Badboy Lover

ลำดับตอนที่ #1 : ♡ CHARACTER PROLOGUE

-Character-

 

Shin (ชิน) 

"สวยแล้วไง ถ้าเอาชนะใจฉันได้ค่อยว่ากัน"

Mila (มิรา) 

"คนอย่างมิราฆ่าได้แต่หยามไม่ได้!" 

Kopter (คอปเตอร์) 

"เจ้าชู้ไม่ใช่นิสัย(เหรอ)" 

Mina (มินา) 

"หนูเป็นคนพูดน้อย แต่กินเยอะมากคะ!" 

♡♡♡

-Prologue-

เก็บใจไวดีๆ ระวังมันจะหายไปไม่รู้ตัว 

          "Are you ready!" หญิงสาวผมสั้นร่างบางที่ทำหน้าที่เป็นดีเจในผับแห่งนี้ตะโกนเสียงผ่านไมค์และเร่งจังหวะเพลงปลุกใจเหล่าผู้คนในผับให้ออกมาลุกขึ้นเต้น 

          "Go! Go! Go!" เสียงผู้คนแห่ดังสนั่นลั่นผับคงจะเป็นเพราะร่างบางในชุดรัดรูปแถมหน้าอกไซต์เกินขนาดจนน่ากิน ทำให้เหล่าผู้ชายในผับต่างให้ความสนใจเธอ 

          เสียงบีทถูกเปิดมันส์ๆ เข้ากันเป็นจังหวะผู้คนโยกย้ายกันใหญ่ หญิงสาวยังคงทำหน้าทีดีอย่างต่อเนื่อง แม้เธอพึ่งจะเคยทำมันครั้งแรกแต่ก็ทำได้ดี 

          เอาล่ะเข้าเรื่องเลยดีกว่า ฉันชื่อมิรา พึ่งเคยมาทำหน้าที่ดีเจครั้งแรกในชีวิตที่นี่ ความจริงอายุฉันยังไม่ถึงหรอก แต่พอดีฉันเป็นเพื่อนกับเจ้าของผับนี้นะ แถมช่วงนี้ช็อดเงินด้วย  ก็เลยลองมาหางานทำดูแล้วก็ได้หน้าที่ดีเจสุดเอ็กซ์เนี่ยแหละ... ต้องขอบใจหน้าอกสุดที่รักที่ดันใหญ่เกินมาตราฐานของหญิงไทย และทำให้ฉันได้ฉายาว่าสาวไซต์มินิ 

          ฉันมีน้องสาวคนหนึ่งชื่อมินา ฉันแก่กว่าน้องสองปีได้ ตอนนี้ฉันอายุ19ปี กำลังเรียนอยู่มหาลัยเวอร์เซ็นคณะบริหารธุรกิจปี1 ส่วนน้องก็ยังเรียนอยู่มัธยมปลาย พ่อแม่ของพวกเราเสียตั้งแต่ฉันอยู่ม.ต้น 

          ตอนนั้นป้านิสาญาติของพ่อมารับพวกเราไปเลี้ยง จนฉันกับน้องเริ่มหางานทำพอจะมีเงินเก็บเลยขอออกจากบ้านไปหาคอนโดเช่าเองเพราะไม่อยากรบกวนป้า แถมตอนนี้เงินก็เกือบจะไม่พอเพราะค่าใช้จ่ายของเราสองคนมันเยอะมาก ฉันก็เลยขออาสามาทำหน้าที่ดีเจแต่อีกส่วนก็เพราะยูคิสเจ้าของผับขอร้องมาด้วยแหละ เค้าบอกว่าจะให้เงินสองเท่าฉันถึงยอมมา 

          "เธอๆ" ในขณะที่ฉันกำลังเปิดเพลงเพลินๆอยู่นั้นจู่ๆ ก็มีผู้ชายหน้าตาดีหนึ่งคนเดินเข้ามาตรงแท่นดีเจพร้อมกับยิ้มให้ฉัน 

          "ค่ะ?" 

          "เราชื่อคอปเตอร์นะเป็นเพื่อนของไอยูคิส"

          "อ่า...แล้ว?" ฉันยิ้มหวานอย่างเป็นมิตรแล้วเอียงคอถามหน้างงๆ 

          "ไอยูมันฝากฉันมาบอกเธอว่าให้ขึ้นไปพบที่ห้องทำงานนะ" 

          "อ้อ" ฉันพยักหน้างึกงัก 

          "ส่วนเธอชื่ออะไรนะ?" 

          "มิราหรือจะเรียกว่ามินเฉยๆก็ได้" 

          "โอเค...มินเฉยๆ" คอปเตอร์พูดยิ้มๆ นั้นทำให้ฉันเผลอหลุดหัวเราะออกมาทันที ผู้ชายอะไรขี้อ่อยชะมัด แถมกวนตีนได้น่าหยิกอีกด้วย 

          "อืม งั้นเดี๋ยวทำงานเสร็จฉันจะขึ้นไปแล้วกับฝากบอกยูคิสให้ด้วย" ฉันว่าแล้วยิ้มๆ

          "ตามนั้น งั้นฉันไปล่ะ" คอปเตอร์หันมาบ๊ายบายฉันพร้อมกับแหวกฝูงคนแล้วเดินออกไป ฉันก็ยังทำหน้าที่อยู่เหมือนเดิมคือเปิดเพลงไปตามจังหวะพร้อมกับเต้นโยกไปด้วย...ความจริงหน้าที่นี้ก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าไหร่นะว่ามั้ย J

