ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : o_ ความรู้สึกดีๆที่เริ่มตั้งตัว _o
ทักทายกันก่อนนะคะ
แหะๆ ขอโทษทีค่า~~(ก้มหัวหงึกๆ)ที่พลอยไม่ได้มาอัพนานมั๊ก!
วันนี้มาอัพให้แล้วนะ...อัพแล้วอย่าว่าพลอยกันนะอย่าเพิ่งรุมพลอยด้วย!
แล้วก็เมื่อตอนที่แล้ว...พลอยลองมาอ่านเองอีกทีงงเอง เพราะว่าเขียนผิดเยอะมาก...
สรุปคือว่า โทยะ:คน ส่วน โทริ:นกสีส้มที่เป็นสัตว์อัญเชิญของโทยะนะคะ^___^
*****
(Tori’s Talk)
ตอนนี้คุณซากุระกับผู้ชายอีกคนพาฉันมาที่บ้านแห่งหนึ่งค่ะ เขาทั้งสองพาฉันเข้าไปในบ้านแล้ว
จะมีอะไรเกิดขึ้นรึป่าวเนี่ย
“โทริไม่ต้องกลัวนะนี่อ่ะบ้านของซาโซริไม่สิบ้านของแสงอุษาน่ะ”คุณซากุระบอก
“แสงอุษา?”
“ก็คือองกรณ์หนึ่งในโรงเรียน”คุณ...ซาโซริบอก
“อ๋อค่ะ”
“เดี๋ยวเราไปคุยกันหลังบ้านดีกว่านะ^___^”คุณซากุระพูดแล้วก็เดินพาไป
“ซาโซริไปด้วยกันดิ”คุณซากุระชวนคุณซาโซริด้วย
“อือ”
หลังบ้าน
“อืม โอเคเรามาคุยกันเถอะเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้คืออะไรหรอ?”คุณซากุระถาม
“อ๋อคือว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้เกี่ยวกับปริศนาที่โทยะช่วยให้คุณซากุระหาน่ะค่ะ”
“ปริศนา...หรอ”
“ค่ะ^-^”
“แล้วปริศนาที่ได้นี่คือคำว่าbuddyอะไรนั่นรึป่าว”คุณซาโซริถาม
“ใช่ค่ะ”
“แล้วกล่องเล็กๆเมื่อกี้หล่ะคืออะไร”
“กล่องเมื่อกี้คือกล่องพวงกุญแจของคุณซากุระน่ะค่ะ ของสิ่งนั้นคือของที่ทำให้เกิดปริศนา”
“อืมหรอ...แล้วเธอจะเอาไปทำไมหล่ะเอาไปแต่คำไม่ได้หรอ. .”คุณซากุระอย่าๆเพิ่งทำหน้าอย่างนั้นสิคะ >O.O<
“คุณซากุระคะอย่าเสียใจไปเลยนะคะ ของสิ่งนั้นพอโทยะสร้างดินแดนเสร็จก็จะได้คืนหมดเลยค่ะ^^”
“อะ..อืม ไม่ได้เสียใจจ้ะ^-^;;”
“อะ..อืม ไม่ได้เสียใจจ้ะ^-^;;”
“คุณซากุระอยากไปดูดินแดนของโทยะมั้ยคะเดี๋ยวฉันพาไป คุณซาโซริด้วย^[ ]^”ฉันชวน
“อืมก็ดีสิฉันอยากไปดูเหมือนกันว่าพอได้ปริศนาแรกไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้น”คุณซากุระตอบตกลงเหลือแต่คุณซาโซริ
“ซาโซริไปกันนะ^w^”คุณซากุระชวน
“อือ ไปก็ได้”เย่~~ตอบตกลงทั้งคู่แล้ว><
“แต่ว่า....”แต่ว่า..อะไรคะคุณซาโซริ
“เธอเรียกชื่อฉันธรรมดาก็ได้ ซาโซริ ไม่ต้องเรียกว่าคุณซาโซริก็ได้นะ”
“ใช่สิเรียกฉันซากุระหรือซากุระจังธรรมดาก็ได้จ้ะ^,^”
“อ่ะ...อ่ะค่ะคุ...อ๊ะ!ซาโซริ ซากุระ”เกือบไปแล้วไง .3.
“ไปกันเลยนะ....”
