คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 งานใหม่จากเพื่อนสนิท (ช่วงที่ 2)
“ก็วันนั้นข้าไปเที่ยวกับน้องน้ำฝนมา กว่าจะกลับก็ดึก แถมยังดื่มไปเยอะด้วยเลยแฮ้งไงไอ้นัน”
ดนัยแก้ตัว
“โธ่ นัน เบาๆก็ได้ เขาหันมามองหมดแล้ว เรื่องนั้นมันผ่านไปนานแล้วน่า อย่าพึ่งต่อยกันตอนนี้
เลย ไปเข้าเรียนได้แล้ว จะถึงเวลาแล้ว” ภัทรรีบเอ่ยห้ามเพื่อนสาวทันทีหลังจากที่หลุดเสียงดังออกมา
“โธ่ภัทร ขอเราเตะไอ้นัยก่อนได้ปะ” นันเอยขึ้น
“ไม่ได้ ไปเข้าเรียนได้แล้ว ดนัย นายไม่ต้องมาทำหน้าทะเล้นเลยนะ เดี๋ยวเราไม่ช่วยนะ” ภัทรเอ่ย
ขัดดนัยที่กำลังยั่วโมโหนันอยู่
“จ๊าๆ งั้นเราไปเข้าเรียนก่อนนะ เจอกันตอนเย็นที่นี่แล้วกันนะ ไปละ จุ๊บ” ดนัยลาก่อนชะโงกมา
ห้อมแก้มภัทรอย่างที่ทำเป็นประจำก่อนเดินขึ้นตึกคณะบริหารไป
“ดนัยนี่นะ นันไปเข้าเรียนได้แล้วนะ อย่าพึ่งงอนสิ ไปเรียนได้แล้ว”
“ภัทรนี่น๊า งั้นเราไปก่อนนะ ถ้าช้าเดี่ยวโดนอาจารย์แม่เช่งเอา” นันกล่าวลาก่อนที่จะเดินไปอีกคน
โดยไม่ลืมหอมแก้มภัทรอีกคน
“โธ่ นันก็ อย่าเป็นแบบดนัยอีกคนซิ” ภัทรรีบเก็บของก่อนที่จะเร่งฝีเท้าเดินไปทางตึกคณะแพทย
ศาสตร์ก่อนที่จะโดนพวกนักศึกษารุมอีกเหมือนเมื่อเช้าเข้า
ตอนเย็น หลังจากที่ทั้งสามไม่มีชั่วโมงเรียนแล้ว ที่โต๊ะม้าหินตัวเดิมกับเมื่อเช้า
“ภัทร...ภัทรจ๊า” นันเอ่ยเสียงหวาน
“มีอะไรหรอนัน เอ่ยซะขนลุกเลย” ภัทรเอ่ยตอบ
“ใช่ๆ ภัทรพูดถูก ไอ้นันอย่าพูดอย่างนั้นดิวะ สยอง” ดนัยรีบสมทบ
“เออๆ ช่างฉันเถอะไอ้ดนัย” นันเอ่ย
“จ๊าๆ”
“ดนัยกับนันนี่กัดกันได้ทุกวันเลยนะเนี่ย แล้วนันมีอะไรหรอ” ภัทรเอ่ยขึ้น
“ก็ไม่มีอะไรหรอก.”
“ไม่มีแล้วเรียกไมเนี่ยหาไอ้นัน” ดนัยเอ่ยขัดนันก่อนที่จะจบประโยค
“ไอ้นัย แกจะให้ฉันพูดจบก่อนได้ไหมห๊าแล้วค่อยขัดจังหวะ แล้วฉันก็ไม่ได้พูดกับแกด้วยนะ”
นันพูดด้วยความโมโห
“โธ่ แค่ล้อเล่นนิดเดียวเอง” ดนัยเอ่ยเสียงหงอย
“โอ๋ๆ ทังสองคนอย่าพึ่งมาทะเลาะกันเลยนะ นันมีอะไรบอกมาสิ” ภัทรเอ่ยแยกทั้งสองคน
“ก็ภัทรจำน้องชายเราได้ไหมอะ ไอ้กรนะ” นันเอ่ยหลังจากหันไปเล่นถลึงตากับดนัย
“ใช่ คนที่สูงๆ หน้าตาดุๆ แต่ชอบแกล้งคนอื่นใช่ปะ” ภัทรพยายามนึกหน้าของกรแต่ก็จำได้แค่
ลางๆเท่านั้น
“อืม ใช่แล้ว คนที่แกล้งภัทรบ่อยๆไง ตอนเป็นเด็กนะ” นันเฉลย
“เอ่อ ไอ้นันแกมีเจ้ามินคนเดียวไม่ใช่หรอ น้องชายนะ” ดนัยพูดขึ้น
“กร น้องชายของนันนะ ไปเรียนที่ต่างประเทศตั้งแต่ยังเด็ก เราเคยไปเล่นที่บ้านของนันบ่อยๆ
ตอนเป็นเด็กก็เลยรู้จัก แล้วตอนนี้กรกลับมาแล้วหรอ ไม่เห็นรู้ข่าวเลย” ภัทรวกมาถามนันตอนท้ายประโยค
