ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Luciano III
Mark Part
" ู่ว " หลัาที่ผมอาบน้ำเสร็ผม็ไ้ยินเสียร้อเรียอเเบมเเบมเเละามมา้วยเสียปืนทำให้ผมไม่รอ้าที่ะเปิประูออไปว้าัวเเบมเเบมมาหลบในที่ที่ผมิว่าปลอภัยที่สุ ึ่ที่นั่น็ือ ห้ออผมเอ
" เอ่อ..ุมาร์รับ " เเบมเเบมพยายามิ้นออาอ้อมออผมเเ่ผมไม่ยอม ลับรัเเน่นว่าเิม นเราสอนเเนบิันทุส่วน
" ู่ว..อยู่นิ่ๆสิเเบมเเบม " ผมเอ่ยปรามเ็เเบมที่พยายามะืนัวออ ผมสัเุเห็นว่าเ้าัวหน้าเเละหูเเไปหม หรือว่าะลัวนะ
" ปล่อยผม่อนไ้ไหมรับ ะ...ือว่ามัน " เเบมเเบมพูออมาหลัาพยายามืนัวออาผม
" ทำไม " ผมถามออไปเบาๆพร้อมเหี่ยหูฟัสถานาร์้านอว่าเป็นยัไ ถึเเม้ธุริอพวเราะเป็นสิ่ผิหมายเเละพวเรา็มีอำนามาเเ่เพราะวามที่ผมเเละยูยอมยัเ็เินไปที่ะเอเรื่อเเบบนี้ พ่อเลยบอว่าให้พวเราอยหลบ่อน่อน ให้ลูน้อออรับหน้าไป่อน เพื่อวามปลอภัยอพวเราเอ เเละเพราะมันยัไม่ถึเวลาอพวเรา้วย เลยทำให้อะไร่อมิอะไรยัไม่สะว
" ือ..ุมาร์ยั... " เเบมเเบมพูออมาพร้อมับ้มหน้านาิอ เป็นอะไรอเ้า?
" ันยัอะไร? " ผมถามออไปพลา้มลไปมอเเบมเเบมที่สูน้อยว่าผม
" ะ..ือุมาร์..ยะ..ยัไม่ไ้ใส่เสื้อผ้าเลยนะรับ " เเบมเเบมพูออมาพร้อมใบหน้าที่เเ่ำ
" ั้นหรอ..หึหึ " ผมมอหน้าเเบมเเบมที่เเ่ำ่อนะใ้มือเยาเเบมเเบมึ้นมาเพื่อที่ะเเล้เ้าัวให้เินเล่นๆ
" อะ...เอ่อ ือุมาร์..ะทำอะไรหรอรับ " เเบมเเบมมอหน้าผม่อนะถามออมา
" ัน็ะ.. " ผมเว้น่ว่อนะยื่นหน้าเ้าไปใล้ๆเเบมเเบม ึ่เ้าัว็ถอยห่าไปเรื่อยๆเ่นัน
" ะ..ุมาร์ปล่อยผมเถอะรับ " เเบมเเบมพูออมา่อนะเบือนหน้าหนีเพราะอนนี้หน้าอเราสอนใล้ันมา
" ทำไมหล่ะ..หืม? " ยัไม่ทันที่ผมพูบ็มีเสียัมาา้านนอ่อนทำให้ผม้อยอมปล่อยเเบมเเบมไว้
" ุมาร์รับ เป็นอะไรไหมรับ " เสียินยอะโนเรียผม
" ันโอเ ไม่เป็นอะไร " ผมอบลับไป่อนะเินผ่านเเบมเเบมไปใส่เสื้อผ้า เสร็เเล้วะไ้ไปู้าล่าหน่อย เเ่ลับมีเสียเรียอเเบมเเบมัึ้นมา่อนทำให้ผม้อหันไปมอ
" เอ่อ..ุมาร์รับ ือผม..ละ..ลไปู้วยไ้ไหมรับ " เเบมเเบมพูออมาโยไม่สบาผม
" มีา็เินไปสิ...ันไม่ไ้ห้ามนาย " ผมพูอย่านั้น่อนะเินไปใส่เสื้อผ้าพร้อมับเสียเปิประูอเเบมเเบม
" ผมอัว่อนนะรับ " เเบมเเบมหันมาบอับผม่อเ้าัวะเินออไปนอห้อ
