คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ทะเล ภูเขา และเราเสียตัว
ในที่สุวันเินทาไปลอวันเิภีมภัทร็มาถึ เาับรถมารับพลอยไพลิน้วยหัวใที่ระุ่มระวยและพอโ เพราะมันเป็นวันที่เานับวันที่รออยเพื่อที่ะไ้ใ้เวลาเ็บเี่ยววามสุไ้อย่าเ็มที่ับารเินทาไปเที่ยว่าัหวั้วยันเป็นรั้แร
ภีมภัทร เินมาถึหน้าห้อพัอพลอยไพลิน พร้อมับเาะประูห้อ ๊อ ๊อ ๊อ ! พลอยไพลินรีบเินออมาเปิประู้อนรับภีมทันทีที่เสียเาะประูัึ้น
“พลอยเรียมพร้อมแล้วใ่มั้ยรับ ถ้าพร้อมแล้วเราออเินทาันเลย เี๋ยวรถิ ยัไไปถึ่อนเวลาย่อมีว่าสาย”
ภีมภัทร และพลอยมาถึสนามบิน็รีบพาันไปเ็อินทันที หลัาที่ทัู้่เ็อินเสร็็รอเวลาที่ะึ้นเรื่อประมา 1 ั่วโม
“พลอยื่นเ้นหรือเปล่า ภีมื่นเ้นมาเลยนะ ภีมนับวันรอให้วันนี้มาถึเร็วๆ ในที่สุมัน็มาถึ”
“ื่นเ้นสิ พราับมือภีมมาทาบที่หัวใ หัวใพลอยเ้นเร็วระรัวมา”
“ภีมเื่อแล้วล่ะว่าพลอย็ื่นเ้นไม่แพ้ภีม” ายหนุ่มเผยรอยยิ้มอย่ามีวามสุพร้อมับโน้มอไปหนุนบนไหล่อเธออย่ามีวามสุ
ภีมและพลอยเินทามาถึสนามบินนานาาิภูเ็ หลัาที่ทัู้่รับระเป๋าเสร็็นั่แท็ี่่อไปที่โรแรมทันที
พนัาน้อนรับ “สวัสี่ะุลู้าเ็อินนะะ”
“รับ” พร้อมยื่นเอสารให้ับพนัานทันที
“ุภีมภัทรพัที่นี่เป็นำนวน 2 ืนนะะ ห้อพัที่อไว้เป็น Luxury Pool Villa ใ่มั้ยะ”
“ใ่รับ”
พนัานยื่นีย์าร์ให้ “เรียบร้อยแล้ว่ะ ส่วนระเป๋าเี๋ยวให้พนัานถือไปส่ให้ที่ห้อพันะะ อให้เที่ยวและพัผ่อนให้สนุ่ะ”
“อบุรับ” ภีมและพลอยพาันเินเ้ามายัห้อพั
“โอ้ ว้าว! สวยามมาเลยภีม พลอยไม่เยเห็นอะไรที่สวยแบบนี้มา่อน” พลอยไพลินเอ่ย้วยวามื่นเ้นรั้เห็นห้อพัที่มีวิวทิวทัศน์ที่ิับทะเล
“เพื่อพลอยยัไล่ะรับ ผมถึเลือสถานที่ที่ะมาลอวันเิับนรัที่นี่ ืนนี้ผมบุ๊ร้านอาหารที่โรแรมไว้ อนทุ่มนึ หลัานั้นเรา็มาลอัน่อที่ห้อนะพลอย”
“หืมมม พลอยื่นเ้นมาเลย” หิสาวล่าวเหมือนเ็น้อยที่ไม่เยเห็นอะไรที่สวยามมา่อน
หลัาที่พนัานนำระเป๋ามาส่ให้ที่ห้อพัแล้วพลอยไพลิน็ัารัเ็บระเป๋าและเสื้อผ้าอเาทั้สอนแวนไว้ในู้เสื้อผ้า และทัู้่็พาันออมานั่เล่นที่ริมสระว่ายน้ำพร้อมสั่เรื่อื่มมานั่ื่มัน
