[TVXQ FIC]........Born to Be.......[YunJae][YuSoo][KiHae]

ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 9

Fiction : Born to Be# 9
Pairing : YunhoXJaejoong, YuchunXJunsoo,KibumXDonghae
Author: Deumbeui
Author’s note: "น้ำพุร้อน!!!??"
Warning : NC-14 ครึ่ง



วัน รุ่งขึ้นแจจุงที่เมื่อคืนนอนไม่ได้ ข่มตาไม่หลับเนื่องจากกังวลเรื่องที่ผลักยุนโฮออกไปเมื่อวานคอยตามหลอกหลอน เป็นพักๆกำลังนั่งจับเจ่าเป็นเด็กมีปัญหาตรงขอบริมเวทีมวย หน้าสวยก้มหน้าลงอย่างขบคิดปากเล็กแดงถูกกัดขณะกำลังใช้ความคิดวิธี กลยุทธ์ หรืออะไรก็ได้ที่จะเอามาใช้แก้ตัวกับยุนโฮ...

คนเริ่มทยอยเข้าชมรม กันบ้างแล้วบ้างก็ต่างแยกย้ายไปซ้อมตามมุมของตัวเองการแข่งขันใกล้เข้ามามาก ขึ้นเรื่อยๆทุกคนจึงตั้งใจซ้อมอย่างเต็มที่...แจจุงเงยหน้ามองรอบๆห้องหวัง ว่าจะได้เจอกับใบหน้าหล่อเหลาที่เฝ้าโหยหาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน...

ตาโต ดำขลับสะดุดเข้ากับหนุ่มหล่อที่เฝ้ารำพึงถึงที่หน้าประตูห้องเปลี่ยน เสื้อผ้าของชมรม..และโดยสัญชาติญาณแจจุงก้าวขาไปหาทันทีเหมือนอัตโตมัติของ ร่างกาย...อะไรที่กำลังคิดอยู่ในหัวตอนนั้นกระเจิดกระเจิงไปหมดสิ้นตั้งแต่ วินาทีที่กระบอกม่านตารับภาพของยุนโฮ...

"ยุนโฮฮะ…"เรียกเสียงเบาเพียงนิดเหมือนประหม่าอยู่ในที...คนหล่อได้ยินเสียงอันคุ้นเคยจึงหันหน้ามาทางต้นเสียงพลางขานรับเสียงเพราะ...

"ไงครับแจจุง?... "

"คือ เอ่อ..อ่า..."บทสนทนาอออ่างถูกหยิกยกใช้ทันทีอย่างไม่ทันตั้งตัว...ไอ้ที่ คิดๆไว้ว่าจะพูดโน่น นั่น นี่ ลืมไปแทบหมดเมื่อเห็นรอยยิ้มบาดม่านตาตรงหน้า...


ไม่ชิน...

แม้จะมีอะไรถึงขั้นมากกว่าจ้องตาไปหลายสเตปแล้วก็ตาม..

แจจุงก็ยังทำใจให้ชินกับรอยยิ้มหล่อเหลานั่นได้สักที ><...


"คือ..อีกสองอาทิตย์จะแข่งแล้ว...ช่วงนี้ยุนโฮช่วยติวเข้มให้ผมหน่อยได้ไหมฮะ? "

"เอ่อ..พอดี ผมนัดกับคนที่จะซ้อมแข่งให้ผมแล้วด้วยสิ...เพราะรุ่นผมเป็นเฮฟวี่เวจน่ะ ยิ่งหาคนซ้อมยากๆอยู่ด้วยแฮะ.. "

"เอ่อ...ถ้างั้น...ก็ไม่เป็นไรฮะ"


หัวใจแจจุงกระตุกวูบ...นี่เป็นครั้งแรกที่ยุนโฮปฎิเสธเขา...

ตั้งแต่เขาเข้าชมรมมา..ไม่มีวันไหนที่ยุนโฮไม่ซ้อมด้วย...แล้วจู่ๆวันนี้จะเกิดมีคู่ซ้อมเฮฟวี่เวจโผล่ขึ้นมาได้ไงกันล่ะ!?

นี่ยุนโฮงอนเขา หรืออะไรกันแน่เนี่ย!!??


