✿ My Pretty ✿ จับยัยตัวร้ายมารัก

ลำดับตอนที่ #3 : ✿ My Pretty ✿ : CHAPTER 2 [100%]

✿ My Pretty ✿ : CHAPTER 2 [Loading100%]  Update 

BY : IU 

CHAPTER 2 

          "ม๊า!" นะ...นี่มันเรื่องอะไรกัน! ทำไมม๊าเรียกอีตานั้นว่าพี่ล่ะ! ราสังหรณ์ชักไม่ดีล่ะสิยัยไอยู 

          "ทำไมเรียกพี่เขาแบบนั้นล่ะลูก" ม๊าพูดแล้วเดินมาเขกกระบานฉันเบาๆก่อนจะหันไปยิ้มให้นายนั้นในขณะที่ฉันกำลังงง เอองง งงมาก งงมากๆๆๆๆ 

          "ก็หมอ..."

          "ยังจะพูดอีก!" ม๊าหันมาปรามฉัน อะไรกัน! นี่มันเรื่องอะไร 

          "ไม่เป็นไรหรอกครับ^^" นายนั้นหันไปพูดเสียงหวานออดอ้อนม๊า เหอะ! ที่พูดกับฉันน่ะฟัดกันอย่างหมา เชื่อเลย! 

          "ไม่เป็นไรได้ไงล่ะลูกซัม"

          "ลูก?!" ฉันเผลออุทานขึ้นมาอย่างตกใจ เรียกว่าลูก! ม๊าฉันรถคว่ำสมองไหลแล้วความจำเสื่อมรึเปล่าว่ะ 

          "เอ๊ะ! จะเสียงดังทำไมยัยไอย์" แม่ฉันหันมาจิกตาทีหนึ่งก่อนจะกระพิบปริบๆ อะไรแม่ไอย์ไม่เก็ตก็รู้อยู่ว่าลูกตัวเองโง่ 

          "เป็นไรอ่ะม๊า?" ฉันถามออกไปอย่างใสซื่อสุดๆทำให้ม๊าถอนหายออกมาหนายๆและลากมือฉันไปบริเวณที่ห่างจากหมอนั้นพอสมควร

          "แกรู้ไหมว่าคนที่แกกำลังคุยอยู่ด้วยเขาเป็นลูกใครน่ะหาาา!?" ม๊าเอามือมาบิดหูฉันไปมา 

          "โอ้ยยย! ม๊า! พอได้แล้วเดี๋ยวหูไอย์ยาวได้หมดสวยกันพอดี" ฉันพูดแล้วเบ้ปากงอนๆ 

          "งั้ยแกก็ฟังไว้หนูซัมเมอร์ป๊าเขาเป็นหุ้นส่วนรายใหญ่ของบริษัทของเราเมื่อไม่นานมานี้เอง ดังนั้นแกควรผูกมิตรกับเขาไว้ซ่ะ เข้าใจที่ม๊าพูดไหม" 

          "ชิ..." 

          "ยัยไอย์!" 

          "ค้าาา! เข้าใจแล้วค่ะ!" ฉันกระแทกเสียงใส่ม๊าก่อนจะทำหน้าหน่ายๆ หุ่นส่วนรายใหญ่งั้นเหรอ! หึเดี๋ยวจะทำให้มาสยบใต้เท้าคนสวยให้ได้เลยคอยดู! 

          "ถ้าเข้าใจแล้วก็ให้พี่เขาขับรถไปส่งที่ไฮสคูลซ่ะ" 

          "ห่ะ!? อะไรน่ะม๊า" 

          "ไม่ต้องห่ะไปเดี๋ยวนี้เลยสายแล้ว" ม๊าไม่สนคำประทวงของฉันและรีบดันหลังฉันให้ไปหานายซัมเมอร์อะไรนั้นที่ยืนกอดอกยิ้มอยู่ โอ้ยยย! คนสวยเซ็ง! 

          "นี่นาย" ในขณะที่ฉันนั่งอยู่บนรถสุดหรูของอีตาซัมเมอร์นั้นแล้ว ฉันก็หันหน้าไปเปิดปากพูดกับหมอนั้นที่กำลังพริวปากอย่างสบายใจ ชิวไปไหมค่ะ! ฉันนี่อึดอัดแทบจะลงแดงตายอยู่แล้ว! 

