Badboy Lover

ลำดับตอนที่ #2 : ♡ BADBOY || EPISODE 1 {30%}

♡♡♡

-Episode 01-

Badboy Lover | {Shin+Mila} 

-----------------

          "ใครโรคจิตคุณนั้นแหละบ้ารึเปล่า ฉันไม่รู้จักคุณด้วยซ้ำ" ฉันพูดแล้วเลื่อนสายตาลงมามองมือเขาที่กำลังชวยโอกาสจับคางฉันอยู่ "แล้วมืออ่ะจะปล่อยได้ยัง"

          "..." หมอนั้นไม่ตอบอะไรแต่ปล่อยคางของฉันให้เป็นอิสระแล้ว "ฉันไม่เชื่อ แต่เธอนั้นแหละจะตามฉันอีกนานไหม" 

          "เอ๊ะ! ฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่องเหรอ ฉันไม่รู้จักคุณคะ!" ฉันพูดกระแทกเสียงแล้วกำลังจะเดินหันหลังไปแต่ก็ถูกคนข้างหลังกระชากแขนไว้ก่อน 

          "เดี๋ยว...เห้ย!!!" 

          พรึบบบ!

          "กรี๊ดดดดดดดด!!!" ร่างฉันเซล้มลงไปกับพื้นเพราะเศษกล้วยอย่างน่าอาย ฉันครางออกมาอย่างเจ็บ เพราะเข่าถลอกแถมเลือดไหลซิบๆอีกต่างหาก และท่าที่ฉันล้มนี่ก็โครตแมนเลย...

          พับเพียบไทยแลนด์นะรู้จักมั้ย! นั้นแหละท่านั้นเลย! 

          "เวรกรรม..." ร่างสูงสถบออกมาอย่างหัวเสียพร้อมกับเอื่อมมามาฉุดฉันให้ลุกขึ้นยืน 

          "ปล่อย!" ฉันสะบัดมือออกพร้อมกับมองผู้ชายคนนั้นด้วยหางตาแล้วรีบโบกแท็กซี่ที่กำลังมาพอดี 

          อย่าได้พบได้เจอกันอีกเล๊ย! สาธุ! 

          ฉันนั่งแท็กซี่กลับมาคอนโดแล้วไขกุญแจเข้าไปในห้อง ก็พบกับยัยมินาที่นั่งเล่นโทรศัพท์อย่างสบายใจอยู่

          "อ่าวเจ๊มาแล้วเหรอ" 

          "ยังไม่มามั้ง" ฉันว่าแล้วเดินขากะเพกๆไปนั่งตรงโซฟา 

         "นั้นปากหรอ...เห้ย! แล้วขาเจ๊ไปโดนไรมาอ่ะ" ยัยมินาถามอย่างเป็นห่วงพร้อมกับเดินไปเอากล่องปฐมพยาบาแล้วมานั่งข้างๆฉัน "มาๆเดี๋ยวหนูทำแผลให้" 

          "ดีมากน้องรัก" ฉันพูดพร้อมกับหยิบรีโมททีวีมาเปิดดูหนังไปเพลินๆ 

          "เออ แล้วนี่ตกลงเจ๊ไปโดนไรมา เดินสะดุดหินหรอ?" ยัยมินาหันหน้ามาถามฉันพร้อมกับขมวดคิ้วงงๆ ไม่ใช่ก็เกือบ! แต่ที่ฉันโดนคือมันน่าอายกว่านั้นไง สะดุดอะไรไม่ว่ามาสะดุดเปลือกกล้วย รู้ถึงไหนอายไปถึงนั้น -_- 

          "ประมาณนั้น แกอย่าถามมากได้มั้ย เจ๊ดูหนังอยู่ไม่มีสมาธิ" 

          "จ้าๆ" ยัยมินาพูดหน้าหน่ายๆก่อนจะก้มหน้าเอาสำสีจุมแอลกอฮอล์แล้วมาเช็ดแผลให้ฉัน 

          "โอ้ยยยยยยยย!!!" ฉันร้องออกมาอย่างเจ็บ "ทำเบาๆไม่เป็นเหรอไอน้องบ้า!" 

          "เอ้า! มินาแค่จิ้มเบาๆเองนะเจ๊แทบจะยังไม่ได้แตะ" 

          "เอามานี้เลย!" ฉันว่าแล้วแย่งลำสีจากยัยมินาแล้วเอามาจิ้มๆตรงแผลตัวเอง

 

          "..." ฉันกัดฟันพร้อมกับเอาสำสีลูบๆให้ทั่วแผลพร้อมกับหยอดยาแดงใส่ 

          "เจ๊อย่าสำออย แผลแค่นี้-_-" ยัยมินาเท้าสะเอวพร้อมกับมองฉันแบบเบื่อๆ

          "มาโดนแล้วจะรู้สึก" ฉันเบ้ปากพร้อมกับเดินกะเพกๆเข้าไปในห้องนอนตัวเอง

          ไอบ้านั้น! ขนาดฉันเดินออกมายังไม่คิดจะยื้อไว อย่างน้อยก็น่าจะถามว่า 'เจ็บมากมั้ย' 'มาเดี๋ยวช่วย' อะไรประมาณนี้ แต่นี้ไม่เลย! เดินกลับไปแบบไม่ใยดี ขอโทษสักคำก็ไม่มี ผู้ชายอะไรแมนเป็นบ้า! คิดแล้วก็ยิ่งโมโห 

          ฉันนั่งลงบนเก้าอี้อย่างเหนื่อยล้าพร้อมกับหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำ ขอล้างตัวหน่อยเหอะ โครตเหนียวเลยแถมเหม็นด้วย 

          ฉันใส่ชุดนอนสบายๆ แล้วทิ้งตัวลงเตียงและกำลังจะพักสายตาลง แต่อยู่ๆเสียงริงโทนโทรศัพท์ก็ดังขึ้นขัดซ่ะก่อน

          "ว่าไง" ฉันตอบสายออกไปอย่างปกติเพราะคนที่โทรมาไม่ใช่ใคร แต่เป็นยูคิส 

          "เธอได้ลืมกระเป๋าไว้ที่ผับป่าว ลายเป็ดอ่ะ" เดี๋ยวนะกระเป๋าลายเป็ด...