ถ้า เป็นนางเอกฟิกเรื่องอื่น คงเป็นคนดี กลับไปคิดมาก ร้องห่มร้องไห้ โทษฟ้าโทษฝน โทษทุกอย่างที่ดลบันดาลให้พระเอกจู่ๆก็เปลี่ยนแปลงไป...

แต่ไม่ใช่คิม แจจุง คนนี้อย่างแน่นอน!

ใครว่ามีแต่นางร้ายที่ตอแหลเป็นอย่างเดียวล่ะ?!


แจ จุงหันหลังทำท่าจะเดินผละจากไป...แต่เมื่อเดินไปได้ไม่ถึงครึ่งทาง...จู่ๆแจ จุงก็เซล้มไปชนคนที่กำลังยืนหันหลังที่กำลังต่อยกระสอบทรายอย่างเมามันส์...

ผู้เคราะห์ร้ายหันไปรับคนที่ล้มชนตนเองไว้ได้ทันท่วงที...มือใหญ่ทั้งสองพยุงร่างบางให้ยืนขึ้น..ก่อนจะถามอย่างเป็นห่วงเป็นใย..

"เป็นอะไรรึเปล่าครับ? "

"ขอโทษ นะฮะ...พอดี จู่ๆขาก็เกิดไม่มีแรงขึ้นมานี่..ผมทำให้เจ็บตรงไหนรึเปล่าฮะ?"ตาโตมองช้อนคน ที่เป็นเหยื่อในแผนการณ์ในครั้งนี้มือเล็กแกล้งวางลงตรงต้นแขนกำยำ...เสือ คอกว้างกำลังดีเผยให้เห็นต้นคอขาวห่างจากอกแกร่งชื้นเหงื่อเพียงลมหายใจ กั้น...คนถูกชนตรงหน้าสมองถึงขั้นเออเร่อร์ ไปไม่เป็นประมวลผลกันไม่ได้เลยทีเดียว...ลำคอขยับขึ้นลงกลืนน้ำลายอย่างยาก ลำบาก...มือแกร่งที่พยุงคนร่างเล็กนั้นเลื่อนลงมาจนถึงเอวบางเพื่อจะประคอง แจจุงให้ยืนขึ้นปากกำลังจะเอ่ยบอกคำว่าไม่เป็นไรเลยสักนิดให้กับคนตัวเล็ก ให้หายข้องใจ...แต่ยังไม่ทันจะได้อ้าปากพ่นคำใดออกมา...คนในอ้อมแขนก็ถูกใคร อีกคนกระชากออกไปทันที...

"พอดีผมบอกยกเลิกคู่ซ้อมไปแล้วแจจุงไป ซ้อมกับผมได้แล้วนะครับ"ไม่รอให้ทั้งแจจุงและอีกคนที่มองร่างเล็กตาไม่กระ พริบได้พูดอะไรยุนโฮก็แทบจะอุ้มแจจุงพาดไหล่หายลับไปในห้องเปลี่ยนเสื้อของ ชมรม


ยุนโฮวางแจจุงลงกับเก้าอี้ตัวเดิมกับเมื่อวานพลางนั่งยองๆลงตรงหน้า ตาคมพิจารณาขาขาวพลางเอ่ยถาม...

"เจ็บตรงไหนครับ? "

แจ จุงเบือนหน้าหนีไปทางอื่น พลางท่องนะโม พุทโธในใจกล่อมประสาทตัวเองไม่ให้หลุดลอยไปไกลกับภาพตรงหน้า...ใบหน้าคมหล่อ เหลาที่ชื้นเหงื่อเพราะความอบอ้าวภายในห้อง...เสื้อกล้ามสีดำพอดีตัวคอกว้าง ที่เผยให้เห็นร่องอกแผงกำยำ...


พอ พอ พอ...

ขืนมองต่อ เลือดได้พุ่งรดใส่หัวยุนโฮแน่ๆ...

สติหนอจงกลับมา..จงกลับมา..อย่าให้เสียแผน!...


"เปล่าหรอก ผมไม่ได้เจ็บหรอกฮะ…ผมก็แค่แกล้งไปงั้น"

ยุน โฮเงยหน้าขึ้นก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างๆแจจุงด้านที่ร่างเล็กหันหน้าหนี...และ ออกจากเกินจากที่คิดไว้ไปหน่อยในความคิดของแจจุง...ร่างสูงจับคนข้างตัวอุ้ม นั่งซ้อนตักหันหน้าเข้าหา..สภาพเหมือนเมื่อวานเป๊ะไม่มีผิดเพี้ยน...

