คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : รักแรกพบ
เ้ารู่อวัน่อมา บ้านาสิริุล ภริพร หรือแพท นั่ื่มาแฟอยู่ในห้อนั่เล่นเธอำลัรุ่นิในเรื่อหานับรถให้เพราะนับรถประำัวอเธอลาป่วยระทันหัน ึทำให้เธอานับรถไปส่เธอเพื่อไปพบลู้านสำัในวันนี้ ทันในั้นภีมภัทรำลัเินออมาาห้อนอน เธอรีบะโนถามน้อายทันที
“ภีม” เสียเรียอพี่สาวัึ้น
“รับ” ายหนุ่มานรับเสียเรียอพี่สาว
“วันนี้ภีมมีธุระอะไรหรือเปล่า พี่ว่าะรบวนภีม่วยับรถไปส่พี่พบลู้าแถวสมุทราปราารหน่อย พอีนับรถลาป่วยน่ะ”
“พี่แพท ฮะ ผม้ออโทษ้วยนะรับ เผอิวันนี้ผมมีนัอ่ะรับ นัเพื่อนไว้” ายหนุ่มหย่อนัวลนั่ร้ามับพี่สาว
“เลื่อนนัไ้มั้ยภีม พี่ไม่รู้ะหาใรับรถให้ี”
“เออ.....พี่แพทรับภีมเลื่อนนัไม่ไ้ริๆ เป็นนัรั้แร้วยรับ”
“ั้นไม่เป็นไร้า เี๋ยวพี่หาเ็ในออฟฟิส่วยับรถให้็ไ้ ว่าแ่ภีม....... นัสาวที่ไหนน๊า บอพี่ไ้มั้ยเอ่ย” แพทรีบแวน้อายทันทีเพราะายหนุ่มเอ่ยมาว่าเป็นนัรั้แร
“แหะๆ วามลับรับพี่แพท ไว้มีโอาสภีมะพามาแนะนำัวนะรับพี่ เี๋ยวผมอัวไปอาบน้ำ แ่ัว่อนนะรับ “ เาพูบรีบลุึ้นยืนทันที
“้าน้อรั ูและัวเอ้วยนะ”
“ร้าบบบบบบ ุพี่สาวที่น่ารั” น้ำเสียอเาล่าวอย่ามีวามสุ
หลัาที่ภีมภัทรแยย้ายับพี่สาว ็รีบส่้อวามหาพลอยไพลินทันที “พลอยรับ ไม่ทราบว่าพลอยใล้ะถึรุเทพฯ หรือยัรับ ภีมะไ้ แพลนเวลาที่ะออไปพบับพลอยอ่ะรับ”
เสียเือน้อวามเ้ามือถือพลอยไพลิน พลอยไพลินรีบเปิอ่าน้อวาม
“พ่อะเราะถึรุเทพฯ ประมาี่โมะ” พลอยไพลินถามพ่อ้วยท่าทีวิัวล
“ทำไมเหรอลู น่าะประมา บ่าย 2 โมนะนี่็เ้าเัหวันรปมแล้ว” ุวิัยถามลับลูสาว้วยท่าทีสสัยเพราะน้ำเสียบ่บอเหมือนวิัวลอะไรบาอย่า
“เปล่า่ะ ไม่มีอะไร พลอยแ่อยาะรู้่ะ” เสียสนทนาบล พลอยไพลิน ็แอบส่้อวามหาภีมภัทรทันที
สวัสี้าภีม เราะถึรุเทพฯ ประมาบ่าย 2 โมยัไเราเอันประมา บ่าย 3 โมรึ่ละันนะ พลอยส่้อวามพร้อม้วยที่อยู่อนโมิเนียมให้ภีมภัทรทันที
ภีมภัทร รีบเปิอ่าน้อวามทันที พร้อมอบ้อวามลับ “โอเรับ เี๋ยวเอันนะรับ” พิมพ์เสร็พร้อมอีโมิรูปหัวใ 4 ว
13.20 น. พ่ออพลอยไพลินับรถเ้าสู่เอนเมือ ้วยสภาพารรารที่ิั ประอบับมีฝนปรอยๆ ยิ่ทำารรารยิ่หนาแน่นเ้าไปอี