          "ว่าไง" 

          "นายเป็นใครกันแน่?" ฉันถามในสิ่งที่ตัวเองอยากรู้ออกไป มันจะบังเอิญไปไหมที่อยู่ๆพ่อของอีตานั้นก็ดันมาเป็นหุ่นส่วนรายใหญ่ของบริษัทป๊ากับม๊าฉัน  

          "เป็นคนหล่อ J" 

          "..." 

          แหวะ! =[]= นี่ขนาดฉันสวยยังไม่เคยชมตัวเองหน้าด้านๆขนาดนี้มาก่อนเลย แล้วหมอนี่กลับพูดออกมาได้หน้าตาเฉยว่าตัวเองหล่อ บัดสีบัดเถลิงที่สุด! 

          "หลงตัวเองชะมัด" ฉันพำพัมเบาๆเพื่อไม่ให้หมอนั้นได้ยิน 

Rrrrrrr 

          ในระหว่างที่ฉันกำลังนั่งสงบจิตสงบใจอยู่นั้นโทรศัพท์ลูกรักที่ฉันพึ่งตั้งชื่อให้ใหม่ให้มันว่า'แสนรู้'ก็ดังขึ้นซ่ะก่อนแสนรู้จริงๆเลยโทรมาได้ถูกเวลามากลูกรักก 

          "ว่าไง" 

          [นี่เธอยังมาไม่ถึงโรงเรียนอีกเรอะ! เขาเลิกเข้าแถวกันแล้วน่ะตอนนี้อาจารย์วิลันจะมาแล้วน่ะเฟ้ย!] 

          โซลบ่นอย่างไม่สบอารมณ์แต่ฉันนี้หัวใจลงไปถึงตาตุ่มแล้ว อาจารย์วิลันนางดุมากบอกตรงๆแถมเป็นครูประจำวิชาคณิตที่ฉันโครตจะเกลียด 

          "จริงดิ! ฉันกำลังจะถึงแล้วเนี่ยรอแปป" 

          [เออมาเร็วๆเลย] 

          "ย่ะ!" 

ตู้ด ตู้ด ~ 

          "นี่นายขับให้มันเร็วๆหน่อย" ฉันหันไปเร่งซัมเมอร์ที่กำลังผิวปากอย่างสบายใจแล้วดูสิเนี่ย! ขับรถเป็นเต่ากัดยางแบบนี้เมื่อไหร่มันจะถึง!  

          "รู้แล้วๆ" หมอนี่หันมาตอบอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อฉันไปขัดการฮัมเพลงของหมอนั้น คนอะไรเหมือนผู้หญิงก็ไม่ปาน!

 

          "รู้แล้วก็ใหัมันเร็วๆหน่อย" 

          "เออๆ" หมอนั้นตอบอย่างหน่ายๆพร้อมกับเร่งเครื่องให้มันเร็วขึ้น! เออค่อยยังชัว! 

          Winalai Highschool 

          "ขอบคุณ" ฉันหันไปพูดกับซัมเมอร์เรียบๆแล้วก็รีบวิ่งขึ้นตึกไปเลย สาธุ! ขอให้อาจารย์วิลัยยังไม่มาเหอะ! ไม่งั้นโดนบิดหูชาแน่ๆ

          แอดดดด ~ 

          "จอกแจก~ จอกแจก~" 

          เย้! อาจารย์วิลันยังไม่มา! ฉันรีบเดินไปทรุดลงที่นั่งประจำตัวเองข้างๆโซลทันที หมอนั้นวางโทรศัพท์แล้วหันมาจ้องหน้าฉันอย่างคาดโทษ อะไร! แค่มาสายนิดหน่อยเอง 

          "เมื่อวานหลังจากที่แยกกับฉันแกไปไหนมา" 

          "ก็ไปเดินเล่นห้างมา" ฉันตอบอย่างชิวๆพลางหยิบโทรศัพท์มากดเล่นแล้วเปิดไปที่เฟสบุ๊ค 

          "เห็นหัวข้อข่าวชมรมกอสซิปรึยัง?" 

