ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : o_ ย้ายที่อยู่ _o **++100%++**
Sakura’s talk
“อิโนะ~”ฉันพูดแล้วก็ลากเสียงยาว~
“อะไร?”อิโนะละสายตาจากนิตยสารเล่มหนึ่งหันมาหาฉัน
“ฉันเบื่ออ่าT^T”แง~เบื่อ~ฉันอยู่ที่นี่มา1สัปดาห์แล้วนะมีแต่อิโนะที่มาหาฉันแล้วก็เห็นฉันฉันกับเหล่าพยาบาลที่เข้ามาดูอาการฉันเนี่ยเพื่อนๆที่รักของฉันก็มีธุระกันหมด ฮู่ว~เซ็ง!
“แล้วคิดว่าฉันไม่เบื่อหรือไงยะมานั่งเฝ้าเธอเนี่ย”อิโนะอย่าพูดเยี่ยงนั้น
“เฮ้อ~ไม่มีใครมองเห็นฉันนอกจากเธอแล้วหรอ”ฉันถามเพราะไม่อยากให้ห้องมันเงียบ
“ไม่รู้สิ”ตอนนี้ยัยหมูก้มหน้าก้มตาอ่านนิตยสารอีกแล้วทำไมไม่มองฉ้านนน
ก๊อกๆๆ
“O*O!?I Love U~ใครหนอมาเยี่ยมฉัน><”ฉันตะโกนออกไปแต่ไม่มีใครได้ยินหรอกนอกจากอิโนะก็ฉันเป็นวิญญาณอยู่นี่
“เข้ามาได้ค่า~”อิโนะตะโกนแล้วประตูก็เปิด...
●w● <<ฉัน
“สวัสดีค่ะพี่ซาโซริ^^”อิโนะพูด
“หวัดดีอิโนะ”ซาโซริพูด
“เป็นไงบ้างห๊า!อิโนะเฝ้าซากุระเป็นไงบ้าง~อืมม์”เอ่อ...เสียงนี้คงเป็นพี่เดอิดาระสินะ==
“เบื่อ!”โห๊ย~!ตรงจังเลยนะแม่คู๊ณ ฉันเป็นวิญญาณหัวโด่ตรงนี้เนี่ยพูดให้ฉันดูไม่เหมือนตัวถ่วงหน่อยเซ่>*<...ว่าแต่พวกรุ่นพี่ก็ไม่เห็นฉันหรอT^T ...พี่เค้าคงยังไม่ได้หันมาทางนี้มั้ง(คิดในแง่ดี)
“อืมม์^^”ไม่เห็นฉันหรอT-T กรี๊ดๆหันมาแล้วจะเห็นฉันมั้ยน้า><
“O.O!!”พี่เดอิเห็นฉันแน่ๆเล้ยทำหน้าอย่างงั้นอ่ะ^.^~
“o->_<-o”พี่เดอิเอามือขยี้ตาสงสัยจะเห็นฉันนะเนี่ย คริคริ
“เดอิเป็นอะไร”^w^ ซาโซริหันมาแล้วเห็นฉันมั้ย เห็นมั้ยคะ
“O__O!”เอิ่ม...ดูจากกริยาท่าทางแบบนี้น่าจะเห็นนะ^^’’
“อิโนะ!”รุ่นพี่ทั้งสองตะโกนเรียกอิโนะพร้อมกัน
“อะไรคะ!”อิโนะเธอหงุดหงิดอะไรยะตะคอกอีกแล้วเนี่ย-O-
“เธอเห็นเหมือนที่ฉันเห็นมั้ย อืมม์”พี่เดอิถามอิโนะก่อน
“เห็น เห็นอะไร...อ๋อ...”อิโนะรุ่นพี่เค้าเห็นฉันแน่ๆ><~~
“!?”
