คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2จอมมารคนแรกของโลก
ณ ที่พักของโซลล่า
ในตอนนี้โซลล่ากำลังนั่งดื่มชาคุยกับเวลซาร์ดที่แวะมาหา
โซลล่า:"พลวดดดด!!!! แค่กๆ รูทต้นกำเนิดสีแดงลืมตาตื่นเป็นจอมมารที่แท้จริงงั้นเหรอ!? พูดจริงงั้นหรอเวลซาร์ดจัง"
โซลล่าได้ตกใจจนพ้นน้ำชาออกมาแล้วถามเวลซาร์ดต่อจากนั้นเวลซาร์ดก็ตอบมาว่า
เวลซาร์ด:“ค่ะพี่โซลล่าแถมเพิ่งจะลืมตาตื่นไม่นานเมื่อกี่เอง”
โซลล่า:“อัยยะ ดูถ้าจะกลายเป็นเรื่องใหญ่สิเนี่ย”
โซลล่าได้พูดพร้อมกุมขมับ
(ช่วงโซลล่าบรรยาย)
ถ้าถามผมว่าการที่ว่าลืมตาตื่นมันคืออะไรละก็ มันคือการลืมตาตื่นเป็นจอมมารที่แท้จริงซึ่งเป็นวิวัฒนาการขั้นสุดท้ายของเหล่าอสูร ถือเป็นการก้าวเข้าสู่โลกของเหล่าผู้แข็งแกร่งอย่างแท้จริงเลยละ
ซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรหรอก แต่ทำไมผมถึงต้องเครียดขนาดนี้งั้นเหรอเพราะคนที่ลืมตาตื่นในครั้งนี้คือรูทนะสิ ถ้าถามอีกว่าคนที่ชื่อรูท… ไม่สิรูทไม่ชื่อแต่เป็นคำเรียกต่างหากเพราะเหล่าอสูรตามปกตินั้นไม่มีชื่อเป็นของตัวเองการที่อสูรได้ชื่อก็หมายถึงการวิวัฒนาการของอสูรตนนั้น(แค่อสูรแน่เหรอที่วิวัฒนาการหลังจากได้ชื่อ)
แต่เรื่องนั้นชั่งมันก่อนถามว่ารูทเป็นใคร รูทก็คือหนึ่งในปีศาจแห่งจุดเริ่มต้นทั้ง7สี ปีศาจแห่งจุดเริ่มต้นคือเหล่าตัวตนที่กำเนิดขึ้นมาพร้อมๆกับโลกใบนี้(หรือถูกเวลด้าสร้างมานะแต่ชั่งเถอะ) เป็นเดม่อนที่เก่าแก่ที่สุดและแข็งแกร่งที่สุด แข็งแกร่งขนาดที่ว่าแค่ตนเดียวก็สามารถทำให้มนุษย์ชาติล่าสลายได้เลย
ซึ่งมีทั้งหมด7ตน นัวร์แห่งสีดำ บลังค์แห่งสีขาว วิโอเล่แห่งสีม่วง โจนแห่งสีเหลือง แวร์แห่งสีเขียว บลูแห่งสีน้ำเงิน และตนสุดท้ายตนที่เป็นหัวข้อสนทนาของผมกับเวลซาร์ด รูทแห่งสีแดง
แต่เพราะเจ้าพวกนั้นเป็นเดม่อนซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตแบบจิตที่ไม่มีกายเนื้อ จึงต้องอาศัยอยู่อาศัยอยู่ที่โลกแห่งจิตและไม่สามารถอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงได้นาน แต่ว่า
ครั้งนี้รูทวิวัฒนาการเป็นลืมตาตื่นเป็นจอมมารที่แท้จริงแล้วซึ่งมันทำให้เจ้านั้นมีกายเนื้อถาวร และสามารถอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงจริงได้ตลอดเวลา ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ใหญ่เลยที่ตัวตนระดับนั้นวิวัฒนาการ