 

          "แปปนะๆ" ฉันรีบวางโทรศัพท์ลงพร้อมกับหยิบกระเป๋าสะพายมาเปิดดู 

          "เวร..." ฉันสถบออกมาอย่างหัวเสียเพราะกระเป๋าลายเป็ดที่ฉันโครตหวงมันหายไป ในนั้นมันมีจี้นำโชคที่แม่ทิ้งไว้ให้ฉันอยู่ มันเป็นของชิ้นสุดท้ายที่ท่านเหลือให้ฉัน ถ้ามันหายไปฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไงแล้ว มีชิ้นเดียวในโลกด้วย... 

          "ของเธอใช่ป่าว" 

          "ใช่ๆ เดี๋ยวเราจะไปเอาเดี๋ยวนี้แหละว่าแต่ตอนนี้อยู่ไหน" 

          "เรายังอยู่ที่ผับ" 

          "โอเคๆ เดี๋ยวเราจะรีบไป" 

          "โอเคครับ" 

          ปลายสายวางไปแล้ว ฉันจึงรีบหยิบกระเป๋าสตางค์แล้วเดินออกจากห้องทันที 

          "จะไปไหนอ่ะเจ๊" 

          "เดี๋ยวเจ๊มา" ฉันว่าแค่นั้นพร้อมกับกำลังจะเปิดประตูออกจากห้องไป แต่เสียงของยัยมินาก็ขัดขึ้นมาซ่ะก่อน 

          "ไปเติมน้ำมันเจ้าคากิด้วยเลยดิเจ๊หนูขับไปเซ่เว่นนิดเดียวน้ำมันหมดเฉย" ยัยมินาว่า คงจะงงกันใช่มั้ยว่า'เจ้าคากิ'มันคืออะไร  มันก็คือมอเตอร์ไซค์รุ่นคาวาซากิ เคเอสอาร์ 110 ที่เราสองคนพี่น้องรวมทุกช่วยกันผ่อน กว่าจะได้คันนี้มานี้ไม่ใช่ง่ายๆเลยนะจะบอกให้ 

          "เออๆ" ฉันพูดแล้วผลักประตูห้องออกไปแล้วสตาร์ทรถอย่างเร่งร้อนพร้อมกับบิดคันเร่งให้ถึงขีดสุด ขอล่ะอย่าพึ่งให้น้ำมันหมดกลางทางเลยสาธุ 

Uk pub

          หลังจากที่มาถึงUkแล้วฉันก็จอดเจ้าคากิอย่างเร่งรีบแล้วลวงโทรศัพท์เพื่อโทรหายูคิสทันที 

          "ฮัลโหล" 

          "ยูคิสอยู่ตรงไหน เรามาถึงแล้วนะ" 

          "อ้อ โทษทีนะมินคือเรามีงานด่วนนะเลยฝากไว้กับเพื่อน อยู่ตรงห้องวีไอพี103นะ" 

          "โอเคๆ" ฉันว่าแค่นั้นแล้วกดตัดสายทิ้งทันที อยู่กับเพื่อนเขางั้นเหรอ แล้วมันจะหายมั้ยว่ะเนี่ย! 

          ฉันเดินมาถึงห้องตามที่ยูคิสบอก นี้ขนาดเที่ยงคืนแล้วน่ะ คนที่นี้ก็ยังแน่นเหมือนเดิมและดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆด้วยนะดูท่า 

กริ๊ง ~ 

          ฉันเอื่อมมือไปกดกริงตรงหน้าห้อง 

แอดดดด ~ 

          ประตูถูกเปิดออกมาเผยให้เห็นใบหน้านิ่งไร้ความรู้สึก ดวงตาสีดำทมิฬ และทรงผมสีทอง ที่ดูแล้วโครตจะหล่อ... 

          ผู้ชายคนนั้นมองหน้าฉันงงๆ แล้วทำท่าจะปิดประตูเมื่อเห็นฉันไม่พูด  ฉันเลยรีบเอามือไปขวางไว้ก่อน! นี้ฉันไม่ได้มาผิดห้องใช่มั้ย ทำไมเพื่อนเค้าหล่อจังว่ะ! 

          "เดี๋ยวคะ!" 

ไรท์อยากจะบอกว่ามิรานี้สายแว่นตัวจริงนะคะ55555 มาอัพแล้วเน้อขอโทษที่อัพช้านะค่ะตอนนี้กำลังยุ่งอยู่กับเรื่องของเฮียรบอยู่ ㅠ_ㅠ ฮือๆๆๆ 

[30%]

♡ 'เม้น'เป็นกำลังใจให้เค้าด้วยน้า ♡

แก็งเดิมเพิ่มเติมคือความเกรียน