จิ๊บๆจิ๊บๆ
นกสีทอง....ของคุณโทยะนี่ O.O
“เป็นอะไรไปหรอโทริ”
“เอ่อ..คือว่า...วันนี้คงพาไปไม่ได้แล้วอ่าค่ะT^T”
“หรอจ้ะไม่เป็นไรจ้ะ...โทยะเรียกอ่าสิ^O^”
“อ่าค่ะ แหะๆขอโทษทีนะคะเอาไว้คราวหลังจะพาไปค่ะ”
“จ้า/อืม”
พรึบๆๆๆๆๆ
(Writer Mode)
“ซาโซริฉันเข้าบ้านก่อนนะ”ซากุระบอก
“เดี๋ยวก่อนฉันมีเรื่องอยากคุยด้วย...เยอะเลย”ซาโซริ
“เรื่องอะไรหรอคะ^.^?”
“ก็เรื่องพวงกุญแจน่ะทำไมเธอถึง...”
“ถึง?”
“หวงมันนักหนา”
“ก็...”(>///< เอาคีบอร์ดมานี่เลยเดี๋ยวฉันต่อเอง:ซากุระ,เฮ้ย!อะไรเว้~>[ ]<:พลอย)
(Sakura’s Talk)
“ก็...จริงๆแล้วมันเป็นของรุ่นพี่นี่คะ...เพียงแต่ว่าเราเอาสลับกันเท่านั้นยังไงๆก็เป็นของรุ่นพี่...หนูก็ต้องเก็บรักษาให้ถึงที่สุด^-^”นะ...นี่เราพูดวนไปวนมานี่หว่า= =
“- -...อะ..หรอ”สายตาจับผิด-O-‘’
“ค่ะ”
“อือ แล้วเงินที่ให้ไปหล่ะ”เงิน....เงินที่ให้ไป
“อ๋อๆเงิน 2000 เยนนั่นน่ะหรอคะ”
“อืม เหลือเท่าไหร่หล่ะ”
“เอ่อ...เหลืออยู่แค่ 500 เยนอ่าค่ะ แหะๆ(^-^);;”ฉันพูดแล้วก็ส่งเงินที่เหลือคืนพี่ซาโซริ
“เฮ้ยๆไม่ต้องคืนก็ได้เอาไปเหอะก็แค่ถาม”
“จริงหรอคะ”
“จริงดิไม่งั้นฉันไม่ให้เงินเธอแต่แรกหรอก”
“ขอบคุณมากๆอีกครั้งค่ะ(>_<)”
“แต่เธอใช้ไปซื้ออะไรตั้ง 1500 เยน- -“
“เอ่อ....”จะบอกว่าไปซื้อตุ๊กตาแมงป่องให้ดีป่าวเนี่ยอย่าเลยอาย-///-...หรือจะบอกว่าไปซื้อของจุกจิก...แต่ของจุกจิกบ้าอะไรจะตั้ง 1500 เยน
“ - - “จ้องเข้าไป...
“เอ่อ...คือว่าเอาไปซื้อเสื้อมา 2 ตัวค่ะ แต่ว่าโดนไอ้พวกเวรเมื่อกี้โยนทิ้ง เหยียบ ขยี้ จนขาดหมดแล้วT^T”โกหกเนียนป่าวหว่า~
“หรอ อืม”
“พี่ซาโซริคะ..”
“อะไร”
“พี่โคนัน...”
“อ๋อ โคนันเขาจัดการเองเรียบร้อยแล้วไม่ต้องห่วงป่านนี้นอนไปแล้วมั้ง”พี่โคนันจัดการไอ้พวกนั้นได้ เก่งจังเลยอ่ะเราเกือบไม่รอดแน่ะTT_TT
“พี่ซาโซริ...ยังไงก็ต้องขอบคุณอีกครั้งนะคะที่ไปช่วยไว้^O^”
“อือ ไม่เป็นไร”
“ว่าแต่พี่รู้ได้ไงว่าหนูกำลังโดนไอ้พวกนั้น...”
“คุณซาโซริ คุณซากุระ~~~~~~กินข้าวได้แล้วค้าบบบบบบบบบ”รุ่นพี่โทบิ!ขัดจังหวะ!
