ห้องเก็บของต่างๆไม่มีอะไรจ้า

ลำดับตอนที่ #1 : ใบสมัครออนางเอกเฮียบอมของราชินีอะเดย์ ##P##

ใบสมัครนางเอก องค์ชายคีบอม

ชื่อ (ไทย/ญี่ปุ่น/เกาหลี/อังกฤษ/พม่า/แขก ฯลฯ อะไรก็ได้ว่ามาเหอะ แต่มีความหมายนะจ๊ะ) ,, ชเว ซองอึน
(ความหมายคือ:พรจากสวรรค์)

ชื่อเล่น ,, ซองอึน

อายุ (ดูอายุคู่คุณด้วยแล้วกัน) ,, 19

นิสัย (ไม่ต่ำกว่า 4 บรรทัดนะจ๊ะ) ,, เธอเป็นคนร่าเริงสดใสใครอยู่ด้วยไม่ถึงนาทีก็จะมีรอยยิ้ม
บนใบหน้าทุกคน อ่อนโยนอ่อนไหวง่ายแต่เวลาร้องไห้จะไม่มีใครได้เห็นน้ำตาของเธอ
แม้เวลาเธอเหงาหรือเสียใจเธอจะนำเอาไวโอลินแก้วมาเล่นเพื่อคลายเหงาไวโอลินแก้วตัวนี้มันคือเพื่อนที่ดีของเธอมาตลอดมันคือเพื่อนที่คอยปลอบประโลมเมื่อเธอเสียใจ
เธอรักการในเต้นรำ เธอเล่นไวโอลินเก่งเมื่อใครได้ฟังเธอเล่นไวโอลินเมื่อไหร่เหมือนคนที่ได้ฟังตกอยู่ใต้มนต์สะกดแห่งเสียงไวโอลีนของเธอ แม้เธอจะดูเหมือนเด็กๆไปบ้างแต่เธอก็เป็นที่ปรึกษาที่ดีให้กับคนอื่นๆได้ดีเลยที่เดียว

ครอบครัวและฐานะครอบครัว ,, ครอบครัวของเธอเป็นตระกูลเก่ามีชื่อเสียงด้านการเต้นรำ
และเรื่องร่ายรำต่างๆ

ชอบ // เกลียด (ใส่ได้มากกว่า 1 อย่างทั้งสองอันนะจ๊ะ) ,, ชอบเสียงดนตรีการร่ายรำรอยยิ้มเสียงหัวเราะ
/ไม่ชอบการเสแสร้งกลั่นแกล้ง น้ำตา ความเกรียจชังและความริษยา

ของรักของหวง ใส่เป็นรูป หรืออธิบายก็ได้ มีก็ได้ไม่มีก็ได้ ,, ไวโอลินแก้วของชิ้นแรกและชิ้นสุดท้ายจากพี่สาวที่เธอรักก่อนที่พี่สาวเธอจะจากไปอย่างไม่กลับมาฉะนั้นเธอจึงเกลียดน้ำตา

ความสามารถพิเศษ (ใส่ได้มากกว่า 1 อย่างเช่นกัน) ,,เต้นรำและร่ายรำ เล่นไวโอลิน

ลักษณะ (2 บรรทัดก็พอละ) ,, เป็นไวโอลินแก้วที่สวยงานมันจะสะท้านแสงขึ้น
เวลากระทบกับแสงมีริ้วขอบสีทองที่สวยงาม(อันนี้ลักษณะของของรักของหวงนะ)
อันนี้แถมรึป่าว?ไม่รู้เหมือนกัน ลักษณะหน้าตา
ตาคม ผมยาวถึงการหลัง ปากเรียวสวยได้รูปสีชมพูโดยธรรมชาติ จมูกโด่งเป็นสัน
ใบหน้ารูปไข่

อิมเมจ 3 รูปค่ะ รูปใครก็ได้ แต่กรุณาอย่าแอ๊บนะจ๊ะ ,,

ชื่ออิมเมจ ,, ลี จีอา

อิมเมจคู่ของคุณ ใส่มาไม่ยั้งก็ได้นะ เอาแบบหล่อโฮกๆเลยยิ่งดี ,,






  <<<อยากได้อีกบอกน้า

คุณมาสมัครเป็นนางรำในวังด้วยสาเหตุอะไร (2 บรรทัดขึ้นไป) ,, อยากมาทำให้ความฝันของพี่สาวเป็นจริงเพราะเธอเคยเสียพี่สาวของเธอไปโดยไม่มีวันกลับเพราะการถูกกลั่นแกล้งตอนเข้าวังพี่สาวเธอเลยฝากให้เธอมาทำความฝันของพี่สาวเธอให้เป็นจิงและเหตุผลส่วนตัวก็อยากเข้าวังอยู่แล้ว
เพราะเธอรักศิลปะในการร่ายรำซึ่งเป็นมรดกตกทอดมาจากตระกูลของเธอ