"แกล้งทำไมล่ะครับ? หืม? "พูดเฉยๆไม่พอ..ยังฝังปากลงกับซอกคอขาวเพื่อฝากรอยเล็กๆไว้อีกแน่ะ...

แจ จุงสะดุ้งนิดหน่อยกับการจู่โจมแบบนี้ครั้งแรกของยุนโฮ...เมื่อวานแค่จุ๊บนิด จุ๊บหน่อย แต่พอโดนทำ hickey (รอยจูบ)ครั้งแรกเลยยังไม่ชิน...ทำเอาเกือบหลุดครางเหมือนตอนต้นในหนังเอวี ยังไงยังงั้นอยู่แล้วเชียว...แต่ดีว่าเมื่อคืนฝึกเจริญสติมาดีเพื่อรองรับ เหตุการณ์ไม่คาดฝันในวันนี้ ปากแดงจึงระงับเสียงไว้ได้ทันท่วงที...

"ก็ถ้าไม่แกล้ง ยุนโฮคงไม่สนใจผม"มึงแน่ใจแล้วนะ แจจุง...ว่ากำลังเล่นบทนางเอกอยุ่เนี่ย!! - -*

"แล้ว แบบนี้...ผมสนใจแจจุงพอแล้วรึยังครับ?"ใบหน้าคมถอนออกจากซอกคอขาว...เลื่อน ประชิดกับใบหน้าเรียวสวย...ริมฝีปากเคลื่อนประชิดริมฝีปากแดงกระจับได้รูป.. มือใหญ่ลูบไล้แผ่นหลังเล็กสร้างความวาบหวามให้กับแจจุงไม่น้อย...

เห็นก๋ากั่นแบบนี้...

แต่ทุกอย่างก็ครั้งแรกนะจะบอกให้! ><


ริม ฝีปากใหญ่ยังคงวนเวียนไปมาแถบจมูกเล็กกับปากแดง...มือก็ทำหน้าที่ลูบไล้ไป เรื่อย...มือเล็กกำเข้าที่สายเสื้อกล้ามเพื่อระบายอารมณ์..

จะจูบ ก็จูบสักทีเซ่!!

จะลูบไปลูบมา ไซร้ไปไซร้มาให้มันเสียวสันหลังทำไมเนี่ย!!??


เหมือนยุนโฮจะอ่านใจคนตรงหน้าออก...มุมปากถูกยกขึ้นอย่างผู้ชนะ..ก่อนจะได้ฤกษ์บดเบียดริมฝีปากแดงตรงหน้าเสียที....

ใบหน้า เล็กเอียงคอตามแนวที่ร่างสูงนำอย่างว่าง่าย...ต่างคนต่างแลกจูบกันอย่าง ไม่มีใครยอมใคร...มือเล็กละจากเสื้อกล้ามคล้องเข้าที่คอแทน..กระชับจูบให้ แน่นขึ้นไปอีก...มือใหญ่เริ่มลูบไล้มาทางด้านหน้าแต่ไม่ได้สอดเข้าไปด้านใน อย่างเมื่อวาน..ลูบไล้สูงขึ้นจนถึงหน้าอกผ่านเสื้อตัวบาง..แจจุงที่ตอนแรก ตั้งหน้าตั้งตาจูบอยู่นั้นสะดุ้งเล็กน้อย...ก่อนจะผละริมฝีปากออกมาหอบ หายใจ...

ต้องขอบคุณคอร์สเจริญสติของชางมินเมื่อวานจริงๆ...ไม่งั้นป่านนี้เขาได้กระโดดออกจากยุนโฮแบบเมื่อวานอีกเป็นแน่...

และ ต้องขอบคุณเซียที่วันนี้พันผ้ามาให้เขาอย่างดี...ถึงจะรัดแน่นซะจนลูกตาแทบ จะปลิ้นออกมาอยู่แล้วแต่ก็ทำให้ยุนโฮไม่มีอาการเอะใจใดๆทั้งสิ้นเมื่อสัมผัส โดน...

