[TVXQ FIC]........Born to Be.......[YunJae][YuSoo][KiHae]

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter Intro

Fiction : Born to Be# Intro
Pairing : Yunho X Jaejoong, Yuchun X Junsoo
Author: Deumbeui



[New Fic]…Born to Be #Intro…[YunJae][YuSoo]



"น้องครับ...สนใจจะเป็นนายแบบมั้ยครับ? "

"คือพี่... "

"ถึงน้องจะหน้าตาเหมือนผู้หญิงไปหน่อย แต่สัดส่วนและส่วนสูงนี่ใช้ได้เลยนะ ไม่สนใจหน่อยหรอ? "

"คือว่า... "

"รายได้ดีนะน้อง ลองไปแคสดูก่อนนะ งานหน้าก็เร็วนี้ๆล่ะ... "

"เอ่อ... "

"นี่นามบัตรพี่นะ ยังไงก้ลองติดต่อมาละกัน ไม่ก็โทรไปที่.... "

"พี่คะ!! คือเป็นผู้หญิงอะค่ะ ไม่ใช่ผู้ชาย!~ "


..............
............................


"ไง หน้าบูดเป็นขี้มาเลย ครั้งนี้บริษัทไหนอีกล่ะ? "

"ไม่รู้ ไม่ได้สนใจ เล่นพูดเป็นชุดไม่ฟังกันสักนิด นี่ฉันเหมือนผู้ชายขนาดนั้นเลยรึไงวะ? ทั้งๆที่แต่ก่อนก็มีแต่คนทักว่าหน้าสวย ทำไมตอนนี้มันตรงกันข้ามกันแบบนี้เนี่ย!!! "

คนพูดถอนหายใจแรงๆหนึ่งทีก่อนจะเริ่มนอนเลื้อยและก้มหน้าลงซบกับโต๊ะเรียนอย่างกลุ้มใจ

นี่มันแทบจะเป็นครั้งที่ยี่สิบในหนึ่งสัปดาห์ ครั้งที่ห้าร้อยหกสิบแปดในสามเดือน และเป็นพันๆครั้งในรอบหนึ่งปีได้ที่เด็กสาวมัธยมปลายหน้าสวยผิวขาวแต่ดันสูงเหมือนผู้ชาย อีกทั้งทรงผมทรงสั้นที่ยิ่งดูเหมือนเป็นผู้ชายเข้าไปอีกถูกทาบทามให้ไปเป็นนายแบบตามนิตยสารชายต่างๆ...

จริงๆแล้วถ้าเทียบกับผู้ชายอื่นทั่วไป คิม แจจุงคนนี้ก็ถือว่าไม่ได้สูงอะไรมากมาย แต่เมื่อมาอยู่ในกลุ่มผู้หญิงในหลายๆคนแล้วล่ะก็จะถูกเข้าใจผิดอย่างง่ายดาย..ยิ่งบวกกับนิสัยส่วนตัวที่ออกจะห้าวห่าม ขี้โวยวายกระโชกโฮกฮากไม่เหลือความเป็นกุลสตรีให้เห็นแล้ว ทำให้นอกจากจะมีปัญหาที่ว่าไป บางครั้งก็เจอการสารภาพรักจากเด็กนักเรียนหญิงด้วยกัน ทำเอาแจจุงแทบอยากจะแก้ผ้าต่อหน้าให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย ว่าเขาน่ะผู้หญิง ไม่ใช่ผู้ชาย!!!!!!!

"จริงๆ เป็นแบบนี้ก็ดูดีไปอีกแบบนะ"เพื่อนชายหนุ่มคนเดียวของเขาที่รู้จักกันมาตั้งแต่อนุบาลเอ่ยขึ้นแต่ตาในกรอบแว่นสี่เหลี่ยมไม่ได้ละไปจากหนังสือตรงหน้าสักนิด

"นายจะบ้าหรอ?!!! ฉันชอบผู้ชายนะโว้ย กี่ครั้งกี่หนกันที่ถูกทักถูกสารภาพรัก บางคนสารภาพแล้วเข้าใจก็ดีไป บางคนถึงขั้นยอมเป็นเลสเบี้ยนด้วยเนี่ย ฉันไม่เอาด้วยหรอกนะ ไอ้บ้าชางมิน! "เด็กสาวผงกหัวขึ้นต่อว่าทันที