คุณคิดว่าทำไมองค์ชายคีบอมที่เป็นกรรมการในตอนนั้นจึงให้คุณผ่าน ,, อืมอันนี้ก็ไม่รู่เหมือนกัน จะว่าน่าตาดีหรอคนอื่นสวยกว่าฉันตั้งเยอะตั้งแยะทำไมมาเลือกเราล่ะหรือว่าเหตุที่เรามาจากตระกูลที่มีชื่อจากการร่ายรำอาจจะใช่น้า?หรือไม่ใช่(ชักลังเลแล้วใช่ไหม๊ : มารน้อย)อาจจะใช่นั้นแหละถึงให้ฉันผ่านเข้ามา

คำพูดติดปากหรือคติประจำใจ ,, อ้าวเป็นงั้นไป(เวลางงกับอะไรปุ๊ปปับ)
/ช่างเถอะอย่าไปสน(เวลามีใครมาแกล้ง)/พูดอะไรออกมาเนี่ย+ทำอะไรเนี่ย(เวลาอายหรือเขิน)

*+. คำถามพิเศษ .+*

ถ้าไม่ติดยกโทษให้อะเดย์นะ ,, ไม่..........ซะเมื่อไหร่  ยกให้อยู่แล้วจ้า

ถ้าไม่ติดอยากเป็นตัวละครอะไรเอ่ย ,, เป็นเพื่อนสนิทที่คอยให้คำปรึกษาละกันนะ

จะติดตามเรื่องนี้ป่าวจ๊ะตะเอง ,, ติดดิอ่านแน่นอนแค่อ่านพล๊อตเรื่องก็สนุกแล้ว

แล้วจะเม้น + โหวตเค้ามั้ย ,, จ้าโหวตๆ+เม้นท์จ้า

จิกๆทวงๆอะเดย์บ่อยๆนะ ,, ได้จ้าแต่อะเดย์จะยอมรึเปล่า

ตอบจากใจจริงแน่นะ ,, จริงใจไม่ติงนังจ้า

* คำถามชิงตำแหน่งคู่ชีวิตของบ่อมบ๊อม * [ยากไม่ยากก็สู้ต่อไปนะจ๊ะ]

คุณมาสมัครเป็นนางรำในวัง เพราะเหตุผลข้างต้นของคุณ และด้วยความสามารถ หน้าตา หรือคุณสมบัติส่วนไหนของคุณก็ไม่รู้ไปเตะตาของคีบอมเข้า จึงเลือกให้คุณผ่านการทดสอบ และพระราชินีอะเดย์ก็ให้หัวหน้านางรำพาคุณเข้าไปในห้องพัก และคุณต้องเดินผ่านคีบอม คุณเห็นเขามองมาและยิ้มเล็กๆ ตอนนั้นคุณรู้สึกอย่างไร ,, รู้สึกดีใจ หัวใจเต้นเป็นจังหวะแทงโก้และคิดอีกแง่บ้างทีองค์ชายอาจยิ้มให้คนอื่นก็ได้มีคนสวยกว่าเราตั้งเยอะแต่ของคิดเข้าข้างตัวเองไว้ก่อนก็ดีไม่มีอะไรมากหรอกแต่รอยยิ้มเมื่อกี๊อ่ะจะทำให้ฉันลงไปดิ้นกับพื้นอยู้แล้วนะ
ทำอะไรเนี่ยคนเค้าเขินหมด(ถ้าจะบ้าแล้วไปตอบข้ออื่นดีกว่า : มารน้อย)

เมื่อคุณเข้ามา นางรำแต่ละรวมทั้งหัวหน้า ต่างก็ถกเถียงกันว่า องค์ชายคีบอมยิ้มให้ตนเอง คุณจึงตัดใจว่าเขาคงไม่ได้มองคุณหรอก เพราะมีคนอื่นสวยกว่าคุณเยอะ ตื่นเช้าขึ้นมา ก็ได้รับแจ้งว่า ต้องรำต่อหน้าแขก คุณจึงต้องออกไปเก็บดอกไม้สำหรับการแต่งตัว แล้วเจอกับคีบอม เขาทักคุณ คุณจะทำอย่างไร เมื่อเขาอาสาช่วยคุณเก็บดอกไม้ ,,ก็เขินๆแต่พยายามปกผิดใบหน้าที่กำลังแดงไม่ให้องค์ชายรู้แล้วรีบเก็บดอกไม้ให้เร็วที่สุดเพราะกลัวว่าจะมีใครมาเห็นเข้าแล้วมันจะทำให้องค์ชายเสื่อมเสียพระเกรียติ(ตอนนี้ขอเป็นพูดละกันนะได้รึป่าวน้า)