          "ยังอ่ะ นายก็รู้ว่าฉันไม่ชอบชมรมนั้นชอบเผือกเรื่องชาวบ้านอยู่เรื่อย" 

          อันนี้คือเรื่องจริงชมรมกอสซิปโรงเรียนฉันน่ะอันตรายสุดๆใครทำพลาดอะไรครั้งเดียวเอามาประจานซ่ะทั่วโรงเรียน อย่างตอนนั้นน่ะฉันแค่ทำน้ำส้มหกใส่รุ่นน้องคนหนึ่งแบบไม่ได้ตั้งใจ ชมรมนั้นก็เอามาประจานซ่ะเหมือนฉันเป็นคนผิดอย่างนั้นแหละ แต่โชคดีที่ฉันมีเอฟซีที่คอยปกป้องอยู่เยอะเลยไม่ได้เสียหายอะไรมาก 

          "งั้นก็ดูนี้" โซลยื่นโทรศัพท์ตัวเองมาให้ฉันดูในนั้นเป็นเว็บชมรมกอสซิปของโรงเรียนและมีรูปฉันอยู่เต็มหลาแถมยังเขียนประกอบใต้รูปไว้ด้วยว่า 'ดาวโรงเรียนของเราไปควงเดือนมหาลัยเวอร์เซ็นสุดฮอตที่ชื่อซัมเมอร์' 

          "ไอชมรมเวร..." ฉันสถบออกมาเบาๆเพื่อไม่ให้ใครได้ยิน เผลอไม่ได้เลย! ในรูปเป็นตอนที่ฉันกับนายซัมเมอร์กำลังทะเลาะกันอยู่ตรงห้างที่ฉันไปเดินชนหมอนั้นน่ะ แถมภาพมันก็ดูล่อแหลมยังไงไม่รู้ด้วย  

          "สรุปมันยังไงกันแน่" โซลกอดอกหันหน้ามาถามฉันน้ำเสียงจริงจัง  

          "มันไม่ใช่แบบที่นายคิดน่ะคือ..." 

          "นักเรียนเคารพ!" ฉันยังพูดไม่ทันจบอยู่ๆหัวหน้าห้องก็ลุกพรวดพูดขึ้นพร้อมกับอาจารย์วิลันที่เดินก้าวเท้ามาอย่างสง่า โอ้ย! ขัดจังหวะอยู่เรื่อย! 

          "สวัสดีค่ะอาจารย์" นักเรียนในห้องทุกคนยืนขึ้นพร้อมกับกล่าวทักทายอาจารย์พร้อมกันแล้วค่อยๆนั่งลง 

          "นี่เดี๋ยวไว้เล่าให้ฟังน่ะ" ฉันหันไปบอกโซล 

          "อืม เรียนก่อนเถอะเธอยิ่งโง่ๆอยู่ด้วย

          "โอเค" แต่เดี๋ยว...เมื้อกี้ชมหรือด่า? เออช่างมันเถอะเน๊อะ คงไม่มีอะไร 

                 ❤︎♡[Loading30%]♡❤︎

          "นักเรียนเคารพ" 

          "ขอบคุณค่ะ/ครับ" เสียงนักเรียนรวมถึงฉันพูดอย่างหน่ายๆเพราะอะไรน่ะเหรอ! การบ้านไงล่ะ! ฉันเกลียดวิชานี้มาก เกลียดแบบโครตๆ เกลียดเข้าไส้! แบบว่าขอร้องไห้ไปไกลๆทีจะดีมาก TOT 

          ไอยูผู้นี้ร้องไห้จมปลักกับวัวควายหนักมากค้าา U_U 

          "ไหนเรื่องมันเป็นยังไงเล่ามาซิ" โซลหันมาเท้าคางใส่ฉัน ในขณะที่อาจารย์วิลันออกไปแล้ว เฮ้อออออ 

          "ก็คือมันเป็นงี้น่ะ;&:@:0,&/@-29"

          ฉันเล่าประสบการณ์ขนหัวลุก เอ๊ย! ไมใช่ๆ ประสบการณ์ดวงซวยต่างหาก ฉันเล่าทุกอย่างเกี่ยวกับที่เจอกับนายซัมเมอร์ออกไปทั้งตอนที่เจอในผับและเจอที่ห้าง บลาๆๆ โซลส่ายหน้าเบาๆพร้อมกับทำหน้าปลงๆ 

          "สามคำเลยน่ะ เธอ ซวย แน่!"