"แล้วแบบนี้ฉันจะหาแฟนได้มั้ยเนี่ย? โฮฮฮ เกิดมาจะยี่สิบปีละ มีแต่ผู้หญิงมาสารภาพรัก อะไรมันจะช่างชอกช้ำน่าละอายขายขี้หน้าวงตระกูลแบบนี้เนี่ยยยย"

"ไหนพูดเองว่าของแบบนี้มันจะมาก็มาเอง ไม่ต้องขวนขวายไงล่ะ"

"ก็ตอนนั้นฉันยังเป็นเด็กสาวตัวเล็กน่ารัก ใครจะไปรู้ว่าแค่ระยะเวลาไม่ถึงปี ไอ้ความสูงบ้านี่จะพุ่งมาขนาดนี้ล่ะ ถ้าสูงแล้วผอมหุ่นดีอย่างนางแบบก็แล้วไปหรอก นี่ท่าเชื้อนักกล้ามของพ่อฉันสมัยหนุ่มมันจะแรงตกมาถึงฉันทางพันธุกรรมด้วยแน่ๆ โอ้ยย ให้ตายเถอะ"บ่นไปก็พลางมองเด็กสาวมัธยมปลายกลุ่มหนึ่งที่เพิ่งเดินผ่านทางตนเองไปอย่างจิตตก

ทำไมไม่เกิดมาตัวเล็กแบบนั้นบ้างนะ?

โฮๆๆ


"เลิกพล่ามได้ละ แกก็บ่นแบบนั้นทุกวันนิ เอ้าเอาไป ฉบับใหม่ที่สามีเธอลง เอาตังค์มาด้วย"ชางมินที่เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเพื่อนรักฝากซื้อนิตยสารประจำสัปดาห์ของโรงเรียนไว้ มือเรียวล้วงหยิบจากกระเป๋าก่อนจะวางลงตรงหน้าแจจุง

"กรี๊ดดดด ยุนโฮทำไมหล่อได้เทพแบบนี้นะ"ตาโตที่เห็นคนที่ขึ้นหน้าปกก็อดร้องเสียงดังไม่ได้ นอกจากจะร้องแล้ว มือขาวเล็กก็ลูบไปมากับหน้าปกนิตยสาร ชางมินที่เห็นอยู่เอือมระอาเกินกว่าจะพูดอะไรได้

"จ่ายมาๆ จ่ายมาสองเล่มเลยก็ดี เพราะจุนซูก็ฝากซื้อเหมือนกัน"

"อะไรวะ? ทำไมงกแบบนี้เนี่ย จริงๆแล้วนี่มันโรงเรียนพ่อนาย ให้ฟรีก็ไม่เห็นตายเลยไม่ใช่เรอะ? "แจจุงบ่นแถมไม่คิดจะให้เงินกับลูกชายเจ้าของโรงเรียนที่ตัวเองสิงสถิตเรียนอยู่ตั้งแต่อนุบาล และหันไปยิ้มหน้าตามื่นชื่นกับชายหนุ่มหล่อสุดฮอตของโรงเรียนที่ยิ้มพิฆาตอยู่ตรงหน้าปกนิตยสารประจำสัปดาห์ของโรงเรียนที่จะออกขายทุกวันจันทร์ (แต่เนื่องจากเด็กเส้นอย่างชางมิน จึงได้มาก่อนวางแผงขาย หึหึ)

จุง ยุนโฮ หนุ่มมัธยมปลายสุดฮอตของโรงเรียน ขึ้นหน้าปกนิตยสารของโรงเรียนไม่เว้นสัปดาห์ เพื่อนสนิทที่ยืนถ่ายคู่กันก็ไม่น้อยหน้า ปาร์ค ยูชอน เจ้าของหนุ่มรอยยิ้มเจ้าชาย ทั้งสองผู้มีหน้าตาอันหล่อเหลา อีกทั้งเพียบพร้อมทั้งด้านการเรียนและการกีฬา ไม่แปลกที่จะเป็นคนดังตลอดกาลทั้งในหมู่โรงเรียนเดียวกันและต่างโรงเรียน...