“พ่อรถิแบบนี้เราะเสียเวลาเินทาลับบ้านมั้ย” เสียแม่พูึ้นมาเหมือนเป็นัวล เพราะเรว่าะใ้เวลาเินทาลับบ้านหลายั่วโม
“พ่อ็หวัว่ามันะิไม่นานนะแม่” ทันในั้นรถหลายัน ็่อยๆ เลื่อนัวยับไปทีละนิ ทีละนิ ทำให้ทัู้่เริ่มผ่อนลายวามวิัวลลไปไ้
“พลอยิว่าสัพั็ะเริ่มีึ้น่ะพ่อ เอาี้นะะพ่อ ถ้าพ่อเหนื่อยเินไปืนนี้นอนพัับพลอยที่อนโฯ ่อน็ไ้นะะ เ้ารู่พรุ่นี้ พ่อ่อยออเินทาลับ
“ไม่ล่ะลู เี๋ยวพ้นาุนี้ไป็ะวิ่ลุยแล้ว ยัไพ่อ็้อเินทาลับืนนี้แหละ พ่อเป็นห่วานทิ้มาเือบะอาทิย์ เหนื่อยยัไ่อยแวะพัระหว่าทาเอา”
หลัารถเลื่อนัวออาอนเมือ พ่อ็ับรถมาถึอนโฯ ที่เ้าไ้ื้อไว้ ในเวลาบ่าย 2 โม พ่อและแม่็พาันเ้าไปยัห้อพัอพลอยไพลิน และนั่พัลายเหนื่อย รั้นถึอนโฯ พลอยไพลิน็แอบส่้อวามไปหาภีมภัทร
“ภีม อนนี้เราถึอนโฯ แล้ว อีสัพัพ่อและแม่็ะออเินทาัน ถ้าภีมมาถึ่วยส่้อวามบอ้วยนะแล้วเราะเินลไปหาภีม” พลอยไพลินพิมพ์้อวามเสร็พร้อม้วยอิโมิหัวใ 2 ว แล้วส่้อวามทันที
เมื่อพลอยไพลินเินออมาาห้อน้ำ “พลอย พ่อิว่าะออเินทาอนนี้เลย พ่อเรว่าออ้าว่านี้รถะ่อน้าิ ว่าะถึบ้าน็ไม่รู้ี่โม”
“่ะพ่อ” พ่อและแม่็พร้อมันเินลมาที่ลานอรถออนโฯ
“ูแลัวเอ้วยนะลู อย่าไปไหนมาไหนนเียวอนลาืนล่ะเพราะเรายัไมุ่้นเยับสถานที่ ออไป้านอ็ให้รีบลับเ้าอนโฯ” ุันทร์ิรา เือนลูสาว้วยวามเป็นห่วเป็นใย
“่ะแม่” ยัไหนูะโทรไปหาแม่นะะ” เธอ ็เินเ้าไปสวมอและหอมแ้มแม่ และอ้อมไปอพ่อพร้อมับหอมแ้ม้วยวามรั
“พลอยูแลัวเอนะลู มีอะไร็โทรปรึษาพ่อและแม่ และั้ใเรียนนะลู” พ่อพูบ็โอบอและหอมแ้มลูสาวราวับว่าเธอยัเป็นเ็ัวเล็
“เินทาโยปลอภัยนะะพ่อแม่ เหนื่อย็อพัรถนะะ พ่อถึบ้านแล้วส่้อวามมาบอหนู้วยนะ รัพ่อับแม่นะะ”
หลัาส่พ่อและแม่ พลอยไพลิน็รีบเินึ้นไปยัห้อพัทันทีเพื่ออาบน้ำ แ่ัว เธอเลือสวมุเรสสีรีม แ่หน้า้วยโทนมพูอ่อนๆ สวม้วยรอเท้ารัส้นสีาว และ็นั่รอ้อวามาภีมภัทร
เสีย้อวามัึ้น พลอยไพลินรีบอ่าน้อวามทันที
❀พลอย เรามาถึอนโฯ แล้ว❀
พลอยไพลินรีบเินลาลิฟท์ทันที้วยหัวใเ้นระรัว ทันทีที่เอหน้าภีมภัทร เธอ็ียิ้มหวานอบรับารเอันสอ่อสอให้ภีมภัทร รอยยิ้มอเธอทำให้หัวใวน้อยๆ อเาเริ่มหวั่นไหวอีรั้เพราะ่าเป็นรอยยิ้มที่สวยาม
“พลอย วันนี้พลอยสวยมาๆ เลยนะ ไม่ผิหวัที่ภีมั้หน้าั้ารอวันนี้ พลอยทานอะไรมาหรือยั หิวมั้ย เราออไปหาอะไรทานัน่อนนะ”
