คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : รั้วมหาวิทยาลัย
เ้าวันันทร์ วันแรอารเปิเรียนภีมภัทรื่นแ่เ้าเพื่อเรียมัวไปมหาวิทยาลัย และแวะไปรับพลอยไพลิน ภีมภัทรเินลมายัห้อรัว หาอะไรื่ม ็เอับุพิมพ์สิริหาอะไรบาอย่าอยู่ในห้อรัว
“ุแม่ื่นเ้าัเลยรับ แล้วแม่หาอะไรอยู่รับพี่เหมี่ยวไม่อยู่เหรอรับ”
“พอีเ้านี้ป้านิ่มะมารับแม่ไปทำบุที่วัพร้อมันับแ แม่เลยื่นเ้านินึ หลัานั้น็ะเ้าไปที่บริษัท สายๆ หน่อย ส่วนเหมี่ยวออไปื้ออทีุ่ปเปอร์มาเ็น่ะ ” สอแม่ลูุยันอยู่ในห้อรัว
“ภีมะินอะไรมั้ยลูเี๋ยวแม่ทำให้”
“ไม่ล่ะรับแม่ภีมะรีบไปมหาวิทยาลัยเปิเทอมวันแร ภีมอัวเลยนะรับแม่ ออสายลัวรถะิ”
“้า ับรถีๆ นะลู”
ภีมภัทรแวะรับพลอยไพลินที่อนโฯ แล้วมุ่หน้าไปยัมหาวิทยาลัยทันที
“พลอย ยัไส่้อวามบอ้วยนะว่าะลับเ้าอนโฯ ี่โม”
“๊ะภีม Have a nice day ้า” พลอยไป่อนนะ
วันแรอารเปิภาเรียน พลอยไพลินรู้สึื่นเ้นับารเป็นน้อใหม่ในรั้วมหาวิทยาลัย เมื่อเธอมาถึมหาวิทยาลัย ูาราเรียนในโทรศัพท์มือถือ ็รีบเินรไปยัอาารเรียน เินหาห้อเรียนเสร็ ็เ้าไปนั่ในั้นเรียนระหว่านั่รออาารย์ พลอย็ไ้เ้าไปทำวามรู้ัับเพื่อนใหม่ “สวัสี้าเธอ ยินีที่ไ้รู้ันะ เราื่อพลอย แล้วเธอื่ออะไรเหรอ ” สวัสี้าพลอย ยินีที่ไ้รู้ัเ่นัน เราื่อมินรา เรียเราว่ามิ้น์นะ พลอยเป็นนที่ไหน เรามีพื้นเพเป็นนัยนาท แ่รอบรัวย้ายมาอยู่นนทบุรีั้แ่เราอายุ 8 วบ”
“เราเป็นนเียราย้า เพิ่ะห่ารอบรัวเป็นรั้แรเลย เราอยาะมาสัมผัสีวิในเมือรุูบ้า อยาะออารอบอมฟอร์ทโน”
มิ้น์ “ีเลย เราอยาะไปเที่ยวทาเหนือมา แ่ยัไม่มีโอาสไ้ไปสัที เียราย่วฤูหนาวอาาศีนะ แล้วพลอยอยู่ัวเมือหรือเปล่า”
“ใ่้ามิน์ บ้านเราอยู่แถวานเมือห่าออไปประมา 5 ิโลเมร ไว้มิน์มีโอาสไปเที่ยวบ้านเรานะ เราะเป็นทัวร์ไ์เอ”
“เรา้อมีโอาสไ้ไปเยือนเียรายแน่นอน้าพลอย”
มิน์และพลอยเ้าันไ้อย่าี หลัาที่นัุ่ยันสัพั นัศึษา่า็เินเ้ามาในห้อเรียน อาารย์มาถึห้อเรียนแนะนำัวและเนื้อหาอารเรียนอย่าร่าวๆ รวมถึแ้เรื่อารรับน้ออรุ่นพี่ให้นิสิที่มาใหม่ทราบ หลัานั้น็มอบหน้าที่ให้ประธานนัศึษาเ้ามารายานัวและแนะนำเรื่อาร้อนรับน้อใหม่
“สวัสีรับน้อๆ นิสินัศึษาทุท่าน ผมื่อุสิ เป็นประธานนัศึษาะบริหารธุริ อแ้าร้อนรับน้อใหม่ให้น้อๆ ไ้ทราบัน วันศุร์นี้ทารุ่นพี่ะทำพิธีั้อนรับน้อใหม่อนิสิะบริหารธุริ ปี1 ันั้นอให้น้อๆ มาเอันที่อาารเรียน A3 ั้น 2 ห้อ 228 เวลา 10.00 น.