พลอยไพลินเปลี่ยนาุลำลอเปลี่ยนเป็นุว่ายน้ำทูพี สีาว ท่อนล่าลุม้วยผ้าโสร่สั้นสีฟ้าอ่อน พร้อมเผยให้เห็นผิวาวอมมพู แล้วทอัวลนั่บนเ้าอี้ไม้้าสระ ้าๆ ับภีม
ภีมภัทรนั่มอู รูปร่าสัส่วนอันเพรียวและบอบบาอเธอั้แ่หัวรเท้า ยิ่ทำให้เาห้ามใัวเอไม่ไหว
ทันในั้น พลอยไพลินึวนภีมภัทรลไปเล่นที่สระว่ายน้ำัน
“ภีม ลไปเล่นน้ำในสระว่ายน้ำันีว่า อาาศร้อนำลัีเลย”
พลอยระโลสระว่ายน้ำทันที ภีมภัทรไม่รอ้ารีบระโาม
พลอยและภีมใ้เวลาในสระว่ายน้ำ้วยันอย่ามีวามสุ หลัานั้นึพาันอาบน้ำแ่ัว พาันเินเล่นรอบๆ โรแรมนระทั่พระอาทิย์ใล้ะินึพาันลับเ้าห้อพั
บาร์ภายในโรแรม ภีมและพลอยพาันมานั่ื่มไวน์เพื่อรอเวลาทานอาหารเย็นและลอวันเิ ทัู้่เลือที่ะนั่เีย้าัน พลอยไพลินเอียอพิับไหล่อภีม ส่วนมือ้า้ายอภีม็โอบไหล่พลอยไพลินไว้อย่าแสนอบอุ่นหัวใ สอหนุ่มสาวนั่ลอเลียันและเลิบเลิ้มไปับเสียเพล someone you love
ภีมภัทรับมืออันแสนนุ่มและบอบบาอพลอยไพลินมาุม
ส่วนมืออี้า็เอื้อมไปหยิบแ้วไวน์พร้อมยื่นแ้ว มานับแ้วไวน์อพลอยไพลิน
“Cheers รับพลอย” พลอยยแ้วไวน์ึ้นพร้อมเอ่ย
“Cheers ่ะ” หลัาที่หนุ่มสาวนั่ื่มไวน์ไปสัพั ็ไ้เวลาอาหารเย็นที่ภีมบุ๊ไว้ประมา 2 ทุ่ม
“ใล้ะ 2 ทุ่มแล้วพลอย เราย้ายไปนั่ที่ร้านอาหารัน่อีว่า” ายหนุ่มพูบ็พาันเินไปยัร้านอาหารที่อไว้ทันที ภีมไ้สั่อโ๊ะึ่อเป็น มุมพิเศษและส่วนัว ทัู้่นั่ร้ามัน
หลัาที่ทัู้่นั่ลพนัาน็เินมาบริารทันที “รับเรื่อื่มอะไรีะ”
“ผมอไวน์แอย่าีละันนะรับ”
“ะรับเป็นแ้วหรือเป็นวีะ”
“ผมอเป็นวรับ”
“รอสัรู่นะะ”
หลัานั้นพนัาน็นำไวน์มาเสิร์ฟทัู้่
ในะที่ทัู้่นั่ิบไวน์ไปสัพั พนัาน็เินเ้ามาถาม
“ะให้อาหารมาเสิร์ฟเลยมั้ยะ “
“รับ มาเสิร์ฟไ้เลย” อาหารที่ะมาเสิร์ฟนั้นภีมภัทรไ้สั่เป็นเมนูพิเศษสำหรับวันเิอเา
ระหว่าทัู้่รออาหารมาเสิร์ฟ ทาโรแรม็มีเอร์ไพรส์เป็นเ้วันเิ้อนเล็ๆ ัไว้ให้ภีมภัทร
เสียเพล Happy Birthday ัึ้น พนัาน็เินถือเ้้อนเล็มาให้ภีมภัทร ายหนุ่มยมือึ้นอธิษาน พร้อมับเป่าเทียน เมื่อเาเป่าเทียนบนเ้เสร็ พลอยไพลิน็ล่าวำอวยพรวันเิให้ับายนรัอเธอทันที
“Happy Birthday ka Peam, I wish you happiness, good health and everything your heart desire naka.