จากที่ผมได้ยินมารูทมีนิสัยที่เย่อหยิ่ง บ้าการต่อสู้ กระหายความแข็งแกร่ง รู้สึกได้เลยว่าต้องมีเรื่องวุ่นวายตามมาแน่ๆแต่อย่างน้อยมันคงไม่ทำอะไรที่ไม่จำเป็นมากเกินไปละมั่ง เพราะอย่างน้อยเจ้านั้นก็เป็นผู้ไกล่เกลี่ยนี่นา แต่ว่าเราไปดูหน่อยดีกว่าแหะ จากนั้นผมก็ตอบเวลซาร์ดจังไป
โซลล่า:“เดี๋ยวชั้นขอไปดูสถานการณ์หน่อยนะ เวลซาร์ดจังฝากดูแลบ้านพี่ให้หน่อยนะ”
เวลซาร์ด:“เอ๋!!!เดี๋ยวสิพี่…โธ่!ให้ตายสิพี่โซลล่านี่ละก็”
(ช่วงไรท์บรรยาย)
เวลซาร์ดยังพูดไม่ทันจบโซลล่าก็ใช้เคลื่อนย้ายผ่านมิติวาบออกไปแล้วและโซลล่าก็ไปปรากฏตัวอีกทีที่เหนือน่านฟ้าของอาณาจักรแห่งหนึ่ง
ซึ่ง ณ ตอนนี้กำลังลุกเป็นทะเลเพลิงและเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องทรมานของเหล่าผู้คนทั้งอาณาจักร
โซลล่า:“ให้ตายเถอะ โหดร้ายสมกับเป็นเดม่อนจริงๆ ‘ถึงจะพอทำใจกับความโหดร้ายของโลกนี้ได้บ้างแล้วก็เถอะ แต่ยังไงก็ไม่ชินกับเรื่องแบบนี้ซักทีสิน่า ไม่สิถ้าชินขึ้นมาความเป็นมนุษย์ในตัวเราได้หมดไม่เหลือแน่’ ”
ใช่แล้วถึงแม้โซลล่าจะเกิดใหม่เป็นมังกรแสนๆปี แต่เขาก็ยังคงความเป็นมนุษย์ในสมัยที่เป็น โนบิ โนบิตะ ไว้ได้อยู่เขาจึงไม่ชอบที่จะเห็นคนบริสุทธิ์ต้องโดนลูกหลงตายไปด้วยแบบนี้
โซลล่า:“สงสัยยังไงคงต้องจับตาดูเอาไว้ก่อนซะแล้วแหะ หือ? นั้นมัน เห้ย!! เวลโดร่า!!!”
ภาพที่โซลล่าเห็นก็คือ ภาพที่เวลโดร่ากำลังโดนตัวตนที่ถูกเรียกว่ารูทกระทืบอัดอยู่ฝ่ายเดียว สภาพที่ยับเยินดูไม่แบบสุดๆโดยที่เจ้าตัวคนโดนทำอะไรไม่ได้เลยซักนิดจนร้องเสียงหลงออกมา
เวลโดร่า:“จ้ากกกกกกกก!!!!!”
โซลล่า:“ไหงเจ้านั้นมันมาอยู่นี่ได้ละเนี่ย แถมยังโดนกระทืบจนเจียนตายอยู่แล้วอีก ทำไมถึงชอบหาเรื่องใส่ตัวแบบนี้เนี่ยอีกฝ่ายเป็นจุดเริ่มต้นที่ลืมตาตื่นแล้วเลยนะ แถมยังเป็นรูทอีกอย่างเวลโดร่าไม่ใช่คู่มือหรอก เฮ้อ คงต้องรีบไปช่วยแล้วสิ”
พูดจบโซลล่าก็รีบพุ่งเข้าไปทันที ตัดไปทางเวลโดร่าที่กำลังจะโดนรูทสังหาร แต่ก่อนหน้านั้น
รูท:“หือ!?”
โซลล่า:“อย่าคิดมายุ่งกับน้องชายของชั้น(ของเพื่อน)นะเฟ้ย!!!!”
รูท:“อ้ากกก”
ตูม!!!
โซลล่าได้พุ่งมาเตะใส่รูทเต็มๆจนกระเด็นไปไกลโขเลย
โซลล่า:“เวลโดร่าคุงเป็นเป็นอะไรไหม แต่ดูจากสภาพแล้วนี่คงเป็นสุดๆเลยละนะเนี่ย”
เวลโดร่า:“เห๊ะ? ทะทะท่านพี่โซลล่า!!! ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่!?”