สำหรับิรรม็ะมีารแนะนำัวระหว่ารุ่นพี่ และรุ่นน้อ หลัานั้นเรา็ะรับประทานอาหารลาวันร่วมัน ันั้นอให้น้อๆ มารวมันามเวลาที่นัหมาย้วยนะรับ สำหรับน้อๆ มีอะไรสสัยเี่ยวับารเรียน็สอบถามรุ่นพี่ไ้ในวันศุร์นี้นะรับ แล้วเอันนะรับ สวัสีรับ”
หลัเลิเรียนเสร็ พลอย็ส่้อวามถึภีม “ภีมพลอยเลิเรียนแล้ว ภีมเลิเรียนหรือยั พลอยรออยู่ที่หน้าเรือนไทยนะ”
้อวามเ้าัึ้น พลอยไพลินรีบเปิอ่าน “พลอยรอภีมประมา 15 นาทีนะภีมะรีบไปหาทันที
20 นาที่อมา พลอยไพลินนั่ทำหน้ามุ่ยเมื่อเห็นภีมภัทรเินเ้ามาหา “พลอย ภีมอโทษนะเลทไปนินึพอีเพื่อนมันวนุย ะอัวออมา่อน็น่าเลียึ้อรอให้มันพูบ ภีมเลยรีบออมาเลย” พูบภีมภัทร็วนพลอยเินไปที่ลานอรถ
“พลอยเป็นยัไบ้า เปิเทอมวันแร ไ้เพื่อนใหม่หรือยั ส่วนภีมไ้เพื่อนใหม่หลายนเลย ทั้่าัหวัและปริมล” ายหนุ่มสอบถาม้วยวามสนใ
“รู้ัแ่นเียวอยู่เลยภีม อีสัพัะมีเพื่อนเพิ่มึ้นแหละ”
“พลอยหิวมั้ย เราออไปหาอะไรันทาน่อนเ้าอนโฯ เนอะ”
ภีมและพลอยออมาหาอะไรทาน่อนพาพลอยลับห้อพั
ภีมและพลอยเินเ้ามาในห้อพั้วยัน พอถึห้อภีม็ทิ้ัวลไปนอนเล่นบนเียนอนเธอทันที “พลอยมานี่สิ มาให้ภีมอหน่อย ภีมิถึัวหอมๆ และรอยยิ้มที่แสนหวานอพลอยลอเวลาเลยนะ ไม่รู้พลอยมีอีอะไรหรือเปล่า ิใภีมถึว้าวุ่นนึหาแ่พลอย” รั้นพูบเาเอื้อมัวไปอและหอมแ้มพร้อมับลมหายใอุ่นๆ ไปบนแ้มเธออย่านุ่มนวล พร้อมับมืออุ่นๆ ลูบไล้ปรอยผมอเธอไปมา บรรยาาศ เวลานี้หัวใอทั้สอเปี่ยมบ้นไป้วยวามรั พลอยไพลินเลิ้มและเผลอหลับไปในอ้อมอที่แสนอบอุ่นอเา ภีมภัทรปล่อยให้พลอยไพลินหลับอยู่ในอ้อมอ พร้อมเผลอหลับไป้วยวามเหนื่อยล้า
พลอยไพลินลืมาึ้นมาพบว่าัวเอนอนหลับอยู่ในอ้อมออภีมภัทร สายาเธอทอมอไปบนใบหน้าอายหนุ่ม เธอสัมผัสถึพลับาอย่าในหัวใึ่ไม่อาใ้ถ้อยำใมาบรรยายไ้ ระแสวามรู้สึอันแรล้าทะลัล้นเ้าสู่หัวใเธอ นหัวใทั้วไ้ถูเายึลอไว้หมสิ้น พลอยเหลือบไปูนาฬิาที่แวนอยู่ผนัห้อ ทันในั้นเอเธอึปลุเาให้ื่น
“ภีม ื่นไ้แล้ว นี่ 3 ทุ่มว่าแล้ว” ภีมภัทรลืมาึ้นมาอย่าัวเีย พร้อมับส่ยิ้มให้พลอยไพลิน “นี่ภีม็เผลอหลับไปพร้อมับพลอยเหรอเนี่ย ภีมยัไม่อยาลับเลย อยาะอยู่้วยันแบบนี้ทั้ืนับพลอยฮะ”
