มุมมองอาสาสมัคร(ต้องการคนสับอย่างแรง)

เนื้อเรื่อง

มุมมองอาสาสมัคร

อาสาสมัครคืองานที่ต้องอาสา.. เราเป็นผู้เลือกที่จะกระทำไม่ใช่โดนบังคับกระทำ

การเป็นอาสาสมัครครั้งล่าสุดของข้าพเจ้าคือ วันเสาร์ที่12 เดือนมกราคม หรือวันเด็กแห่งชาติ

งานนี้ข้าพเจ้าได้รับการเชื้อเชิญจากองค์กร ActionAid ที่ร่วมกับองคืกรอื่นๆเพื่อช่วยเหลือเด็กได้ร่วมกันจัดกิจกรรมขึ้นเพื่อให้เด็กได้เข้ามาร่วมสนุกกันงานนี้จัดขึ้นที่สวนรถไฟ ..พร้อมๆกับงานของ กทม.

ที่มีแก่นสาระ (Theme) คือ ภาวะโลกร้อน ภายใต้ชื่อ “ เด็กยิ้มอิ่มละไมพิทักษ์โลก”

โดยจัดเป็นกิจกรรมต่างๆเป็นซุ้มให้เด็กเข้าไปร่วมสนุก ซุ้มที่ข้าพเจ้าอยู่คือ “ข้าวอินทรีย์”

หรือการเกษตรธรรมชาติ ปราศจากสารเคมี...รวมถึง การใช้วิถีไถกลบฟางแทนการเผา

งานนี้มีความลำบากอยู่มากทีเดียวเพราะกลุ่มเป้าหมายหรือเด็กมีอายุที่ต่ำมากเกินจะเข้าใจได้

ว่าเนื้อหาที่ต้องการสื่อนั่นคืออะไร...จึงเป็นความท้าทายว่าข้าพเจ้าจะพูดอธิบายอย่างไรให้เด็กๆได้เข้าใจ

ประมาณ10รอบที่มีเด็กเข้ามาซุ้มของข้าพเจ้า..อธิบายต่างกันทุกๆรอบ.มีการปรับเปลี่ยนไปเรื่อยๆ

เป็นความท้าทายอย่างมาก..แต่ข้าพเจ้าก็ถือว่าข้าพเจ้าสำเร็จกับงาน  เพราะข้าพเจ้าได้พยายามเต็มที่

และเด็กบางกลุ่มสามารถตอบได้ในเนื้อหาของสิ่งที่ข้าพเจ้าได้ถ่ายทอดออกไปมันเป็นความภาคภูมิใจ

การออกมาเป็นอาสาสมัครในงานที่มีพื้นความรู้เดิมอยู่ตามที่ได้เรียนรู้ในห้องเรียนข้าพเจ้าคิดว่ามันคือการสร้างสริมภูมิความรู้ของตัวเองให้ดียิ่งๆขึ้นไป..ข้าพเจ้ามองเห็นว่าการเรียนรู้ในประเด็นต่างๆจากห้องเรียนแล้วนักเรียนควรได้ออกมาพบเจอกับประสบการณ์เพื่อทดสอบความสามารถดูบ้าง

งานอาสาสมัคก็เป็นทางเลือกที่ดีทีเดียวเพราะ .. เราไม่รู้ว่าจะเจอกับอะไร..ไม่เหมือนกับการทัศนศึกษาหรือออกเข้าค่ายอย่ามี่คณะอาจารืได้เซอร์เวย์ไว้แล้ว..เราจะรู้ความเป็นไปว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป

ทำให้ไม่สามารถใช้ความสามารถไหวพริบปฎิพานได้อย่างสุดความสามรถ   สิ่งต่างๆที่ข้าพเจ้าได้ทำในฐานะของอาสาสมัครมือสมัครเล่นขณะที่ยังเป็นนักเรียนไปด้วยนั้น  ไม่ได้เป็นแค่การไปทำกิจกรรมธรรมดา มันเป็นการทดสอบตัวเอง    ฝึกตนในหลายๆด้านเพื่อก้าวย่างความเป็นผู้ใหญ่ที่จะได้สมบูรณ์

ได้ทำตัวเองให้มีประโยชน์กับสังคม   62ล้านคนของประเทศไทยมีซักกี่คนที่จริงจังกับงานเพื่อส่วนรวม

การเป็นอาสาสมัครของผม เรียกได้ว่าเป็นการปลูกฝังตัวเองให้รู้จักคำว่าให้มากกว่าที่จะเรียกร้องเพื่อรับ

สิ่งตอบแทนสำหรับอาสาสมัครเป็นสิ่งไม่ได้มีความจำเป็นเท่าไรเลยเพียงแค่ได้เห็นความเข้าใจในกลุ่มเป้าหมายหรืองานที่สำเร็จผลโดยความเต็มที่ของตัวเราคือสิ่งตอบแทนที่ยิ่งใหญ่แล้ว 

มุมมองของข้าพเจ้าต่อ อาสาสมัครรุ่นพี่ อาสาสมัครสมัครเล่นหรืออาสาสมัครอาชีพ....บุคคลเหล่านี้

เกิดมาไม่เสียเที่ยวฟรีๆ  ได้เพิ่มเติมสีสันแต่โลกนี้  ได้ให้ความสุขกับผู้ด้อยโอกาส เป็นกล่มบุคคลที่

สมควรได้รับการเคารพนับถือ ในนามของผู้ให้ที่สำคัญยิ่ง  ถ้าหากไม่มีกลุ่มคนเหล่านี้

เด็กในชนบท โรงเรียนเล็กๆที่ไม่มีงบประมาณและบุคลากร  เหล่าสตรีที่ถูก กดขี่ย่ำยี

หรือคนไม่มีที่อยู่ ไม่มีอาหารหรือโอกาสในการทำงาน   คงไม่มีโอกาสได้ลืมตาอ้าปากกับเขาหรอก

อาสาสมัครคือผู้ให้  และผู้สร้าง   ข้าพเจ้านับถือและชื่นชมบุคคลเหล้านี้อย่างยิ่งและมีความหวังว่า

ซักว่าขาพเจ้าจะมีวันนั้น    วันที่ได้ใช้ความสามารถในทุกๆด้านของตัวเองทำประโยชน์กับสังคม

สุดท้ายนี้ ..... ข้าพเจ้าอยากบอกว่างานอาสาสมัครไม่จำเป็นต้องเรียนสูงหรือมีเงินทุนมากมาย

ขอเพียงใจรักที่จะกระทำ หนักเอาเบาสู้ไม่อู้งาน และเต็มที่กับทุกๆงานที่ทำ เส้นทางการเป็นอาสาสมัครเปิดกว้างให้กับทุกคนและทุกชนชั้น    ไม่มีสิ่งใดขวางกั้น ข้าพเจ้าเคยได้รับคติอย่างหนึ่งมาจากอาจารย์ท่านหนึ่ง ว่า “ ไม่มีคำว่าสุดวิสัยสำหรับหัวใจที่มุ่งมั่น”คำนี้ใช้ได้ทุกทีทุกเวลาและสถานการณ์เลยทีเดียว

ทุกสิ่งหากเราเรียนรู้ในสถานศึกษาแล้วไม่ได้นำมาใช้หรือถ่ายทอดสู่ผู้อื่นมันก็จะไร้ประโยชน์ทันที

การออกมาทำกิจกรรมถ้าไม่คิดว่าทำเพื่อผู้อื่นมันคือเวทีประลอง กับตัวเองโดยแท้จริงเลยหละ

 ****************************

เชิญสับตามสบายฮะ

ต้องการอย่างแรงงง