กลอน(ม่ายรู้ว่าเพราะป่าว)

เนื้อเรื่อง

อยากรุว่าเทอคิดยางงาย
         คิดจะคบคบกานปายหรือคิดจะจิงจัยกับชั้น
จะหั้ยเปนเหมือนคนทั่วปายหรือจะหั้ยเปนคนสำคัน
ยังมีคำถามเปนร้อยเปนพันที่อยากเอ่ยถามเทอไป
จัยมานกล้า แต่ปากมานม่ายพูด   ความอยากถามเลยหยุดเพาะว่าถามเทอปายม่ายด้าย
        ถ้าวันนี้เทอยังรุสึกเหมือนวันเก่าที่ฝังลึกนัยหัวจาย   บอกกับชั้นสักคำด้ายมั๊ย<<ม่ายว่ายางงายก้อยางร๊ากกกาน

ฝนเพิ่งจะหยุดตก
แต่หัวจัยรกรกม่ายหยุดเหงา
น้ำตาก้อเริ่มไหลมาเบาเบา
อยู่กับความรุสึกเก่าเก่าลำพัง
อากาศเริ่มเยือกเย็น
มองหาม่ายเหนคนที่จะหวัง
หนาวหนาวนะหนาวจัง
ถ้ามีคัยหั้ยความอบอุ่นบ้างคงดี
นั่งเหน็บหนาวอยู่เงียบเงียบ
รอความรักหล่อเลี้ยงมาที่นี่
รอ ... เผื่อคัยสักคนที่พอจะมี
อ้อมอุ่นจัยอุ่นอุ่นหั้ยคนเหงาคนนี้ ... พักผิง
ขอโทษ . . . ฉันง่ายเอง


วันนี้. . . ฉันจะเลิกเดินตามเธอสักที
วันนี้. . . จะเลิกทำดีแบบไม่มีจุดหมาย
วันนี้. . . จะเลิกคิดถึงเธอมากมาย
วันนี้. . . จะเลิกร้องไห้เสียน้ำตา
เหตุผลนั่นเหรอ . . . ก็เพราะเธอทำเฉยชาใส่ฉัน
เธอไม่เคยเลยที่จะรู้ว่า . . . มันมีค่า และสำคัญ
กับสิ่งที่ฉันทำให้ตลอดมา . . .
ใช่!! ฉันมันไร้ค่า . . .
เพราะเป็นฝ่ายก้าวเข้ามาก่อน. . .ใช่ไหม
มาวันนี้. . ฉันจึงคิดผิดไป ที่เอาเธอมานั่งในหัวใจตั้งนาน
ต่อแต่นี้ . . . เธออย่าได้มาพานพบ
อย่าได้มาประจบ ให้ฉันกลับไปหา
อย่าได้มีอะไรมากวนใจ กวนสายตา
ที่ผ่านมา ฉันขอโทษ ที่ “ง่ายเอง. . . ”