“พี่สองคนเห็นซากุระด้วยหรอ^__^”อิโนะถาม ว้าวๆคำถามนี้ที่ฉันอยากให้เธอถาม อิอิ
“ใช่!”ตอบพร้อมกันอีกแว้วอ่ะ
“ซากุระ>O<~ดีใจด้วยน้ามีคนเห็นเธออีกตั้งสองคนแน่ะ”อิโนะโยนนิตยสารทิ้งลงพิ้นแล้วก็วิ่งมากอดฉันแล้วก็ตะโกนข้างหู--^^
“อึ๊ก! อะ อิโนะ ปล่อย!ฮู่ว~ฉันพอรู้นะว่าฉันแรงเยอะม๊ากแต่เธอเหอะ“ฉันบ่นใส่อิโนะส่วนรุ่นพี่ทั้งสอง...งงเป็นแมงป่องตาแตกกับนักศิลปิน(?)ตาแตก
“สวัสดีค่ะ พี่เดอิ ซาโซริ^O^~”ฉันทักทายพี่ๆทั้งสองที่เห็นฉันกรี๊ดๆ
“เอ่อ...หวัดดี อืมม์”พี่เดอิตอบ
“สวัสดีซากุระ”ซาโซริก็ตอบแต่ทั้งคู่ห่างจากฉัน5เมตรครึ่ง=[ ]=!!
“T^T”ฉันอยากร้องไห้~ทำไมพี่ถอยห่างเช่นนี้อ่า
“นี่ พี่!ไม่ต้องถอยห่างเลยซากุระเค้าจิตตกนะคะ”ขอบคุณอิโนะเพื่อนเลิฟ>3
“อะ..อืมม์/อือ”
*****
“--^^^^...มันก็ยังห่างอยู่ดีนั่นแหละ...มาเดี๋ยวเล่าให้ฟังบลาๆๆ....~~~”แล้วอิโนะก็พูดเรื่องของฉันจนฉันหลับไปสองตื่น(เวอร์)
“จริงอ่ะ อืมม์O__O”พี่เดอิตะโกนออกมา
“ก็จริงสิคะ ไม่งั้นพี่จะเห็นซากุระอยู่ตรงนี้หรอ?”
“ก็เออนะ อืมม์”พี่เค้าไม่ตกใจแล้วแหละก็ทำตัวเหมือนปกติแล้วนี่เนอะว่าแต่...ซาโซริเค้ามองฉันทำไมอ่ะo*o?
“พี่ซาโซริมองฉันทำไมอ่ะ^[ ]^~”คำถามนี่แหละตรงดี เอิ๊กๆ
“อ๋อ ไม่มีอะไร”โกเจ็ดลบหนึ่ง!
“จริงหรอ อืมม์?”พี่เดอิเล่นเสียงด้วย มีไรป่าวหว่า(ไอ้นี่คิดมากว่ะ==)
“มะ ไม่มีอะไร”
“ซากุระ...”อิโนะเดินมาหาฉันแล้วก็สะกิดไหล่
“อะไรหรอ?”ฉันถาม
“คือว่า...ฉันขออกไปลั๊ลล้าหน่อยจิo*o”เรื่องนี้นี่เองว่าแล้วเชียว
“อือ ไปไหนก็ไป- -“ฉันตอบ
“Thank จ้า~ไปก่อนนะจ้ะ^^”แล้วอิโนะก็ลั๊ลล้าออกนอกห้องไป
....
....
โอ๊ย~!อะไรมันจะเงียบขนาดนี้ มีแต่เสียงทีวีที่ฉันเปิดแล้วก็นั่งดูอยู่กับรุ่นพี่ทั้งสองคนที่นิ่งยิ่งกว่าหินสลักรูปโฮคาเงะซะอีก
ไม่ไหวแล้วเฟ้ย!ไม่มีใครพูดฉันพูดก่อนก็ได้!
“นี่ / นี่”อ้าว!เวรแล้วไง...พอจะพุดก็จะมาพูดพร้อมกันอีกนะคะ ซาโซริ==
“เธอพูดก่อนสิ”ซาโซริให้ฉันพูดก่อนแต่ว่า...