“อบุรับพลอย”
ในะทัู้่นั่ทานอาหารเสร็็นั่ื่มไวน์ัน่อสัพั พลอยไพลินเริ่มมีอาารมึนเมาใบหน้าเธอเริ่มแรื่อ าารื่มไวน์
“พลอยไหวมั้ย ภีมว่าเราย้ายไปที่ห้อพัันีว่า ูเหมือนพลอยเริ่มเมาแล้ว” ภีมภัทรเินไปแ้พนัานให้นำไวน์ที่เหลือไปให้ที่ห้อพั
พลอยไพลินลุึ้นออาเ้าอี้ ายหนุ่มประอมร่าอเธอออาร้านอาหาร และพาเธอมานั่ที่ห้อนั่เล่น ในะที่แนาเธอ เริ่มไม่มีเรี่ยวแร าารมึนเมา ภีม ึรีบไปหยิบผ้านหนู ุบ้วยน้ำอุ่น มาเ็ลบนใบหน้าพลอยไพลินทันที ใบหน้าพลอยไพลินเริ่มีึ้น
พลอยไพลินเิอาารผะอืมพะอมะอาเียน ึรีบลุึ้น แ่เธอพลันะล้ม ายหนุ่มรีบประอเธอเินไปยัห้อน้ำทันที พร้อมับลูบแผ่นหลัอย่าแผ่วเบาให้ับเธอ
“เป็นยัไบ้าพลอย” เาถามไถ่พลอยไพลิน้วยท่าทีห่วใย
“ยัมึนๆ อยู่เลยภีม”
“ั้นไปนอนพั่อนนะ”
ภีมภัทรพาพลอยไพลินมายัเียนอน ายหนุ่มึโน้มัวลนอนามและหันหน้าไปลูบไล้ผมที่ปิบัใบหน้าให้นรัอย่าแผ่วเบา ัหวะนั้นเอเา็้มลไปุมพิบนใบหน้าที่สวยามอเธอ ทัู้่สบาันนิ่นัยน์าทั้สอประสานแฝไป้วยวามละมุนหวานหยย้อย ายหนุ่มมอแฟนสาวอย่าเลิบเลิ้มหลใหล ้มลุุมพิที่นุ่มนวลและสัมผัสลมหายใอุ่นๆ อันและัน มืออเาเริ่มุนลูบไล้ไปามลำัวอเธอ
พลอยไพลินเริ่มเลิบเลิ้มไปับุมพิที่แสนูื่ม อารม์เิน้านทานนเผลอปล่อยให้หัวใและแรัหาปลปล่อยไปับเาทันที มืออภีมภัทรเริ่มปลิบอเธอลอย่ารวเร็ว และปลเปรื้อออาเรือนร่าอแฟนสาวอย่าแผ่วเบา ร่าายที่บอบบาปราศาอาภร์ห่อหุ้มะนี้ เผยให้เห็นเรือนร่าอเธอ่าาวยั่วยวนา ยวนใอย่านี้ สายาอายหนุ่มมอไปยัเรือนร่าอเธออย่าไม่ะพริบา และไม่รอ้ารีบ้อนร่าอันบอบบาอเธอไปยัอ่าอาบน้ำทันที ายหนุ่ม่อยๆ บรรวาร่าอเธอลนอนในอ่าอย่านิ่มนวล และรีบัารเปรื้อเสื้อผ้าัวเออออย่ารวเร็ว เาทิ้ร่าายมะมัทะแมามเธอลไปในอ่าอาบน้ำทันที
“พลอย ทำไมพลอยถึมีเรือนร่าที่สวยาม ยั่วยวลใภีมมานานี้”
ผิวาวผ่ออมมพูอเธอยิ่เพิ่มแรปรารถนาให้ับายหนุ่มเป็นอย่ามา เานวัวให้พลอยไพลินอย่านุ่มละมุนมือ ทั้สอผลัันั นวถูัวให้ันและันอย่าอ่อนโยน ทันในั้นภีมภัทร็อุ้มร่าที่สวยามยั่วยวลอเธอวาบนเียนอนอย่านุ่มนวล พร้อมโน้มัวไปยัร่าอเธอทันทีแผออันแ็แรปะทะทรวออวบอิ่ม ร่าอเาทั้สอเาะเี่ยวันนแยไม่ออ