“ไปกินข้าวกันเถอะ”รุ่นพี่ซาโซรินี่....ก็อีกคน
“อ้าว...ตอบก่อนสิคะ”เปลี่ยนเรื่องหรอไงรุ่นพี่อ่ะ>O<
“กินข้าวได้แล้วหิวจะแย่แล้วเนี่ย ไปช่วยเธอเนี่ยหิวนะรู้ป่ะ”อ้าวๆเดินหนีไปดื้อๆอีก รอก่อนสิ><
“อะไรกันอ่ะ ช่วยแค่นี้ไม่เหนื่อยหรอก ตอบก่อนสิคะ โอ๊ย!”T^T ปวดท้องอ่า~ไม่น่าวิ่งตามพี่ซาโซริเลยเมื่อกี้โดนต่อยยังไม่หายเจ็บเล้ย
“ซากุระ เป็นอะไรมากมั้ย ขอโทษ”O,O พี่เขารีบวิ่งมาหาฉันเลย ฉันแค่ปวดนิดหน่อยค่ะ
“พี่คะไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกคะแค่ปวดท้องที่เมื่อกี้โดนต่อยนิดหน่อย”
“หรอ...เดี๋ยวก่อนกินข้าวกินยาแก้ปวดซะนะ”
“อ่าค่ะ”
“แต่ทำไมพี่ต้องกุมท้องด้วยอ่ะ หิว?”ฉันถามเห็นพี่กุมท้องมานานแระ
“ก็ประมาณนั้น ปะ เข้าบ้าน”จริงอ่ะจะเชื่อได้มั้ยเนี่ย-O-
“ค่า~”แล้วพี่ก็ประคองฉันเข้าบ้านไป
โต๊ะอาหาร
ตอนนี้พี่และฉันมาถึงโต๊ะอาหรแล้วบางคนก็เริ่มลงมือรับประทานอาหารกันแล้ว...
ฉันนั่งข้างๆพี่โคนัน ส่วนก็ซาโซริก็
“เดี๋ยวมาไปเอายาที่ห้องให้- -”พี่ซาโซริบอก แถมด้วยตีหน้าเก๊ก...กลัวหลุดหรือไง-*-
“ค่ะ”ฉันตอบ
“ซากุระเป็นไรมากมั้ย”รุ่นพี่โคนันถาม
“แหะๆปวดท้องนิดหน่อยค่ะ ไม่เป็นไรมากหรอกค่ะ^w^” ฉันตอบพี่โคนันแต่ว่าพี่เขาดูเหมือนรู้สึกผิดจัง พี่ไม่ผิดนะคะพี่ไม่ผิดหรอกค่ะ
“หรอ ขอโทษทีนะไม่น่าชวนเธอไปตลาดนัดเลย ดูสิเจ็บตัวเลยTT-TT”
“ไม่เป็นไรหรอกคะ นิดหน่อยๆซากุระทนได้อยู่แล้วค่ะ^p^v”ฉันยิ้มแล้วก็แลบลิ้นนิดๆชูสองนิ้ว อิอิ
“ฮ่าๆ จ้ะๆก็ได้นิดหน่อยก็นิดหน่อยเห็นเธอสดใสพี่ก็สบายใจแล้ว^-^”
“ค่ะ^O^”
“นี่ ซากุระ อืมม์”รุ่นพี่เดอิที่นั่งห่างฉันไป 1 เก้าอี้พูด
“ค่ะ?”
“เธอไม่รู้สึกหรอว่าซาโซริน่ะเขาเป็นห่วงเธอ อืมม์”
O/////O
“พะ...พี่พูดเรื่องอะไรคะ-////-“รุ่นพี่เดอิพูดเรื่องอะไรอ่ะ
“ก็เรื่องเธอกับซาโซริไง”รุ่นพี่ฮิดันอีกคนเสริมกันเข้าไป
“ก็ไม่มีอะไรมากมายนี่คะ-O-“
“มีสิ เธอไม่สงสัยหรอไงว่าซาโซริอาจจะชอบเธอ”รุ่นพี่ฮิดัน พูดอะไรอ่ะ!