"โว้ย เบื่อวุ้ย"

ผู้มาใหม่ที่เพิ่งมาถึง เหวี่ยงกระเป๋าลงเก้าอี้ม้าหินก่อนจะทิ้งตัวแรงๆมองเพื่อนสองคนตรงหน้าด้วยสีหน้าหงุดหงิด

"งวดนี้เจอให้ไปเป็นพรีเซ็นเตอร์ขนมเด็กที่ไหนอีกล่ะ? "

"หุบปากไปเลย ไอ้บ้าชางมิน"

นี่ก็อีกคน มีปัญหาปมด้อยไม่ต่างกับแจจุง ต่างกันนิดหน่อยตรงที่ว่าสาวน้อยคิม จุนซูคนนี้จะถูกทาบทามไปทำงานโฆษณาเด็กอนุบาลไม่ก็ประถมทุกครั้งไป ด้วยร่างอันบอบบางตัวเล็กจิ้มลิ้มบวกกับพวงแก้มใสสีชมพูและเสียงโลมาอันเป็นเอกลักษณ์ที่ทำให้หน้าอ่อนเยาว์เกิน ไม่ใช่เกินแบบธรรมดา แต่เกินแบบทะลุมิติเลยก็ว่าได้ บางครั้งเคยให้ไปเป็นพรีเซ็นเตอร์ปีโป้ที่มีเด็กหลายๆคนรุมวิ่งเข้าแย่งเยลลี่สีสันสดใส ไม่ก็อาหารเช้าคอนเฟลคสำหรับเด็กอะไรทำนองนั้น...

"ช่างเถอะ ฉันเข้าใจดี ฉันก็เพิ่งเจอมาอีกเหมือนกัน อย่าไปใส่ใจเลย ดูนี่ดีกว่า ยูชอนสุดหล่อมาดเจ้าชายของจุนซูน่ะ อาทิตย์นี้ก็แอบเท่ห์อีกแล้วนะ"แจจุงที่เข้าใจหัวอกเพื่อนรักของตนดีพยายามเปลี่ยนหัวข้อสนทนาก่อนที่เซียจะอารมณ์บูดเป็นโลมาหงุดหงิดตลอดวันนี้

"คนอะไร หล่อบ้านบึ้มได้ขนาดนี้เนี่ย นี่ถ้าฉันจะมีแฟนคนแรกนะ ถ้าไม่ได้เสี้ยวขี้เล็บอย่างยูชอนแล้วล่ะก็ ไม่ต้องคิดให้เสียเวลากันเลยทีเดียว"เด็กสาวเปลี่ยนอารม์ได้อย่างว่องไวทันทีที่เห็นชายหนุ่มรูปหล่อที่ตัวเองหลงปลาบปลื้ม ทั้งสีหน้าและท่าทางเคลิ้มหยดย้อยจนชางมินอดทนต่อการแสร้งทำเป็นอ่านหนังสือต่อหน้าไม่ไหว ปิดหนังสือลงดังฉับ

"จ่ายเงินมาซะ ไม่งั้นอาทิตย์หน้าก็ไม่ได้ เห็นเขาว่ากันว่าอาทิตย์หน้าจะลงข่าวเด็ดด้วยเกี่ยวกับสองหนุ่มหล่อบ้านบึ้มบ้านไหม้ของพวกแกนั่นน่ะ ถ้าหมดก่อนฉันไม่ช่วยด้วย"

"เรื่องอะไร ทำไมต้องดองไปลงอาทิตย์หน้าด้วยวะ? "เซียไม่คิดแม้จะควักเงินแถมยังถามข้อข้องใจตัวเองแทน

คนฟังไม่แปลกใจว่าทำไมไอ้สองคนนี้มันไม่มีชายใดมาเคียงข้างอย่างสาวมัธยมปลายคนอื่นเขาสักที ก็ดูมันพูดกันสิ ผู้ชายเองยังต้องสยบกับความห่ามและเฮี้ยวของสองสาวนี้อย่างราบคาบ

"ฉันจะรู้มั้ย ประธานชมรมหนังสือพิมพ์บอกฉันมาแค่นั้น อย่าเฉไฉ เอาเงินมา"

"นี่จะงกกว่านี้ได้อีกมั้ยเนี่ย? ได้ก็ได้มาฟรีไม่ใช่เรอะ? "

"ฟรีบ้านพี่สะใภ้แกสิ ก็แค่ได้ก่อนเท่านั้นแล่ะ สองฉบับจ่ายมาซะ"

"ไอ้เพื่อนบ้า"ว่าแล้วทั้งแจจุงและเซียก็จำใจควักเงินออกจากกระเป๋าให้เพื่อนรักที่งกเกินใคร