“นายพูดก่อนก็ได้^^”แต่ว่าฉันชอบรู้เรื่องที่คนอื่นจะพูดให้ฟังก่อน
“ไม่อ่ะ เธอพูดก่อน”เอาแระท่าจะยาว
“ไม่เอาอ่ะ ฉันอยากรู้ว่านายจะพูดอะไร”
“( --)---(^_^)(_ _)(^_^)...ฉันไปข้างนอกหน่อยนะ อืมม์”เอ่อ พี่เดอิหันมามองแล้วก็พยักหน้าทำไมก็ไม่รู้แล้วก็เดินออกจากห้องไปเลยอ่ะ -O-
“เอาเป็นว่าฉันพูดก่อนนะ”ซาโซริจะพูดก่อนแว้ว งืมๆ
“ค่ะ เชิญพูดก่อนเลยค่ะ^^”
“คือว่า...จะพาเธอออกไปเที่ยวน่ะ ไปมั้ย?”
“ไปเที่ยว!?...จะพาฉันไปเที่ยวหรอ?”โอ๋~!เย่~~>< อยากไปมั๊กมาย
“อือ ไปป่าวฉันจะพาไปน่ะ”
“ไปค่ะไป เราไปกันเลยนะคะ^O^~”
“เดี๋ยวสิ!”พี่ซาโซริเรียกฉันก่อนที่ฉันจะเดินออกนอกห้อง
“คะ?”
“เธอยังไม่ได้บอกฉันเลยว่าจะพูดว่าอะไร- -”เออเนอะ
“ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พอดีห้องมันเงียบมีแต่เสียงทีวีก็เลยกะจะเปิดประเด็นพูดแต่ว่าประเด็นก็ไม่มีหรอกค่ะ เหอะๆ=*=”
“หรอ อืม ไปกันเถอะ ถ้าช้าก็ได้เที่ยวน้อยนะ”พี่ซาโซริพูดแล้วก็วิ่งออกนอกห้องไป
“เง้อ~อะไรกันอ่ะ รอด้วยสิ~~>[ ]<~”ฉันตะโกนไล่หลัง
*****
(Writer’s mode)
ย่านการค้าอันโด่งดังของโคโนฮะ...(ที่พลอยนึกชื่อไม่ออก==)
“O*Oไม่ได้มาตั้งนาน...ของใหม่เยอะแยะเลยอ่ะ น่ารักทั้งนั้นเลย><”ซากุระที่เป็นกบน้อยในกะลามานานไม่ได้ออกมาเปิดหูเปิดตาก็ดูท่าทางตื่นเต้นเหมือนคนไม่เคยเห็น- -
“อือของเยอะกว่าเมื่อครั้งนู้น~ที่เรามาเดินกันอีก”ซาโซริพูด
“ครั้งนู้น? นี่ยังจำได้อีกหรอ”
“หึ ใครจำไม่ได้ก็ไม่รู้ยังไงแล้ว เธอเล่นก่อเรื่องซะร้านพังไปสามร้านโดนด่าจนหูชาทั้งฉันและเธอ(- -)1“ซาโซริพูดแล้วก็เอามีมาจิ้มหน้าผาก(เถิกๆ -*-)ของซากุระ
“เง้อ ก็แค่นิดเดียว-3-~”
“เอาเถอะ เดินต่อดีกว่าใกล้เที่ยงแล้วจะได้ไปกินข้าวต่อด้วย”ซาโซริบอกซากุระแล้วทั้งสองก็เดินตามกันไป
โดยระหว่างที่เดินไปนอกจากจะมีเสียงจอแจของเหล่าเด็กเล็กเด็กน้อยเจ๊ใหญ่ไปจนถึงคนชรา
ก็ยังมีเสียงวิญญาณนามซากุระดังตามมาไม่หยุดไม่หย่อน...