“ไม่นะคะ”
“นี่ แต่พี่ว่าซาโซริอาจจะชอบเธอก็ได้เหมือนกันนะจ้ะ”รุ่นพี่โคนันเอาด้วยหรอเนี่ย>O<
“ทำไมหล่ะคะ”
“ก็ตั้งแต่พวกเราอยู่ด้วยกันซาโซริก็ไม่เคยเอาผู้หญิงเข้ามาอาศัยอยู่ที่นี่เลยสักคนเดียว เธอเป็นคนแรก”รุ่นพี่เพน-O-
“.....”
“ใช่มั้ยเดอิดาระ”มีพยานด้วย!
“ใช่ อืมม์”
“บวกกับข่าวที่เขาลือ ฉันว่า....”รุ่นพี่เซ็ทสึ..จะเสริมกันทั้งหมดเลยหรือไงคะ ไม่มีทางหรอกน่า~
“ซาโซริน่าจะ...”รุ่นพี่คาคุสึ หันไปต่อให้รุ่นพี่อิทาจิกับรุ่นพี่คิซาเมะอีก
“น่าจะชอบซากุระจังนะครับ ใช่มั้ยครับคุณอิทาจิมันน่าจะใช่นะครับ^^”รุ่นพี่คิซาเมะคะ~
“อือ-).(-“รุ่นพี่เคียวดังโงะอยู่ยังอุส่าจะมาตอบอีกนะ...มันจริงๆๆอ่ะ ไม่เชื่อ-////-
เหลือคนเดียวแล้ว...รุ่นพี่โทบิคะ^w^ มันไม่จริงหรอกเนอะ...ใช่มะ
“ไม่จริงหรอกคะ...รุ่นพี่ไม่หันมาชอบหนูหรอก ก็แค่ข่าวลือแล้วพี่เขาก็สงสารหนูเท่านั้น^___^”
“จะไม่จริงได้ไงครับ...รุ่นพี่ซาโซริเขาน่ะ ดูแลซากุระจังมากๆเลยนะ ดูแลเป็นพิเศษเลยแหละ รุ่นพี่ซาโซริเขาดูแลซากุระเหมือนแฟนเล้ย รู้มั้ยครับก่อนที่รุ่นพี่จะออกไปช่วยซากุระจังรุ่นพี่เขารีบล้างจาน รีบทำทุกอย่าง รีบๆๆๆพอผมถามว่ารุ่นพี่จะออกไปไหนรุ่นพี่ก็บอกว่ามีลางสังหรณ์ไม่ค่อยดีอยากออกไปข้างนอก...ผมเห็นด้วยว่ารุ่นพี่ซาโซริเขาทำจานแตกบาดมือด้วย...น่าสงสารมากมายTT^TT”ง่ะ!ทั้งหมดเลยหรอ...เสริมกันทั้งหมดเลย...สรุปนี่เรื่องจริงหรอคะ
แล้วทำไมเมื่อกี้พี่เขาไม่บอกหล่ะว่ามือเป็นแผล...
“จริงหรอโทบิ อืมม์”
“จริงๆครับ เหมือนละครเลยรุ่นพี่ช่างเป็นพระเอกที่น่าสงสารTT^TT”
“สรุปรุ่นพี่ซาโซริชอบหนูจริงๆหรอคะ”ฉันถามพี่ๆ
“ก็ไม่รู้สิ ก็แค่สันนิฐาน อืมม์”รุ่นพี่เดอิอ่า....ตอบดีๆก็ไม่ได้
“อ่าค่ะ” ฉันก็สงสัยนะว่ารุ่นพี่อาจจะชอบฉันแต่ฉันมันก็ต่ำต่อยอ่ะ พี่คงไม่ชอบหรอกสวยก็ไม่สวย ไม่ได้รวย ซะด้วย....แต่ทำไมนะรุ่นพี่พวกนี้ถึงบอกว่าซาโซริชอบฉันแบบไม่สงสัยอะไรเลย...ตอนแรกๆก็แค่รู้สึกเป็นพี่น้อง...แต่พอเกิดเรื่องเมื่อกี้....ทำไมนะฉันถึง....รู้สึกเป็นห่วงพี่เขาจัง
(Sasori’s talk)
“เฮ้อ~เกือบไปแล้วไง”
ไม่ต้องสงสัยครับว่าเกือบอะไร
จริงๆก็มีอยู่หลายเกือบ
