ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : _ ลาพักร้อน+ใบสมัคร 100% _
“แฮ่กๆ...แฮ่ก...เฮ้ย!!”
ฉึก!!!
นี่คือเสียงดาวกระจายของยูเมะที่ปาไปหานากาเระแต่...
นากาเระหลบทัน ดาวกระจายนั้นเลยไปปักต้นไม้
“ยูเมะ~~~~>o< จักระพี่หมดแล้วหยุดเถอะ~~~~~กรี๊ดด!!”นากาเระตะโกนออกมา
“ห๊า!!อะไรนะ..บอกว่าอย่าเพิ่งหยุดหรอได้ๆแต่คงได้อีกแป๊ปเดียวนะคือจักระใกล้หมดแล้วอ่ะ”
ฉึกๆๆ!!
“กรี๊ดดดดด!!น้องบ้าจะฆ่ากันรึไงห๊า~~ToT”
“แฮ่กๆ...พอดีกว่าวันนี้จักระหมดแล้ว^____^”
//นี่เธอไม่ได้ยินฉันตะโกนหรอ--^//ความคิดของนากาเระซึ่งตอนนี้ได้ออกมาทางสีหน้าเรียบร้อยแล้ว
--^^^^^<<นากาเระ
o.0??<< ยูเมะ
“นี่...เธอไม่ได้ยินหรือไงตอนที่ซ้อมเมื่อกี้น่ะ”นากาเระถามยูเมะด้วยสีหน้าโกรธจัด
“ได้ยินไร...อ๋อๆได้ยินสิพี่บอกว่าอย่าเพิ่งหยุดซ้อมใช้ป่ะ^o^”
“อย่าเพิ่งหยุดซ้อมบ้านป้าแกเซ่~~~ฉันบอกว่าจักระหมดแล้วหยุดซ้อมเถอะ~~~~~~”
นากาเระตะโกนใส่หูยูเมะด้วยเสียง 1 ล้านเดซิเบล
“บ้านป้าฉันก็บ้านป้าพี่นั้นแหละ -3- “
“เออๆพอๆเธอก็เป็นอย่างนี้ทุกทีแหละ ขี้เกียจจะบ่น”
“ก็ดีฉันก็ฟังพี่บ่นจนหูจะหนวกแล้วเนี่ย-3-~~”
“ชิ”นากาเระสบถ
5 นาทีผ่านไป...สองศรีพี่น้องก็กำลังเดินกลับบ้านแต่แล้ว
“เฮ้ย!!!ยูเมะหยุดก่อน”นากาเระพูด
“อะไรอีกหล่ะ-o-“
“คือกับข้าวที่บ้านหมดวันนี้เลยต้องไปตลาดในเมืองเพื่อไปซื้อวัตถุดิบมาทำอาหาร”
“อ้าว!แล้วไมพึ่งมาบอกละเนี่ยห๊า~~~~”
“ก็....ลืมอ่ะ แหะๆ^-^;”
“เฮ้อ...แต่เดี๋ยวนะจะไปตลาดในเมืองหรอแบบนี้ก็จะได้กินดังโงะอ่ะดิo*o”
“ใช่...แต่ว่าเธอจะต้องซื้อเองเพราะว่าฉันเอา...”นากาเระที่พูดยังไม่ทันจบยูเมะก็พูดขัดขึ้นมา
“เอาเงินมาสำหรับซื้อของไปทำกับข้าวเท่านั้น”ยูเมะพูดต่ออย่างรู้ทัน
ก็เพราะเวลาเธอขอให้พี่ซื้อดังโงะของโปรดของเธอให้พี่ก็จะชอบพูดประโยคนี้
“งืมๆ...ถูกเนี่ยแหละที่พี่จะพูด^o^”
“โอเค~~~~~ยูเมะไปตลาดก่อนน้า~>o<ตามให้ทันหล่ะ~เย่~~ดังโงะจ๋ารอยูเมะก่อนน้า>o<~~”แล้วยูเมะผู้กระหายดังโงะก็วิ่งไปที่ตลาดด้วยเครื่องยนต์ไอพ่นติดจรวดรุ่นข้าน้อยสมควรตาย
รังลับแสงอุษา
“เฮ้ย!!ตระเถนตายห่า พาป้าตกเครื่องบิน กินขมิ้นอยู่ท้ายสวน หวา~”เซ็ทสึอุทานขึ้นกลางโตะประชุม
“เซ็ทสึ...บ้านนายอุทานแบบนี้ทุกคนรึเปล่า อืมม์--”เดอิดาระถาม
“ก็ไม่..มีฉันคน(คน?)เดียวนี่แหละที่อุทานแบบนี้”เซ็ทสึตอบเดอิดาระโดยระหว่างตอบก็ทำท่าครุ่นคิดไปด้วย
0_0<< เพน&โคนัน
-o-^^<< คาคุสึ ฮิดัน อิทาจิ
=-=**<< เดอิดาระ ซาโซริ คิซาเมะ
^[]^<< โทบิ
“รุ่นพี่เซ็ทสึนี่อุทานได้เยี่ยมไปเลยนะครับคราวหลังสอนผมบ้างนะครับ^o^”โทบิพูดขึ้นมา
“พอๆกับไอ้คำอุทานนั่นได้แล้ว”โคนันสาวสวยคนเดียวแห่งแสงอุษาได้ตัดสินใจเป็นคนหยุดการสนทนาเรื่องคำอุทานขึ้นและพาเข้าเรื่องเดิมที่คุยกัน
***
มาต่อแล้วจ้า
***
มาๆเราไปดูเหตุการณ์เมื่อ5นาทีที่แล้วก่อนแล้วกัน
5 นาทีก่อน
“มีใครมีปัญหาอะไรมั้ย”โคนันถาม
“....”ไม่มีสัญญาณตอบรับ
“เพราะฉะนั้นขอ..”