“สวยจังเลยอ่ะ*o*”ประโยคนี้ซากุระพูดเกือบทุกร้าน
“อันนี้เท่าไหร่คะ...โฮ!แพง”อันนี้พูดเสร็จก็เกือบโดนเจ้าของร้านด่า==
“นี่ซาโซริไปดูทางนู้นกัน”นี่ก็ลากซาโซริ
“อะไรกันมีแต่ของแพงๆ”ส่วนประโยคนี้พูดตอนหมดแรงเดิน
“เธอเล่นเดินซะทั่ว บ่นๆๆว่าแพงแล้วจะไม่เหนื่อยยังไงเล่า- -“ซาโซริพูดซ้ำเติม
“ก็มันสวยนี่คะ-.-“
“อือ ไปกินข้าวกินข้าวกันเถอะ”แล้วซาโซริก็เดินนำไปหาร้านอาหาร
“ค่ะ”
ไม่นานทั้งสองก็เจอร้านอาหารเปิดใหม่
ทั้งสองเดินเข้าไปในร้าน
มองหาที่นั่ง...แล้วก็เจอโต๊ะตรงหัวมุมข้างในสุดกับอีกที่คือโต๊ะตรงกลางร้านอาหารที่มี2ที่นั่งเหมือนกัน
“จะนั่งตรงไหนซากุระ”ซาโซริถาม
“ฉันว่านั่งตรงมุมข้างในดีกว่าวิวสวย มองเห็นได้ทั่วร้าน^^”ซากุระตอบ
“อืม”
เมื่อมานั่ง ทั้งสองสั่งอาหาร...คุยกันนิดหน่อย
ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมคนที่มองไม่เห็นซากุระ ไม่หาว่าซาโซริบ้านั่งพูดคนเดียวก็เพราะคุณเธอไปฝึกวิชาบังตาจากโทยะมา
“พี่ครับ เก็บตัง”ซาโซริเรียกบริกรชายคนหนึ่ง
“300 เยนครับ”
“อ่ะ”แล้วซาโซริก็เอาจ่ายตังให้เพราะซากุระยังไม่ได้กลับไปเอาเป๋าตังที่บ้านนี่ เป็นวิญญาณดีอ่ะไม่ต้องเปลือง คุคุ
“ครับ รอซักครู่นะครับวันนี้เปิดร้านวันแรกใครที่มาเป็นคู่จะได้พวกกุญแจสลักชื่อคู่ละอันครับ”บริกรชายกล่าวว่าแต่บริกรชายเห็นซากุระอ่ะO.o
//แสดงว่าบริกรคนนี้ต้องเกี่ยวกับปริศนาของโทยะแน่เลย//ซากุระคิด
“อ้าว คู่ละอันแล้วแบ่งกันยังไงคะ”ซากุระถาม
“อ๋อ พวกกุญแจนี้มีสองชั้นครับแบ่งกันได้ขอทราบชื่อหน่อยครับ^^”
“อากาซึนะ โนะ ซาโซริ”
“ฉันฮารุโนะ ซากุระ”
“ซาโซริ กับ ซากุระนะครับ อีกประมาณ5นาทีจะเอาของมาให้ครับ”
“อืม”ฉันตอบ
ระหว่างที่ซาโซริกับซากุระรอพวงกุญแจฉันก็มองรอบๆร้านที่มีแต่คนเข้ามาเยอะแยะ
แต่ที่สะดุดตาที่สุดคือคู่ที่นั่งโต๊ะคู่อยู่ตรงกลางร้านเพราะ...(พลอยพอได้แล้วมาฉันพิมพ์ต่อเอง>O<:ซากุระ)
(Sakura’s talk)
เพราะคู่นั้น....
คู่นั้น...
คือ...
......
...
...
..
.
.
.
ซาสึเกะกับคารินน่ะสิ
เราเป็นอะไรนะไปที่ไหนก็ต้องเจอกับสองคนนี้
ฮู่ว~เซ็งๆๆ
พวกนั้นสองคนมองเห็นเรารึป่าวหว่า...คงไม่หรอกมั้ง...หรือมองเห็นหว่า
“ซากุระเป็นอะไ...”ซาโซริกำลังจะถามฉันน่ะสิแต่พอดีเห็นเสียก่อนว่าสิ่งที่ฉันมองอยู่นั้นคืออะไรก็เลยชะงัก เฮ้อ~ฉันทำให้คนต้องเป็นห่วงอีกแล้ว
“ไม่เป็นอะไรหรอกค่า^______^v”เพื่อเพิ่มความน่าเชื่อถือฉันก็เลยฉีกยิ้มกว้างๆพร้อมชู2นิ้ว
“หรอ ไม่เป็นไรก็ดีแล้วลืมไปเถอะเรื่องนั้นน่ะ^^”อืม อยากลืมแต่จะให้ลืมยังไงหล่ะก็ไปที่ไหนก็เจอสองคนนี้-3-
“อ่าค่ะ”รับๆไปก่อนแล้วกัน....อยากกลับบ้านอ่ะแต่ก็ไม่อยากอยู่คนเดียวT^T
“ซากุระคือว่า...”??