โซลล่า:“ก็กะว่าจะมาดูสถานการณ์หน่อย แต่ดันมาเจอนายหาเรื่องใส่ตัวแบบเนี่ย เอาเถอะเดี๋ยวที่เหลือชั้นจัดการเองนายกลับไปรอที่บ้านของชั้นก่อนแล้วกัน”
พูดจบโซลล่าก็เปิดประตูมิติขนาดที่เชื่อมต่อไปที่บ้านของตัวเอง
โซลล่า:“เวลซาร์ดจังรออยู่ที่บ้านชั้นแล้วไปให้เธอรักษาก่อนแล้วสภาพแย่สุดๆเลยนิ”
เวลโดร่า:“ตะตะตะแต่”
โซลล่า:“หนวกหูเฟ้ย!!! ไม่มีต่งมีแต่อะไรทั้งนั้นรีบไปได้แล้ว”
พูดจบโซลล่าก็จับเวลโดร่าโยนเข้าไปในประตูมิติทันที จากนั้นพอเวลโดร่าเข้าไปแล้วก็ปิดประตูมิติทันที
โซลล่า:“เอาละถ้างั้นก็…”
โซลล่าได้หันไปทางกลุ่มควัน จากนั้นก็มีคนเดินออกมาจากกลุ่มควันนั้น คนคนนั้นเป็นชายร่างสูงผมยาวสีแดง
ที่กำลังแสยะยิ้มราวกับกำลังได้เจอเรื่องสนุก พร้อมกับปล่อยออร่ามหาศาลออกมา
โซลล่า:'นี่นะเหรอรูทที่ลืมตาตื่นแล้วอันตรายกว่าที่คิดเอาไว้อีกนะเนี่ย ถ้าเป็นเวลด้าคงชนะได้ง่ายๆแต่ถ้าเป็นเราคงจะพอฟัดพอเหี่ยงละนะจะไหวไหมเนี่ยเรา'
รูท:"หึๆฮ่าๆๆๆเจ้านี่ไม่เลวเลยนิน่าทำเอาข้าเจ็บไปทั้งตัวเลยนะเนี่ย ดูท่าทางแล้วเจ้าจะแข็งแกร่งกว่าเจ้ามังกรเมื่อกี้สินะ"
โซลล่า:"ถ้าเป็นไปได้ช่วยปล่อยไปหน่อยได้ไหมคุณต้นกำเนิดแห่งสีแดง วันนี้ชั้นแค่มาพาน้องชายกลับเท่านั้นเอง"
รูท:"อย่าพูดอะไรน่าเบื่อแบบนั้นสิ มาสู้กันทำให้ข้าสนุกหน่อยสิ!!!"
พูดจบรูทก็พุ่งเข้าโจมตีใส่โซลล่าทันที แต่โซลล่าก็หลบได้และกระโดดถอยออกมา
โซลล่า:'ให้ตายสิกลายเป็นแบบนี้จนได้ จริงๆเราก็วาบนี้ไปเลยได้อยู่หรอกแต่ถ้าหนีไปทั้งยังนี้หมอนี่ได้หัวเสียจนไปถล่มอาณาจักรแถวนี้แก้เคลียดแน่ ช่วยไม่ได้มีแต่ต้องสู้แล้ว'
จากนั้นโซลล่าก็ได้ชักดาบของตัวเองออกมา รูทที่เห็นแบบนั้นก็ได้ยิมขึ้นมาอย่างพอใจ
รูท:"หึๆฮ่าๆๆๆในที่สุดก็คิดที่จะสู้แล้วสินะ ดีมาทำให้ข้าคนนี้สนุกหน่อย"
จากนั้นทั้งคู่ก็ได้เข้าปะทะกันและเริ่มการต่อสู้…
ผ่านไปซักพัก เสียงปะทะกันรุนแรงก็ยังดังอย่างต่อเนื่องไม่หยุด การปะทะกันของทั้งสองฝ่ายทำให้พื้นที่บริเวณโดยรอบพังพินาศย่อยยับจนไม่เหลือเค้าโครงเดิมเลย
รูท:“ฮ่าๆๆๆๆเจ้านี่มันสุดยอดจริงๆ!!! ทั้งที่ข้าแข็งแกร่งขึ้นมาขนาดนี้แล้วแต่ก็ยังมีคนที่สามารถรับพลังของข้าได้อยู่อีก ‘แต่ทำไมกันข้าถึงไม่สามารถก็อปปี้สกิลของเจ้านี่ได้’ ”
ในระหว่างที่รูทกำลังคิดแบบนั้นออกมาอยู่ โซลล่าก็ได้ตอบข้อสงสัยของรูทออกมาราวกับว่ามองออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่
โซลล่า:“ขอบอกนายน่ะก็อปปี้สกิลของชั้นไม่ได้หรอกนะ ทำไมนะเหรอเพราะชั้นมีสกิลที่ป้องกันการแทรกแซงทุกชนิดยังไงเล่า”
รูท:“ว่าไงนะ!!! ‘อย่างงี่นี่เองเพราะอย่างนี้ถึงได้ก็อปปี้สกิลไม่ได้สินะ แต่เจ้านี่มันรู้สึกตัวด้วยเหรอเนี่ย แต่ถ้าก็อปปี้สกิลไม่ได้ละก็งั้นเจอนี่หน่อยเป็นยังไง’ ”
จากนั้นรูทก็ได้เตะโซลล่าจนกระเด็นออกไปไกลมาก จากนั้นรูทก็ใช้โอกาสนั้นร่ายเวทย์บางอย่างออกมา จากนั้นก็มีลำแสงปรากฎรอบตัวของโซลล่า
โซลล่า:“เห้ยๆ!!!ไอ้เวทมนต์นี่มัน!!!”