“ไม่ไ้นะภีมยัไภีม้อลับบ้าน้า เพราะภีมยัอยู่ในุนัศึษาอยู่เลย ลุึ้นไ้แล้ว” พูบพลอยลุึ้นออาเียพร้อมยื่นมือสอ้าึแนภีมให้ลุึ้น
“ไ้ๆ ไว้วันหลัภีมอมา้าับพลอยนะ” พลอยไพลินส่ยิ้มแทนำอบ
“ับรถีๆ นะภีม ถึบ้านแล้วส่้อวามบอพลอย้วย ไนท์ ไนท์”
“พลอย พลอยลืมอะไรหรือเปล่า” ภีมภัทระโหใบหน้าออารถให้พลอยหอมแ้ม “นี่แหละที่ภีม้อารรับ ไนท์ ไนท์นะรับ”
ิรรมรับน้อใหม่เริ่มึ้น รุ่นพี่็มายืนั้แถวรอ้อนรับน้อๆ อยู่ภายในห้อเรียน 228 ประธานนัศึษา็ล่าว้อนรับน้อนัศึษาเสร็ รุ่นพี่รหัสแนะนำัวให้น้อรหัสอัวเอ พลอยไพลินไ้พี่รหัสเป็นผู้าย
“สวัสีรับ พี่ื่อแม็นะรับ รหัส 20228788 ยินีที่ไ้รู้ันะรับ น้อื่ออะไรรับ
“ื่อพลอยไพลิน่ะ เรียพลอยเยๆ ็ไ้่ะ ยินีที่ไ้รู้ัพี่แม็นะะ”
แม็เป็นายหนุ่มหน้าาี สู าว ็เริ่มทำวามรู้ัับพลอยไพลินทันที พร้อมสอบถามประวัิ่าๆ “น้อพลอย เป็นนัหวัอะไรเหรอรับ แล้วทำไมถึเลือเรียนะบริหารธุริรับ”
“พลอยเป็นนเียราย่ะ สาเหุที่เลือเรียนบริหาร็เพราะว่ารอบรัวทำธุริ่ะ พลอยึเลือเรียนสายนี้โยร หลับ็ะ่วยานรอบรัว่อไป่ะ”
“ีนะรับ สายานบริหารธุริ่อน้าะว้า บออมามีานรอรับ ึ้นอยู่ที่แ่ละนะอบและถนัาน้านไหน บาน็่วยธุริรอบรัว บาน็เลือที่ะทำานบริษัท” แม็พยายามีสนิทพลอยไพลิน เพราะเธอมีหน้าาที่สวย หวาน และน่ารั รูปร่าสูโปร่ ผอมบา
“ถ้าน้อพลอยิัในเรื่อเรียน โทรสอบถามพี่ไ้นะ นี่เบอร์มือถือพี่ เอ้อพี่ยัเ็บีทเ่าๆ ไว้อยู่นะ เผื่อพลอยอยาะไ้ พี่ะไ้เอามาให้”
“อบุมานะะพี่แม็ ยัไพลอยิัรไหนพลอยะรบวนพี่แม็นะะ”
“น้อพลอยรับพี่รบวนอเบอร์โทรศัพท์อน้อะไ้มั้ยรับ”
“ไ้่ะพี่แม็” พลอยพูบ็บรรเียนเบอร์โทรศัพท์และยื่นให้แม็ทันที
“อบใมานะน้อพลอย” “ ไม่เป็นไร่ะพี่แม็”
หลัาที่รุ่นพี่แนะนำัวรุ่นน้อรหัสเสร็ ็มานั่รับประทานอาหารลาวันร่วมัน อย่าเป็นันเอ านเลี้ย้อนรับน้อใหม่เสร็สิ้น พลอยไพลินแยัวออมาาเพื่อนแล้วเินลมารอภีมภัทรเหมือนเ่นเย
วันนี้ภีมภัทรมีวิาเรียนนถึ 5 โมเย็นึไม่สามารถออไปส่พลอยไพลินลับอนโฯ ไ้ ึส่้อวามมาหาพลอยไพลิน
▻พลอยวันนี้ภีมมีวิาเรียนสุท้ายเลิ 5 โมเย็น พลอยลับเอนะรับ เี๋ยวเลิเรียนแล้วภีมะแวะไปหา ิถึนะรับ พร้อมสู่บอิโมิ◇