“พลอยืนนี้ภีมอนะรับ” พลอยไพลินไม่มีเสียอบแ่ถ่ายทอผ่านทาสายาอเธอแทน ลิ่นสาวอันหอมหวานวนให้ิใเาเลิ ายหนุ่มุมพิอย่าแผ่นเบาไปบนเรือนร่าอเธอพร้อมลูบไล้ไล่่ำมานถึทรวอที่าวอวบอิ่ม สอเ้าที่อวบอิ่มเ่ึูระห่านานรับับสัมผัสอายหนุ่ม เสียพลอยไพลินรวราอย่าเสียว ระสัน ยิ่ทำให้หัวใอเาเ้นแรเพิ่มึ้นเรื่อยๆ อารม์เสน่ห์หาพุ่พรวอย่ารวเร็ว ายหนุ่มเริ่มทำออรัลเ็ส์ให้แฟนสาวนเธอเลิบเลิ้ม รวราอย่ามีวามสุ
“ภีม....พลอยไม่ไหวแล้ว”
“ะรีบไปไหนล่ะรับท่ีรั” เาสลับารทำออรัลมาให้เธอทำบ้า อารม์อหิสาวที่ำลัร้อนรุ่นัเปลวเพลิที่ร้อนแร เธอไม่รอ้ารีบัารบรรูบ ลูบไล้ให้ับเาทันที สัมผัสอันนุ่มนวลอเธอผ่านทอออมา้วยวามรัวามปรารถนาอันแรล้า เามอเธออย่าเลิบเลิ้ม และพร่ำพึมพำอย่ามีวามสุ “้าๆ รับพลอย” เสียี๊้าอเา ทำให้หัวใพลอยไพลินย่ิเ้นแร ทันในั้นายหนุ่มไม่รีรอ รีบสอใส่อภัยวะไปยัอสวนอเธออย่า้าๆ ทะนุถนอมเธอ แู่เหมือนารสอใส่ไม่ไ้่ายนั เพราะอเธอยัฟิ เนื่อาเธอเป็นสาวพรหมรรย์ยับริสุทธิ์ผุผ่อ ในที่สุวามพยายามที่ะสอใส่อภัยวะอเาึสำเร็ สัมผัสถึุระสันไ้ในที่สุ
“เ็บมั้ยรับที่รั” พลอยไพลินพยัหน้า ้วยใบหน้าที่ิ้วมวเพราะอาารเ็บาารสอใส่อวัยวะเพศ
“ผมะทำ้าๆ และนุ่มนวลนะรับ เราะไปถึุสวรร์้วยัน”
สัมผัสอันนุ่มนวลอเาทำให้เธอเ็มไป้วยวามสุนล้นเปี่ยม ึ่เธอไม่เยสัมผัสาายใๆ มา่อน ภีมภัทรึ่เป็นหนุ่มผู้โี ที่เธอไ้มอบอวัที่มี่าให้ับายนแรอเธอ สอหนุ่มสาวร่วมันบรรเลเพลรัันลอทั้ืนอย่าไม่รู้ัเหน็เหนื่อย
รั้นสรามบนเียสบลายหนุ่มึผ้าห่มมาลุมร่าที่เปลือยเปล่าอเาและเธอ พลอยไพลินหลับาในอ้อมแนอายนรั ึ่ เวลานี้หัวใอเธอที่ไม่เยสัมผัสวามรั ไ้เ้าไปในวัวลเสน่หาอย่าท่วมท้นและรวเร็ว
พลอยไพลินลืมาื่นึ้นมา พบว่าัวเอนอนอยู่ในอ้อมแนอภีมภัทร เธอยับัวนิ เพื่อไม่ให้รบวนายหนุ่ม ทันในั้นภีมภัทร็ลืมาึ้น พร้อมับทอสายไปยันรั สายาเาที่ทอมอออมา่าบ่บอถึวามสุนล้น