เกือบแรกคือ....ซากุระเกือบไม่รอดแล้ว ดีนะที่ลางสังหรณ์ถูก ถึงจะรีบไปจนทำจานแตกบาดมือก็คุ้มเนอะ พูดไปก็นั่งมองแผลไป...เฮ้อ~เจ็บเหมือนกันแฮะ
เกือบสอง...อันนี้ก็สดๆร้อนๆ เมื่อกี้ตอนที่ผมไปช่วยซากุระนอกจากพวงกุญแจที่ซากุระหวงนักหวงหนาก็มีอีกอย่างนึง....”ตุ๊กตาแมงป่อง”ที่สภาพยับเยินนิดหน่อย ผมเห็นมันอยู่ในถุงพร้อมใบเสร็จราคา 1000 เยนก็เลยหยิบขึ้นมาซ่อนเอาไว้- -
แป๊ปหนึ่งหยิบก่อน ฮู่ว~เอาออกมาแระ โอ้ย ยัด(ซ่อน)ไว้ในท้องตั้งนานนึกว่าจะจับได้แล้ว
อย่าเพิ่งงงนะครับ- -
คือว่าคงจะจำได้นะถ้าแฟนฟิคนังพลอยมันยังไม่แก่ ก่อนที่จะเข้าบ้านเมื่อสักครู่ที่ผมวิ่งหนีซากุระแล้วซากุระก็ร้องโอ้ยผมก็วิ่งกลับไปดูขอโทษขอโพยเสร็จ ตุ๊กตาเจ้าปัญหาที่ซ่อนเอาไว้ก็เกือบหล่นผมก็เลยต้องกุมท้อง สรุปผมก็โกหกซากุระไปว่า”หิว” จริงๆไม่หิวหรอกตอนดึกกินข้าวมากไม่ดีใช่มั้ยหล่ะ? แต่ว่าซากุระเมื่อกี้ก็โกหกผมโกหกทำไมก็ไม่รู้........หรือว่า.......
“อาย” ผมพูดออกมาลอยๆ เอ้ย!องอายอะไรคิดอะไรของเรา= =;;
ซากุระจะอายอะไร....แต่ว่าไม่งั้นเธอจะซื้อมาทำไม...ไอ้ตุ๊กตาแมงป่องเนี่ย ซื้อมาให้เราหรอ?ไม่หรอกมั้ง คิดเองเออเองผมท่าจะบ้าแต่มันก็น่าจะมีส่วนนะก็แมงป่องมันก็หมายถึงผม เหอๆ-w-
พอแระเข้าข้างตัวเองมากไป-3-
เอาไปเก็บในตู้ดีกว่า ซากุระเห็นท่าจะแย่
“ไอ้ซาโซริ~~~ยาอยู่บ้านป้าแกหรอฟะหาเป็นชาติเลย~~”เสียงฮิดันตะโกนมาจากข้างล่าง
“ไปแล้วๆ”ผมตะโกนตอบแล้วก็หยิบยาที่เตรียมไว้ลงไป
“โทษทีที่มาช้า- -“ผมบอก
“รุ่นพี่ไปหาถึงไหนกันอ่ะ-O-“ซากุระถาม
“ก็หาในห้องนั่นแหละเก็บไว้ดีไปหน่อย- -“
“จริงหรอพี่ชาย”เดอิดาระ...แก...อยากจะเป็นหุ่นให้ฉันหรือไง- -****
“- -^^^^^^^^”
“โอเคเชื่อ อืมม์”
“อ่ะยา”
“ขอบคุณค่ะ”
“อือ”
“ไม่มีน้ำนี่ เดี๋ยวพี่ไปเอาให้นะ”โคนันบอกซากุระ
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี่ยวไปเอาเองได้”
“อืม^^”
แล้วซากุระก็เดินไปห้องครัว
แล้วทุกคนก็มองผม......มองทำไมกัน-O-
“มองอะไร- -“ผมถาม
“ดูแลกันจัง^-^”โคนัน
“คิดไรอยู่อ่ะ”เพน
“เป็นห่วงกันจังนะ อืมม์”เดอิ
“ดูแล คิด เป็นห่วง?อะ อะไรกัน-O-“ไอ้พวกนี้....