ภีมภัทรพู้วยน้ำเสียไพเราะและเอาใใส่พลอยั้แ่แรพบ
“ยัเลย้าภีม ว่าแ่เราะไปหาอะไรทานแถวไหนี”
“ภีมว่าเราไปแถว ฟิวเอร์พาร์ละันนะ หรือว่าพลอยอยาะไปที่อื่น”
“ฟิวเอร์พาร์็ไ้้าภีม สะวและใล้ี” พูเสร็พลอย็รีบ้าวเินรไปยัป้ายรถประำทา
“พลอย ทานี้้า รถภีมอรโน้นแน่ะ”พลาี้นิ้วไปที่รถเ๋ BMW ีรี่ย์ 5 สีำ “อ้าว เราิว่าภีมนั่รถประำทามา” เธอพู้วยน้ำเสียอ่อนแ่ละแอบเินใบหน้าเริ่มแรื่อ
ภีมภัทรเปิประูรถให้พลอยไพลินนั่ พร้อมเสียปิประูรถัปั้ และึ้นนั่ในรถ หลัาเปิ-ปิประูรถให้พลอยไพลินนั่แล้ว เา็เปิประู้านนับและพุ่ัวเ้าไปนั่ทันที พร้อมเอื้อมมือไปหยิบ่ออไม้ที่แอบ่อมไว้ที่เบาะหลันับ พร้อมยื่นให้พลอยไพลิน
“พลอยรับอไม้่อนี้มอบให้พลอยสำหรับ้าวแรอารเริ่ม้นอเราสอนนะรับ” พลอยไพลินรับ่ออไม้้วยอาารใ พร้อมล่าวอบุภีมภัทร ะนี้หัวใอเธอเ็มเปี่ยมไป้วยวามสุนล้นทะลุหัวใ
“ว้าว อบุมานะภีม เป็น่ออไม้ที่สวยามมา พูรๆ นะนี่เป็นอไม้่อแร ที่พลอยไ้รับาผู้ายเลยนะ” พูเสร็็ียิ้มหวานอ่อนๆ ให้ับายหนุ่ม สายาอายหนุ่มส่อประสานันเหมือนรู้วามหมายอหัวใ ึ่เ็มเปี่ยมไป้วยหัวใที่พอฟูนแทบะทะลัออมา
“ริเหรอพลอย ภีมีใมานะที่ภีมเป็นผู้ายนแรที่ให้่ออไม้พลอย และภีม็หวัว่า้าวแรอารเริ่ม้นอเราสอนะสวย ส ามเหมือนั่ออไม้นะพลอย” ภีมภัทรพูพร้อมับับรถมุ่รไปยัห้าฟิวเอร์พาร์ทันที
ห้าสรรพสิน้าฟิวเอร์พาร์รัสิ ภีมภัทร็เอื้อมมืออเาไปับมือเล็ที่นุ่มและบอบบาอพลอยไพลิน เินเ้าไปยัร้านอาหารเล็ๆ พร้อมเลือนั่มุมสบๆ
“พลอย อยาทานอะไรเลือเลยนะ” พลอยไพลินเลือเรื่อื่มและอาหารเสร็ ระหว่ารออาหาร็นั่พูุยันอย่าเป็นันเอพร้อมทั้แลเปลี่ยนเรื่อราวส่วนัวอทัู้่ พร้อมทั้เสียหัวเราะอย่าอบอุ่นหัวใอทัู้่ ะนีุ้เริ่ม้นวามสัมพันธ์รัอทั้สอนเริ่มเิน้วยเส้นทาที่าม
“พลอยไปเที่ยวหิวหินสนุมั้ย”
“สนุ้าภีม พ่อและแม่อบมาเที่ยวที่หัวหินมา มีโอาสเรา็อยาะลับไปที่นั่นอี” เธอเอ่ยมา้วยน้ำเสียที่หวาน
“เอาี้สิ ่วไหนที่เราว่าาารเรียน เราับรถไปันสอน็ไ้นะพลอย”
“ไว้เรา่อยแพลนันอีทีเนอะภีม อนนี้เรายัไม่รู้ว่าารเรียนะหนัแ่ไหน เราอโฟัสไปที่เรื่อเรียน่อนีว่า ส่วนเรื่อเที่ยวเราเอาไว้ทีหลัาเรียนละัน”
