คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1 งานใหม่จากเพื่อนสนิท (ช่วงที่ 3)
“โธ่ภัทรเนี่ย เรื่องเงินทีไรเป็นแบบนี้ทุกที เอาละเริ่มละนะ คือว่าเราจะจ้าง
ภัทรสอนพิเศษน้องเรานะ เป็นเวลา 1 เดือนโดยนายก็ไปค้างที่บ้านเราแล้วกลับบ้าน
วันอาทิตย์ และกลับไปทำงานต่อในเช้าวันจันทร์ เรื่องงานพิเศษทุกงานที่นายรับ
จ้างทำอยู่ตอนนี้ ฉันจะส่งคนไปทำให้ ส่วนเรื่องนัทกับเจ้าณพ เราว่าทั้งสองคนคง
โตพอที่จะอยู่บ้านได้แล้วละ แต่ถ้ายังไงเราก็จะแวะไปหาทุกเย็นละกันนะ จนกว่า
นายจะเสร็จงานสอนเจ้ากรที่บ้านเรา อ๋อเกือบลืมเรื่องสุดท้าย ค่าจ้างเป็นอาทิตย์
อาทิตย์ละ 5000 บาท ดังนั้นแค่นี้นายก็รู้แล้วใช่ไหมว่าถ้านายไม่ต้องการสอนไอ้กร
ต่อ นายก็สามารถกลับมาที่บ้านนายได้ทันทีแต่ฉันจะจ่ายค่าจ้างให้นายในเย็นวัน
เสาร์แต่ละอาทิตย์เท่านั้นนะ ส่วนเรื่องที่จะสอนก็แล้วแต่ภัทรละกันว่าจะสอนอะไร
บ้างในแต่ละวัน แต่ช่วยเอาตารางสอนมาให้เราดูหน่อยละกัน แล้วเป็นยังไงจ๊ะ พอ
ใจค่าจ้างตามที่กล่าวมาไหมจ๊ะ ณภัทร” นันที่กล่าวมายาวเหยียดหอบหายใจตอน
ท้ายเล็กน้อย
“พอใจมากเลยละนัน ค่าจ้างดีๆแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆนะเนี่ย แล้วจะเริ่มงานวันไหนละจ๊ะนันจ๊า”
ภัทรที่แทบกระโดดโลดเต้นทันทีที่ได้รับการเสนองานแบบนี้เข้ามา
“งานก็จะเริ่มเดือนหน้าจ๊ะ ภัทร เพราะว่า ถ้าเริ่มเดือนหน้าพอจบสิ้นเดือน ก็จะเอนทรานซ์พอดีเลย
เรากะว่าเดี๋ยวไอ้กรมันจะลืมเรื่องที่สอนไปนะถ้าให้มันเรียนเร็วกว่านี้” นันพูดในมาดพี่สาวจอมเหี้ยม
“โอเคเลยนัน เรารับงานนี้เดือนหน้ายังไงก็ฝากตัวด้วยนะ ตอนนี้เราคงต้องไปทำงานพิเศษก่อนละ
ฝากน้องเราเหมือนเดิมนะ นันวันนี้ทำของโปรดเราด้วยนะจ๊ะ แล้วเดี๋ยวจะจ่ายเงินให้” ภัทรกล่าวทิ้งท้ายก่อน
ที่จะรีบไปทำงานที่ร้านอาหารแถวบ้าน
“เฮ้อ ไอ้กรพี่ช่วยแกได้เท่านี้ละนะ เอ้า...ไอ้ดนัย...ไอ้ดนัย นี่ไอ้คุณดนัยแกจะเลิกงอนฉันรึยังห๊า
ถ้ายังไม่เลิกงอนมีหวังได้มีเรื่องกันแน่นอนเลยนะเนี่ย” นันพึมพำก่อนที่จะหันไปเรียกดนัยที่นั่งทำหน้า
มืดมนอยู่ข้างๆ
“จ๊าๆ เลิกงอนแล้ว มีอะไรก็ว่ามาเลยจ๊ะ นันจ๊า” ดนัยเมื่อได้ยินดังนั้นจึงรีบหายงอนทันที