“เป็นแฟนกันหรอครับ^w^”
O/////////////O
“อะ อะไรกัน พูดเรื่องอะไรกันฮะ!!!”ตะโกนกบเกลือนก่อน
“ก็เรื่องซากุระไง อืมม์”
“อะ อะไรเรื่องซากุระแล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน”เดอิ.....แกบอกพวกนี้ใช่มั้ย- -
“ไม่ต้องพูดอะไรแล้วน่า~ว่านายอ่ะชอบ......ซากุระ”
“O_____O!!!”
“ไม่ต้องอึ้งอ่ะ”
“ไอ้เดอิ.....ปากแกมากไปหรือไง-///- - -“ผมอายวะ-O-
“ก็แค่บอกว่า....พี่ชายชอบ....”
“มาแล้วค่า~”ซากุระมาพอดี
“อ่าจ้ะ”
“เดี๋ยวขึ้นไปก่อนนะคะกินยาแล้วง่วงยังไม่ได้อาบน้ำด้วย”
“อืม”
“เดี๋ยวขึ้นไปด้วย”ผมบอก
“แล้วรุ่นพี่ไม่กินข้าวหรอ...หิวนี่”ซากุระถาม
“อิ่มแล้ว อยู่ดีๆก็อิ่ม- -“ผมพูดแล้วตวัดตาไปหาเดอิดาระ...ผมอยากฆ่ามัน
“ตามสบายค่ะ”
แล้วเราก็เดินขึ้นชั้นบนไป
อย่างเงียบๆ....
เงียบมากๆ
ปกติก็เป็นปกติของผมที่จะอยู่ในที่เงียบๆ เดินอย่างเงียบๆ
แต่พออยู่กับซากุระมันก็ไม่น่าจะเงียบขนาดนี้= =;;
วังเวง...
ซากุระปกติก็มักจะพูดๆๆๆๆแต่ตอนนี้เงียบ เอาเข้าไปฟุ้งซ่านเข้าไปผม
เริ่มก่อนก็ได้จะได้ไม่เงียบ
“ซากุระ/รุ่นพี่คะ”
อ้าว พูดพร้อมกันอีกเนอะเอาเข้าไป
“เธอพูดก่อนสิ/รุ่นพี่พูดก่อนสิคะ”
จะตรงกันไปถึงไหน
“เชิญเธอพูดก่อน”
“ไม่เป็นไรค่ะ พี่พูดก่อนได้เลย^-^”
“เอิ่ม...ก็ได้ จะได้ไม่เสียเวลา”เมื่อเธอให้ผมพูดก่อนก็พูดหล่ะนะไม่อยากเสียเวลา
“คือว่าพรุ่งนี้ฉันว่าจะ...”
จะอะไรดีเนี่ย??? ตอนแรกก็แค่ไม่อยากให้เงียบแต่พอตอนนี้คุยไปคุยมาเป็นจริงเป็นจังไปซะแล้ว
“?”
จะๆๆ....อ๋อๆนึกออกแล้ว
“จะพาเธอไปเที่ยวน่ะ ไปเที่ยวน้ำตก ไปเที่ยวภูเขาผ่อนคลายเรื่องเครียดๆที่เกิดขึ้น”
“จะ จริงหรอคะO,O!”
