I'm a goblin! ฉันน่ะหรือคือก๊อบลิน!

'เอ๊ะ! ทำไมเราขยับตัวไม่ได้ละ?' 

'ทำไมพูดยากขนาดนี้ทั้งที่เพิ่งถูกส่งมาเกิดใหม่ที่ต่างโลกแท้ๆ หรือว่าพระเจ้านั้นจะส่งมาให้เป็นง่อย?'

'เริ่มมองเห็นแล้ว!! เดี๋ยวนะนั้นอะไร สายอะไรติดกับสะดือผมเดี๋ยว!!'

'โอ้มายกู๊ดเนส พระเจ้าไม่ได้โกหกจริงๆด้วยโว้ย ผมเกิดใหม่จริงๆด้วย สดๆร้อนๆจากมดลูกตะกี้เลยชิบก่ายยยแล้ววว'

====================================================================================

บอร์ดประกาศ

====================================================================================

สวัสดีท่านผู้อ่านทุกท่านที่หลงเข้ามาในโลกของผม

     ขอแนะนำตัวผมก่อนนะครับ ผม"โป"ครับ เรียกผมว่าโปละกัน โปโป หรือ โปโปโป ก็ได้ตามความชอบ 55

     เข้าเรื่องเลยละกัน หลังจากนี้ขออนุญาตกล่าวแทนตัวผมด้วยคำว่า"ไรต์"นะครับ เนื่องด้วยความที่ไรต์เป็นคนที่เกลียดสปอยหนักมาก ฉะนั้นบทนำข้างต้นก็มากพอที่จะทำให้ไรต์คลั่งได้นะครับ

     นิยายเรื่องนี้เป็นหนึ่งในนิยายนับสิบของไรต์เลยที่นั่งคิดมโนเอาเองอยู่ในหัว แต่เรื่องนี้จะเป็นเรื่องแรกที่ไรต์จะลองลงทุนเวลาและแรงใจไปกับมัน

     นิยายเรื่องนี้ไรต์อยากจะบอกนักอ่านทุกท่านไว้ก่อนล่วงหน้าเลยว่าไรต์ได้รับแรงบรรดาลใจมาจากมังงะน่าล่าก๊อบลินเรื่องนั้นนั่นแหละครับ(ถ้าคนเคยอ่านนี่จะอ๋อทันทีเลย) ใช่ครับมัน(ค่อนข้าง)รุนแรงมากต่อใครหลายๆคนจนมันดราม่าอยู่สักพัก เอาแค่นี้ก่อนละกัน เอาเป็นว่าไรต์อยากจะลองนำเสนออีกด้านนึงของมังงะเรื่องนั้นที่อยู่ในโลกของไรต์เอง ฉะนั้นแล้วหากมีเนื้อหาบางอย่างที่มันจะคล้าย(หรืออาจจะไม่มี ไม่แน่ใจ)ไรต์ก็ขอกล่าวขออภัยไว้ก่อนเลยนะครับ ก่อนจะมาเขียนก็อ่านมาเยอะ มันก็เหมือนกับการเดินตามรอยใครสักคน มันไม่ง่ายเลยที่จะสร้างรอยเท้าใหม่เป็นของตนเอง

     อนึ่งเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของไรต์เลยที่จะเขียนอย่างจริงๆจัง แอบไปวางพล๊อตเรื่องไว้นิดๆแล้วแต่ยังไม่เสร็จ ฉะนั้นแล้วหากมีข้อผิดพลาดหรือมีบางจุดสามารถปรับแก้ไขให้ดีขึ้นกว่าเดิมได้ ก็ขอให้นักอ่านคอมเม้นกันมานะครับ ไรต์อ่านทุกเม้น และก็ด้วยความเซนซิทีปสูงของไรต์ช่วยลดดาเมจการต่อว่าด้วยนะครับ หากด่าว่าสามารถทำได้ครับ แต่ขอเหตุผลที่มีน้ำหนักด้วยนะครับไรต์จะได้สะเทือนใจน้อยลง     

     หากมีนักอ่านท่านใดเกิดชอบเรื่องนี้ขึ้นมา ไรต์มีสองเรื่องร้ายและดีจะบอกครับ บอกเรื่องร้ายก่อน ตอนนี้ตารางเวลาไรต์แน่นมากมีงานต้องทำทุกวัน วันไหนว่างไรต์ก็มีเรียนพิเศษบางช่วงที่ว่างก็อาจจะเรียนเพิ่มเติม ซึ่งก็คือไรต์นั้นเวลาว่างน้อยมากกกหากโชคดีอาจจะได้แตะจริงๆ อย่างตอนปฐมบทที่อัพนี้ ไรต์ใช้เวลา 2 วันเขียนขึ้นมา หากนับแค่เวลาที่ใช้จริงๆก็ประมาณ 6 ชั่วโมง อย่างบางวันฝึกงานเช้าเข้างานเย็น กลับบ้านมานอน ก็ไม่มีเวลาจะทำอะไรแล้วครับ 55 ฉะนั้นแล้วเผื่อใจไว้นิดนึงนะครับถือว่าอ่านฆ่าเวลากันไป ส่วนเรื่องดีก็คือไรต์ขอสัญญาว่าเรื่องนี้ไรต์จะเขียนให้จบให้จงได้ ฉะนั้นแล้วมันอาจจะนานข้ามปีหลักหนึ่งหรือหลักสิบ(อะไรจะขนาดนั้นนน)ไรต์ก็จะเขียนให้จบให้ได้ กำลังใจที่ดีของไรต์ไม่ใช่จำนวน แต่อยู่ที่คุณภาพแม้ว่าจะมีไม่กี่คนที่ชอบนิยายเรื่องนี้จริงๆ ไรต์ก็จะพาเพื่อนๆเหล่านี้ไปพบกับตอนจบของเรื่องให้ได้และจะไม่จบชุ่ยๆด้วยครับ!