“เดี๋ยวก่อน!”ฮิดันขัด
“มีอะไรฮิดัน?”เพนถาม
“คือว่า...คือ...เอ่อ...คาคุสึบอกทีดิ”
“อ้าวอะไรตกลงกันแล้วนี่ว่านายจะเป็นคนบอกอ่ะ”คาคุสึเถียง
“โธ่อะไรวะแค่นี้ช่วยก็ไม่ได้-o-บอกเองก็ได้คือ...”
“คือ...?”ทั้งห้องประชุมพูดตามยกเว้นคาคุสึที่รู้อยู่แล้วว่าฮิดันจะพูดอะไร
“คือ........”
“....”
“คือว่า.....”
“....”
“คือ...”
“โอ๊ย!!แม่—งแค่จะขอลาพักร้อนไปเที่ยวรอบโลกแค่เนี้ยคืออยู่ได้”
สรุปแล้วคาคุสึก็เป็นคนบอก
“ห๊า~~~~!!!”เสียงทั้งห้องประชุมยกเว้นคาคุสึ ฮิดันและ...
เซ็ทสึ ที่อุทานอย่างแปลกประหลาด
และนี่ก็คือเหตุการณ์เมื่อ5นาที่ที่แล้ว
ปัจจุบัน
“ขี้งก...เอ้ยประหยัดอย่างนายนี่นะจะไปเที่ยวรอบโลก0.o???”เพนถาม
“อือก็นะ...ทำงานมาเยอะก็พักผ่อนซะหน่อย”ฮิดันตอบ
“แล้วก็เงินที่ฉันเก็บเนี่ยมันก็มีอยู่เอ่อ...ประมาณ30ล้านเยนอ่านะ”
คาคุสึบอกต่อจากฮิดันพูดจบ
“เราสองคนเลยปรึกษากันว่าจะเอาเงินไปทำอะไร”
“และก็ตกลงกันว่า...”
“จะเอาเงินไปเที่ยวรอบโลกเพราะฉะนั้นขอลาพักร้อนยาวนะครับหัวหน้า^o^”
และทั้งสองคนก็พูดพร้อมกัน
“30ล้านเยนนนนนนนนนนนนนนนนน”เพนร้องแล้วก็สลบคาโต๊ะประชุม
“อุ๊ย!!เพน...ฮิดัน คาคุสึ ถ้านายไปแล้วใครจะหาเงินเข้าองค์กรหล่ะ”โคนันถาม
“อ๋อเรื่องนี้เราสองคนคิดไว้แล้วทุกเดือนเราจะส่งเงินมาให้ที่องค์กร...1ล้านเยน”ฮิดันตอบ
“อ๋อหรออย่างนี้...ฉันให้ไปก็ได้ไม่ต้องรอคำตอบจากเพนหรอก^^”
“จริงหรอ...ขอบคุณน..”
“แต่...ใครจะมาแทนเธอสองคนหล่ะ”โคนันถาม
“เออ...ไม่รู้-o-“คาคุสึตอบอย่างง่ายๆ
“เออ...เดี๋ยวฉันจัดการเรื่องนี้เองเพราะจริงๆแล้วเพนก็จะหาสมาชิกมาเพิ่มใหม่อีกสองคนอยู่แล้วเพราะฉะนั้นก็หาเพิ่มเป็นสี่คนแล้วกัน^^”
“อือ...เราไปกันเหอะฮิดันพรุ่งนี้เครื่องบินจะออกแล้ว”
“อือ”แล้วสองคนนี้ก็กลับห้อง
“รุ่นพี่โคนันครับ”
“หือ?”