" หึ..นายเลือที่ะมาเอนะเเบมเเบม " ผมพูับัวเอ่อนะเินามเเบมเเบมลไป
" ฮึ.. "
" เิอะไรึ้น " ผมถามออไปหลัเินลมาาั้นสอเเล้วเอเเบมเเบมที่นั่ร้อไห้อยู่ับยูยอมเเล้วมีินยอ่วยปลอบอยู่อี้า ผมมอเเบมเเบมที่นั่ร้อไห้่อนะเลือบไปเห็นล่อๆนึที่ถูเปิไว้เเ่ผม็ไม่เห็นว่า้าในมันืออะไรเพราะถูฝาบับาส่วน ห่าออไป็เอศพอลูน้อที่ถูยิึ่สภาพศพนั้นไม่สวยนั
" หึ..เเ่ศพนเเ่นี้็ร้อเเล้วั้นหรอ " ผมพูออมาลอยๆเเ่มิวายนที่นั่ร้อไห้ลับไ้ยิน
" ผมไม่ไ้ ฮึ..ร้อไห้เพราะศพนอย่าเียวะหน่อย..ฮึ..ุมาร์ลอเปิล่อนั่นูิรับ " เสียสะอื้นอเเบมเเบมปนับเสียบอเล่าัึ้นมา่อนที่ผมะทำามที่เเบมเเบมบอโยารเินไปหยิบล่อนั่นึ้นมาูว่ามีอะไรที่ทำให้เเบมเเบมร้อไห้ไ้หนันานี้
" นี่มัน... " ผมล่าวออมาหลัาพบว่าอในล่อนั่นืออะไรพร้อมหันไปมอินยอที่มอผมอยู่่อนเเล้ว
" ใ่รับ ผมพยายามเเล้วรับุมาร์ " ินยออบออมา่อนะทำหน้าสำนึผิ
" ฮึ..ฮือ " เสียอเเบมเเบมที่ร้อหนัึ้นมาอีรั้ทำให้ผมรำานวาออไป
" ันรำา..นาย่วยเียบๆหน่อยไ้ไหมเเบมเเบม! "
" ฮึ..ผมอโทษ..ฮึ..นะรับุมาร์ " เเบมเเบมพยายามลั้นเสียสะอื้นอัวเอ่อนะล่าวำอโทษออมา ึ่ผมัะเบื่อำนี้าปาเเบมเเบมเเล้วสิ
" เออๆ..ยูยอมนายพาเเบมเเบมออไปื้ออเถอะ เี๋ยวทานี้พี่ัารเอ นาย็ไป้วยันับยูยอมเถอะ ันอยู่ไ้ " ผมบอับยูยอมเเละินยอ่อนะมอเเบมเเบมที่้มหน้า้มาเ็น้ำาัวเออยู่
" เเ่ว่า... " ินยอล่าวออมายัไม่ทันบผม็พูเเทรึ้นมา่อน
" ถ้าเสร็เเล้วนาย็พาเเบมเเบมไปเที่ยว่อ็ไ้นะ เ็นี่ยัไม่รู้ั้านอี รู้ไว้็ไม่เสียหายหรอ " ผมบอไป่อนะเินึ้นไปบนห้อ
" ฮัลโหลรับป๊า " หลัาที่ผมึ้นมาบนห้อไ้ไม่นาน็มีสายราพ่อมาถึผม
" อนนี้ยูยอมไม่อยู่บ้านรับ..รับ ผมเรียมเอสารสำหรับเรียน่อ่าประเทศเสร็เเล้วรับ...รับ..เอาไว้น้อลับมาผมะบอน้อเอรับ..รับ " หลัาทีุ่ยับพ่อบผม็หันมาเรียมเ็เอสารให้เเน่นอนอีที่อนะบินไปเรียนที่เมือนอเร็วๆนี้
็อ ็อ ็อ
" เ้ามา " ผมเอ่ยำอนุาิให้ับลูน้อที่มาเาะประู
" ุมาร์รับ อนนี้ทาสายารบินไ้เ็เรื่อบินส่วนัวเรียบร้อยเเล้วรับ ไม่มีอะไรผิพลารับ..ุมาร์สามารถเินทาไ้เลยรับ " เสียลูน้อรายานวามเรียบร้อยเี่ยวับเรื่อบินส่วนัวที่ผมะใ้บินรไปยัอเมริา เหุที่ผมไม่นั่เรื่อบินรวมเพราะว่าผมไม่อบนที่เเออัเเละวามวุ่นวาย ุิู้ี้ เเถมพูมา เสียัรบวนนอื่น