"อ่ะ นั่นไง ประธานชมรมหนังสือพิมพ์ อยากรู้อะไรก็ถามสิ"ชางมินว่าพลางรับเงินมาเมื่อเหลือบเห็นกลุ่มประธานชมรมและสมาชิกชมรมหนังสือพิมพ์กำลังจะเดินผ่านพวกเขาไป

"อ่ะ...พี่แยชอน ขอถามอะไรหน่อยสิคะ"เสียงดัดหวานที่แจจุงพยายามทำให้เข้ากับใบหน้าส่งเสียงถามออกไปเมื่อรุ่นพี่หน้าตาสะสวยที่กำลังถือซองเอกสารบางอย่างอยู่และดูท่าทางกำลังเร่งรีบกำลังจะเดินผ่านพวกเขาไป

"อ้อ ได้สิคะ แต่เร็วนิดนึงนะพี่รีบ... "

"เอ่อ..เห็นชางมินบอกว่ามีข่าวเด็ดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับสองหนุ่มหล่อประจำโรงเรียนเราหรอคะ? "แจจุงเอาชื่อชางมินเข้าแหย่ เพราะก็พอรู้ว่ารุ่นพี่คนนี้แอบปลื้มชางมินอยู่ไม่น้อย ที่ทุกวันนี้เขามีอภิสิทธิ์อะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับข่าวของโรงเรียน ก็เพราะชางมินนี่แล่ะที่ทำให้เขารู้ข่าวบางอย่างก่อนใครเพื่อน ซึ่งครั้งนี้เขาก็กำลังจะทำแบบเดียวกัน..

"อ๋อ เรื่องนั้น...คือจะตีพิมพ์อาทิตย์หน้าน่ะจ่ะ"รุ่นพี่สาวอึกอักนิดนึง แต่เมื่อปรายตามองไปทางชางมินที่(ฝืน)ยิ้มให้เล็กน้อย(เพราะถูกเซียเหยียบเท้า)ก็ยอมเผยออกมา

"ทำไมถึงไม่ตีพิมพ์อาทิตย์นี้ละคะ? "

"ข้อมูลเราเพิ่งได้สดๆร้อนๆเลยน่ะ"หญิงสาวพูดพลางชูซองที่ถือมาด้วย

"อ๊ะๆๆ พี่ให้ดูไม่ได้จริงๆนะ แต่รับรองว่าข่าวนี้เด็ดจริงๆ ยังไงน้องติดตามรออาทิตย์หน้าเอาละกันนะ"รุ่นพี่สาวรีบปฏิเสธทันทีที่เห็นทีท่าว่าสองสาวคิมจะขอดูสิ่งที่อยู่ในซองนี้เป็นแน่แท้ก่อนจะรีบเดินจากไป

"ชางมิน นายต้องช่วยพวกเรานะ"สองสาวหันหน้าควับขอความช่วยเหลือเพื่อนชายหนุ่มของตนทันทีหลังจากเห็นว่ากลุ่มชมรมหนังสือพิมพ์เดินลับไปไกลแล้ว

"จะอะไรนักหนากันนะ ก็แค่รออีกเจ็ดวันมันจะตายมั้ย? "

"ไม่ได้ เกี่ยวกับสองหนุ่มสามีของเราสองคนแล้วล่ะก็ อะไรพวกเราก็ต้องรู้ก่อนให้ได้"

"พวกเธอ... "

"แผนเดิมตกลงนะ"

"ไม่มีทางซะล่ะ... "

"บาร์บีคิวเจ้าประจำสองมื้อ"

"ตกลง!"


............
..........................


หลังเลิกเรียน

ณ ห้องชมรมหนังสือพิมพ์

"อ้าว ชางมินมีอะไรหรือจ๊ะ"รุ่นพี่สาวสวยประธานชมรมเปิดประตูห้องชมรมออกก่อนเอ่ยยิ้มแย้มกับคนที่อยู่ตรงหน้า

"คือผมคิดว่าผมลืมของในนี้ตอนที่มาเอานิตยสารสัปดาห์นี้น่ะครับ"หลังจากพูดเสร็จก็ไม่ลืมจะยิ้มหวานให้ทำเอาคนตรงหน้าสติหลุดลอยไปไกล...