รูท:“เมเทโอเบิร์ส!”
สิ้นเสียงลำแสงเหล่านั้นก็พุ่งเข้าโจมตีใส่โซลล่ารอบทิศทาง แล้วจากนั้นก็ตามมาด้วยลำแสงขนาดใหญ่จากฝ่ามือของรูทที่ยิงพุ่งเข้าใส่โซลล่า
ตู้มมมม!!!!!!
การโจมตีนั้นก่อให้เกิดระเบิดขนาดใหญ่ขึ้น จนขนาดทำให้อาณาจักรข้างเคียงแถวนั้นได้รับผลกระทบไปด้วย การโจมตีนั้นมีพลังระดับที่ต่อให้เป็นถึงมังกรที่แท้จริงก็ยากที่จะรอดไปได้
รูทนั้นมันใจมากว่าโซลล่าไม่มีทางรอดมาจากการโจมตีนั้นได้อย่างแน่นอน แต่ความมันใจนั้นก็ต้องพังทลาย
รูท:“อะอะไรกันบ้าน่า!”
พอควันจากระเบิดจางลงก็พบกับโซลล่าที่ไม่เป็นอะไรเลย
แพลง!!!
แต่ดาบของโซลล่าได้แตกละเอียด ใช่แล้วโซลล่าใช้ดาบของตัวเองป้องกันการโจมตีนั้นได้ทั้งหมด รูทนั้นก็ตกใจมากที่โซลล่าสามารถป้องกันการโจมตีนั้นได้ แต่จากนั้นก็หัวเราะออกมาอย่างถูกใจ
รูท:"หึๆฮ่าๆ5555 เจ้านี่มันสุดยอดจริงๆ ข้าไม่เคยรู้สึกสนุกขนาดนี้มาก่อนเลยเจ้ามีนามว่าอะไร"
โซลล่า:"ก่อนจะถามชื่อคนอื่นต้องบอกชื่อของตัวเองก่อนสิ..เออเดี๋ยวนะจุดเริ่มต้นแบบนายไม่มีชื่อนี่น่า"
รูท:"ผิดแล้วข้าได้รับนามมาแล้ว นามที่ข้าได้รับมาจากเสียงกรีดร้องอันสิ้นหวังของพวกมนุษย์ กี คริมสัน ไงละ"
โซลล่า:"จึ๋ย ได้ชื่อมาด้วยวิธีแบบนั้นเนี่ยนะแต่ก็ชั่งเถอะ งั้นก็อะแหม่ชื่อของชั้นคือ โซลล่า มังกรสุริยัน โซลล่า โนว่า"
โซลล่าได้พูดพร้อมกางปีกมังกรของตัวเองออกมา
กี:"มังกรสุริยันงั้นเหรอ? หรือว่าเจ้าคือมังกรที่แท้จริงตนที่5อย่างงั้นรึ?"
โซลล่า:"นี่นายรู้จักตัวตนของชั้นด้วยเหรอ?"
