ฝากหัวใจ...นายเย็นชา (จบแล้ว)

"เห้ยยยยยดูดิวินรถชนกัน"

.

"เออว่ะ เละเลย มิน่าละ รถติดชิบหาย"

"รอดไหมว่ะ"

'วิน' และ 'อันดา' แฟนสาวเพิ่งกลับจากกินข้าวเย็นชะลอรถดูอุบัติเหตุรถชนบนถนนที่ตนกำลังขับผ่าน และมันก็คงเป็นสาเหตุที่ทำให้พวกเขาต้องนั่งแช่อยู่บนรถนานหลายชั่วโมง

สภาพรถหรูคันสีดำยับเยินแทบจำรูปร่างของรถไม่ได้ เศษกระจกแตกกระจายเต็มท้องถนน ท้ายรถมีกลุ่มควันพวยพุ่งออกมาตลอดเวลาดูไม่ค่อยปลอดภัย

เจ้าหน้าที่หลายนายกำลังพยายามใช้เครื่องมือตัดช่องประตูเพื่อช่วยคนที่ติดอยู่ด้านใน ที่ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย เหล่าไทยมุงยกมือถือขึ้นบันทึกภาพราวกับว่าเป็นเรื่องปกติจนเจ้าหน้าที่ต้องกันออกจากพื้นที่เนื่องจากเกรงว่าจะเกิดอันตราย

รถของวินกับแฟนสาวชะลอตัวอยู่ไม่ไกลจากจุดเกิดเหตุทำให้เห็นเหตุการณ์ได้ชัดเจนพอสมควร 

 กลิ่นควันไฟ กลิ่นน้ำมัน ลอยคละคลุ้งไปทั่ว

"ขอให้ช่วยได้ด้วยละกัน"

อันดา ยกมือขึ้นภาวนาให้คนในเหตุการณ์ปลอดภัยเมื่อได้เห็นอุบัติเหตุสยองตรงหน้า

แต่ดูเหมือนคำภาวนาของอันดาคงไม่เป็นผลเมื่อเจ้าหน้าที่พาร่างของหญิงสาวคนหนึ่งออกมาจากซากรถ และถ้าประเมินจากสภาพของเธอ เธอไร้ลมหายใจเสียแล้ว

ศพของหญิงสาวถูกนำมาริมถนนก่อนจะให้ผ้าขาวคลุมร่างเอาไว้

"คนขับๆ คนขับยังไม่ตายเร็วๆเร่งมือหน่อยเร็ว"

เสียงของเจ้าหน้าที่ตะโกนลั่น

"ตายเลยเหรอ"

อันดาเผลออุทานออกมาอย่างลืมตัว

ดูเหมือนทุกฝ่ายกำลังเร่งมือให้ความช่วยเหลือเต็มที่ทุกคนต้องทำงานแข่งกับเวลาเพราะถ้าช้าคนที่ติดอยู่ในรถอีกคนก็อาจจะไม่รอดเช่นกัน

"รถขยับแล้ววินไปเถอะ อันไม่อยากดู"

อันดาสะกิดแฟนหนุ่ม

"โอเคๆไปๆ"

วินหันบอกแฟนสาวก่อนจะเหลือบตาไปมองที่อุบัติเหตุนั่นอีกครั้ง

ลมพัดกระโชกแรงจากด้านนอกทำเอาผ้าที่คลุมศพหญิงสาวเปิดออก และเป็นจังหว่ะที่วินหันมองเข้าพอดี ดวงตาของหญิงสาวยังไม่ปิดสนิทและจ้องมองมาที่วินราวกับว่าต้องการสื่อสารอะไรบางอย่าง 

แต่นั่นไม่ได้ทำให้วินรู้สึกดีเลย เขากลับรู้สึกขนลุกอย่างประหลาด

วินรีบหันหน้ากลับมามองถนนแล้วขับรถออกมาทันที

"วินเบาแอร์หน่อย อันหนาวจนจะเป็นน้ำแข็งละเนี้ยยย"

เมื่อผ่านจุดเกิดเหตุมาได้สักพักเหตุการณ์บนท้องถนนก็เข้าสู่ภาวะปกติ แต่บรรยากาศในรถกำลังทำให้วินรู้สึกถึงความไม่ปกติ

"นี่ก็อุณภูมิปกตินะ อันหนาวเหรอ"

.

"อืมมมม หนาวมากเลย"

ถึงจะงงเล็กน้อยเพราะตัวเขามั่นใจว่าอากาศในรถไม่ได้หนาวเย็นอย่างที่แฟนสาวบอกแต่เขาก็ไม่ขัดอะไร ยอมปรับอุณภูมิแอร์ตามที่แฟนสาวร้องขอ

"เห้ยยยยย"

.

"เป็นอะไรวิน ร้องซะอันตกใจหมด"

ในขณะที่เขากำลังเอื้อมมือไปปรับความเย็นของแอร์สายตาเหลือมองไปที่กระจกมองหลังก็ทำเอาเขาถึงกับร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อเห็นใครบางคนมานั่งอยู่ด้านหลัง แต่ก็เป็นภาพเพียงชั่วครู่เดียวเพราะเมื่อเขาจ้องมองอีกครั้งก็พบความว่างเปล่าเช่นเดิม

"เปล่าๆไม่มีอะไร"

วินพยายามไม่คิดมาก เขาอาจจะทำงานหนักเกินไป หรืออาจจะเป็นเพราะอุบัติเหตุที่เขาเพิ่งเจอมันทำให้เขาเก็บเอามาคิด เดี๋ยวกลับไปนอนพักคงจะหาย

"ขับรถกลับดีๆนะวิน ถึงบ้านละโทรบอกด้วยนะ"

.

