ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : o_ พวงกุญแจ~ปริศนาที่ 1 _o
(Sakura talk’s)
“รุ่นพี่โคนันคะให้ทำอะไรอีกหรอคะ”ฮู่ว~!ตอนนี้ฉันกำลังช่วยรุ่นพี่โคนันทำงานบ้านอยู่ค่ะ^__^
เหนื่อยน่าดูเลยนะเนี่ย รุ่นพี่ทำมาตั้งหลายปีไม่เหนื่อยหรือไง-___-
“อ๋อ หมดแล้วจ้า”รุ่นพี่ตอบ
“แล้วจานนี้หล่ะคะไม่ล้างหรอ”
“อ๋อไม่ต้องหรอกจ้ะ วันนี้เวร...เอ่อ..”แล้วพี่โคนันก็เดินไปที่อ้างล้างจานดูกระดาษเคลือบเงาแผ่นนึงที่ติดไว้ข้างผนัง หัวเขียนว่า”ตารางเวรล้างจาน”
“วันนี้เวรซาโซริน่ะ^___^”รุ่นพี่โคนันดูแล้วก็เดินมาบอกฉัน อืมซาโซริหรอ
“อ่าค่ะ”
“นี่ซากุระ”
“คะ?”รุ่นพี่โคนันเรียก
“เดี๋ยวเราไปเที่ยวตลาดนัดกันมั้ยวันนี้ที่สวนมีตลาดนัดน่ะ^w^”พี่โคนันชวน
“ค่า~อยากไปเหมือนกัน^____^v”ฉันตอบพร้อมชู 2 นิ้ว
“เดี๋ยวไปแต่งตัวแล้วไปกันเลยนะ”
“ค่ะ!”ฉันตอบแล้วก็เดินขึ้นห้องมาแต่งตัวไปเที่ยว
ชุดไหนดีน้า~ฉันพุดกับตัวเอง= =
แล้วก็หยิบชุดนู้นชุดนี้มาทาบกับตัว
-3-~ตัวไหนก็สวยเลือกไม่ถูกอ่ะ
เอานะเอาตัวนี้ดีกว่า
“ซากุระ!”เฮ้ย!ซาโซริ
“O////O”
“.(O////////////////O).!!!”ทำไมไม่เคาะประตูอ่ะ ดีนะยังไม่ทันได้ถอดเสื้อแต่แค่กำลัง...= =
“โทษทีทำธุระของเธอให้เสร็จก่อนแล้วกันO__O”ซาโซริตอบในสภาวะที่เค้าเองก็ยังอึ้งๆ
“ไม่เป็นไรค่ะ!พี่บอกธุระได้เลย”อ้าว!เวรปากไวจริงเว้ยเรา- -
“เธอไม่ได้กำลังถ....”
“อ๋อๆไม่ค่ะ^__^;;”ตอนนี้ฉันยังไม่ได้ถอดหรือใส่เสื้อหรอกแล้วที่ตอนแรกกำลังน่ะ...ก็ใส่กลับที่แล้ว= =
“อือ คือเห็นว่าเธอจะไปเที่ยวตลาดนักกับโคนันเลยจะมาถามว่า...”ซาโซริหันมาแล้วก็เริ่มพูด
“ว่า?”
“มีตังรึป่าวไม่มีเดี๋ยวจะเลี้ยง”โธ่!เรื่องนี้
“ก็มีสิไม่ใช่เด็กแล้วน้า~มีตั้ง...O.O”แล้วฉันก็เดินไปหยิบเป่าตังเพื่อนับตังแต่ว่าทำไมมีแค่...
200 ฟะ=[ ]=!!
“มีเท่าไหร่- -“ซาโซริถาม
“แหะๆ^__^’’’200 เยนค่า” หว่าไม่พอแน่เลยT^T
“ไม่พอหล่ะสิ...อ่ะนี่ให้”แล้วพี่ก็ส่งตังมาให้..O*O 2000 เยน ว้าวๆ>w<~
“เยอะจังเลยนี่ให้จริงๆหรอ”ฉันถามเพื่อความแน่ใจ
“ไม่ได้ให้คิดร้อยละ20ต่อวัน!”
เฮือก!ฟิ่ว!