"เอ่อ...ผมขอโทษ.."จู่ๆยุนโฮก็พูดโพล่งออกมา..แจจุงเงยหน้าสบตามองอย่างไม่เข้าใจ...

"...ขอโทษที่ผมห้ามใจไม่ไหว"ว่าพลางเอาหน้าผากตัวเองชนกับหน้าผากเล็กของอีกคน...

แจจุงใจเต้นไม่เป็นส่ำ...


พระเจ้า!!!

รูปหล่อ คนดี สุภาพบุรุษ

ถึงจะหลอกแต๊ะอั๋ง แต่ก็ยังมีมารยาทเอ่ยปากขอโทษ!!

จะมีใครดีเท่านี้อีกไหมเนี่ย!!!!


"แจจุงไม่โกรธผมนะ.. "ใคร๊ ใครจะโกรธลงกัน!! จะจับปล้ำตอนนี้ก็ได้นะ แจจุงไม่ถือ ><

แจ จุงก้มหน้าอมยิ้มพลางส่ายหัวไปมา...ในใจร่ำๆอยากให้ยุนโฮขึ้นคร่อมให้มันรู้ แล้วรู้รอด...แต่ก็ต้องหักห้ามใจไว้...ก่อนจะยืดตัวขึ้นประทับริมฝีปากลงที่ มุมปากของอีกคนเป็นคำตอบก่อนเอ่ยเสียงใส..

"ไปซ้อมกันดีกว่านะฮะ ^^"

.
.
.


ส่วน ทางด้านเซียที่ปลีกตัวออกจากเพื่อนรักทันทีหลังจากที่เปลี่ยนเสื้อเสร็จคน ตัวเล็กกวาดตามองไปทั่วเพื่อสอดส่องหาคนที่ผู้อ่านคงรู้อยู่ว่าเป็นใคร..

วันนี้ล่ะ...ต้องไม่ยอมแพ้ไอ้แจจุงมัน!

ป่านนี้มันคงอ้อนยุนโฮข้ามขั้นไปถึงไหนต่อไหนละ..

ไม่ยอมมันแม่งหรอก...ฮึ่ม!!


"มองหาใครอยู่หรอครับ? "

"อ๊ะ! "เซียสะดุ้งพลางหันไปมองด้านหลังและแทบจะต้องหักคอกลับมาตำแหน่งเดิมแทบจะในทันที...

ก็จะไม่ให้หันกลับยังไงไหวล่ะ...

ปากของอีกคนเล่นจะทิ่มหน้าแล้วเนี่ย...

บางทีก็ขอให้ได้ตั้งตัวบ้างอะไรบ้างได้ไหมล่ะ!!

ไม่ได้ๆๆ ตั้งสติสิ คิม จุนซู...

รวบรวมกำลังสติเข้าไว้ ยังไงวันนี้ต้องก้าวหน้าอย่างน้อยเทียบเท่าแจจุงไม่ก็ก้าวหน้ากว่าให้ได้!


เซีย คิดพลางสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดจนไหล่ยกมิกกี้ที่ยืนมองจากด้านหลังมองอย่าง สงสัยได้เพียงแวบเดียวเท่านั้นยังไม่ทันจะได้เอ่ยปากอะไรคนด้านหน้าก็หมุน ตัวกลับมาพร้อมรอยยิ้มส่องสว่าง...

"ยูชอนไม่ต้องไปซ้อมขึ้นแข่งหรอฮะ? "

"ก็อยากอยู่หรอกครับ แต่ผมคิดว่าป่านนี้คู่ซ้อมของผมคงเป็นคู่ซ้อมให้กับเพื่อนรักของจุนซูอยู่มากกว่า"

"จริง หรอฮะ? แบบนี้ไม่ได้ละ ยังไงรุ่นของแจจุงน่ะก็หาคู่ซ้อมได้ง่ายกว่าแต่รุ่นเฮฟวี่เวจอย่างยูชอน เนี่ยไม่ใช่ว่าใครก็เป็นคู่ซ้อมให้ได้...เดี๋ยวผมไปเรียกยุนโฮให้ก็แล้วกัน นะฮะ"

คิม จุนซู ไม่ได้ตั้งใจจะขัดขวางความรักใครนะ...

แต่กำลังช่วยให้เพื่อนตัวเองไม่เสียเวอร์จิ้นก่อนเวลาอันควรต่างหาก ><...