 

          โอ้โห้ ให้กำลังใจมากค่ะขุ่นเพื่อนคนงาม โฮกกกก T^T 

          โซลบอกฉันว่ามหาลัยที่ซัมเมอร์อยู่มีแต่คนแอนตี้ฉันแถมยังสร้างเพจแอนตี้ไอยูในเฟซบุ๊กอีกต่างหาก 

          ฉันล่ะอยากจะบ้าตายที่นี่ก็เช่นกันพวกแฟนคลับของฉันต่างๆนานาที่นี่ก็ต่างมาถามนู้นนี่ แถมรวมตัวก่อมอปไปด่าเพจที่แอนตี้ฉันอีก กลายเป็นข่าวทอกออฟเดอะทาวน์ภาคดึกไปเลย นี่เป็นสงครามโลกนินจารึเปล่า ไม่ใช่แต่เกือบคล้ายๆอ่ะน่ะ =_= ปิ้วๆๆ #โหมดไร้สาระ

          "แล้วฉันจะยังไงดีอ่ะโซลล ~" บอกตรงๆน้ำเสียงฉันตอนนี้แถบจะร้องไห้เต็มทีแล้ว

          "ฉัน...ก็ไม่รู้ว่ะ เห้อ!" โซลขยี้หัวตัวเองพร้อมกับถอนหายใจออกมาแรงๆ "ต่อไปนี้อย่าไปเจอมันอีกล่ะกัน" 

          อื้ม! ทำเหมือนฉันอยากเจอตายแหละจ้า! ไปที่ไหนก็เห็นแต่หมอนั้น ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือเวรกรรม! ฉันล่ะอยากจะบ้าตายยย ที่ใช้ชีวิตอยู่ทุกวันนี้เพราะเสียดายความสวยที่พระเจ้าให้มาหรอกน่ะ ไม่งั้นกรอกยาพาราเข้าปากกลั้นใจตายไปนายล่ะ #เหรอ 

          "จะพยายาม" ฉันยกมือขึ้นชูสามนิ้วเหมือนลูกเสือ 

          "ห้ามพยายามแต่ต้องไม่เจอเลยต่างหาก! ไม่งั้นชีวิตดาวเธอจบเห่แน่" 

          ออยยย กลัวแล้วจ้า! TOT 

          "ระ...รู้แล้วๆ สัญญาด้วยเกียติของคนสวยเลยเอ๊า!" 

          "แหวะ -_- ฉันไม่เข้าใจเลยผู้หญิงสมัยนี่นี้หลงตัวเองกันทุกคนเลยหรอว่ะ เธอว่างั้นป่ะไอยู" 

          โอ้โห้! นี่มันหลอกด่ากันโต้งๆเลยนี้หว่า! ว่าใครหลงตัวเองย่ะ ถ้ามองหน้าฉันดีๆนี่สวยกว่าอั้มพัชราภาอีกต่างหาก #สายมโน 

          "โห้ย! ผู้หญิงสมัยนี้น่ะต่อมมโนพุ่งปรี๊ดปรอทแตกย่ะ" 

          "รวมถึงเธอด้วยป่ะ" 

          เดี๋ยวน่ะ...เดี๋ยว  

          "ไอ้โซล-*-" ฉันขบฟันเรียกโซลแบบโกรธสุดๆ นี่ว่าฉันไม่สวยไม่พอยังจะหาว่าฉันขี้มโนอีก มันไม่จริงใช่ไหม! ไอยูสวยใครๆก็รู้ เน๊อะะะ ~~ 

          "ว่าแต่วันนี้กลับบ้านแล้วจะไปไหนต่ออ่ะ" แหม่! รีบเปลี่ยนเรื่องเลยน่ะจ่ะพ่อหนุ่มจอมซึน! 

          "ไปไหนก็ได้ เราโตล้าววว"

 

          "กวนล่ะ ยัยขี้มโน-_-" 

          "นี่นาย! ตั้งฉายาใหม่ให้ฉันอีกแล้วเรอะ! ถ้าจะตั้งก็ตั้งให้มันดีๆหน่อยไม่ได้ไง ทั้งยัยบ๊อง ยัยอ้วน สารพัดยัย -^-"  ฉันบ่นออกมาอย่างหัวเสียถ้าเป็นมังกรป่านนี้ควันออกจมูกไปนานล้ะ! 