“พวงกุญแจได้แล้วครับ^^”== มาได้จังหวะจริงๆยังไม่รู้ว่าซาโซริจะพูดอะไรเลย
“ขอบคุณค่ะ”ฉันรับมาแล้วก็จัดการแบ่งให้ซาโซริไปส่วนนึง
“อือ”แล้วเราก็เดินออกนอกร้าน...ยังไงก็ต้องผ่านโต๊ะของสองคนนั่นสินะT^T
(-____-)<<<ซาสึเกะ
(-w-)<<คารินพร้อมสายตาเยาะเย้ย
สองคนนี่เห็นเรานี่หว่า ซวย จริงๆ=.=
หลังจากที่ออกมานอกร้านแล้วฉันก็มาเดินดูของกระจุกกระจิ๊กต่อ..แต่เหมือนว่ามีอะไรค้างคานะ--??
“ซากุระ”อ๋อ!นึกออกแล้วเมื่อกี้ซาโซริเรียกเรานี่หว่า ลืม==
“คะ”
“เดี๋ยวเธอจะกลับไปนอนที่โรงพยาบาลอีกรึป่าว”
“ก็คงงั้นมั้งคะ ถ้านอนที่บ้านก็ไม่มีใครนอนด้วยแถมตอนนี้บ้านก็คงสกปรกแย่แล้ว^_^))”ฉันตอบ
“เธออยากนอนที่โรงพยาบาลหรอ”
“ไม่หรอกค่ะ ไม่เห็นน่านอนเลยแต่ก็อย่างที่บอก...ไม่มีที่อยู่นอกจากโรงพยาบาลแล้วตอนนี้”โอ้ว~สลดตัวเองจัง...ไม่มีที่อยู่TT__TT
“จะไปนอนบ้านฉันมั้ยหล่ะ???”O3O!?
“ไปนอนบ้านพี่?”เฮ้ย!ไปนอนกับผู้ชายเนี่ยนะ=___=;;
“ไม่ต้องกลัวหรอกเราไม่ได้นอนห้องเดียวกัน พอดีมีห้องเหลืออยู่น่ะ แถมที่บ้านก็มีโคนันอยู่ให้เค้าดูแลเธอก็ได้”อืม ใช่ๆรุ่นพี่(แสงอุษา)เค้านอนบ้านหลังเดียวกันนี่เนอะ รุ่นพี่โคนันก็อยู่ปลอดภัยหายห่วง
“อืม ก็ได้ค่ะเดี๋ยวย้ายไปวันนี้เลยใช่มั้ยคะ^^”เยส เย่ๆ~><
“อือ เพราะฉะนั้นไปบ้านเธอเพื่อเก็บของก่อนแล้วกัน”
“ค่ะ”
หลายชม.หลายวินาที หลายเสี้ยววินาทีผ่านไป....เอาเป็นว่าเย็นๆแล้วกัน
บ้านแสงอุษา~หรือที่รุ่นน้องทั้งหลายเรียกว่าบ้านรุ่นพี่นั่นแหละ^^
“โทบิ~~”พอเดินเข้าไปในบ้านซาโซริก็เรียกรุ่นพี่โทบิเลย
“มาแล้วค้าบบบ~เอ๊ะ!น้องซากุระนี่ว่าแต่เห็นเค้าบอกกันว่านอนเป็นเจ้าหญิงนิทราอยู่ที่โรงบาลO*O!!! หรือว่า...อ๊ากกกกกกกกกกก!ผีหลอก แง~TTT[ ]TTT”เอิ่ม รุ่นพี่โทบิคะ
สติอย่าเพิ่งแตกสิ
“เฮ้ย!ไอ้โทบิเป็นไรวะวิ่งมาอย่างกับถูกผีหลอก อืมม์”รุ่นพี่โทบิเข้าไปเกาะหลังรุ่นพี่เดอิที่เดินออกมาจากห้องครัว
“ป๋ม...ถะ...ถูกผี...หลอกT^T”รุ่นพี่โทบิ~ซากุระเป็นวิญญาณไม่ใช่ผีน้า~(==)
ป้าบ!โครม!
