Heart Racing ท้าหัวใจนายตัวดี

ลำดับตอนที่ #1 : HEART RACING ll PROLOGUE [100%]

SUEKROP (ศึกรบ)

PLOYPINK (พลอยพิงค์)

1

2

3

START! 

The beginning of this story from now on you will not live peacefully (จุดเริ่มต้นของเรื่องนี้คือนับต่อจากนี้ไปชีวิตคุณจะไม่สงบสุข) 

          คำนิยามของคำว่าเลสเบี้ยนสำหรับคุณมันคืออะไร? พวกผู้หญิงที่รักกันชอบกันแบบผิดเพศแบบนั้น? แล้วไงคุณคิดว่าแค่คนสองคนรักกันมันบิดเบียนเพศมากเหรอ แต่จะยังไงก็ช่างมันเพราะฉัน 

          ไม่ใช่เลสเบี้ยน

          "เลสเบี้ยน!" เสียงตะโกนของเยลลี่ผู้หญิงที่ชอบอิจฉาคนอื่นไปทั่ว ดังขึ้นในขณะที่ฉันกำลังเดินกลับบ้าน นางทำแบบนี้มาสามสี่วันได้ละแต่วันนี้หนักสุดคือนางตะโกนด่าฉันหน้าคอนโดแถมผู้คนก็เยอะแยะ 

          "ฉันไม่ใช่เลสเบี้ยน" 

          "ไม่เชื่อหรอก! พิสูจน์สิ!" 

          เหอะ ตลกสิ้นดี  เอาจริงๆป่ะยัยนี้คือแบบไร้สาระมากถึงกับขนาดแอบเดินตามฉันเพื่อที่จะมาถามอะไรบ้าๆแบบนี้

          "พิสูจน์หรอ? "  

          "ใช่! ถ้าเธอไม่ใช่เลสเบี้ยนจริงทำไมไม่คบกับพี่วายหรือว่าเธอมีแฟนอยู่แล้ว!?" 

          พี่วายคงจะหมายถึงรุ่นพี่นักกีฬาดีเด่นที่ฮอตที่สุดมาจีบฉัน ไม่สิมาขอเป็นแฟน'อีกครั้ง'มากกว่า ความจริงคนเราก็ต้องมีเหตุผลสิ และที่ฉันไม่คบกับพี่วายมันก็มีเหตุผลเหมือนกัน 

          แต่...ที่หอบแดกวิ่งมาหาฉันถึงนี้นี่มาเพราะเรื่องผู้ชายงั้นเหรอ? 

          "ใช่ ฉันมีแฟนแล้ว" ฉันพูดแล้วกอดอกอย่างสบายใจ 

          "จริงเหรอ งั้นใครล่ะใคร!" 

          "ก็..." เดี๋ยว...! ทำไมลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย ไอคิวร้อยแปดสิบซ่ะอย่างทำไมหัวสมองฉันมันตึบปากพร่อยขนาดนี้น่ะ เวรล่ะเอาไงดี-_-+++ 

          "ใครล่ะ! มีรูปหรือเปล่า!?" 

          "เอ่อ... นะ...นั้นไงๆ!"ในขณะที่ฉันกำลังใช้ความคิดอยู่นั้น ตาก็เหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังยืนซื้ออะไรไม่รู้อยู่ในเซเว่นและกำลังเดินออกมา ฉันเลยถือโอกาสรีบวิ่งเข้าไปหาชายคนนั้นทันที  

          "อะไรของเธอ" พอมาดูหน้าตานี้ชัดๆนี่ก็หล่อไม่ใช่เล่นน่ะเนี่ย! เลือกได้ถูกคนจริงๆแบบนี้ยัยเยลลี่ต้องอิจฉาแน่ 

          "นี่นาย! ช่วยไรฉันอย่างดิ" 

          "ไม่" 

          น้ำใจน่ะ! น้ำใจ! ตอบแทบไม่คิดเล่นเอาซ่ะเกือบเหวอ! 

          "นะๆจ้างก็ได้" ฉันช้อนตาขึ้นไปมองหมอนั้นแบบน่าสงสารสุดๆแล้วก็เอามือไปเขย่าแขนหมอนั้นรัวๆ 

          "จ้างฉันแล้วจะไม่เสียใจทีหลังน่ะ?" 