          "แต่ล่ะฉายาล้วนเป็นความจริงที่เธอไม่ยอมรับทั้งนั้น -*-"

          "เหรอออ~ ฉันบ๊องเหรอ ฉันอ้วนเหรอ ฉันมโนเหรอ ก็ไม่หนิ!" ฉันเอามืออีฟในจังหวะที่กำลังพูดว่าฉันมโนเหรอออ ความจริงไม่ได้มโนน่ะเข้าเรียกว่ากำลังใช้ความคิดต่างหาก 

          "มโนฉันว่าเรื่องจริง" 

          "ย่ะๆ! ไม่เถียงด้วยและ! รมเสียวุ้ยย-*-" ฉันบ่นแล้วกระเด้งตัวออกมาจากโต๊ะเรียน "ไปห้องน้ำแปป"

          "ระวังโดนปาไข่ดิบใส่ล่ะฮ่าๆๆ"

 

          "ไอเพื่อนบ้า! >O<"  

          ไม่หรอก! มันคงไม่มีเรื่องละครน้ำเน่าแบบนั้นเกิดขึ้นกับฉันใช่ไหม แบบประมาณว่าพวกผู้หญิงอิจฉาฉันจนหน้ามืดตามัวแล้วมาดักตบในห้องน้ำไรงี้รึเปล่า ไม่ๆ! น้ำเน่าเกินไป แต่อาจจะแบบมาขู่ประมาณป่ะ หรือว่า@(&/9฿:-//;&;฿--&;&:(&@บลาๆๆๆ

แอดดด ~ 

          "ฟู้วว ~" ฉันถอนหายใจออกมาแบบโล่งอกสุดๆ เหมือนยกภูเขาออกจาอก ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ภายในห้องน้ำเงียบสงัดไร้ผู้คนฉันจึงเดินเข้าไปในห้องน้ำเงียบๆพร้อมกับทำธุระส่วนตัวอย่าให้บอกน่ะว่ามันคืออะไรน่ะก็รู้ๆกันอยู่...ฉี่ -*- 

          "นี้แก! รู้จ่าวจากชมรมกอสซิปหรือยัง!?" เสียงแหลมสิบแปดหลอดดังมาแต่ไกลฉันรีบจัดกระโปรงให้เข้าที่ก่อนจะเปิดประตูออกไปก็ต้องชะงักเพราะสิ่งที่พวกนั้นพูดมันมีชื่อฉัน! 

          "รู้สิๆ! เรื่องไอยูกับรุ่นพี่ซัมเมอร์ใช่ป่ะ!" 

          "นั้นแหละ! แกรู้ไหมฉันเนี่ยติ่งพี่ซัมเมอร์มานานล่ะ ไม่เห็นเขาจะจริงจังกับใครจริงๆเลย แบบว่าฟันแล้วทิ้งไรงี้อ่ะแกว่าสองคนนั้นเขาคบกันจริงๆหรอว่ะ" 

          "ก็ไม่แน่น่ะยัยไอยูก็สวยตรงตามสเปคพี่ซัมเมอร์ทุกอย่าง บางทีอาจจะเป็นไปได้ก็ได้" 

          "หื้อ! แกรู้สเปคพี่ซัมเมอร์ได้ยังไง! นี่แกแอบชอบรุ่นพี่ใช่ม่ะ เห็นเงียบๆที่แท้ก็เป็นพวกฟาดเรียบนี้เอง! "

          เอาล่ะสิยัยพวกนี้จากคุยกันดีๆกลายเป็นทะเลาะกันเฉยเลย ฉันล่ะไม่เข้าใจเลยว่าอีตาซัมเมอร์มันน่าเทิดทูนตรงไหนทำไมต้องตบตีแย่งกันด้วย -*- 

          และที่สำคัญ...เมื่อไหร่พวกนางจะออกไปฉันนี่เหงื่อแตกพลั่กๆเครื่องสำอางออกหมดแล้วเนี่ย =_=; 

          "แก! อาจารย์ให้มาตามบอกว่าถ้าในห้องคนไม่ครบภายในห้านาทีวิ่งรอบโรงเรียนมาด่วนเลยอย่ามัวแต่เม้าท์!"

 

          ใช่! นางคนนั้นพูดถูก แปะๆๆ ~ (ปรบมือในใจ) 

          "เออๆ!" 