“อือ เธอจะไปมั้ยหล่ะ”
“ไปสิคะ แล้วมีใครไปบ้างอ่าOwO”
“นั่นน่ะสิ ไม่รู้เหมือนกันว่าใครจะไปด้วย พอดียังไม่ได้ถามแต่เธอจะไปใช่มั้ยหล่ะ”
“ค่ะๆไปแน่นอน^O^”
“โอเค เตรียมตัวด้วยหล่ะพรุ่งนี้ 7 โมงเช้าหน้าห้องฉันแล้วกัน”เป็นเรื่องเป็นราวเลย-O-
“ว่าแต่เรื่องของเธอหล่ะจะพูดเรื่องอะไร?”ผมถามเธอ
“อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกค่ะพอดีเห็นเงียบเลยจะชวนคุย^w^”
“อืม” เราน่าจะพูดทีหลังนะเนี่ยจะได้พูดแบบซากุระบ้าง
“เข้าห้องเถอะอาบน้ำกินยาแล้วก็นอนซะพรุ่งนี้จะได้มีแรงเที่ยว^ ^”ผมพูดแล้วก็ยิ้มบางๆให้ อายๆแฮะปกติไม่ค่อยได้ยิ้ม
“รับทราบค่า~~><V”
“อืม ฝันดีนะ”ผมพูด หวานไปป่าวว่ะ= = ไม่หรอกมั้งคนอื่นเขาก็พูดกัน
“ค่ะ ฝันดีเช่นกันค่ะ”ซากุระพูดแล้วก็ปิดประตูเข้าห้องไป
ส่วนผมก็จำเป็นต้องเดินลงไปชั้นล่างเพื่อถามว่าใครจะไปบ้าง
ณ ห้องนั่งเล่น
“เพน นางเอกเรื่องนี้น่าสงสารอ่ะT^T ถูกพ่อแม่พระเอกรังแกตลอดเลย”
“อืมใช่น่าสงสารมาก แต่ฉันไม่ยอมให้ใครมารังควาญรักเราได้หรอก^O^”
“เพนอ่ะ พูดอะไรออกมา\-////-“
ช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมรองหัวหน้ากับหัวหน้า....หวานกันได้ทุกวัน
“ทุกคน~”ผมตะโกน
“....”ไร้เสียงตอบมีเพียงแต่การหันหน้ามาหาเท่านั้น ว่าแต่มันหายไปคนหนึ่ง โทบิมันหายไปไหนของมัน- -
ไม่เป็นไรช่างหัวมันหัวเผือก
“คือว่าพรุ่งนี้จะ....”
“ไม่ไป”
“อะไรกันยังไม่ได้ถามเลยตอบว่าไม่ไปนี่รู้หรอไงห๊ะ ว่าฉันจะถามว่าอะไร- -“ผมพูด ก็ผมพูดยังไม่ทันจบพวกนี้ก็ตอบว่าไม่ไปอะไรของพวกมัน
“ไม่รู้/รู้”อ่ะ มีสองพวกอีก-O-
ป้าบ!
“ฮิดันนายรู้อะไรไอ้นี่ตอบมั่วชะมัด ซาโซริเราไม่รู้อะไรหรอกพอดีพรุ่งนี้ไม่ว่างน่ะคงไม่ได้ไปไหน^ ^”โคนันตบกบาลฮิดันไปทีแล้วค่อยหันมาพูดกับผม
“พรุ่งนี้มีภารกิจหรอ?”ผมถาม
“ไม่หรอกโทบิไม่สบายก็เลยต้องอยู่คอยดูแล อืมม์”เดอิดาระ
“ไม่สบาย? เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย”โทบิเนี่ยนะออกจะแข็งแรง ถึก ทน จะตายไม่สบายนี่ไม่น่าเชื่อ
“นายไม่เชื่อ”เซ็ทสึเอ่ยออกมา รู้ทันจริงๆ
“อือ”
“ซาโซรินายต้องเข้าใจนะสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ดูสิขนาดซากุระยังตอนนี้เป็นวิญญาณก็ยังไม่วายโดนรังแกแล้วอย่างไอ้โลลี่ป๊อบรสส้มเนี่ยติ๊งต๊องบ้าบอได้มันก็ต้องมีวันเจ็บป่วยเหมือนกัน”เพนเดินจูงมือโคนันเข้ามาแล้วพูดยาว~พร้อมตบหลังแล้วก็เดินขึ้นข้างบนไป
“สรุปไม่ไปกัน โอเค”ผมพูดแล้วก็เดินขึ้นมาเข้าห้อง
พรุ่งนี้คงเป็นวันที่...สนุกแน่นอน
*****
จบตอนแล้วค่า~~
ฮู่ว เหนื่อยๆๆนะเนี่ยตอนนี้ต่อหลายวันมากกว่าจะจบ เอิ๊กๆ
ตอนนี้พลอยยอมรับว่าขี้เกียจ เหอๆ= =
แบบว่าใกล้วันเกิดพลอยแล้วค่ะ 11 ตุลาวันเกิดพลอย(บอกเพื่ออะไรเนี่ย=O=) ก็อยากลั๊ลล้า><
แต่พลอยก็จะพยายามมาต่อตอนต่อไปค่ะ สู้ตาย!แล้วก็อ่านจบแล้วเม้นๆๆโหวตๆๆด้วยนะคะ
เพราะผู้แต่งฟิคนี้ขี้งอน อ๊ะ!ล้อเล่นค่ะ(หรือไม่ล้อดี-w-)
Free Mouse Cursors Code 
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น