ...
ยังไงซะรูปลักษณ์ภายนอกของพวกเขาก็ทำคนเข้าใจผิดได้โดยง่ายอยู่แล้ว...
ถ้าแต่งเสริมอีกหน่อยละก็...
ไม่มีใครสงสัยแน่นอน..
"ว่าไง พวกเธอเลือกได้รึยัง? "เด็กหนุ่มลูกชายเจ้าของร้านทำผมที่เป็นเพื่อนรุ่นพี่ที่เป็นเพื่อนเล่นตอนเด็กๆของทั้งสามเดินมาจับไหล่พลางเหลือบมองทรงผมต่างๆในหนังสือที่แจจุงและเซียกำลังเลือกอยู่
ตอนที่สองสาวนี่เล่าเรื่องให้ฟังและมาขอความช่วยเหลือทำเอาทงเฮช๊อคจนกรรไกรซอยเกือบทิ่มคอคนที่เขาตัดผมอยู่ตอนนั้นเลยล่ะ - -*
"ทงเฮว่าทรงนี้โอเคป่ะ? "แจจุงว่าพลางชี้ไปที่ทรงผมหนึ่ง ซึ่งชางมินที่แอบเหลือบมองไม่เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง..มันช่างเหมือนรวงข้าวที่งอกไม่เต็มที่แถวทุ่งนาชัดๆ..
"ฉันว่าทรงนี้ดีกว่าเหอะ"เซียว่าพลางชี้ไปอีกทรงที่อยู่ถัดไปจากรูปที่แจจุงชี้สามรูป...
ชางมินมองด้วยความเอือมระอา หนวดแมลงสาบยังต้องอายเลยล่ะมั้ง ทรงนั้นน่ะ ยังกะเรดาร์ทรงแปดเหลี่ยม..
"ฉันว่าพวกเธอไม่ต้องเลือกแล้วล่ะ"
"เดี๋ยวฉันตัดให้เลยละกันแล้วค่อยๆบอกมาว่าอยากให้เสริมตรงไหน"ทงเฮมีความเห็นในใจเหมือนกับชางมินอย่างน่าประหลาด เด็กหนุ่มจึงตัดสินใจจัดการเองคงจะดีกว่า...เรื่องฝีมือด้านตัดผมของทงเฮระดับ Expert Professional ไม่แพ้ช่างตัดผมมือหนึ่งตามร้านดังๆทั่วไปเลยล่ะ
"ทงเฮ ข้างๆอะสั้นอีกนิดดิ๊"
"เห้ย แจจุง แค่นี้ยังสั้นไม่พออีกหรอ? หน้าฉันจะบวมเป็นหมีควายแล้วนะ"เซียท้วงขึ้นเมื่อเพื่อนสาวบอกให้ทงเฮตัดผมของเขาสั้นเข้าไปอีก..
ไม่ไหวนะ..
หน้าเขาในตอนนี้ถ้าเอาจุดสีแดงแต้มตรงจมูก..
คนเขาก็คิดว่าเป็นซาลาเปาไส้โลมาได้ไม่ยากเลยล่ะ...
จะให้ตัดอะไรมันอีกเนี่ย?!!
"หน้าฉันก็ผู้ชายแล้วนะ ไอ้ที่โดนทักไปถ่ายโฆษณาเด็กทั้งหลายแหล่ก็เห็นอยู่ว่ามันก็โฆษณาเด็กผู้ชายทั้งนั้น แค่นี้ก็น่าจะพอแล้วนะเว้ย"
"ไม่ได้ นายน่ะตัวเตี้ยนะ อะไรที่ทำให้ดูเหมือนผู้ชายมากที่สุดได้ก็ต้องทำสิ"
"นายมันก็ตาโตผิวขาวเกินความจำเป็นเหมือนกันนั่นแล่ะ"
"แต่ฉันก็มีคนมาชวนเป็นนายแบบนะ ไม่ใช่โฆษณาขนมเด็กละกัน"
"พวกนายหุบปากและก็ให้ทงเฮจัดการเหอะ"ชางมินที่อดรนทนฟังมานานพูดขึ้นพลางตะกายตัวเองขึ้นจากเก้าอี้ที่เมื่อกี๊เขาเผลอไหลเลื้อยตัวนอนหลับไป..
ทีตอนแรกน่ะบ่นกันแทบตายว่าไม่อยากเหมือนผู้ชาย...