“พลอย ภีมอบุพลอยมานะที่มอบอวัวันเิที่มี่าที่สุให้ับภีม ภีมสัาว่าะทะนุถนอมพลอยอย่าี วินาทีนี้ภีมยิ่รัพลอยมาๆ แล้วพลอยล่ะรัภีมมั้ยรับ”
“ภีมเป็นรัแรอพลอย และเป็นผู้ายนแรที่พลอยมอบสิ่มี่ามาที่สุให้ับภีม อย่านี้ไม่เรียว่ารัแล้วะเรียอะไรอีล่ะะ”
ภีมภัทรนอนฟัเสียหวานที่เธอเอ่ยออมาทีละประโยอย่านุ่มนวล พร้อมับเอื้อมมือไปอและหอมพลอยอย่าไม่รู้สึเบื่อ มือพราลูบไล้ไปบนเรือนร่าที่เปลือยเปล่าอเธออีรั้
“ยัไม่เบื่ออีเหรอภีม”
“ะเบื่อไ้ยัไล่ะรับ อยาะมีอะไรับพลอยแบบนี้ทั้วันทั้ืนเลย”
ภีมภัทรไม่รอ้ารีบบรรูบเธออีรั้อย่าแสนนุ่มนวล
บ่ายแ่ๆ สอหนุ่มสาวพาันออไปเินเล่นเรียบายทะเล มือภีมภัทรเาะุมมือพลอยไพลินเินทอน่อ อย่ามีวามสุ
“พลอย ภีมิว่าพลอยย้ายมาสอยู่ับภีมที่อนโีมั้ย เพราะรอบรัวภีมมีอนโอยู่แถวรัสิ ถ้าพลอยล ภีมะอรอบรัวย้ายมาพัอยู่อนโ อีอย่าะไ้ไม่้อเินทาไปลับบ้านและมหาวิทยาลัยทุวัน”
“แล้วอนโฯ อพลอยล่ะภีม ะทำยัไ ”
“็ปิไว้ละันรับ เือนนึเรา็แวะเ้าไปูและ้านเ้าไปทำวามสะอา 2 อาทิย์รั้นึ เอาแบบนี้ละันนะพลอย”
“อืมม ็ไ้ถ้าภีมเห็นแบบนั้น อีอย่าภีมะไ้ไม่้อเหนื่อยในารับรถ และรถิระหว่าทาลับบ้าน“
“ั้นเริ่มอาทิย์หน้าเลยละันนะ ภีมะไ้ให้แม่บ้านเ้าไปทำวามสะอา” พลอยไพลินพยัหน้าพร้อมโอบอภีมภัทรอย่ารัและเสน่หา
เ้าวันรุ่นึ้นทาโรแรม็มาเสิร์ฟ floating breakfast ให้สอหนุ่มสาวไ้ทานอาหารเ้าในบรรยาาศสุิ ระหว่าทานอาหารเ้าภีมภัทร็ไม่ลืมที่ะเ็บภาพวามสวย น่ารั วามสใสอพลอยไพลิน และสลับันถ่ายรูปให้ันและันพร้อมับถ่ายเลฟี่้วยันอย่ามีวามสุ ่อนที่ทัู้่ะเรียมัวเ็เอ้าท์ เินทาลับรุเทพฯ
ภีมภัทรโว์รูปถ่ายอพลอยไพลินให้เธอู “พลอยรูปนี้พลอยสวยและน่ารัมาเลยนะ ไว้ภีมะนำไปปริ้นและใส่รอบรูปั้ไว้ที่อนโฯ”
“พลอยอูรูปอื่นๆ ้วยสิภีม” พูบภีมภัทร็ยื่นโทรศัพท์ให้พลอยไพลินู
“รูปู่อเราสอนพลอยอบรูปนี้ัเลยภีม เอารูปนี้ปริ้น้วยนะภีม”
“ไ้เลยรับ พลอยรับทริปนี้พลอยมีวามสุมั้ย ส่วนภีมมีวามสุมาๆ และไม่เยมีวามสุแบบนี้มา่อนเลยรับ ไว้เราสอบเสร็เราหาสถานที่ไปเที่ยว้วยันอีนะ แ่ภีมว่าทริปหน้าเราไปเที่ยวสิโปร์ันีว่า”