“ไ้ๆ เอาที่พลอยสะว็แล้วันนะ”
หลัาที่ทั้สอนทานอาหารเสร็เรียบร้อย ภีมภัทร็ัวนพลอยไพลินไปูหนั่อเพื่อ้อารสร้าวามสัมพันธ์และเรียนรู้พลอยไพลินมายิ่ึ้น
“พลอย เราไปูหนัันมั้ยเพราะนี่เพิ่ะ6 โมรึ่เอ” พลอยไพลินเหลือบมอูนาฬิา
“ไ้ๆ เี๋ยวภีมรอเราแป๊บนึนะ เราอโทรศัพท์ไปหาพ่อและแม่่อนไม่รู้ว่าทั้สอนับรถถึไหนันแล้ว” ภีมภัทรพยัหน้าแทนารอบ
ื้ ื้ ื้++++ พลอยรอแม่รับโทรศัพท์ “ฮัลโหล พลอย”
“แม่และพ่อับรถถึไหนแล้วะ”
“อนนี้มุ่หน้าเ้าัยนาทแล้วลู พลอยหาอะไรินหรือยัลู” ุันทร์ิราเอ่ยถามบุรสาว้วยวามห่วใยเหมือนเ่นเย
“อนนี้พลอยออมาเินเล่นแถวฟิวเอร์พาร์่ะแม่”
“อย่าลับที่พัึมานันะลู แม่เป็นห่ว”
“่ะแม่ พ่อับแม่เินทาโยสวัสิภาพนะะ ถึแล้วอย่าลืมส่
้อวามหาพลอย้วยนะะ รัแม่นะะ”
“้าลู รัลูมาเ่นัน”
ทันทีที่วาสายเสร็ พลอยไพลิน็รีบเินมาหาภีมภัทรทันที และพาันออไปที่โรภาพยน์
☆ โรภาพยนร์เมเอร์ ีนีเพล็์ ☆
ภีมภัทร เินเ้าไปื้อั๋วพร้อมเลือที่นั่มภาพยนร์แบบ Honeymoon เพื่อวามสะวสบายอทัู้่ ระหว่าที่ทัู้่ไ้เ้าไปนั่มภาพยนร์ และภาพยนร์เริ่มายไปไ้สัพั ภีมภัทร็เอื้อมมือไปับุมมือน้อยๆ อเธอ พร้อมหัวใที่เ้นระรัวเร็วึ้นหลายัหวะ ะนี้หัวใอเาแทบะหลอมละลายเพราะหลรัเธออย่าสุหัวใ ทันในั้นเารีบเอื้อมัวเ้าสวมอพลอยไพลิน พร้อมประพรมูบใบหน้าอเธอ้วยวามิถึและเสน่หา ารระทำอเาทำให้พลอยไพลินะัไปสัพั แ่ภีมภัทรยัระหน่ำูบพลอยไพลินอย่าไม่ลละและไม่สนใท่าทีอเธอ รั้นี้ถือเป็นูบแรอเธอ รสาิารูบอเาทำให้เธอเริ่มมีอารม์หวั่นไหวและเผลอล้อยามไปับูบอันื่ม่ำอภีมภัทร มือ้าวาภีมภัทร็เริ่มลูบไล้ล่ำลไปยัเรียวาเล็และบาอพลอยไพลิน พลอยไพลินเริ่มั้สิพร้อมผลัภีมภัทรออาอ้อมออเธอทันที หยน้ำาเริ่มไหลรินาวาทั้สอ้าอย่าไม่รู้ัว ามมา้วยเสียสะอื้น ภีมภัทรึสิัวเอลับมา ะที่พลอยไพลินยัสะอื้นไม่หยุ เาเห็นท่าทีเริ่มไม่ีึรีบูมือพลอยไพลินออมาาโรภาพยนร์ทันที และพาเินไปในสถานที่ลับสายาผู้น หลัานั้น็ใ้สอมือบรรเ็น้ำาที่ไหลไม่าสาย ให้ับเธออย่านุ่มนวล “โอ๋ๆ อย่าร้อไห้นะ ภีมอโทษริๆ ภีมห้ามใัวเอไม่ไ้ พลอยยโทษให้ภีมนะ ภีมสัาว่าะไม่ให้เิเหุาร์แบบนี้ึ้นอี ภีมะรอให้พลอยพร้อมและเ็มในะ”
พลอยไพลินหยุสะอื้น พร้อมับพยัหน้าแทนำอบ