ภีมภัทรเลิเรียนเสร็ รีบับรถมาหาพลอยไพลินที่อนโฯ ทันที เสียเาะประูห้อัึ้น พลอยไพลินรีบเินออมาเ็พร้อมเปิประูให้ภัทรเ้ามา
“พลอยินอะไรหรือยั ภีม้ออโทษนะที่ออมาส่พลอยไม่ไ้”
“ไม่เป็นไรหรอภีม พลอยเ้าใ เราุยันแล้วไ แ่ว่าภีมหิวมั้ย เลิะเย็นเลยะหิว้าวแล้วแน่เลย”
ภีมภัทรอบเิเย้าแหย่ “้าวไม่หิวเท่าไหร่ แ่หิวอย่าอื่นแทน” ำพูอเาทำให้พลอยไพลินเินอาย
ทันในั้นเสียโทรศัพท์มือถือพลอยไพลินัึ้น เธอึรีบเินไปูพร้อมเลือที่ะไม่รับสาย
“ใรโทรมาเหรอพลอย ทำไมพลอยไม่รับสาย”
“พี่รหัสโทรมาน่ะภีม พลอยไม่อยารับสาย”
ภีมภัทรไ้ยินำอบาพลอย อาารหึหวเริ่มเิึ้น พร้อมับัสีหน้าเร่รึมใส่เธอทันที
พลอยไพลินอ่านใภีมภัทรออ ว่าไม่พอใที่แม็โทรมาหา ึเอ่ยปาวนภีมออไปหาอะไริน้านล่าอนโฯ
“ภีม พลอยว่าเราลไปหาอะไรินันีว่านะ พลอยเริ่มหิวแล้วล่ะ”
ภีมภัทรใ้แผนเ้าเล่ห์่อรอพลอยไพลิน้วยารอหอมแ้มเธอ และอนว่าเาะพอใถึะยอมลไปทาน้าว้วย
“ไ้แ่พลอย้อให้ภีมอและหอมนว่าภีมะพอในะ”
พลอยไพลินไม่ยาัใภีมภัทร ึยอมทำามที่หัวใอายหนุ่มเรียร้อ ภีมภัทรเริ่มบรรูบและสวมอพลอยไพลินอย่าระหาย นเธออ่อนปวเปียเผลอปล่อยอารม์ล้อยามไปับุมพิที่แสนูื่มอเา
“พลอย พลอยรู้ัวมั้ยว่าภีมทั้หึและหวพลอยมานะ ผู้ายนไหนะมาีบพลอยไม่ไ้ ภีมไม่ยอมแน่ๆ” ภีมภัทรูบไปพราพูพรึมพรัมไปอย่าบ้ารั่
“ภีม ภีม หยุ่อนพลอยะห้ามใัวเอไม่ไหวแล้ว พอเถอะนะ ภีม”
พลอยไพลินรีบึสิัวเอ่อนที่ะหวั่นไหวไปมาว่านี้ ภีมภัทรหยุูบพลอยไพลิน พร้อมล่าว้วยเสียที่แผ่วเบา
“โอเรับ ภีมะรอให้พลอยพร้อม แ่พลอย้อไม่มีายนอื่นนะ ไม่ั้นภีมเอาายแน่”
พลอยไพลินัแเสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่ให้ลับเ้าที่ัเิม และหาเสื้อลุมบาๆ มาสวมทับ พร้อมเินูมือภีมภัทรลมาหาอะไรทาน
6 เือน่อมาวามสัมพันธ์รัอทัู้่เริ่มอาม ในอีไม่ี่อาทิย์้าหน้านี้็ะถึวันเิอภีมภัทร เาึแพลนไปลอันเิันสอนับพลอยไพลินที่ภูเ็
“พลอยอาทิย์หน้านี้เป็นวันเิภีม ภีมอยาะไปลอวันเิที่ภูเ็ พลอยไปับภีมนะ”
“มีนอื่นไป้วยมั้ยภีม หรือว่ามีแ่เราสอน”
“ไม่มีรับ มีแ่ภีมับพลอยเท่านั้น”