" อืม..อบใมา ไปไ้เเล้ว " ผมบอับลูน้อ่อนที่ัวเอะเินไปหยุอยู่ที่หน้า่าเเล้วมอออไปยัวิว้านอ
" พ่อรับ..เเม่รับ เื่อใผมนะรับ ผมะเินามรอยพ่อเเละประอธุริอเราให้ไ้ีที่สุ ผมะไม่ทำให้ทุนผิหวัเเน่นอนรับ " ผมพูับัวเอ่อนะเหม่อมอท้อฟ้าที่มีเเสเเส่อ้าเ้ามาในหน้า่า
Jinyoung
" เเบมเเบม..นายอยาไ้อะไรนายหยิบเลยนะ พี่่ายให้เอ " ผมบอับเเบมเเบมหลัาที่พวเราสามนออมาเินเลือื้ออุปร์ารเรียนที่ห้าื่อัในย่านนี้
" อบุรับ..พี่ินยอ " เเบมเเบมล่าวอบุผม่อนที่เ้าัวะหยิบปาาสอสามเเท่มาลอเียน
" พี่ินยอ ื้ออันนี้ให้ผมหน่อยิ " ยูยอมโผล่ออมาาอั้นวาอ่อนะยื่นเเผ่นเมมาให้ผม
" นายมีเินนาย็ื้อเอสิยูยอม " ผมบอับเ้าเ็ยูยอม่อนะเินหนีออมาูอรอเเบมเเบมที่เลืออุปร์ารเรียนอย่าเพลิเพลิน
" อ๊ะ...อโทษรับ " ผมล่าวอโทษออมาหลัาที่ัวเอเินไม่มอทาเเล้วไปนับนอื่นเ้า
" ไม่เป็นไรรับ...ผมผิเอเเหละ ินยอไม่ผิหรอ " เอ๊ะ..ใรเนี่ย รู้ัื่อผมไ้ไ
" อ้าววว!..เบี นายเอหรอ " ผมใที่เอเพื่อนเ่า่อนะเอ่ยทั
" หล่อๆเเบบนี้มีนเียวอยู่เเล้ว " เบีพูออมา่อนะยิ้มาหยีมาให้ผม
" หลัวเอเหมือนเิมเลยนะ...เเล้วนี่นายมาทำอะไรที่นี่เนี่ย " ผมถามออไปเพราะปิเบีะเป็นนห่วานมา ไม่น่าะมีเวลามาเินเล่นเเบบนี้นี่นา
" ัน่าหาที่้อถามนายว่านายมาทำอะไรที่นี่ " เบีถามผมลับ
" ันไม่ไ้เรียนเเล้วนะ... " ผมอบออไป เหุผลที่ผมเรียนไม่บนั้นเป็นเพราะพ่ออผมไ้ิหนี้บุุรอบรัวมาร์เอาไว้เลยทำให้ผมึ่เป็นลูายนเียวถูส่ัวมาอยอยู่ับมาร์นเราสนิทัน เเละเป็นทั้เพื่อน ลูน้อ เเละพี่น้อไ้ลอเวลา
" ผมรู้เเล้วว่าินยอไม่ไ้เรียนเเล้วหน่ะ..555 ย้ำอยู่ไ้ " เบีพูออมาพร้อมับเาท้ายทอยพลามอหน้าผม
" เเล้วนายรู้ไ้ไว่าันไม่ไ้เรียนเเล้วหน่ะ " ผมถามออไป่อนที่เบีะมอหน้าผมเเล้วอบออมา
" อืม..็ั้เเ่วันนั้นที่นายเินออห้อเรียนไปโยไม่ไ้ลาันเลยหล่ะมั้ " เบีพูออมา่อนะ้มหน้ามอพื้น ึ่ผม็ไม่ไ้พูอะไร่อานั้นเ่นันเพราะว่าเรื่อราวในวันนั้น ในวันที่ผมเินออมาโยไม่ไ้ลาใรยัาย้ำอยู่ในสมออผมเหมือนเเ่่อน วันที่ผมานที่ผมเเอบอบมา วันที่ผม้อเินออมา้วยเหุผลอนอื่น านที่ทำให้ผมยิ้มไ้เสมอ เานนั้น เานนั้นะลับมาหาผมอีไหมนะเบี...