พอได้ยินร้อยละ 20 ต่อวันฉันรีบโยนเงินทิ้งเลย= =
“เฮ้ยๆ ล้อเล่นนี่แหละให้เอาไปเหอะ”
“จริงนะขอบคุณ^____^”ฉันรับมาแล้วก็ขอบคุณตามมารยาทผู้ดี
“ไปหล่ะ”แล้วซาโซริก็จะเดินออกนอกห้อง
“โอ๊ะ!เดี๋ยวก่อน”ฉันเรียกไว้ก่อนที่พี่จะออกไปนอกห้อง
“หึ?”ซาโซริหันมา
“คือว่าจะให้ช่วยดูชุดหน่อยน่ะค่ะ แหะๆ^_____^’’’”ให้ซาโซริช่วยดูชุดแล้วกันว่าใส่อันไหนแล้วสวย><
“อือ”
“ดูนะชุดนี้”ฉันหยิบชุดแรกมาทาบ
“โอเค”
“ชุดนี้หล่ะ”ชุดที่2
“ไม่สวย”== ชุดนี้ตอนแรกฉันกะจะใส่ไปนะเนี่ย
“ชุดสีชมพูเข้มตัวนี้หล่ะ”ชุดที่3
“ก็โอเคแต่ตัวแรกสวยกว่า”
“ชุดสีชมพูดอ่อนอันนี้กับกระโปรงเหนือเข่านิดหน่อยสีขาวตัวนี้โอเคมะ”ชึดสุดท้ายแล้ว
“อืม ตัวนี้สวยสุดเหมาะกับเธอดี”
“หรออืมเดี๋ยวรอแป๊ปนะ”เพื่อความแน่ใจของฉัน ฉันก็เลยหยิบชุดที่ซาโซริบอกว่าสวยเดินเข้าห้องน้ำไปเพื่อเปลี่ยนชุด
สองนาทีผ่านไปได้^^
“เสร็จแล้ว”ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำชุดนี้ใส่อยุ่หน้ากระจกนี่ก็สวยนะ>w<~
“สวยป่ะ”
“สวยดิ”
“คนแต่งใช่ป่ะไม่ใช่ชุด”เอิ๊กๆแกล้งถาม-*-
“อือ ”O___O
“จริงอ่ะ”
“อือ...เอ้ย!ไม่มีอะไรไม่มีอะไรหรอกชุดนี้แหละดีแล้ว==”แปลกๆนะเนี่ย= =
“อืม ขอบใจนะที่ช่วย”
“ไม่เป็นไรไปหล่ะ...”
“ค่ะ”
“ดูแลตัวเองดีๆนะ”เอ๊ะ!พี่เข้าพูดอะไรนะไม่ค่อยได้ยินอ่ะ=3=(เราได้ยินชัดเจน-3-~)
“ค่า”ตอบไปก่อนแล้วกันได้ยินแต่ดูแลอะไรดีๆก็ไม่รู้
แล้วซาโซริก็เดินออกนอกห้องไป
“เอาหล่ะชุดนี้โอเคแล้วกระเป๋าอยู่ไส๋”ฉันหาหระเป่าอ๋อๆลืมไปอยุ่ในตู้เสื้อผ้า
“นี่ไงแล้วก็นี่ด้วย^w^”ฉันหยิบกระเป่าแล้วก็หยิบพวงกุญแจที่ได้ตอนไปกินอาหารับซาโซริมันน่ารักม๊ากมากกก
“ซากุระ~พี่ไปรอข้างล่างน้า~”
“ค่า เสร็จแล้วเหมือนกัน^__^”ฉันตอบแล้วก็วิ่งตามรุ่นพี่โคนันไปข้างล่าง
***
ตลาดนัด
“รุ่นพี่จะมาซื้ออะไรหรอคะ?”ฉันถาม
“อ๋อ กะว่าจะมาซื้อของไปฝากเพนซะหน่อยน่ะเค้าไปทำภารกิจวันนี้จะกลับ คงเหนื่อยเลยจะซื้อของไปให้^___^”อืม ซื้อของให้แฟนนั่นแหละ-3-
“อ่าค่ะ”
“นี่เราไปดูร้านนู้นกันมั้ย”รุ่นพี่ชี้ไปทางร้านขายกรอบรูปเล็กๆร้านหนึ่ง
“ค่ะ ไปดูกัน^^”ฉันตอบ
“สวัสดีค่ะป้า”รุ่นพี่ทักป้าคนขายร้านกรอบรูป
“อ้าว!หวัดดีจ้า หนูโคนันพาใครมาด้วยเนี่ยน่ารักเชียว”ป้าคนขายหันมาตอบดูท่าทางสนิทกันจัง ป้าเค้าชมเราน่ารักด้วยอ่ะ><