"นี่จะรีบเก็บไปไหนเนี่ยเดี๋ยวดอกไม้ก็ช้ำหมดหรอก"เมื่อองค์ชายผู้จบก็เข้ามาช่วยเก็บ

"องค์ชายเพคะให้หม่อมฉันเก็บเองเถอะเดี๋ยวใครมาเห็นเข้ามันจะทำให้องค์ชาย
เสื่อมเสียพระเกรียตินะเพคะให้หม่อนฉันเก็บเองดีกว่า"
เมื่อซองอึนพูดจบองค์ชายก็เบ้ปากเหมือนเด็กๆยิ่งทำให้ซองอึนหน้าแดงขึ้น

"โอ้ยจะแดงอะไรกันหนักกันหนาเนี่ย"เธอบ่นออกมาเบาๆ

"เธอบนอะไรน่ะ...จะเสื่อมก็เสื่อมไปเราจะช่วยเธอเก็บชเว ซองอึน"
เมื่อองค์ชายพูดจบก็เดินเข้ามาช่วยซองอึนเก็บ

"องค์ชายอย่าเพคะเดี๋ยวหม่อนฉันเก็บเอง"โอ้ยแดงอีกแล้วหน้าฉัน
หัวใจเต้นเป็นจังหวะลุมบ้าแล้ว

"กล้าขัดคำสั่งองค์ชายหรอ...แล้วหน้าแดงเชียวเป็นไข้รึป่าว
เอ้านี่ดอกไม้ได้แล้วเก็บไม่ระวังเลยเดี๋ยวดอกไม้ก็ช้ำหมดเราไปแล้วนะ
อย่าลืมไปหายากินซะล่ะหน้าแดงเชียวไปละ"พูดองค์ชายพูดจบก็เดินจากไป
ทิ้งให้ซองอึนผู้นี้ยืนเอ๋ออยู่คนเดียว

"อ้าวเป็นงั้นไป"เธอยืนเอามือรูปหน้าตัวเอง
แล้วหลังจากนั้นเธอก็วิ่งไปที่โรงละครอย่างเอ๋อๆ

คุณรู้สึกว่าเขายิ้มบ่อยมากเมื่ออยู่กับคุณ คุณคิดไปเองว่าเขาเลือกคุณเพราะคุณดูเอ๋องั้นเหรอ ดูตลกงั้นเหรอ แต่ดูเหมือนคีบอมจะเดาใจคุณได้และบอกว่า ที่เขาเลือกเป็นเพราะคุณรำด้วยความรักในการรำ จึงทำให้คุณดูสวยกว่าใครๆ คุณจะทำอย่างไร ,,
เขินๆอายๆทำอะไรผิดๆถูกๆเวลาเจอหน้าองค์ชายแล้วเวลาอยู่กับองค์ชาย
เวลาองค์ชายยิ้มให้ก็จะเอ่ยคำว่า"ยิ้มอะไรเนี่ยองค์ชาย"แล้วก็ยิ้มเขินๆออกมา

ผ่านไปวันแล้ววันเล่า หัวหน้านางรำและสมาชิกคนอื่นๆรู้ว่า คุณสนิทสนมกับองค์ชายคีบอม จึงถูกกลั่นแกล้งจนทำให้คุณเสียหน้าไปหลายงานการแสดง หัวหน้านางรำเสแสร้งร้องเรียนต่อพระราชินีว่าจะขอไล่คุณออก เพราะคุณทำให้ประวัติการร่ายรำเสื่อมเสีย แต่คีบอมกลับเข้ามาปกป้องคุณ และบอกกับแม่ว่าไม่ให้เธอเป็นนางรำก็ได้ แต่ขอให้คุณได้อยู่กับเขา คุณรู้สึกอย่างไรกับความรักที่เขามีให้กับคุณ ,, "อยากขอบคุณองค์ชายอย่างใจจริงมากที่ปกป้องหม่อมฉัน
และหม่อนฉันอยากบอกว่าต่อไปนี้หม่อมฉันจะเป็นคนทำให้องค์ชายมีรอยยิ้มตลอด
และไม่มีวันทำให้องค์ชายเสียใจก่อนจะเข้าวังหม่อนฉันคิดว่า
ที่องค์ชายยิ้มเพราะยิ้มให้คนอื่นแต่ตอนนี้หม่อมฉันรู้แล้วว่า
องค์ชายยิ้มให้ใครและหม่อนฉันจะมอบความรัก
เพื่อตอบแทนรอยยิ้มที่องค์ชายมีให้หม่อนฉันเพคะ"