"โอเคครับ พรุ่งนี้เจอกัน"

วินจอดส่งแฟนสาวที่หน้าบ้านก่อนจะกลับรถและขับกลับบ้านตัวเองที่อยู่ไม่ไกลกันมากเท่าไหร่

อุณภูมิในรถเริ่มหนาวอีกครั้งจนตอนนี้วินเองก็สามารถรู้สึกได้ 

เขาเหลือบมององศาที่แสดงอุณภูมิในรถ ก็ยิ่งทำให้แปลกใจ เมื่อมันแสดงที่ 28° นั่นก็แปลว่ามันควรจะร้อนด้วยซ้ำ

"หรือแอร์จะเสียว่ะ"

"พรุ่งนี้ลองเอาไปเช็คซะหน่อย"

เขาพยายามคิดในแง่ดี

"ไม่น่าจะเสียนะ แต่น่าจะเป็นเพราะเราเนี้ยแหละ"

.

"เห้ยยยยยยย"

เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดด

หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มส่งยิ้มหวานให้ เธออาจจะลืมตัวไปว่าเธอไม่ได้รับเชิญแถมยังชะโงกหน้ามาจากเบาะด้านหลังคนขับ ทำเอาวินตกใจจนเบรครถกระทันหัน ดีที่ไม่มีรถตามมาด้านหลัง ไม่งั้นคงสิ้นชื่อเป็นแน่

วินรีบหันไปยังที่มาของเสียงแต่เขากลับไม่พบใคร

"สรุปเธอเห็นเราป่ะเนี้ย!!"

"เห้ยยยยยย"

และเสียงนั่นก็ต้องทำให้วินแทบช็อคอีกครั้งเมื่อเจ้าของเสียงมานั่งเบาะด้านข้างคนขับเสียอย่างนั้น

"ไอ้วิน...มึงต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ"

"ตั้งสติๆ"

วินค่อยๆหลับตาลงและหวังว่าหากเขาลืมตาขึ้นมาทุกอย่างคงกลับมาเป็นปกติ

"เห้อออออ สงสัยจะทำงานหนักไปจริงๆ"

"เอาเก็บมาคิดเป็นตุเป็นตะได้ไงว่ะเนี้ย"

และก็เป็นดั่งเช่นที่เขาคิดเพราะเมื่อเขาลืมตาขึ้นมาผู้หญิงท่าทางคุ้นตาที่นั่งด้านข้างเขาก็หายไปแล้ว

"ไม่ใช่ซะหน่อย"

"เธอเห็นเราจริงๆ"

.

"เห้ยยยยยยย"

คร่อกกกกกก

สิ้นเสียงร้องวินก็หมดสติไปทันที

"ผู้ชายอะไรใจเสาะชะมัด"

"เราก็ออกจะสวยนะ ถึงจะเป็นผีก็เถอะ"

"ช่วยไม่ได้เธอดันเป็นคนสุดท้ายที่เราเห็นนินายังไงก็คงต้องขอให้เธอช่วยละนะ"

...........................................................

วิน : หนุ่มหล่อหน้าใส นักศึกษาจบใหม่ไฟแรง นิสัยร่าเริง ขี้เล่น อัธยาศรัยดี พูดเก่ง เป็นที่รักของเพื่อนร่วมงาน เป็นคนขี้สงสาร และกลัวผีมาก

ไบร์ท : หนุ่มหล่อผู้รอดชีวิตจากอุบัติเหตุ เป็นคนเงียบๆ ชอบเก็บตัว ไม่ชอบความวุ่นวาย โลกส่วนตัวสูง เป็นคนตรงไปตรงมา แต่ชอบเล่นดนตรีมาก ถึงจะพูดน้อยแต่ด่าเจ็บ 

ใบบัว : ผีสาวหน้าตาหน้าเอ็นดูที่ต้องมาตายด้วยอุบัติเหตุและก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรวินถึงมองเห็นเธอได้ ที่สำคัญวินก็ดันเป็นคนสุดท้ายที่เธอเห็นก่อนวิญญาณจะออกจากร่าง เธอจึงจำเป็นต้องตามวินมาอย่างช่วยไม่ได้ ราวกับว่าก่อนตายเธอยังมีเรื่องที่ต้องสะสาง แต่ตัวเธอกลับนึกไม่ออก จึงต้องมาขอร้องให้วินช่วย

ซิง : เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของไบร์ท ซิงเป็นคนเดียวที่ไบร์ทไว้ใจ และเป็นคนที่ไบร์ทคอยปรึกษาเวลามีปัญหาต่างๆ

อันดา : แฟนสาวของวิน  ไม่ยอมคนและชอบเอาชนะเป็นที่สุด 

เชน : รุ่นพี่จากมหาลัยเดียวกับวิน และยังมาเป็นเพื่อนร่วมงานของวินอีกด้วย

อัพเดตทุกวันศุกร์ 23.00 น.

ปล. ต้องขอโทษสำหรับคนที่ติดตามนิยายก่อนหน้านี้นะคะ พอดีมีเหตุที่ทำให้ต้องลบออกเพื่อไม่อยากก่อให้เกิดปัญหาใดๆ แต่ยังไง ก็ขอฝากนิยายเรื่องใหม่เอาไว้ด้วยนะคะ

อย่าเพิ่งด่า เพิ่งดุ เพิ่งตบตีหนู หนูเจ็บมาเยอะ ????????????