Can\'t Feel Love

ลำดับตอนที่ #9 : ถามไถ่

    วันเวลาที่ผันผ่านไป ทำให้ความรู้สึกที่ขาดหายได้กลับมาเป็นดังเดิม จากความรู้สึงบางสิ่งบางอย่างที่ขาดหายไป ความรู้สึกนั้นได้กลับมา... เมื่อเขาได้กลับมาหาเธออีกครั้งและเขาก็ได้เล่าเหตุผลที่เขาได้ทิ้งเธอไป....



    “คาร์เรน... คาร์เรน... คาร์เรน…” วิคเตอร์เขย่าคาร์เรนเบาๆ

    “อะไร... อะไร...” คาร์เรนเริ่มรู้สึกตัว พร้อมกันขยี้ตา

    “ผมว่าเราเข้าไปข้างในกันดีกว่ามั้ย เดี๋ยวเพื่อนจะสงสัยว่าเราสองคนหายไปไหนกัน”

    “โอเค...ก็ได้...”

พวกเขาลุกขึ้นและเดินกลับไปที่หอประชุม ระหว่างทางวิคเตอร์โอบเอวของคาร์เรนไปตลอดทางเดิน และคาร์เรนก็เดินซบไหล่วิคเตอร์ไปตลอดทางเช่นกัน



ทั้งคู่เดินมาถึงทางด้านหลังของหอประชุม ทั้งคู่ก็พอกับวิลกับมีนน่าที่เดินมาจากทางเดินที่ทอดยาวไปถึงทะเลสาบ วิคเตอร์กับคาร์เรนจึงปล่อยมือออกจากกันโดยอัตโนมัติ

    “พวกคุณไปไหนกันมาค่ะ ฉันกับวิล ตามหาพวกคุณซะทั่วเลย” มีน่าพูดกับวิคเตอร์กับคาร์เรน ด้วยสีน่าที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

    “ผมกับคาร์เรนออกมาเดินเล่นหนะ” วิคเตอร์พูดปลด

    “แล้วทำไมต้องวิ่นออกมาด้วยหระ” วิลพรางจองไปที่วิคเตอร์กับคาร์เรน

    “ก็คือว่า.....” วิลเตอร์ตอบแล้วเงียบ พรางมองไปทางนั้นที ทางนู้นที

    “เอาเถอะค่ะ ฉันว่าพวกเราเข้าไปในงานกันก่อนดีมั้ย” มีน่าพูดชวนเข้าไปในงาน เพื่อไม่ให้วิคเตอร์กับวิลทะเลาะกัน

    “ก็ดีเหมือนกันค่ะ, ไปกับเถอะวิคเตอร์” คาร์เรนพูดเสริมพราง จับแขนวิคเตอร์เข้าไปในงาน และวิลกับมีน่าก็เดินตามเข้าไป



ในงาน ทุกอย่างก็ยังดำเนินไปตามปกติ ทุกคนสนุกสนานกันอย่างเต็มที  มีน่าอาสาพาคาร์เรนไปหาของทาน ส่วนวิคเตอร์และวิลนั่งเล่นกันที่โซฟา

    “หว่า~~~ นายสบายดีหรือเปล่า, วิล” วิคเตอร์เป็นคนเปิดฉาดสนทนา

    “ฉันก็สบายดีแล้ว นายหระ, วิคเตอร์” วิลตอบพรางหันไปมองวิคเตอร์

    “ฉันก็สบายดี ไวน์หน่อยมั้ย” วิลเตอร์ หยิบไวน์จากพนักงานเสิร์ฟสองแก้ว พรางส่งให้วิลแก้วนึง

    “ก็ดี” วิลตอบพรางรับแก้วไวน์จากมือวิคเตอร์

    “...”

    “ฉันถามอะไรหน่อยสิ”

    “อะไร” วิคเตอร์สนใจในคำถามของวิล

    “นายยังรักคาร์เรนอยู่รึป่าว”

    “อืม... ถามอย่างนั้นทำไมหระ”

    “ก็คือ...”