“อ๋อ ป้าเห็นเค้าหรอคะ นี่รุ่นน้องของหนูค่ะซากุระ”รุ่นพี่หันมาหาฉัน
“สวัสดีค่ะ^^”ฉันทัก
“อืม หนู?”ป้าเรียกฉัน
“คะ”
“แต่งตัวน่ารักแบบนี้...แฟนเลือกชุดให้หรอจ้ะ^-^”O///O!!! อะ...อะไรกันทำไมต้องแฟนหล่ะ...คนอื่นก็ได้นี่...คนที่เค้าเป็นแฟนกันเค้าจะเลือกชุดให้กันหรอเนี่ย...หรือเราคิดมากเองO.o
“แหะๆเลือกเองค่าหนูยังไม่มีแฟนหร๊อก”โกหกไปก่อนเดี๋ยวโดนรุ่นพี่โคนันถาม-3-
“อ๋อหรอจ้ะ จริงๆปกตินี่คนเป็นแฟนเค้ามักจะเลือกชุดให้กันนะแต่ว่าหนุเลือกเองแถมยังไม่มีแฟนแสดงว่าตาดีมากๆเลยนะจ้ะเนี่ย”โอ้ว~!เคยมีค่ะแต่ซาสึเกะน่ะหรอ...ไม่เคยเห็นฉันช่วยเลือกชุดเลยT^T แต่ว่าคำชมนี้คงเป็นของซาโซริมากกว่านะ
“ขอบคุณค่ะ”
((ขอตัดบทมาทางคนที่เป็นเวรล้างจานแป๊ปนะคะ^^))
เฮ้อ~
น่าเสียดาย...ที่เราตามไปที่ตลาดนัดด้วยไม่ได้ดันมาเป็นเวรล้างจานซะ= =
ลางสังหรณ์ไม่ค่อยจะดีเลย...เหมือนว่าจะมีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นกับทั้งสองคน
จานก็เยอะแยะจริงๆจะกินอะไรกันมากก็ไม่รู้
จะมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอมั้ย...
“ซากุระ”
ตอนนี้เธอรู้มั้ยเนี่ยว่าฉัน...
“เป็นห่วง”เธอมากแค่ไหน...ผู้หญิงทั้งคู่ด้วยยิ่งเป็นห่วงหวังว่าโคนันคงจะช่วยดูแลให้ได้นะ
((กลับๆๆมาทางตลาดนัดซากุระท๊อกเหมือนเดิม><))
“พี่โคนันคะเรากลับกับเถอะคะเย็นแล้ว-+-“พี่โคนันยังไม่ตอบเพราะกำลังง่วนอยู่กับของกระจุกกระจิ๊กที่ร้านค้าเล็กๆอยู่
ตอนนี้ก็เย็นแล้วฉันซื้อของมาก็ไม่เยอะนะแต่ว่ามันก็ออกจะแพง...อยากคิดว่าฉันใช้เงินที่ซาโซริให้หมดนะฉันใช้ไปแค่ 1500 เยนเอง~ รวมกับของตัวเองอีก200เยน=1700เยน=[ ]=
แล้วของที่แพงที่สุดก็เจ้าตุ๊กตาแมงป่องตัวนี้นี่แหละ-3-
ตั้ง1000เยน...เอาเงินที่ซาโซริให้มาซื้อก็เหมือนกับว่าซาโซริฝากซื้อมากกว่า= =
แต่ว่านี้ก็เป็นของฝากที่จะให้ซาโซรินะ^___^
“ซากุระกลับบ้านกัน>w<~”พี่โคนันเดินมาพร้อมกับของถุงใส่ของเยอะแยะ
“ค่า~”แล้วเราก็เดินกลับบ้าน
ทางที่เราเดินมันเปลี่ยวจังเลย..
“รุ่นพี่ทำไมมันเปลี่ยวอย่างนี้หล่ะคะ”ฉันตัดสินใจถาม
“ไม่รู้สิปกติก็มักจะมีรถจักรยานมาขี่เล่นทางนี้นะไม่ก็จะมีรถผ่านมาซักหน่อยแต่วันนี้ไม่มี?”