“ไปบ้านภัทรได้แล้ว มัวแต่งอนเลยไม่ได้ฟังอะไรเลยใช่ไหมเนี่ย” นันพูดพลางลากดนัยที่ตอนนี้ก็
ยังไม่รู้เรื่องอะไรไปขึ้นรถของตนที่จอดอยู่ใกล้ๆกับโต๊ะม้าหิน
ที่บ้านของ ณภัทร
“มาแล้วจ๊า น้องนัทที่น่ารักของพี่ดนัย” เมื่อถึงบ้านของ ณภัทร ดนัยก็รีบ
ลงจากรถไปเข้าบ้านทันที
“โธ่ ไอ้บ้าดนัย แกนี่มันเลี้ยงต้อยจริงๆเลยนะเนี่ย” นันพูดเสียงดังเพื่อที่ไอ้คนที่อยู่ในบ้านได้ยิน
“ไม่ได้เลี้ยงต้อยเว้ยไอ้นัน เขาเรียกว่า รักเหมือนพี่เหมือนน้องเว้ย” ดนัยแย้ง
“เออๆเรื่องของแก แล้วนี่นัทกับณพอยู่ไหนละเนี่ย” ทั้งสองจึงรีบเข้าไปดูในบ้านเพื่อหาเด็กน้อย
ทั้งสองทันที
‘ถึง พี่นันกับพี่ดนัย
วันนี้นัทกับณพขอโทษทีนะค่ะ ถ้ากลับมาแล้วไม่เจอพวกเรา วันนี้พวกเราต้องอยู่ทำงานที่
รร.นะค่ะ คงจะกลับช้าเล็กน้อย ถ้าพวกพี่ๆมาแล้วทางที่ดี ช่วยไปรับพวกเราที่รร.ได้ไหมค่ะ พี่นันสุดหล่อ พี่
ดนัยสุดเท่ พวกเราขี้เกียจขึ้นรถเมล์กลับบ้านนะค่ะ เอ่อ...แล้วรีบไปรับนะค่ะ พวกเราจะรอที่รร.
คิดถึง
นัท และ ณพ’
“แล้วไม่บอกไว้ก่อนะเนี่ย จะได้ไม่ต้องเทียวไปเที่ยวมา รู้งี้แวะรับที่รร.
เลยดีกว่า” ดนัยบ่นเล็กน้อย
“ไม่ต้องบ่นเลยดนัย รู้แล้วใช่ไหมว่าต้องทำอะไรหา ดนัย” นันพูดขึ้นหลัง
จากอ่านโน้ตที่แปะอยู่บนทีวีกลางห้องนั่งเล่นให้ดนัยฟัง
“ครับผม เดี๋ยวกระผมจะไปรับคุณหนูทั้งสองที่รร.เองครับ คุณนายมนันตา” ว่าแล้วดนัยก็รีบขึ้นรถ
ขับออกไปรับสองพี่น้องที่รออยู่ที่รร.ทันที
“หึหึ พี่นันสุดหล่องั้นรึ ดีละงั้นวันนี้ทำกับข้าวให้เป็นพิเศษดีกว่า” ใช่แล้ว ถึงแม้ว่านันหรือมนันตา
ของเราจะดูห้าวซะขนาดไหน แต่ฝีมือทำอาหารของเธอก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าใคร เผลอๆจะดีกว่าพวกผู้หญิงที่ดู
เรียบร้อยที่รร.ด้วยซ้ำเนื่องจากว่าทางบ้านของเธอเปิดร้านอาหารต่างชาติมากมายหลายสาขา รวมทั้งโรงแรม
ชั้นนำมากมายทั่วประเทศ
หลังจากดนัยออกไปรับนัทกับณพได้ประมาณ สองชั่วโมงก็กลับมาถึง
“กลับมาแล้วค่าพี่นันสุดหล่อของนัท วันนี้ทำอะไรให้นัททานเอ่ย” นัทหรือณฐิกา เอ่ยเสียงดังจาก
หน้าประตูบ้าน
“วันนี้มีกุ้งอบวุ้นเส้นของโปรดนัท แล้วก็ต้มยำกุ้งใส่มะพร้าวอ่อนของโปรดณพด้วยนะ ส่วนแกไอ้
ดนัยฉันทำปลากะพงนึ่งมะนาวไว้ให้แล้ว” นันเอ่ยเมนูสำหรับเย็นนี้ให้สมาชิกสามคนที่พึ่งเข้ามาได้รับรู้กัน