    “นายชอบคาร์เรนหรอ”

    “ก็ไม่เชิงอ่ะ แค่ห่วงเฉยๆ”

    “เหอๆ” วิคเตอร์หัวเราะอย่างไม่ใส่ใจ

ไม่นานนัก มีน่ากับคาร์เรนก็เดินกลับมา พร้อมกับขนมเล็กๆน้อยๆ

    “พวกนายไม่ไปหาอะไรกินหรอ” คาร์เรนถามวิคเตอร์กับวิล วิคเตอร์กับวิลส่ายน่า



    อีกซักพักมีชายหญิงคู่หนึ่งเดินตรงมาที่พวกเขา วิคเตอร์ลุกขึ้นจากโซฟาด้วยความรวดเร็ว และเดินเข้าไปทักทายหนุ่มสาวที่เดินเข้ามา

    “ไง ดิออส, นึกว่านายจะไม่มาซะแล้ว” วิคเตอร์ทักทายชายหนุ่ม รูปร่างสูง ที่ยืนข้างหญิงสาวที่ผอมขาว

    “ทำไมจะไม่มาหระ, ไอ้เพื่อนยาก” ชายหนุ่มที่ชื่อดิออสตอบวิคเตอร์

    “ไง, สบายดีมั้ยจ๊ะ มีน่า” หญิงสาวที่อยู่ข้างๆดิออสเอ่ยถามมีน่าขึ้น

    “คะ... ค่ะ.... สบายดีค่ะ” มีน่าตอบเสียงสั่นๆ

    “เหอๆ นายนี่มาความสามารถมาเลยนะ” วิคเตอร์หัวเราะ พร้อมกับจับไหล่ของดิออสเบาๆ

    “อะไรของนาย” ดิออสถามอย่างงง

    “เอ๋า ก็นายใช่ไหมที่เป็นคนบังคับให้คนแบบนี่ใส่ชุดกระโปรงได้ไง เหอๆ”

    “นายหมายความว่าไง, วิคเตอร์” หญิงสาวถามอย่างไม่สบอารมณ์นัก

    “เปล่าๆ ไม่มีอะไรคร๊าบ” วิคเตอร์ตอบอย่างอ้อนน้อม

    “เหอๆ” หญิงสาวหัวเราะ

    “แล้วสองคนนั้นใครหน่ะ ไม่เห็นแนะนำให้รู้จักเลย” ดิออสพูดพราองมองไปที่คาร์เรนกับวิล

    “อ๋อ ผู้หญิงคนนั้นคาร์เรน ส่วนผู้ชายคนนั้นวิล”

    “อ๋อ นี่หรอคาร์เรน ผู้หญิงที่นายชอบเล่าให้ฟังบ่อยๆ” ดิออสถามพรางลงไปนั่งที่โซฟาตรงข้ามกับคาร์เรน

    “อืม ใช่”

    “ก็สวยดีนี่นา สวัสดีครับ ผมดิออส” ดิออสแนะนำตัวกับคาร์เรน

    “ค่ะ ฉันคาร์เรน ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” คาร์เรนตอบ

    “เช่นกันครับ” ดิออสขยับตาให้คาร์เรน

    “แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครหรอค่ะ” คาร์เรนถามพรางมองไปที่หญิงสาว

    “อ๋อ ยัยริต้าหน่ะหรอ”

    “เขาชื่อริต้าหรอค่ะ” คาร์เรนถามซ้ำด้วยความไม่แน่ใจ

    “สวัสดีค่ะ ฉันริต้า คุณคงเป็นคาร์เรน ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” ริต้าทักทายอย่างเป็นมิตร

    “ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ”

    “แล้ว... นายคือวิลใช่รึเปล่า” ดิออสหันไปพูดกับวิล

    “ใช่ ผมวิล ยินดีที่ได้รู้จัก” วิลทักทาย

    “ผมดิออส ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน”

    “นี่วิคเตอร์ ฉันยังไม่เข้าใจเลยนะ ว่าที่นายพูดเมื่อกี้มันหมายความว่าไงย่ะ” ริต้าตะหวาดวิคเตอร์

    “ก็บอกว่ามันแบบว่า........นะ” วิคเตอร์ตอบแนวกวนๆ

    “ทำไมย่ะ”

    “ก็คนอย่างเธออ่ะ ใส่ชุดราตรี แบบเป็นกุลสตรีแล้วมัน.............”

    “มันอะไรย่ะ, วิคเตอร์” ริต้าจองน่าวิคเตอร์อย่างอาคาด

    “ก็แหวกแนวอ่ะ ไม่คิดว่าเธอจะใส่ชุดแบบนี้อ่ะ”

    “ถามเพื่อนนายดูสิ”

ทุกคนในโต๊ะก็พากันหัวเราะกับคำตอบของริต้า



และรายการสุดท้ายของงานราตรี ก็คือเต้นรำ ดิออสขอคาร์เรนเต้นรำ วิคเตอร์นั่งจ๋อยอยู่ที่โซฟา ส่วนวิลขอมีน่าเต้นรำ คงเหลือแต่วิคเตอร์กับริต้าที่นั่งอยู่ที่โซฟา



    เพื่อนใหม่ ชีวิตที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้นใหม่ ความทรงจำใหม่ที่หน้าจดจำ มิตรภาพความรักที่แท้จริง จะเริ่มต้นขึ้นอีกไม่กี่อึดใจ...