แปลก...มาก
เปลี่ยวเกินไปแล้ว...
เหมือนมีคนจองมาที่เรา...
“พี่โคนันหนูกลัวค่ะ...หนูรู้สึกว่า..OxO”พี่โคนันเอามืออีกข้างมาปิดปากฉันไว้แล้วส่งสายตาประมาณว่า...”พี่รู้แล้วว่ามีคนตามเรามา”ฉันจึงไม่ดิ้น
“เรา...ตั้งสมาธิซะแล้วก็ใช้จักระหายตัวไปที่ตลาดนัดใหม่น...!!!”O____Oไม่นะ!!!พี่ยังพูดไม่ทันจบเลยไอ้เวรที่ไหนก็ไม่รู้โผล่มาจับตัวพี่ไว้แล้ว!!!
“นาย!!!อ๋อ...รู้แล้วว่าทำไมวันนี้คนถึงไม่ผ่านซอยนี้”รุ่นพี่โคนันพูด
“?”
“ก็เพราะว่าพี่น่ะ...จะคอยกิน...”สาวๆสวยๆ”ที่เดินผ่านมาซอยนี้ทุกวันจันทร์น่ะสิ”วันจันทร์...วันนี้มันก็...วันจันทร์นี่หว่าตายห่าแล้วโว้ย!!แล้วอะไรกันเนี่ยไอ้พวกเวรนี่ดันเห็นฉันอีกมันเกี่ยวข้องอะไรกับฉันเนี่ยห๊า~!
“ไอ้ก้างมารวบแม่สาวผมชมพูดนี่สิ”ไอ้เวรที่ดูน่าจะเป็นตัวหัวหน้า(ที่กำลังรวบโคนัน)สั่งให้ชายขี้ก้างอีกคนมาจับตัวฉัน
โอ๊ย!!สติกระเจิงจักระหายหมดแล้ว!!!
“น้องสาว...-,.-“มันเรียกฉันแล้วทำหน้าหื่น อ๊วกกกก!กระโถนทีวะ
“อย่ามาเรียกฉันแบบนี้ฉันไม่เคยมีพี่ชาย!”ปากหนอปากดีได้อีก
“หึ ปากดีอย่างงี้ฉันชอบ”
กรี๊ดดด!
อยุ่ดีๆไอ้ขี้ก้างก็มากอดฉันส่วนไอ้หัวหน้าของมันก็พารุ่นพี่หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้...T^T
ไม่นะฉันเป็นวิญญาณนะ...ทำไมต้องซวยขนาดนี้ด้วยนะเนี่ย
ใครก็ได้ช่วยด้วยสิ...
ใครก็ได้มาช่วยหน่อย...
ฉันยังไม่อยากเจอเหตุการณ์แบบนี้นะ...
“น้องสาวมามีความสุขกับพี่ดีกว่านะจ้ะ>,.<”กรี๊ดดดดดดดดดด!ม่ายน้า~!!>____<
“ไม่นะโว้ย!”
ฮึก!มันโยนถุงของขวัญตุ๊กตาแมงป่องราคา1000เยนไปแล้วTT[ ]TT
“อย่าเซ่~~~!ถุงนั้น...ห้ามยุ่งกับถุงนั้นนะ!>[ ]<~!”ฉันตะโกนออกไปทั้งทีฉันยังถูกมัดอยู่
ทั้งๆที่ไม่ใช่ของของฉันเป็นแค่ของฝากทำไมฉันต้องหวงขนาดนี้นะ?
“อะไรกัน...แค่เศษขยะชิ้นเดียวเองหวงไปได้เดี๋ยวซื้อให้ใหม่น่า~”ไอ้ขี้ก้างแกไม่รุ้หรอกว่ามันน่ะสำคัญO_O ฉันคิดอะไรวะฉันยังไม่รู้เลยว่าไอ้ที่สำคัญเนี่ยมันคืออะไร?
“แกไม่มีทางที่จะซื้อของชิ้นนี้ได้หรอกสวะอย่างแกไม่มีวัน!!!”ก็ไม่รู้นะว่าอะไรทำให้ฉันพูดปกป้องของชิ้นนี้มากขนาดนี้...
“หึ”อะไรแกจะทำอะไรเดินไปหาของชิ้นนั้นทำไมหยิบขึ้นมา...