กี:"แค่ได้ยินข่าวลือมาน่ะ แต่ไม่คิดเลยว่าจะมีจริงๆ"
โซลล่า:"ถ้างั้นถ้าเกิดมันไม่จำเป็นต้องบอกช่วยปิดเรื่องของชั้นเป็นความลับได้ไหม พอดีว่าชั้นไม่ชั้นไม่อยากจะเด่นเท่าไรน่ะ"
กี:"ถ้าชนะข้าได้ละก็นะ"
โซลล่า:"ถ้างั้นชั้นคงจะแพ้ไม่ได้แล้ว"
กี:"แล้วเจ้าจะสู้ยังไงละในเมื่อดาบของเจ้าหักไปแล้ว"
โซลล่า:"คิดว่าชั้นใช่แค่ดาบอย่างเดียวรึไง"
พูดจบโซลล่าก็ได้เปิดหลุมมิติออกมาซึ่งมันเป็นช่องเก็บของ4มิติ จากขั้นเขาก็ได้หยิบอาวุธบางอย่างออกมาซึ่งมันเป็นอาวุธที่ไม่มี ไม่ซิยังไม่มีในโลกนี่มันคือ"ปืน"นั้นเองซึ่งมันก็ไม่ใช่ปืนธรรมดาแต่เป็นปืนคู่หัวมังกรที่เขาสร้างขึ้นมาจากความสามารถของ “อัลติเมทสกิล เดย์ดาลัส(เทพแห่งการประดิษฐิ์)” ซึ่งชื่อของมันก็คือ“ดูเอ้า ชูตติ้ง”
โดยปืนที่ถืออยู่ข้างขวานั้นคือ“ดราก้อน ชูตเตอร์”ส่วนข้างซ้ายถือปืนกลแกทลิ้งนั้นคือ“ดราก้อน แกทลิ้งเกอร์”
กีที่เห็นแบบนั้นก็ทำท่าทางสนใจเอามากๆ
กี:“โห เป็นอาวุธที่แปลกตาดีนิ”
โซลล่า:“งั้นก็ลุยละนะ”
สิ้นเสียงโซลล่าก็ใช้ชูตเตอร์ยิงผ่านหน้ากีไปจนเกิดระเบิดด้านหลัง เพื่อเป็นการแสดงให้กีเห็นว่ามันเป็นอาวุธแบบไหน
กี:“อย่างงี่เองอาวุธยิงงั้นสินะ”
โซลล่า:“งั้นก็มาเริ่มกันเลย”
พูดจบโซลล่าก็ปืนทั้ง2กระบอกกระหน่ำยิงใส่กีทันที กีที่เห็นแบบนั้นก็หลบทันที แต่
กี:“อ้ากกก”
ทั้งที่หลบแล้วแต่กีก็ยังโดนกระสุนทั้งหมดอยู่ดี
กี:“อะไรกัน!”
โซลล่า:“กระสุนของมือปืนอันดับ1แห่งจักรวาลอย่างชั้นมันไม่มีใครเคยหลบพ้นหรอกนะ ถ้าคิดว่าหลบได้ก็ลองหลบดูสิ”
พูดจบโซลล่ากระหน่ำยิงอย่างต่อเหนื่อง
กี:“ถ้าหลบไม่ได้งั้นก็ไม่ต้องหลบก็พอ!!!”
กีได้ใช้ดาบของตัวเองฟันกระสุนที่โซลล่ายิงออกมาทั้งหมดและพุ่งเข้าไปประชิดตัวเพื่อโจมตี แต่โซลล่าก็บินหนีออกมาได้
โซลล่า:“เล่นงี้เลยเหรองั้นเจอนี่หน่อยเป็นไง”
โซลล่าได้เอาชูตเตอร์ไปประกอบส่วนท้ายของแกทลิ้งเกอร์เปลี่ยนเป็น“ดูเอ้า ชูตติ้ง ฟูลแกทลิ้งเกอร์โหมด”
จากนั้นก็กระหน่ำยิงกระสุนใส่กีรัวๆ กีก็ได้ใช้ดาบฟันกระสุนเหมือนเดิมแต่ก็ฟันได้ไม่หมด แล้วกระสุนที่เหลือทั้งหมดก็เลี้ยวเข้าใส่กีเต็มๆ
กี:“อ้ากกก”
โซลล่า:“ไม่ให้พักหรอก”
โซลล่าได้กดทริกเกอร์ของชูตเตอร์ค้างไว้จากนั้นก็มีเสียงออกมาจากชูตติ้ง
//Dragon Charge//