ถึงแม้ชางมินจะไม่ได้เป็นหนุ่มฮอตของโรงเรียนเพราะภาพลักษณ์คงแก่เรียนภายใต้กรอบแว่นหนาสีเหลี่ยม แต่หนุ่มน้อยคนนี้ก็มีเสน่ห์ในแบบของตนที่น่าหลงใหล บ้างก็เคยลงนิตยสารของโรงเรียน แต่เจ้าตัวมักจะไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้สักเท่าไรนัก

"งั้นหรอ เข้ามาก่อนสิ อาจจะหายากหน่อยนะ เพราะงานเพิ่งเข้ามาน่ะ รกนิดนึงนะจ๊ะ"ว่าพลางเปิดประตูให้กว้างขึ้นและเชื้อเชิญให้เข้าไปข้างในก่อนจะปิดประตูลง

สองสาวคิมพุ่งมาจากสักทางของเสาตึกในละแวกนั้น เอาหูแนบชิดกับประตูจนแทบทะลุและตั้งใจฟังเป็นอย่างยิ่งอย่างทุกครั้งที่ชางมินมาล้วงความลับ


"งานใหม่ที่ว่านี่ใช่ข่าวเด็ดอะไรของสองคนดังนั่นรึเปล่าครับ? "

"ก็ทำนองนั้นแล่ะจ้ะ"

บทสนทนาในห้องยังดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ชางมินกำลังพยายามพูดจาโน้มน้าวในแบบของตนที่สามารถมัดใจรุ่นพี่สาวได้อย่างทุกครั้ง สองสาวหน้าห้องสามารถนึกภาพตามได้เลยว่าตอนนี้ชางมินกำลังทำสีหน้าแบบไหนอยู่...

จะเป็นอะไรไปได้นอกจากยิ้มพิฆาตเยี่ยงเจ้าชายที่เห็นกันไม่บ่อยนักนั่นเอง...

"สงสัยท่าทางจะเป็นข่าวเด็ดและลับมากนะครับ...หน้าปกนี่เล่นออกแบบตั้งแต่วันนี้แถมไม่มีเรื่องอื่นแทรกซะด้วย"

"ก็ใช่น่ะสิ เรื่องนี้พี่เพิ่งรู้มาไม่นานเลยนะ ตอนแรกว่าจะลงในฉบับอาทิตย์นี้เลย แต่เรายังมีข้อมูลไม่เพียงพอน่ะ... "

"ว้า ผมจำได้นะว่าผมวางมันไว้แถวนี้... "

"ชางมินลืมอะไรหรือจ๊ะ? "

"ปากกาด้ามโปรดนะครับ แต่จริงๆแล้วผมไม่ใช้มันก็ได้ แต่ด้ามนี้เป็นด้ามที่ได้มาจากงานวัฒนธรรมของปีก่อนที่ชมรมพี่เป็นคนทำแจกน่ะครับ ผมนี่ได้จากพี่แยชอนกับมือเลย มันเป็นปากกาที่ทำให้ผมเขียนเรียงความเต็มมาตลอดเลยนะครับ"

ตอนนี้แจจุงและเซียทำหน้าอ้วกแตกบ้านพังไปเรียบร้อยแล้ว

เพื่อนกู เห็นหน้านิ่งๆแบบนี้ใครจะรู้ว่าแหลได้อีกนะเนี่ย!


"อ๊ะ.. "

ฟึบ!

"ขอโทษครับ"

"ไม่เป็นไรจ้ะๆ"หญิงสาวก้มตัวลงเก็บรูปบางอย่างที่ชางมินเลื่อนซองกระดาษบริเวณนั้นขณะแสร้งหาปากกาอยู่หล่น และด้วยสายตาอันไวและเฉียบคม ชางมินก็เดาออกทันทีว่ารูปนั้นหาใช่ใครอื่นไม่...

"รูปเอ่อ...นั่นมันรูปสองคนดังของโรงเรียนเรา...ไม่ใช่หรอครับ? "

"ใช่แล้วล่ะ...นี่รู้แล้วอยากไปบอกใครเขานะ ไม่งั้นพี่โดนสมาชิกในชมรมเอาตายเลย เพราะพี่ก็เป็นคนสั่งพวกเขาเองว่าห้ามบอกใครเป็นอันขาด"

"พวกเขาเอ่อ... "


"ใช่แล้วจ้ะ... "






"พวกเขาสองคนเป็นเกย์!!! "
















2BC