          ฉันเดินไปเปลี่ยนชุดที่ห้องพักส่วนตัวเป็นชุดลำลองเสื้อยืดกางเกงขาสั้นธรรมดาๆ หลังจากที่ทำหน้าที่เสร็จ ตอนนี้ก็ราวๆสี่ทุ่มกว่าแล้ว ฉันขึ้นไปห้องทำงานของยูคิสตามที่คอปเตอร์บอกแล้วพลักประตูเข้าไปก็พบกับยูคิสที่นั่งไขว้ห้างหน้าเคลียดอยู่ 

          "ที่เรียกเรามามีอะไรรึเปล่ายู" ความจริงยูคิสอายุมากกว่าฉัน2ปี แต่ฉันไม่ชอบเรียกใครว่าพี่เลยเรียกยูคิสเฉยๆ ซึ่งเค้าก็ไม่ได้ขัดอะไร

          "อ้าว! มาแล้วเหรอนั่งก่อนสิๆ" ยูเงยหน้าขึ้นมาสบตาฉันพร้อมกับชี้ให้ฉันไปนั่งเก้าอี้ตรงข้าวกับที่นั่งของเขา 

          "อือๆ ว่าแต่มีอะไรรึเปล่า" 

          "คือ...เราอยากขอร้องให้เธอมาเป็นดีเจประจำที่นี้ได้มั้ย พอดีลูกค้าเขาเรียกร้องมานะ" 

          "หา?" ฉันที่นั่งอยู่นิ่งๆถึงกับถวนคำทันที บ้าเหรอ จะให้ทำงานประจำเนี่ยนะไออยากก็อยากอยู่หรอก แต่บางวันฉันก็ไม่ว่างไง 

          "นะๆๆ ขอร้องละไงงั้นลูกค้าฉันต้องลดลงแน่ๆเลย" ยูคิสพูดน้ำเสียงอ้อนวอนทำเอาใจฉันวูบ แพ้ทางคนหล่อจริงๆ! ยิ่งหล่อระดับมหากาฬเจอที่แทบจะเป็นลมเพราะทนกลิ่นกลายที่แสนหอมหวานไม่ไหวอ่ะนะ 

          โอ้ยยย คิดแล้วฟิน -.,-

 

          "งั้นเดี๋ยวเราขอไปปรึกษาน้องก่อนแล้วกัน" 

          "โอเค! ขอบใจมากนะมินถ้าเธอมาทำหน้าที่นี้ฉันสัญญาว่าจะเพิ่มเงินเดือนเป็นสามเท่าเลย!" ข้อเสนอนี้น่าสนใจมาก สามเท่านี้เท่ากับฉันสบายไปสิบชาติเลยนะ ได้เงินเดือนที่นี้ช็อปแหลก...แต่ไม่ๆ! เงินพวกนั้นห้ามใช้ไว้เก็บเป็นค่าเล่าเรียน หยุดคิดอะไรสิ้นเปลืองๆเดี๋ยวนี้นะมิรา! 

          "ขอบใจมากนะ งั้นเราไปล่ะ" ฉันยิ้มให้ยูคิสอย่างเป็นมิตรแล้วเดินลิ่วออกมาจากผับ 

          สามเท่า! สามเท่า! สามเท่า! ฉันว่าฉันคงไม่ต้องปรึกษายัยมินาน้องสาวผู้แสนดีและอ่อนโยนแล้วแหละ ตกลงไปเลยสิรออะไรข้อเสนอดีๆ แบบนี้ต้องไม่พลาดดดด!

          "อุ้ย!" ในระหว่างที่ฉันกำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่นั้นจู่ๆก็เผลอไปเดินชนผู้ชายคนหนึ่งเข้าแบบไม่ได้ตั้งใจ "ขอโทษคะ"

 

          "..." ไร้การตอบกลับ ผู้ชายคนนั้นหันมาจ้องหน้าฉันนิ่งๆแล้วถอนหายใจเฮือก 

          "พวกแฟนคลับฉันอีกแล้วเหรอกลับไปเถอะฉันไม่สนใจเธอหรอกพอดีมีแฟนแล้ว" 

          "..." โอ้โห...ถ้าจะหลงตัวเองขนาดนี้เอาเข็มทิศมั้ยคะเดี๋ยวไปหามาให้ ใครเป็นแฟนคลับคุณไม่ทราบ มโนได้แจ่ม! 

          "นะ...เลิกยุ่งสักทีเถอะรำคาญ" 

          "พูดเรื่องอะไร แฟนคลับ? ฉันเป็นแฟนคลับคุณตอนไหนคะ อย่ามโน" ฉันพูดไปแล้วก็เบ้ปากไป เสียดายหล่อซ่ะอย่างแต่ดันหลงตัวเองแบบสุดๆ ดวงตาสีเทาคลายควันบุหรี่มองฉันอย่างตำหนิ คิ้วหนาๆของเขาขมวดเข้าหาฉันเป็นปมพร้อมกับเอื่อมมือมาเชยค้างฉันแล้วหันซ้ายหันขวา 

          "ฉันไม่ได้มโน แต่เธอนั้นแหละโรคจิต" 

          บ๊ะ! ว่าใครโรคจิตสงสัยจะไม่จบ 

          "ใครโรคจิตคุณนั้นแหละบ้ารึเปล่า ฉันไม่รู้จักคุณด้วยซ้ำ" ฉันพูดแล้วเลื่อนสายตาลงมามองมือเขาที่กำลังชวยโอกาสจับคางฉันอยู่ "แล้วมืออ่ะจะปล่อยได้ยัง"

[LOADING 100%] 

♡ 'เม้น'เป็นกำลังใจให้เค้าด้วยน้า ♡

แก๊งเดิมเพิ่มเติมคือความเกรียน