          "แน่นอน! เร็วๆเถอะฉันจ้างแค่แปปเดียว" 

          "อืม...ก็ได้ เธอชื่อไร" 

          "พลอยพิงค์เรียกสั้นๆว่าพิ้งค์ก็ได้ แล้วนายล่ะ?" 

          "ฉันชื่อศึกรบ :)" หมอนั้นพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะถือวิสาสะเอาแขนมาโอบเอวฉัน มันน่าอายก็ตรงที่ศึกรบดึงฉันเข้าไปประชิดตัวเขาจนได้หลิ่นน้ำหอมแบบสปอร์ตแมนและหน้าฉันก็ชนเข้ากับซิกแพกของเขาแบบจังๆ 

          กรี๊ดดดดดด! ไอ้หื่นเอ๊ยย! 

          "นายทำอะไร!" 

          "ก็เป็นแฟนกันไม่ใช่?" 

          "ก็ไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนี้นี่!" ฉันเถียง 

          "ก็จะได้เล่นให้สมบทไง"

          นี่มันสมจริงยิ่งกว่าหนังห้ามิติอีก!!! 

          "นี่ยัย!...เอ่อ"ยัยเยลลี่วิ่งพรวดพราดเข้ามาและมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉันพร้อมกับมองหน้าฉันสลับไปมากับหน้าศึกรบ 

          "ใครอ่ะ?" ศึกรบทำท่าทางงงๆพร้อมกับเอาแขนมาพาดบ่าฉันชิวๆ นายชิวแต่ฉันจะตายแล้ว! คนอะไรอยู่ใกล้แล้วใจเต้นแรง 

          "นี่เยลลี่" 

          "อ่อ...แล้วเธอมีอะไรกับแฟนฉันหรือเปล่า?" คำว่า'แฟน'ยิ่งทำให้หัวใจฉันเต้นแรงขึ้นไปใหญ่ คนอะไรชอบทำให้หน้าแดง!

          "ปะ...เปล่า! นายเป็นแฟนของยัยพิ้งค์จริงๆหรอ!?" 

          "อืม ทำไม? มีอะไรกันงั้นเหรอ" ศึกรบน่ากลัวมาก ดูเหมือนเป็นพวกนักเลงที่กำลังรังแกผู้หญิงด้วยสายตาเลย นี่กะจะฆ่ายัยเยลลี่ให้ตายเลยใช่มั้ยทำไมทำหน้าโหดขนาดนั้น ฉันที่โดนโอบเอวอยู่รู้สึกขนลุกชอบกล

          "อะ...เอ่อ...ปะ เปล่าๆ! งั้นฉันไปล่ะ" 

          ยัยเยลลี่ลุกลี้ลุกลนและทำท่ากระอักกระอวน ก็แหงสิถ้าเป็นฉันนะฉี่แตกตั้งแต่ที่หมอนั้นเริ่มพูดแล้ว ขนลุกชะมัด 

          "เอ่อ...ขอบใจนายมากนะ แล้วจะเอาค่าจ้างกี่บาทอ่ะ" ฉันเอ่ยพูดเพราะยัยเยลลี่ไปแล้ว ใจก็ยังสั่นๆอยู่ด้วย ถ้าหมอนี่เรียกเก็บเยอะจะทำไงดีละ ทั้งเนื้อทั้งตัวก็มีอยู่แค่ร้อยเดียว TT

          "ฉันว่าฉันมีอยากอื่นที่น่าสนใจกว่าเงินแล้วล่ะ" ศึกรบพูดแล้วค่อยๆก้มหน้าลงมาใกล้ๆฉัน ฉันถอยหลังด้วยความกลัว แต่ภายในชัวพริบตาศึกรบก็วิ่งเข้ามาประชิดตัวฉันอย่างรวดเร็วพร้อมกับจรดปากลงมาที่แก้มข้างซ้ายของฉัน    

          ตึกตัก ~ ตึกตัก ~ 

          ใจฉันเต้นรัวแทบจะเป็นจังหวะสามช่า ฉันยืนตัวแข็งทื่อพร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปมองศึกรบช้าๆ 

          "นะ...นายทะ" 

          "อย่าพูดอีกถ้าไม่อยากโดนจูบ..." ศึกรบเชยคางฉันขึ้นพร้อมกับเอาหน้าลงมาใกล้ๆจนจมูกเราแตะกันเบาๆ 

          โอ้ยย! ความรู้สึกเขินนี่มันเป็นอย่างนี้เองหรอ! ไม่เอาอ่ะไม่อยากรู้สึกแบบนี้แล้ว มันหายใจไม่ออกเหมือนจะตายแถมแก้มก็แดงแปร๊ดเหมือนมะเขือเทศด้วยน่าอายชะมัด! 