“เราลับันนะ” ภีมภัทร็อเอวพลอยไพลินเินลับไปยัที่อรถ เาับรถมาส่พลอยไพลินที่อนโฯ และเินไปส่เธอที่ลิพท์
“ภีมส่พลอยรนี้ละันนะ” พลอยไพลินเอื้อมมือไปับมือภีม “ ภีมไปที่ห้อพัเรา่อน็ไ้นะ ถ้าไม่รีบ”
ภีมพยัหน้าพร้อมเินไปส่พลอยไพลินที่ห้อพั พลอยไพลินล้วมือลไปในระเป๋าสะพายเพื่หาีย์าร์ มือ้าน้ายยัหอบ่ออไม้่อสวยไว้ไม่ให้พ้ำ หลัาที่เธอเปิประูห้อพั ภีมเินามเธอเ้าไป พร้อมสอสายาไปทั่วห้อ “พลอยพรุ่นี้ภีมะมารับพลอยนะ เราไปหาื้ออใ้ัน
พลอยไพลินวา่ออไม้่อสวยไว้บนโ๊ะและหันไปถามภีมภัทร “พรุ่นี้ภีมะมารับพลอยี่โมพลอยะไ้เรียมัวรอ”
“ประมาเที่ยๆ นะพลอย ื้ออเสร็เรา็หาอะไรทานัน อีอย่าพลอยะไ้ไม่้อรีบื่นแ่เ้า วันนี้พลอยูเหนื่อยๆ แล้ว”
“เอาั้น็ไ้ภีม”
“ั้นภีมอัวลับ่อนนะ พลอยะไ้พัผ่อน ทันทีที่พูบภีมภัทร็เินเ้ามาูบที่หน้าผาพลอย หลับฝันีนะรับพลอย พรุ่นี้เอัน”
พลอยไพลินนัู่่ออไม้ที่วาอยู่บนโ๊ะ พร้อมรุ่นิถึเหุาร์ที่เิึ้นเมื่อไม่ี่นาทีที่ผ่านมา
หัวใวน้อยๆ อพลอยไพลินเริ่มถลำให้ับเาแล้ว วามรัอเธอเิึ้นอย่าไม่ทันั้ัว มันเิึ้นไม่มีเหนือมีใ้ ไม่มีเหุมีผล ุเริ่ม้นย่อมมีวามหอมหวานเสมอ
เ้าวันรุ่ึ้น พลอยไพลินหยิบมือถือึ้นมาและโทรไปหาพ่อทันที
“พ่อะ เมื่อืนนี้พ่อลับถึบ้านี่โมะ พลอยเผลอหลับไปึไม่ไ้โทรมาหาพ่อ”
“ ถึบ้านประมาี 2 แน่ะลูพ่อแวะพัทาน้าวแถวพิษุโลแล้วยิยาวถึเียรายเลย”
“พ่อแม่ถึบ้านโยปลอภัยพลอย็ีใแล้ว่ะ แล้วแม่ล่ะะไปไหน ฝาวามิถึถึแม่้วยนะะพ่อ”
“พลอยะออไปหาื้ออใ้ภายในหอ่ะพ่อ ยัไพ่อพัผ่อนละันนะะ ไว้หนูะโทรมาหาพ่ออีที รัพ่อนะะ”
วาสายพ่อเสร็ พลอยไพลิน็เริ่มิถึุเริ่ม้นสัมพันธ์รัอัวเอและภีมภัทรอีรั้ พร้อมสายาเหลือบไปูเวลา และรีบลุึ้นไปอาบน้ำแ่ัวรอภีมภัทรมารับ
วันนี้พลอยไพลินเลือสวมุเสื้อยืสีาว าเยีนส์สีอ่อนๆ รอเท้าผ้าใบสีาวที่แม๊์ันับุลำลอสบายๆ อเธอ เธอรวบผมึ้นเผยให้เห็นใบหน้าที่เรียวสวยไ้รูป เมอัพบาๆ าม้วยลิปรอสสีมพูระรื่อ ทันในั้นเสียเาะประูห้อัึ้น พลอยไพลินรีบเินออไปูที่ประู พร้อมับเปิประูให้ภีมภัทรเ้าม
“สวัสีรับพลอย วันนี้พลอยูสวยและน่ารัมา” ภีมภัทรพูและไม่ละสายาไปาใบหน้าพลอยไพลิน “พลอยนอนหลับสบายีมั้ย ิถึภีมหรือเปล่า” น้ำเสียายหนุ่มเิหยอๆ
