Deocelcius...Is...Love

*นําเรื่อง*

              นวนิยายเรื่องนี้เป็นส่วนนึงของชีวิตของผู้แต่ง และผสมกับเรื่องที่ผู้แต่ง แต่งขึ้นมาเอง ถ้ามีอะไรตรงกลับชีวิตของผู้อ่าน ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

               แสงแดดส่องสว่างผ่านมาในกระจก ความร้อนจากแสงแดดตกกระทบสู่ผิวหนังอันชุ่มชื้น แต่มันทําให้แสงแดดนั้นไม่มีความสําคัญอะไร
กับผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงนี้ มีแต่เสียงดัง  ปิ๊บ ดังเป็นระยะ และมีเตียงซึ่งเป็นที่ให้พักกับเจ้าของร่าง ซึ่งไม่มีการตอบสนองมาเป็นเวลา


   นานมากแล้ว นานมากจนทําให้ชายคนนี้นั่งรอกับร่าง ที่อยู่บนเตียงอย่างเฝ้ารอคอย ว่า ซักวันที่ ร่างนี้ จะฟื้นมาให้เขา ได้รู้สึกเหมือนวันเก่าๆ
ที่ผ่านมานานมากนับแรงเดือน มือของเธอช่างนุ้มนวล แต่กลับไร้ชีวิตชีวา มีแต่ความนิ่งสงบ ไม่มีการตอบสนอง ...


" . . ."

"อุ้ม...!"
"อย่าเป็นแบบนี้จะได้มั้ย...ฉันขอร้อง...จะ...ได้มั้ย"
"ฉันอยากจะให้เธอ...เห็นตาของฉันนะ..ได้มั้ย..."
"ได้มั้ย...ได้มั้ย..."



* * * * *