"อย่าเลยดีกว่าครับ ผมเกรงว่าคู่ซ้อมของแจจุงเนี่ย ยุนโฮมันคงไม่ให้ใครเป็นหรอกครับ เพราะมันคงมีท่าเฉพาะไว้สอนส่วนตัวน่ะ ^^"

ท่าเฉพาะอะไรกันล่ะหาาาา!!!????

แบบนั้นยิ่งต้องไม่ได้ใหญ่!!!! แจจุงจะเสียเวอร์จิ้นก่อนจุนซูไม่ได้นะ!!!!!

จุนซูยังไม่ได้เสียจูบจริงๆจังๆซักทีเลย แล้วแจจุงจะข้ามไปเสียอย่างอื่นน่ะเรอะ!?

คิม จุนซู ไม่ยอมเด็ดขาด!!!!


"ถ้างั้นแบบนี้ ผมคงต้องไปเรียนรู้จากยุนโฮบ้างแล้วเนาะ ไว้เอาไปใช้ในการแข่งครั้งหน้าถ้าผมได้ลง ดีไหมฮะ? "

"ถ้าแบบนั้น ผมสอนให้ก็ได้ครับ ผมมีท่าพิเศษสอนให้กับจุนซูเยอะแยะเลย แต่ว่าคงต้องนัดติวเพิ่ม..ที่บ้านผม เป็นไงครับ? "ไม่พูดเปล่า มือใหญ่รั้งเอวคนตัวเล็กเข้าหา...พลางดันติดชิดกำแพงในมุมอับมุมหนึ่งของ ห้องซ้อมให้พ้นสายตาของคนในห้อง...เรียวปากเลื่อนเข้าประทับที่แก้มนุ่มก่อน จะค่อยๆเลื่อนลงแถบซอกคอ ขบเม้มเล็กน้อยก่อนจะวกกลับขึ้นมาและจูบลงปากอวบอิ่มที่เผยอรอยู่แล้ว..

ใช่แล้ว จูบ ไม่ใช่แค่ จุ๊บเหมือนที่ผ่านๆมา...เซียรู้สึกตกใจเล็กน้อยเมื่อถูกอีกฝ่ายใช้ลิ้นรุกใน ครั้งแรก...แต่อย่างว่า...เขาเป็นพวกเรียนรู้เร็ว...ไม่นานหลังจากนั้นทั้ง สองต่างก็ตอบรับกันเป็นอย่างดี...มือทั้งสองข้างของมิกกี้ก็ทำหน้าที่ประสาน งานไม่ลดละเช่นกัน..ลูบไล้ผ่านเสื้อยืดตัวบางสูงขึ้น..สูงขึ้นเรื่อยๆ...

เพื่อวันนี้แล้ว เซียเองก็ไม่ต่างอะไรกับแจจุงที่เตรียมการพันผ้ามาอย่างดี แต่ของจุนซูต่างตรงที่ว่า ตัวเองเป็นคนที่จะเนื้อมีนมมากกว่าแจจุงสักหน่อย ดังนั้นไม่ว่าจะพยายามยังไง ก็ไม่อาจแนบเนียนเท่าคนที่พกเซิร์ฟบอร์ดตลอดเวลาทั้งหน้าทั้งหลังอย่างแจจุง ได้....ในขณะที่มือของมิกกี้ยังทำหน้าที่ต่อไปอย่างไม่ลดละ...เจ้าผ้าเวรก็ เริ่มหลุดออกจากหน้าอกที่ถูกมัดแน่น...เซียรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของความ แน่นของผ้าที่พันลดลง...ตาเรียวเล็กเบิกโตขึ้นขณะที่ปากยังคงทำตามภาระหน้าที่ของมันต่อไป....มือเล็กค่อยๆดันคนตรงหน้าออกในจังหวะเดียวกับที่ทั้งสองละปากออกจากกันพอดี...

ไอ้เหี้ยผ้าจะมาหลุดตอนนี้ทำไมเนี่ย!!!!!!???

เห้อ!!! ก็รู้อยู่หรอก่วายังไงก็ไปไกลมากกว่านี้ไม่ได้ เพราะเดี๋ยวความลับจะแตกเอา...

แต่ก็นะ...

