คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Forbidden two[Update]
Forbidden Road : สุดเส้นทางเปื้อนเลือด
Forbidden – two
เฟเรอเรียย์คือเจ้าแห่งพฤกษาและพงไพร คฤหาสน์ใหญ่ของเฟเรอเรียย์จึงตั้งตระหง่านท่ามกลางป่าสนที่ลึกลับที่สุดในอาณาจักร
ณ สวนหลังคฤหาสน์ ร่างสูงของหญิงสาวผิวขาวจัดที่กำลังร่ายเวทย์ป้องกันอาณาเขตเส้นผมสีน้ำตาเข้มเกือบจะดำปลิวสยายตามแรงลม ดวงตากลมโตสีน้ำตาลเจือทองภายใต้แพขนตาหนาสีเดียวกันจับจ้องอยู่กับการต่อสู้ภายในอาณาเขตที่นางร่ายเวทย์ควบคุมอยู่ ฟรีเรเนีย ลูกสาวคนโตแห่งเฟเรอเรียย์
การฝึกประจำวันของพี่น้องเฟเรอเรียย์ทั้ง 4
ภาพของหญิงสาวร่างสันทัดไม่สูงมากนักผิวสีแทนอ่อนๆอย่างสุขภาพดีกับสีผมและดวงตาเรียวรีที่แปลกจากพี่น้อง สีแห่งองค์อาโมลสีน้ำเงินเข้มราวกับทะเลลึก กำลังใช้ดาบคู่เล่มเรียวบางประกับพี่ชายคนรองดวงตาสีดำสนิทอย่างนิลเนื้อดีฉายแววจริงจังต่างกับน้องสาวที่ยิ้มระริก เหนือขึ้นไปบนน่านฟ้าเหยี่ยวสีดำสนิทของน้องชายคนเล็กซึ่งมีความสามารถในการควบคุมสรรพสิ่งกำลังต่อสู้กับภูติแห่งราตรีภูติรับใช้ของหญิงสาวเจ้าของเรือนผมยาวสีน้ำเงิน
“จริงจังหน่อนซิพี่รอยด์ เจ้า ดีออนด์”
เสียงของเด็กสาวอายุราว สิบห้าปีเอ่ยกระเซ้าพี่ชายที่อายุมากกว่ากันเพียง สองปีเศษและน้องชายเบาๆ ก่อนจะตวัดดาบเข้าหาพี่ชายอีกครั้ง
เสียงปรบมือสองสามทีดังขึ้นจากประตูหลังบ้านดึงความสนใจจากสี่พี่น้อง
เจ้าบ้านเฟอเรเรียย์หรือท่านพ่อของพวกเขามาปรบมือเรียกให้หยุดการฝึกซ้อมนี้ได้แล้ว
“เก่ง เก่งมากทั้งสี่คน ฝีมือการควบคุมของเจ้าพัฒนาขึ้นมากนะดีออนด์”
บุรุษวัยกลางคนเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า ที่ดูราวกลับไม่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาเลย ก่อนจะตบเข้าที่บ่าของ ฟรีเรเนีย ลูกสาวคนโตเบาๆอย่างให้กำลังใจ
“จดจำเอาไว้ลูกรัก เราทุกคนเกิดมาพร้อมกับภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่ เราต่างคนต่างความสามารถ เพราะ หน้าที่ที่ทวยเทพประทานแก่เราแต่ละคนนั้นต่างกัน เจ้าทั้งหลายจงอย่าได้ทระนงในพลังและปัญญาของเจ้าอย่าได้แม้แต่จะคิดว่า สิ่งต่างๆนั้นเกิดมาเพื่อเจ้า พึ่งระลึกเสมอว่า เจ้าเกิดมาเพื่อสิ่งเหล่านั้น”
ผู้เป็นบิดาเอ่ยสั่งสอนลูกๆ ในเรื่องของการไม่ทระนงอยู่เสมอ
“แล้วทำไมต้องเป็นพวกเราด้วยท่านพ่อ ทำไมต้องเป็นเราที่ต้องแบกรับภาระมากมาย”
เสียงของเด็กน้อยฟรีเซเรียสบุตรแห่งองค์เทวี ที่ยืนกอดอกหน้ามุ่ย กับคำว่า “ภาระ” ของบิดาที่มักเอ่ยเตือนเธออยู่เสมอ
“โดยเฉพาะเจ้า ฟรีซ พลังอันเกินกว่าจะเข้าใจนี้ เจ้าแลกมาด้วยสิ่งใดและเจ้าตัดสินใจอย่างไรไว้ หน้าที่ของเจ้ายิ่งใหญ่นัก เส้นทางที่เจ้าเกิดมาเพื่อมันนั้น กำลังรอเจ้าอยู่
เจ้าจงหมั่นฝึกฝนทั้งร่างการและจิตใจ”
ว่าจบร่างสูงสง่าของผู้เป็นพ่อก็เดินนำลูกเข้าบ้านเพื่อไปพบกับโชคชะตาที่รออยู่