“็ไ้ แล้วภีมอยาะไ้อะไรเป็นอวัวันเิมั้ย พลอยะเลือื้อไ้ถู”
“ภีมไม่อยาไ้อะไร อแ่มีพลอยไปลอวันเิที่สมุยับภีม็พอ”
“ั้นภีมะบุ๊โรแรมเลยนะ” หัวใภีมภัทรพอโและนับวันรอวันเิัวเอที่ะมาถึ
ภีมภัทรไ้อห้อพั โรแรมื่อัระับ 5 าว ้วยารอห้อ Luxury Pool Villa เพื่อลอวันเิอัวเอและนรั
✩ บ้านาสิริุล ✩
ภายในห้อนั่เล่นและพัผ่อนอรอบรัว พ่อ แม่ แพท และพราว ็นัู่โทรทัศน์้วยัน ภีมภัทรเินลมาาห้อนอน เพื่อะหาอะไริน สายา็พลันไปเห็น ทุนในรอบรัวนั่อยู่้วยัน
“วันนีุ้พ่อ ุแม่ พี่แพท และพราวนั่อยู่ันพร้อมหน้าเลยนะรับ”
“ อืมม เย็นๆ โน่นแหละพ่อึะออไปีอล์ฟับเพื่อนๆ ภีมล่ะวันนี้ไม่ออไปไหนเหรอลู” ุภาภูมิอบลูาย ะที่นัู่รายารอล์ฟ
“น่าะบ่ายๆ น่ะรับพ่อ แล้วพี่แพทไม่มีแพลนไปไหนเหรอรับ”
“วันนี้บ่ายๆ พี่ว่าะพาพราวไปเิน้อปปิ้ันน่ะ”
“้อปปิ้ที่ไหนันรับเผื่อผมะไ้ามไป”
“พี่ว่าะไปแถว Central Wold ภีมะไป้วยเหรอ”
“ อนนี้ยัไม่ไ้แพลนรับ เี๋ยวยัไถ้าภีมะามไปภีมะโทรไปหาพี่แพทอีทีนะรับ”
“ ไ้ๆ ยัไ็โทรมาหาพี่นะ”. “รับพี่แพท”
“ภีม อาทิย์หน้า็ะเป็นวันเิลูแล้ว ภีมะัานวันเิมั้ยลูหรือว่าออไปทาน้าว้านอัน” ุสิริรัน์เอ่ยถามลูายหัวแ้วหัวแหวนอย่าใส่ใ
“ เอ้อ ริสิ! พี่เือบลืมวันเิเราไปแล้ว ถ้าแม่ไม่เอ่ยถึ”
“ุแม่รับ ปีนี้ภีมออนุาไปลอันเิับเพื่อนที่ภูเ็นะรับ”
“ฮั่นแน่...... แอบนัสาวแน่ๆ เลยน้อายสุหล่ออั้น” เสียอแพทแทรึ้นระหว่าารสนทนาอภีมภัทรและแม่
“ั้น็ามใภีมละันนะลู ยัไ็ูแลัวเอ้วย”
“รับุแม่ ” พูเสร็ภีม็เินเ้าไปอพร้อมอออ้อนแม่เพื่ออพ็อเ็มันนี่ามประสาลูายนโปรอแม่ (Mummy’s boy)
“ุแม่รับ อวัวันเิภีมปีนี้ ภีมอเป็นพ็อเ็มันนี่แทนไ้มั้ยรับ”
“ะเอาเท่าไหร่ล่ะภีม”
“แล้วแุ่แม่ะให้ละันนะรับ”
“ยัไแม่ะเียนเ็ทิ้ไว้ให้ละันนะภีม”
“อบพระุุแม่มานะรับ” พูเสร็็หอมแ้มแม่ทันที
“พี่ภีม พาสาวนนั้นมาแนะนำให้พราวและพี่แพทไ้รู้ับ้าสิ”
“รู้ีนะเรายัยพราว ว่าแ่เรื่อเรียนเราเป็นยัไบ้า”
“ปีนี้ ม5 แล้ว ้อทำะแนนให้ีๆ เผื่อะไ้ไม่เรียอนอยู่ ม.6 ่ะ” น้อสาวอบลับพี่าย้วยน้ำเสียอ่อนโยน
“อืมมม ีแล้ว ถ้าิัรไหนถามพี่ไ้นะ” “้าพี่ภีม”
ความคิดเห็น