“รักมากใช่มั้ย?”มันถามแล้วก็เหยียบมัน!!
“อย่าสิฟะ!!!ไอ้เชี่----ยเวรเอ้ย “ฉันตะโกนออกไปอย่างช่วยไม่ได้น้ำตาจะไหลแล้วนะ...เป็นวิญญาณทรมาณจังเลยT^T
“ของแค่นี้ ฮึ!”มันปล่อยตุ๊กตาแมงป่องแล้วเดินมาหาฉัน
“อย่าเข้ามา!”ฉันขู่แต่ตอนนี้ฉันกลัวมากมันเข้ามาก็ทำอะไรไม่ได้หรอกTT__TT
“อย่างเธอทำอะไรฉันไม่ได้หรอก”เออ ฉันก็รู้!!
อึ๊ก!มันต่อยท้องฉันแล้วก็โยนกระเป๋าของฉันทิ้ง
อึก!หมดแรง..เจ็บปวด...เจ็บทั้งตัว...และไม่รู้ว่าทำไมถึงเจ็บใจด้วยน่ะสิ
กร๊อบ!มันเหยียบอะไรของฉันอีกแล้ว....มันเหยียบพวงกุญแจ...พวงกุญแจที่ฉันแลกกับซาโซริ...พวงกุญแจที่สลักชื่อซาโซริ(ปกติต้องเป็นชื่อตัวเองแต่สองคนนี้กลับสลับกันเก็บ)...พวงกุญแจที่เค้าบอกว่ารักษาไว้ดีๆ มันทำพังได้ไง
“โอ๊ะ!เหยียบอะไรเข้าหว่า?ว้าวๆของดีหล่ะสิไม่เป็นไรซื้อใหม่ก็ได้”
“>[ ]<~!อะไรของแกอะไรอะไรก็จะซื้อใหม่แกมีพ่อเป้นเจ้าของร้านขายทองหรือไง!!!
ของพวกนี้น่ะแกซื้อไม่ได้หรอกโว้ย!!!ของพวกนี้มันใช้ใจซื้อ...ไม่ใช่เงิน!!!”ปากไว...พูดอะไรของฉันอีกแล้ว...
“อะไรวะ...แค่ทำพังนิดเดียวเองโว้ยบ่นไปได้นี่เห็นว่าสวยนะเนี่ย!”มันตะโกนแล้วก็เดินมาหาฉัน
ขออย่าให้ทำอะไรฉันเลย
“เธอนะน่ารักนะขอฉันเป็นเจ้าของเถอะ...-,.-”มันพูดแล้วก็หอมฉันแล้วค่อยๆบรรจงจูบตามซอกคอ...
TTTTTT______TTTTT
ช่วยด้วยค่ะ....ฮึกๆ...ฮือ...ช่วยด้วยสิ
ฉันไม่อยากเจอแบบนี้
ฉันเป็นวิญญาณนะ...มันไม่ยุติธรรมเลย
ไม่มีใครมาช่วยฉัน
ใครก็ได้...
“รุ่นพี่ซาโซริ~~~~ช่วยหนูด้วย>[ ]<~~~~!!!!!!!!”ฉันตะโกนออกไปเพื่อหวังว่ารุ่นพี่เค้าจะได้ยิน...เสียงของฉัน
“ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอก!”กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!
.......................ฮึกๆ
..................ช่วยด้วยสิคะ
............ฮือ
.......ไม่อยาก...เจอแบบนี้
....แกอย่างทำมากกว่านี้นะ ฉันเชื่อว่าฟ้าต้องช่วยฉัน
หมับ!อึ๊ก!
“O___O!!!”ป่าว...ไม่ใช่...นี่ฉันไม่ได้โดนต่อยนะ ฟ้าเห็นใจฉันแล้ว...ส่ง...
“รุ่นพี่ซาโซริ!!!”รุ่นพี่มาช่วยฉัน...
“เป็นอะไรมั้ย?”รุ่นพี่ถามแต่ยังไม่ละสายตาจากไอ้ขี้ก้าง
“นิดหน่อยค่ะ ฮึกๆT^T”
“แกบังอาจมากนะ...ย้ากกกก!”ไอ้ขี้ก้าววิ่งถือไม้หน้าสามเข้ามาหาซาโซริ
“ฮึ!ฉึก!”นายคิดผิดที่ทำอย่างงั้น...ซาโซริใช้มีดพกอาบยาพิษที่เค้าทำเองแถงเข้าไปกลางท้องไอ้ขี้ก้าง...