โอ้ยยย...ก็ให้มัน..นานกว่านี้หน่อยก็ยังดีนี่...

ชริ!  อะไรมันจะซวยขนาดนี้วะ !?

รู้งี้ขอออกแบนๆแบบไอ้แจจุงมันจะดีเสียกว่า...

ต่อให้ผ้าหลุดยังไงมันก็ไม่ต่างกับไม่พันนักหรอก...

เห๊อะ....

เซียโอดครวญกะตัวเองภายในใจพลางค่อยๆดันตัวออกจากอ้อมแขน ปรับสีหน้าให้เข้าที่เข้าทางก่อนจะเงยหน้าขึ้นพลางช้อนดวงตาอย่างออดอ้อน...

"ไหนว่าท่าพิเศษจะเอาไว้นัดติวสอนที่บ้านไงฮะ...ทำตรงนี้ คนอื่นก็เห็นหมดพอดี มันจะเป็นท่าพิเศษได้ไงล่ะฮะ?"

มิกกี้ก้มหน้าลงพลางอมยิ้มหล่อให้กับความเจ้าเล่ห์ของเด็กหนุ่มน่ารักตรงหน้าก่อนจะเงยหน้ารับคำคนตัวเล็กและจูบลงที่แก้มเบาๆ

"เอางั้นก็ได้ครับ..ครั้งนี้ผมยอมให้ก็ได้...รอให้แข่งเสร็จก่อน ถึงตอนนั้นผมมีเวลาติวให้เหลือเฟือเลยล่ะ"

จุนซูได้แต่จับแก้มตรงที่ถูกหอมและมองคนตรงหน้าอย่างเพ้อพกเมื่อเจอรอยยิ้มเจิดจ้าดังตะวันสาดแสงเรืองรองบนท้องฟ้าอันมืดมิด...

นี่เขาต้องบรรลุโสดาบันขั้นไหนหรอเนี่ย??...ถึงจะสามารถรับมือกับรอยยิ้มบาดขั้วหลอดเลือดหัวใจนี้ได้น่ะ...เห้อ...

ถึงจะถูกขัดจังหวะ...

แต่อย่างน้อยวันนี้เขาก็ได้ make out กับมิกกี้แล้วล่ะนะ!! ฮู่เร่!!!!!

ทีนี้เรากับแจจุงก็เท่ากันละ!!!

ขณะที่ทั้งสองกำลังเดินเข้ามาในส่วนของพื้นที่ซ้อมนั้น ชินดงประธานชมรมก็เปิดประตูผลุนผลันเดินเข้ามาพอดี...ในมือใหญ่มีกระดาษสอง สามแผ่นถืออยู่ในมือ...

"อาทิตย์หน้าจะมีการเข้าค่ายเก็บตัวนักกีฬาที่จะลงแข่งของชมรมนะ..."ชินดงว่าพลางโบกกระดาษในมือไปมา...

"ราย ละเอียดอยู่ในกระดาษพวกนี้หมดแล้วฉันจะติดไว้ที่บอร์ดประกาศก็แล้วกัน...พวก นายก็อย่าลืมไปดูกันล่ะ"ขณะที่พูดอยู่ด้วยนั้นชินดงก็พลันสอดสายตาเหมือนหา ใครในห้องซ้อม...และเหมือนจะไม่เจอคนที่ต้องการหา เขาจึงหันกลับมาที่มิกกี้และถามอย่างไม่ลังเลแทน...

"อ้าวแล้วนี่เจ้ายุนโฮมันหายไปไหนซะล่ะ?"

ยัง ไม่ทันที่มิกกี้จะได้เอ่ยตอบอะไรออกไปประตูห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก็เปิดออก พร้อมกับคนที่ชินดงกำลังถามถึงเดินออกมาพร้อมกับใครอีกคนด้านหลัง...

"ฉันอยู่นี่...เมื่อกี๊ว่าอะไรนะ? เรื่องค่ายเก็บตัวนักกีฬาใช่ไหม?"

"ใช่ ก็ เหมือนกับปีก่อนๆที่จะมีนักมวยศิษย์เก่าจากโรงเรียนเราที่ได้มีโอกาสไปแข่ง นัดสำคัญจากที่ต่างๆมาช่วยเทรนด์ให้ พวกนายสองคนเองก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วยนะยังไงก็เตรียมตัวด้วยล่ะ"ชินดงว่า พลางตบไหล่ยุนโฮและส่งสายตามาทางมิกกี้อย่างรู้กันก่อนจะเดินจากไปทางด้าน หน้าชมรมเพื่อแปะรายละเอียดที่บอร์ดประกาศ...