ตอนนี้ดันมาเถียงกันว่าใครเหมือนผู้ชายมากกว่ากัน..
ความรักมันเปลี่ยนคนได้มากมายจริงๆ...
ความจริงข้อนี้ชางมินเข้าใจและยอมรับมันได้โดยไม่ต้องพึ่งสมการใดในวิชาเลขพิสูจน์คำตอบให้เขาเลยด้วยซ้ำ..
............
.....................
ณ ผับหรูใจกลางเมือง
"ไง คุณหมอคิบอม หน้าหงิกมาเชียว เกิดไรขึ้นวะ? จีบคนไข้คนไหนไม่ติดอีกล่ะ? "
"เปล่า แต่งวดนี้กูเจอคนไข้ประหลาด... "ผู้มาใหม่ทิ้งตัวลงบนโซฟานุ่ม มือใหญ่คว้าแก้วเหล้าตรงหน้าก่อนจะกระดกทีเดียวหมดแก้ว...
"ประหลาด? แล้วไอ้ประหลาดนี่คือถูกใจหรืออะไรวะ? "ยุนโฮถามลูกชายเพื่อนแม่ที่โตกว่าหลายปีแต่สนิทราวกับพี่น้องท้องเดียวกัน...สายตาพลางจับจ้องมองตามเด็กหนุ่มร่างเล็กอ้อนแอ้นที่เพิ่งเดินผ่านหน้าไป...
"ตอนเดินเข้ามาก็คิดอยู่ว่าผู้ชายหรือผู้หญิง แต่พอคุยก็รู้ละว่าผู้หญิง น่ารักแม่งทั้งคู่เลยนะเว้ย แต่แค่ท่าทางห้าวดูเหมือนผู้ชายมากไปหน่อย...กูยังงงเลยจะมาศัลยกรรมอะไรวะหน้าตาแม่งก็ดีอยู่แล้ว... "
"แล้วไอ้ที่ว่าประหลาด คือแค่มึงแยกไม่ออกว่าเขาเป็นชายหรือหญิงน่ะนะ? "มิกกี้ที่กำลังเทเบียร์ใส่แก้วตัวเองเอ่ยขึ้นบ้าง
"ไม่ใช่ เขามาบอกกูว่าจะแปลงเพศเป็นผู้ชาย! "
"เออ ดีแฮะ สงสัยคงเบื่อๆแบบพวกเราล่ะมั้ง 555+"ยุนโฮพูดพลางอดขำไม่ได้..
"ตอนฟังแม่ง แทบหงายหลังตกเก้าอี้ แถมเจ้าตัวยยืนยันนอนยันจะผ่าตัดแปลงเพศให้ได้ กูล่ะโคดจะกลุ้ม.. "
"มึงก็น่าจะลองดูนะ คนไข้แบบนี้ เจอมึงครั้งสองครั้ง อาจจะไม่อยากแปลงเพศแล้วก็ได้"มิกกี้ว่าพลางหัวเราะหึหึ...
"พ่อมึงสิ กูหมอศัลยกรรม ไม่ใช่หมอแปลงเพศนะเว้ย"
"จะอะไรก็เอาเหอะ พวกมึงอยากกลับก็กลับก่อนได้เลยนะ วันนี้กูอยากออกกำลังกาย.. "ยุนโฮว่า พลางเดินไปหาเด็กหนุ่มที่จ้องตั้งแต่เข้าผับมาตลอดจนนั่งที่เก้าอี้เมื่อกี๊...คุยกันสักพักก็เดินหายกันออกไปจากผับ..
"พวกมึงนี่ ชีวิตสุขีดีนะ... "
"เออ อยู่แบบนี้ล่ะดีละ เบื่อพวกผู้หญิง"มิกกี้ว่าอย่างไม่หยี่หระ สายตาสอดส่องมองหาหนุ่มที่ถูกใจ..เพราะวันนี้เขาก็ชักอยากจะออกกำลังกายเหมือนกัน..
.
.
.
วันรุ่งขึ้น
"พวกเธอจะเอาจริงๆใช่มั้ย? "
"แน่สิ ลงทุนขนาดนี้แล้วนะ"
ชางมินส่ายหัวเมื่อเห็นเพื่อนสาวทั้งสองคนของเขาตรงหน้า..
ทั้งสองอยู่ในชุดทะมัดทะแมง เสื้อยืดสีหม่นกางเกงกีฬาขายาวสีกรมท่า ทรงผมสั้นที่ซอยรากไทรได้รูปแบบผู้ชายด้วยฝีมือของทงเฮ อุปกรณ์ต่างๆใส่รวมอยู่ในกระเป๋าที่พาดหลัง..