“อึก!”มันล้มลงทันที
แล้วพี่ซาโซริก็รีบวิ่งมาดูฉัน...
“เธอ...”น้ำตาฉันไหลอาบแก้มแล้วT^T
“ฮึกๆ..ฮือ~”แง~สุดท้ายพี่ก็มาช่วยฉัน ฉันโผเข้ากอดซาโซริ
“O__O อืม ไม่เป็นไรเธอไม่เป็นไรแล้ว...”ซาโซริพูดปลอมแล้วตบหลังฉันเบาๆ
“ฮึกๆ ขอบคุณค่ะที่มาช่วย”
“อือ ไม่เป็นไร”
“ฮือๆ ตะ แต่ว่าพี่ออกมาที่นี่ได้ยังไงคะ”ฉันถาม
“เรื่องนั่นเอาไว้ก่อน...ดูนั่นสิ”ดูนั่น?
นกสีส้ม!!มาเกาะอยู่ที่พวงกุญแจที่ไอ้ขี้ก้างทำแตก
“โทยะหรอ...”ฉันพูด
นกตัวนั้นส่ายหัว...
พรึ่บๆๆๆๆๆๆๆนกสีส้มหลายตัวอยุ่ดีๆก็บินมาแล้วซักพักก็กลายเป็น....
“โทริ”
“สวัสดีค่า~”โทริทักฉัน
“อ่าอืม หวัดดี”ฉันตอบ
“ขอบคุณนะคะ...^___^”โทริขอบคุณฉันเรื่อง...
“เรื่องอะไรหรอ”ฉันถาม
“ก็เรื่องปริศนาที่ 1 ที่คุณซากุระหามาให้ฉันไงคะ ขอบคุณมากค่ะ^___^”
ปริศนาที่ 1 ของโทยะฉันหาเจอหรอ?แล้วอยู่ที่ไหนหล่ะ
“โทริแปลปริศนา...”โทยะสั่งนกตัวสีส้มที่เกาะอยู่ที่พวงกุญแจ
ถามว่าทำไมฉันรู้น่ะหรอก็เพราะนกตัวนั้นพยักหน้าน่ะสิ
คาถาถอดรหัสมิติลวง!
โทยะพูดชื่อคาถาพร้อมประสานอินส่วนนกที่น่าจะชื่อโทริก็หลับตาแล้วก็กลายเป็น...
“คน”
“สวัสดีนะคะยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ฉันโทริสัตว์อัญเชิญของโทยะค่ะ^____^”สัตว์อัญเชิญแต่ว่าทำไมเป็นคนได้
“นี่ๆโทริบอกว่าก่อนว่าปริศนาที่ซากุระได้มาคืออะไรฉันจะได้เอาไปใส่ในช่องที่มิตินู้นก่อน”โทยะรีบถามโทริ โอ๊ย!งงแล้ว
“อ๋อๆปริศนาที่ซากุระจังหาได้ก็คือคำว่า Buddy ...คู่หู เพื่อพ้องหรือสหาย...เธอเอาไปใส่ไว้ตรงกลางของดินแดน”แล้วโทริก็ยื่นกล่องใบเล็กๆให้โทยะแล้วโทยะก็หายไป
ว่าแต่ปริศนานี่ฉันกาเจอหรอ...ที่หาเจอคือคำว่าbuddy...อืมก็ยังงง
“คุณซากุระ...เดี๋ยวเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังนะคะ^___^”โทริหันมายิ้มให้ฉัน
*****
ฮู่ว~เสร็จแล้วค่า
ปั่นให้แล้ว><
เม้นหน่อยสิไม่เม้นเลย-3-
ชื่อตอนกับเนื้อเรื่องไม่ค่อยจะตรงกันเลยนะเนี่ย= =
เอาเหอะเดี๋ยวตอนต่อไปจะอธิบายเรื่องทั้งหมดนะคะ^^
พอดีตอนนี้ก็กะจะให้ยาวกว่านี้ค่ะแต่ว่าพ่อตามให้ไปนอนแล้วT^T
อาจจะรีไรท์นะคะ(อาจจะ!!!)
แหะๆไปก่อนค่าเม้นด้วยเน้อ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น