          ไชโย! (\^O^/) ฉันเป็นอิสระแล้ว!

          กว่าจะได้ออกเล่นเอาเผาผลาญแคลลอรี่ไปเยอะ ไม่ใช่อะไรหรอกประเด็นคือร้อน ที่นี่โรงเรียนไม่ใช่ห้างไงจะได้ติดแอร์ ผอ.คนใหม่นี่ก็ช่างงกเหลือเกิน เรียกเก็บเงินทำบุญบริจากจากเด็กทุกเดือน เรียกเก็บซ่ะจนม๊าฉันด่า ก็เล่นเก็บที่เป็นพันไง! บอกว่าได้บุญๆทำๆไปเถอะ ปัดโถ่! ถ้านั่งๆอยู่แล้วเงินมันตกมันที่ล่ะสองสามแสนฉันจะเอามาบริจากถวายหัวเลย สาบาน! 

          แต่พอ! เลิกบ่นแล้วรีบเข้าห้องเถอะ

 

          "โซลลลลลลลล~" 

          เนื่องจากคาบนี้ห้องฉันเป็นคาบว่างเพราะอาจารย์ลาป่วย ซึ่งดีมากเพราะฉันขี้เกลียดเรียนโครตๆ แต่ติดตรงที่ยัยฝนเนี่ยแหละ

          ประเด็นคือนางมาขอเคล็ดลับหน้าใสจากฉัน ฉันก็บอกไปแล้วว่าไม่ได้ทำอะไรเลยพ่อแม่ให้มาล้วนๆ นางก็ยังไม่เชื่อและบอกว่าฉันโกหกและงกสูตร เอาเป็นว่าฉันกลายเป็นคนขี้งกแบบผอ.ไปเลย เอาจริงดิ! 

          "จะให้บอกกี่รอบอ่ะว่าฉันไม่ใช้อะไรเลยเอาน้ำก๊อกล้างๆแล้วก็เอาผ้าขนหนูสะอาดๆมาเช็ดก็เท่านั้นแหละ"

          "ไม่เชื่ออ่ะ! ดูดิหน้าเธอโครตใสเลยไม่มีสิวสักเม็ด!" 

          "แต่เธอต้องเชื่อฉันไม่ได้ใช้อะไรเลยจริงๆสาบานก็ได้เอา!"

 

          "น๊าๆๆๆ บอกฉันหน่อยสัญญาจะไม่บอกใคร น่ะๆๆๆ" 

          ครายก็ได้ ช่วยฉันที TOT  

          "ฉัน! ไม่! ได้! ใช้! อะไร! เลย!"

 

          "เหอะ! ยัยขี้งกไม่อยากรู้แล้วก็ได้ ชิ!" 

          เดี๋ยวๆ! ยัยนี้กล้าดียังไงมาชิ! ใส่ฉันห๊ะ! แหกหน้ากันเกินไปแล้วน่ะย่ะ 

          "อย่า" โซลเหมือนจะรู้ว่าฉันจะเดินเข้าไปหายัยฝนรีบเอามือมาดักห้ามไว้ก่อน "อย่าทำแบบนี้ถ้าเธอไม่อยากมีคนแอนตี้เพิ่มไปอีก" 

          "..." 

          "ฉันว่าเธอลองปรับนิสัยหยิ่งๆให้มันเผลาๆลงหน่อยได้ไหม" 

          จะว่าไป...ฉันไม่เคยคิดเรื่องนี้เลย... 

          ปรับนิสัยงั้นเหรอ...?

          ก็เข้าท่าน่ะ...แต่ฉันว่ามันคงทำยากอ่ะเพราะมันติดเป็นสันดานไปแล้วน่ะสิ โฮกกก T^T หยิ่ง หยิ่ง หยิ่ง หยิ่ง ยิ่งต้องยอมมม 

                ❤︎♡[Loading100%]♡❤︎

เค้าขอโทษที่มาอัพช้าน่ะค่ะ แหะๆ พอดีโรงเรียนเปิดเทอมวันแรกไม่มีเวลาว่างมาอัพเลย (._.) *มีคำผิดแจ้งได้ตลอดเลยน่ะค่ะ แต่อาจจะมาแก้ช้านิสนุง ^^; 

1เม้น = 1กำลังใจน่ะค่ะ ♡♡♡

คัมซา ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ ♡