พี่น้องทั้งสี่ก้าวเดินตามผู้เป็นบิดาด้วยความเงียบ ไม่นานนักก็หยุดอยู่ที่ห้องสมุดกลางของคฤหาสน์ แขนแข็งแรงของชายวัยกลางคน ดันประตูเข้าไปเบาๆ
เพื่อพบกับบุคลซึ่งนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
“สวัสดี ฟาเรนด์”
เสียงแหบต่ำของผู้ที่นั่งรอเอ่ยออกมาเมื่อได้พบหน้าท่านเจ้าบ้านแห่งเฟเรอเรียย์
เจ้าของเสียงคือชายชราร่างเล็กเส้นผมและหนวดต่างเป็นสีชาวโพลนดุจหิมะ
หากแววตาที่โชนไปด้วยแสงแห่งกำลังมิได้จางหายไปตามกาลเวลา มันยังคงอยู่
และทวีความคมมากขึ้น
ฟาเรนด์ค้อมศีรษะให้แก่ชายชรานั้นเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยกับลูกๆ
“ทำความเคารพเสียซิลูก นี่คือท่านประธานสภากลางแห่งเฟเรียนด์”
ศีรษะของทายาทแห่งพฤกษาทั้ง4ต่างค้อมลงต่อหน้าผู้อาวุโสเพื่อเป็นการทำความเคารพ
“สวัสดีท่านทั้งสี่ …วันนี้ข้ามาด้วยเหตุอันใดพวกท่านคงรู้ซินะ”
เสียงแหบทุ้มอย่างคนชราเอ่ยขึ้นอย่างไม่รอเวลาและไม่อ้อมค้อม
“ทราบค่ะ/ครับ”
เสียงทั้งสี่เอ่ยขึ้นพร้อมกันแทบจะทันทีเมื่อสิ้นสุดคำถามของชายชรา
“ดี งั้นพวกท่านตัดสินใจว่าอย่างไรกันหละ หือ??”
ชายชราเจ้าของตำแหน่งประธานสภากลางแห่งเฟเรียนด์
“พวกเราจะไปค่ะท่านประธาน พวกเราจะเลือกเดินในเส้นทางต้องห้ามเมื่อถึงเวลา”
เสียงของบุตรีแห่งองค์อาโมลเอ่ยตอบอย่างหนักแน่น
เธอและพี่น้องรู้ดีว่าชายชราท่านนี้มาเพื่ออะไร เขาต้องการคำตอบจากพวกเธอเองว่า
เธอและพี่น้องจะยอมเข้าเรียนในชั้นเรียนพิเศษเพื่อการฝึกฝนพลังที่ต้องใช้ในการเดินทางที่ทอดยาวเบื้องหน้า….
“ท่านประธานค่ะข้าน้อย ฟรีเรเนีย ขอปฏิเสธค่ะ”
เสียงหวานอย่างหญิงสาวเอ่ยขึ้นหลังน้องสาวตอบตกลง ท่านพ่อและน้องๆเข้าใจเธอว่าเหตุใดเธอจึงเป็นผู้เดียวที่จะปฎิเสธ
หากเธอทำตามความต้องการ เดินในเส้นทางต้องห้ามแล้วนั้น กิจแห่งตระกูล
กิจแห่งเฟเรอเรียย์จะเหลือผู้ใดกันเล่า และลึกภายในมันบอกกับเธอเองว่า
‘เธอไม่ได้เกิดมาเพื่อเดินในเส้นทางนั้น’
และเธอไม่พร้อมที่จะสละทุกสิ่งเพื่อให้มีหัวใจที่โชกเลือดได้
ดวงตาของชายชราเบือนมาสบเข้ากับตาฟรีเรเนีย มันมีเพียงแววตามั่นคงและมุ่งมั่น
แม้ว่าเธอคนนี้จะไม่เดินในเส้นทางต้องห้ามนั้น หากแต่เขาเห็น ว่าเธอเป็นพลังอันสำคัญให้กับเฟเรียนด์ได้แน่
ชารชราพยักหน้าให้กับทุกคำตอบก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ช้าๆ
พึมพำคาถา กระแทกไม้เท้าลงกับพื้นห้องอย่างแรง และ
ฟุบ
ร่างนั้นก็หายไป
---------------------------------------------------------
update: 05-07-2009
ในที่สุดแมวบ้าก็ได้เอาตอนที่สองมาลงเสียที
หลังจากการดองมานานแสนนาน จากที่ไม่ค่อยมีคนอ่านอยู่แล้ว
กลายเป็นไม่มีเลยฮ่าๆ
เรื่องนี้มีโครงเรื่องทุกอย่างเหมือนเดิม แต่เปลี่ยนแปลงการเปิดเรื่องนิดหน่อยเท่านั้นฮะ
ขอบคุณที่อ่านฮะ
รอม รอมานี
(แมวบ้า)
ความคิดเห็น