“ผีบ้าผีบออะไรมีซะที่ไหน อืมม์”รุ่นพี่เดอิเตะรุ่นพี่โทบิกระเด็นไปติดพนังเลยอ่ะ ดูไปน่าสงสารนะเนี่ย
“เดอิช่วยมาเอาสัมภาระของซากุระไปไว้ที่ห้องบนสุดที่ว่างอยู่ที”ซาโซริสั่งรุ่นพี่เดอิ
“อืมม์”
“ซาโซริรุ่นพี่เค้าเห็นฉันหมดเลยหรอ??”เออเห็นกันหมดเลยหรอแปลกดีเนอะ=+=
“ก็คงงั้นมั้ง”
“อืม รุ่นพี่โคนันคะ สวัสดีค่ะ^O^”รุ่นพี่โคนันเดินมาพอดีเลยทักซะหน่อย
“อ้าว!หวัดดีจ้า พี่พอจะรู้เรื่องแล้วนะเรื่องที่เป็นวิญญาณน่ะยินดีต้อนรับเข้าบ้านนี้นะจ้ะ”
รุ่นพี่โคนันอัธยาศัยดีเยี่ยม!>w<
“ค่า~”
“รีบไปอาบน้ำแล้วก็ลงมากินข้าวด้วยหล่ะ ห้องเธออยู่ชั้นบนสุดเลี้ยวซ้ายเดินไปจนถึงห้องสุดท้าย นั่นแหละห้องเธอ”ซาโซริอธิบายแล้วก็เดินขึ้นห้องไป
******
พิเศษนิดหน่อย^^
พลอย:สวัสดีค่า~...ไม่ต้องอ้อมคอมอะไรกันมากเอาเป็นว่าวันนี้จะมาพูดคุยกับซากุระหน่อยนะคะ
ซากุระ:Ohiyo~
พลอย:สวัสดีจ้า วันนี้ขอถามอะไรหน่อยนะ^^
ซากุระ:ได้เลยค่ะ
พลอย:เล่นเรื่องนี้ไม่ได้คู่กับเกะไม่เป็นไรใช่ป่าว?
ซากุระ:อ่าค่ะ^__^;;
พลอย:ทำไมถึงเรียกซาโซริสลับไปสลับมากับคำว่ารุ่นพี่ซาโซริหล่ะ
ซากุระ:อ๋อ คือว่าซาโซริเค้าอยากให้ฉันเรียกเค้าแค่ชื่อน่ะจะได้ดูสนิทกันแต่ว่าบางทีมันก็เผลอเรียกรุ่นพี่ ไม่ก็พี่ซาโซริอ่านะ ^____^
พลอย:อืม OK~ค่ะ หมดธุระแล้วซากุระก็อย่าลืมไปถ่ายฟิคMy schoolด้วยนะคะวันนี้เธอมีบทด้วย^^
ซากุระ:จ้า บ๊ายบายเพื่อนๆพี่ๆน้องๆFCซากุระทุกคนนะคะ
พลอย:ขอจบเพียงเท่านี้นะคะ^[ ]^~ เอ้า!ทุกคนเปลี่ยนฉาก เตรียมถ่ายฟิคmy schoolต่อเล้ย เร็วๆเซ่~
คือว่าไม่มีอะไรหรอกนะคะพอดีว่ากลัวว่าจะงงว่าทำไมซากุระของเราถึงเรียกซาโซริบ้างรุ่นพี่ซาโซริบ้างอ่าค่ะ^^;;
ยังไงก็เม้นๆๆโหวตๆๆด้วยนะจ้ะ><
!!เพิ่งสังเกตว่าเรา1เดือนอัพทีT^T...sorryที่อัพช้าค่า!!
!!เพิ่งสังเกตว่าเรา1เดือนอัพทีT^T...sorryที่อัพช้าค่า!!
Free Mouse Cursors Code
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น