คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : ficsangot7 - BBam : Stigma
ficsangot7 – BBam
: Stigma
'สิ่ที่ยาที่สุือารมอนที่เรารั…
ำลัรัใรนอื่น'
เร้!
มีแหลมมหลุร่วออามืออายหนุ่ม่อนะระทบลพื้น
ทั้ร่าอผู้ายอีนที่นอนแน่นิ่ พรม เสื้อยื หรือแม้ระทั่มือแบอมเอ…
ทุอย่าล้วนถูย้อมไป้วยเลือสีแส
นัยน์ามเ็มไป้วยวามพอใ สับสน ปะปนไปับวามโรธ
ทว่าเหนือสิ่อื่นใ เา็ยัรู้สึรันัวเล็ที่ำลันั่ร้อไห้อร่าไร้วิาอผู้ายรหน้ามาอยู่ี
ผู้ายที่ไ้หัวใแบมแบมไปรอ
ผู้ายนนั้น...
นที่ไม่ใ่เา ไม่ใ่อิมแบอมนนี้
่า...
แบอมเอื้อมมือไปเปิ็อน้ำออนสุ ะล้าราบเลือทั้หมที่มี
แ่ไม่ว่ายิ่ล้ามันเท่าไหร่ ภาพอนรัที่มอเา้วยสายาหวาลัว มัน็แวบเ้ามาในหัวทุรั้น้อสบถออมาเสียัลั่น
วามรู้สึเ็บปวแทรึมไปทั่วทั้หัวใ อึอัวนอยาะร้อไห้ออมา
“…”
แบอมหลับาลรู่หนึ่อย่าหวัว่ามันะ่วยบรรเทาอาารเหล่านั้นลไปไ้บ้า...
แสาวอาทิย์ที่ส่อระทบเปลือาทำให้แบมแบมรู้สึัวื่นึ้นมา ่อนะ่อยๆระบายยิ้มออมาบาๆเมื่อสัมผัสไ้ถึอ้อมแนอุ่นๆอแบอมที่ำลัสวมอันา้านหลั
เ็หนุ่มหันลับไปมอนรัที่ยันอนหลับสนิที ลมหายใสม่ำเสมอออีนบอเาอย่านั้น
ใบหน้าหล่อเหลาที่เหมือนะมีไรหนวึ้นอยู่หน่อยๆวนให้มือเล็่อยๆยับไปลูบมันเล่นเบาๆ วามรู้สึสาๆหาแ่สร้าวามั๊ะี๋ทำให้แบมแบมหัวเราะิ
นระทั่ร่าสูเริ่มยับัวทันทีที่รับรู้ถึอะไรบาอย่าที่ำลั่อวนารนอนที่แสนสบายอเา
"อืมม" แบอมหลับานอน่ออีไม่ี่นาที ่อนะยอมลืมาึ้นมามอนรัที่ลอบมอเาอยู่่อนแล้ว
“อรุสวัสิ์นะอิมแบอม” แบมแบมอมยิ้มออมาน้อยๆให้แบอมระับอ้อมอให้แน่นึ้นว่าเิมนิ
่อนะปลายมูลบนพวแ้มใสหนัๆอย่านึหมันเี้ยวราวับลโทษที่อีนไม่ยอมเรียเาว่าพี่อีแล้ว
แบมแบม็เป็นแบบนี้ ทั้แสบ ทั้วน แล้วแบอมะไม่หลุมรัไ้ยัไ
“ไม่เอาา ฮ่าๆ อย่า... พี่”
ฟั่ออีหลายทีให้เ็หนุ่มหัวเราะนเหนื่อย แบอมถึะยอมปล่อยให้อีนเป็นอิสระ
พรึ่บ!
่อนที่ายหนุ่มยับัวไปร่อมร่าเล็เอาไว้ นัยน์ามสบับวาลมโอย่ามีวามหมาย ใบหูอเาเริ่มึ้นสีระเรื่อพอๆับนใ้ร่า
ทว่าวามรู้สึัเินเหล่านั้น็ไม่ไ้ทำให้แบอมหรือแบมแบมผละออาันแ่อย่าใ
ทุวามรู้สึถูส่ผ่านไปให้ันและันนสัมผัสไ้แ่วามรั วามอบอุ่น ราวับว่าบนโลใบนี้ไม่มีอะไรสามารถแยพวเาออาันไ้อีแล้ว
“อืม…” แบอมโน้มใบหน้าลไปทาบทับริมฝีปาอวบอิ่ม้วยวามนุ่มนวลราวับทะนุถนอม
ปลายลิ้นอุ่นร้อน่อยๆแทรเ้าไปเาะเี่ยวูิมวามหวานาโพรปานุ่มอย่าูื่มให้เ็หนุ่มอบรับสัมผัสลับไปเ่นเียวัน
“อึ... อือ”
รสูบอ่อนโยน่อยๆทวีวามร้อนแรมาึ้นเรื่อยๆนอุหภูมิในร่าายอนทัู้่่อยๆเพิ่มสูึ้นนยาเินะวบุม
มือหนาเลื่อนไปบลึุ่มไสีหวานไปมาให้แบมแบมบิัวเร้า
่อนะ่อยๆผละริมฝีปาออมาสบาันอีรั้ แล้วึะุหน้าลบนลำอาวเนียน านั้น็รารึวามเป็นเ้าอลไปเบาๆ
"อือ..." แบมแบมยแนึ้นโอบรอบลำอแร่อแบอมเอาไว้ โยไม่ลืมที่ะหันไปมอนาฬิาที่แวนิผนัอยู่ไม่ไล
ใล้ถึเวลาานอเาแล้ว
หาแ่เ็หนุ่ม็ไม่ิเอ่ยปาห้าม รัน้ามแบมแบมลับส่รอยยิ้มหวานๆไปให้อีฝ่าย่อนะพูบอออมา้วยสายายั่วยวน
“รึ่ั่วโม พอมั้ยรับ”
“เี๋ยว็รู้…”
“…”
แบอมทรุัวลพลายับเ้าไปใล้แบมแบมให้นัวเล็ผะถอยหลัหนีแทบะทันที สายาที่มอมา้วยวามหวาลัวสุั้วหัวใทำให้นถูมอะัไปนิ
นัยน์ามวูบไหวรู่หนึ่ ยามสบาับนที่เยรัเานสุหัวใ ้อนเนื้อลาอบีบเ้าหาันอย่ารุนแรสร้าวามอึอันแทบหายใไม่ออ
่อนที่แบอมะัสินใเินออมาาที่นั่น และไม่ิะหันหลัลับไปอีเลย…
…
ส่ารบ้านแล้วนะ 555555
อบันไหมม? บอหน่อย เ้าอยารู้ววววววว์
ความคิดเห็น