“โธ่ ภัทร แล้วนายมีเวลาบ้านเรามั่งรึป่าวละ เจ้ากรมันกลับมาจะปีอยู่แล้ว มันมาต่อม.6ที่เมืองไทย
เนี่ยละ เพราะมันจะเรียนต่อเมืองไทย มันบอกว่ามันเบื่อเมืองนอกแล้ว” นันพูดด้วยเสียงเบื่อหน่าย
“แล้วไงละนัน กรกลับมาก็ดีแล้วนี่ แล้วมีอะไรหรอ รึว่ามีอะไรให้เราช่วย” ภัทรถาม
“แหมภัทรละก็ สมกับเป็นเพื่อนเราจริงๆนะเนี่ย รู้ใจเราจัง ไม่เหมือนไอ้บ้าบางคน” นันชายตาไป
ทางดนัยที่นั่งคิดอะไรอยู่คนเดียว
“เออๆ ไม่ดีเหมือนภัทรมั่งให้รู้ไป” ดนัยกล่าวเสียงงอน
“รู้ตัวก็ดีแล้ว” นันพูด
“ทั้งสองคนเลิกทะเลาะกันสักทีได้ไหมเนี่ย เรารำคานแล้วนะ” ภัทรพูดด้วยความหมดอารมณ์หลัง
จากเห็นเพื่อนทั้งสองเริ่มเล่นเกมถลึงตา
“ดีเหมือนกันมาว่าเรื่องของเราต่อนะ คือว่าเจ้ากรนะมันอยู่สายวิทย์ใช่ไหมละ คราวนี้มันต้องเอ็น
แล้วนะ อีกอย่างมันก็เลือกคณะที่จะเอ็นเป็น คณะ...” นันเงียบไปท้ายประโยค
“คณะอะไรละนัน คงไม่ใช่แพทย์หรอนะ น้องชายนันคงจะเรียนคณะเดียวกับนันใช่ไหมละ”
ภัทรพูดขัด
“ผิดแล้วละภัทร เจ้ากรมันเลือกคณะแพทย์อันดับแรก วิศวะคอมฯอันดับสองนะ ส่วนอันดับสาม
เป็นบริหารธุรกิจนะ”นันเอ่ยเสียงอ่อย
“แล้วนันอย่าบอกนะว่า...” ภัทรกล่าวเสียงค่อย
“ก็ถือว่าช่วยเราละกันนะ...ภัทรช่วยสอนพิเศษให้น้องเราหน่อยได้ไหม แล้วก็ไม่ต้องห่วงเรื่องงาน
พิเศษนะ งานพิเศษเราจะให้คนไปทำให้ ส่วนค่าจ้างสอนเราก็มีให้นะ” นันรีบเอ่ยทันที
“นัน เราก็ไม่อยากปฏิเสธหรอกนะ แต่เราไม่รู้ว่าเราจะเข้ากับน้องชายนันได้ไหมนี่ ตั้ง 10 ปีนะที่
ไม่ได้เจอกันเลยนะ” ภัทรกล่าวเสียงเบา
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงเลยภัทร เพราะเจ้ากรนิสัยเหมือนเดิมไม่มีผิดแน่นอนจ๊ะภัทรจ๊า” นันกล่าว
“แล้วเราต้องทำอะไรมั่งละนัน” ภัทรพูดกับนัน
“นี่ๆอย่าพึ่งเจรจาธุรกิจกันตอนนี้ได้ไหมเนี่ย ลืมเรากันหมดแล้วนะคุยกับเรามั่งซี” ดนัยแทรกขึ้น
หลังจากที่ถูกลืมไปจากบทสนทนา
“นึกว่ากลับบ้านไปแล้วนะเนี่ย” นันพูดขึ้นมา
“ไอ้นัน แกจะไม่หาเรื่องฉันสักนาทีไหมเนี่ย ดนัยกล่าวอย่างหัวเสีย
“แล้วจะทำไม ถ้าฉันจะหาเรื่องแก ไอ้ดนัย” นันพูดพลางทำหน้าเหรอหรา
“ชิด” ดนัยสบถก่อนจะสะบัดหน้าหนีไป
“หุหุหุ” นันหัวเราะด้วยมาดนางแม่มดเต็มที่
“นันละก็ ไปแกล้งดนัยอยู่ได้ เดี๋ยวดนัยก็งอนไม่มาคุยด้วยหรอก” ภัทรกล่าว
“อย่างไอ้ดนัยนะหรอจะงอนนาน เดี๋ยวมันก็กลับมาคุยต่อแล้วน่า ภัทร เรามาคุยเรื่องของเราต่อดี
กว่า” นันพูดกับภัทรต่อ
“แล้วตกลงว่าไงเนี่ย นันว่ามาสิเรื่องค่าจ้างนะ” ณภัทรเริ่มเข้าสู่โหมดพ่อค้าซะแล้ว
T B C...
ความคิดเห็น