“หลับเป็นายเลยล่ะภีมสสัยะเหนื่อยาารเินทาเมื่อวานนี้อ่ะ ส่วนิถึภีมหรือเปล่า ไม่บอหรอ” พูบเธอ็ส่แววาที่เือ้วยรอยยิ้มให้ายหนุ่มทันที สิ้นเสียทัทายเา็เินับมือนุ่มๆ อเธอริ่ไปนั่ที่ปลายเียนอนอพลอยไพลิน พลอยไพลินยืนอยู่รหน้าภีมภัทร
“พลอยภีมออหน่อยไ้มั้ย ภีมิถึพลอยหนัมา ให้ภีมอให้หายิถึนะ” พลอยไพลินเอื้อมแนสอ้าสวมออภีมภัทร พร้อมเอ่ย “อ่ะอให้หายิถึนะ” ภีมภัทรโผเ้าโอบอเอวพลอยไพลินพร้อมึร่าที่บอบบาอเธอ้อนอยู่บนลำัวอเาอย่าถวิลหา หลัานั้นเา็พาเธอับรถออมาาอะพาร์เมน์ มุ่หน้าไปยัห้าสรรพสิน้าใลาเมือ
“อาทิย์หน้า็เปิเทอมแล้ว เอาี้นะวันไหนที่พลอยและภีมมีเรียน่วเ้า้วยัน ภีมะแวะมารับพลอยไปมหาวิทยาลัย้วยันนะ”
พลอย “เอาที่ภีมสะวแล้วันนะ เพราะาราเรียนอเราบาวันอาะไม่รัน วันไหนที่เราสอนมีเรียนเ้าพลอย็อาะิรถไป้วย ส่วนวันไหนที่ภีมมีเรียนบ่ายพลอย็ะนั่รถประำทาไปเรียนเอ”
“ั้น็เอาามนี้แล้วันนะพลอย” ภีมภัทรับรถมาถึห้าสรรพสิน้าใลาเมือ ทั้สอน็่วยันเลือื้ออใ้ที่ำเป็นในีวิประำวัน หลัา้อปปิ้เสร็็พาันไปนั่ในร้านาแฟ
“พลอยื่มอะไรี” ภีมภัทรและพลอยไพลินนั่ลที่โ๊ะเา็ูแลเทแร์ พลอยไพลินทันที
“พลอยอมอ่าละันนะ”
ภีมภัทรัารออเอร์เรื่อื่ม็ลับมานั่โ๊ะรอเรื่อื่มมาเสิร์ฟ
ภีมภัทรนั่้อมอพลอยไพลินอย่าลุ่มหล แววาอเาายประายแน่วแน่ยามลอบมอาเธอ แววาอเาทำให้พลอยไพลินยิ้มและเินอาย
“อย่า้อหน้าเราแบบนี้สิภีม เราเินอ่ะ”
“เลิเินไ้แล้ว เพราะยัไภีม็ะ้อมอพลอยแบบนี้ลอไปที่อยู่ับพลอยแหละ” เรื่อื่มมาเสิร์ฟ ทัู้่็นัุ่ยันสัพั แล้วพาันออไปเินเล่นภายในห้าสรรพสิน้านระทั่พระอาทิย์เย็น เา็ับรถมาส่พลอยไพลินลับที่พั พร้อมอัวลับทันที
บ้านาสิริุล
ภีมภัทรลับเ้าบ้าน เอแพทนัู่ทีวีอยู่ที่ห้อรับแ “พี่แพท วันนี้ไม่มีธุระไปไหนเหรอรับ” แพท “พี่เพิ่ะเ้ามาบ้านเ่นัน ภีมล่ะไปที่ไหนมาเพิ่ะเ้าบ้าน”
“วันนี้ภีมออไปทำธุระ้านอับเพื่อนมารับ”
“เพื่อนหรือว่าสาวนรู้ใ๊ะไอ้น้อาย” เสียแพทรีบแวน้อายทันที
“พี่แพทนี่รู้ใภีมริๆ เลยนะรับ”
“ไว้พามาโว์ัวให้พี่รู้ัหน่อยสิ พี่อยาะเห็นแล้ว”
“รออีนินะรับพี่แพท ภีมอเวลาศึษาเ้าอีหน่อย แล้วภีมะ
พามาแนะนำให้พี่แพทไ้รู้ัแน่นอนรับ”
“เอาที่ภีมสบายใเลยนะ พี่ไม่รีบ ยัไ็เลือให้ีๆ ละัน”
ความคิดเห็น