"คงเป็นที่เดิมสินะ"ยุนโฮว่าพลางเบือนหน้ามาทางมิกกี้เป็นเชิงถาม...

"อืม ...รีสอร์ทน้ำพุร้อนออนยัง"

.......
.................




"อะไรนะ!!!? น้ำพุร้อน!!!?? พวกเธอจะไปเก็บตัวที่นั่นอะนะ!!!???"

"ก็ เออน่ะสิจะตะโกนหาปู่ทวดบนสวรรค์หรือไงกัน?!"แจจุงเงยหน้าส่งคำสรรเสริญให้ เพื่อนชายทั้งยังเอื้อเฟื้อถึงบุคคลในครอบครัวหลายชั่วอายุก่อนขณะที่กำลัง ก้มหน้าก้มตาตัดเล็บเท้าอยู่อย่างขะมักเขม้น...

"นี่พวกเธอไม่กังวล อะไรกันเลยรึไง?"ชางมินที่ตอนแรกนอนแผ่หราบนเก้าอี้ปรับเบาะเอนได้อย่างสบาย อกสบายใจพร้อมป๊อกกี้(ที่ทั้งสองคนซื้อมาเพิ่มทดแทนที่ยังไม่ได้พาไปเลี้ยง บาร์บีคิว)ที่กำลังย่อยได้ที่ในปากกลับกระเด้งตัวนั่งตัวตรงอย่างกระทันหัน เมื่อได้ยินเรื่องการเก็บตัวนักกีฬาจนพนักเก้าอี้ฟาดเข้าที่หัวอย่างจังส่ง ผลให้เศษป๊อกกี้ในปากกระเด็นออกมาใส่เซียที่กำลังพอกครีมบำรุงหน้าหลังอาบ น้ำ...คนตัวกลมส่งสายตาอย่างไม่มิตรให้พลางเขี่ยเศษขนมออกจากกางเกงนอนพลาง หันกลับไปสนใจกับกระจกและพอกหน้าต่อ...ปากอดสบถใส่คนที่ออกอาการโอเวอร์เกิน ไม่ได้....

"จะให้กังวลอะไรวะ? ได้ไปเที่ยวน้ำพุร้อนฟรี นี่กูต้องกังวลอะไรมิทราบคุณชิม?"

"ตอนพวกเธออยู่ในท้องแม่เนี่ย แม่ไม่เคยกินไก่ดำตุ๋นเพื่อบำรุงเซลล์สมองพวกเธอเลยรึไงห๊ะ!?"

เซีย เงยหน้ากรอกตากับเพดานอย่างเหลืออดใบหน้าครึ่งหนึ่งที่ถูกครีมสีเขียวคล้ำ โปะอยู่หันไปทางแจจุงอย่างขอความเห็นใจ...แจจุงที่ตัดเล็บนิ้วก้อยเท้าเล็บ สุดท้ายเสร็จเงยหน้าสบสายตากับเพื่อนสาวพอดีก็ได้แต่ถอนหายใจไม่ต่างกัน...


"จะพูดอะไรก็พูดมา มึงจะต้องจะโยงความสัมพันธ์ทางด้านวิทยาศาสตร์มาด่าพวกกูตลอดเลยรึไงกัน?!"เป็นแจจุงที่ตัดสินใจพูดแทน...

"ควาย นี่ฉันด่าให้คิด ไม่ได้ให้มาด่าย้อน!!... "

"........."

เมื่อ ความเงียบยังคงเป็นคำตอบจากทั้งสองสาว...แจจุงมองหน้าชางมินอย่างเบื่อ หน่าย...ส่วนเซียก็ยังคงเอามือกลมๆถูหน้าต่อไปอย่างไม่ยี่หระ...ชางมินถอน หายใจหนึ่งครั้งก่อนตัดสินใจให้ความกระจ่างแก่เพื่อน...

"ก็น้ำพุร้อนน่ะ..."


"...มันแช่รวมไม่ใช่เรอะ!!!!???"










2BC