" เอาเถอะ..เรื่อมัน็นานมาเเล้วเนอะ..อือ..ว่าเเุ่เถอะ..ินยอมาทำอะไรหรอ " เบีพูึ้นมาเพื่อให้บรรยาาศไม่อึอัเินไป
" ันมาื้ออให้น้อน่ะ " ผมอบออไปพลาหันไปมอูเเบมเเบมับยูยอมที่เลือื้อปาาันอย่าสนุสนาน
" นี่..ินยอ " อยู่ๆเบี็สะิผมทำให้ผม้อหันลับไปมอเาอย่าๆ
" หืม?..มีอะไรหรอ " ผมถามออไป่อนที่เบีะยื่นหน้าเ้ามาใล้ผมเรื่อยๆ เเล้วระิบบอผมให้ไ้ยินันเเ่สอน
" ผมิถึเนียร์รับ " ประโยที่เบีพูมาทำให้ผมหน้าเเึ้นเป็นเเถบเพราะประโยที่นรหน้าใ้พูับผมเสมออนที่เราเรียนอยู่้วยัน เเละสรรพนามที่เราั้เอาไว้เรียันเเละัน
" ไอ้บ้า.. " ผมีไหล่เบี่อนะเินออมาารนั้น มิวายเบีเินามมา้วย
" ไรับพี่ินยอ..หายไปะนานเลยนะ ผม็นึว่าพี่หนีลับไป่อนเเล้ว " ยูยอมพูออมาหลัาที่ผมเินเ้ามาเเล้ว
" ถ้าเป็นนายพี่ะหนีลับ เเ่นี่เป็นเเบมเเบม พี่้ออยูู่เเล่อ " ผมพูออไป่อนะไ้รับสีหน้าท่าทาอนๆอเ็ยูยอมที่มัะเป็นเสมอ เป็นเอหายเอ้วยนะ ีเหมือนัน เพราะผม็เป็นนเอาใหรือ้อนไม่เ่
" พี่ินยอ็..555 อย่าเเล้ยูยอมิฮะ " เเบมเเบมพูออมา่อนะหันไปโอ๋ยูยอม
" 5555 โอเๆ " ผมอบออไป่อนะเห็นใบหน้าที่เปื้อนยิ้มอเเบมเเบม เเ่เห็นรอยยิ้มเเบม ผม็ยิ้ม่อไ้เเล้ว
" พี่ินยอรับ..เเบมเลือไ้เเล้วรับ " เเบมเเบมอบออมา่อนะเินนำผมไปเาท์เอร์เพื่อ่ายเิน ผมหยิบบัรเริึ้นมา่อนที่ะยื่นมันให้ับเเบมเเบมเพื่อ่ายเิน
" อบุนะรับพี่ินยอ " เเบมเเบมพูออมาพร้อม้มหัวให้ผมเล็น้อย
" ไม่เป็นไรหรอเเบมเเบม พี่เ็มใ..เเล้วยูยอมหล่ะ " ผมอบลับเเบมเเบมเเ่ลืมไปเลยว่ายูยอมมา้วยึถามหาเ้าัวับเเบมเเบม
" ไปเ้าห้อน้ำรับ " เฮ้อ..เ็นนี้ ็รู้อยู่หรอว่าโเเล้ว เเ่น่าะบอันบ้าว่าไปไหน เพราะนที่นี่ไม่่อยน่าไว้ใ อีอย่ายูยอม็ไม่ใ่นที่ทำธุริธรรมาัหน่อย ลับไปนี่ะรายานมาร์ให้เ็เลยนิ