เหมือนผู้ชายจริงๆนั่นแล่ะ - -*
"งั้นรอตรงนี้ ฉันจะไปคุยกับประธานชมรมให้ละกัน"ชางมินเดินหันหลังไปปากพลางขมุบขมิบบ่นถึงความซวยของตัวเองที่ต้องมารับภาระช่วยเพื่อนสาวทำเรื่องปัญญาอ่อนพวกนี้...
สักวันความจริงมันก็ต้องเปิดเผย..
แต่พูดไปเพื่อนเขาตอนนี้คงไม่ฟังอะไรหรอก...
ความรักมันทิ่มแทงลูกกะตาบอดพรุนหมดแล้วล่ะมั้ง...
"ตื่นเต้นจังเลยอะ"เซียหันมาทำท่าน่ารักกระโดดดุ๊กดิ๊กตื่นเต้นตามประสา แจจุงเลยตีเข้าเต็มแรงก่อนจะกระซิบเสียงดุ
"ทำท่าให้มันแมนๆหน่อยได้มั้ย? หน้านายน่ะได้แล้ว ขืนทำท่าแบบนี้ ยิ่งกว่าพวกไม่เต็มอีก"
"อะแฮ่มๆ แบบนี้ล่ะเป็นไง? "เซียกระแอมเล็กน้อย และเปลี่ยนท่าทีและน้ำเสียงให้แมนยิ่งขึ้น..
"แบบนี้สิถึงจะผ่าน.. "แจจุงว่าพลางฉีกยิ้ม
สักพักชางมินโผล่หน้าออกมาจากประตูห้องพลางกวักมือให้เขาสองคนเดินเข้าไปในห้อง...
"สองคนนี้ใช่มั้ย? "
ชายหนุ่มรูปร่างกำยำคนหนึ่งที่ดูแล้วคงจะเป็นประธานชมรมชี้มาที่แจจุงและเซียและหันไปถามชางมิน
"ครับ ยังไงก็ฝากด้วยนะครับ"ชางมินยิ้มรับก่อนก้มหัวอย่างอ่อนน้อมและสุภาพ..
เพื่อนเราน่าจะเอาไปแคสเข้าฮอลิวู้ดได้เลยนะเนี่ย...
ปากก็บ่นไม่เต็มใจจะทำ...
แต่พอทำ ก็แหลได้อย่างแนบเนียน..
น่านับถือจริงๆ...
"ได้สิ ไม่มีปัญหา เข้ามาก่อนเลยๆ มาแนะนำตัวกันก่อน แจจุงกับจุนซูใช่มั้ย? อยู่โรงเรียนอะไรกันล่ะ"
"อะ..โรงเรียน S ครับ"เสียงที่ถูกปรับให้เข้มทุ้มนุ่มลึกเยี่ยงผู้ชายไม่มีผิดเพี้ยนโกหกออกไปอย่างราบรื่น
"ฉันชินดงนะ เป็นประธานชมรมนี้"หนุ่มร่างกำยำว่าพลางเชื้อเชิญให้ทั้งแจจุงและเซียไปยืนอยู่กลางห้องซ้อมท่ามกลางสายตาของชายหนุ่มหลายคน
และนั่น!...
เจ้าชายของเขาสองคนกำลังเดินออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อ...
โอ้ว..ดูรอยยิ้มนั้นสิ..
งดงามราวกับแสงอาทิตย์อัสดงกำลังลาลับขอบฟ้าก็ไม่ปาน...
"อ้าว ยูชอน ยุนโฮ มานี่เร็วๆ มีสมาชิกใหม่จากต่างโรงเรียนจะแนะนำ"ชายร่างใหญ่คนเดิมกวักมือเรียกมิกกี้และยุนโฮให้เดินมาหา..
มายก้อด!!!!
เพิ่งเคยเห็นใกล้ๆแบบนี้ครั้งแรก..
ไม่ไหวๆ..
แสงเจิดจ้าเจิดจรัสเกินไปแล้ว!!!!!!!!...
"เอ่อ....ไม่เป็นอะไรนะ.. "ชินดงว่าพลางมองไปยังสองร่างที่กำลังหันหลังและเอามือปิดจมูกตัวเอง..
"อ่ะ..เอ่อ..ปะ..เปล่าครับ.."
เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ...
นี่ขนาดแค่เจอครั้งแรกนะเนี่ย...
เลือดนี่แทบพุ่งด้วยความเร็วแสงยกกำลังแปดกันเลยทีเดียว..
ถ้าต้องเจอใกล้ๆแบบนี้ทุกวัน...
ความดันเลือดจะต้องสูงดันเส้นเลือดในสมองแตกทุกเส้นแน่...
จะตายก่อนชนะใจรึเปล่าวะเนี่ย?
"สวัสดีฮะ..ชื่อแจจุงฮะ...ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะฮะ"
"ผมจุนซูฮะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยเช่นกันฮะ"
"อยู่ปีอะไรหรอ? ทำไมตัวเล็กจังล่ะ? "
"......."
ไร้เสียงตอบรับเมื่อเจ้าชายหนุ่มรูปงามในฝันกำลังพูดกับตนเองอยู่...ปากเดี๋ยวอ้าเดี๋ยวหุบอาการเหมือนปลาโลมาผะงาบๆต้องการอากาศหายใจ..แจจุงเห็นท่าไม่ดี แอบหยิกเข้าเต็มแรงให้เพื่อนรักรู้สึกตัว..
"ปะ..ปีสามฮะ"
"แจจุงก็ด้วยหรอ? "
"......"
เมื่อถึงตาตัวเองก็นิ่งเป็นหินไปอีกคนเช่นกัน
โอ้ พระเจ้า!!
ลูกตายตาหลับแล้วค่ะ..
ยุนโฮเรียกชื่อ...
มีอะไรให้น่ากรี๊ดกว่านี้อีกมั้ยเนี่ย!!!!!!???
ใครก็ได้เรียกสัปเหร่อมาเก็บศพลูกที!!
"อะ...ใช่ฮะ..พวกเราอยู่ชั้นเดียวกัน"แจจุงที่ฟื้นตัวทันก่อนสัปเหร่อจะมาเก็บศพตอบตะกุกตะกัก เพราะผิวหน้าขาวนวล เมื่อแก้มเปลี่ยนสีจึงไม่ยากเลยที่จะสังเกตเห็นได้อย่างง่ายดาย...
"เอาล่ะ วันนี้ไม่ต้องซ้อมก็ได้นะ ดูๆไปก่อนแล้วพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน"ชินดงประธานชมรมว่างพลางยิ้มแย้มให้อย่างเป็นมิตรก่อนจะผละออกไปเปลี่ยนเสื้อผ้า...
สองสาวเลือกที่จะดูอย่างที่ชินดงแนะนำ..ทั้งสองกวาดตามองสำรวจห้องซ้อมขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไป
มั่นช่างเหมือนค่ายมวยที่เขาเคยเข้าค่ายตอนเด็กๆไม่มีผิด...เครื่องมือเครื่องไม้และอุปกรณ์การซ้อมจึงเป็นอะไรที่คุ้นตาและเคยชินกับสองสาวอยู่แล้ว..
นี่สินะที่เรียกว่าพรหมลิขิต...
ชอบอะไรก็ชอบเหมือนกัน...
เห้อ...
"จุนซู..ลองดูมั้ย? ดูอยู่เฉยๆน่าเบื่อออก.. "เสียงหล่อกระชากจักรวาลดังขึ้นพร้อมๆกับเจ้าของเสียงที่มายืนยิ้มหล่ออยู่ตรงหน้าทำเอาคนที่สติไม่ค่อยจะมียิ่งแตกกระเจิงกระจัดกระจายเข้าไปอีก..
"อ่ะ..เอ่อ..แต่ว่า..ฉะ..ฉัน..เอ้ย..ผม...ไม่เก่งนะฮะ"
แจจุงหันหน้าสะบัดทันที...
แหลได้โล่เว้ยเพื่อนกู..
ตอนเด็กๆชกกูทีจมูกกูเคลื่อนเลยไม่ใช่เรอะ?!!
"อ่ะงั้น ผมต่อให้จุนซูชกผมก่อนเลย"
กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!!!!
แค่พูดเฉยๆก็ว่าแย่แล้วนะ นี่มียื่นหน้ามาให้ชกใกล้ๆอีก...
เลือดจะพุ่งใส่หน้าแทนนวมน่ะสิไม่ว่า!!!
แล้วแบบนี้จุนซูจะชกลงมั้ยล่ะคุณผู้อ่าน >///////////<
.
.
.
2BC
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น