“คือว่าหัวหน้าอ่ะครับ^-^"”
“อ๋อๆ...คิซาเมะเอาเพนไปไว้ที่ห้องก่อนแล้วกัน”โคนันสั่ง
“อือ”
“แล้ว...เดอิดาระ ซาโซริ อิทาจิเดี๋ยวนายสามคนเอาใบสมัครไปแจกแต่ละแคว้นนะ”
“อือ..แต่ให้ไปแจกแคว้นไหน” ซาโซริถาม
“เดอิดาระไปแจกที่อิวะ ซาโซริไปแจกที่ซึนะ ส่วนอิทาจิไปที่โคโนฮะแคว้นที่เหลือฉันกับเซ็ทสึจะไปเอง”
“แล้วให้ไปแจกตอนไหนหล่ะ...อืมม์”
“ตอนนี้เลย!!”
“ห๊า ตอนนี้เลยหรอ อืมม์”
“อือ”โคนันตอบง่ายๆได้ใจความ
“ตกลง แล้วไหนหล่ะใบสมัคร”อิทาจิถาม
“อ๋อ ใบสมัครอยู่หน้าประตูแล้วยกกันไปแจกคนละกองเลย^o^”
“แล้วจะแจกยังไง”ซาโซริถาม
“ตามใจอยากแจกยังไงก็ไปแจกแล้วกัน”โคนันตอบอย่างง่ายๆ(อีกแล้ว)
“อืมม์/อือ/...”เดอิดาระ ซาโซริ และอิทาจิตอบ
แล้วทั้งสามคนก็เดินไปที่หน้าประตูเพื่อไปเอาใบสมัครไปแจก
“เดี๋ยวก่อน~~~~~~~”โคนันตะโกน+ครวญครางมาแต่ไกล
“อะไรอีกหล่ะ...อืมม์”
“คือว่า...พอแจกใบสมัครเสร็จแล้วก็อยู่ที่หมู่บ้านไปเลยนะยังไม่ต้องกลับเพราะใบสมัครนี้พอใครสมัครแล้วมันจะพาคนที่แจกไปทดสอบกับคนที่สมัครเลยการทดสอบน่ะคือในพวกนายสู้กับคนที่สมัครอ่านะ อย่าให้ถึงตายหล่ะสู้สักห้านาทีแล้วนายก็ตัดสินใจเองเลยว่าจะเอาไม่เอา ถ้าเอาก็พามาที่รังลับเลยนะถ้าครบแล้วฉันจะส่งสัญญาณไปบอก“โคนันอธิบายยาวเหยียด
“อืมม์/เออ/...อือ”
แล้วสามคนก็แยกย้ายกันไป
(Deidara’s talk)
เฮ้อ~~~~เซ็งจริงๆทำไมผมต้องไปอิวะด้วยน้าไม่ได้ไปมาตั้งหลายปีไม่รู้เปลี่ยนแปลงไปแค่ไหน แต่ว่าผมจะแจกใบสมัครกองนี้ยังไงละเนี่ย อืมม์....555+รู้แล้วเดี๋ยวปล่อยให้มันไปตามสายลมแล้วกัน ก็ผมอยู่บนนกดินเกนียวนี่เนอะปล่อยให้มันไปตามสายลมนี่แหละดีแล้ว หึหึ-*-
“แต่ว่าจะเริ่มจากตรงไหนดีล่ะเนี่ย อืมม์?”
อืมม์...ตลาดแล้วกันคนเยอะดี
ฟริ่ววววววว~~เสียงกระดาษตก
สิบนาทีผ่านไป
“เสร็จซะทีนอนดีกว่ามีอยู่กี่เยนหว่า อืมม์”
เวรแล้วไม่ได้เอาเงินมาถ้าต้องไปนอนต้นไม้อีกแล้วอ่ะ เวร...
(Yuma’s talk)
“ดังโงะนี่อร่อยจังเลย..อ้ามมมมม”ระหว่างที่ฉันกำลังเขมือบดังโงะ
ก็มีแผ่นอะไรไม่รู้มาตกอยู่ที่เท้าฉัน
และด้วยความเสือ กอ ฉันก็หยิบขึ้นมาดู
“ใออาอักเอ้าแองอุอา?(ใบสมัครเข้าแสงอุษา?)”
ห๊า~~~~~แสงอาหรอว้าววววววอยากเข้าแต่...
ตอนนี้กลับบ้านก่อนดีกว่าจะสามทุ่มแล้วอ่ะพี่คงไปถึงบ้านแล้วมั้ง
กลับบ้านไปโดนด่าหูชาแน่เลย
TTT[]TTT
***
ค่า มาอัพแล้วนะคะ^^
อย่าลืมเม้น+โหวตด้วยน้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น