" อืม..เเล้วเเบมอยาไปไหนไหม เรื่อที่เรียนพี่ัารให้นายเรียบร้อยเเล้วนะ เอาไว้เเ่มอบัวับทานั้น ็เ้าเรียนไ้เเล้วหล่ะ " ผมบอับเเบมเเบมที่อนนี่ำลัมอรอบๆอย่าสนอสนใ
" เอ่อ..เเบมอบุพี่ินยอมานะรับ " เเบมเเบมพูออมา่อนะ้มหัวลอีรั้ เฮ้อ..เ็นนี้นี่
" เเบมฟัพี่นะ...พี่รู้ว่าเเบมอ่ะเรใพวพี่ เเบมไม่้อเรใพวพี่หรอนะ พี่น่ะเห็นเเบมเป็นน้อายนนึอพี่เลยนะ เเบมอยาไ้อะไร อยาไปไหน อยาินอะไร อยาทำอะไร เเบมบอพี่ไ้เสมอ เพราะเเบมเป็นน้อายอพี่ เพราะั้นพี่้อูเเลเเบมให้ีที่สุ พี่ไม่อยาให้เเบมเรใพี่มานานี้ เเล้ว็ไม่้อมีมารยาทับพี่นานี้็ไ้นะ นานๆที่อยทำ ูอย่าเ็ยูยอมนั่นสิ เราวระทำัวให้ไ้รึ่นึอย่าเ็นั่นนะ พี่รับไม่ไหวริๆอ่ะเ็นั่นน่ะ พี่ว่าถ้านายไ้ามันไปรึ่นึ มันอาะูเป็นนึ้นนะ " ผมอธิบายให้เเบมเเบมฟั่อนที่ะมีเสียเรียึ้นมาเเทร
" พี่ินยอ!...เเบมเเบม ุยอะไรันอยู่อ่ะ " ยูยอมะโนเรียึ้นมาหลัาหายไปนาน
" ป่าว..ไม่มีอะไรหรอ ไปันเถอะ " ผมพูับท่อนะเินูมือเเบมเเบมไปเพื่อที่ะหาื้อ้าวอเรื่อใ้ให้เเบมเเบม
" เห้ย! พี่เอาเเบมเเบมไปไหนอ่ะ รอผม้วยิ " ยูยอมะโนาม่อนะวิ่มาึเเบมเเบมให้ไปอยู่ับน
" เฮ้อ.. " เนี่ยเเหละนิสัยที่ผมอยาให้เเบมเเบมเเบ่ายูยอมผู้นี้ไปบ้า เ็อะไรี้วอเเวะมั
" พี่รีบๆามมาเร็ว ายิ่สั้นๆอยู่ เี๋ยวหลหรอ " ยูยอมะโนลับมา่อนะรีบเินไปับเเบมเเบมโยไม่รอผม
" เห้ย! รอพี่้วย! " ผมะโนไล่หลัเ็สอนไป่อนะวิ่าม ีวิผมมันยัอีไลสินะ...
" ันีในะ..ที่ไ้เอนายอีรั้ ูเนียร์... "
.............................
อนนี้็อบเพียเท่านี้นะะ ฝาิาม้วยนะะทุน อบุที่เ้ามาอ่านนะะ รัรีทเอร์ทุนน้าา~~~
Twitter : #MafiaMarkBam
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น