จากตัวชูตติ้งก็รวบรวมพลังงานไว้ที่ปลายกระบอกปืน และโซลล่าก็เล็งไปที่กี
โซลล่า:“ฟูลแกทลิ้งเกอร์ ฟูลบูลเล็ตดราก้อน”
สิ้นเสียงโซลล่าก็กดที่ทริกเกอร์ของแกทลิ้งเกอร์
//Full Gatling Impact//
จากนั้นก็ยิงกระสุนรูปร่างมังกรออกมามากมายพุ่งเข้าใส่กี จนระเบิดจนกีกระเด็นออกไปไกล
กี:“อ้ากกกก”
โซลล่า:“จบกันแค่นี้แหละกี คริมสัน”
พูดจบโซลล่าก็ได้แยกชูตเตอร์กันแกทลิ้งเกอร์ออกจากกันแล้วเอาแกทลิ้งเกอร์ไปประกอบส่วนท้ายของชูตเตอร์แทน จากนั้นหัวมังกรของชูตเตอร์ก็ได้อ้าปากออกและตาก็เปลี่ยนจากสีฟ้าเป็นสีแดง เปลี่ยนเป็น“ดูเอ้า ชูตติ้ง ฟูลบลาสเตอร์โหมด”
จากนั้นโซลล่าก็กดทริกเกอร์ของแกทลิ้งเกอร์ค้างไว้
//Dragon Charge//
แล้วที่ปลายกระบอกปืนก็รวบรวมพลังมหาศาลเอาไว้
โซลล่า“ฟุลบลาสเตอร์ ดราก้อนโซลล่าฟูลเบิร์ส!!!!”
พูดจบก็กดทริกเกอร์ของชูตเตอร์
//Blaster Impact//
แล้วก็ยิงลำแสงรูปมังกรขนาดใหญ่ออกมาพุ่งใส่กีทันทีจนเกิดระเบิดขนาดใหญ่
ตู้มมมม!!!!!!
จากนั้นไม่นานควันก็จางลงปรากฎร่างของกีที่นอนหมดสภาพ และผลการต่อสู้ครั้งนี้โซลล่าก็เป็นฝ่ายชนะ
กี:“ข้าแพ้งั้นเหรอเนี่ย…หึๆฮ่าๆๆๆๆ ช่างเป็นความพ่ายแพ้ที่น่ายินดีอะไรแบบนี้”
โซลล่า:“นายเองก็สุดยอดเลยนะโดนท่านั้นเข้าไปเต็มๆแล้วยังรอดได้อีก เอาละทำตามสัญญาด้วยละ”
กี:“อา แต่ครั้งหน้าข้าจะเป็นฝ่ายชนะเจ้า โซลล่า โนว่า”
โซลล่า:“ถ้าอยากจะมาสู้เมื่อไรก็ได้ตามสบาย แต่ชั้นก็ไม่ว่างมากหรอกนะเพราะงั้นอย่ามาท้าบ่อยนักละ”
จากนั้นโซลล่าก็วาบกลับไปที่บ้านของตัวเองพร้อมกับในใจคิดว่า
โซลล่า:‘กี คริมสันงั้นเหรอแข็งแกร่งจริงๆนะเนี่ย เราเองก็อ่อนซ่อมไม่ได้แล้วสิเนี่ย แต่ชักรู้สึกถูกใจเจ้าหมอนั่นแล้วสิ’
หลังจากนั้นกีก็มาท้าโซลล่าอีกครั้งแต่ครั้งนี้กีเป็นฝ่ายชนะ หลังจากนั้นทั้งคู่ก็สู้กันอีกหลายครั้งซึ่งผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะ โดยทุกครั้งทั้งคู่ในมิติพิเศษที่โซลล่าสร้างขึ้นมาเพื่อไม่ให้โลกภายนอกได้ผลกระทบ และในทุกครั้งที่สู้กันทั้งคู่ก็แข็งแกร่งขึ้นทุกครั้ง แต่นั้นก็เป็นอีกเรื่องราวหนึ่ง
ตอนต่อไป ทายาทแห่งมังกรดวงดาว
ขอแจ้งไว้ก่อนครับ
“ ”แปลว่าพูดออกมา
‘ ’แปลว่าคิดในใจ
// //แปลว่าเสียงเอฟเฟ็ค
ตัวหนาเอียง แปลว่าเสียงดัง
ตัวเอียง แปลว่าเสียงเบา
ตัวปกติ แปลว่าเสียงปกติ
ความคิดเห็น