“เย้ มีต้มยำกุ้งของโปรดณพด้วย รักพี่นั้นจังเลยฮะ” ณพที่ได้ยินว่ามีของโปรดตนก็รีบวิ่งเข้าไปใน
ครัวเพื่อกอดเอวของมนันตา
“เอาเถอะ รีบไปอาบน้ำแล้วลงมากินข้าว ทั้งนัททั้งณพเลยนะ ส่วนแกไอ้ดนัย ไปจัดโต๊ะเดี๋ยวนี้
เลย” นันพูดพลางแกะมือของณพออกทันที
“ครับผม!” ทั้งสามคนทำท่าตะเบะก่อนที่จะรีบแยกย้ายไปปฏิบัติหน้าที่ของตนทันที
“เมื่อไหร่ภัทรจะกลับมาเนี่ย ทำไมวันนี้กลับมาช้าจังเลย” นันเปรยขึ้นเบาๆคนเดียว
“นันบ่นอะไรหรอ วันนี้ทำอะไรกินนะกลิ่นหอมจังเลย” เสียงของผู้ที่ถูกบ่นถึงเอ่ยขึ้นด้านหลัง
ของนัน
“ภัทรกลับมาแล้วหรอ กำลังบ่นถึงอยู่พอดีเลย หิวแล้วละซิขึ้นไปอาบน้ำล้างตัวแล้วค่อยลงมากินข้าว
เถอะ จะได้กินข้าวด้วยกันเร็วๆ” นันดุนหลังของเพื่อนร่างบางให้ขึ้นบันไดไป
“จ๊าๆ งั้นเราไปอาบน้ำก่อนนะนัน” ภัทรรีบขึ้นห้องทันที
ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง ทั้ง 5 คนก็ได้นั่งประจำที่ที่โต๊ะอาหารเรียบ
ร้อยแล้ว
“วันนี้กับข้าวน่าอร่อยจังเลยนัน” ภัทรเปรยขึ้น
“ทำยังกะว่า ทุกวันไม่น่าอร่อยงั้นแหละ”
“ไม่หรอกนันทำอร่อยทุกวันเลย ใช่ไหมนัทกับณพ” ภัทรถามหาพวก
“ใช่เลยพี่ภัทร พี่นันทำกับข้าวอร่อยที่สุดแล้ว ขนาดพี่ภัทรยังสู้ไม่ได้เลย” ณพเอ่ยขึ้นทันที
“จำไว้เลยนะณพ พูดอย่างนี้เนี่ย”
“ก็พูดเรื่องจริงนี่พี่ภัทร อย่ามางอนน่า” พูดจบก็หันไปกินข้าวในจานต่อไปไม่สนใจรังสีอัมหิตที่
ส่งมาจากณภัทรเลยแม้แต่น้อย
“งั้นทีหลังก็ทำข้าวเช้ากินเองนะ ณพ” ภัทรกล่าวอย่างงอนๆ
“โธ่ เฮียภัทร อย่าทำอย่างนี้ซิค่ะ แล้วนัทกับณพจะกินอะไรละตอนเช้านะ ทำเหมือนเดิมเถอะนะ
ค่ะ” นัทรีบง้อภัทรก่อนที่พวกตนจะต้องทำกับข้าวกินเอง
“นั่นสิพี่ภัทร ถ้าพี่ภัทรไม่ทำ พวกผมก็ต้องทำเองและถ้าบ้านเกิดไหม้! ขึ้นมาพี่จะเดือดร้อนนะ”
ณพขู่
“นั่นสินะ ถ้าบ้านไหม้ขึ้นมา พวกป้ามาเขาคงมาลากเราไปอยู่กับเขาแน่เลย” ระคิดในใจ
“เออๆ งั้นช่างเถอะ พี่ไม่สนละ นี่ทั้งสองคน เราต้องขอบคุณทั้งสองคนมาเลยนะที่ช่วยเหลือเรามา
ตลอดเนี่ย” ภัทรพูดกับณพ ก่อนที่ท้ายประโยคจะหันมาพูดกับเพื่อนทั้งสอง
“ไม่เป็นไรหรอกภัทร เราไม่มีอะไรทำอยู่แล้วกลับบ้านไปก็มีแต่เรื่องให้อารมณ์เสีย” นันเอ่ยขึ้น
T B C...
ความคิดเห็น