“พลอยมีวามสุมา .ไ่ล้านัวเลยนะภีม พลอยอบุภีมมานะที่พาพลอยมาลอันเิันสอน มันเป็นวามทรำที่พิเศษสำหรับพลอยเลยล่ะ”
“แ่เห็นพลอยมีวามสุแ่นี้ภีม็ีใมาๆ แล้วรับ พลอยรับ ภีมมีอะไระบอพลอย”
พลอยไพลินหันหน้าไปหาภีมภัทร “ภีมมีอะไระบอพลอยเหรอ”
“ภีมรัพลอยนะรับ รัมา้วย” ภีมภัทรพูบ็โน้มใบหน้าเ้าไปุมพิบนหน้าผาอพลอยไพลินอย่านุ่มนวล
“พลอย็รัภีมเ่นัน ภีมอย่าลืมนะว่าภีมือผู้ายนแรอพลอย”
เาทัู้่โผเ้าอัน้วยหัวใที่เปี่ยมไป้วยวามสุ หลัาที่ทัู้่ไ้ใ้เวลาแห่วามสุ้วยันแล้ว ็ไ้เวลาเินทาลับรุเทพ
❀ บ้านาสิริุล❀
“อ้าว ภีมลับมาแล้วเหรอลู เป็นยัไสนุมั้ยล่ะานวันเิเรา” เสียพ่อทัทายลูายะนั่ิบาแฟและูรายารแ่ันอล์ฟอยู่.
“็เป็นารัานลอวันเิอย่าเรียบ่ายรับุพ่อ สถานที่สวยาม สะอา บรรยาาศี ไ้ทานอาหารอร่อย ไวน์รสาิีแ่นี้ภีม็มีวามสุแล้วรับ” ายหนุ่มุยับพ่อเสร็็เอ่ยถึแม่และพี่สาวมาทันที
“แล้วุแม่ไม่อยู่เหรอรับ พี่แพทล่ะออไปทำานหรือยัรับ”
“แม่ออไปับป้านุ่มเหมือนเิมแหละ พาันไปทำบุที่วัแถวนรปม เห็นบอเย็นๆ โน่นแหละถึะลับบ้าน ส่วนแพทออไปทำานั้แ่เ้าแล้ว เี๋ยวพ่อ็ะแวะเ้าบริษัทแป๊บนึ”
“รับุพ่อ ั้นภีมอัวเอาระเป๋าไปเ็บ่อนนะรับ”
“เอ้อ! ุพ่อรับผมว่าะย้ายไปพัอนโอเราที่รัสิ ุพ่อะว่าอะไรมั้ยรับ เพราะภีมะไ้ไม่้อเทียวไปเทียวลับ อีอย่ารถ็ิ ลับถึบ้านภีม็เพลียแล้ว”
“แล้วแ่ลูละัน โๆ ันแล้ว” ุภาภูมิเอ่ยให้ภีมภัทรเลือัสินใทำอะไร้วยนเอเพราะเาเลี้ยลูในสไล์าวะวัน ือให้สิทธิในาริ ารัสินใ เรียนรู้้วยัวเอ
“ั้นภีมะให้แม่บ้านเ้าไปัารทำวามสะอาให้นะรับ อบุุพ่อมานะรับที่เ้าใภีม”
อาทิย์่อมาภีมภัทรและพลอยไพลิน ไ้ย้ายเ้ามาอยู่้วยัน ที่อนโมิเนียมึ่เป็นอนโมิเนียมห้อสวีท 1ห้อนอน 1ห้อรัว 1ห้อน้ำและห้อนั่เล่น ภายในอนโมิเนียมมีสระว่ายน้ำ ฟิเนส ร้านอาหาร แบบรบวร พลอยไพลินเินวนูรอบอนโมิเนียม
“ว้าว! ห้อว้าให่มาเลยภีม แถมบริเวอนโมิเนียมมีสระว่ายน้ำ พร้อมฟิเนส้วย ีัเลย”
“พลอยอบมั้ยรับ”
“อบมาเลยภีม” เธอพูพร้อมับใบหน้าที่เปี่ยมล้นอย่ามีวามสุ หลัาที่ทั้สอนใ้เวลาัเ็บอเสร็็พาันนั่พัผ่อนูโทรทัศน์้วยันอย่ามีวามสุ
ความคิดเห็น