          "ทะ...อื้อ!" ศึกรบก้มลงมาใกล้เรื่อยๆจนในที่สุดปากเราก็ประกบกัน ฉันเอามือดันอกของศึกรบแต่ก็ไม่ออก เลยได้แต่ประทวงอยู่ในลำคอ! 

          "อื้อ! อื้อ!!" ศึกรบบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างร้อนแรงจนร่างกายแทบสลายถ้าไม่ติดว่าศึกรบโอบเอวฉันอยู่ป่านนี้ได้เข่าอ่อนแล้วทับไปนั่งกับพื้นแล้ว ฮือออ ไม่น่ะริมฝีปากของฉัน 

          "อร่อย" 

          "แฮ่กๆ" ศึกรบปล่อยปากฉันให้เป็นอิสระแล้ว ฉันจึงหอบเอาหายใจเข้าปอด เกือบจะตายคาจูบแล้วเชียว! 

          "นี่แหละค่าจ้าง" ศึกรบพูดแค่นั้นแล้วเดินไปตรงลานจอดรถพร้อมกับสตาร์ทมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบก์คันเบ้อเร่อแล้วชิ่งไปเลย 

          อ้าวเฮ้ย 

          เออ...เป็นไงล่ะ! ถูกทิ้งไว้กลางทางมันเป็นแบบนี้นี่เอง ยิ่งกว่าดราม่าละครช่องสามอีกเวรเอ๊ย!!! 

          "นาย! ไอเลว! ไอหื่น! ไอ๊! โถ่เว้ย!"  

          ฉันกลับคอนโดมาอย่างสภาพซมซานสุดๆเพราอะไรน่ะเหรอ!? มีอยู่เรื่องเดียวนั้นแหละ! ศึกรบไงจะใครล่ะ เออ! พูดถึงหมอนั้นฉันว่าฉันลองสืบประวัติดูดีกว่า ตอนนั่นฉันเห็นหมอนั้นใส่เสื้อของมหาลัยเวอร์เซ็นด้วย 

          ฉันรีบไปหยิบโน๊ตบุ๊คมาเปิดก่อนจะกดเข้าไปในเว็บบอร์ดของมหาลัยเวอร์เซ็นโดยใช้รหัสของไอธีเพื่อนสุดที่รักของฉัน ความจริงพวกเราเรียนพร้อมกันน่ะแหละแต่ปีก่อนนู้นมีเรื่องนิดหน่อยฉันเลยต้องดรอปไปปีหนึ่งความจริงตอนนี้ต้องได้อยู่ปี1แล้วด้วยซ้ำ

          "หื้อ!..." ฉันพึมพำออกมาอย่างตกใจเพราะอะไรรู้มั้ย! เพราะหน้าบอร์ดของมหาลัยมันมีแต่ชื่อศึกรบไงล่ะ! ศึกรบๆเต็มไปหมด! หมอนี้เป็นใครกันแน่! นี้ดังพอๆกับพี่ซัมเมอร์รุ่นพี่สุดหล่อแห่งคณะนิเทศเลยหนิ! หรืออาจจะมากกว่านั้น! 

          นี้ฉันเอาตัวเข้าไปผัวพันกับใครว่ะเนี่ย!!

[LOADING..100%]

มะมาคุยๆกันน

ฉากนี้คือฉากจูบในตำนาน555 

ศึกรบมีความรุกไวมากกก  

ว้อนขอผู้ชายในนิยายแบบนี้สักคน 

ฝากติดตามนิยายเรื่องนี้และเรื่องอื่นๆด้วยนะคะ >< 

1เม้น1กำลังใจค้าบ

กดเฟบจิ้มรูปน้องตัลเบยย