     เขียนมาเนิ่นนาน เอาเป็นว่าไรต์ขอตัวลาทุกท่านก่อนนะครับ อากาศช่วงนี้ค่อนข้างหนาวตอนนี้ไรต์เป็นทั้งหวัดทั้งไข้เลยครับ ขอลาไปรักษาตัวสักครู่นะครับ ดูแลสุขภาพด้วยนะทุกคน~~~

แอบเพิ่มเติมนิด ไรต์ไม่อยากเอาภาพคนอื่นมาแปะเป็นปกตัวเองเลย เอาเป็นปล่อยโล่งไปก่อนละกันเนอะ 

14 ธันวาคม 2561

โปโปคุง

====================================================================================

     สวัสดีอีกครั้ง ทั้งหน้าใหม่และหน้าเก่าที่ยังคงแวะเข้ามาดู และผมก็ซาบซึ้งยิ่งนักที่มีคนกลับมาดูเนื่องด้วยความไม่อยากขึ้นจำพวกตอนชี้แจงมาขัดความสวยงามของสารบัญ ฉะนั้นถ้ามีอะไรใหม่ไรต์จะขอมาวางแปะไว้ที่หน้าหลักนี่แหละ ถ้าเขาไม่จำกัดจำนวนตัวอักษรอะนะก็จะเอามาแปะประกาศไว้เรื่อยๆ แบ่งเป็นช่วงๆไป สวยดี... //สิ่งใดที่เขียนไปแล้วจะขอนับเป็นคำพูดที่ลั่นวาจาไป ฉะนั้นไรต์จะไม่ลบหรือแก้ไขใดๆ

     

     เอาละเรื่องที่จะแจ้งในวันนี้นะครับคือ ช่วงที่ผ่านปีเก่ามาปีใหม่มีเรื่องหลายๆเรื่องที่ประดังคังเคเข้ามาอย่างเยอะทีเดียวสำหรับไรต์ ไรต์สารภาพว่าตอนลงแรกๆ ไรต์ลงด้วยความฮึกเหิมยิ่งนัก แต่พอไปๆมาๆดูเหมือนไรต์จะชอบคิดมากเกิน ไม่ใช่คิดไม่ออกนะว่าจะเขียนอะไรแต่คือคิดเยอะเกินอะแล้วเลือกไม่ถูก 555 นั่งเอ๋ออยู่หน้าคอม 3-4 ชมทุกวันก่อนปีใหม่ กว่าจะเลือกเส้นทางไปต่อก็นั้นแหละหมดเวลาก่อน ก็นี่ก็คือปัญหาเมื่อปีก่อนนะ แต่พอข้ามปีใหม่แล้วไรต์อยากจะรีไลฟ์ ใช่ครับ อยากจะไรต์จะรีไลฟ์ (แปลกๆไงไม่รู้) คือไรต์ต้องการที่จะจริงจังกับการเรียนในปัจจุบันและคลาสเสริมเหมือนกัน จึงทำให้ไม่มีเวลาแม้แต่จะนั่งเอ๋อหน้าคอมเหมือนปีก่อน แต่ก็นะถ้าสมมุติไรต์ต้องหยุดเขียนตอนไหนก็ไม่มีช่วงไหนที่จะเหมาะสมไปกว่าช่วงเริ่มนี่แหละ ก็เพราะถ้าเขียนไปเยอะแล้ว มันอาจจะไปติดใจนักอ่านท่านใดเข้าแล้วมันจะลงแดงเร่งตอนใหม่เอา(ไรต์เคยเป็น หัวอกเดียวกัน) ฉะนั้นไรต์จึงตัดสินใจขอหยุดเขียนไปก่อนชั่วคราวจนกว่าจะมีเวลามากกว่านี้เหมือนสมัยเรียน มัธยม ปวช ปวส(ไม่มีฝึกงาน) อะนะ ยอมรับว่าช่วงนั้นโครตจะว่างเลยแต่ไม่มีความคิดที่จะเขียน พอตารางแน่นทะลึ่งอยากเขียน (ไม่เข้าใจตัวเอง) ก็นั้นแหละครับ จนกว่าจะมีเวลาซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะมีตอนไหน อาจจะรอเรียนจบไปเลยก็ได้เพราะกลัวกระทบการเรียน หรือคิดว่าทำได้จริงๆก็จะมา แต่ไรต์ก็แอบเขียนไว้ในสมุดต้นฉบับหลายตอนละนะเออแต่ไม่ได้เอามาลงขัดสำนวนในเวิร์ดแล้วลงเว็บอีกที หลังจากนี้ก็ขอให้เป็นแบบนี้ไปก่อนก็ไม่รู้ว่าจะโดนกลบไปตอนไหนอะนะเรื่องนี้ แต่ลั่นวาจาไว้แล้วยังไงก็ต้องจบให้ได้ ก็จะมีแอบมาแปะลงบ้างนะแล้วแต่เวลาถ้ามี แต่ไรต์จะไม่ขอเปิดแจ้งเตือนเพราะมันไม่เป็นเวลา

     กะว่าจะเขียนสั้นๆละนะ แต่เผลอยาวตลอด สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณทุกท่านอีกครั้งที่หลงเข้ามาอ่าน 55 See ya <3 

20 มกราคม 2562

โปโปคุง